คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #54 : [SF] Hot! Playboy ; นอกกายไม่นอกใจ } chapter 2 '
Chapter 2
“เย็นนี้เลิกงานจะไปไหนต่อป้ะ?” ยูชอนเดินเข้ามาในห้องทำงานขนาดใหญ่ตามตำแหน่งหน้าที่การงานของยุนโฮ
“อืม...ก็ว่าจะไปที่เดิม” ยุนโฮพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ในขณะที่สายตาคมเข้มภายใต้กรอบแว่นสีเหลี่ยมสีดำกำลังจดจ้องไปที่หน้าจอคอมที่เขากำลังใช้โผรแกรมสามมิติออกแบบงานให้แก่ลูกค้าอยู่
“ไม่เบื่อบ้างหรอวะยุนโฮ แกเล่นกับเด็กคนนี้มาเกินสัปดาห์แล้วนะ” ยูชอนเอ่ยถามอย่างรู้สึกข้องใจที่ยุนโฮข้องเกี่ยวกับท็อปสตาร์ของคลับชื่อดังหนึ่งในธุรกิจของครอบครัวของเขามาเกินอาทิตย์
นานกว่าทุกคน...
“ก็ยังไม่เบื่อ”
“อย่าบอกนะว่าเกิดคิดอะไรเกินกว่าเซ็กซ์กับเด็กคนนั้นน่ะ?” ยูชอนถามด้วยเสียงเครียดอย่างอดกังวลไม่ได้
ยังไงแจจุงก็เพื่อนเขา...
“จะว่าไม่คิดอะไรก็ไม่ได้นะ...ฉันว่าฉันก็ชอบๆ คีย์อยู่เหมือนกัน” ยุนโฮพูดออกมาโดยที่ไม่รู้สึกว่าคำพูดของตัวเองมันผิดเลยซักนิด
“ไอ่บ้ายุนโฮ กูไม่น่าพามึงไปที่นั่นเลย! มึงอยู่กับแจจุงยังไม่ถึงครึ่งปีเลยนะ!”
“ใครบอกวะยูชอน ?” เป็นครั้งแรกที่ยุนโฮละสายตาออกมาจากหน้าจอพร้อมกับมองไปที่คู่สนทนาที่นั่งหน้าบูดอยู่ที่โซฟา
“ฉันน่ะอยู่กับแจจุงมาแทบจะตลอดชีวิตนะเว้ย”
“แล้วยังไง? จะบอกว่าอยู่มามากพอ เกินพอแล้วรึไง? อยากแยกทางกับแจจุงแล้ว??” ยูชอนสรุปเดาความเองทุกอย่าง
“ไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น...เห้ออ ช่างเถอะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวเลิกงานแล้วเจอกันที่นู่นเลยก็แล้วกัน ฉันนัดคีย์ไว้ตอนสองทุ่ม”
“นี่ถึงขั้นโทรนัดเลยหรอวะ?”
“เปล่า คีย์โทรมานัดฉันเอง”
“เออ ไอ่นี่ก็อยากมากอยู่แล้ว เด็กมันยังจะโทรมาเสนออีก” ยูชอนพูดอย่างไม่รู้จะว่ายังไง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
สงสารก็แต่แจจุง...
“ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากจะพูดออกไปให้ยุนโฮไม่สบายใจ” เสียงหวานเอ่ยพูดกับหน้าจอไอแพดของตัวเองที่วางตั้งอยู่บนโต๊ะทำงาน
โปรแกรมสไก้ปที่อีกฝ่ายเป็นหญิงสาวผิวสีแทนนิดๆ คนที่แจจุงมักจะปรึกษาเรื่องของยุนโฮอยู่บ่อยๆ...
“จะบ้าหรือไง นี่พี่ยอมได้ยังไงน่ะแจจุง”
“ไม่ได้ยอม...แค่ปล่อยไปก่อน” แจจุงอธิบาย
“ก็นั่นแหละ พี่ยอมปล่อยครั้งนี้ ครั้งต่อๆ ไปก็ต้องยอมปล่อยอีกแน่ๆ”
“คิดว่าฉันใจอ่อนขนาดนั้นเชียวเหรอ ?” แจจุงละสายตาจากแฟ้มเอกสารที่กำลังอ่านอยู่หันมาเลิกคิ้วถามหญิงสาว
“ใครจะไปรู้ล่ะ ตั้งแต่รู้จักกันมาไม่เคยจะเห็นพี่ร้ายหนิ”
“หึ...ก็ต้องรอดูกันต่อไป ;)” แจจุงยกยิ้มขึ้นพลางนึกไปถึงสามีที่เริ่มออกลายเจ้าชุ้
ก่อนแต่งก็ไม่เห็นว่าจะมีคนอื่น...
แล้วหลังแต่งนี่มันอะไรกัน ? หรือการแต่งงานเปลี่ยนชีวิตคู่ของใครหลายๆ คนจริงๆ ???
“คืนนี้อยู่ได้ถึงกี่โมงฮะ” เสียงหวานเอ่ยถามอย่างออดอ้อนพลางหย่อนกายนั่งลงบนตักของยุนโฮ นิ้วเรียวคลอเคลียไปมาตามสัดส่วนหล่อเหลาบนใบหน้าคมคาย
“อยากให้อยู่ถึงกี่โมงล่ะครับ?” วาจาหวานเพราะพริ้งถูกใช้ออดอ้อนเพื่อให้คนสวยน่ารักตรงหน้ายอมศิโรราบให้
ยุนโฮคว้ามือของคีย์เอาไว้พร้อมกับพลิกตัวให้ร่างบางล้มนอนลงบนเตียงโดยมีร่างของเขาทาบทับ
“คิก...ก็คงจนกว่ายุนโฮจะเหนื่อยล่ะมั้งครับ” ลำแขนเรียวยกขึ้นคล้องไว้ที่ลำคอแกร่ง ก่อนจะค่อยๆ โน้มใบหน้าหล่อให้เคลื่อนลงมาใกล้ตัวเองเรื่อยๆ
ริมฝีปากหนาทาบทับลงริมฝีปากบางทันทีอย่างไม่รอช้า เรียวลิ้นซุกซนของคนที่อยู่ด้านล่างตรงเข้ายั่วยวนยุนโฮทันทีอย่างไม่รอช้า
CUT NC :(
ตึงๆๆๆๆๆ !!!!!!!!
เสียงกระแทกประตูยังคงดังไม่ยอมหยุด ยุนโฮถอนแกนกายออกมาในที่สุดก่อนจะหันไปคว้าผ้าเช็ดตัวที่อยู่ไม่ไกลมาพันรอบเอวเอาไว้ลวกๆ อย่างรู้สึกหงุดหงิด
“ใครแม่งเคาะวะ” ยุนโฮกระชากประตูให้เปิดผ่างออกอย่างแรงด้วยอารมณ์เกี้ยวกราด
“!!!” ยุนโฮเบิกตากว้าง ผงะด้วยความตกใจกับร่างสวยของหญิงสาวผิวสีแทนสีเดียวกับผิดของเขา เธอยืนอยู่ในท่าทางสง่าแขนทั้งสองข้างประสานกอดกันอยู่ที่อก เสื้อเชิ้กพริ้วบางสีครีมกับมินิสเกิร์ตสีดำทำให้ขาที่ยืนไขว้กันของเธอดูเรียวยาวสวย รับกับรองเท้าส้นตึกสีดำที่มีริบบิ้นผูกคล้องอยู่ที่ข้อเท้า
ลอนผมหนายาวสลวยทำให้ใบหน้าคมดูเรียวเล็กขึ้นรับกับดวงตาที่กรีดอายไลนเนอร์คมๆ ที่กำลังมองจิกมาที่ใบหน้าของยุนโฮในตอนนี้
มือบางที่ต่อเล็บอาร์คิลิกเพ้นท์ลายสวยสีสดยื่นไปผลักร่างของชายหนุ่มที่ยืนขวางประตูให้หลีกไปอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนที่เรียวขาสวยจะก้าวเหยียบเข้าไปในห้องนอนวีไอพีประจำตำแหน่งของชองยุนโฮ
“!!!” คีย์เองที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วยืนอึ้งอยู่ข้างเตียงด้วยความตกใจเมื่อเห็นผู้มาเยือน
“ไง...เห็นหน้าฉันแล้วอึ้งจนพูดไม่ออกเชียวหรอคิมคีย์บอม?” ปากสีสวยของหญิงสาวเอื้อนเอื่อยถามคนตรงหน้า พลางเลิกคิ้วถามแววเยาะเย้ยเล้กน้อย
“ค...คุณยูริ...” คีย์เผลอพูดชื่อคนสวยตรงหน้าออกมาอย่างไม่นึกไม่ฝันว่าเจ้าของไนท์คลับสุดหรูแห่งนี้จะมายืนอยู่ตรงหน้าเขา
“ก็จำฉันได้หนิ...แล้วจำผู้ชายที่พึ่งจะเสพสุขอยู่ด้วยกันเมื่อกี้นี้ได้มั้ย?”
“คุณยุนโฮ” คีย์ตอบออกมาอย่างไม่ค่อยเข้าใจคำถามของเจ้านายเท่าไรนัก
“แล้วเธอไม่รู้หรอคิบอม...ว่าผู้ชายเลวๆ คนนั้นแต่งงานมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้ว !?”
“คุณยูริต้องการอะไรกันแน่ฮะ? หรือว่าคุณยูริเป็นเมียของคุณยุนโฮ?” คีย์เอ่ยถามออกมาอย่างสงสัย
เจ้านายสาวตรงหน้าที่ใครต่อใครก็ล่ำลือในความสวย...ความเก่ง...และความร้ายของเธอเอาไว้ให้คิมคีย์คนนี้ฟังมาอยู่ตรงหน้านี้แล้ว...
เจ้าของไนท์คลับที่ไม่ค่อยจะโผล่ตัวออกมาให้เหล่าลุกน้องได้พบปะเท่าไรนัก
และไม่แปลกที่พนักงานใหม่อย่างคีย์ จะไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของยูริและยุนโฮเป็นยังไง...แค่รู้ว่าคนตรงหน้าคือยูริ แค่นี้ก็คงจะมากเกินพอแล้ว
“จะบอกอะไรให้นะคิมคีย์...ถ้าฉันเป็นเมียของหมอนั่นล่ะก็!” นิ้วเรียวยาวถูกชี้ไปที่ผู้ชายที่ยังคงยืนอยู่หน้าประตู
“นายไม่มีทางได้ยืนคุยกับฉันอยู่แบบนี้แน่ๆ”
“แล้วอะไรที่ทำให้คุณยูริมายืนตรงนี้ล่ะครับ?” คีย์ถามด้วยหน้าตาใสซื่อ แต่น้ำเสียงกลับไม่ได้ใสซื่อนอบน้อมต่อคนตรงหน้าเลยซักนิด
“เหอะ...” ยูริหันขวับไปมองยุนโฮ ก่อนจะย่ำรองเท้าส้นตึกก้าวตรงไปยืนตรงหน้า
หมับ !
นิ้วเรียวคว้าหมับเข้าที่ใบหูก่อนจะออกแรงกระชากให้มายืนอยู่ตรงหน้าของคีย์
“จะบอกให้นะคีย์ผู้ชายนิสัยแย่ๆ หื่นกามคนนี้คือพี่ชายของฉันเอง!” พูดจบยูริก็ดึงเต็มแรงก่อนจะผลักใบหน้าของยุนโฮออกไปห่างๆ อย่างรังเกียจ
“พ...พี่ชาย...”
“ทำไมทำตัวแย่ใส่คีย์แบบนั้น” เมื่ออยู่กันสองคน ยุนโฮถึงยอมปริปากเอ่ยพูดกับน้องสาว
“นั่นแย่? งั้นสิ่งที่ฉันจะทำกับพี่ก็คงจะเรียกว่าเลวมาก”
“ปากคอเราะร้ายจริงนะ พ่อแม่ส่งแกไปอยู่เมืองนอกเพื่อให้เป็นนางร้ายรึไง?”
“แล้วทีพี่ล่ะ แต่งกับพี่แจจุงไม่ถึงปีนอกใจออกมากกเด็กอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” ยุริย้อนถามอย่างหงุดหงิด
“ไม่ได้นอกใจ...”
“แล้วเมื่อกี้คือ? ฉันยืนเคาะตั้งนานยังจะมีหน้ามาทำกันต่อจนเสียงดังลั่นออกไปถึงข้างนอกอีก”
“เธอมันตัวขัดความสุขจริงๆ เลยนะยูริ”
“เหอะ...พี่โชคดีแค่ไหนแล้วที่ฉันมาเอง...ถ้าเปิดประตูมาแล้วเป็นพี่แจจุงล่ะก็ พี่คงจะไม่มีวันมีความสุขไปอีกตลอดชีวิต” ยูริพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่มีวีแววของการข่มขู่เลยซักนิด
จนยุนโฮก็อดกลัวไปไม่ได้...
“เธอพูดเหมือนกับแจจุงรู้...”
“หึ...อยู่กับพี่แจจุงมาตั้งกี่ปี ไม่รู้จักความฉลาดของพี่แจจุงงั้นหรอพี่ยุนโฮ? พี่แจจุงน่ะ...ไม่ใช่คนซื่อที่จะให้พี่สวมเขาให้ได้ง่ายๆ นะ”
“แกก็พูดเกินไป ฉันไม่มีวันสวมเขาอะไรแบบนั้นกับแจจุงหรอก ฉันไม่มีวันทำให้แจจุงเจ็บอีก” ยุนโฮพูดด้วยใบหน้าจริงจัง
“แล้วที่ทำอยู่เรียกว่าอะไร? คิดว่าถ้าพี่แจจุงรู้จะยิ้มร่าเริงงั้นสิ??”
“...”
ความคิดเห็น