♥My love for you :: รักของฉันเพื่อนายคนเดียว[1827]♥
ตอนที่ 3 : ♥MYLOVE 1 :: ก็แค่จุ๊บ
"บินบินถลาถลาเล่นลม บินล่องบินลอยบินถลาถลาเล่นลม บินล่องบินลอย~" ผมนั่งร้องเพลงบ้าๆบอๆที่มีมาตั้งแต่สมัยอนุบาลเม่นน้อย ก็ไม่ได้อะไรมาก แค่มันเงียบๆเลยร้องเพลงพอเป็นพิธีการ
จุ๊ๆ อย่าบอกใครนะครับ ว่าผมแอบโดดเรียนมานั่งเล่นเชิดหน้าชูคออยู่บนด่านฟ้าโรงเรียนน่ะ
ก็นะ เรียนมันน่าเบื่อๆๆๆ เบื่อที่สุด
"เฮ้อ ทำไมนะทำไม ทำไมเมฆนั่นถึงยังไม่ยอมหาที่ยึดติดสักที่นะ" ผมที่เชิดหน้าชูคอมองดูท้องฟ้าพูดขึ้น
แล้วมองกลุ่มเมฆที่ล่องลอยไม่ยอมหาที่ยึดติดสักที
"ก็เพราะมันยังหาที่ที่มันชอบไม่เจอนะสิ"
"อ่อ อย่างนี้นี่เอง..." ผมตอบพลางคิดว่า เมฆนี่ก็มีปากตอบเหมือนกันแฮะ แต่เสียงนี่มันคุ้นหูยังไงชอบกลแฮะ
เสียงใครน้า....
"ฮิบาริ ฮิบาริ" แล้วก็มีเสียงแสนแสบแก้วหูแทรกโทรประสาทแสนทึ่มของผมเข้าอย่างจัง
ไม่ได้ชะงักตรงเสียงนะ แต่ชะงักตรงชื่อนี่แหละ ฮิบาริ....กรี๊ดดดด~! คุณฮิบาริ= [ ]=!!!
"เบาๆสิ ฉันกำลังมองเจ้าสัตว์กินพืชตัวน้อยโดดเรียนอยู่" ไม่ต้องบอกให้เบาแล้วคร้าบบบ
ผมรู้แล้วว่าคุณอยู่ตรงนั้น ออกมาเถอะคุณเพ่=[]=~!
พรึ่บ~!
เป็นดังใจคิด คุณฮิบาริก็ร่วงตุ้บ ลงมายื่นจังก้าหน้าหล่อตรงหน้าผมทันทีที่คิดจบ
แค่คิดนะครับ ไม่ต้องมาจริงก็ได้โว๊ย=0=!
ปลายทอนเหล็กแสนคุ้นพุ่งเฉียดหน้าผมไปอย่างอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกระทบกับกพแพงด้านหลังอย่างจัง
นะ...น่ากลัวT_T
"ไง~แอบหนีเรียนสนุกดีไหม ^^ " รอยยิ้มแสนหายากผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อ ไร้สิว ฝ้า กระ
"โอ้ว~ไปทำทรีทเม้นท์ที่ไหนมาครับเนี่ย*0*~" อุ๊บ มันใช่เวลามาพูดเรื่องอย่างนี้หรือไงเนี่ย
ดู ดูหน้าคุณท่านสิ บูดเป็นตูดลิงแล้ว
ตอนกระโดดลงมาแรกๆก็ดูดีอยู่หรอกนะ
แต่ตอนนี้ดิ หน้ายังกะลิงอดขี้ ไม่ได้คายมา7วัน= =(ทำไมสึนะปากจัดหละเฮ้ย=[]=//ไรเตอร์)
ผมขี้เกียจสาธยายพรรณาอะไรมาก งั้นดูสมการเชิงรูป(มีด้วย)แสดงสีหน้าคุณฮิกัน
" ^^ " สมการตัวแรก ตอนกระโดดลงมาอย่างลัลล้า อืม ดูดี มีชาติตระกูล หล่อ=.,=b(สึนะหื่นด้วย=[]=//ไรเตอร์)
" - - " สมการตัวนี้เริ่มเป็นลิงบ้า ไม่ได้คายขี้มาวันหนึ่งแล้ว
" - -* " สมการตัวนี้ตัวสุดท้ายเลย ตัวที่ทำลายความเป็นผู้ดีทั้งหมด แล้วกลายเป็นลิงอมขี้ไม่ได้คายมา7วันแบบเต็มตัวเลยหละ แต่ไม่ว่าสมการไหนก็หล่อ=.,=~
แล้ว....มันใช้เวลามาพูดเรื่องสมการเชิงรูปหรือไง(วะ)ครับ
ดูท่านเขาสิ พร้อมจะขย้ำผมให้ตายแล้ว= [ ]=!!(เพิ่งรู้ตัว)
"เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ" ปลายทอนฟาเหล็กคู่รัก คุ่เวรคุ่กรรมของผม ที่มีนามอย่างสง่าว่า 'ทอนฟา' เลยมาจออยู่แถวๆคอหอยผม
"ปะ...เปล่านี่ครับ คุณฮิบาริหูฟาดหรือเปล่า^^;; "
"นายว่าฉันหูฟาด?!!"
"เปล่าครับ วันนี้ซาโยนาระน้าาาา>3<~"
จุ๊บ~
ผมจุ๊บแก้มคุณฮิบาริไปทีหนึ่ง ก่อนจะรีบวิ่งหนีตายหน้าตั้งใส่เกียร์หมาไฟไปยังห้องเรียนทันที
แน่นอน ว่ามีของแถมติดมาแน่ๆ จะอะไรที่ไหนอีก นอกจากคนที่อารมณ์บูดพร้อมจะฆ่าคนได้ทันที อย่างคตุณฮิบาริตามาไง
ตามาทำไมคร้าบบบบ~
อ๊ะนั่น...ใครกันหน่อ
เดินเอื่อยๆดังคนใกล้ตาย
พระเจ้าเข้าข้างผมแล้ว นั่นมัน....
"โก คุเทระคุงงงงง*0*~" ผมกระโดดขี่คอ(ขี่คอจริงๆ ไม่ได้โม้) โกคุเทระคุงทันทีที่ถึงตัวเขา "รีบวิ่งเร็วเข้า ถ้านายไม่อยากเห็นฉันผู้บอบบางอ้อนแอ้นคนนี้ตาย* * "
"ห๊ะ? เอ๋จะวิ่งทำไมหละครับ?" โกคุเทระคุงยังคงยื่นบื้อเป็นตาแก่หัวขาวอยู่กับที่ ไม่ยอมยับไปไหน
"เอาเถอะน่า หรือนายอยากให้ฉันตาย"
"..."
"หรือนายไม่รักฉัน"
"รักสิครับ รักที่สุดดดด~!!!"
"เหวอ~" พอใช้ไม้ตายไป โกคุเทระคุงก็ออกตัววิ่งเร็ว ติดไฮสปีด เร็วยิ่งกว่าหมาไฟทันที ให้มันได้อย่างนี้สิ ฮ่าๆ
"เฮ้อ~นึกว่าจะได้ไปเฝ้ายมบาลซะแล้ว" ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อรู้ดีแล้วว่าหลบคุณท่านเขาพ้น
"รุ่นที่สิบไปทำอะไรมาหรือครับ ถึงได้วิ่งกระหืดกระหอบแบบนี้" โกคุเทระคุงถามขึ้นหลังจากหายเหนื่อย
"ไปทำคุณฮิบาริโกรธนะสิ"
"เอ๋ ยังไงหละครับ" เอ๊ะ อีตานี่ขี้สงสัยจริง เดี๋บงปั๊ดตบคว่ำ= =*(แถวสึนะเรื่องนี้โหดด้วย=0=!//ไรเตอร์)
"จุ๊บแก้ม" <<ผม
ห๊ะ?!" <<โกคุเทระคุง
"จุ๊บแก้ม" <<โกคุเทระคุง
"อืม" <<ผม
"ดะ..โดนบังคับ" <<โกคุเทระคุง
"จุ๊บเอง" <<ผม
"= [ ]=!" <<โกคุเทระคุง
ไม่จริ๊งงงงง~" <<โกคุเทระคุง
"จริง" <<ผม
"...(ลงไปนอนพะงาบๆกับพื้น)..." <<โกคุเทระคุง
ผมลุกขึ้นก่อนจะเอามือลูบริมฝีปากเบาๆ
ที่เพิ่งจะไปจุ๊บแก้มนุ่มๆนั่น
นี่เราจุ๊บเขาจริงๆหรือเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ(ก็ต้องเชื่อ) จะว่าไป...คุณฮิบาริแก้มนุ่มดีแฮะ=w=+
คิกๆ อยากจุ๊บอีกจัง เอาไว้เผลอเมื่อไหรค่อยจุ๊บดีกว่า ลัลล้า~ วันนี้ไปเรียนดีฟ่า~
ครืด~
ผมเดินลัลล้าออกมาจากที่ซ่อนตัวอย่างอารมณ์ดี
แต่เมื่อออกมาก็ต้องชะงักค้าง
พร้อมคิดว่า อยากให้แผ่นดินแยกออกจากกันตอนนี้มาก! ให้ตายสิ! พับผ่า!
"ไง ^^~ "
______________________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________________
ตัดดังฉับเลยฮุๆ อยากรนู้ว่าจะเป็นยังไงก็เม้น แล้วติดตามตอนต่อไปสิ
ขาดเม้น ขาดคนอ่าน ขาดคนติ/ชม
ไรเตอร์ก็ขาดกำลังใจอัพ นะเน้อ~
ขอบคุณทุกคอมเม้น ที่ทำให้ไรเตอรืหัวทือคนนี้มีกำัลังใจแต่งต่อนะฮะ ขอบคุณ
จุ๊ๆ อย่าบอกใครนะครับ ว่าผมแอบโดดเรียนมานั่งเล่นเชิดหน้าชูคออยู่บนด่านฟ้าโรงเรียนน่ะ
ก็นะ เรียนมันน่าเบื่อๆๆๆ เบื่อที่สุด
"เฮ้อ ทำไมนะทำไม ทำไมเมฆนั่นถึงยังไม่ยอมหาที่ยึดติดสักที่นะ" ผมที่เชิดหน้าชูคอมองดูท้องฟ้าพูดขึ้น
แล้วมองกลุ่มเมฆที่ล่องลอยไม่ยอมหาที่ยึดติดสักที
"ก็เพราะมันยังหาที่ที่มันชอบไม่เจอนะสิ"
"อ่อ อย่างนี้นี่เอง..." ผมตอบพลางคิดว่า เมฆนี่ก็มีปากตอบเหมือนกันแฮะ แต่เสียงนี่มันคุ้นหูยังไงชอบกลแฮะ
เสียงใครน้า....
"ฮิบาริ ฮิบาริ" แล้วก็มีเสียงแสนแสบแก้วหูแทรกโทรประสาทแสนทึ่มของผมเข้าอย่างจัง
ไม่ได้ชะงักตรงเสียงนะ แต่ชะงักตรงชื่อนี่แหละ ฮิบาริ....กรี๊ดดดด~! คุณฮิบาริ= [ ]=!!!
"เบาๆสิ ฉันกำลังมองเจ้าสัตว์กินพืชตัวน้อยโดดเรียนอยู่" ไม่ต้องบอกให้เบาแล้วคร้าบบบ
ผมรู้แล้วว่าคุณอยู่ตรงนั้น ออกมาเถอะคุณเพ่=[]=~!
พรึ่บ~!
เป็นดังใจคิด คุณฮิบาริก็ร่วงตุ้บ ลงมายื่นจังก้าหน้าหล่อตรงหน้าผมทันทีที่คิดจบ
แค่คิดนะครับ ไม่ต้องมาจริงก็ได้โว๊ย=0=!
ปลายทอนเหล็กแสนคุ้นพุ่งเฉียดหน้าผมไปอย่างอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกระทบกับกพแพงด้านหลังอย่างจัง
นะ...น่ากลัวT_T
"ไง~แอบหนีเรียนสนุกดีไหม ^^ " รอยยิ้มแสนหายากผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อ ไร้สิว ฝ้า กระ
"โอ้ว~ไปทำทรีทเม้นท์ที่ไหนมาครับเนี่ย*0*~" อุ๊บ มันใช่เวลามาพูดเรื่องอย่างนี้หรือไงเนี่ย
ดู ดูหน้าคุณท่านสิ บูดเป็นตูดลิงแล้ว
ตอนกระโดดลงมาแรกๆก็ดูดีอยู่หรอกนะ
แต่ตอนนี้ดิ หน้ายังกะลิงอดขี้ ไม่ได้คายมา7วัน= =(ทำไมสึนะปากจัดหละเฮ้ย=[]=//ไรเตอร์)
ผมขี้เกียจสาธยายพรรณาอะไรมาก งั้นดูสมการเชิงรูป(มีด้วย)แสดงสีหน้าคุณฮิกัน
" ^^ " สมการตัวแรก ตอนกระโดดลงมาอย่างลัลล้า อืม ดูดี มีชาติตระกูล หล่อ=.,=b(สึนะหื่นด้วย=[]=//ไรเตอร์)
" - - " สมการตัวนี้เริ่มเป็นลิงบ้า ไม่ได้คายขี้มาวันหนึ่งแล้ว
" - -* " สมการตัวนี้ตัวสุดท้ายเลย ตัวที่ทำลายความเป็นผู้ดีทั้งหมด แล้วกลายเป็นลิงอมขี้ไม่ได้คายมา7วันแบบเต็มตัวเลยหละ แต่ไม่ว่าสมการไหนก็หล่อ=.,=~
แล้ว....มันใช้เวลามาพูดเรื่องสมการเชิงรูปหรือไง(วะ)ครับ
ดูท่านเขาสิ พร้อมจะขย้ำผมให้ตายแล้ว= [ ]=!!(เพิ่งรู้ตัว)
"เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ" ปลายทอนฟาเหล็กคู่รัก คุ่เวรคุ่กรรมของผม ที่มีนามอย่างสง่าว่า 'ทอนฟา' เลยมาจออยู่แถวๆคอหอยผม
"ปะ...เปล่านี่ครับ คุณฮิบาริหูฟาดหรือเปล่า^^;; "
"นายว่าฉันหูฟาด?!!"
"เปล่าครับ วันนี้ซาโยนาระน้าาาา>3<~"
จุ๊บ~
ผมจุ๊บแก้มคุณฮิบาริไปทีหนึ่ง ก่อนจะรีบวิ่งหนีตายหน้าตั้งใส่เกียร์หมาไฟไปยังห้องเรียนทันที
แน่นอน ว่ามีของแถมติดมาแน่ๆ จะอะไรที่ไหนอีก นอกจากคนที่อารมณ์บูดพร้อมจะฆ่าคนได้ทันที อย่างคตุณฮิบาริตามาไง
ตามาทำไมคร้าบบบบ~
อ๊ะนั่น...ใครกันหน่อ
เดินเอื่อยๆดังคนใกล้ตาย
พระเจ้าเข้าข้างผมแล้ว นั่นมัน....
"โก คุเทระคุงงงงง*0*~" ผมกระโดดขี่คอ(ขี่คอจริงๆ ไม่ได้โม้) โกคุเทระคุงทันทีที่ถึงตัวเขา "รีบวิ่งเร็วเข้า ถ้านายไม่อยากเห็นฉันผู้บอบบางอ้อนแอ้นคนนี้ตาย* * "
"ห๊ะ? เอ๋จะวิ่งทำไมหละครับ?" โกคุเทระคุงยังคงยื่นบื้อเป็นตาแก่หัวขาวอยู่กับที่ ไม่ยอมยับไปไหน
"เอาเถอะน่า หรือนายอยากให้ฉันตาย"
"..."
"หรือนายไม่รักฉัน"
"รักสิครับ รักที่สุดดดด~!!!"
"เหวอ~" พอใช้ไม้ตายไป โกคุเทระคุงก็ออกตัววิ่งเร็ว ติดไฮสปีด เร็วยิ่งกว่าหมาไฟทันที ให้มันได้อย่างนี้สิ ฮ่าๆ
"เฮ้อ~นึกว่าจะได้ไปเฝ้ายมบาลซะแล้ว" ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อรู้ดีแล้วว่าหลบคุณท่านเขาพ้น
"รุ่นที่สิบไปทำอะไรมาหรือครับ ถึงได้วิ่งกระหืดกระหอบแบบนี้" โกคุเทระคุงถามขึ้นหลังจากหายเหนื่อย
"ไปทำคุณฮิบาริโกรธนะสิ"
"เอ๋ ยังไงหละครับ" เอ๊ะ อีตานี่ขี้สงสัยจริง เดี๋บงปั๊ดตบคว่ำ= =*(แถวสึนะเรื่องนี้โหดด้วย=0=!//ไรเตอร์)
"จุ๊บแก้ม" <<ผม
ห๊ะ?!" <<โกคุเทระคุง
"จุ๊บแก้ม" <<โกคุเทระคุง
"อืม" <<ผม
"ดะ..โดนบังคับ" <<โกคุเทระคุง
"จุ๊บเอง" <<ผม
"= [ ]=!" <<โกคุเทระคุง
ไม่จริ๊งงงงง~" <<โกคุเทระคุง
"จริง" <<ผม
"...(ลงไปนอนพะงาบๆกับพื้น)..." <<โกคุเทระคุง
ผมลุกขึ้นก่อนจะเอามือลูบริมฝีปากเบาๆ
ที่เพิ่งจะไปจุ๊บแก้มนุ่มๆนั่น
นี่เราจุ๊บเขาจริงๆหรือเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ(ก็ต้องเชื่อ) จะว่าไป...คุณฮิบาริแก้มนุ่มดีแฮะ=w=+
คิกๆ อยากจุ๊บอีกจัง เอาไว้เผลอเมื่อไหรค่อยจุ๊บดีกว่า ลัลล้า~ วันนี้ไปเรียนดีฟ่า~
ครืด~
ผมเดินลัลล้าออกมาจากที่ซ่อนตัวอย่างอารมณ์ดี
แต่เมื่อออกมาก็ต้องชะงักค้าง
พร้อมคิดว่า อยากให้แผ่นดินแยกออกจากกันตอนนี้มาก! ให้ตายสิ! พับผ่า!
"ไง ^^~ "
______________________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________________
ตัดดังฉับเลยฮุๆ อยากรนู้ว่าจะเป็นยังไงก็เม้น แล้วติดตามตอนต่อไปสิ
ขาดเม้น ขาดคนอ่าน ขาดคนติ/ชม
ไรเตอร์ก็ขาดกำลังใจอัพ นะเน้อ~
ขอบคุณทุกคอมเม้น ที่ทำให้ไรเตอรืหัวทือคนนี้มีกำัลังใจแต่งต่อนะฮะ ขอบคุณ
ไม่เม้น ไม่ยอมจริงๆด้วย
super cell
super cell
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
อ่านตอนอ่านครั้งแรก =[]=!!!!!!!
ตอนทำใจได้แล้ว >V #145
อ่า...- -;;; มองดูข้างบน...(' ') ก็1827...แต่ไหงเนื้อเรื่องเริ่มเพี้ยน=_+
เปลี๊ยนไป๋ =o=
ยามะจัง ไปหาโกคุไป = =
ฉุดฮิบาริกลับบ้านนนนนนนนนนนนน !!!!
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
ยามะแกทิ้งโกคุเร๊อะT0T'
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 7 เมษายน 2554 / 13:54
ซาคุงแต่งให้ดูเพี้ยนๆดี ชอบๆๆ>w<
สึน้าาของเราตายแน่ๆ ฮ่าๆ= =(แกเข้าข้างใครเนี่ย- -)