ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC] 21 DAYS, yunjae ♥

    ลำดับตอนที่ #52 : [SF] Hot! Playboy ; นอกกายไม่นอกใจ } intro '

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 812
      1
      21 ต.ค. 55

    INTRO

     

    งั้นสรุปว่าตกลงนะคะ...คุณจะยกลูกชายของคุณให้แต่งงานของลูกชาย(?)ของฉันใช่มั้ย ?” เสียงที่แสดงถึงความแข็งแกร่ง เด็ดเดี่ยว ของเจ้าของเสียงที่ใบหน้ายังคงสวยสะพรั่งไม่แพ้ตอนสาวๆ

    ควอนโบอา...

    “แน่นอนสิคะคุณโบอา เราตกลงเรื่องนี้กันมาตั้งแต่ตอนที่เด็กทั้งสองยังอยู่ในท้องเราอยู่เลยนะคะ”อีกฝ่ายเอ่ยรับด้วยรอยยิ้มที่ดูสใสไม่แพ้กัน คิมแตฮี

    “ก็นั่นน่ะสิคะ แล้วนี่เด็กสองคนนั้นหายไปไหนกันแล้วล่ะ?” คนเป็นแม่ของฝ่ายเจ้าบ่าวมองไปรอบๆตัวคฤหาสตระกูลคิมที่ไม่มีแม้แต่วี่แววของลูกชายทั้งสองของพกเธอเลยซักนิด

    “น่าจะพากันขึ้นไปคุยบนห้องรึเปล่าคะ?ปล่อยพวกเขาอยู่ด้วยกันไปก่อนเถอะค่ะ เรามาคุยเรื่องการจัดงาน หาฤกษ์หายามกันดีกว่าเนอะ” แตฮีพูดพลางเปิดปฏิทินในไอโฟนเครื่องสวยดู

     

     

     

    อ๊ะ...อ๊า ...ยุนโฮ ~เสียงหวานครางอื้ออึงในลำคอเหมือนกลัวว่าเสียงจะดังจนไปเรียกพวก

    แม่ๆ ที่อยู่ข้างล่างให้วิ่งขึ้นมาดู

    ...แจจุง...อ่ะ...คิดถึงจัง ไม่ได้เจอกันมาตั้งสองวัน > <!” ใบหน้าหล่อพูดพลางก้มลงซุกไซร้ไปที่ลำคอขาว

    ทั้งๆ ที่ท่อนล่างก็ยังคงสอดใส่เข้าไปไม่ยั้ง...

    “เร็วๆ สิ...ฮ่ะ...เดี๋ยว...พวกคุณแม่...ห..อ๊า เราไม่เจอ” แจจุงพูดแทบไม่เป็นภาษา มือบางกำกระชากคอเสื้อของยุนโฮเอาไว้แน่นเพื่อเป็นการระบายอารมณ์ที่มันครุกรุ่นมีมากซะจนไม่รู้จะต้านทานยังไงไหว

    ชองยุนโฮ คนร้อนแรง...

    “จัดให้เต็มที่อยู่แล้วครับสวย...”

     

     

     

    “อ้าว ลงมาได้แล้วหรอ มัวทำอะไรกันอยู่ล่ะลูก?” แตฮีหันไปถามลูกชายของตัวเองที่พึ่งเดินลงมาจากบนห้อง

    หายไปกันเกือบ...สองชั่วโมงเชียวนะ

    “ก็...ทักทายกันให้หายคิดถึงน่ะครับ” ยุนโฮยิ้มน้อยๆ ก่อนที่จะเดินอ้อมมานั่งอ้อนข้างๆ คณแม่ของตัวเอง

    “แหม...แล้วทำไมเสื้อยับขนาดนั้ล่ะลูก? คุยกันท่าไหน?” โบอาช่วยจัดเสื้อเชิ้ตของลูกชายให้เข้าที่เข้าทาง

    ทำไมเธอจะไม่รู้ ไอ่เสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่กับกระดุมที่ติดไม่เรียบร้อยแบบนี้

    เธอรู้นิสัยของลูกชายเธอดี...นิสัยที่กลายเป็นโรคประจำตัว ที่แก้ไม่มีวันหาย...

    “เวลามีจำกัดเลยได้แค่ท่าเดียวฮะ เอ้ออออ แล้วนี่คุณแม่คุยอะไรกันอยู่?” ยุนโฮชะเง้อหน้าไปมองแฟ้มเล่มหนา ที่วางอยู่บนโต๊ะคั่นกลางคุณแม่ทั้งสองอย่างไม่สนใจในคำพูดแปลกๆ ที่ตัวเองพึ่งจะพูดออกไป

    “ก็เรื่องงานแต่งน่ะสิ แล้วนี่ แจจุงล่ะ?”

    “อ่อ...เข้าห้องน้ำครับ เดี๋ยวตามลงมา”

    “ยุนโฮ...แม่ยกลูกชายให้ทั้งคน ดูแลให้ดีๆ นะ” แตฮีว่า

    แน่นอนครับ

    หวังว่ายุนโฮคงจะไม่นอกใจลูกชายแม่หรอกนะจ๊ะ Jแตฮีเอ่ยเตือนเมื่อเธอพอจะรับรู้ความเจ้าชู้ของว่าที่ลูกเขยในอนาคตอยู่บ้าง

    ก็ควอนโบอาน่ะ คอยโทรมาปรึกษาเรื่องความลื่นไหลของลูกชายตลอดเลยน่ะสิ

    “ครับ” ยุนโฮก้มหัวรับคำ

     

     

     

     

    ทำไมคืนเข้าหอจะต้องใส่ฮันบกด้วยเนี่ย มันถอดยากนะรู้มั้ย -.-ยุนโฮบ่นพลางพยายามถอดชุดของคนสวยออก

    “จะรีบอะไรนักหนาเล่ายุนโฮ...” แจจุงฟาดมือไปบนอกของอีกฝ่ายอย่างอายๆ พลางถอดชุดให้กับอีกฝ่ายเมือนกัน

    “ก็ใครล่ะโดนกักตัวไว้ตั้งสามวัน ไม่ได้กอดแจจุงมันก็แบบ...”

    หื่นตลอดเวลาจริงๆ -___-

    ระหว่างกักตัวไปทำอะไรมาน่ะ? ทำไมขาวผุดผ่องน่าฟัดขนาดนี้?” หลังจากถอดชุดของแจจุงออกได้สำเร็จ ยุนโฮก็มองเรือนร่างสวยด้วยนัยน์ตาที่วาวโรจน์

    อารมณ์ที่คึกอยู่แล้วยิ่งรู้สึกวาบหวามยิ่งขึ้นมากกว่าเดิม

    “ก็โดนคุณแม่จับไปเข้าสปา ขัดผิว อาบน้ำแร่แช่น้ำนม อะไรก็ไม่รู้เยอะแยะ”แจจุงก้มลงมองผิวของตัวเองที่ปกติก็ว่าดีอยู่แล้วแต่ตอนนี้กลับผุดผ่องสดใส ดูมีน้ำมีนวล มากกว่าเดิม

    “โอ้ยยยย รอไม่ไหวแล้วล่ะแจจุงงง” ยุนโฮรีบผลักคนสวยให้เอนกายนอนลงบนเตียงทันทีก่อนจะกระโดดไปขึ้นคร่อม

    ริมฝีปากหนาทาบทับกลีบปากอิ่มสีสดทันที

    “อื้มมม” ลิ้นร้อนๆ เกี่ยวกระหวัดรัดหยอกล้อกันอยากไม่มีเบื่อ...

    ...คิดถึงกันเหลือเกิน

    “อ้ะ...” มือหนาที่ปัดป่ายซนไปทั่วตัวสวยเล่นเอาแจจุงอยู่ไม่สุข ปากหนาของอีกฝ่ายเลื่อนลงมาเรื่อยประทับรอยจูบสีสดไปทั่วเรือนร่างที่ดูผุดผ่องราวกับคนบริสุทธิ์

    จะกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง...แจจุงก็ยังดูบริสุทธิ์เสมอสำหรับยุนโฮ

    ถึงจะรุนแรงไปบ้างตามอารมณ์ที่ควบคุมไม่ค่อยได้ แต่ใครๆ ก็รู้ ใครๆ ก็มองออก

    ว่า...ยุนโฮรักแจจุงมาก รักมาตั้งแต่เกิดเลยก็ว่าได้

    แต่...

    ยุนโฮเป็นคนที่...พออารมณ์ร้อนรุมเร้าเมื่อไรล่ะก็

    ต่อให้เอาช้างมาฉุดก็ควบคุมไม่ได้...

    เร่าร้อน รุนแรง เกินต้านทาน...

    ...เกินไป

     

    “อ๊ะ อ๊า ย...ยุนโฮ ร..รีบใส่ไปรึเปล่า” ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ

    ห่างกันมาตั้งสามวัน...จะไม่เล้าโลมเปิดทางอะไรเลยรึไงกัน...

    คนที่โดนโวยใส่เหมือนจะไม่รับรู้ในสิ่งที่คนสวยบอก

    ไม่ฟังคำเรียกร้องใดๆ ทั้งสิ้น....

    สติของยุนโฮ...ไม่รับรู้สิ่งใดๆ อีกแล้ว นอกจากสิ่งสเน่ห์หาที่อยู่ตรงหน้า

    ทำไมแจจุงจะไม่รู้...ยุนโฮควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้

    เผลอรุนแรงกับเขา เผลอทำห่ามๆ ใส่เขาเหมือนเขาเป็นแค่ของเล่น...

    แต่ยังไงแจจุงก็รู้อยู่ดีว่าอีกฝ่ายรักเขามากขนาดไหน

    ก็แค่เป็นโรค...เป็นอาการที่แก้ไม่หาย...

     

    และคืนนี้ก็คงจะยาวนานกว่าที่เคย...ก็แน่ล่ะสิ ยุนโฮอดมาถึงสามวันเชียวนะ....?

    อด...จริงๆ น่ะหรอ ?

    ไม่หรอกหน่า...คนอย่างยุนโฮ...ไม่เคยยอมอดเรื่องแบบนี้หรอก :)

    คืนนี้ยังอีกยาว แล้วชีวิตคู่ของทั้งคู่ จะยาวนานเหมือนคืนนี้มั้ยนะ ?????




    เป็นอย่างไรกันบ้างสำหรับอินโทร ?
    ไรเตอร์ใกล้เปิดเทอมแล้วล่ะฮู้วววว ยังทำการบ้านปิกเทอมไม่เสร็จเลย
    แหง่วววว T____T

    เดี๋ยวจะมาแจ้งข่าวเรื่อง Re-print 21 Days นะคะ เพราะตอนนี้หมดเกลี้ยง  > <!

    ใครไปคอนเอสเอ็มบ้างเอ่ย ?
    ช้อทกันเลยล่ะสิ ใช่มั้ยยยยยยยยยยยย
    ไรเตอร์ก็ไปน้า  :)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×