Love Unlimited เปลี่ยนใจยัยตัวร้ายให้หันมารัก

ตอนที่ 10 : Chapter10♥ : ไม่ต้องรู้หรอก

 

Chapter10♥ : ไม่ต้องรู้หรอก

 “เจ้ ช่วงหยุดสามวันนี้กายจะไปทะเลกับเพื่อนนะ เดี๋ยววันจันทร์จะกลับ”

ไอ้สกายเปิดประตูห้องนอนฉันแล้วโผล่หัวเข้ามาบอกฉันในห้องนอนทั้งๆ ที่ฉันกำลังนอนเกลือกกลิ้งอย่างสบายใจอยู่บนเตียงสีชมพูลายหมีพูห์สีชมพูหวานแหววของตัวเอง

ตกใจหมดเลย นี่ถ้ามันเข้ามาแล้วฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่จะทำยังไงฟะ!?

“ฉันบอกแกมาตั้งแต่เล็กจนโตว่าจะเข้ามาให้เคาะประตูก่อนแกเคยทำบ้างมั้ยฮะ!?” ฉันเด้งตัวขึ้นมาจากเตียงแล้วชี้หน้าด่าไอ้สกายที่ยืนทำลอยหน้าลอยตาอยู่หน้าประตูห้อง

“ไม่เคย *O*” มันว่าแล้วทำสายตาเป็นประกายระยิบระยับอย่างน่าหมั่นไส้สุดฤทธิ์สุดเดชมาให้ฉัน

“ออกไปเดี๋ยวนี้!!”

“เออไปแล้วเนี่ย เดี๋ยวจะรีบไปจัดกระเป๋า เชิญเจ้อยู่เฝ้าบ้านคนเดียวแล้วกันนะคร้าบ จุ๊บจู๊บบบบบบบบบบ >3<” ไอ้สกายว่าด้วยเสียงทะลึ่งทะเล้นก่อนจะรีบปิดประตูออกไปในจังหวะที่ฉันปาตุ๊กตาหมีเทดดี้แบร์ตัวโปรดใส่เพื่อหวังจะให้โดนหน้ามันอยู่พอดี

หน็อย...ดันหลบไปทัน หมั่นไส้ที่สุดไอ้น้องเวรมีการมาทิ้งให้ฉันอยู่บ้านคนเดียวด้วย ฮือ TwT!

ฉันลุกจากเตียงแล้วรีบเดินไปเก็บไอ้เทดดี้จังลูกแม่ที่ตอนนี้กำลังนอนหงายท้องหงายไส้อยู่ ตายแล้ว...ลูกแม่เจ็บมั้ยลูก แม่ขอโทษนะที่ปาหนูหน้าโขกประตู ถ้าจะโทษก็โทษไอ้สกายนะลูกรัก...

~And maybe it’s true, that I can’t live with out you ,well maybe two is better than one but there’s so much time ,to figure out the rest in my life~

เสียงริงโทนโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นทำให้ฉันต้องวางยัยเทดดี้จังไว้กับพื้นเหมือนเดิมแล้วกระโดดขึ้นมาบนเตียงมาตะครุบเอาไอโฟนเพื่อจะดูว่าใครกันหนอที่โทรมา -.,-

‘Bight’

พอเห็นหน้าจอเท่านั่นแหละฉันนี่โคตรตกใจ ไอ้บ้านี่จะโทรมาหาฉันทำไมแต่เช้าเนี่ย?

“ฮัลโหล” ฉันกดรับโทรศัพท์แล้วหรอกเสียงลงไปอย่างอึนซึน

(ออกมาเจอกันหน่อย มีอะไรจะให้ช่วย) ปลายสายว่าเสียงเหมือนกำลังงัวเงีย

นี่ฉันว่าฉันอึนแล้วนะ ไอ้คนที่โทรมามันอึนได้มากกว่าฉันอีกอ่ะ =_=

“ทำไมฉันต้องไป”

(ฉันรู้นะว่าเธอว่าง เมื่อวานแม่เธอบอกฉันเองว่าวันนี้พ่อกับแม่เธอจะไปสิงคโปรกลับอาทิตย์หน้าแถมไอ้สกายจะไปทะเลกับเพื่อนมันด้วย มันโทรมาบอกฉันตอนเจ็ดโมง) เขาว่าเสียงนิ่งอย่างรู้ทันทำเอาฉันถึงกับพูดไม่ออก

โว้ยยย ทั้งหม่าม๊าทั้งไอ้สกายเลย ไปบอกเขาทำไมเนี่ย เขาไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันเลยนะ TOT!!

อ๋อ...ก็อย่างที่เขาบอกนั่นแหละ หม่าม๊าฉันบอกเขาว่าจะไปสิงคโปรวันนี้ คุณเชื่อมั้ยว่าตั้งแต่วันแรกที่ไอ้หมอนี่มาส่งฉันที่บ้านหม่าม๊าปลื้มเขามาก รู้สึกจะเป็นเพราะรู้ว่าบ้านอีตานี่ทำธุรกิจอะไรสักอย่าง ธุรกิจอะไรก็ตามที่ใหญ่โคตรและแน่นอนว่าบ้านเค้ารวยโคตรแบบชิบหายวอดวาย =O= ก็เลยอยากให้ฉันกับเขาคบกันต่อไป ส่วนป่ะป๊าก็ปลื้มเขาอยู่ไม่ใช่น้อย ป่ะป๊าถึงกับบอกว่าอีตาสก็อตไบรท์ดูสุภาพเรียบร้อยและไว้ใจได้

อยากจะเถียงจริงๆ เลยว่าสุภาพบ้าอะไรล่ะ...ป่ะป๊าลองมาเป็นสาลี่บ้างมั้ยล่ะแล้วจะรู้ว่ามันไม่สุภาพเลยสักนิด!! TOT

อันที่จริงป่ะป๊ากับหม่าม๊าฉันจะปลื้มเขามันก็ไม่แปลกเท่าไหร่เพราะดูเหมือนอีตานี่จะเป็นพวกเข้าหาผู้ใหญ่เก่งมากๆ -_- แบบประมาณว่าต้องเข้าหาผู้ใหญ่บ่อยว่างั้นเหอะ แต่เขาก็ดูสุภาพจริงๆ นะเวลาอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ แต่ลับหลังนี่อย่าให้พูดเลย เดี๋ยวจะยาวพูดวันเดียวก็สาธยายไม่จบหรอกเชื่อฉันสิ

ด้วยเหตุนี่ที่หม่าม๊าฉันบอกเขาก็ไม่แปลก แต่ไอ้สกายนี่สิ...มันไปบอกหมอนั่นทำไมวะว่าจะไม่อยู่บ้าน แล้วสองคนนั้นมันไปญาติดีกันตอนไหนถึงมีเบอร์โทรศัพท์ไว้โทรหากันได้ทุกเวลาแบบนั้นน่ะ -_-

(นี่...ฟังอยู่หรือเปล่า) เสียงปลายสายว่าด้วยเสียงขุ่นทำเอาฉันที่กำลังคิดเพ้อเจ้ออยู่หลุดออกมาจากภวังค์

“อะไรๆ...เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ?”

(เด๋อแล้วยังจะหูแตกอีก...บอกว่าฟังที่ฉันพูดอยู่หรือเปล่า?) เสียงปลายสายว่าอย่างรำคาญ

ดูเขาด่าฉันดิ...เนี่ยน่ะเหรอสุภาพเรียบร้อยเป็นสุภาพบุรุษสุดโต่งของป่ะป๊ากับหม่าม๊า เหอะ! =_=

“ไม่ใช่ ฉันหมายถึงก่อนหน้าที่นายจะถามฉันว่าฟังอยู่หรือเปล่านั่นน่ะนายพูดว่าอะไร ไอ้เบื้อก!” ฉันรีบเถียงแล้วด่าเขาสวนกลับไปทันที ด่าช้าไม่ได้หรอก...เดี๋ยวเสียเปรียบแย่

(ก็บอกว่าให้ออกมาเจอกันหน่อย ไหนๆ ก็ว่างอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง โดนไอ้สกายทิ้งให้อยู่เฝ้าบ้านคนเดียวด้วยนี่ สมน้ำหน้า...) ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขากำลังสะใจมากเพราะที่ปลายสายมาเสียงหัวเราะหึหึตามมาเบาๆ ด้วย

ดูเขาพูดดิ นิสัยไม่ดีเลยอ่ะ!

“พูดแบบนี้ฉันไม่ออกไปหรอก ฝันไปได้เลย!”

(ไม่ออกก็ต้องออกแล้วล่ะเพราะตอนนี้ฉันอยู่หน้าบ้านเธอ ไอ้สกายก็ยืนอยู่ตรงนี้) อีตานั่นว่าด้วยน้ำเสียงสบ๊ายสบายแต่ฉันนี่สิไม่สบายไปกับเขาด้วยเลยสักนิด

โว้ย!! แบบนี้มันไม่ได้เรียกว่าชวนแล้ว เข้าเรียกบังคับแล้วอ่ะ T_T

“ไอ้บ้า นายจะมาบ้านฉันทำไมแต่เช้า” ฉันเหวใส่เขาเสียงดังลั่นแล้วลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินไปที่หน้าต่างห้องนอนที่พอเปิดไปแล้วสามารถมองเห็นถนนหน้าบ้านได้

ใช่...ฉันจะไปดูให้แน่ใจว่าไอ้หมอนั่นมาที่บ้านฉันจริงๆ หรือเปล่า พอแหวกม่านออกไปฉันก็กระจ่างทันที...เพราะเขามายืนอยู่กับไอ้สกายจริงๆ ด้วย!

และดูเหมือนว่าเขาจะเงยหน้าขึ้นมามองที่หน้าต่างห้องฉันพอดี ฉันกับเขาเลยสบตากันพอดีเลยซะอย่างนั้น แล้วราวกับภาพสโลโมชั่น...ผู้ชายที่อยู่ข้างล่างยกยิ้มที่มุมปากขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพูดใส่โทรศัพท์

ตึกตัก ตึกตัก...

กะอีแค่เห็นเขายิ้มฉันจะใจเต้นเหมือนนางเอกนิยายทำไมวะเนี่ย ยิ้มแค่นี้ไม่เห็นจะน่ารักเหมือนรอยยิ้มอาเธอร์เลยสักนิด จะพูดยังไงดีล่ะ...พอยิ้มแล้วเขาดูน่ารักเป็นบ้าเลยอ่ะ TOT

(เชื่อแล้วใช่มั้ย ลงมาได้แล้วอย่าให้รอนานไม่งั้นจะขึ้นไปหาถึงบนห้อง)

“ไอ้สกายไม่มีวันให้นายขึ้นมาหรอกไอ้เบื้อก!” ฉันเถียงเขาแบบแทบจะทันที

(ใครว่า มันสนับสนุนฉันอยู่ต่างหาก)

“ไม่จริงโว้ย!”

(งั้นลองทดสอบดูมั้ยล่ะ...ไอ้สกาย ฉันขึ้นไปบนห้องพี่สาวแกเลยได้มั้ยวะ พี่แกชักช้า) ประโยคแรกอีตาสก็อตไบรท์พูดกับฉันก่อนจะหันไปถามไอ้สกาย

ทำไมถึงเห็นน่ะเหรอ...ก็ฉันยังจ้องเขาอยู่ที่หน้าต่างห้องนอนอยู่เลยน่ะสิ =_=

(โอ้ยขึ้นไปเลยพี่ อย่าปลุกปล้ำเจ้จนท้องก็พอ) เสียงไอ้สกายลอดโทรศัพท์เข้ามาทำเอาฉันอ้าปากค้างอย่างช็อคสุดขีดแถมมันยังมีเสียงหัวเราะหึหึของอีตาสก็อตไบรท์ดังขึ้นมาเบาๆ ด้วยนะ!

กรี๊ดดดดดดดด ไอ้สกายพูดแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย ปกติมันหวงฉันจะตาย!! ความจริงที่ฉันยังโสดสนิทศิษย์ส่ายหน้าแบบนี้ก็เพราะมันนั่นแหละไปตามระรานผู้ชายทุกคนที่เข้ามายุ่งกับฉันยกเว้นคนที่มันรู้จักและรู้ว่าไม่มีอะไรในกอไผ่จริงๆ เท่านั้นเช่นพี่โอห์มเป็นต้น -_-

แต่...ทำไมไอ้สกายมันเลิกหวงอะไรแบบนี้แล้วล่ะ แล้วเมื่อกี้คุณได้ยินเหมือนฉันมั้ย?! ไอ้สกายมันเรียกอีตาสก็อตไบรท์ว่าพี่ด้วยทั้งๆ ที่ปกติมันจะเรียกหมอนั่นว่าไอ้ด้วยซ้ำไป!

เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่เชื่อ เกิดอะไรขึ้นกับน้องชายฉัน ผีเข้ามาเหรอหรือว่าไอ้สก็อตไบรท์มันทำสเน่ห์ใส่น้องฉัน!? TOT

“เรียกไอ้สกายขึ้นมาหาฉันเดี๋ยวนี้นะ” ฉันรีบกรอกเสียงเข้าไปบอกอีตาสก็อตไบรท์ ไม่รู้ล่ะ...เป็นตายร้ายดียังไงวันนี้ฉันก็ต้องถามมันให้รู้เรื่องให้จงได้

(ได้...แต่จะเข้าไปพร้อมมันเลยนะไม่อยากรอนาน) เขาว่าเสียงเนือยๆ เหมือนไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรไปกับเลยด้วยเลยสักนิด =_=

“นายเข้ามารอในบ้านได้แต่ไม่ได้หมายความว่านายจะมาบนห้องนอนฉันได้นะ”

(ก็ยังโอเคอ่ะ...ดีกว่าต้องยืนรออยู่ข้างนอก -_-) อีตาสก็อตไบรท์ว่าเสียงเนือยๆ

พอว่าจบอีตานั่นก็ตัดสายโทรศัพท์ไปแล้วเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับไอ้สกาย ฉันเลยวางไอโฟนที่ใส่เคสสีฟ้าสดใสไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งของตัวเองที่เต็มไปด้วยพวกครีมและโลชั่น (ซื้อมาตุนไว้เยอะแยะแต่ใช้ไม่เคยหมดสักที -_-;) จากนั้นอีกสักประมาณห้านาทีไอ้สกายก็เปิดประตูพรึบเข้ามาจนฉันสะดุ้งไปติดฝาผนัง

“เจ้!” และแหกปากเสียงดังเหมือนอยู่ห่างกันคนละฝากโลกทั้งๆ ที่มันก็ยืนห่างกันอยู่แค่เนี้ย =_=

“บอกให้เคาะประตูก่อนไง!”

“ไม่เคาะโว้ย กายเป็นของกายแบบนี้แหละ ตกลงเรียกกายมามีอะไร รีบๆ พูดเลยเดี๋ยวจะไปเก็บเสื้อผ้าจริงๆ ละ” ไอ้สกายกว่าพลางกอดอกแล้วเอนตัวพิงกับขอบประตูอย่างสบายเฉิบ

“ปิดประตู่ก่อนเดี๋ยวยุงเข้า” ฉันว่าแล้วดึงมันเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูพร้อมล็อคประตูเสร็จสรรพ ความจริงฉันไม่ได้กลัวยุงเข้าหรอกแต่กลัวไอ้สก็อตไบรท์มันจะขึ้นมาได้ยินต่างหาก -_-

“อ๊ากกกกกกกก เจ้จะปล้ำกายหรอ TOT” ไอ้สกายหลับหูหลับตาโวยวายเสียงหลง มันไม่สังเกตหน้าฉันเลยใช่มั้ยว่าอยากตบมันให้กระเด็นมากแค่ไหน -_-

“แกจะบ้าหรือไง!? ปล้ำแกฉันไปปล้ำหมาดีกว่าไอ้น้องบ้า!” ฉันรีบสวนใส่มันทันทีก่อนที่ไอ้สกายจะโวยวายจนเรื่องไปกันใหญ่

“แหมใครจะไปรู้ล่ะเจ้ ก็นึกว่าอยู่ๆ จะมาคิดพิศสวาท” ไอ้สกายหัวเราะร่าจนตัวสั่นตัวโยน =_= “ตกลงมีอะไรจะถาม ถามแล้วไปกับพี่ไบรท์ซะกายจะได้ไปบ้าง”

เฮ้ย...ดูสิ ไอ้สกายมันเรียกไอ้หมอนั่นว่าพี่อีกแล้ว!

“นี่แหละที่ฉันสงสัย”

“สงสัยอะไร =_=”

“ฉันเห็นปกติแกหมั่นไส้หมอนั่นจะตาย ทำไมอยู่ๆ ถึงไปเรียกหมอนั่นว่าพี่ได้” ฉันว่าพร้อมกระชากคอเสื้อมันเอาไว้พร้อมกับหรี่ตามองมันอย่างจับผิด เอาสิ...ถ้ามันโกหกนะยังไงฉันก็จับได้แน่!

“ไม่...ไม่มีอะไรหรอกน่าเจ้ ก็แค่เรื่องของผู้ชายอ่ะ” มันว่าแล้วหลบตาฉันอย่างมีพิรุธ =_=

“แกปิดบังฉันเหรอ!?”

“เปล่า...แต่นี่มันเรื่องของผู้ชายบอกไปเจ้จะไปเข้าใจมั้ยล่ะ เจ้เป็นผู้หญิงนี่”

ฉันเบะปากแล้วปล่อยมือออกจากคอเสื้อของมัน ไอ้สกายเลยจัดคอเสื้อของมันให้เรียบร้อยเข้าที่เหมือนเดิมแล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตาฉัน ฉันถึงได้พูดกับมันต่อ

“งั้นผู้หญิงอย่างฉันไม่อยากรู้ด้วยแล้วก็ได้ แกจะไปไหนก็ไปเลย!” ฉันว่าแล้วจัดการเปิดประตูห้องแล้วผลักมันออกไปอย่างแรง ไม่รู้ว่ามันล้มหรือเปล่าแต่ใครจะสนล่ะ

แค่นี้ก็ต้องปิดบังกันด้วย ชิ...ไอ้น้องเวร!

โครมๆๆๆ

“เจ้โกรธกายเหรอ TOT” ไอ้สกายทุบประตูห้องแล้วแหกปากตะโกนเสียงโหยหวนถามฉันอยู่หน้าห้อง

“โกรธ! ไปไกลๆ เลยไม่ต้องมายุ่งกับฉัน” ฉันตะโกนกลับไปหน้าห้อง ทีนี้ไอ้สกายมันเงียบหายไปเลย

ดูสิไอ้น้องบ้า! มาปิดบังฉัน ทำฉันโกรธ พอโกรธแล้วยังไม่ยอมง้ออีก ไอ้น้องที่คอยห่วงฉันแคร์ฉันสารพัดมันหายไปไหนแล้วล่ะ ฮึก! T^T

ก๊อกๆๆๆ

เสียงเคาะประตูห้องฉันดังขึ้นอีกครั้งแต่ทว่าครั้งนี้มันดูซอฟลงกว่าเดิมยิ่งนัก =_= ต้องเป็นไอ้สกายอีกแน่ๆ บางทีมันอาจจะเปลี่ยนใจมาเล่าเรื่องที่มันแอบปิดฉันไว้ให้ฉันฟังก็ได้...แต่ยังไงก็ขอเล่นตัวไว้ก่อนแล้วกันนะ ฉันชอบให้ไอ้สกายมันง้ออ่ะ มันน่ารัก (ยัยนี่)

“ไม่ต้องมายุ่ง!”

“นี่ฉันเอง -_-” เสียงใครบางคนพูดขึ้นอย่างเนือยๆ แต่ขอโทษเถอะ นี่มันไม่ใช่เสียงของไอ้สกาย!

นี่มันเสียงของไอ้สก็อตไบรท์ แล้วไอ้สกายหายไปไหนล่ะ แง้! TOT

ฉันเดินไปเปิดประตูห้องแล้วมันก็เป็นอย่างที่ฉันคิดจริงๆ ไอ้สกายมันหายหัวไปไหนแล้วก็ไม่รู้เหลือแต่ไอ้สก็อตไบรท์เน่าๆ นี่ยืนทำหน้าอึนมองหน้าฉันไม่เปลี่ยนแปลง -_-

“ไอ้สกายล่ะ”

“มันออกไปบ้านเพื่อนแล้ว” อีตาสก็อตไบรท์ว่าพร้อมกับเดินผ่านหน้าฉันแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงฉันอย่างถือวิสาสะฉันเลยต้องรีบเดินไปดึงให้เขาลุกขึ้นมายืนเหมือนเดิมอย่างไวซึ่งเขาก็ยอมลุกขึ้นแต่โดยดี

ฮือออออออออ ไอ้สกาย ไอ้น้องเวร มันหนีไปแล้ว! TOT

“ขอนอนหน่อยก็ไม่ได้ ปวดหลังจะตายอยู่แล้ว” อีตาสก็อตไบรท์บ่นอิดออดแล้วเบะปากเล็กน้อย ตายแล้วเดี๋ยวนี้มีการเบะปากใส่ฉันซะด้วยอ่ะ ไม่น่าเชื่อเลย! O_O “ไปเหอะ...เดี๋ยวช้า”

อีตาสก็อตไบรท์ว่าพลางก้มมองนาฬิกาข้อมือของเขาแล้วดึงให้ฉันเดินออกมาจากห้องจนตอนนี้แทบจะดูไม่ออกเลยว่าฉันกับเขาใครเป็นเจ้าของห้องกันแน่

“ฉันถามอะไรหน่อยได้ป่ะ” ฉันถามแทรกเขาขึ้นมา อีตาสก็อตไบรท์มองหน้าฉันนิ่งพร้อมกับตอบกลับมาอย่างเร็วแบบแทบจะไม่ได้คิดอะไรเลย

“ไม่”

 “ฉันจะถาม มีอะไรมั้ย”

“งั้นถามมาแล้วทีหลังก็ไม่ต้องถามฉันว่าขอถามหน่อยได้มั้ยเพราะยังไงเธอก็จะถามฉันให้ได้อยู่ดี” อีตาสก็อตไบรท์ว่าอย่างเซ็งๆ แต่ก็ยังดึงฉันไม่เลิก

“ตกลงว่านายกับน้องฉันน่ะมีอะไรกันแน่”

พอฉันพูดจบแค่นั้นแหละ...อีตาสก็อตไบรท์ถึงกับหยุดลากฉันแล้วหันกลับมามองหน้าฉันนิ่งแต่ไม่พูดอะไรราวกับว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ฉันเลยหรี่ตามองหน้าเขาแล้วถามอีกรอบ

เพราะวันนี้ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าหมอนั่นกับน้องฉันมีเรื่องอะไรกันให้ได้! =_=

“ไม่มี” เขาตอบเพราะจ้องหน้าฉันนิ่งอย่างไม่ไหวติงอะไรทั้งนั้น

“ไม่เชื่อ!”

“ก็ไม่ต้องเชื่อเพราะมันไม่มี!” อีตาสก็อตไบรท์เถียงฉันกลับพร้อมกับขมวดคิ้ว “ถึงจะมีเธอก็ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก เรื่องนี้เธอไม่เกี่ยว นี่มันเรื่องของผู้ชายเข้าใจป่ะ”

เวร...เรื่องของผู้ชายอีกแล้ว ทำไมวันนี้ฉันเจอคำนี้บ่อยจัง ฉันเกลียดคำนี้โว้ย T_T

“ไม่เข้าใจ! เรื่องของผู้ชายแล้วทำไมฉันจะรู้ไม่ได้” ฉันหันไปประจันหน้ากับเขาแล้วเถียงกลับเสียงดังลั่น ชักจะโมโหแล้วนะเฟ้ย ผู้หญิงอย่างฉันจะรู้เรื่องด้วยบ้างไม่ได้หรือไงเล่า!?

“เพราะเธอเป็นยัยเด๋อ พูดไปยังไงก็ไม่เข้าใจ เลิกถามแล้วมากับฉันได้ละ” อีตาสก็อตไบรท์ว่าก่อนจะดึงมือฉันไปจับดื้อๆ ทำเอาฉันที่กำลังจะอ้าปากเถียงเขาถึงกับพูดไม่ออกไปเลย

กรี๊ดดดดดด มาด่าฉันตรงๆ ซะเสียหายขนาดนี้แล้วมาแอบหลอกจับมือฉันได้ยังไง! ทำไมไอ้บ้านี่มันมึนได้เนียนแบบนี้ TOT

“ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้!” ฉันโวยวายแล้วสะบัดมือออกแต่อีตาสก็อตไบรท์มันไม่ยอมปล่อยแทบยังจับแน่นมากกว่าเดิมและลากฉันไปที่รถของเขาทำให้ฉันต้องเอามืออีกข้างที่ว่างมาแงะมือเขาออกแทน

แต่ฉันแกะมือเขาไม่ออกอ่ะ...สาบานหน่อยซิว่านี่มันมือคนไม่ใช่ปลิงน้ำจืด

“ลืมไปแล้วเหรอ...เนเน่บอกเป็นแฟนก็ต้องจับมือกัน เราควรทำให้มันเนียนนะ” อีตาสก็อตไบรท์ว่าทั้งๆ ที่ไม่ได้หันมามองหน้าฉัน เขาเปิดประตูรถแล้วจับฉันยัดเข้าไปในรถ เน้นว่ายัดนะ...เพราะเขาผลักฉันเข้ามาแรงมากเลย!

เหอะ...ปกติไม่เห็นจะเชื่อที่พี่เนเน่พูดเลยแล้วทำไมคราวนี้ถึงจะมาเชื่อซะล่ะ!? L

' © Tenpoints ! '

















Talk with mylittlemook 05/11/11
ฮัลโหลววววว มุกมาแล้วฮี่ฮี่
ความจริงคือมุกมักจะหายหัวไปหลายวันตลอดเวลา -.,-

ช่วงนี้อาจจะไม่ค่อยได้อัพนะคะเพราะอยู่นี่มุกเที่ยวแหลก55555555
ไปเดินเล่นบ้างอะไรบ้างค่ะ กลับถึงบ้านก็สี่ห้าทุ่มละอาบน้ำนอน นิยายนี่ไม่ได้แตะ
คืออยู่เชียงใหม่ตอนนี้เป็นอะไรที่สบายมาก เค้าปล่อยกันแบบสุดๆเลยค่ะ
มุกก็เลยเหลวไหลกลับบ้านช้าไปตามระเบียบ ฮรึกกกก นิสัยไม่ดีเลย TT

พอและ..เข้าเรื่องกันเหอะ นอกเรื่องมาเยะและ
เดี๋ยวรีดเดอร์ว่าเค้าเหลวไหล55555
ตอนนี้มาแบบสั้นๆค่ะเพราะว่าพอแต่งเสร็จก็เอามาลงเลยยังไม่ได้เช็คคำผิดด้วย
เพราะมัวแต่ไปเที่ยวกับเพื่อนที่นี่จนไม่มีเวลาแต่ง =_=;
มันเลยแอบสั้นด้วยประการนี้
แต่ตอนหน้ารับประกันได้ว่ารีดเดอร์จะต้องอิจฉายัยสาลี่แน่นอน5555
อุ้ย..เผลอสปอยไปจนได้ -.,-
เอาเป็นว่าคิดยังไง ชอบตอนนี้มั้ยก็อย่าลืมเม้นบอกมุกบ้างนะคะ
เดี๋ยวขอตัวก่อน จะแฮงค์เอ้าท์วิทบอยเฟรน(?)แล้วค่ะ5555555555
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ
รักกกกก<3