♥My love for you :: รักของฉันเพื่อนายคนเดียว[1827]♥

ตอนที่ 5 : ♥MYLOVE 3 :: คำสารภาพ

"เจ้านกน้อยคล้อยบินสู่เวหา เจ้าถลาเล่นลมชมฤดิ่ง~" ผมเดินพร้อมร้องเพลงท่อนแรกของเพลงอนุบาลเม่นน้อย ที่ร้องบนด่านฟ้าอย่างสุขสม สบายใจ เพลินจิต(เอาสักอย่างเถอะ=^= // ไรเตอร์)

คิกๆ ผมไม่ได้ไปห้องของคุณฮิบาริ หรือห้องนรกแตกนั่น ตามที่คุณฮิบาริทอร์คหรือออกคำลั้งมาตราการขั้นเด็ดขาดหรอก ฮุๆแต่ผมกำลังจะ...

หนีนะสิ! ฮ่าๆๆ

"สึนะ....สึนะ" ผมหันไปตามเสียงเรียก ก่อนจะเจอกับ ยามาโมโตะ
"อะไรหรือ^^ " ผมส่งยิ้มให้เขาอย่างอารมณ์ดี
"เย็นนี้นายว่างไหม"
"อืม ว่าง ว่างสุดๆ"
"อ่า...งั้น..เอ่อ...ไปเทียวกับฉันไหม"
"เที่ยว? เที่ยวไหนหรือ"
"ใช่ วันนี้มีงานเทศกาลดอกไม้ไฟที่วัดนะ"
"อ่า..อืม ไปก็ได้ งั้น6โมงเย็นเจอกันที่..."
"ไม่ๆ ฉันจะไปรับสึนะที่บ้านเอง"
อ่อ ได้สิๆ^^ " ผมพูดเสร็จก็ขอตัวกลับทันที

ลัลล้า~นอกจากจะหนีพ้นจากห้องนรกแตกมาได้แล้ว ยังจะได้ไปเที่ยวด้วย
นานๆได้ไปที่ พ่อหละจะไปปล่อยผีให้ดู อยู่กับเด็ก ตรูเก็บกดโว๊ย>0<~



"ลัลล้า~ไปดูดอกไม้ไฟ~ ไปดูดอกไม้ไฟ~ ลัลล้า~" ผมร้องเพลงไป ดูชุดยูกาตะไป
เอาสีไหนดีน้า~ อ๊ะ สี่นี้ดีกว่า

5 นาทีผ่านไป

ตอนนี้ผมก็ได้อยู่ในชุดยูกาตะเป็นที่เรียบร้อย
ฮุๆ ขอส่องกระจกหน่อยดีก่า ว่าจบก็เดินไปส่องกระจกทันที

ชะอุ้ย~! ใครวะนั่น หล่อชิบเลย><~(พี่ตรูเริ่มหยาบ= = // ไรเตอร์)

"สีนี้แหละ เหมาะสุดแล้ว"

"สึคุง~" จู่ๆคุณแม่สุดแสนน่ารัก(วันหัวกลับ ชมแม่= =? // ไรเตอร์)ก็เรียกผมขึ้น
"ครับ~" ผมว่าก่อนจะเดินลงมาชั้นล่าง ก็เจอกับยามาโมโตะคงที่อยู่ในชุดสบาย ยืนอยู่ตรงหน้าแม่
"ว๊ายตาย ลูกแม่น่ารักจังเลย><" แม่ว่าก่อนจะเดินมาตรวจดูผม จับตัวผมหมุนไปหมุนมาอย่างร่าเริง
"แม่ก็ หยุดสิครับ ผมมึนหัว แล้วไม่ต้องชมทออกหน้าออกตาก็ได้ฮะ เขิน=///="
"ฮ่าๆ ก็มันจริงนี่สึนะ แล้วจะไปกันหรือยัง" ยามาโมโตะเองก็ผสมลงโลงกับแม่ผมซะงั้น- -
"อืมๆ ไปๆ แม่ครับ ผมไปก่อนนะ"
"ผมขอยืมตัวสึนะก่อนนะฮะคุณแม่"
"จร้า ไปดีมาดีน้า~" แม่ว่าพลางโบกมือไปมา ผมกับยามาโมโตะเลยเดินจากมา




ณ งานเทศกาลดอกไม้ไฟ

"โห สวยจังเลย" ตอนนี้พวกเราก็ได้มาถึงงานเทศกาลดอกไม้ไฟเป็นที่เรียบร้อย เมื่อเข้ามาถึงงาน ยามาโมโตะก็พามายังจุดที่สามารถชมดอกไม้ไฟได้ชัดที่สุด ตรงนั้นคือ ใต้ต้นซากุระ
"ฮะๆ ว่าแล้วว่าต้องชอบ"
"เอ๋?"
"ก็ฉันลองถามแม่นายดู ว่านายชอบดอกไม้อะไรนะ"
"อ่อ อืม^^" อันที่จริงที่ชมเมื่อกี้นี้ ผมชมเมฆมากกว่า เมื่อมืดค่ำก็ยังคงล่องลอย ไม่ยอมยึดติดกับใคร เหมือนคุณเลยนะ...คุณฮิบาริ

เอ๊ะ! แล้วเราจะไปนึกถึงเขาทำไมเนี่ย
ไม่นึก ไม่นึก ไม่นึ๊กกกกก><
"(><   )(   ><)(><   )(   ><)"
"สึนะ...เป็นอะไร"
"อ๊ะ ปะ....เปล่าๆ แฮะๆ"
"อืม นี่นายรู้รึเปล่า..." ยามาโมโตะพูดพลางเอื้อมมือมาจับมือผม "ว่าฝน...เมื่อขาดท้องฟ้าไป จะเป็นยังไง"
"(' '   )(   ' ')(' '   )" ผมส่ายหน้าไปมา พลางมองหน้าครึ่งเสี่ยวที่หันมองท้องฟ้ามืดเบื้องบน
"มันก็จะ....ตายยังไงหละ" ยามาโมโตะพูดก่อนจะหันหน้าที่เปื้อนไปด้วยยิ้มล้อเล่นมาให้
"ห๊ะ!= [ ] =!"
"ฮ่าๆ ล้อเล่น"

มันใช่เรื่องน่าล้อเล่นหรือไงเล่า
ฝนมันเปรียบเสหมือนนายนะ ยามาโมโตะ
ท้องฟ้าก็เปรียบเสมือนฉัน นายต้องการจะสื่อความหมายอะไรกันแน่
ผมอยากจะพูดอย่างนั้น แต่เมื่อหันมาเห็นดวงตาจริงจังของเขา ก็ต้องเงียบไป

"ยามาโมโตะ..." ผะ..ผมจะพูดอะไรวะเนี่ย ลืม-0-!
"ฉันรักนาย"
"ห๊ะ! = [ ]=!" ตกใจอีกรอบ แต่ครั้งนี้หนักกว่าเก่า
"ฉันรักนาย"
ล้อเล่น?"
"ฉันพูดจริง ฉันรักนาย รักที่สุด รักมากๆ"
"พอ รู้แล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว><~" ทำไมเหมือนกกรมมันตามสนองอย่างนี้นะ ผมส่ายหน้าไปมาอย่างไม่รู้จะทำอะไร เกิดมาแม้แต่หมายังไม่เคยบอกชอบผมสักตัวเลยครับ นี่ครั้งแรกนะเฮ้ย=[]=

และผมที่คลุ้มคลั่งอยู่นาน(กับการส่ายหน้าไปมา) ก็ได้สติกลับมาเมื่อมือของเขามาจับแก้มผมพลางลูบเบาๆ

"แล้วนายหละ...รักฉันไหม"
"........" รัก! แต่รักแบบเพื่อนครับท่าน ไม่เคยคิดเกินเลย= =
"ว่าไง" ใบหน้าของเขาเลื่อนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ แว้ก ทำไรฟร่ะเฮ้ย=[]=
"มะ..."
"อะไรนะ ไม่ได้ยินเลย" ตรูจะพูดไม่ออกเพราะแกนะแหละยามะที่รัก(ตรงไหน) เอาหน้าเข้ามาใกล้หาบรรพบุรุษรึไงเพ่~!

แล้วลบหายใจอุ่นๆก็มาจรดตรงซอกคอผม เฮ้ย ลามกขึ้นนะเรา ไปถ่ายหนังเอ๊กเถอะไป๊ ตรูไม่เกี่ยว
ผมพยายามแล้วนะที่จะพลักเชาออก แต่เขาก็ตัวหนักเกินไป ไม่ก็มีแรงเพิ่มขึ้นละมั้ง ถึงได้ไม่ขยับเลยสักนิด

"อะ..ออกไป" แล้วตรูเป็นอะไรเนี่ย ทำไมเสียงมันติดๆขัดๆในเวลาแบบนี้T_T~
"หือ อะไรนะ ไม่รู้เรื่องเลย ลงโทษสักนิดอาจจะรู้เรื่องก็ได้" ริมฝีปากของเขาค่อยๆเลื่อนจากคอมาอยู่บริเวณริมฝีปากผม เฮ้ย จะทำอะไรเนี่ย อย่าบอกนะว่าจะจูบ=[]= ใครก็ได้ ช่วยผมที><

ปึก~!

"โอ๊ย~! เจ็บ" ยามาโมโตะพูดก่อนจะเอามือกุมหัวตัวเอง เอ่อ...เมื่อกี้เหมือนได้ยินอะไรตกดังปึก

ผมหันไปมองข้างๆตัวของยามาโมโตะก่อนจะเบิกตากว้างเท่าไข่ไดโนเสารื(เว่อไป= = // ไรเตอร์)
นะ...นั้นมัน กรี๊ดดดดด~! ทอนฟาที่เป็น คู่เวน คู่กรรม คู่ชะตาของฉันนี่หว่า-0-!
ระ...หรือว่า...ผมเงยหน้าขึ้นมองไปบนต้นไม้ แสนสวย


"ไง^^~"
"เฮ้ยยยยย~ =[-]=!!!" ก็ตกใจสุดขีด เมื่อเห็นยักษ์ขมูขี นั่งไขว่ห้างอยู่บนกิ่งไม้
"พรุ่งนี้นายต้องถูกลงโทษ แล้วเจอกัน^^~" เขาว่าก่อนจะกระโดดหายไป

ไม่นะ ไม่จริงใช่ไหม ที่เห็นนั่นตาฟาดใช่ไหม ไม่น้า~T[---]T
ผมรีบลุกขึ้นก่อนจะรีบเดินออกมา ไม่นะ มันไม่จริ๊ง~
ถะ...ถ้าเป็นเรื่องจริง พรุ่งนี้ผมจะจเอกับอะไร ใช่สิ จะอะไรได้นอกจาก

นรกทั่วโลกที่มารวมตัวกันอย่างมิได้นัดหมายไง!!!


______________________________________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________________________________

ฮ่าๆ อ่านไปแอบคิดไป สึนะเปลี่ยนๆนะเรื่องนี้- -
ใครแต่งหว่า หลุดโลกชะมัด(   = =)
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยหละ(รีบวิ่งหนีเหล่าร้องทีนที่เขวี้ยงมาทันที)

ขาดเม้น ขาดคนอ่าน ขาดคนติ/ชม
ไรเตอร์ก็ขาดกำลังใจอัพ

ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ที่ทำให้ไรเตอร์หัวทือคนนี้มีกำลังใจอัพต่อนะฮะ ขอบคุณ
super cell