Love Unlimited เปลี่ยนใจยัยตัวร้ายให้หันมารัก

ตอนที่ 8 : Chapter8♥ : แผนตบตา

  

© Tenpoints !

Chapter8♥ : แผนตบตา

(กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จริงหรือเปล่าเนี่ย)

เสียงยัยอินดี้กรี๊ดใส่โทรศัพท์ดังมากจนฉันเกือบเผลอโยนไอโฟนลงไปบนพื้น ยัยนั่นกรี๊ดทำไมน่ะเหรอ...กรี๊ดเพราะฉันเล่าเรื่องเหตุการณ์เมื่อวานให้ยัยนั่นฟังไงล่ะ ท่าทางอินดี้จะตื่นเต้นตกใจมากเลย

“เธอจะกรี๊ดทำไมเนี่ยฮะ”

(ก็ตกใจน่ะสิ! แล้วสกายมันเป็นยังไงบ้าง ฉันว่าเดี๋ยวฉันไปเยี่ยมดีกว่า)

“อ่าฮะ...นี่ฉันก็กำลังจะไปเยี่ยมเฝ้าไอ้สกายมันเหมือนกัน เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ จะมาก็มาแล้วกัน”

(โอเคๆๆ เดี๋ยวถึงแล้วโทรไปบอกอีกทีนะ)

“อื้ม เออฝากเอาซื้อขนมเข้ามาด้วยสิ ฉันลืมซื้อมาอ่ะ”

(ได้ๆ เดี๋ยวเอาเข้าไปให้นะ เอาอะไรบ้าง)

“เอา...”

หลังจากที่สั่งขนมเสร็จฉันวางโทรศัพท์จากยัยอินดี้แล้วยัดไอโฟนใส่กระเป๋าถือของตัวเองก่อนจะเดินมาหาห้องของไอ้สกาย ใช่แล้ว...ตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลและกำลังจะไปหาไอ้น้องชายสุดที่รักที่เมื่อวานมันทำแมนโดนรุมตื้บฟรีเพื่อจะปกป้องฉันแต่สุดท้ายฉันก็โดนไอ้พวกนั้นจับไปอยู่ดีนั่นแหละ

ฮ้า...เจอห้องสักที

“จะบ้าหรือไง ยังไงก็ไม่ได้!” เสียงไอ้สกายดังขึ้นมาจากในห้องในขณะที่ฉันกำลังจะเปิดประตูเข้าไปทำเอาฉันชะงักแล้วแอบฟังต่อด้วยความอยากรู้อยากเห็น (ว่ามันคุยกับใครอยู่)

“นี่ฉันช่วยแกกับพี่แกอยู่นะ”

นี่มันเสียงไอ้สก็อตไบรท์นี่นา...เขาจะช่วยอะไรฉันเนี่ย

“เรื่องอะไรจะต้องยอมให้พี่ฉันไปเป็นแฟนแกด้วย!?”

เฮ้ย แฟน! แฟนบ้าอะไร ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องด้วยเลย

“ฉันได้ยินมานะว่าแกมีอริเยอะมาก ถ้าเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นอีกแล้วคราวนี้ฉันไม่ได้ไปช่วยล่ะ สาลี่จะเป็นยังไง” อีตาสก็อตไบรท์ว่าเสียงจริงจัง น่าสงสัยจริงๆ นะ...เขาเรียกชื่อฉันดีๆ ซะด้วย

โครมม!

ในที่สุดฉันก็ทนความอยากรู้อยากเห็นไม่ไหวเปิดประตูเข้าไปแล้ว T^T

“ทะเลาะอะไรของพวกนาย เสียงดังออกไปถึงข้างนอก” ฉันแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องที่สองคนนั้นคุยกันเมื่อกี้แล้วถามด้วยสีหน้ามึนงง

พอเปิดประตูเข้าไปฉันก็เห็นไอ้สกายนั่งหน้าบูดกอดอกอยู่บนเตียงพร้อมกับขมวดคิ้วแน่น ส่วนอีตาสก็อตไบรท์ก็ยืนเท้าสะเอวมองหน้าน้องฉันอย่างเซ็งๆ เขากอดอกมองหน้าฉันเฉยเลย

 “ทะเลาะเรื่องเจ้น่ะสิ!” ไอ้สกายรีบหันมาฟ้องฉันก่อนที่อีตาสก็อตไบรท์จะได้พูดอะไร รีบกวักมือให้ฉันเข้าไปใกล้ๆ มันซะด้วย มันจะต้องอ้อนอะไรฉันแน่ ฉันรู้สึกแบบนั้น

“ฉันบอกแล้วไงว่ามันเป็นแผน แผนนี่ฉันก็ไม่ได้เป็นคนคิดด้วย ไอ้ยูกับเนเน่คิดทั้งนั้น” อีตาสก็อตไบรท์ว่าก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาที่อยู่ใกล้ๆ

“แผนอะไร” ฉันขมวดคิ้วถามอีตาสก็อตไบรท์อย่างสงสัยก่อนจะนั่งลงบนเตียงคนไข้เพราะไอ้สกายมันดึงฉันไปนั่งด้วย แต่ไม่ยังทันที่อีตาสก็อตไบรท์จะได้ตอบไอ้สกายก็ดึงฉันไปก่อนแล้วซบหน้าอยู่บนหลังฉันก่อนจะรีบแย่งพูด

“เจ้ไม่ต้องไปฟัง อย่าไปฟังมันนนนนนนน +O+!!”

“ไอ้บ้า เป็นอะไรของแกเนี่ยหา!” ฉันพยายามแกะมือไอ้สกายออกจากเอว แต่เอาไม่ออก มือมันเปรียบเสมือนหนวดปลาหมึกดีๆ นี่เอง เอาไม่ออก อ่ะ

“น้องเธอแม่งงี่เง่ากว่าเธออีกว่ะ” ไบรท์ว่าก่อนจะหยิบไอโฟนตัวเองขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง

นี่เขาด่าทั้งฉันทั้งน้องฉันเลยเรอะ นิสัย! ฉันงี่เง่าตรงไหน?

“นายอย่ามาด่าฉันนะ” ฉันหันไปแยกเขี้ยวใส่เขาทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ได้มองมาทางนี้เล้ย “แล้วแผนที่ว่าของนายนี่มันอะไร เล่าให้ฉันฟังหน่อย”

“เนเน่บอกว่าให้เธอกับฉันแกล้งเป็นแฟนกัน”

“ฮะ!?” ฉันร้องเสียงหลงพร้อมกับผลักไอ้สกายกระเด็นลงไปนอนแอ้งแม้งบนเตียงตามเดิมแต่สงสัยว่าฉันจะผลักแรงไปหน่อย มันร้องซะอย่างกับโลกแตกเลย

“เออ...ก็แค่แกล้งเป็นแฟนน่ะแค่นี้ทำไม่ได้เหรอ เธอคิดว่าฉันอยากเป็นนักหรือไง ถ้าเนเน่ไม่ขอฉันก็ไม่ทำหรอก”

ฮะ...พี่เนเน่ก็รู้กับเขาด้วย?

“แล้วจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร” ฉันถามพร้อมกับค่อยๆ พยุงไอ้สกายขึ้นมานั่งใหม่ มันเบะปากใส่ฉันเล็กน้อยแต่ก็ลุกขึ้นมานั่งกอดเอวฉันเหมือนเดิม =_=

“เธอก็รู้ว่าฉันเป็นใคร”

“เออนายเป็นคน”

“ยัยนี่!” ไอ้สก็อตไบรท์ขึ้นเสียงใส่ฉันพร้อมกับทำท่าจะปาไอโฟนมาใส่ฉันแต่เขาก็เก็บมันลงในกระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม “ใครๆ ก็รู้จักอินเฟอร์โน่ทั้งนั้น ไม่มีใครกล้ายุ่งกับฉันหรอก ถ้าเธอเป็นแฟนฉัน...หมายถึงแฟนปลอมๆ นั่นแหละ ไอ้พวกนั้นก็จะไม่มายุ่งอะไรกับเธอด้วยไง แล้วมันจะเผื่อแผ่ไปถึงน้องแฟนด้วยนะ”

“ไม่ได้ ไม่เอา ไม่ยอม!” ไอ้สกายแหกปากแทรกขึ้นมาทันทีแต่อีตาสก็อตไบรท์ทำเป็นไม่สนใจแล้วพูดต่อ

“ที่เธอต้องทำก็คือแค่เปลี่ยนจากกลับบ้านพร้อมน้องเธอมากลับบ้านพร้อมฉันแทน เดี๋ยวจะไปส่งเอง จะไปไหนมาไหนก็บอกเดี๋ยวไปส่ง ทำตัวติดๆ กันหน่อยให้คนข้างนอกมันเห็นว่าเป็นแฟน หรือไม่ก็เลิฟซีนต่อหน้าคนเป็นร้อย”

“จะบ้าหรือไง?!” คราวนี้ทั้งฉันทั้งไอ้สกายโพล่งออกมาพร้อมกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย สำหรับฉันน่ะคือลืมตัว แต่ไอ้สกายนี่ฉันไม่รู้

ฟังดูไม่เลวร้ายและไม่ยากเย็นอะไรเท่าไหร่ แต่อยู่ๆ จะให้ฉันไปตัวติดกับเขาแล้วทำตัวกุ๊กกิ๊กเป็นคู่รักแห่งปีมันยากว่ะ ใครๆ ก็รู้ว่าฉันกับเขาไม่ถูกกันแค่ไหน แล้วอยู่ๆ จะมาเป็นแฟนกันได้ยังไง เป็นฉันนะ...ฉันก็ไม่เชื่อหรอก

“ทำๆ ตามแผนไปเหอะเพราะถึงเธอจะปฎิเสธฉันยังไงไอ้เน่มันจะต้องมาพูดจนเธอยอมอยู่ดีนั่นแหละ ยัยนี่แหละเป็นคนคิด 99% ของแผนนี้ล่ะ ไม่เชื่อลองโทรไปถามเลยไป” แล้วอีกเปอร์เซ็นต์นี่ใครคิดไม่ทราบ -_-

“หือ พี่เนเน่เหรอ” อยู่ๆ ไอ้สกายก็ร้องเสียงหลงแล้วทำหูตาตั้งพร้อมกับผลักหัวฉันที่บังหน้าไอ้สก็อตไบรท์อยู่ลง “พี่เนเน่ที่สวยๆ น่ะเหรอ”

“ถ้าพูดถึงเนเน่เพื่อนฉันก็ใช่ แกจะทำไม”

“งั้นไปเลยเจ้! ไปเป็นแฟนปลอมๆ กับมันเลย เอาเลยยยยยยยย!” ไอ้สกายว่าก่อนจะเขย่าตัวฉันไปมาจนหัวแทบจะหลุดออกจากคอ

“อะไรของแกเนี่ยไอ้สกาย!?” งงไปหมดแล้วนะเว้ยยย เมื่อกี้ยังจะไม่ให้ไปอยู่เลยไม่ใช่เหรอ

“ไปเป็นแฟนมันเลย เจ้จะได้ปลอดภัยไง” มันว่าแล้วทำสายตาเป็นประกายวิบวับออร่าจับใส่ฉัน

ฉันว่ามันไม่ใช่เพราะอยากให้ฉันปลอดภัยแล้วแหละ มันต้องมีอะไรแฝงอยู่แน่นอนไอ้น้องคนนี้ คิดว่าฉันไม่รู้ทันมันเหรอ ฉันเป็นพี่สาวมันนะ =_=

“ตกลงตามนี้ใช่ป่ะ งั้นเอาเบอร์มา” หมอนั่นว่าก่อนจะเดินเข้ามารื้อกระเป๋าถือของฉันที่วางอยู่ข้างทีวีอย่างถือวิสาสะก่อนจะเลื่อนยุกยิกบนไอโฟนของฉัน

เอ่อ...จะบอกทันมั้ยว่ามันมีพาสเวิร์ด

“พาสเวิร์ด -_-” คงไม่ต้องบอกแล้วล่ะมั้ง

เขาว่าแล้วเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันแล้วยื่นไอโฟนมาทื่อๆ จนแทบจะเสยหน้าฉันแหก ฉันรับไอโฟนมาพร้อมกับค้อนใส่เขาหนึ่งที่กดจะจิ้มพาสเวิร์ดแล้วส่งให้เขา อีตานั่นเลื่อนๆ กดๆ ยุกยิกๆ อยู่สักพักแล้วส่งมันคืนมาให้ฉัน

“ฉันเมมเบอร์ไว้ให้แล้วและฉันก็มีเบอร์เธอแล้วด้วย จำไว้นะ...จะไปไหนก็โทรบอก จะไปรับไปส่ง”

“อ่าฮะ” เหมือนโดนพ่อสั่งเลยวุ้ย T_T

“แล้วตอนเลิกเรียนน่ะยังไม่ต้องไปห้องชมรมละคร มาหาฉันที่ห้องเรียนก่อน ชั้นสี่น่ะเข้าใจมั้ย”

“อ่าฮะ”

“เฮ้ยแล้วฉันอ่ะ -O-” อยู่ๆ ไอ้สกายก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทำเอาฉันกับไอ้สก็อตไบรท์หันไปมองหน้ามันพร้อมกันโดนที่ไม่ได้นัดหมาย

“แกตะทำไม?” อีตาสก็อตไบรท์ปั้นหน้านิ่งกวนประสาท

“ฉันต้องกลับบ้านคนเดียวเหรอ”

“ใช่ แกจะไสหัวไปไหนก็ไปเลย ฉันไปล่ะ” ว่าจบก็เบี่ยงตัวเดินออกจากห้องไปซะเฉยๆ แบบนั้นเลยปล่อยให้ฉันกับไอ้สกายหันมามองหน้ากันอย่างงุนงง

“โห้อะไรวะ ทีกับเจ้มันจะไปส่งทีกับกายมันไล่อ่ะ ลำเอียงชิบ” ไอ้สกายหันมาบ่นอุบอิบกับฉัน

ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละไอ้สกายเอ๊ย

“ฉันไม่ได้อยากไปยุ่งอะไรกับหมอนั่นเลยนะ”

“เออแต่ก็ดีเหมือนกัน กายจะได้ไม่ต้องรอเจ้จนเย็น ไปเที่ยวกับเพื่อนก่อนกลับบ้านได้”

คราวนี้จากที่ไอ้สกายไม่ยอมให้ฉันไปเป็นแฟน (ปลอมๆ) ของอีตานั่นมันดันยอมซะอย่างนั้นแหละ เห้อ...นี่สรุปคือฉันต้องเป็นแฟนกับเขาจริงๆ ใช่ป่ะ สงสัยฉันต้องโทรไปเล่าให้ยัยอินดี้ฟังสักหน่อยแล้วล่ะ ยัยนั่นต้องกรี๊ดใส่หูโทรศัพท์จนหูฉันแทบแตกอีกแน่ๆ เลย -_-

“กรี๊ดดดดดดด สาลี่ของพี่ >O<”

พี่เนเน่กรี๊ดกร๊าดแล้วกระโดดกอดทันทีที่เจอหน้าฉัน นี่เป็นวันแรกที่ฉันต้องแกล้งทำตัวเป็นแฟนกำมะลอและตอนนี้ฉันก็ขึ้นมาหาไอ้สก็อตไบรท์บนห้องม.6/1 ที่อยู่ชั้นสี่ทั้งๆ ที่ตัวเองเรียนอยู่ชั้นสาม แต่ตอนนี้ฉันไม่เห็นไอ้สก็อตไบรท์เลย เห็นแต่พี่เนเน่แล้วก็ยูเนี่ย

“หมอนั่นล่ะคะ” ฉันถามพี่เนเน่ แต่ยูเป็นคนตอบแทน

“ไปส่งงานอาจารย์เดี๋ยวมันก็มาแล้ว” ยูว่าแล้วเดินมาแงะพี่เนเน่ออกมาจากฉัน “ห่างกันแปบเดียวแค่นี้ทำเป็นถามหา คิก~”

ฉันหรี่ตามองยูราวกับว่าเขาเป็นสัตว์น่ารังเกียจจนเจ้าตัวรู้สึกได้ เขาดึงพี่เนเน่แล้วถอยหลังออกห่างจากฉันสามก้าวอย่างรู้ตัวว่าบางทีอาจจะโดนฉันด่า

“บ้าอย่าไปแซวสาลี่สิยู” พี่เนเน่ว่าก่อนจะหยิกแก้มอยู่อย่างแรงจนมันยืดได้! แบบนี้ฉันคงไม่ต้องหาทางลอบทำร้ายร่างกายอีตายูนี่แล้วล่ะ -_-

“ทีหลังฉันจะไม่ไปส่งงานเป็นเพื่อนแกแล้ว”

เสียงใครบางคนดังขึ้นจนฉันต้องหันไปมอง แล้วฉันก็ต้องเจอนีออนที่เดินมาจากไหนไม่รู้ก็พูดขึ้นตามมาด้วยอีตาสก็อตไบรท์ที่เดินหน้าหงิกมาแต่ไกล เอ...ไปส่งงานด้วยกันได้ยังไง ก็ฉันจำได้ว่าเขาไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันนี่ เพราะอีตาสก็อตไบรท์กับยูน่ะอยู่ห้องหนึ่งเหมือนกัน แต่พี่เนเน่อยู่ห้องสี่ ส่วนนีออนนี่น่าจะอยู่ห้องสอง

“เดินไปเป็นเพื่อนหน่อยมันจะตายหรือไง”

"ถ้าแกบอกว่าจะไปส่งงานอาจารย์แช่มช้อยตั้งแต่ฉันก็ไม่ไปหรอก แกก็รู้ว่าฉันไม่ถูกกับอาจารย์เขาอ่ะ!"

ต๊ายยยยย ฉันเพิ่งจะเคยเห็นนีออนเหวี่ยงอีตาสก็อตไบรท์ก็วันนี้แหละ

"ใครจะไปคิดล่ะว่าอยู่ๆ เขาจะเรียกให้แกเข้าไปด่า -_-"

"พอๆๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว" พี่เนเน่รีบออกตัวไปห้ามทัพยกใหญ่ก่อนที่จะมีสงครามเกิดขึ้น "ไปชมรมกันเถอะนะ เดี๋ยวสายน้า~"

พี่เนเน่ว่าเสียงหวานแล้วกอดแขนอ้อนนีออนทำเอาคนโดนอ้อนยิ้มบางๆ ออกมา น่ารักมากเลยอ่ะ ว้ากกกก (รู้สึกพี่เนเน่จะอ้อนทุกคนเหมือนลูกแมวเลยนะ -_-;)

"เออๆ แล้วแกน่ะไอ้ไบรท์" นีออนว่าแล้วยีผมพี่เนเน่จนฟูฟ่องจนเจ้าตัวแอบบ่นอุบอิบอยู่คนเดียวแล้ววิ่งกลับไปหายูเหมือนเดิม "ที่ชมรมน่ะ ทำตัวติดกับสาลี่แล้วก็เลิกยั่วโมโหสาลี่ด้วยเข้าใจป่ะ"

"เออรู้แล้ว"

"รู้แล้วก็จัดการทำให้มันเนียนๆ สิ!" พี่เนเน่ว่าแล้วลากอีตาสก็อตไบรท์ให้มายืนอยู่ข้างๆ ฉันแล้วดึงมือฉันกับหมอนั่นมาชูแล้วยิ้มแป้น "เป็นแฟนกันก็ต้องจับมือกันด้วย!"

แล้วพี่เนเน่ก็ทำการจัดให้มันฉันกับมืออีตาสก็อตไบรท์ ฉันที่มัวแต่งงก็เลยพูดอะไรไม่ออกได้แต่อ้าปากหวอมองมือของตัวเองที่ประสานอยู่กับมือของอีตาสก็อตไบรท์ ส่วนอีตานั่นเองก็ไม่ได้พูดอะไรปล่อยให้พี่เนเน่จัดการเฉยเลย!

นี่มันอะไรกันเนี่ย

“ยู นีออน ดูสิ! สองคนนี้เหมาะกันมากเลยอ่ะ น่ารักเนอะ!” พี่เนเน่วิ่งไปลากยูกับนีออนให้เข้ามาใกล้ๆ แล้วพูดด้วยเสียงเริงร่าสุดใจขาดดิ้น

มะ...เหมาะกันตรงไหนค่ะพี่เนเน่ =_=;

“อย่ามาเป็นแม่ยกอะไรแถวนี้ได้ป่ะเนเน่” อีตาสก็อตไบรท์ว่าพี่เนเน่เสียงขุ่นแต่ก็หาได้ปล่อยมือที่จับมือของฉันอยู่ไม่...นอกจากจะไม่ปล่อยแล้วยังกระชับมือให้แน่นมากขึ้นด้วย มันชักจะยังไงๆ แล้วนะ

“ปากก็พูดไปแต่มือนี่ไม่ปล่อย” นีออนแซวเสียงดังทำเอาฉันรีบงัดมือตัวเองออกมาจากมืออีตาสก็อตไบรท์ทันที ตอนแรกเขาทำเหมือนไม่ยอมปล่อยแต่อยู่ๆ เขาก็ปล่อยเฉยเลย

ผู้ชายคนนี้เคยเอาอะไรแน่นอนกับเขาได้บ้างมั้ยเนี่ย?

“บาโบบู ไอ้ไบรท์ตี้รักสาลี่~ ไอ้ไบรท์ตี้ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกสาลี่ อี้ อี้ อี้ อี้~ (มีการเอ็คโค่ด้วย)”

แล้วยูก็เริ่มแหกปากแซวแล้ววิ่งไปรอบห้องก่อนจะแล้วลามออกไปนอกห้อง (เหมือนจะรู้น่ะนะว่าจะโดนอะไร) ทำเอาอีตาสก็อตไบรท์รีบวิ่งตามไปจัดการ นี่คงกะเอาให้เลือดกกปากเลยอ่ะ ดูหน้าเขาสิ จะฆ่าคนได้อยู่แล้ว เกือบจะขำน่ะนะ ถ้ายูไม่ได้ล้อฉันด้วยน่ะ -_-

“ไอ้ยู หุบปาก!” เสียงอีตาสก็อตไบรท์ยังจะลอยมากระทบหูฉันอีกแหน่ะ

ฉันได้แต่ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ แล้วมองผู้ชายตัวโตหน้าหล่อสองคนที่ขึ้นชื่อว่าน่ากลัวและมีอิทธิพลมากที่สุดในแถบนี้วิ่งไล่กันเหมือนเด็กประถม พี่เนเน่และนีออนยักไหล่อย่างเป็นที่รู้กันว่าเอือมเหมือนกันทั้งคู่ก่อนจะพากันเดินลงจากตึกแล้วตรงไปที่ชมรมละครกันทันทีโดยที่นีออนบอกว่าเดี๋ยวสองคนนั้นก็มาโผล่มาที่ห้องชมรมละครเองนั่นแหละ

แล้วมันก็เป็นแบบที่นีออนว่าจริงๆ หลังจากที่เลตไปประมาณครึ่งชั่วโมง (เขาไปไหนกันมาก็ไม่รู้ แบบว่าหายไปนานมาก) ทั้งสองคนก็กลับมาในสภาพเหงื่อแตกพลั่กแถมยังโดนพี่บาร์บี้สวดยาวแบบนันสต็อปอีกต่างหาก สมน้ำหน้าอยากมาช้ากันดีนัก!

“เอ...วันนี้ฉันว่ามันแปลกๆ นะ ทำไมสาลี่กับไบรท์ไม่กัดกันแล้วล่ะ” พี่บาร์บี้ว่าขึ้นทำเอาฉันที่กำลังเล่นบทพลอดรักกับอีตาสก็อตไบรท์ (คิดว่าฉันอยากจะมาเล่นอะไรแบบนี้กับเขาหรือไง ฉันจะอ้วกแตกอยู่แล้ว) สะดุ้งโหย่งแล้วผละออกมาอย่างรวดเร็ว

“แหม...บาร์บี้เธอตกข่าวจังว่ะ” พี่โอห์มว่าพลางหัวเราะเล็กน้อยพอเป็นพิธีซึ่งนั่นทำให้พี่บาร์บี้ขมวดคิ้วเป็นปมแน่น ดูเหมือนว่าพี่โอห์มจะไปเพิ่มความสงสัยให้กับเธอมากขึ้นไปอีก

"ข่าวอะไรเหอรโอห์ม" พี่บาร์บี้ถามแล้วยกขวดน้ำดื่มตราลิงขึ้นดื่ม

"ก็..." พี่โอห์มกำลังจะอ้าปากตอบแต่...อีตายูแอบแว้บไปซื้อขนมมาเมื่อกี้รีบพูดแทรกขึ้นมาซะก่อน

"ก็ที่สองคนนั้นเป็นแฟนกันแล้วไง"

พอพูดจบเท่านั้นแหละ -_-

"พรวดดดดดด!!"

“ฮิ้วววววววววววววววววว” เสียงคนอื่นที่ไม่รู้เรื่องร้องขึ้นเพื่อหมายจะแซวแต่พอพวกเขาเห็นสภาพยูเท่านั่นแหละ จากฮิ้วเปลี่ยนเป็นอิ๊วทันทีเลย

พี่บาร์บี้สำลักน้ำทันที จากนั้นน้ำ (ปนน้ำลายของพี่บาร์บี้) ก็พุ่งทะยานเข้าสู่ใบหน้าอันหล่อเหลาราวกับพระเจ้าทรงสร้างของยูทันที พี่โอห์มก็แอบถอนหายใจอย่างโล่งอกว่าคนที่พูดเมื่อกี้ไม่ใช่เขา ไม่งั้นเขาคงโดนแบบยูแน่ๆ ส่วนผู้ร่วมเหตุการณ์คนอื่นๆ น่ะเหรอ...ขำกันขี้แตกขี้แตน รวมทั้งฉันด้วย ฮ่าๆๆ

"แง้ TOT"

"ฉันขอโทษยู แค่กๆ...ไม่ได้ตั้งใจ" พี่บาร์บี้รีบหยิบกระดาษทิชชู่แล้วเข้าไปใกล้ยูเพื่อหวังจะซับหน้าให้แต่ยูกลับถอยหลังหนีไปหาพี่เนเน่ที่ยืนหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังอยู่ที่ฉากแทน

"ไม่ อย่ามาเข้าใกล้ฉันนะ เน่ช่วยด้วยยยยยย"

“โอเคๆ ฉันจะไม่ยุ่งกับนายก็ได้” พี่บาร์บี้หันไปเชิดใส่ยูแล้วหันกลับมาพูดกับฉันแล้วก็อีตาไบรท์แทน “นี่...สองคนนี้กิ๊กกันก็ดีแล้ว ยินดีด้วยแล้วกันนะจ้ะ”

“ขอบใจ -_-” อีตาสก็อตไบรท์ว่าเสียงนิ่ง ไม่รู้ว่าเขาประชดหรือยังไงกันแน่

“งั้นวันนี้คงเลิกเร็วได้เพราะมันไม่ใช่มีอะไรมาขัดจังหวะเวลาซ้อมเท่าไหร่” พี่บาร์บี้ว่าแล้วหันไปเหล่ยูกับพี่โอห์ม นี่คงจงใจว่าสองคนนั้นแน่ๆ “ก็...กลับบ้านอย่าลืมไปท่องบทกันด้วย ใกล้จะถึงวันจริงแล้วนะ ถ้าเป็นไปได้ไปซ้อมกันวันเสาร์ด้วยก็ดี แบบว่าซ้อมกันเองได้ใช่มั้ยล่ะ”

“ได้แต่ไม่ไปหรอกขี้เกียจ” อีตาสก็อตไบรท์ ทั้งยูทั้งพี่โอห์มพยักหน้าหงึกหงักรัวๆ อย่างเห็นด้วยทำเอาพี่บาร์บี้ปั้นหน้าเซ็งใส่สองคนนั้นทันที

“เชอะ...พวกนายไปเหอะ เดี๋ยวฉันไปกลับคนสุดท้าย จะเช็คพวกฉากน่ะ”

สิ้นเสียงพี่บาร์บี้ทุกคนก็รีบวิ่งกรูกันออกไปนอกห้องทันทีอย่างรวดเร็วเหลือนแค่ฉันกับอีตาสก็อตไบรท์ที่ยืนอยู่บนเวทีสองคน วะ...ไวมากเลย พวกพี่เนเน่ที่ทำฉากกันอยู่ก็หายกันไปหมดแล้วอ่ะ

“แล้ว...จะเอาไงต่อ” อีตานั่นหันมาถามฉัน

“กลับบ้านสิถามได้!”

“เออ...เดี๋ยวไปส่ง”

แล้วฉันกับไบรท์ก็กระโดดกันลงมาจากเวทีแล้วออกจากห้องชมรมเพื่อกลับบ้านบ้าง อาเมน... TOT




















Talk with my littlemook  28/10/11
กราบสวัสดีรีดเดอร์งามๆ กรี๊ดดดดดดดดด
วันนี้ขอคุยกันก่อนนะ ตอนนี้บ้านมุกน้ำท่วมเยอะแล้วค่ะ
ว่าจะย้ายหนีไปพัทยา แต่อาม่ามุกไม่ยอมไป
พูดกลับอยู่สองวัน วันนี้เค้าถึงได้ยอมเก็บของ
แต่ไม่รู้ว่าไปพัทยาแล้วจะได้แต่งนิยายมั้ยอ่ะเนอะ
อาจจะหายไปบ้างนะคะ ตอนนี้ยังไม่มีอะไรแน่นอนทั้งนั้น
โชคดีคือเรื่องนี้แต่งตุนไว้เยอะค่ะ แต่งไปได้ถึงตอนที่11แล้ว
แต่เรื่องของเฮียจินยังแต่งไม่ทันที่จะต้องลงอาทิตย์นี้เลย ถ้าใครติดเรื่องนั้นต้อรอหน่อยนะคะ


เข้าเรื่องกันดีกว่า
ตอนนี้ตาไบรท์ต้องมาเป็นแฟนหลอกๆให้สาลี่จนได้ ตอนแรกนังสกายมันไม่ยอมอยู่ๆก็ยอมซะงั้น555555
พี่เนเน่ก็เป็นแม่สื่อแม่ชักซะจริงๆ ดูซิมีการมาจับคู่ให้เฉย
อีตายูก็น่ารักซะด้วย ดูมันสิ

ตอนนี้ไม่มีอะไรจะเม้าท์มาค่ะ
เดี๋ยวมุกต้องไปและ จะไปเก็บของเตรียมหนีน้ำ
ไปก่อนนะคะ บ๊ายบาย
รักรีดเดอร์ทุกคน<3 ;)