คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : 21 days, yunho's part วันที่ ๔
วันนี้ผมรู้สึกอยากเจอคนสวยจัง? ช่วงนี้เจอกันทุกวันเลย เพราะอะไรกัน ? ทั้งๆ ที่ปกติผมมักจะเป็นฝ่ายแอบมองแจจุงอยู่เสมอ...แต่ตอนนี้กลับไม่ใช่
มันมักจะมีเหตุการณ์ต่างๆ ที่ทำให้เราต้องเจอกันอยู่ตลอด..หรือเพราะว่า
แจจุงกำลังจีบผม ?
วันนี้คนสวยมีเรียนแค่คาบเรียนเดียวเท่านั้น...เพราะงั้นหมายความว่า ถ้าผมไม่เข้าเรียนคาบเดียวกับแจจุง ผมอาจจะไม่มีสิทธิ์ได้เจอแจจุงแน่ๆ...
เมื่อผมเดินเข้ามาในห้องพร้อมๆ กับไอ่ยูชอนที่เดินตามผมมา เหล่าบรรดาสาวๆ ที่คลั่งไคล้ในตัวผมก็เอาแต่กรี๊ดกร๊าด
ผมไม่สนใจคนพวกนี้หรอก ผมสนใจแค่คนที่ผมกำลังใช้สายตาของผมมองหาเท่านั้นล่ะ...
แจจุงและจุนซูนั่งอยู่แถวเกือบหลังสุด
ผมเดินขึ้นไปหยุดอยู่ที่ชั้นเดียวกับคนน่ารัก ก่อนจะตัดสินใจไปนั่งคนล่ะฝั่งกัน แอบมองจะได้ไม่ถูกสงสัย !
“จะมาเรียนทำไมวะไอ่ยุนโฮ น่าเบื่อ !” เสียงโวยวายของปาร์คยูชอนตามมาติดๆ ก่อนมันจะกระแทกตัวนั่งข้างๆ ผมอย่างหงุดหงิด
“เงียบหน่า...” ผมว่ามันเพราะรู้สึกว่าแจจุงจะหันมามอง
“ไม่อยากเรียนแล้วจะเข้ามาทำไมกัน !” ผมได้ยินเสียงของจุนซูเพื่อนแจจุงพูดขึ้น
เอาแล้วไง สงครามระหว่างคู่นี้อย่าเริ่มเลยนะ ช่วงนี้ประชดรักอะไรกันนักหนาก็ไม่รู้ ผมล่ะหมั่นไส้ นี่ถ้าผมมีแฟนแล้วคนนั้นคือแจจุงที่รักของผมนะ ผมจะไม่มีทางมานั่งประชดอะไรกันแบบนี้เด็ดขาดเลย > <!
“มีอะไรรึเปล่า ?” แต่ก็เป็นแจจุงที่ยื่นหน้ามาคุยกับยูชอนแทนจุนซู
“ป...เปล่า !” เออดีมากไอ่ปาร์ค ! อย่าแตะแจจุงเชียว !
“หึ่ยยย ก็ใครล่ะเป็นคนบอกว่าถ้าไม่เข้ามาเรียนจะโกรธมากกว่าเดิมน่ะ” ผมแอบขำที่ไอ่ยูชอนบมันบ่นพึมพำด้วยท่าทางหงอยๆ
แบบนี้คงโดนจุนซูโกรธอะไรมาอีกแน่นอน!
ตลอดเวลา 2 ชม.ในห้องนี้ ผมแทบไม่มีโอกาสได้แอบมองคนสวยของผมเลย
ก็คิมแจจุง เล่นจ้องผมไม่ยอมละสายตาไปไหนเลยน่ะสิ ! จนผมนั่งจับปากกาเกร็งไปหมด
จ้องกันแบบนี้ ผมเผลอทำอะไรประหลาดในสายตาของแจจุงขึ้นมา ก็หมดลุคแย่น่ะสิ ~
เมื่อหมดคาบเรียน นักเรียนหลายๆ คน ลุกขึ้นยืนบิดร่างกายที่เมื่อยล้า การเรียน 2 ชั่วโมงเต็มดดยที่อาจารย์สุดโหดไม่ยอมแม้แต่จะให้กระดิกตัวลุกไปไหนเลยซักนิดเดียว มันเป็นเรื่องที่ทรมานมาก
และยิ่งทรมานสุดๆ เมื่อแจจุง ก็ยังไม่เลิกจ้องผม =___=;
ผมจะเป็นตะคริวตายมั้ยเนี่ยยย T_________T
ผมตัดสินใจลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกจากห้องเรียนนี้ก่อนที่แจจุงจะจ้องผมมากไปกว่านี้ แต่แล้วผมก็ต้องชะงักกับภาพตรงหน้าที่ผมหันไปเห็นพอดี
ร่างระหงที่ลุกขึ้นยืนค่อยๆ ยกแขนขึ้นสูง ก่อนจะบิดตัวไปมาเพื่อคลายความเมื่อย...
แต่เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ถูกปล่อยชายออกมานอกกางเกงนั่น...ลอยสูงขึ้นจนเผยเอวขาวบางให้ได้ประจักษ์แก่สายตาหลายๆ คู่
รวมถึงผม....
ผมล่ะอยากจะวิ่งไปจับชายเสื้อนั่นให้ลงมาปิดดีๆ ซะให้รู้แล้วรู้รอด ! คนอื่นหันมามองกันหมดแล้วนะแจจ๋า T^T
เขาหวงนะ~
ผมตัดสินใจก้มหน้าก้มตาเดินไปเพราะไม่อยากจะหลุดมาดนิ่งๆ ออกมา
ก็ แหม เอวบางที่ผมก็พอจะรู้ว่าเล็กและโค้งเว้ามากขนาดไหนเล่นโผล่ออกมาให้เห็นขนาดนั้นใครจะไปกล้ามองให้หัวใจระเบิดเล่นกันล่ะ
แต่ก็...
ปึก !!
เพราะผมไม่ดูทางใช่มั้ย ถึงได้ชนกับแจจุงจนได้ !
“เห้ย ขอโทษ” แจจุงรีบก้มลงเก็บหนังสือให้ผม ก่อนจะลุกขึ้นมาและยื่นให้
“ข...ขอบใจ...” ผมค่อยๆ รับหนังสือมา ก่อนที่หัวใจจะวายตายกับรอยยิ้มหวาน ที่เรียกได้ว่า หวานมากมากมาก !
แล้วคนที่ทำให้ผมแทบคลั่งก็ผละเดินจากไป
ทิ้งไว้เพียงแต่เสียงหัวใจของผม ที่มันแทบจะกระโดดตามคนสวยนั่นไปอย่างหยุดไม่อยู่!
ขอโทษนะคะที่ไม่ได้อัพเลย T__________T
เจ็บปวดเว่อ รับน้องโหดจริงอะไรจริง
ม.ปลายคือช่วงที่สบายที่สุด ย๊ากกกกกกกกกกกกก
ใกล้หมดรับน้องแล้วล่ะ ภายในเดือนนี้ล่ะะะะะะะะะ
*สำหรับใครที่อยากได้ฟิค ยังมีอยู่นะจ๊ะ อ่านรายละเอียดในตอนที่ 26,36 ได้เลยค่ะ
จัดส่งไปรษณีย์จ้า ไม่ว่างนัดรับเลยค่ะช่วงนี้
ความคิดเห็น