ตอนที่ 4 : Chapter 3 ☆ Dangerous!
รู้งี้น่าจะให้แม่จับน้องสาวย้ายมาอยู่โรงเรียนเดียวกับฉันด้วย T^T น้องสาวฉันชื่อเฟิร์ม ห่างจากฉันสองปี ตอนนี้เรียนอยู่ม.4 น้องสาวรักฉันมากเลยนะ ยอมฉันได้ทุกอย่างเลย
ฉันยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูพลางเดินเข้าไปข้างในไปด้วย ตอนนี้ฉันง่วงมากเลยให้ตาย เป็นเพราะเมื่อคืนฉันแทบไม่ได้นอนเลย T^T เหตุการณ์เมื่อวานตอนเย็นที่ฉันเจอทำเอาฉันกลัวซะจนต้องไปขอนอนกับเฟิร์ม แถมยังนอนไม่หลับอีกต่างหาก T_T! ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งที่ฉันเห็นไม่ใช่ ‘มนุษย์’ เอาความรู้สึกของแฟนแฟร์คนนี้เป็นประกันเลย!
ฉันกะว่าเสาร์นี้จะไปทำบุญที่วัดซะหน่อยแล้ว T^T ฉันกลัวจริงๆนะให้ตาย
“แฟนแฟร์!” ฉันถึงกับชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงของใครบางคนเรียกฉันไว้ และมันคงจะไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ฉันรู้จักคนในโรงเรียนนี้กี่คนกันล่ะ -_-
“มาเช้าจังนะ” เอิร์ธยิ้มให้ฉันจนตาหยี พร้อมกับถือลูกฟุตบอลเอาไว้ในมือ ทำให้ฉันต้องมองผ่านเข้าไปที่สนามหญ้าที่มีพวกนักเรียนชายยืนรออยู่
ดูเหมือนกับเพื่อนผู้ชายก็ไม่เห็นมีอะไร มีแต่พวกผู้หญิงสินะที่ไม่กล้าเข้าใกล้พวกเขา =_=;
“กินข้าวมารึยังแฟนแฟร์” ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ
“เดี๋ยวฉันขึ้นห้องก่อนนะ”
“ให้ฉันไปส่งมั้ย >O<!”
“ไม่เป็นไรๆ” ฉันรีบปฏิเสธเอิร์ธแล้วส่ายหน้าให้เขา ถึงเขาจะดีกับฉัน แต่ฉันก็ไม่อยากไว้ใจนะ T^T! ฉันกลัว
“โอเค งั้นเดี๋ยวเจอกันบนห้องละกัน” เอิร์ธยังคงยิ้มทะเล้นน่ารักให้ฉันแบบเดิม แล้ววิ่งกลับไปที่สนามหญ้า ฉันเองพอแยกจากเขามาก็เดินขึ้นมาที่ห้องเรียนทันที เป็นเพราะตอนนี้ยังคงเช้าอยู่ เลยแทบยังไม่มีใครมาเลย ฉันเห็นมีกระเป๋าวางไว้อยู่ไม่กี่โต๊ะเอง ฉันเอากระเป๋าวางไว้บนโต๊ะแล้วค้นหากระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ตัวเอง ลงไปซื้อนมที่โรงอาหารกินดีกว่าเช้าๆแบบนี้
ครืด!
หะ...หือ? -_-
ฉันถึงกับชะงักแล้วมองไปยังด้านหลังห้องเรียน...เมื่อกี้ได้ยินเสียงเหมือนคนเลื่อนเก้าอี้เลย
บ้าน่ะ! ฉันอยู่ในห้องคนเดียว จะเป็นไปได้ยังไง สงสัยหูฉันคงจะฝาด
พอคิด(ปลอบใจ)ตัวเองได้แบบนั้น ฉันก็หันกลับมาแล้วรีบค้นของในกระเป๋าตัวเองให้เจอ กระเป๋าตังค์ฉันมันไปอยู่ไหนเนี่ย!
ครืด!
...อะ อีกแล้ว!
รอบนี้หูฉันคงไม่ได้ฝาดไปแล้วล่ะ! เสียงมันดังก้องอยู่ในห้องนี้ชัดๆเลย! ฉันหยุดค้นหาของในกระเป๋าตัวเองแล้วยืนนิ่งอยู่แบบนั้นจนได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง ใจเต้นแรงอย่างไม่มีสาเหตุ
...รู้สึกแปลกๆอีกแล้ว!
ฉันกำมือตัวเองแน่นแล้วค่อยๆหันไปมองทางด้านหลังห้องอีกครั้งพร้อมกับภาวนากับตัวเองในใจว่าคงไม่มีอะไรทั้งนั้น!
...O.O!!
“กะ...กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!” ฉันเซถอยหลังจนไปชนกับโต๊ะที่อยู่ด้านหลังฉัน ตายังคงจับจ้องอยู่กับสิ่งที่ฉันมองเห็นอย่างตกใจ!
บะ...บ้าอะไรกันเนี่ย! ฉันหยิบกระเป๋าตัวเองแล้ววิ่งชนโต๊ะตัวอื่นออกมานอกห้องอย่างไม่สนใจอะไรอีกทั้งนั้น!
อีกแล้ว...! ผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว ผู้หญิงที่เจอก่อนเข้าบ้านเมื่อวาน! เธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้หลังห้องเรียนและกำลังมองมาที่ฉัน!
ปึ่ก!
“ว้ายย!” ฉันถึงกับหยุดขาตัวเองในทันทีเมื่อฉันวิ่งชนกับใครบางคนเข้าที่มุมทางลงบันได
“ชะ...ชาจีน”
“จะรีบไปไหนน่ะแฟนแฟร์ -_-^” ชาจีนทำหน้าหงุดหงิดใส่ฉันเล็กน้อยแล้วจัดหนังสือในมือตัวเองให้เข้าที่ ฉันยืนหายใจหอบเพราะความเหนื่อยกับความกลัวที่กำลังเกาะกุมไปทั่วอณูร่างกาย
ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่มนุษย์จริงๆด้วย! TOT
“เธอเป็นอะไรรึเปล่า” ชาจีนขมวดคิ้วเมื่อยังเห็นว่าฉันยืนเฉยและไม่พูดอะไรเลยสักอย่าง เชื่อมั้ยว่าตอนนี้ขาฉันสั่นมากเลย
“ไม่...ไม่มีอะไรหรอก ^^;” ฉันแกล้งยิ้มให้ชาจีน
“อือ งั้นฉันไปนะ”
“เธอจะไปห้องเรียนเหรอ” ชาจีนชะงักไปเมื่อฉันถามเธอขึ้นมา ก่อนที่เธอจะพยักหน้าลง
“งั้น...ฉันไปด้วย” ชาจีนไม่พูดอะไรอีกแล้วเดินนำหน้าฉันกลับไปทางเดิมที่ฉันเพิ่งจะวิ่งผ่านมา
ถึงจะกลัว แต่ฉันก็อยากแน่ใจ! บางทีฉันอาจจะเก็บเอามาคิดมากไป จนเห็นผู้หญิงคนนั้นเป็นภาพหลอนก็ได้นะ T^T แต่เมื่อกี้...เธอใส่เสื้อคลุมตัวเหมือนเมื่อวานเลย! ฉันเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นชัดขึ้นมาอีกนิด แต่ก็ยังไม่ชัดพอที่จะอธิบายอะไรได้ละเอียด รู้แค่ว่าหน้าเธอซีดมากจริงๆให้ตายเหอะ!
ชาจีนเดินเข้าไปในห้องแล้ว ขณะที่ฉันยังคงยืนนิ่งอยู่หน้าห้องไม่กล้าจะเข้าไป เพราะกลัวจะเห็นอะไรที่หลังห้องอีก T-T แต่...ถ้าไม่ไปดูให้แน่ใจ ก็จะไม่หายข้องใจสิ!
คิดได้ตามนั้น ฉันก็สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินเข้าไปในห้องเรียนจนได้!
“...”
“เป็นอะไรรึเปล่าแฟนแฟร์” ชาจีนหันมาถามฉันอย่างสงสัยอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าฉันยืนนิ่งอยู่หน้ากระดานหน้าห้อง
ไม่มีอะไรเลย!...ทั้งห้องว่างเปล่า นอกจากฉันกับชาจีนแล้ว ก็ไม่มีใครอยู่เลยสักคน!
“ไม่มีอะไรหรอกชาจีน ฉันเอากระเป๋ามาเก็บเฉยๆ ^^;” ชาจีนพยักหน้าให้ฉันแล้วเดินไปที่โต๊ะของเธอ ฉันเดินไปที่โต๊ะตัวเองบ้างก่อนจะเหลือบมองชาจีนที่เพิ่งจะเดินไปถึงโต๊ะของตัวเองเช่นกัน
!!...
มือฉันถึงกับสั่นน้อยๆอีกครั้ง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าโต๊ะของชาจีนเป็นโต๊ะที่ฉันเห็นอะไร ‘บางอย่าง’ เมื่อกี้ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ฉันยังจำได้ดีว่าเก้าอี้ถูกเลื่อนเก็บไว้ชิดกับโต๊ะอย่างดี แต่ตอนนี้มันกลับอยู่ห่างจากโต๊ะราวกับมีคนนั่งมัน แล้วเลื่อนมันออกเพื่อลุกออกไปจากตรงนั้น!
“-_-“ ฉันถึงกับสะดุ้งแล้วหันหน้าหนีชาจีนแทบไม่ทัน เมื่อเธอหันมามองฉันที่กำลังมองไปทางนั้นอยู่
ไม่มีอะไรหรอกแฟนแฟร์ ไม่มีอะไรทั้งนั้น...
ฉันแค่คิดไปเอง ฉันแค่หลอนไปเอง ไม่มีทางที่ฉันจะเห็นอะไรแบบนั้น
ไม่มีทาง... ไม่มีทาง! TOT
“แฟนแฟร์ไปกินข้าวกัน >O<” ฉันถึงกับชะงักเมื่อเพื่อนข้างโต๊ะเพียงคนเดียวของฉันกำลังทำท่าทางระริกระรี้ซะน่ารัก เพื่อมาชวนฉันไปกินข้าวในช่วงพักกลางวันนี้
...ฉันไม่อยากไปกับเอิร์ธเลย ทำยังไงดี TOT! พูดจริงๆเลยนะ ตอนนี้ฉันกลัวพวกเขาไม่น้อยเลย และฉันก็อยากจะหาวิธีตีตัวออกห่างจากเอิร์ธด้วย ฉันกลัวอ่ะ ฮือๆๆๆ!
“คือ...^^;” ฉันกำลังจะบอกว่าตัวเองไม่หิว แต่สายตาของฉันก็ดันหันไปเห็นชาจีนที่กำลังจะเดินออกจากห้องพร้อมกับเพื่อนอีกคนพอดี
“ชะ...ชาจีน!” ฉันเรียกเธอเอาไว้ ชาจีนหยุดเดินแล้วหันมามองฉัน
“ฉันต้องไปคุยเรื่องงานกับชาจีนน่ะเอิร์ธ คงไปกินข้าวกับนายไม่ได้แล้ว”
“=O= ว้า”
“ฉันไปแล้วนะ ไว้เจอกันตอนบ่าย ^^;!” ฉันโบกมือบายๆเอิร์ธลวกๆแล้วรีบเดินไปหาชาจีนทันที เธอคงจะได้ยินที่ฉันพูดกับเอิร์ธแล้ว และดูเหมือนจะรู้ทันฉันด้วย ก็เลยไม่พูดอะไร ปล่อยให้ฉันเดินมาด้วยเงียบๆ
“กลัวเหรอ” ชาจีนหันมาถามฉันระหว่างที่เรากำลังเดินไปโรงอาหาร
ใครไม่กลัวบ้างล่ะ T-T!
“ก็...นิดนึง ^^;” ชาจีนหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนที่เราสองคนจะเดินมาถึงโรงอาหารในที่สุด
เบื่อจัง คนเยอะอีกแล้ว!
ฉัน ชาจีนและเพื่อนอีกคนซื้อข้าวมาแล้วหาที่นั่งกินกันเงียบๆ คนเยอะวุ่นวายจริงๆนะ ถึงแม้ว่านักเรียนที่นี่จะน้อยอยู่แล้ว แต่โรงอาหารก็ดันเล็กจนแทบจะรับคนไม่พออีก ติดสร้างหรูๆแต่ไม่ดูจำนวนคนเลยจริงๆ ให้ตายเถอะ!
“เธอย้ายมาจากไหนเหรอ” ชาจีนถามฉันขึ้นเมื่อเรากินข้าวกันเสร็จแล้ว แต่ขี้เกียจจะลุกไปเก็บเพราะไม่อยากจะไปเดินชนกับคนที่เดินผ่านไปผ่านมา -_-
“เซนต์ฟานี่” ชาจีนพยักหน้าลงช้าๆ โรงเรียนเก่าฉันถ้าจะให้พูดตรงๆก็เป็นที่รู้จักพอควรเลยนะ เพราะมันเป็นโรงเรียนใหญ่ หรูหราไม่ต่างจากที่นี่แถมคนมีชื่อเสียงหลายคนก็อยู่โรงเรียนฉัน รวมทั้งนักเรียนชายหน้าตาดีๆที่ดังจนเป็นที่รู้จักด้วย =_=;
“เขาบอกกันว่าผู้ชายที่นั่นหน้าตาดีนี่ ^^” ฉันหัวเราะแห้งๆ ถึงจะหน้าตาดียังไง...หลายๆคนก็สู้สามหล่ออันตรายที่โรงเรียนนี้ไม่ได้เลย!
“เธอรู้จักปริ้นซ์มั้ย?” มือที่กำลังจะจับหลอดในแก้วน้ำขึ้นมาดูดของฉันชะงักลงในทันที
“เขาเป็นผู้ชายโรงเรียนเธอนี่ เขาดังดีเนาะ ฉายาเขาใครๆก็เรียกว่าเจ้าชาย ชื่อก็ดันแปลว่าเจ้าชายอีก แถมหน้าตากับนิสัยก็อย่างกับเจ้าชาย เพอร์เฟ็คจริงๆให้ตายเถอะ”
“...” ชาจีนหันมามองฉันที่เงียบไป ฉันยิ้มให้เธอแล้วก้มหน้าก้มตาดูดน้ำ
“เธอไม่รู้จักเหรอแฟนแฟร์” ฉันเงยหน้าขึ้นมาสบตาชาจีนที่มองฉันอย่างสงสัย
“...รู้จักสิ ^^ ระดับปริ้นซ์แล้วใครอยู่ที่เซนต์ฟานี่ ไม่รู้จักก็เชยตาย ฮะๆ”
“อ้อ นั่นสินะ” ชาจีนเลิกสนใจฉันแล้วรวบช้อนส้อมเตรียมจะเอามันไปเก็บ ตัวฉันเองก็กลับมานั่งเงียบไม่พูดอะไรอีก
ปริ้นซ์...นักเรียนที่เซนต์ฟานี่ ผู้ชายที่ใครๆก็ว่ากันว่าเขาเกิดมาเพื่อเป็นเจ้าชาย ผู้ชายที่ผู้หญิงเกินครึ่งที่ได้เห็นเขาพากันคลั่งเป็นบ้าเป็นหลัง
ผู้ชายคนนั้นน่ะ...
ฉันรู้จักดีเลยล่ะ...
ซู่~
ฉันถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกขณะที่กำลังล้างมืออยู่ในห้องน้ำ เมื่อกี้ปวดชิ้งฉ่องแทบตายแหนะ T^T! ฉันบอกให้ชาจีนไปก่อนแล้ว ตัวฉันก็รีบวิ่งมาเข้าห้องน้ำข้างๆโรงอาหารนี่ล่ะ โล่งสุดๆไปเลยตอนนี้~
ฉันปิดก๊อกน้ำพลางสะบัดมือหมาดๆแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ และขณะที่ฉันกำลังจะเลี้ยวกลับไปทางด้านโรงอาหาร สายตาเจ้ากรรมของฉันก็ดันหันไปเห็นใครบางที่ยืนอยู่ข้างๆห้องน้ำชายที่อยู่ไม่ไกลจากห้องน้ำหญิงพอดี
ผมประกายแดงยามต้องแสงแดดของเขาที่โผล่มาให้ฉันเห็นเพียงนิดเดียวทำให้ฉันรู้ได้ในทันทีอย่างไม่ต้องเดาเลยว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร -_- อาร์ตี้แน่นอน แฟนแฟร์คนนี้ฟันธง!
เอ๊ะ...ควัน? หมอนั่นมาแอบสูบบุหรี่เหรอเนี่ย!
ฉันแอบมู่หน้าพร้อมกับจะเดินออกไปจากตรงนี้ แต่พระเจ้าก็ดันเล่นตลกกับฉันเอาซะได้เมื่ออาร์ตี้ทิ้งบุหรี่ลงพื้นพร้อมกับเดินออกมาจากตรงนั้นอย่างพอดิบพอดี
“-_-“
“-O-;” ฉะ...ฉันจะโดนเขาฆ่าตายมั้ยเนี่ย!
ใบหน้าเพอร์เฟ็คราวกับปติมากรรมชั้นดีของเขากำลังจ้องมองมาที่ฉันด้วยสายตานิ่งๆคู่นั้น ทำเอาฉันเกร็งซะจนไม่กล้าขยับไปไหน
“...”
“มาเข้าห้องน้ำเหรอ” อาร์ตี้เอ่ยถามฉัน พร้อมกับเดินเข้ามาหา
“ขะ...ขอโทษ ฉันมาเข้าห้องน้ำ ไม่ได้ตั้งใจจะมาแอบดูนายนะ ^^;” ร่างสูงๆของเขาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าฉัน กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆลอยมาเตะจมูกฉัน
...ผู้ชายกลุ่มนี้มันจะล่อลวงผู้หญิงให้หลงใหลทุกวิถีทางเลยรึไงกัน! TOT
“ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย -_-“ อาร์ตี้ตอบฉัน และเมื่อเขาเห็นว่าฉันเงียบไป เขาก็ยกยิ้มบางๆที่มุมปากอย่างที่ฉันเคยได้เห็น
...อันตรายต่อความรู้สึกจริงๆเลย!
“งั้น...งั้นฉันไปก่อนนะ ^^;” ฉันยิ้มเจื่อนๆให้เขา พร้อมกับก้าวถอยหลัง
“ไม่ไปหาเอิร์ธที่ห้องชมรมเหรอ” จะไปให้ตัวเองจิตตกทำไมเล่า! อยู่กับพวกนายสามคน ฉันคงนั่งผวาพอๆกับเจอผู้หญิงคนนั้นเมื่อเช้าแน่ๆ
“ไม่ดีกว่า ฉันมีงานต้องทำน่ะ ^^;” พูดจบแค่นั้น ฉันก็หันหลังให้เขาทันที
“จริงเหรอ” ขาของฉันชะงักไปพร้อมกับหันกับไปมองอาร์ตี้อีกครั้ง ทำไมคำถามของเขามันแลดูกวนประสาทฉันเล็กๆเลยนะ -_-
“...ไม่ใช่ว่าไปได้ยินอะไรมา แล้วไม่กล้าคุยกับพวกฉันล่ะ ^^” ฉันถึงกับอ้าปากค้างเมื่อได้ยินสิ่งที่อาร์ตี้พูด แม้ว่าใบหน้าเขาจะนิ่งสนิทแต่ริมฝีปากก็ยังคงรอยยิ้มแบบนั้นเอาไว้
“=_=;”
“สงสัยจะจริงแฮะ”
“ปะ...เปล่า!” ฉันรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน ขณะที่เขามองมาที่ฉันอย่างรู้ทัน อาร์ตี้เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเองลวกๆแล้วเดินเข้ามาใกล้ฉัน
“ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ ว่าคนอื่นพูดถึงพวกฉันยังไง”
“...”
“และถ้าให้ฉันเดาเธอเองก็คงจะเชื่อคนพวกนั้นด้วยเหมือนกัน”
“-O-;“
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอไปได้ยินอะไรมาบ้าง แต่...” นัยต์ตาคมของเขาสะกดฉันเอาไว้ซะจนฉันไม่กล้าหันหน้าหนี
“ถ้าพวกฉันเลวร้ายขนาดจริงๆ มันคงมากไปหน่อยมั้ง~” น้ำเสียงของอาร์ตี้ฟังดูติดตลก
“มันไม่มีอะไรทั้งนั้นล่ะ เธออยากจะเชื่อพวกนั้นก็ตามใจ ^^” ฉันถึงกับไม่รู้จะพูดอะไรกับเขา ในขณะเดียวกันอาร์ตี้ก็ก้าวเข้ามาประชิดตัวฉันจนฉันไม่ทันได้ตั้งตัว! ร่างสูงๆของเขาโน้มเข้ามาใกล้ฉัน!
“O.O!”
ฉันถึงกับจ้องใบหน้าหล่อที่ห่างจากฉันเพียงไม่ถึงคืบด้วยความตกใจ! เป็นอีกครั้งที่ฉันได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆจากตัวเขา! อาร์ตี้ยกมือขึ้นสัมผัสผมฉันแล้วลูบมันอย่างแผ่วเบา
“มีอะไรติดผมเธอ ^^” เขาก้าวถอยหลังไปยืนอยู่ที่เดิม ก่อนจะยกยิ้มตามแบบฉบับของเขาให้ฉันอีกครั้ง! แล้วเดินผ่านฉันออกไปซะแบบนั้น!
ตึก ตึก ตึก~
ฉันยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ทั้งๆที่เจ้าตัวเดินไปแล้ว แต่กลิ่นน้ำหอมของเขายังคงลอยฟุ้งอยู่บริเวณนี้จนทำให้ฉันรู้สึกปั่นป่วนเล่นๆ ใจของฉันเต้นแรงขึ้นมาในทันที
อย่าเชียวนะแฟนแฟร์
...อันตราย!!
พวกนายมันอันตรายจริงๆเลย TOT!
To be Continued
มุมทอล์ค *
สวัสดีค่าทุกคนนน
ตอนที่ 3 มาแล้วววววว
ขอโทษค่ะ เรื่องนี้มาช้ามากเลย T^T ไม่ได้ตั้งใจจะให้ช้านะคะทุกคน
แต่ฟีลมันยังไม่มาาา ฮาๆๆ T^T;
จะแต่งเรื่องนี้ทีต้องมีอารมณ์อึนๆพอควร อ่าๆๆๆ >O<
แล้วมันจะลื่นปรู๊ดปร๊าดเลยค่ะ!
แต่ชีวิตไรท์เตอร์ช่วงที่ผ่านมานี้ เฮฮา ปาจิงโกะอย่างเดียว -_-
แต่ช่วงนี้คงจะเริ่มอึนแล้วค่ะ มีเรื่องให้นอยเป็นระยะ ฮาๆๆๆ
แอบมาลงเอาไว้ก่อนค่ะ
วันนี้ไปซ้อมเต้น เดี๋ยวกลับเย็นอีก T^T
มีคนบอกน่ากลัว TOT
น่ากลัวไปรึเปล่าคะ? ไรท์เตอร์จะได้ซอฟท์ๆลงหน่อยเรื่องนั้น 5555
กลัวรีดเดอร์ของเค้าจะไม่กล้าอ่านกัน TwT!
โปรโมททททท!
นิยายอีกเรื่องของไรท์เตอร์ติดโครงการนักเขียนหน้าใสปี 4 ของแจ่มใสค่ะ!
รบกวนทุกคนช่วยกันโหวตหน่อยน้า จิ้มคนละจึกสองจึกกันหน่อยนะคะ >_<"
ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ
คลิกลิงค์ไปเลยโลดดดดดดดดดดดด!
http://www.dek-d.com/jamsai/view.php?id=719
ตอบคำถาม *
มีรีดเดอร์ถามว่า อิมเมจอาร์ตี้กับเอ็มเบอร์คือใคร
อาร์ตี้ เค้าจำชื่อไม่ได้อ่ะค่ะทุกคน TOT ใครสันทัดเรื่องออลจางมาบอกกันหน่อยเน้อออ
ส่วนเอ็มเบอร์ คือ ซองเจ วง Supernova ค่าา >O< หล่อน่ารัก น่ากิน ตัวจริงขาวเว่อร์ อยากกัด!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด =.,=
5555555555555 พอละค่า TOT อ๊างงงงงง
เม้าท์กันวันละนิดจิตแจ่มใสเนาะ อิอิ >,<
อย่าลืมติดตามเรื่องนี้กันนะคะ !
1 เม้นท์ 1 กำลังใจเช่นเดิมม ^^
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ไว้เจอกันตอนหน้าค่าาา
รักทุกคนนนนนนน
ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ^3^
Matesoul my
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ชอบ ^O^!
ลึกลับดี >< !
ว่าแ่ต่เรื่องนี้ใครเป็นพระเอกอ่า ?
ตอนนี้บทอาร์ตี้เด่นกว่าเอิร์ธอีกนะ
สงสารแฟนแฟร์อ่ะโดนผีหลอก:(
แล้วปริ้นซ์เป็นใครกัน แฟนเก่าแฟนแฟร์รึป่าวนะ..
ซองเจน่ารัก(เกี่ยว?55) แอบสงสัยว่าใช่ซองเจมั้ย
สุดท้ายใช่จริงๆด้วย คิคิ
แฟนแฟร์เจอ... ตัวนั้น(?)น่ากลัวมาก
เจอตอนกลางคืนไม่พอ เจอตอนเช้าอีก TOT
แล้วคุนผี เปนคัยอ่ะ ? หรือเปนคนที่เคยรุจักกะพวกเอิร์ธ