คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : 11. It's not good for us / Edit : 22.00 ตอบคอมเม้นค่ะ
11.
รถสีดำคันสวยขับตรงไปที่ห้างใกล้ๆ คอนโดมิเนียมของตัวเองอย่างรวดเร็ว ไอ้คุณดงยองมันกล้ามาเหยีบบหนวดราชสีห์ถึงถิ่นเลยทีเดียว หรือคนของเขาเองล่ะที่เป็นฝ่ายนัดให้มาเจอกันทีนี้ พอเผลอหน่อยเดียวก็ต้องหาเรื่องให้เขาปวดหัวอยู่เรื่อย
คยูยอนเดินกึ่งวิ่งไปยังพิกัดที่หน่วยสืบราชการลับรายงาน มันเป็นร้านชาบูชาบูยอดนิยมเลยมีคนเข้าออกพลุกพล่าน เขากวาดตามองจากข้างนอกตรงโต๊ะติดกระจกก็ไม่เห็น กำลังจะเดินเข้าไปในร้าน คนทำผิดก็เดินยิ้มหน้าระรื่นออกมากับคู่กรณีทันที
“มาทานอาหารกับเเฟนคนอื่นอร่อยมั้ยครับ” ร่างสูงเอ่ยทักเสียงดังจนทั้งคู่หันมาทางต้นเสียง ทงเฮตกใจนิดหน่อยที่เห็นอีกฝ่ายมาหยุดยืนเสียจนใกล้ พอตั้งสติได้คิ้วเรียวก็ขมวดมุ่นนึกสงสัยว่าโจวคยูยอนโผล่มาได้ยังไง
“ก็อร่อยดีครับ คราวหลังคุณคุยยอนพาคุณทงเฮมาทานอีกสิครับ เธอชอบชาบู”
ร่างสูงหันไปมองคนของตัวเอง คนเอาเเต่ใจคิ้วเริ่มพันกันบ้าง กล้าดียังไงมาพูดเหมือนรู้ใจคนของเขามากกว่าเขาเอง
“ขอบคุณที่เเนะนำงั้นผมขอตัวเเฟนผมกลับ”
คยูยอนเอื้อมมือไปคว้าเเขนทงเฮ เเต่ร่างโปร่งเอี้ยวหลบอย่างฉิวเฉียด ร่างสูงเห็นปฏิกริยานั้นเเล้วให้ฉุนหนักขึ้นไปอีก
“พี่คยูยอนทำธุระเสร็จเเล้วหรือครับ” ทงเฮถามเสียงเรียบ ตาเรียวมองตาเขานิ่งเย็น “ทงเฮมากับคุณดงยองก็กลับกับคุณดงยองได้ พี่ไม่ต้องเสียเวลาหรอก กลับไปทำธุระต่อสิครับ”
“ประชดพี่หรอ” คยูยอนเผลอถามไปตามที่เขาจับความเอาจากดวงตา
“ก็เห็นปกติต้องเสร็จดึกๆ” ทงเฮเองก็ตอบกลับไปอย่างไม่เกรงใจเหมือนกัน
เจอฤทธิ์ลีทงเฮมาเยอะ เเต่ก็ไม่เคยเห็นจะเเผลงกลางที่สาธารณะ ตอนนี้เขาทั้งสองคนก็ไม่ใช่
ชาวบ้านสามัญชนที่จะมาขึ้นเสียงเถียงกันกลางห้างโดยจะไม่มีคนสนใจเพราะเคยขึ้นหน้าข่าวสังคม
กันมาเเล้วทั้งคู่ เป็นบุคคลที่ต้องวางตัวให้ดีเพราะมันขึ้นอยู่กับภาพลักษณ์บริษัทที่เขาดูเเลเเละเป็น
ทายาทคนสำคัญ
“ทงเฮ กลับไปคุยกันที่บ้าน” คยูยอนลดเสียงให้เบาลง เขาสังเกตุว่าคนรอบๆ เริ่มหันมามองเเล้ว
“คุณทงเฮกลับไปกับคุณคยูยอนก็ได้ครับ ไม่ต้องเกรงใจผม” ดงยองช่วยไกล่เกลี่ย เเม้เขาจะรู้สึกถูกชะตากับทงเฮ เเต่การที่ทำให้คนรักกันต้องมาทะเลาะ เพราะเขามีส่วนมันก็ไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่
“ขอโทษด้วยนะครับคุณดงยอง พวกเราขอตัว”
คยูยอนใช้เเรงที่มากกว่าจับต้นเเขนทงเฮไว้เเล้วออกเเรงลากไปด้วยกัน
“อ๊ะ! เดี๋ยวครับ” ดงยองส่งเสียงเรียกไว้ คยูยอนหันมามองอีกฝ่ายก็ยื่นถุงยาของทงเฮให้ มือใหญ่รับมาดูเเล้วหันไปถามคนที่ทำหน้าเหมือนกำลังจะกินเขา
“ไม่สบายหรอ ทำไมไม่บอกพี่”
ทงเฮมองหน้าอีกฝ่ายเป็นคำตอบ พอเจอหน้านิ่งๆ ตาดุๆ เหมือนจะโทษว่าเขาเป็นคนผิดแล้วก็เม้มปากเป็นเส้นตรงก่อนจะสะบัดตัวให้พ้นการเกาะกุมอย่างหงุดหงิดที่สุด
คยูยอนตามเข้ามาจะจับข้อมืออย่างไวเพราะนึกว่าทงเฮจะหนี อีกฝ่ายสะบัดเเต่ไม่พ้นการเกาะกุมเพราะร่างสูงระวังไว้ จึงได้เเต่ฮึดฮัด
พอเข้ามาอยู่ในรถได้ คยูยอนก็กดล็อคประตูกันหนี
“ไม่สบายทำไมไม่บอกพี่”
“แล้วทำไมต้องบอก” ที่จริงทงเฮอยากจะตอบว่า ‘ไม่เห็นอยู่ให้บอก’ มากกว่า
“ก็คนอยู่ด้วยกัน”
“เเต่เราไม่เกี่ยวข้องอะไรกัน”
คยูยอนเริ่มจะโมโหบ้างเพราะอีกฝ่ายพูดไม่รู้เรื่องเลย
“ไม่บอกพี่ เเต่ไปหาหมอกับเจ้าดงยองนั่นเเล้วก็มาทานอาหารด้วยกัน”
ทงเฮหันควับมาด้วยดวงตาขุ่นเหมือนน้ำทะเลใสเเต่โดนหินขว้างลงไปจนตะกอนทรายพัดขึ้นมา
“ถ้าพี่กลับไปอ่านสัญญาที่เราสองคนทำไว้ พี่จะรู้ว่าเราสองคนสามารถใช้ชีวิตของตัวเองได้
เพราะเราไม่เกี่ยวข้องอะไรกันเลย พี่จะไปทำธุระที่ไหนเมื่อไหร่ก็ไป ส่วนผมจะไปไหนกับใครมันก็
เรื่องของผม”
คยูยอนฟังเเล้วก็อึ้งไป ใช่ทงเฮพูดถูกเขาสองคนไม่เกี่ยวข้องอะไรกัน เเละทุกครั้งที่เขาบอกว่าไปธุระทงเฮก็ไม่เคยเรียกร้องอยากจะรู้ว่าเป็นธุระอะไร ไปทำที่ไหนเหมือนที่คนรักกันควรจะรับรู้ไว้
“เเต่...เราเคยลงข่าวด้วยกันว่าหมั้นกันเเล้ว ให้ใครมาเห็นว่าคู่หมั้นของทายาทบริษัทอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่มาทานข้าวกับผู้ชายคนอื่นคงไม่ดี”
ใบหน้าหวานเชิดขึ้นอย่างถือดี พร้อมเหยียดยิ้มราวกับจะเยาะหยันอะไรบางอย่าง ใช่สิ! โจวคยูยอนเป็นห่วงชื่อเสียงตัวเอง โดยไม่สนเลยว่าหัวใจของใครอีกคนจะเเหลกสลายยังไง เขามาทานข้าวกับคนอื่นมันอยู่ในที่เเจ้งเเต่ตัวเองไปหาเเฟนมันอยู่ในที่ลับหนิ
“ก็มีเเต่คนที่ใจอกุศลเท่านั่นล่ะครับที่คิด” ทงเฮว่า “ถ้าหากว่าพี่คยูยอนจะให้ผมเเคร์เรื่องของพี่มากขนาดนั้น เราคงต้องมีความสัมพันธ์อย่างอื่นกันที่นอกเหนือจากสัญญา”
“ทงเฮ!”
“ไม่ถูกหรือครับ คนที่ไม่รู้สึกดีๆ ให้กัน จะคอยเเคร์เรื่องของอีกคนทำไม”
คำถามของคนข้างๆ เล่นเอาคยูยอนพูดต่อไม่ออก เเล้วที่เขาโกรธตอนได้ยินชื่อดงยองจากปาก
แม่มันหมายความว่ายังไง!
“กลับเถอะครับ ผมเหนื่อย อยากพักผ่อน”
กลับถึงคอนโดฯ คนตัวเล็กก็เเยกเข้าห้องนอนไปเลย เสียงดังกริ๊กจากอีกฝั่งประตูทำให้คยูยอนรู้ว่าทงเฮนั่งลงกลอนด้วย ชายหนุ่มนึกห่วง เพราะเมื่อกี๊ที่ยืนใกล้กันในลิฟต์เขารู้สึกเหมือนได้ไอร้อนจากอีกฝ่าย
“ทงเฮ” ร่างสูงเคาะประตูเรียก “ทงเฮครับ” น้ำเสียงทุ้มหวานของอีกฝ่ายทงเฮก็อยากจะเคลิ้มอยู่หรอกหากไม่ติดว่าขุ่นใจอยู่มากเหลือเกิน
“ปลดล็อคได้มั้ย พี่จะได้เข้าไปดูอาการได้”
“เป็นโรคพิษสุนัขบ้าไม่ต้องเข้ามาเดี๋ยวกัด” คนหลังประตูตอบกลับมาเเบบนั้น หากเป็นเเต่ก่อนร่างสูงคงนึกคำมาต่อปากได้ทันควัน เเต่ตอนนี้เขารู้ว่าทงเฮคงโกรธมากที่เขาทำกริยาไม่ดีใส่ เเถมเมื่อคืนยังทิ้งไว้ให้กลับบ้านเอง
“ทานยาเเล้วรีบนอนนะ พี่จะสั่งข้าวต้มไว้ให้ หิวก็ออกมาทานนะครับ” ร่างสูงพูดได้เเค่นั้นก็ถอยเท้าเข้าห้องไปจัดการโทรศัพท์ ระหว่างนั้นเขาก็เปิดลิ้นชักโต๊ะทำงานเพื่อหากุญเเจไขห้องพักเเขกไปด้วย
คยูยอนปล่อยเวลาไปสักพัก เขาคะเนดูว่าคนป่วยคงหลับไปแล้วจึงค่อยๆ ย่องออกไปไขกลอนประตู ภายในห้องมืดสลัวเพราะทงเฮเอาม่านลงทั้งหมด อากาศภายในเย็นเฉียบจนนึกอยากตีคนไม่สบาย ทำไมถึงเปิดเเอร์อุณหภูมิจัดขนาดนี้
ร่างสูงโปร่งเดินลงเท้าเเผ่วเบา บนเตียงกว้างมีก้อนกลมนอนซุกอยู่ ดูเอาเถอะหนาวจนต้องคลุมโปงยังไม่รู้ตัวอีก มือใหญ่เดินไปหรี่เครื่องปรับอากาศเเล้วเดินมาทรุดตัวนั่งลงที่ข้างเตียง ก่อนจะเปิดผืนผ้านวมเเผ่วเบาเพราะไม่อยากให้คนหลับต้องรู้สึกตัว
แพขนตาหนาสีดำสนิทขยับปริบปรอย เเถมเรียวปากบางๆ ที่คอยเเต่จะเถียงจะว่าเขาก็แดงจัดจนน่าห่วง คยูยอนอยู่กับคนป่วยมานานทำไมจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายหลับไม่สนิท อาการครั่นตัวจากไข้คงทำให้ฝันร้าย เขายกมือขึ้นเเตะหน้าผาก ไล้มาที่แก้มแล้วเเนบซอกคอ อุณหภูมิร้อนจัดจนเเทบต้องชักมือกลับเดาได้เลยว่าไอ้ตัวเล็กยังไม่เเตะยาแก้ไข้เเน่ๆ
คยูยอนขมวดคิ้วแล้วส่ายหน้ากับคนป่วยตัวร้าย เขามองหาถุงยา เเล้วก็เห็นว่าเป็นจริง ลีทงเฮดื้อ ไม่ทานยา!
ท่าทางเขาคงต้องดุ ยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วสาวเท้ากลับไปที่ห้องครัว ยกชามข้าวต้มมาให้ พร้อมแก้วน้ำอุ่นก่อนจะกลับมาวางลงที่โต๊ะเล็กหัวเตียง
“ทงเฮ..ทงเฮครับ” เสียงนุ่มทุ้มเรียกเบาๆ ไม่ให้คนที่ครึ่งหลับครึ่งฝันต้องตกใจ
คนป่วยยังดื้อเเม้ไม่รู้สึกตัว คยูยอนใช้นัยน์ตาคมดุเอากับร่างที่ไม่ได้สติ แล้วลงมือที่หัวไหล่ร้อนก่อนจะเขย่าเบาๆ
“ทงเฮตื่นมาทานข้าวทานยาก่อน”
แพขนตายาวงอนกระพริบขึ้นลงช้าๆ เหมือนอาการขยับปีกของผีเสื้อ ก่อนจะเผยดวงตาเรียวที่บัดนี้เเดงก่ำด้วยฤทธิ์ไข้ พอเห็นว่าใครอยู่ตรงหน้าเเววกระด้างก็พาดทับลูกแก้วสีดำสนิททันที
“เข้า..มาได้ยังไง” ปากร้าย แต่คยูยอนทำเป็นไม่สนใจ เขาบังคับพยุงตัวบางๆ ให้ลุกขึ้นนั่งพิงกองหมอน ทงเฮขืน แต่อาการมึนๆ ในศีรษะทำให้เขาเเผลงฤทธิ์ไม่ค่อยออก
“ทานข้าวเเล้วทานยาหน่อยค่อยนอนต่อ ทงเฮไข้สูงมาก” คยูยอนพูดกับเขาเหมือนพูดกับเด็ก เห็นดวงตาสีเข้มส่งเเววห่วงใยมาให้ทงเฮก็เผลอเชิดหน้ายื่นปาก
“ไม่ต้องมาห่วงหรอก”
คยูยอนทำเป็นไม่ได้ยิน เขารู้คนป่วยจะฤทธิ์เยอะกว่าปกติ
“จะทานเองหรือให้ป้อน”
“ไม่ได้เป็นง่อย” ลีทงเฮตอบเสร็จก็เม้มปาก เด็กหัวไวเขานึกรู้ทัน คงไปเอาใจคนป่วยมาบ่อยล่ะสิ เลยรู้ว่าต้องทำยังไงบ้าง นึกแล้วก็ยิ่งหงุดหงิด ไปป้อนข้าวอีกคนมาบ่อยๆ ก็อย่าหวังจะมาป้อนเขาบ้างเลย
ทงเฮกระชากถ้วยไปจากมือใหญ่จนเเทบจะหกรดตัว ตักข้าวต้มอุ่นๆ เข้าปากสองสามคำก็คืนกลับ
“น้อยจัง”
“อิ่มชาบูท้องจะเเตก ใครจะกินลง เหม็นหน้าคนนั่งจ้องด้วย” ดูเอาเถอะ คำขอบคุณไม่มียังแถมคำว่าร้ายมาให้ด้วย คยูยอนถอนหายใจยาว เขารู้ว่าอีกฝ่ายป่วยเลยใจเย็นลงได้
“งั้นทานยา”
ร่างสูงส่งพาราฯให้สองเม็ด ทงเฮรับมากลืนลงไปพร้อมน้ำแล้วทิ้งตัวลงนอนหันหนีไปอีกข้างทันที
“นอนหงาย เดี๋ยวพี่มาเช็ดตัวให้”
ร่างโปร่งหันกลับมาทำตาขวางใส่ทันที “ไม่ต้องมาวุ่นวายดูเเล ทงเฮไม่ได้อ่อนเเอ เดี๋ยวก็หาย”
โจวคยูยอนไม่ฟังคนเเข็งเเรงแต่เสียงเเหบเป็นเป็ด จัดการเก็บถาดอาหารออกไป แล้วกลับมาใหม่พร้อมอุปกรณ์ลดไข้ เขาจับลีทงเฮถอดเสื้ออย่างรวดเร็วเป็นงาน ส่วนหนึ่งเพราะดูเเลลีซองมินมา
นาน วิธีเช็ดตัวคนป่วยพยาบาลก็สอนให้
มือเรียวปัดป้องให้วุ่น ตาคมเลยดุให้ “อยู่นิ่งๆ ไม่งั้นจะจับเเก้หมดทั้งตัว”
ทงเฮฮึดฮัด เเรงก็ไม่มีจะสู้ มีเเค่ตานั้นเเหละที่พอจะเเรงใส่กลับไปได้บ้าง
คยูยอนจัดการเช็ดตัวอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วเเล้วก็ใส่เสื้อให้ ส่วนที่ขาก็ถอดกางเองออก เเต่เอาผ้าคลุมตรงส่วนกลางลำตัวไว้ เหมือนเวลาพยาบาลทำให้คนป่วย ทงเฮเห็นอีกฝ่ายดูเเลเขาอย่างสุภาพ ไม่ฉวยโอกาสเเกล้งกลับหรือล่วงเกินก็ยอมอยู่นิ่ง
ยาแก้ไข้คงออกฤทธิ์เเล้วเพราะคยูยอนยังเช็ดตัวให้เขาไม่ทันเสร็จ หนังตามันก็หนักๆ ทำท่าจะปิดลงมาอีกครั้ง
หลังจากร่างสูงสวมกางเกงนอนยางยืดให้ เขาก็เงยหน้าขึ้นมาเห็นคนที่กำลังสู้กับความง่วงของตัวเองเเล้วก็ยกยิ้ม
“หลับเถอะ ตื่นมาไข้คงลดเเล้ว” เสียงนุ่มทุ้มบอกเขาพอให้ได้ยินกันสองคน ทงเฮรู้สึกราวถูกมนต์กับเสียงเพราะๆ นั้น เขาหลับตาลงอย่างว่าง่าย รู้สึกว่าที่หน้าผากได้รับสัมผัสนุ่มนวลเหมือนมีอะไรปัดผ่านเเต่เเค่นั่นมันก็ทำให้เขาฝันดีได้ทันที
โจวคยูยอนยืดตัวขึ้นเต็มความสูงก่อนจะหันหลังเดินกลับออกไปเเล้วบอกตัวเองว่าที่เขาจุมพิตหน้าผากลีทงเฮเป็นเพราะความเคยชินยามกล่อมให้ลีซองมินหลับฝันดี
เคยชิน เท่านั้น จริงๆ...
See Yah~
1. ตอนนี้สั้นเเต่เหนื่อยมาก สงสารน้องฉากที่เถียงกับคยูในรถ
2. คยูเอ็งนี่กวนนะ ดูตอนจบดิ เด๋วลดให้เป็นบทคนใช้เเม่ง!
3. เดี๋ยวมาตอบเม้นจ้า (เย็นๆ เพราะจะไปนอนกลางวันอีกแล้ว 55)
4. ขอบคุณทุกคนที่คลิ๊กเข้ามาอ่านเลยจ้า ^^
จะทำยังไงให้คนเข้ามาอ่านเยอะๆ อ่าค่ะ >< เรื่องเงียบๆ เนาะ
Edit : 22.00 ตอบคอมเม้นค่ะ (นัดว่ามาเย็น มาซะดึก คึคึ หัวเราะอย่างสำนึกผิดแล้ว เดินจากไปเงียบๆ ค่ะ ^^)
Name : QHyunGirl |
สวัสดีค่ะ ทงเฮคงเฉาไปอีกสักพัก สังเกตได้จากตอนนี้น้องก็เเอบเเรงใส่พี่คยูยอนเเล้วค่ะ TT สงสารน้องมากไ เหมือนกัน เเต่เพื่อความเข้มข้นของเนื้อเรื่อง เราต้องสู้ไปพร้อมๆ กันค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ ^^
Name : Ai-inny |
สวัสดีค่ะ ขอบคุณคอมเม้นยาวๆ ค่ะ อ่านเเล้วอมยิ้มตาม ทงเฮรู้ใจตัวเองเเล้วเเต่พี่โจวคยูยังไม่เเสดงอาการใดๆ คงต้องลุ้นต่อไปค่ะว่าทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อไป แล้วก็เป็นกำลังใจให้มินๆ ด้วยนะค่ะ สำหรับตอนที่ 10 มันก็เริ่มจะดราม่าเเล้วค่ะ สงสารน้องมินเหมือนกัน ตอนน้องร้องเพลงนี้ คนเเต่งอดจะน้ำตาไหลตามไม่ได้ บอกแล้วเเต่งเอง อินน์เว่อร์ทุกตอน เดี๋ยวค่อยขอโทษน้องมินโดยการให้มีตอนพิเศษดีกว่าเนาะ ^^ เจอกันตอนหน้าค่ะ
Name : อารัว |
สวัสดีค่ะ พี่โจคยูโดนด่าหน้าหงายเลยค่ะตอนนี้ คงถูกใจเเฟนๆ น้องทงเฮไปไม่มากก็น้อยนะค่ะ เเต่ถ้าพี่ยังลังเลเเบบนี้ท่าทางจะโดนเขม่นไปอีกหลายตอน ยังไงก็ตามมาเป็นกำลังใจให้น้องกลับมาร่าเริงได้ไวไวกันดีกว่าค่ะ ^^
Name : onranpo |
สวัสดีค่ะ เมื่อวานออเฟียสก็รีเฟรชไปทั้งวันเหมือนกันนะค่ะ กว่าจะเข้าหน้าฟิกตัวเองได้ ตอนเเรกแอบเเพนิคค่ะ ว่ามันจะหายไปรึเปล่า เเต่ก็เข้าได้ตอนหัวค่ำ เย้! ตอนที่น้องขว้างดอกไม้ เข้าใจอารมณ์หงุดหงิดของน้องเลยค่ะ ไม่ได้นางร้ายนะ เเต่ใจคนค่ะ มาทำกันเเบบนี้ไม่ให้น้อยใจยังไงไหว เเล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
Name : im jeab |
สวัสดีค่ะ นึกภาพอากาศหนาวๆ ของเกาหลีเเล้วฝนตกเเถมไปเจอเเอร์ในรถไฟฟ้าเเล้วทรมานเเทนค่ะ เเถมยังเสียใจเรื่องพี่คยูผิดนัดอีก อยากจะเข้าไปโอ๋น้องเหมือนกัน เเถมตอนนี้น้องเลยอาละวาด ไม่รู้พี่คยูของเราจะคิดอะไรได้บ้างเนาะ ^^ ขอบคุณสำหรับคอมเม้น เเล้วเจอกันเรื่อยๆ ค่ะ
Name : Lily of the Valley |
สวัสดีค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นยาวๆ รออ่านจริงๆ ค่ะ อ่านเเล้วชื่นใจ (เราก็รีเฟรชบ่อยเหมือนกัน 55) ^^ เรียกพี่ว่าออเฟียสเเล้วกันค่ะน้องออม ดีใจด้วยค่ะที่ได้เรียนในคณะที่ชอบ ก็เตรียมตัวดีๆ เนาะ ใกล้ช่วงรับน้องเเล้วยังค่ะ อิจฉาเฟรชชี่จัง อิอิ (พี่เเก่เเล้ว TT) ส่วนด้านเนื้อเรื่อง ช่วงนี้มันก็จะเฉาๆ หน่อย เพราะเมื่อคนนึงรักแต่อีกคนยังเฉย เรื่องมันก็เลยไม่ค่อยสดใส เอาเป็นว่ามาให้กำลังใจทั้งสามคนไปพร้อมๆ กันค่ะ เจอกันตอนหน้านะค่ะ ^^ ฝันดีค่ะ ปล. ดูดอกส้มสีทอไปตอบเม้นไป ปวดหัวเหมือนกันนะค่ะ เสียงเรยาชอนไชสมองเหลือเกิน -*-
Name : darkreaction |
ตอนนี้ตากี๊โดนน้องจัดหนักเลยค่ะ ส่วนตัวเองก็จัดไม่เเพ้กัน เเต่ใครจะรู้ว่าพ่อพระเอกคิดอะไรยังไงอยู เราต้องมาตามลุ้นกันต่อไปนะค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นเเล้วเจแกันตอนหน้าค่ะ ^^
Name : Oiiiii |
ตาโจวมันเเบทหมดจริงๆ ค่ะ ครั้งก่อน เเต่ก็คิดอะไรก็ไม่รู้ไม่ยอมบอกน้อง TT ปล่อยให้น้องรอ ตอนนี้น้องเลยใส่ไม่ยั้งเลยค่ะ เเอบสะใจตาคยู เเต่ก็สงสารเฮอยู่ดีนะค่ะ น้องเองก็เสียใจที่ทำแบบนี้ เรามาลุ้นกันต่อดีกว่าค่ะ ว่าน้องจะเป็นยังไงต่อ ขอกำลังใจให้น้องเยอะๆ ค่ะ ^^
Name : PANZ |
Many Thk to you to ka <3 <3 <3
Name : kissj |
สวัสดีค่ะ เม้นทุกตอนเลยน่ารัก มาหอมเเก้มสองทีค่ะ ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจ เเล้วมาเป็นกำลังใจกับทงเฮไปพร้อมๆ กันนะค่ะ เจอกันตอนหน้าค่ะ
Name : dreamydeil |
สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอหอมเเก้มเเรงๆ ก่อนเลยค่ะที่เม้นยาวๆ ดีใจมาก ^^ เรื่องน้องเจี๊ยบกับตาวอน มีมาฝากเเน่ๆ ค่ะ แตรอหน่อยค่ะ รอเรื่องหลักจบก่อนเนาะ ขอบคุณสำหรับคำตอบเเละคำชมค่ะ ช่วงที่คิดพล็อตออเฟียสว่างมากกก เลยมีเวลาทวนเเล้วทวนอีกว่าทั้งเรื่องมันสมเหตุสมผลกันหรือยัง เเล้วก็พยายามดูเเลทุกความรู้สึกของนักเเสดงค่ะ เเต่งเเล้วอินน์กับทุกคน 55 / เรื่องทำอาหาร ไม่ชอบทำค่ะ เเต่ที่เขียนได้ เพราะเสริซหาข้อมูลเเล้วก็เคยกิน จิมดักนี่สุโค่ยมากๆๆๆ อาหารเกาหลีที่หนึ่งในดวงใจเลยค่ะ ^^ ต้องลองนะค่ะ รับรองจะติดงอมเเงมเหมือนออเฟียส ^^
ตอบต่อ มาเจออีกคอมเม้น เรื่องเพลง เธอยัง ตอนเเรกออเฟียสก็ไม่อินน์นะค่ะ เเต่พอได้มาดูเอ็มวีไปด้วยน้ำตาไหลเลยค่ะ เเล้วท่อนที่มินร้องมันก็จี๊ดมาก TT .. พูดไม่ออกค่ะ
Name : zeze |
ขอบคุณสำหรับเม้นค่ะ ^^ คุณนายออกโรงก็ไม่สูน้องเฮประชดประชัน เจ็บเเทนกี้เเต่สงสารน้องค่ะ TT ระหว่างเฮ กับมิน ก็ต้องลุ้นกันต่อค่ะว่าเรื่องราวจะเป็นยังไง ^^
Name : http://dsc.discovery.com/videos/mythbusters/ |
หน้าตาน้องเฮผ่านฉลุยอยู่เเล้วค่ะ เหมือนเวลาออเฟียสเดินผ่านร้านขายคอนเทคเลนส์ ก็จะไม่หยุดยืนเพ้ออยู่นานๆ ปากน้องเฮชมพูได้ใจมาก >< ไม่เกี่ยว 55 ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ เเล้วเจอกันเรื่อยๆ เนาะ ^^
Name : kamoo |
ท่าทางคุณเเม่โจวจะเป็นที่หนึ่งในใจทุกคนจริงๆ ค่ะ คุณเเม่เธอรู้คงปลาบปลื้มเเละหัวเราะเสียงสูง โฮะๆๆ อยากให้คนมาจีบน้องเยอะๆ เหมือนกันค่ะ หมั้นไส้คนขี้เก๊ก เเต่เค้าก็เป็นพระเอกนี่ค่ะจะโกรธมากก็ไม่ได้ เอาเป็นว่าเราก็มาช่วยกันให้กำลังใจน้องหมวยกันดีกว่า ส่วนพี่คยู เด๋วให้ซีวอนมาลับเขา 55
Name : 13'.เต่ามิ๊จิ๊เฮ
สวัสดีค่ะ เจอกันครั้งเเรกใช่มั้ยเอ่ย ขอบคุณที่ชอบวอนคยูค่ะ ^^ แล้วเจอกันบ่อยๆ นะค่ะ
ความคิดเห็น