ลาฟลอร่า สุดป่วนก๊วนเจ้าหญิงกับเจ้าชายในฝัน

ลำดับตอนที่ #13 : Nasissa Talk : เดตแรกที่แสนจะวุ่นวาย[จบ]

Nasisisa Talk

พวกนั้นเป็นใครกันแน่นะมาจับฉันทำไมกัน แต่รู้สึกว่าจะจับฉันมาอย่าง V I P เพราะหลังจากที่โดนเอากระสอบครอบหัวแล้วยังโดนวางยาสลบแล้วตื่นมาอีกทีก็อยู่ที่ห้องสุดหรูหราตระกาลตาเสียล่ะ - -

“จับตัวลูกของนายกของฝรั่งเศสได้แล้วครับ”

ฮะ เสียงเจ้าพวกชุดดำนี่นาฉันไม่อยากจะแอบฟังหรอกนะยะแต่เพื่อเอาตัวรอดน่ะว่าแล้วฉันก็เอาหูแนบกับประตู

“ให้โทรไปหาพ่อของนังเด็กนี่บอกว่าให้เอาเงินมา 1000.0 ล้านดอลล่า...ครับ...ครับพอได้เงินมาแล้วก็จัดการฆ่านังเด็กนี่ทิ้งสินะครับ...ครับ...รับทราบครับ”

เฮือกกก นี่ฉันโดนจับมาเรียกค่าไถ่หรอกเหรอเนี่ย ไม่พอนะพอได้เงินก็จัดการฆ่าเลยเหรอ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยนะ พวกนั้นจะเอาอะไรนักหนานะ ฮึก เงินก็ได้นี่นาทำไมต้องฆ่ากันด้วยเล่า อุตส่าห์มาเที่ยวทั้งทีต้องมาจบชีวิตตรงนี้น่ะเหรอ ฮึกๆ ฮือๆ แล้วน้ำใสๆก็ไหลออกจากดวงตาสีม่วงที่ตอนนี้กำลังมืดมนมองอะไรเริ่มไม่ไหว ...

 

Dunte Talk

 เจ็บๆๆๆๆ คุณนาซิสซ่าครับรอก่อนนะครับ ผมจะไปช่วยแล้ววววว อ่าวนี่เรามาอยู่นี่ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ยแล้วที่นี่มันที่ไหนกันน่ะตอนนั้นเราสลบไปเพราะโดนเข่าทะลวงไส้เข้าที่ท้องนี่นา

“พี่ดันเต้เป็นบ้าอะไรเนี่ย พอตื่นขึ้นมาก็ทำท่าไฟท์ติ้งเลยเหรอ - -:”

เฮ้ยยยย ลีโอนาโด้ จอนเดนิสันต์ น้องข้าพเจ้านี่ได้ไงครับเนี่ยย

“มาอยู่ที่ไหนได้ไงฮะ”

“ผมอยู่ที่นี่ตั้งแต่เดือนที่แล้วแล้วล่ะฮะ”

งั้นเหรอ แล้วทำไมพ่อถึงไม่บอกเราล่ะ แต่ตอนนี้ไม่สำคัญเท่าชีวิตของคุณนาซิสซ่าเราจะไปช่วยได้ไงล่ะเนี่ยไม่รู้ว่าพวกนั้นไปที่ไหนกัน อ๊ะ! จริงด้วยตอนนั้นผมเอาโบว์ผูกผมให้คุณนาซิสซ่านี่นาในนั้นมีเครื่องตรวจจับสัญญาณอยู่นี่นา ดีล่ะว่าแล้วผมก็กระเด้งตัวและบอกจอนเดนิสันต์ให้พาไปที่ห้องตรวงจับสัญญาณหมอนั่นทำหน้างงและพาผมไปที่ห้องนั้นทันที

ผมพิมพ์ที่แป้นพิมพ์ไปเรื่อยๆอย่างรวดเร็วและก็พบที่อยู่ของคุณนาซิสซ่าขยายภาพเข้าไปอยู่ในป่าใกล้ๆไกลๆแถวนี้ดีล่ะ

“จอนเดนิสันต์เตรียมรถและแจ้งตำรวจและบอกว่ามีเด็กผู้หญิงถูกจับไปที่ #######”แน่ะ มีการปิดบังที่อยู่ด้วยนะ คนแต่งนี่ล่ะก็(เค้าไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงนี่นา -3-)

 

Nasissa Talk

“อย่าไปไกลนะลูก”เสียงของผู้เป็นแม่บอกกับลูกสาวตัวน้อยที่ตอนนี้อายุได้ 5 ขวบ

“ค่า หนูไม่ไปไหนไกลลหรอกค่แม่ไม่ต้องห่วงหนูนะค่ะะ”เด็กน้อยตอบกลับด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มคนเป็นแม่ก็เลยลูบหัวและพูดขึ้นว่า

“อย่างนี้สิจ้ะ ลูกแม่ แม่จะบอกอะไรให้นะจ้ะสักวันลูกก็จะเจอกับปัญหาที่หนักเพราะฉะนั้นลูกต้องเข้มแข็งอย่ามัวแต่ร้องไห้ให้คนอื่นมาช่วยต้องคิดด้วยตัวเองนะจ้ะ”เด็กสาวมองหน้าผู้เป็นแม่และยิ้มออกมา

“ค่ะ หนูจะเข้มแข็งไม่ร้องไห้และรอให้ใครมาช่วยหนูค่ะ^^สัญญาค่ะ”และเด็กน้อยก็ชูนิ้วก้อยขึ้นมาผู้เป็นแม่ยิ้มอย่างอ่อนโยนและเกี่ยวก้อยกับเด็กสาว

 

หนูจะเข้มแข็งจะไม่ร้องไห้และจะคิดหาทางออกด้วยตัวเองค่ะแม่ เอ๊ะ! ฝันเหรอหรือว่าคุณแม่กำลังบอกเราว่าให้หาทางด้วยตัวเอง ฮะ! มีคนมา

“สวัสดีจ้ะ คุณลูกสตรีหมายเลข 1 ของฝรั่งเศส”

เป็นผู้หญิงนี่นาแถมยังสวยอีกด้วย ดวงตาสีเทาผมที่ยาวสีน้ำเงินกำลังจ้องมองมาที่ฉันและแน่นอนฉันต้องจ้องตอบอยู่แล้ว

“แกต้องการอะไรมิทราบ”

“โหดจังค่ะ ดิฉันคิวมู เลตัส ค่ะเป็นสามีของคู่แค้นของพ่อคุณ” ฮะ คู่แค้นของพ่อ!!! “ดิฉันไม่ต้องการอะไรมากหรอกนะค่ะก็แค่เงินเท่านั้นแหละค่ะ”

“ถ้าต้องการเงินทำไมต้องฆ่าฉันด้วยล่ะ อุ๊บ”ฉันรีบปิดปากทันทีเมื่อเผลอพูดออกไป

“รู้แล้วเหรอค่ะ ช่วยไม่ได้นะค่ะจะบอกให้เอาบุญล่ะกันนะค่ะ พ่อของคุณเคยทำให้สามีของดิฉันแค้นเคืองมาตลอดและได้รู้ว่าคู่แค้นได้เป็นนายกและมีลูกสาวเขาเลยพยายามจะจับตัวลูกสาวมาแต่ไม่คิดเลยว่าจะมีลูกสาวมาให้ถึงมือแบบนี้ ส่วนฉันก็ไม่มีอะไรมากนักหรอกค่ะ ก็แค่เงินที่จะอยู่อย่างสุขสบายตลอดกาลเท่านั้น หึๆ แต่คุณเนี่ยน่ารักเหมือนแม่คุณเลยนะค่ะ”ผู้หญิงคนนั้นเชิดคางฉันขึ้นและบีบมันอย่างแรงเมื่อพูดถึงแม่ฉันและปล่อยทันทีแล้วเดินออกไปทิ้งท้ายด้วยหางตาที่มองฉันด้วยความสะใจ

 

ทางด้านทิวา

“มาโดยไม่พายัยนาซิสซ่ามาด้วยจะดีเร้อ~”ทิวาถามพวกเพื่อนๆ

“ไม่ต้องห่วงหรอกเจ้าค่ะ คุณดันเต้ก็อยู่ด้วยทั้งคนนี่ค่ะ”ยูริ

“พูดอีกก็ถูกอีกนะ พอไม่มานาซิสซ่ามาด้วยก็รู้สึกโล่งจังน่อ ฮ่าๆๆๆ”เหมยฮัว

 

ฮัดเช้ยย!~ ใครนินทาอ่ะแต่ว่า ตอนนี้ฉันจะต้องหาทางหนีก่อน ประตู มีคนเฝ้าอยู่งั้นเหรอ หน้าต่างล่ะ อึ๋ย ลืมไปว่านี่ชั้นสอง ทำไงดีล่ะช่วยไม่ได้แฮะเราคงต้องใช้อะไรยาวๆเจอแล้วเชือกนี่ไงมัดกับขาเตียงและโยนลงไปข้างล่าง ดูหน่อยมีคนไหม ไม่มี งั้นลุย ดีนะเนี่ยที่เราเคยปีนเขามาก่อนถึงจะเกือบตกเขาก็เถอะนะ พูดยังไม่ทันขาดคำ ตกแล้ว จะตกแล้วเราจะต้องตายเหรอ >.<

“ไม่เป็นอะไรนะครับคุณนาซิสซ่า”ดันเต้มาแล้ว ดันเต้มาช่วยเราแล้ว เย่ๆ ฉันโผเข้ากอดดันเต้แต่รู้สึกว่าตานั่นกำลังเขินอยู่นะเนี่ยปล่อยก็ได้ ฮิๆ >///<

“พวกมันมาแล้ว คุณนาซิสซ่าจับไว้ให้แน่นๆนะครับ” หา? จับไว้ให้แน่นๆ ว้ายยยยยยยย ตาดันเต้อุ้มฉันและใส่เกียร์กระทิงวิ่งหนีเจ้าพวกชุดดำ เหมือนเป็นเจ้าหญิงและมีเจ้าชายมาช่วยหนีพวกปีศาจจังเลย ว้ายยนี่คิดไรอยู่เนี่ย >////< แต่น่าทึ่งนะตาบ้ามนุษย์ต่างดาววิ่งเร็วอย่างกับเป็นโปรอย่างนั้นล่ะ พอวิ่งไปเรื่อยๆฉันสังเกตเห็นตำรวจเพียบเลย เจ๋งเลยนะวางแผนได้เยี่ยมมากพวกนั้นไม่สังเกตเห็นตำรวจสินะถึงได้โดนจับน่ะ ฮ่าๆ สม

“แต่ว่ายังเหลือพวกที่มันหนีไปได้อยู่นะ”ดันเต้มองไปที่เฮริคอปเตอร์ อ๊ะ!ผู้หญิงคนนั้นนี่

ฉันมองไปหาดันเต้ วันนี้เขาดูเป็นเจ้าชายจังเลยนะ

“ขอบใจนะดันเต้”

“ไม่เป็นไรครับเพราะเป็นหน้าที่ของพระเอกที่ต้องช่วยเจ้าหญิงที่ถูกจับไปไงล่ะครับ^^”

ดันเต้บอกว่าเราเป็นเจ้าหญิงด้วยล่ะ >/////< แถมพูดซะเวอร์เชียว ;p และพวกเราก็นั่งรถกลับที่พัก แต่ว่าฉันจะต้องโทรไปถามพ่อให้รู้เรื่องไปเลยว่าไปทำอะไรให้ใครโกรธแค้นถึงกับจับตัวลูกสาวมา
 ผ่านมา 3 วันแล้วนะเนี่ย เร็วจริงๆเลยเหลืออีก 4 วันที่เราอยู่เกาะนี้ พระอาทิตย์ของวันนี้สวยจังเลย ฉันมองไปที่ดันเต้ตอนนี้เขาจับมือฉันไว้แน่นมากเลย แต่ฉันกลับไม่โวยวายใส่เขาเพราะอะไรกันนะ...

          ติชมตอนต่อไปเน่อ