ตอนที่ 23 : you're distorted ; คืนที่หนึ่ง
18
คืนที่หนึ่ง
“เอ่อ...ทุกคน...ดูดีๆ สิ” ฉันจับปากกาขึ้นมาก่อนจะค่อยๆ เอี้ยวมันไปข้างหลังตัวเอง “นี่! มันชี้ไปทางแจกันอยู่นะ ห่างจากฉันตั้งสามเซนแน่ะ เพราะฉะนั้นครั้งนี้ต้องเป็นโมฆะ =O=!! หรือเฮียจะตั้งคำถามกับแจกันล่ะ โอ้ ฟังดูปัญญาอ่อนจังเลย เอาใหม่ซะเถอะ!”
วิ้วๆ (เสียงลมพัด T^T)
…เงียบกริบเลยทีเดวเชว
“=_= แถไม่รู้จักจบจักสิ้นจริงๆ” ไม่นานเจ้เปิ้ลก็เอ่ยเป็นคนแรกพร้อมทำหน้าเอือมระอา
“หึๆ เฮียจะถามอะไรแกดีนะ”
ทำไมไม่มีใครสนใจกับเหตุผลของฉันเลย…
ตอนนี้เหมือนทุกคนกำลังทำการสืบสวนฉันที่เป็นนักโทษ Y.Y บรรยากาศมืดๆ ที่เจ้ปอมปิดไฟแล้วเอาเทียนหอมมาไว้บนโต๊ะทำให้ฉันประหม่าอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งเสียงคลื่นทะเลกระทบชายฝั่งดังซ่าๆ เหมือนเสียงน้ำอัดลมตอนเปิดใหม่ๆ แสนจะรบกวนจิตใจนั่นอีก
เกลียดทะเลโว้ยยยยยย TT^TT
“อืมมม เอาใจคนแถวนี้ก่อนดีมั้ย คิกๆ” เฮียบริ้งหัวเราะ “โอเค คำถามเบสิคเลยละกัน”
“…”
“ตอนนี้แกมีคนที่ชอบอยู่ป่ะ”
“=O=” ทุกคน
(ผ่านไปสามสิบวิ)
“อะไรวะ เด็กประถมไปแล้วอ่ะ
“เดี๋ยวเตะปากเลยไอ้เตอร์ -_-+ เนี่ยแหละคำถามวัยรุ่นโว้ย! ไม่แน่นะ เพื่อนแกอาจจะอยากรู้ก็ได้~”
“เฮียหมายถึงใคร” ซีไลท์โพล่งออกมาทันทีด้วยใบหน้าหงิกงอ
“ใครอยากรับก็รับสิ” ไม่เพียงแค่แลบลิ้นปลิ้นตา เฮียแกยังหันมาซักไซร้ฉันต่ออีก “เอ้า มีมั้ยคะน้องรัก YES OR NO? :P”
ปัญญาอ่อนชิบหวยเลย -*-
“ไม่มี! โนๆๆ” ฉันตอบอย่างกระตือรือล้น เอาล่ะ เพราะฉะนั้นผ่านฉันไปได้เลยยย อิๆ
“โกหก!!”
“=()=” อะไรฟะ ทำไมสามัคคีกันขนาดนี้
...ฉันพูดความจริงนะ ฮือๆๆ
จะเอาเวลาที่ไหนไปชอบใครก๊านนนน วันๆ ก็ขลุกอยู่แต่ในบ้าน...เช้านอน กลางวันกิน ตกเย็นเล่นกับหมา นี่แหละชีวิตช้านนนน! TTOTT
“อ้าว ไหงงั้นอ่ะ :-( ก็ไม่มีจริงๆ นี่”
“อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้วย่ะยัยทราย” เจ้เปิ้ลเอานิ้วชี้มาจิ้มหน้าผากฉันแรงๆ
ไรความยุติธรรมที่สุด ฉันจะประท้วง! ฉันจะทำลายบิ้กแบ็ค TOT ฉันจะเอามีดไปกรีดถุงทราย กรี๊ดดดด (=_____=)
“...แล้วไอ้เจอาร์ล่ะ”
อยู่ๆ ซีไลท์ก็พูดขึ้น ทำเอาทุกคนนิ่งเงียบเป็นเป่าครก (ยิ่งกว่าเป่าสาก)
ส่วนฉันก็มองเขาด้วยความมึนงง เจอาร์มันไปพลอดรักกับนังตานีแล้วว้อยไอ้งั่ง T-T ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้เฮิร์ตหรืออ้อนวอนหอนรักคืนกลับแล้วด้วยเพราะอันที่จริงฉันกับอีตาเจอาร์น่ะไม่ได้ผูกพันกันมากมายนักหรอก
(แต่ฉันก็ยังใส่สร้อยของหมอนั่นอยู่นะ ถอดแล้วมันโล่งคออ่ะ)
...แล้วอีตาคู่หมั้นคนนี้น่ะเหรอ? อืมมมม ไม่รู้สิมันบอกไม่ถูกน่ะ =O= ต่างคนก็ต่างอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ คงต้องรอดูไปซักพักแหละเนาะ ถึงเขาจะทำให้ฉันเขินหรือรู้สึกดีได้ในบางครั้งก็เถอะ (นอกนั้นก็คือกวนโอ๊ยใส่แถมด่าฉันได้อย่างเมามัน!) บางทีมันอาจจะเป็นชั่ววูบหนึ่งในคืนเหงาแบบหมอโอ๊คไรงี้ก็ได้ง่า งื้อง๊า (กรี๊ดดด อยากตบนางเอกค่า!!)
“เขาเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ ฉันไม่ได้ชอบเจอาร์แล้วซะหน่อย” พอพูดไปแล้วฉันก็เม้มปากพลางครุ่นคิดคำถามของเฮียบริ้งอีกที
‘ตอนนี้แกมีคนที่ชอบอยู่ป่ะ’
คนที่ชอบอย่างนั้นเหรอ
เอ ถ้านึกจริงๆ แล้ว บางทีคำตอบนี้
...อาจจะเป็น YES ก็ได้นะ
“เหอะ”
เพล้ง!
=____=
จบกันไอ้เวรเอ๊ย ฉันเกลียดนายแล้วว้อย! อุตส่าห์กำลังได้ฟีลโรแมนติกแต่แกกลับทำลายมันซะยับเยินด้วยคำว่า ‘เหอะ’ ด้วยน้ำเสียงประชดประชัน ฮึ่ยยย! ไม่เข้าใจผู้หญิงเอาซะเลย บ้าที่ซู้ดดด
“เอ่อ...สรุปยังไงน่ะ” เฮียบริ้งแทรกเมื่อเห็นบรรยากาศเริ่มมาคุ
“ไม่มี”
ชัดถ้อยชัดคำค่ะ
“เฮ้ ฉันว่าดูยังไงยัยนี่ก็โกหกอ่ะ -_- ยัยขนมปังหน้าหมูสอดไส้ช้าง เธอหลอกคนไม่เป็นเลยงั้นเรอะ ไม่น่าเชื่อ”
ฉันส่งสายตาอำมหิตไปให้พลาสเตอร์ทันที ใครจะไปตอแหลเหมือนแกก๊านนนน แล้วดูมันด่าฉัน! ไม่ต้องสอดไส้ช้างก็ได้นะแค่คำว่าหน้าหมูก็จี๊ดจะแย่เลี้ยว T^T
“สรุปคือกำลังบีบคั้นให้ฉันตอบว่ามีใช่มั้ย :-( และเมื่อไม่ใช่เจอาร์ พวกนายก็จะบอกกันว่าคนที่ฉันชอบคืออีตาซีไลท์ เฮอะ ฉันไม่ยอมหรอก เรื่องอะไรต้องตอบอย่างนั้น”
“อ้าว น้องสาว ถ้าไม่ตอบเธอก็ต้อง...”
“เอามานี่!!” ไม่รอให้เฮียโยพูดจบฉันก็คว้าแก้วช็อตทรงสูงในมือวินเนอร์ที่บรรจุแอลกอฮอลล์สีใสมาแล้วกระดกใส่ปากทันที!
เอื๊อกๆๆ!
+_+ ทุกหยดที่ไหลลงคอนั้นทำให้ฉันรู้สึกร้อนวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก แถมวอดก้ายังเป็นแบบเพียวๆ ไม่ผสมเผสิมอะไรทั้งสิ้น แง แสบคอชะมัดเลย ทำไงได้ล่ะ…เล่นซัดไปทีเดียวหมดแก้วใหญ่ง่ะ
แต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่า...
ฉะ...ฉันดื่มมันเข้าไปแล้วเหรอ? (ชี้ตัวเอง)
ไม่รู้ตัวเลยอ่ะ เกิดอะไรขึ้น วอทแฮพเพ่นสะเด้นเร้นลึก T-T
จริงป่ะเนี่ย หลอกกันใช่มะ! ฮือออ ไม่เจียมตัวเองเลยว้อย ทำไมๆๆ ทำไมไม่มีใครห้ามช้านนน TOT ยัยคนอ่านก็เหมือนกันทำไมแกไม่ห้ามฉันฮะ เดี๋ยวได้โดนนาฬิกาทรายอัปเปอร์คัตเข้าให้ (เมาแล้วพาล)
“อึก...” ฉันวางแก้วลงบนโต๊ะท่ามกลางบรรยากาศเงียบเชียบจนได้ยินแต่เสียงคลื่นทะเล เฮียบริ้งกระพริบตาปริบๆ
“กะ...แกโอเคใช่ป่ะ”
“โอเคคคค โอเคเค่เค้เค๊ >_< ก๊ากๆๆ แค่เธอเก็ตฉันก็โอเค ดั่มๆๆ”
(special : sealight talk)
ยัยบ้า...ยัยบ้านั่นกำลังหัวเราะเหมือนโดนผีสิง -_- สาบานได้ว่าตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยเห็นคนที่เมาเร็วแล้วยังเมาง่ายขนาดนี้มาก่อน ให้ตายเถอะ ผ่านไปไม่ถึงสามสิบวิน่ะเนี่ย เว่อร์ดีชะมัด
แค่ตอบว่ามีก็ไม่ต้องดื่มแล้วแท้ๆ ยัยปากแข็งเอ๊ย! ผมน่าจะห้ามก่อนนะ =_= แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าผู้หญิงคนนี้จะบ้าถึงขนาดกระเดือกรวดเดียวหมด คิดว่าตัวเองเป็นปลาวาฬพ่นน้ำได้เรอะ!
“ตาฉันหมุนแล้วใช่ม้าย +_+ หมุนๆๆ ติ้ว โลกหมุนติ้วเลย เอิ๊กๆ”
“=_= เวร เมาแล้วเหรอวะ”
“ไม่มาว~ อย่ามาดูถูกช้านน้าไอ้กอเอี๊ยะ” แล้วยัยนั่นก็โอบคอไอ้เตอร์มาเขย่าหงึกๆ -_- ฮึ่ย หงุดหงิดโว้ย! สนิทสนมกันจริงนะคู่นี้
“นี่ๆๆ ช้านจาหมุนแล้วน้า >O< คิก หมุนๆ~”
เธอว่าพลางหมุนปากกาลูกลื่นบนโต๊ะ แต่มันกลับวนได้เพียงสองสามรอบด้วยแรงอันน้อยนิดเท่านั้นก่อนที่จะปลายปากกาจะหยุดลง
ตรงหน้าผม
ตรงหน้าโผ้มมมม
อืม ใช่ครับ...ตรงหน้าผม =_= (จะพิมพ์ให้ยืดยาวทำไมฟะ!)
“ว่าไง จะถามอะไรก็ถามมาสิ” ผมเป็นฝ่ายพูดก่อน
“เฮอะ! ‘จะถามอะไรก็ถามมาสิ’ อย่างนั้นเหรอ~” ทรายทำท่าล้อเลียนพร้อมจบประโยคด้วยหน้าบึ้งๆ เธอลุกขึ้นจากโซฟามานั่งข้างๆ แล้วเอื้อมมือมากระชากคอเสื้อผม
แรงซะด้วยนี่สิ เสื้อจะขาดมั้ยง่ะ
“คนบ้า...ทำไมไม่เข้าใจช้านเลย”
“นี่ เธอเป็นอะไรวะ เมาแล้วก็อย่ามาลงที่ฉันเซ่ยัยอ้วน”
“นายมันบ้าๆๆ TOT ฮือ ฉันมันอ้วน ฉันมันไม่สวย เลยไม่มีใครสนใจสิน้า ช้านมันก็แค่ยัย 60 กิโล ฮือๆๆ ไม่มีใครรักช้านเลยยย” ทรายยังคงพล่ามออกมาได้ไม่หยุดหย่อนพลางกระตุกคอเสื้อผมไปมาจนยับยู่ยี่เหมือนใบหน้าของคนทำในตอนนี้นี่เอง
...เมาแล้วเป็นประเภทโวยวายเรอะ =__= เธออายุเท่าไหร่กันเนี่ย
ส่วนผมก็ได้แต่ลูบหลังเธอเบาๆ พูดตรงๆ เลยว่าอายครับ ไอ้พวกที่เหลือก็นั่งอมยิ้มกันอยู่นั่นแหละ ไม่มีใครคิดจะช่วยผมเลยเหรอ T_T
“เฮ้อ ยัยติ๊งต๊อง ใครว่าไม่มีล่ะ”
ก็มีอยู่ตรงนี้คนนึงนี่ไง...
“หา เมื่อกี้นายพูดว่าอารายน้า โงงงง”
“ฉันก็งงตัวเองเหมือนกันเพราะว่าเธอมันน่ะมันช้างน้ำดีๆ นี่เอง =_=”
“กรี๊ดดด ไอ้บ้า แกด่าช้านนนน ผีเปรต!” แล้วยัยนี่ตบตีทำร้ายร่างกายผมยกใหญ่ โอ๊ย! เจ็บนะโว้ย ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆ อยู่ด้วย TOT
“โทษนะขอขัดซักหน่อย -..-” เฮียโยยกมือขึ้น (ไม่ทราบว่าจะยกหาเตี่ยเหรอครับ) “ยัยทรายถามดิ นี่เล่นเกมอยู่นะเว้ย อยากถามไรถามเลย ฮิๆๆ”
“ถาม...” ทรายเงยหน้าขึ้นมองผม ดวงตาสีเปลือกไม้ปรือเล็กน้อยจากผลของแอลกอฮอลล์ ผมเลื่อนมองใบหน้าหวานๆ นั่นอย่างลืมตัว... อา ผมเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่ายัยนี่ไม่ได้ขี้เหร่ ถ้ามองดีๆ ออกจะสวยซะด้วยซ้ำ แค่สู้บรรดาคนรอบข้างไม่ได้เท่านั้นแหละ
ผมขอสารภาพได้ป่ะ ตอนนี้ผมอยากจะจูบยัยนี่จังเลยอ่ะ -_- โอ๊ย แก้มป่องๆ นี่ก็น่าจับหอมชะมัด กลิ่นสบู่เด็กที่เป็นกลิ่นติดตัวเธอทำให้ผมชอบอย่างบอกไม่ถูก ผมคงจะเบื่อกลิ่นน้ำหอมแพงๆ สุดแสนจะฉุนกึกของพวกผู้หญิงที่ผ่านมาแล้วล่ะมั้ง
ใช่ ผมบ้าไปแล้วครับ TTOTT ใครก็ได้ช่วยผมที โฮฮฮ
“ซีไลท์ นายทำแบบนี้ทำไม…”
“…”
“นายทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนใช่มั้ย”
“…”
“ทั้งๆ ที่นายไม่ได้คิดอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ”
“…”
“นาย...จูบฉันทำไม
“…”
O_O
ทรายถามเสียงแผ่ว เธออิงศีรษะซบลงกับอก มือเล็กๆ กำเสื้อผมแน่น...
‘ฉันจะบอกอะไรให้นะ แกน่ะรีบๆ หน่อยเหอะ มัวแต่อ้อยอิ่งไม่ทันการกันพอดี ผู้หญิงทุกคนเขาต้องการความแน่นอน แกก็รู้นี่หว่า ระวังเถอะจะเป็นแบบฉันไม่ก็โดนหมาคาบไปกินซะก่อน’
ถึงเราจะเป็นคู่หมั้นกัน แต่มันก็แค่ในนาม...ในความเป็นจริงสถานะของเราแม้แต่ ‘เพื่อน’ ยังเรียกว่าอย่างนั้นไม่ได้เลย
ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าความรู้สึกที่แท้จริงแล้วเป็นยังไง มันสับสนจะตายของแบบนี้ ไม่อยากจะคิดให้หนักหัวนักหรอก -__-...คงต้องให้เวลาเป็นตัวตัดสินนั่นแหละ
แต่ตอนนี้ผมรู้สึกยังไง ผมก็ควรจะทำตามความรู้สึกนั้นดีกว่าปล่อยเฉยๆ ให้เธอไปกับคนอื่นใช่มั้ย? ไม่อย่างนั้นผมอาจจะต้องมานั่งเสียใจภายหลังอย่างที่ไอ้เตอร์ว่าจริงๆ ก็ได้
ฮู่ว เน่าจังว่ะ อยากจะอ้วกออกมาเป็นสากกะเบือ T3T
แต่มันก็ทำให้ผมคิดได้นะ
...ว่าบางทีผมคงต้องทำอะไรซักอย่างแล้วล่ะ
เพื่อ ‘ความแน่นอน’ ของเราทั้งคู่ จริงมั้ยครับ? :-)
.
.
(เว้นบรรทัดเพื่อโขว์ความเท่ของพระเอกซักกะนิด)
“...ไอ้วิน เอามาแก้วนึง” ผมสั่ง ทำให้เพื่อนรักรีบกุลีกุจอรินว้อดก้าก่อนจะยื่นให้ผมด้วยท่าทางงงๆ ไม่แตกต่างจากคนอื่น แน่นอนว่าพวกมันก็คงสงสัยนั่นแหละว่าทำไมผมถึงไม่ตอบให้เรื่องมันจบๆ ไป เอาเป็นว่า...
รอฟังเหตุผลดีๆ ของผมหลังจากผ่านคืนนี้ไปก็แล้วกัน
(special end : sealight talk)
ซีไลท์ยกแก้วขึ้นดื่มด้วยท่าทีสบายๆ เหมือนว่าของเหลวที่กลืนลงคอนั้นเป็นน้ำเปล่า ก่อนที่จะวางแก้วลงขณะมืออีกข้างกำลังปาดริมฝีปากที่กระตุกยิ้มอยู่
โอเค นายเลือกที่จะไม่ตอบสินะ หักหน้าฉันได้เจ็บแสบจริงๆ! แล้วนี่ฉันนึกยังไงไปถามอะไรบ้าบออย่างนั้นกันวะเนี่ย อับอายขายขี้หน้าชะมัด! ฉันเกลียดแอลกอฮอลล์ กรี๊ดดดด TTOTT
แล้วหมอนี่...หมอนี่ยังจะมายิ้มยียวนโชว์เหล็กดัดสีฟ้าอีก!!
ฉันผลักเขาแรงๆ จนซีไลท์ผงะก่อนที่ตัวเองจะลุกมานั่งที่เดิมพลางจ้องเขาไม่วางตา
เออ แปลกดีโว้ย สร่างเมาทันทีเลย! ไม่งั้นป่านนี้ฉันได้รูดเสาเต้นเคาะกะลาไปแล้วเพราะนายแท้ๆ เป็นพระคุณอย่างสูงเล้ยยยย!! :-(
“เฮ้ เงียบกันทำไม ฉันหมุนแล้วนะ”
เขาพูดต่อหลังจากเขี่ยนิ้วกับปากกาแรงๆ จนมันหมุนติ้วๆ -_- ฉันรู้สึกเหมือนอยู่กับอีตาซีไลท์สองคนเลยอ่ะ ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาแม้แต่ประโยคเดียว ขนาดเสียงหายใจยังไม่ค่อยจะได้ยิน เรียกได้ว่ากลืนไปกับวอลเปเปอร์กันหมด โอ๊ย อายชิบๆ เลยว้อย TT^TT
เหอะ พอกันที! ไม่มีทางที่ปากกามันจะมาหยุดตรงหน้าฉันเป็นครั้งที่สองหรอก แบร่ๆๆ ไอ้ผู้ชายทุเรศเอ๊ย ฉันไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายนะที่เอะอะจะไปจูบใครก็ได้น่ะ ฉันไม่ได้ใจด้านพอที่จะไม่รู้สึกอะไร...แล้วก่อนพูดน่ะหัดคิดซะบ้าง! คำพูดหลายๆ อย่างของนายมันรบกวนจิตใจฉันตลอดเวลาเลยรู้มั้ยไอ้ผู้ชายเสร็งเคร็ง!
อ๊ากกก ฉันพูดเหมือนฉันกำลังเรียกร้องอะไรบางอย่างจากหมอนั่นเลยอ่ะ พอๆๆ >_< เลิกคิดได้แล้ว
“เอ่อ...ยัยทราย” เจ้ปอมสะกิดฉันที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ พอฉันเงยหน้าก็พบว่าเธอบุ้ยปากไปอีกทางหนึ่งทำให้ฉันมองกวาดไปบนโต๊ะ เอ๊ะ ปากกาหยุดแล้วนี่หว่า
O_O และที่สำคัญ...มันหยุดที่ฉัน!
หยุดที่ฉันอีกแล้ววววว ขอถอนคำพูดเมื่อตะกี้ไปได้เลย ไม่มีทางอะไรกันล่ะ! หันมาโช๊ะเด๊ะกันเต็มๆ TTOTT
...T()T พระเจ้า พระเจ้าต้องการอะไรจากลูกคะ กรี๊ดดด หันไปหาคนอื่นสิโว้ยไอ้ปากกาเวรตะไล ทำไมแกต้องหันมาทางฉันด้วย ฮือๆๆ
“แม่งเล่นไสยศาสตร์กันป่ะวะเนี่ย ทำไมตรงเผงขนาดนี้” เสียงกระซิบของอีตาเหมาเมาทำให้ฉันนึกฉุน แต่จะไปโทษใครได้ล่ะ TT_TT ด่าปากกางั้นเหรอ? หรือไม่ก็จับมันหักๆๆ แล้วกระทืบให้จมดินไปเลย เย้ย! ฉันไม่ได้บ้านะยะ (เหรอ)
“จะถามก็ถามมา”
“…”
“…”
“…”
“…”
“นี่ เคยจูบใครนอกจากฉันมั้ย”
“-O-…”
เฮือก
คำตอบคือ...ไม่!! (หนักแน่น) ไม่เลยและไม่เคยค้าา TvT
อีตาซีไลท์ชิงจูบแรกของฉันไปด้วยซ้ำ! โฮๆๆ ส่วนเจอาร์น่ะไม่ต้องพูดถึง อย่างมากก็แค่กอดหรือจับมือแค่นั้นเอง หมอนั่นไม่เคยทำตัวรุ่มร่ามกับฉันหรอก
แล้วจะให้ฉันบอกว่า ‘ไม่เคย’ งั้นเหรอ ฝันไปเถอะ! เสียหน้าซะเปล่า ซีไลท์คงจะหัวเราะเยาะฉันอยู่ในใจชัวร์ป๊าบ แต่ถ้าให้ฉันตอบว่า ‘เคย’ ...คนอื่นก็จะจับผิดได้แล้วหาว่าโกหกอีก TOT โอ๊ย นับไอ้ไข่หวานกับน้ำตาลสดด้วยได้มั้ยอ่ะ มันมาเลียปากฉันบ่อยเหมือนกันน้า แงๆๆ อีตาพลาสเตอร์ก็แค่กินป๊อกกี้ปากโดนปากกันแบบไม่ได้ตั้งใจ อย่างนั้นไม่เรียกว่าจูบหรอก
“เอาเหล้ามา”
ฉันคิดว่าฉันคอแข็งขึ้นจากเดิมนะ =..= เมื่อกี้แป๊บเดียวก็สร่างแล้วนี่ อีกซักกรึ้บคงไม่เป็นไรมั้ง
อึ้กๆๆ
ร้อนคอชะมัดเลย ฉันจะแฮ้งค์มั้ยง่ะ U.U
“เอื๊อก...”
“เฮ้ย แกไหวใช่ป่ะ T.T ถ้าม๊ารู้ว่าเฮียมอมเหล้าน้องมีหวังโดนด่าเละชัวร์เลยว้อย” เฮียบริ้งโบกมือไปมาตรงหน้าฉัน +_+ อ้าวเฮ้ย ทำไมมีแปดนิ้วล่ะ มันงอกมาจากไหนอีกสามฟะ
“ซีล้าย...เอิ๊ก...มาถึงขนาดนี้ม่ายต้องหมุนเหมินมันแล้ว โฮๆๆ TOT” (นี่คือคอแข็งขึ้นของมัน)
“ยัยบ้า! เมาง่ายแล้วยังทำซ่าส์อีก ไม่ต้องดื่มแล้วเอามานี่!!”
ซีไลท์คว้าแก้วชอตออกจากมือฉัน แง
“เอาม้า! ช้านม่ายมาว~” ฉันพยายามจะเอื้อมหยิบแก้ว แต่เขาก็เอามือมาดันหัวเหมือนฉันเป็นเด็กอนุบาล T-T อีตาบ้าเอ๊ย ทีตัวเองกินเอาๆ >O< ทำหวงไปได้
พอเห็นว่าหยิบไม่ถึงฉันจึงผละออกมาก่อนที่จะเปลี่ยนเป้าหมายเป็นขวดว้อดก้าที่ตั้งสง่าอยู่บนโต๊ะ โฮ่ๆๆ ว่าแล้วฉันก็คว้ามาไว้ในอ้อมอกแล้วดื่มมันจากฝาทันที
“เฮ้ย!” ทุกคน
เอื๊อกๆๆ
“นาฬิกาทราย!!!”
“+_+” กว่าที่ซีไลท์จะแย่งไปจากมือได้ฉันก็เอามันลงท้องไปได้เยอะพอสมควร ฮือ นี่ฉันกำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย จะแย่งไปทำไมฟะ ไม่เห็นมีความอร่อยซักนิดเล้ย T3T
“ชิท! ยัย...โอ๊ย ฉันจะด่าเธอว่าอะไรดีวะ”
“หือ อารายน้า”
“-_-”
“ฮ่าๆๆ >_< งายค้าสุดหล่อ ฮิๆๆ” ฉันหัวเราะเสียงดังพลางดึงแก้มอีตาซีไลท์ไปมา ^_^ อยู่ๆ ทำไมถึงได้รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมานะ แบบว่าคึกสุดๆ เลยง่ะ สามารถเตะควายตายได้ประมาณน้าน ครุคริ
“ฉันว่ายัยนี่คุยไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ ให้ไปนอนเหอะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“เอ้อ โอเคๆ -_-;”
“ม่ายยยย ไม่นอนๆๆ ฉันไม่ง่วง~!”
“ยัยทุเรศ แล้วหมาตัวไหนมันทำท่าจะเข้านอนตั้งแต่สองทุ่ม -_-^”
“คิกๆๆ”
“เอ้า เดี๋ยวพาไปส่งที่ห้อง”
“แบร่ :P ก็บอกว่าไม่นอนงาย โอ๊ย ที่นี่ร้อนชะมัดเลย ทำไมไม่เปิดแอร์เนี่ย”
ฉันทำท่าจะถอดคาร์ดิแกนเล่นเอาซีไลท์ตาลีตาเหลือกคว้าแขนฉันไว้ก่อน
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ จะแก้ผ้าหาหอกอะไรไม่ทราบว้อยยย”
“ไอ้บ้า ช้านใส่เสื้อกล้ามไว้ข้างในย่ะ ม่ายต้องมายุ่ง”
“มันก็อุจาดอยู่ดีนั่นแหละยัยตุ๊ต๊ะ! เอ๊ะ ก็บอกว่าอย่าถอด อย่าดื้อได้มั้ยฮะ =_=^”
“โอ๊ย จะอะไรกันนักหนา นี่มันเรื่องของฉัน! O_O กะ...กรี๊ดดดด”
ฉันร้องลั่นเมื่ออยู่ดีๆ อีตาซีไลท์ก็จับฉันขึ้นพาดบ่าแล้วเดินโทงๆ ออกมาจากตรงนั้นทันที
“ก็บอกว่าไม่นอนๆๆๆ ปล่อยฉันน้าาา”
…สร่างเมาอีกครั้งหลังจากเกิดเรื่องค่ะ TT^TT
“ใครว่าจะพาเธอไปนอน เหอะๆ เมามากใช่มั้ย ร้อนมากใช่ป่ะ!?”
“O_o ว่าไงนะ ละ...แล้วนายจะทำอะไรช้านนน กรี๊ดๆๆ ช่วยฉันด้วย! เฮียบริ้งงงงงง~”
“ไอ้ไลท์! แกจะพาน้องฉันไปไหนวะ”
ฉันเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบาก T^T คางก็กระแทกกับหลังหมอนั่นดังปึ้กๆ เจ็บนะเว้ยเฮ้ย โฮฮ ทุกคนวิ่งตามไอ้บ้าซีไลท์ที่กำลังตกมันอยู่พลางตะโกนเรียกฉันไม่หยุด
“เฮ้ย ทำอะไรก็ได้แต่อย่าเพิ่งปล้ำยัยทรายนะเว้ย มันยังเรียนอยู่เลย”
ทำอะไรก็ได้งั้นเรอะไอ้เฮียชั่ว กรี๊ดๆๆ ถ้ามันเอาฉันไปขายใครจะรับผิดชอบ >_< ได้โปรดอย่าทำนิสัยเหมือนพี่เย็นได้มั้ยฟะ
แล้วก็นะ ช่วยตั้งใจวิ่งหน่อยได้มั้ย TT_TT ขอร้องล่ะ เท่าที่ฉันเห็นนี่เดินตามตัวปลิวคุยกันสบายใจเฉิบเชียว แง้ๆๆๆ
“อยู่เฉยๆ เหอะ แค่นี้ฉันก็หนักจะแย่อยู่แล้ว!”
แล้วใครใช้ให้แกแบกฉันมาถึงตรงนี้ล่ะโว้ยยยยยย เลือดลงหัวหมดแล้วอ่ะ แงๆๆ
อ๊ะ หมอนี่พาฉันมาชายหาดทำไมฟะ มืดก็มืด! ฉันมองลงพื้นก็เห็นแต่ทรายกับเปลือกหอย TOT อ๊ากกก พวกเฮียบริ้งยังทิ้งระยะห่างอยู่เลย กระตือรือร้นกันจริงๆ ขอชื่นชม y_y รีบๆ มาช่วยฉันจากไอ้โหดนี่ได้แย้ววววววว
“ซีไลท์ นายอยากว่ายน้ำเหรอ? นี่มันดึกแล้วนะ ฮือๆๆ” ฉันพูดเมื่อเห็นว่าจากพื้นทรายมันกลายเป็นน้ำแล้วววววว~ ใช่! หมอนี่เดินแบกฉันลงทะเล -*- เพื่ออะไรกันฮะ ฉันว่ายน้ำไม่เป็นนะ! เอาห่วงยางมาให้ก่อนเซ่ อ้อ มีอยู่แล้วสามห่วงตรงพุงอ่ะ TOT แต่มันลอยน้ำไม่ได้นะ แง เป็นตัวฉุดให้จมซะด้วยซ้ำ
O_O กะ...
ตูม!
“บุ๋งๆๆๆ ค่อกแค่กๆ”
กรี๊ดดด มันจะฆ่าฉันจริงๆ ด้วย จับสุดสวยโยนลงน้ำหน้าตาเฉยเลย >_< แฮ่ก หายใจไม่ออกว้อย
“ช่วยด้วย จะ...จะจมแล้ว แค่กๆๆ”
“ยัยเพ้อเจ้อ มันแค่เข่าเอง ขอโทษเถอะ...จะดิ้นอีกนานมะ”
พอได้ยินอย่างนั้นฉันก็เลิกเอามือตะกุยน้ำแล้ววางลงกับพื้นทรายเพื่อสำรวจความลึกแทน
เออเนาะ ยืนถึงสบายเลยนี่หว่า เมื่อกี้ดันคุกเข่าเลยนึกว่ามันมิดหัว =O= แต่ยังไงก็เถอะโคตรแสบตากับจมูกชิบเป๋ง! ถึงฉันจะอยากเล่นน้ำทะเลแต่ไม่ได้หมายความว่าต้องเล่นตอนเที่ยงคืนซักหน่อยโว้ยยย! :-( ฉันลุกขึ้นพลางใช้มือปัดผมที่ปรกอยู่ข้างหน้า ให้ตายต๊ายตายต๊ายยยย!! เปียกโชกชุ่มฉ่ำเปียกโชกชุ่มช่ำเหมือนผ่านถนนข้าวสารในวันสงกรานต์มาใหม่ๆ เลยวุ้ย
ฮึ่มฮึ่มมมม!
ไอ้ซีไลท์!!
“ไงล่ะ หายเมารึยัง” ยังจะมีหน้ามาถามอีกเรอะ ปลวก!
“...” ขอตอบเป็นภาษากายแทนละกัน -__-+
พลั่ก!
ตูม!
“อุ๊ย ซอรี่ เผอิญขามันกระตุกน่ะ :-) คิกๆ”
“-_-”
เข้าใจถูกแล้วค่ะ ฉันถีบหมอนี่จนหน้าหงายลงน้ำเองแหละ โฮะๆๆ สมน้ำหน้ากะลาหัวเจาะ เจอกระบวนท่าส้นตีนม้าบรรลัยกันต์เข้าหน่อย ถึงกับอึ้ง!
“งั้นเหรอ ไม่เป็นไรหรอกเพราะฉันก็แขนกระตุกเหมือนกัน”
ตูม!
TOT พรวดๆๆ โอเคยอมแพ้แล้วค่ะ ยกธงขาวไม่สู้แย้ววว
“โธ่ นึกว่ามีอะไร ที่แท้แอบมาสวีทกันกลางทะเลนี่เอง” เจ้เปิ้ลถกกระโปรงขึ้นแล้วค่อยๆ เดินตามลงมาในทะเลพร้อมกับทุกคน
มากันเร็วจังเลย! พรุ่งนี้ค่อยมาก็ได้น้าไม่ต้องรีบหรอกจ้า (กัดฟัน)
“อ้าว นี่มัน...O_O” เฮียบริ้งวิ่งแจ้นเข้ามาหาฉันด้วยท่าทีตกอกตกใจ หือ มีอะไรๆๆ อย่าบอกนะว่ามีแมงกะพรุนเกาะหัวฉันอยู่อ่ะ TOT
“พะยูนเกยตื้นนี่หว่า! ก๊ากๆๆ”
ดี…ดีจริงจริ๊ง ไม่ช่วยแล้วยังเสือกด่าอีก =_= เคยได้ยินสุภาษิตมั้ยฮะว่า ‘คนล้มอย่าข้าม’ มันไม่ข้ามอย่างเดียวมันเหยียบฉันด้วยนี่เซ่!!
“ทำไมฉันถึงมีแต่พี่ปากหมาฟะ!” ว่าแล้วฉันก็วักน้ำด้วยแรงมหาศาลใส่คู่กรณีประหนึ่งสึนามิถล่มขวานทองไทยแลนด์
“ยะ...อย่าเพิ่ง ไอโฟนช้านนน O_o แก! จ่ายมาดะ...บุ๋งๆๆ บะ...บังอาจรุมฉันกันเรอะ แค่กๆๆๆ”
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง...
สงครามกลางน้ำได้จบลงพร้อมไอโฟนที่พัง 2 เครื่อง (เฮียบริ้ง วินเนอร์) และบีบี 1 เครื่องด้วยกัน (เจ้เปิ้ล)
ขอแสดงความไว้อาลัยมา ณ ที่นี้ด้วย...
“ฮัดชิ่ว!”
“นี่ น้ำลายเธอมันกระเด็นมาโดนฉัน =O=”
แล้วก็ขอไว้อาลัยให้ตัวเองด้วยเช่นกันที่มีคนอย่างหมอนี่เข้ามาข้องเกี่ยวในชีวิต
“ต้นเหตุก็คือนายนั่นแหละ ทำมาเป็นพูด -_-” ฉันเถียง
เพราะห้องน้ำมีอยู่แค่ 2 ห้อง พวกเราจึงทยอยอาบกันทีละคู่ โดยที่ฉันกับซีไลท์เป็นคนแรก (ฉันว่าฉันอาบเร็วเพราะง่วงนอนแล้วนะ อีตานี่ยังออกมารอก่อนเลย -*-) ส่วนคนที่เหลือก็รออาบกันอยู่ข้างนอกนั่นเอง
ฮ้าววว ถ้านอนตรงพื้นนี่ได้ฉันคงฟุบหลับไปแล้วอ้ะ แต่ก็ต้องรอให้ผมแห้งก่อนเพราะฉันไม่ชอบนอนทั้งๆ ที่หัวเปียก มันน่าคลื่นไส้จะตายไป ~.~ (หัวเปียกไม่ใช่ฝันเปียกนะ กรั่กๆๆ)
ฉันใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมลวกๆ ก่อนจะพาดไว้ที่บ่าขณะที่ทาบหน้าตัวเองลงไปกับโต๊ะไม้ โอ๊ย ง่วงๆๆ เมื่อไหร่ผมจะแห้งง่าา TOT
“ฮัดชิ่ว!”
“…”
“ฮัดชิ่ว!”
“=_=”
“ฮะ...ฮะ...ฮัดชิ่ว!”
“เธอกำลังโดนคนนินทาน่ะ รู้ตัวรึเปล่า”
“บ้ารึเปล่ายะ ฉันแค่...ฮะ...ฮัดชิ่ว!”
“ใจเย็นเด่ะ -__- ไม่สบายรึไง” ซีไลท์ที่นั่งตรงข้ามฉันขมวดคิ้วพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้
อึ๋ย นายกำลังหายใจรดต้นคอฉันอยู่นะ +_+ สยิวเป็นบ้า แย้กกก
“ไม่ล่ะ ฉันโอเค ฟื้ดๆ” ฉันพูดพลางสูดน้ำมูกไปด้วย อย่าให้มันได้ออกมาทักทายโลกภายนอกเลยขอร้องล่ะ T^T แค่นี้ก็อับอายมาพอแล้ว ฮือออ
“ไหนเงยหน้าขึ้นซิ”
“อืม...”
ฉันเงยหน้าขึ้นอย่างว่าง่ายเพราะขี้เกียจเถียง ซีไลท์ใช้มือดันหน้าม้าฉันขึ้นก่อนที่จะ...เอาหน้าผากตัวเองมาชนกับหน้าผากฉัน!
เฮือก...
“ตัวอุ่นๆ แฮะ อ๊ะ เธอหน้าแดงด้วยนี่หว่า O_O เฮ้ย ไม่สบายจริงๆ เหรอ”
ดูเหมือนเขาจะยังไม่รู้ตัวนะ ว่าตัวเองนั่นแหละเป็นสาเหตุให้เลือดมาเลี้ยงแก้มทั้งสองข้างฉันขนาดนี้!! อ๊ายยย T^T// ได้โปรดเอาหน้าหล่อๆ ของนายออกไปก่อนที่ฉันจะหัวใจวายตายเพราะสูบฉีดเลือดไม่ทัน!
แต่ไม่นานเขาก็ดูเหมือนจะอ่านความคิดฉันออกจึงละใบหน้าออกไปแล้วส่งยิ้มยิงฟันที่มีเหล็กดัดสีฟ้าเกาะเรียงรายกันอยู่มาให้ ฮือๆๆ ฉันเกลียดอีตาบ้านี่ที่สุดเลย เขาทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงหื่นที่อยากจะปลุกปล้ำปู้จายใจจะขาดรอนๆ อ๊ากกกกก
“คิกๆ หน้าเธอตลกจังเลยว่ะ -..-”
หน้าหื่นๆ นี่น่ะเหรอ T.,T
“มะ...ไม่ได้ต้องมายุ่ง! ฉัน...ฉันจะไปนอนแล้ว”
ฉันลุกพรวดขึ้นแล้วรีบจ้ำฝ่าเท้าเดินอาดๆ แต่เพราะความรีบประกอบกับความซุ่มซ่ามในตัวจึงทำให้ฉันสะดุดฝุ่ทำให้หน้าทิ่มลงกับพื้น…มันคงจะเป็นอย่างนั้นถ้าคนตัวสูงไม่คว้าเอวฉันไว้ได้ก่อนที่จะได้ลงไปจูบธรณี T.T ขายหน้าที่สุดเลย ฉันนี่มันเบ๊อะบ๊ะจริงๆ เลยว้อย ไปตายซะไปนังทรายปรสิตโลก ฮือๆๆ
“ยัยซุ่มซ่าม :-) เคยระวังอะไรในชีวิตบ้างมั้ยเนี่ย ถ้าฉันไม่จับไว้ก่อนเธอได้หน้าแหกแน่งานนี้”
ใช่ หน้าแหกแน่เพราะพื้นรองโต๊ะเป็นซีเมนต์ U_U แต่ต้องรักษาฟอร์มไว้ก่อน ฮึบ!
“ชิ ขอบใจย่ะ -^- ปะ...ปล่อยได้แล้ว! ฉันง่วง”
“อะไร จะนอนทั้งที่ผมยังไม่แห้งเนี่ยนะ แล้วนี่เช็ดผมยังไงวะเนี่ย เปียกมะล่อกมะแล่กขนาดนี้” ลมอุ่นๆ เป่ารดศีรษะจนฉันแทบจะกลายร่างเป็นปลาไหลลงไปดิ้นชักงอกับพื้นถ้าหมอนี่ไม่ได้พยุงไว้ ฮึ่ยๆๆ ฉันเบื่อตัวเองเวลาอย่างนี้จังเลยอ่ะ เรี่ยวแรงมันหดหาย พูดก็พูดไม่ออกได้แต่อมขี้ฟันไว้ TT^TT
“-_-//”
“มานั่งก่อน เดี๋ยวเช็ดผมให้” ซีไลท์ดันให้ฉันนั่งลงกับเบาะก่อนที่ตัวเองจะเอาผ้าที่ฉันพาดไว้บนบ่ามาคลุมผมไว้แล้วขยี้เบาๆ
อา สบายจัง -O- รู้สึกเหมือนกำลังถูกนวดหัวอยู่เลยอ่ะ...มือหมอนี่ใหญ่ดีจังเลยแฮะ และพอนานๆ ไปฉันก็ชักจะเคลิ้ม แงๆ หลับตอนนี้เลยได้มั้ย นี่มันก็จะตีสองแล้วด้วยวุ้ย
“อืม แห้งแล้วมั้ง...ว่าแต่หลับยังง่ะ เห็นน้ำลายย้อยมานานแล้วนะ คิกๆ” เขาเอาผ้าขนหนูออกขณะที่มืออีกข้างก็บีบไหล่ฉันหน่อยๆ
ทำไมอยู่ๆ ใจดีจังฟะ ต้องการอะไรจากฉันรึเปล่าเนี่ย
สิบบาทขาดตัวนะโว้ย ห้ามต่อ =O=! (ได้ข่าวว่ารวย?)
“ยังย่ะ” ฉันทำปากยื่น “ขอบใจอีกรอบ...ละกัน =_=//”
พอเห็นท่าทีฉันเป็นแบบนี้อีตาซีไลท์เลยหัวเราะคิกคักอยู่นั่นแหละ
“ขำอะไรฮะ! ฮึ่ย ฉันจะไปนอนแล้ว ไม่ต้องมายุ่ง” ฉันลุกขึ้นจากเบาะพร้อมหันหน้าเข้าหาเขาเพื่อที่จะทุบหน้าอกคู่สนทนาซักปึ้ก
“ให้ตาย เธอนี่มันไม่น่ารักเอาซะเลย”
“เออ! ฉันมันไม่น่ารัก :-(”
“มือก็หนัก”
“…”
“ขี้งอนอีก”
“…”
“หึงก็ไม่บอกกันดีๆ”
“คะ...ใครหึงนาย”
“เอาแต่ใจแล้วยังชอบโกหกด้วย :P”
ด่ากันขนาดนี้เอาปังตอมาสับหน้าฉันเลยเป็นไงไอ้ชะมดเดินดิน
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย”
“นั่นสินะ ทั้งที่เป็นแบบนั้น...ทำไมน้าทำไม”
“…”
“ทำไมเธอถึงมีอิทธิพลกับตรงนี้” ซีไลท์จับมือฉันไปทาบกับหน้าอกข้างซ้ายของเขา “ของฉันถึงขนาดนี้...”
//O()O//
อะ...อะ...อะ (ลิ้นพัน)
อะ...อะไรกัน! นี่เขาตั้งใจจะบอกฉันว่าอะไรงั้นเหรอ ...อย่าบอกนะว่านี่คือการสารภาพรักน่ะ!?
ไปตายไป๊!
เฮ้ย บ้าไปแล้ว ซีไลท์ต้องเสียสติชัวร์ T-T! แต่...แต่วันนี้ที่ฉันถามเขาไป เขาก็บอกว่าไม่แน่ใจไม่ใช่เหรอ >_< แล้วเกมพระราชาที่เล่นไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วหมอนี่ก็ไม่ยอมตอบคำถามฉันเสียด้วย
โอ๊ย พูดแล้วก็ปวดหัวชะมัด T^T เขาคิดอะไรอยู่กันแน่เนี่ย ฉันไม่เข้าใจ!
แค่รู้ว่าตอนนี้ใจฉันมันสั่นเหมือนกำลังดื่มคาเฟอีนผสมกระทิงแดงอย่างนั้นแหละ โฮกกก!!
“ฉะ...ฉัน...เอ่อ...” ฉันจะพูดอะไรดี!? ฉันควรบอกเขาว่าอะไรอ๊าาา
‘นายหิวมั้ย เราลงไปจับหอยในทะเลมาปิ้งกินกันเหอะ’
หรือ
‘ฉันไม่ได้ขี้มาสามวันแล้วอ่ะ แต่พอเห็นหน้านายตอนนี้ฉันก็พร้อมที่จะทำให้ส้วมตันได้ทุกเมื่อเลย‘
…
กร๊าซซซซ ยัยคนเขียน =()= ทำไมทำกับฉันอย่างนี้ กรี๊ดๆๆ
“ช่างเถอะ ไม่ต้องพูดอะไรหรอก”
“...”
โอเค วินาทีนี้ฉันก็พูดไม่ออกอยู่แล้ว T.T
“ไปนอนไป ฉันรู้ว่าเธอง่วง” แม้ว่ามือฉันจะไม่ได้ทาบอยู่ที่หน้าอกเขาแล้วแต่ตอนนี้ซีไลท์ก็ยังจับมือฉันแน่นไม่ยอมปล่อย
แง ฉันจะนอนหลับมั้ยเนี่ย อ่อยกันซะขนาดนี้!! (ขอขีดเส้นใต้หน่อยเถอะ!)
ฉันมุดใบหน้าสวยๆ ของตัวเองจนหัวแทบจะลงไปอยู่ในเสื้อนอน U.U// ได้แต่เดินตามเขาต้อกๆ ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะไปไหน (ก็ก้มหน้าอยู่ง่ะ!) และพอเห็นว่าซีไลท์เปิดประตูฉันก็เงยหน้าขึ้น อา...นี่มันห้องฉันนี่นา (ฉันนอนกับเจ้เปิ้ล เจ้ปอม)
ขอเวลาอธิบายนิดนึงนะ...คือว่าห้องของพวกเราจริงๆ แล้วน่ะมีอยู่สองห้องแล้วก็มีห้องย่อยอยู่ข้างในอีกห้อง พอที่จะแบ่งๆ กันนอนได้เพราะเตียงนอนมันคิงไซส์มากกก -O- ส่วนผู้ใหญ่ก็แยกไปอยู่อีกโซนนึงเลย ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะแยกทำไมแต่ก็นั่นแหละ...ความคิดอาม่าฉันจะไปเข้าใจได้ยังไง -*-
เอาล่ะ กลับเข้าสถานการณ์ปัจจุบัน
ซีไลท์พาฉันมาห้องนอนอ๊าา >.,< (ดูหน้าก็รู้ว่ากำลังคิดอกุศล)
“อุตส่าห์มาส่ง...เอ่อ เธอจะหลับตาทำไม” แต่เปล่าเลย ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้มีเจตนาอย่างที่ฉันกำลังคิดอยู่ (เสียดายใช่มั้ยล่ะ T^T) มือใหญ่ลูบศีรษะฉันเบาๆ พลางยิ้มน้อยๆ
ไม่ดีเลยอ่ะ หมอนี่กำลังทำตัวเป็นผู้ชายอบอุ่น :-( ฉันก็เขินเป็นนะโว้ย
“มาส่งทำไมกัน ฉันไม่ใช่เด็กซักหน่อย -////-“
“เอ้า ก็เผื่อหน้ามืดชนนู่นชนนี่สะดุดล้มหัวกระแทกขาหักแขนหักกระดูกเปราะเอวเคล็ดลำไส้อักเสบ…”
ให้ฉันตายน่าจะง่ายกว่านะ
“นอนแล้ว บาย” ฉันตัดบทการพรรณนาโรคภัยไข้เจ็บของอีตาซีไลท์แล้วทำท่าจะปิดประตูหนีแต่คนตรงหน้าก็เอามือมาขวางไว้ก่อน
“ฮั่นแน่ เขินล่ะสิ ฮิๆๆ”
ปัง!
“โอ๊ยยยย เจ็บ T_T ยัยใจร้ายเอ๊ย”
ฉันปิดประตูหนีบแขนเขาจนต้องเอามือออกไปในที่สุด สมน้ำหน้า! อยากพูดแทงใจดำฉันทำไมละยะ แบร่ๆ >P< ใครเขินกัน หลงตัวเองชะมัด!
ฉันนั่งลงบนเตียงหลังจากที่คิดสะระตะไปเรื่อย ฮือๆๆ ฉันคงต้องไปพบจิตแพทย์เร็วๆ นี้แหละ ประสาทจะกินกะบาลอยู่แล้ว TOT ฉันไม่เข้าใจเลยว่าซีไลท์กำลังทำอะไร หาเรื่องแกล้งให้ฉันหวั่นไหวเล่นอย่างนั้นเหรอ เรื่องของความรู้สึกน่ะมันเอามาเล่นกันไม่ได้หรอกนะว้อยไอ้กร๊วก
เอาเถอะ คิดไปก็ปวดสมอง เลิกๆๆ
ว่าแต่ว่าวันนี้ของฉันมันช่างยาวนานจริงๆ เลย TT^TT ได้เวลานอนหลับพักผ่อนแล้วล่ะ
ฉันตะเกียกตะกายคลานไปหาหมอนก่อนจะล้มตัวนอนแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมากองไว้กับขา ฮ้าว~ ง่วงอีกแล้วแฮะ นอนดีกว่า
แอ๊ด...
เสียงเปิดประตูดังขึ้น ไม่เจ้ปอมก็เจ้เปิ้ลนั่นแหละที่อาบน้ำเสร็จ ฉันคงไม่ต้องเสียเวลาลืมตาดูหรอกนะ -_-Zzz
“อ้าว หลับแล้วเหรอ”
พรึ่บ!
เสียงอันคุ้นหูดังขึ้นข้างๆ เล่นเอาฉันสะดุ้งโหยงเบิกตาแทบไม่ทัน อ๊ากกกก =O= นายซีไลท์ จะตามหลอกหลอนฉันไปถึงไหนก๊านนน
“นายเข้ามาทำไม!”
ฉันเขยิบถอยหลัง แต่ก็ไม่รู้จะเขยิบไปทำไมในเมื่อมันก็มีหัวเตียงกั้น T^T
“หืม คิดว่าฉันจะทำอะไรเหรอ :P”
“อะ...ไอ้บ้า ออกไปเดี๋ยวนี้นะ! เดี๋ยวคนอื่นเข้าใจผิดหมด” ไม่ต้องรอให้หมอนั่นพูดต่อฉันก็เขวี้ยงหมอนเขวี้ยงผ้าห่มใส่หน้าเขาด้วยความเป็นกุลสตรีรักนวลสงวนตัว (ตอแหลล่ะไม่ว่า)
“เธอจะทำร้ายร่างกายฉันไปถึงไหน ฮึ่ย กินยาซะ!”
“หือ O_O”
ฉันมองเม็ดอัดแข็งสีขาวเหมือนลูกอม 2 เม็ดที่อีตาซีไลท์เพิ่งยัดใส่มือมาเมื่อกี้ หืม นี่มัน...
“ก็...เธอน่าจะกินยากันไว้ก่อน เผื่อไม่สบายไงล่ะ -_-//”
อุ๊ย แก้มแดงๆ จะไว้ใจได้กา
“เป็นห่วงฉันรึไง ฮิๆ”
“อือ”
“=O=//” (อึ้ง)
“อ่ะนี่น้ำ กินให้ฉันดูเลย -O- เดี๋ยวเธอแอบบ้วนทิ้ง”
“นะ...นายเห็นฉันเป็นเด็กสามขวบเหรอยะ”
“ร่างกายน่ะไม่” ซีไลท์ว่าพลางกวาดสายตามาที่ฉัน
“...แต่สมองน่ะใช่”
=_= อย่าให้ถึงทีฉันด่าบ้างนะ แกเละแน่
“เออ ไอ้ฉลาด” ฉันโยนยาใส่ปากแล้วดื่มน้ำตามทำให้ซีไลท์ยกยิ้มอย่างพอใจ
“ดีมาก ทีนี้ก็นอนได้แล้ว”
“ย่ะ ทีนี้ก็ออกไปได้แล้วเหมือนกัน”
“O.O กลัวฉันหยอ”
“ไอ้...!”
“ฮิๆๆ”
เกลียดเสียงหัวเราะอีตานี่ที่สุดในปฐพีโว้ยยย น่าตบจริงๆ :-( ฉันพลิกตัวนอนพลางกดหน้าลงกับหมอน ชิ่วๆ ไปซะที นายรบกวนเวลานอนฉันมามากพอแล้วนะเฟ้ย
“ห่มผ้าด้วยดิวะยัยเซ่อ เดี๋ยวก็เป็นหวัดเข้าจริงๆ หรอก แอร์เย็นจะตาย”
แล้วผ้าห่มผืนหนาก็คลุมร่างฉันเหมือนห่อศพขึ้นอืด -_- อึ๋ย ฉันไม่มีอารมณ์จะมาหนาวตอนนี้หรอกนะ แงๆๆ (ความจริงคือเขินและตื่นเต้น บาย TOT//)
“อืม”
ฉันพลิกตัวมานอนหงายเหมือนเดิมเพราะหายใจไม่ออก
เย้ย ซีไลท์ยังยืนเป็นผีลืมหลุมข้างเตียงอยู่เลยง่ะแถมส่งยิ้มละลายใจชนิดที่ว่าอาแปะขายก๋วยจั๊บเห็นยังต้องลมจับ แล้วสาวใสวัยกำลังน่ารักอย่างฉันจะไปเหลือเร้ออออ!?
...ปัทโธ่ว้อย! เดี๋ยวก็ทนไม่ไหวลากลงเตียงจับปล้ำซะเลย ฮึ้ยยย (อดกลั้น)
ซีไลท์ย่อตัวลงหน่อย (เวลาเขาขยับตัวทีไรฉันต้องหยุดหายใจตามตลอดเลยอ่ะ T()T) เพื่อที่จะใช้มือหนาเลิกผ้าห่มให้ขึ้นมาแนบกับอกของฉันก่อนที่เจ้าตัวจะก้มลงกระซิบข้างหูด้วยเสียงแผ่วๆ
“ฉันให้ยืมตัวคืนนึงเอาไว้กอดแก้หนาวดีมะ :P เร้าใจกว่าผ้าห่มตั้งเยอะแน่ะ ”
“…!!”
“ทำหน้างี้อยากโดนจูบเหรอ”
“บะ...บะ...แบ๊ะๆ TOT” เสียสติไปแล้วววว
“คิกๆๆ ล้อเล่นน่ายัยบ๊อง”
“…” ฮู่ว
บอกได้คำเดียวว่าอย่าเอาหูหนี..........(มุกใต้กางเกงอิอิ5555)
“เอ...แต่ซักนิดก็ไม่เลวนี่เนาะ :-)””
“=()=”
ซีไลท์โน้มตัวลงมาก่อนที่ริมฝีปากอุ่นจะสัมผัสเข้ากับหน้าผากฉันด้วยความนุ่มนวล
…โอ
โอเอมมมมมมมจี Y///Y
อ๊ากกกกกก (จิกหัวตัวเองแล้วแดดิ้นกับพื้น) ฉันจะตายแล้ว...ฉาน – จา – ตาย – แล้ววววววว
ทำไมมันอบอุ่นจนเหมือนร้อนไส้ติ่งแตกอย่างนี้อ่ะ คนอย่างหมอนี่อ่อนโยนเป็นด้วยงั้นเหรอ! แง้ ไม่ได้คิดเลยนะว่านุ่มที่สุด อยากสัมผัสจัง…
มะ...ไม่ได้คิดเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!
แม้ว่าซีไลท์จะละริมฝีปากออกไปแล้วแต่ก็ยังทิ้งสัมผัสอุ่นๆ ไว้ที่หน้าผาก T.T (ถ้าสิวขึ้นมาเมื่อไหร่ ฉันจะฆ่านาย!) ฉันได้แต่ทำอะไรไม่ถูกเพราะขนาดมือยังสั่นหงึกๆ เหมือนเพิ่งจะผีมาหมาดๆ
แล้วงานนี้ผีผ้าห่มหรือผีทะเลดีล่ะ! โฮกกกก T///T
“คิกๆ พรุ่งนี้เจอกันนะที่รัก :-)”
“…”
“ส่วนคืนนี้ก็...ฝันดีครับผม ”
ปึง!
เสียงปิดประตูที่เกิดจากฝีมืออีตาซีไลท์ยังดังสู้เสียงหัวใจฉันไม่ได้เลย!
…ตึกตัก ตึกตัก~
ให้ตายเถอะ ฉันนี่ชักจะไร้ภูมิต้านทานลงเรื่อยๆ แล้วนะ ไม่อยากจะยอมรับกับเสน่ห์เหลือร้ายของเขาจริงๆ! :-(
หมอนี่...บทจะเลวก็เลวได้ใจ
แต่บทน่ารักเขาก็แทบทำฉันขาดใจได้เหมือนกัน!
...มาทางนี้กันบ้างดีกว่า
ซีไลท์ปิดประตูห้องของนาฬิกาทรายก่อนที่จะยืนพิงมันอยู่ซักพัก
(^_________^) (=________=) (^________^) (U_______U)
แล้วสุดหล่อของเราก็ได้เพี้ยนไปแล้ว -_-! อยู่ๆ คนร่างสูงก็ยิ้มกว้าง เอาแต่หัวเราะแหะๆ ฮี้ๆ ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นคนเบื่อโลกแล้วแสยะยิ้มอีกทีจากนั้นก็ดูจะปลงกับชีวิต
“ทำไมไม่ได้ยินอะไรเลยวะ!”
“ว่าไงนะไม่ได้ยิน พูดให้ชัดๆ หน่อย...ไม่ได้ยินโว้ยยยย”
หืม เสียงใครคุ้นๆ ดังอยู่ใกล้ๆ นี่หว่า ร้องเพลงซะด้วย -_-?
ซีไลท์คิดในใจก่อนจะหันพรึ่บไปทางซ้าย
เอ่อ และเขาก็พบกับภาพที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้เห็น...
ทุกคนในที่นี้ที่รู้จักกันเป็นอย่างดี (ยกเว้นสาวอีกสองคนที่เหลือ) เอียงหูแนบผนังด้วยสีหน้าตั้งอกตั้งใจยิ่งกว่าการสอบปลายภาค -____- ส่อเจตนาให้รู้ว่ากำลังแอบฟังบทสนทนาระหว่างเขากับยัยตัวแสบอยู่ชัวร์ป๊าบ
แต่ขอโทษทีเถอะ...มัวแต่หันหน้าไปอีกทางมันจะรู้มั้ยวะว่าเขาออกมาตั้งนานแล้ว!!
“สวัสดีพวก”
เสียงซีไลท์ที่ดังขึ้นจากข้างหลังทำเอาบรรดาหนุ่มๆ สะดุ้งเฮือก วินเนอร์ที่หันมาเป็นคนแรกยิ้มล้อๆ พร้อมทำสีหน้าชื่นมื่นเหลือเกินกับการเสือกชีวิตของเพื่อนรัก
“ส่วนคืนนี้ก็...ฝันดีครับผม ”
“อะ...ไอ้เวร นี่แกได้ยินด้วยเรอะ! ตั้งแต่เมื่อไหร่ฮะ”
เจ้าตัวถึงกับเงิบเลยทีเดียว =()=
“ไม่เท่าไหร่หรอกง่า >_< ก็ตั้งแต่...‘ห่มผ้าด้วยสิยัยเซ่อ เดี๋ยวก็เป็นหวัดเข้าจริงๆ หรอก’”
“กิ๊วๆๆ”
“อิจฉาคนมีฟามรักจุงเยยอ๊า”
เฮียบริ้งแซวต่อก่อนที่เสียงของทุกคนจะตามมา ซีไลท์ทำหน้าเบ้อย่างนึกหมั่นไส้ก่อนจะไล่ฝ่ามือตบหัวเพื่อนหนุ่มเรียงคน
ป๊าบ! ป๊าบ! ป๊าบ!
“TOT ทำไมไม่ตบเฮียโยกับเฮียบริ้งด้วยวะ ไม่ยุติธรรมเลยอ้ะ”
เหมาเมาโอดครวญเรียกร้องสิทธิมนุษยชน (?)
“ลองตบสิ ฉันได้พายัยทรายกลับกรุงเทพพรุ่งนี้แน่ :P”
“ชิ! -3- กระผมก็ลืมไปเลยน่ะนะว่าเพื่อนตัวเองกำลังคลั่งรักยัยนั่นจนตาจะบอดอยู่รอมร่อแล้ว”
“เหมาเมาครับ ไม่เคยตายใช่มั้ยครับ” ซีไลท์กดเสียงต่ำแล้วส่งสายตาอันเยือกเย็นไปให้คนฟังเล่นเอาเจ้าตัวถึงกับเหงื่อตก เปลี่ยนเรื่องพัลวัน
“วันนี้นายขี้ยังเพื่อน”
พลาสเตอร์มองเหมาเมาด้วยสายตายากจะบรรยายก่อนที่ตัวเองจะเป็นฝ่ายพูดต่อให้
“เอ้อ แล้วเป็นไงบ้างล่ะ ความสัมพันธ์คืบหน้ามั้ยวะ”
แล้วคำถามนี้ก็ช่วยเปลี่ยนเรื่องได้จริงๆ เมื่อซีไลท์เม้มริมฝีปากสนิทพลางทำสีหน้าครุ่นคิดขึ้นมาแทน เหมาเมาจึงพอหายใจได้สะดวกหน่อย T^T ขอบใจมากเว้ยกอเอี๊ยะ (คริๆ) รู้ๆ กันอยู่ว่าเพื่อนคนนี้เวลาของขึ้นน่ะน่ากลัวแค่ไหน บรื๋อ
“...” เพื่อนคนนี้ที่ว่ายังเงียบอยู่ซักพักจนทำให้คนอื่นต้องนิ่งตามไปด้วย แต่เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน...
ปิ๊ง!
เปรียบเสมือนฉากในการ์ตูนสี่ช่องที่มีแสงจากหลอดไฟปิ๊งขึ้นมา แล้วใบหน้าหล่อเหลาก็ฉายแววมีความหวังประมาณว่า ‘เฮ้ย! นึกออกแล้ว’ ก่อนที่เขาจะหันหน้าหาทุกคน แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงขอร้องกึ่งบังคับ
“ฉันมีเรื่องจะให้ช่วยว่ะ อ้อ...ผมหมายถึงเฮียทั้งสองด้วยนะ :-)”
- วันนี้กลับจากนครสวรรค์แล้วค่าาเย้กรี้ดกร้าดอ้ายยย(แปะๆๆ)
จะบอกว่าเหมือนไปอยู่ในเทือกเขาการีคีรี...ไวฟงไวฟายนี่ไม่มี มีแต่ไรควายในทุ่งนา
อุตส่าห์ลงทุนไปหาญาติเ้พื่อไปขอตังค์...........ดันได้มา 120 บาทถ้วนถุึยๆๆ
พอขออาม่า อาม่าก็เอาทิชชู่สั่งขี้มูกให้ ขอตั่วโก...เดินหนี ขอโซยอี๊...ไปขี้จ้า5555
ขอจนปากจะฉีกถึงรูตูดทำให้ข้อยได้มา 120 บาท แงสามวันที่ผ่านมากรูไปหาเห็บอาไรก๊านน
แต่ก็สนุกดีอะเจอญาติๆY_Y ไม่สนุกตรงได้มา120นี่แหละ555
เออนั่นแหละ นิยายตอนนี้ก้โคตรยาวเลยอ่้ะเจ้า้ข้าเอ๊ย
ไปเที่ยวไม่ได้แต่งเพิ่มเลย ไม่รุ้จะแบกโน้ตบุคไปรองฝาหม้อทำไม
เอาเป็นว่าขอให้สนุกสนานนะคะ T-T ตอนหน้ารับรองยิ่งกว่านี้อีกอิอิ
รอดูว่าพระเอกของเราจะทำอะไรงิงิตื่นเต้นป้าาา?
คนอ่านอย่าเพิ่งหายหมดเดะเหมือนนั่งเขียนไดอารี่เลยงะ5555
ทักทายกันหน่อย ฮิ้ววววเหงาหงอยหอยเฉาแย้ว
จุ้บ.
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
>///<จิ้นอ่ะ อั๊ยย๊ะ!?!
อ๊ายยยยย ซีไลท์น่ารักอบอุ่นมาก ชอบบบบ
ซีไลท์นายจะทำอ่าไรรร ?!! อยากรู้ ๆ