♥My love for you :: รักของฉันเพื่อนายคนเดียว[1827]♥
ตอนที่ 12 : ♥MYLOVE 10 :: เรื่องวุ่น
ปัง! ปึก! ปึก! โคร้ม! (ประตู เท้า เท้า ประตู= =;;)
"ทำอะไรเสียงดังขนาดนี้เนี่ยสึนะโยชิ" ผมรีบหันตามต้นเสียง ด้วยอารมณ์ที่เดือดทันที
"คุณฮิบาริ๊=[]=!" ผมร้องเสียงหลงเมื่อคนที่อยู่ในห้องไม่ใช่เจ้ารีบอร์นที่หายหัวไปไหนไม่รู้ แต่กลับเป็นคุณฮิบารินั่นเอง เขามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาเรียบนิ่ง แต่ผมก็ไม่สนใจ ล้มลงนอนคว่ำกับเตียงทันที
"ใครไปทำให้หงุดหงิดมาหละ"
"เปล่าฮะ"
"..."
ฟึ่บ!
"หือ... คุณฮิบาริ!" ผมร้องตกใจเมื่อเห็นว่าคุณฮิบารินอนกอดผมจากด้านบน
"เป็นอะไร ทำไมไม่บอกฉัน" เขาจ้องมองด้วยสายตาเรียวคมน่าหลงใหล จนหัวใจผมเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
"ผะ..ผมแค่ไม่อยากให้คุณฮิบาริไม่สบายใจ" หน้าผมค่อยๆรู้สึกร้อนผ่าว ตาของเขาชั่งดึงดูดผมนัก
"ทำยังไง...นายถึงจะอารมณ์ดีขึ้นนะ" ปลายนิ้วเรียวของเขา เกี่ยแก้มผมเบาๆ ก่อนจะลากไร้มาที่ริมฝีปาก หน้าคมเข้มค่อยๆโน้มลงมาใกล้ ก่อนจะประทับจูบผมเบาๆ ทำไมผมเพิ่งรู้สึกตัวนะ...
ว่าผมรักเขาซะแล้ว
"คุณฮิบาริ..." ผมปรือตามมองเขา มุมปากเรียวกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะก้มลงกระซิบที่ข้างหูชวนจั๊กจี๋
"นายผิดเอง ที่มายั่วฉัน" แล้วเขาก็ประทับริมฝีปากอีกรอบ
ความหวานค่อยๆแทรกซึมเข้ามาอย่างช้าๆ
ผมกำลังหลงใหลกับจูบที่เขามอบให้
"วันนี้ฉันขอได้ไหมสึนะ"
"ฮืม?" ผมมองเขาด้วยดวงตาที่ลืมจะนึกขึ้นได้ ว่าสิ่งที่เขาขอก็คือ...ตัวผม
"มะ..มันไม่ดีนะครับ" คุณฮิบาริไม่สนใจการคัดค้านจากผมเลย เขาก้มลงประทับจูบที่ซอกคอเบาๆ ขบเม้มจนเกิดรอยแดง มือใหญ่ค่อยๆลูบตามร่างกายอย่างต้องการกระตุ้นอารมณ์
ปัง!
"สวัสดีครับสึนะโยชิคุง^^"
"- -*"
"มุคุโร่-[]-!"
"อ้าว เคียวยะคุงก็..."
เฟี้ยว~ เคร๊ง!
"อุ้ย^^!"
"คะ..คุณฮิบาริ=[]=;;"
"- -***"
อ้ากกกก นาฬิกาผม เรือนนี้หายากด้วยT^T
ผมมองซากนาฬิกาผู้โชคร้ายที่โดนคุณฮิบาริป่าใส่มุคุโร่ที่เข้ามาใหม่ นาฬิกาของผม ฮือๆ
"ทักทายกันรุนแรงจังนะครับ"
"แกมาทำไม"
"มาขัดขวาง เอ๊ย! มาซ้อมละคร" ประโยคแรกฉันได้ยินนะโว๊ย=[]=!
"ละครอะไร"
"เอ๊ะ สึนะโยชิคุงยังไม่ได้บอกอีกหรือ ว่าเรา(เอาแขนคล้องคอสึนะ) สองคน(นิ้วชี้สลับตัวเองกับคนข้างๆ) แสดงเป็นเจ้าหญิง กับเจ้าชายนะครับ^^"
"ว่าไงนะ เรื่องนี้ใช่ไหมที่นายหงุดหงิดเมื่อกี้" คุณฮิบาริหันมาถามผม ซึ่งผมก็พยักหน้าตอบตามความจริง
"งั้นเรามาซ้อมกันเถอะ เคียวยะคุงก็กลับบ้านไปเถอะครับ"
ไม่กลับ!"
"คุณฮิบาริ"
"อยากซ้อมซ้อมไป แต่ฉันจะอยู่ด้วย และคืนนี้ฉันจะค้างที่นี่!"
ว่าไงนะ ผมได้ยินไม่ผิดใช่ไหม
โอ้วม่ายยยย คงไม่มีอะไรที่สามารถฆ่าผมได้เท่ากับเรื่องนี้แล้วTT'
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
แวะมาอัพให้ละน้า><~
หวังว่าจะชอบ
ไหนใครเดาถูกบ้างว่าจะเกิดการชิงตัวเจ้าหญิง
มันเป็นความคิดที่ถูกจร้า 55555
แต่เนื้อเรื่องจะเป็นยังไง ติดตาม!
super cell
"ทำอะไรเสียงดังขนาดนี้เนี่ยสึนะโยชิ" ผมรีบหันตามต้นเสียง ด้วยอารมณ์ที่เดือดทันที
"คุณฮิบาริ๊=[]=!" ผมร้องเสียงหลงเมื่อคนที่อยู่ในห้องไม่ใช่เจ้ารีบอร์นที่หายหัวไปไหนไม่รู้ แต่กลับเป็นคุณฮิบารินั่นเอง เขามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาเรียบนิ่ง แต่ผมก็ไม่สนใจ ล้มลงนอนคว่ำกับเตียงทันที
"ใครไปทำให้หงุดหงิดมาหละ"
"เปล่าฮะ"
"..."
ฟึ่บ!
"หือ... คุณฮิบาริ!" ผมร้องตกใจเมื่อเห็นว่าคุณฮิบารินอนกอดผมจากด้านบน
"เป็นอะไร ทำไมไม่บอกฉัน" เขาจ้องมองด้วยสายตาเรียวคมน่าหลงใหล จนหัวใจผมเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
"ผะ..ผมแค่ไม่อยากให้คุณฮิบาริไม่สบายใจ" หน้าผมค่อยๆรู้สึกร้อนผ่าว ตาของเขาชั่งดึงดูดผมนัก
"ทำยังไง...นายถึงจะอารมณ์ดีขึ้นนะ" ปลายนิ้วเรียวของเขา เกี่ยแก้มผมเบาๆ ก่อนจะลากไร้มาที่ริมฝีปาก หน้าคมเข้มค่อยๆโน้มลงมาใกล้ ก่อนจะประทับจูบผมเบาๆ ทำไมผมเพิ่งรู้สึกตัวนะ...
ว่าผมรักเขาซะแล้ว
"คุณฮิบาริ..." ผมปรือตามมองเขา มุมปากเรียวกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะก้มลงกระซิบที่ข้างหูชวนจั๊กจี๋
"นายผิดเอง ที่มายั่วฉัน" แล้วเขาก็ประทับริมฝีปากอีกรอบ
ความหวานค่อยๆแทรกซึมเข้ามาอย่างช้าๆ
ผมกำลังหลงใหลกับจูบที่เขามอบให้
"วันนี้ฉันขอได้ไหมสึนะ"
"ฮืม?" ผมมองเขาด้วยดวงตาที่ลืมจะนึกขึ้นได้ ว่าสิ่งที่เขาขอก็คือ...ตัวผม
"มะ..มันไม่ดีนะครับ" คุณฮิบาริไม่สนใจการคัดค้านจากผมเลย เขาก้มลงประทับจูบที่ซอกคอเบาๆ ขบเม้มจนเกิดรอยแดง มือใหญ่ค่อยๆลูบตามร่างกายอย่างต้องการกระตุ้นอารมณ์
ปัง!
"สวัสดีครับสึนะโยชิคุง^^"
"- -*"
"มุคุโร่-[]-!"
"อ้าว เคียวยะคุงก็..."
เฟี้ยว~ เคร๊ง!
"อุ้ย^^!"
"คะ..คุณฮิบาริ=[]=;;"
"- -***"
อ้ากกกก นาฬิกาผม เรือนนี้หายากด้วยT^T
ผมมองซากนาฬิกาผู้โชคร้ายที่โดนคุณฮิบาริป่าใส่มุคุโร่ที่เข้ามาใหม่ นาฬิกาของผม ฮือๆ
"ทักทายกันรุนแรงจังนะครับ"
"แกมาทำไม"
"มาขัดขวาง เอ๊ย! มาซ้อมละคร" ประโยคแรกฉันได้ยินนะโว๊ย=[]=!
"ละครอะไร"
"เอ๊ะ สึนะโยชิคุงยังไม่ได้บอกอีกหรือ ว่าเรา(เอาแขนคล้องคอสึนะ) สองคน(นิ้วชี้สลับตัวเองกับคนข้างๆ) แสดงเป็นเจ้าหญิง กับเจ้าชายนะครับ^^"
"ว่าไงนะ เรื่องนี้ใช่ไหมที่นายหงุดหงิดเมื่อกี้" คุณฮิบาริหันมาถามผม ซึ่งผมก็พยักหน้าตอบตามความจริง
"งั้นเรามาซ้อมกันเถอะ เคียวยะคุงก็กลับบ้านไปเถอะครับ"
ไม่กลับ!"
"คุณฮิบาริ"
"อยากซ้อมซ้อมไป แต่ฉันจะอยู่ด้วย และคืนนี้ฉันจะค้างที่นี่!"
ว่าไงนะ ผมได้ยินไม่ผิดใช่ไหม
โอ้วม่ายยยย คงไม่มีอะไรที่สามารถฆ่าผมได้เท่ากับเรื่องนี้แล้วTT'
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
แวะมาอัพให้ละน้า><~
หวังว่าจะชอบ
ไหนใครเดาถูกบ้างว่าจะเกิดการชิงตัวเจ้าหญิง
มันเป็นความคิดที่ถูกจร้า 55555
แต่เนื้อเรื่องจะเป็นยังไง ติดตาม!
super cell
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
แกกกกกกกกกกกกกก
สองรอบแล้วน่ะโว้ยยยสำหรับเรื่องนี้
ก้างจริงๆให้ตาย
นอกจากไม่ได้นอนแล้วอาจจะไม่ได้ซ้อมละครด้วยก็ได้
ต้องคอยมาเป็นกรรมการห้ามมวยอย่างเดียว