คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : special , (ยูซู) ตำนานรัก ในหมู่บ้าน ๓ !
ตำนานรัก ในหมู่บ้าน ๓ ! <3
ช่วงปิดเทอมเพื่อจะขึ้น ม.3 จุนซูและยูชอน อายุ 15 แล้ว...เริ่มโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นแล้ว จุนซูก็เจนโลกมากขึ้น...ตามสังคมความเป็นอยู่...
ถึงจะไม่ได้ทำงานที่บาร์เหมือนยูชอน แต่ร้านอาหารฟาสฟู้ดเขาก็พลอดรักกันได้ไม่ใช่รึไง ??
พูดถึงยูชอน...ยูชอนเปลี่ยนไปมาก...ยิ่งช่วงก่อนที่จะปิดเทอมยูชอนกลับหอพักตี 1 ตี 2 จนตื่นสายไปโรงเรียนอยู่บ่อยๆ ...จนจุนซูต้องโทรไปฟ้องคุณแม่ และนั่นทำให้ยูชอนโดนพ่อแม่ของตัวเองซักถามยกใหญ่ แต่เจ้าตัวก็หาข้ออ้างดีๆ ได้โดยเลี่ยงการบอกความจริงว่าไปทำงานที่บาร์
แต่ก็นั่นแหละ...จุนซูเลยโดนยูชอนโกรธเอา...
“ยังไม่หายโกรธอีกหรอ?” คนน่ารักมองอาหารที่ตัวเองอุตส่าห์นำกลับมาให้ยูชอน แต่กลับโดนเมิน ยูชอนนั่งดื่มนมเป็นแกลลอน โดยไม่ชายตามองอาหารของเขาเลยแม้แต่น้อย
“...”
“ยูชอน...” จุนซูเข้าไปนั่งข้างๆ ยูชอนอย่างต้องการจะง้อ
ถึงจะดูไม่สนิทอะไรกันมากมาย...แต่จุนซูก็ไม่อยากจะให้โกรธเกลียดไม่พูดกันแบบนี้
“...”
“ขอโทษ...ก็แค่เป็นห่วง เลยโทรไปฟ้องพ่อกับแม่” ยูชอนหันมาสบแววตาเศร้าของจุนซู
ก็รู้อยู่หรอกว่าเป็นห่วง แล้วก็รู้ด้วยว่าคงจะที่สุดแล้วจริงๆ ถึงได้รวบรวมความกล้าโทรไปบอกพ่อกับแม่น่ะ...แต่มันก็ทำให้เขาเดือดร้อนไม่น้อยเลยนะ...โชคดีแค่ไหนที่พ่อแม่จับไม่ได้ ไม่งั้นคงได้โดนลากกลับเกาหลีแน่ๆ
“ฮึก...” จุนซูก้มหน้าทันทีเมื่อยูชอนได้แต่นั่งเงียบๆ ไม่ตอบอะไร น้ำใสๆ ค่อยๆ ทะลักออกมาจากดวงตาสวยคู่ที่ยูชอนชอบมอง
“...”
“จะให้ทำยังไง ถึงจะหายโกรธ...”
มือหนาค่อยๆ ยกขึ้นสูง ก่อนจะวางลงบนกลุ่มผมนุ่มสีน้ำตาลของจุนซูก่อนจะค่อยๆ ขยี้มันเบาๆ อย่างรู้สึกเอ็นดู มือหนาค่อยๆ ใช้ดึงคนตัวเล็กกว่าให้เข้ามาประชิดตัว ก่อนจะกอดจุนซูไว้แน่นแนบอก...
“ขอบคุณนะ ที่เป็นห่วง”
ยูชอนว่ายูชอนกำลังจะเป็นบ้า...เพราะฮอร์โมนเพศที่ทำงานได้ดีตลอดเวลาหรืออะไรก็ไม่รู้ ส่งผลให้เขา รู้สึกแปลกๆ กับจุนซู...
เวลาจุนซูยิ้มด้วยใบหน้าน่ารักสดใสมาทางเขา หัวใจเข้าจะเต้นแรง....
เวลาตื่นมาเห็นใบหน้าของจุนซูในยามหลับใกล้ๆ ยูชอนก็อยากจะกดจูบหนักๆ ไปที่ริมฝีปากสีสดนั่น...
เวลาที่เห็นจุนซูเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวห่มปิดท่อนล่างผืนเดียว ยูชอนจะรู้สึกปั่นป่วนแปลกๆ...จนต้องหันหน้าหนีไปทำอย่างอื่น
จุนซูน่ารัก โตเป็นหนุ่มแล้ว แถมตัวยังขาวและก็มีกลิ่นตัวเป็นเอกลักษณ์ จนบางทีมันทำให้ยูชอนแทบคลั่ง...และก็เริ่มคิดถึงเรื่อง...อย่างว่า...
ว๊ากกกกก ยูชอนอยากจะเอาหัวโขกกำแพงตาย!!!!
คิดเรื่องแบบนั้นกับเพื่อนของตัวเองได้ยังไง เห็นหน้ากันมาตั้งแต่เด็กๆ รู้จักกันมาเกือบจะ 10 ปีอยู่แล้ว...ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันมาก็ขึ้นปีที่ 3
ทำไมถึงได้คิดเรื่องแบบนั้นกับจุนซูได้!!
แต่ยูชอนก็ไม่สามารถทำอะไรแบบนั้นกับจุนซูได้ ก็แน่ล่ะสิ มันเป็นเรื่องที่ผิดหนิ...และนี่แหละ ก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ยูชอน...ใจแตกไปมากกว่าเดิม
เซ็กส์...กลายเป็นเรื่องปกติสำหรับยูชอนไปซะแล้ว...
วันอาทิตย์...วันหยุดของจุนซู...วันพักผ่อนของยูชอน...
“จะออกไปไหน?” ยูชอนมองคนที่แต่งตัวในชุดสบายๆ แต่มองก็รู้ว่ากำลังจะออกจากบ้านด้วยความสงสัย
ปกติวันอาทิตย์ จุนซูจะต้องอยู่บ้าน ทำความสะอาดสิ...
“ไปเที่ยวกับเพื่อนน่ะ”
“เพื่อน?? ใคร?” จริงๆ แล้วนอกจากตัวเขาเอง เขาก็ไม่รู้จักเพื่อนคนอื่นๆ ของจุนซูอีกเลย แต่ถ้าเป็นเพื่อนที่โรงเรียน ก็พอจะรู้จักบ้างแหละหน่า...
“อิไล...”
“อิไล??? ใครวะ -*-“ ยิ่งเพิ่มความสงสัยให้ยูชอนมากกว่าเดิม
“เพื่อนที่ทำงานที่ร้านด้วยกันน่ะ เป็นคนเกาหลีเหมือนกันด้วย ไว้จะพามาแนะนำให้รู้จักนะ”
จุนซูพูดจบก็รีบร้อนวิ่งออกจากห้องไปทันที...
เดี๋ยวก่อนนะ...ไปเที่ยวกันในวันอาทิตย์...จุนซูแต่งตัวน่ารัก...ไปกับเพื่อนแต่บอกชื่อมาแค่คนเดียว...
มั่นใจหรอว่าไม่ได้ไปเดตน่ะคิมจุนซู!!!!
กว่าจุนซูจะกลับมาก็หกโมงเย็น...ทิ้งเจ้าของห้องอีกคนนั่งนอนแกร่วอยู่บนโซฟาทั้งวัน
นี่ไม่ได้รอนะ! แค่ไม่มีอะไรทำเฉยๆ !
แกร้ก!
ยูชอนมองไปทางประตูที่จุนซูเปิดประตูเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มดูอารมณ์ดี
“อ้าวยูชอน ไม่ออกไปไหนหรอ?”
“จะให้ออกไปไหน?”
“ก็...กับพวกพี่สาวที่มักจะมาหานายที่ห้องแล้วพากันออกไปต่อที่อื่นไง” ก็บอกแล้ว...ว่าจุนซูน่ะ เจนโลกมากขึ้น...เลิกใสซื่อมานานแล้วล่ะปาร์คยูชอน
“ไปต่ออะไร จุนซูอย่ามามั่วนะ!”
“คนที่มั่วน่ะ นายไม่ใช่หรอ?”
อึ้ก! เจ็บ!
“แล้วนี่ไปเดตกับไอ่อิไลอะไรนั่นมาหรอ?”
“ไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกันมาเฉยๆ “
“แล้วนั่นเข้าไม่เรียกว่าเดต?? - -;”
“ก็คงจะเรียกว่าเดตได้ล่ะมั้ง...” จุนซูพยักหน้ายอมรับพลางเดินเข้าไปในห้องเพื่อจัดการอาบน้ำ
“เดี๋ยวสิจุนซู...ตกลงว่าเป็นแฟนกับมันรึเปล่า?” ยูชอนรีบเดินตามไปถามต่อให้รู้เรื่องทันที
“ยังไม่ได้เป็น” จุนซูนั่งลงกับเตียงของตัวเอง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนด้วยความเหนื่อย ยูชอนเดินตามมายืนคาดคั้นอยู่ข้างๆ เตียงอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์
“แล้ว...ชอบมันหรอ?” ยูชอนลดน้ำเสียงให้เบาลง...คำถามแบบนี้ ไม่ได้อยากถามออกไปซักหน่อย...แต่ก็แค่อยากรู้ให้ชัดเจนยิ่งขึ้น...
“เขาน่ารักดีนะ หล่อด้วย J” จุนซูยิ้มอย่างเหม่อลอยพลางคิดถึงผู้ชายรุ่นๆ เดียวกันที่ไปเที่ยวด้วยวันนี้
“...”
“ฮ่า ~ ใจเต้นแรงเป็นบ้าเลย...ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยนะ...”
“...” ยูชอนมองจุนซูที่นอนยิ้มพูดจาเพ้อๆ อยู่อย่างเงียบๆ...
“ยิ่งตอนที่ถูกจูบ...เหมือนหัวใจจะระเบิดออกมาเลย ~~~”
“ว่าไงนะ!!!!” ยูชอนโพล่งถามออกไปอย่างตกใจ เมื่อกี้จุนซูพูดว่าอะไรนะ!!!
ตอนที่ถูกจูบ????
“อะไรหรอ?” จุนซูหันมามองยูชอนงงๆ
“จูบกันมันแล้วงั้นหรอ?”
“อื้มมม” จุนซูพยักหน้ารับเขินๆ ก่อนจะกลิ้งตัวไปมาด้วยใบหน้าน่ารักที่ขึ้นสีระเรื่อ ไม่ได้สนใจซักนิดว่าคนที่ได้คำตอบจากตัวเองไปแล้วน่ะ...เดินหนีออกนอกห้องไปแล้ว
จุก...เป็นอาการแรกเริ่มที่แล่นเข้ามา
เจ็บ...เป็นอาการที่สองที่ตามมา...ทั้งเจ็บ ทั้งจุก...จุนซูจูบ...กับผู้ชายคนอื่น...ทั้งๆ ที่เขาเคยได้แต่จุ้บที่มุมปากสีหวานนั้นเบาๆ...แต่กับผู้ชายคนนั้น จูบลึกซึ้งขนาดไหนกันนะ?
โอ้ย ปาร์คยูชอน...เป็นบ้าอะไรวะ...หงุดหงิดโว้ยยยยยยยยยยยย
ไม่ต้องเสียเวลาหาคำตอบหรอก...คำตอบของอาการพวกนี้น่ะเขารู้ดี...รู้ตัวเองมานานแล้วด้วย...
ว่า ชอบ คิมจุนซูมากขนาดไหนน่ะ...
ความคิดเห็น