คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ★BlackMail Top Secret : Tic Toc [BK*PT] [100%]
BlackMail ★
S PECAIL CHAPTER : Tic Toc !? [ BASKIN*PAITONG ]
ผมยื่นมือออกไปนอกรถสัมผัสกับเม็ดฝนเม็ดเล็กๆที่ตนเองสุดแสนจะเกลียด ความเย็นเฉียบของฝนเดือนมิถุนายนดูกดดันจนเจ็บแปลบในความรู้สึก ลืมไปแล้วหรือเปล่านะ?เหตุผลที่ตัวผมเองเกลียดเจ้าของเหลวที่กลั่นลงมาจากเมฆนี่ ผมลืมไปแล้วจริงๆหรือ? กับสาเหตุที่ทำให้ตนต้องขับรถมาที่บ้านคนอื่น แทนที่จะขับกลับบ้านตัวเองแบบนี้…
Oops!! This is da BlackMail New Secret!! Mr.Baskin ‘ s story ^O^
ผมที่สภาพเปียกโชกไปทั้งตัวยืนขยี้หัวอยู่หน้าประตูบ้าน ที่ถึงแม้จะไม่ใช่บ้านตัวเองแต่ก็คุ้นเคยดีเสียจนหลับตาเดินยังได้ จำได้ว่ายืนรอเจ้าของบ้านตัวจริงมาเปิดประตูอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะปรากฎเสียงแกร๊กของลูกบิดที่มาพร้อมกับเด็กหนุ่มตัวไม่สูงนักในผมลองทรงแบบเด็กมอปลาย ใบหน้าขาวออกแนวตี๋อย่างลูกคนจีนนั่นยู่หน้านิดหนึ่งเมื่อได้กลิ่นแอลกอฮอล์ที่คงจะลอยออกมาจากร่างของผม
“ ถ้าพี่บาสจะมานอนเป็นเพื่อนไผ่ในสภาพเมาแบบนี้นะ ไผ่ว่าไผ่นอนคนเดียวก็ได้เนี่ย… ”
ผมยิ้มนิดหนึ่งให้กับคำพูดประชดประชันจากริมฝีปากอิ่มของคนที่เดินหนีเข้าไปนั่งดูทีวีที่โซฟาในห้องรับแขกต่อ ผมถอดรองเท้ากับถุงเท้าไว้หน้าบ้าน ก่อนจะพาร่างเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำของตัวเองเดินเข้าไปหาคนที่อยู่หน้าทีวีก่อนจะอ้อมไปด้านหลังโซฟาแล้วโน้มตัวกดจูบลงบนแก้มใสของคนน่ารักนั่น
“ ขึ้นไปนอนกันเถอะครับเด็กดื้อ… ”
ผมกระซิบเข้าที่ข้างหูของเจ้าของใบหน้าหล่อใสนั่น ก่อนจะอดขำไม่ได้กับใบหูที่แดงก่ำของอีกคน อายงั้นหรอเด็กน้อย? นายนี่มันน่าฟัดจริงๆให้ตายสิ ^O^ ว่าแล้วผมเลยอดใจไม่ได้จนต้องกดริมฝีปากลงบนต้นคอขาวตรงหน้าอีกจุ๊บใหญ่ อีกฝ่ายหันใบหน้าแดงก่ำนั่นมาค้อนนิดหนึ่งก่อนจะสะบัดหน้ากลับไปดูทีวีต่อ
“ ยะ…อยากนอนก็ไปนอนคนเดียวสิ ยังไงก็นอนคนละห้องอยู่แล้ว!! ”
เสียงแหบพร่าแบบเด็กหนุ่มมอปลายนั่นละล่ำละลักตอบกลับมาก่อนจะเขยิบตัวหนีผมที่ทำท่าว่าจะกดริมฝีปากลงไปลวนลามแก้มป่องนั่นอีกครั้ง แต่มีหรือคนอย่างผมจะยอมให้หลบไปง่ายๆ ผมจำได้ว่าตัวเองกอดอีกคนจากด้านหลังโซฟาที่กั้นอยู่ ก่อนที่มืออีกข้างที่ว่างจะล็อกเข้าที่ปลายคางของใบหน้าที่เอนหลบริมฝีปากผมพัลวัน….
“ อุตส่าห์ตั้งใจมาหาเพราะรู้ว่าเจ๊ไม่อยู่แล้วคนแถวนี้ต้องนอนกลัวผีอยู่คนเดียว… ”
“ ถ้ารู้ว่ามาแล้วจะถูกไล่ให้ไปนอนคนเดียวแบบนี้นะ รู้อย่างนี้กลับไปนอนที่บ้านดีกว่า ”
ผมเอ่ยคลอเคลียอยู่ข้างหูเล็กที่แดงก่ำนั่นก่อนจะปล่อยมือของจากร่างตรงหน้าแล้วทำท่าว่าจะเดินออกไปนอกบ้านจริงๆ ผมเห็นคนโดนแกล้งนั่นรีบลุกขึ้นก่อนที่มือเล็กๆสองข้างนั่นจะคว้าเข้าที่แขนของผมทันควัน ผมหันมาทำหน้านิ่งเลิกคิ้วเชิงถามอีกฝ่ายว่ามีอะไร ใบหน้าน่ารักเกินกว่าจะบอกว่าหล่อนั่นทำหน้าอ้อนก่อนที่ริมฝีปากอิ่มจะเอ่ยตะกุกตะกักแผ่วเบา….
“ นะ…นอนด้วยกันก็ได้…. พอใจรึยังเล่าไอ้ขี้งอน!! ”
ผมหลุดขำออกมานิดหนึ่งเพราะใบหน้าอ้อนปนทำอะไรไม่ถูกของเด็กมอปลายตรงหน้า ผมจำได้ว่าตัวเองกุมมือสองข้างที่รั้งไว้ที่แขนก่อนจะยกมือเรียวนั่นขึ้นระดับอกแล้วกดจูบลงไปแผ่วเบา…
“ พอใจยิ่งกว่าพอใจซะอีกครับไผ่ตง ^O^ ”
พอพูดจบผมในสภาพเปียกโชกก็ก้มลงยกร่างเล็กๆที่ไม่ชอบกินนมของหนุ่มน้อยตรงหน้าขึ้นพาดบ่า ก่อนจะพาเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอนทันทีโดยไม่ต้องถามความเห็นจากคนตัวเล็กนั่น ได้ยินเสียงริมฝีปากอิ่มนั่นโวยวายโช้งเช้งฟังไม่ได้ศัพท์พร้อมกับดิ้นกุกกักเป็นการใหญ่ แต่นั่นก็ไม่ทำให้ผมที่มีส่วนสูงมากกว่าเด็กนี่ถึงยี่สิบเซนติเมตรสะดุ้งสะเทือนได้เลยแม้แต่น้อย ก็บอกแล้วว่าให้กินนม ฮ่าๆ ^w^
“ พี่บาสปล่อยไผ่ลงนะ เดี๋ยวตก อ๊ากกกกกกกกก!! TOT ”
เสียงโวยวายนั่นดังไม่ขาดตั้งแต่บันไดขั้นที่หนึ่งจนถึงตอนที่ผมบิดลูกบิดประตูห้องนอนก่อนจะใช้เท้าถีบให้มันเปิดกว้างออกแล้วจากนั้นก็ใช้อวัยวะเดิมปิดมันกระแทกเข้าที่ดังปังลั่นบ้าน ผมวางคนบนบ่านั่นลงบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมล็อกข้อมืออีกฝ่ายไว้ข้างศีรษะ
“ เปียกเลยไอ้บ้าพี่บาส!! แล้วจะนอนยังไงห๊ะ?? คิดมั่งมั้ยเนี่ย? เรียนก็ออกจะเก่ง!! ”
“ คำก็ไอ้ขี้งอน สองคำก็ไอ้บ้า เดี๋ยวจะสั่งสอนให้ไม่กล้าด่าพี่อีกเลยไผ่ตง… ”
ผมว่าก่อนจะแสร้งยิ้มเหี้ยมเกรียมแกล้งคนที่ด่าจนเหนื่อยหอบอยู่บนเตียง คนตัวเล็กนั่นเบิกตากว้างก่อนจะดิ้นเป็นการใหญ่ ทั้งสะบัดข้อมือทั้งถีบ แต่ก็ดิ้นอยู่ได้ไม่นานนับจากเมื่อวินาทีที่ผมกดริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากอิ่มนั่นอย่างไม่ให้ตั้งตัว ผมบดเบียดริมฝีปากลงบนริมฝีปากของคนตรงหน้าที่สั่นน้อยๆพร้อมกับลิ้นเล็กๆนั่นที่ตอบรับกลับมาอย่างเงอะงะแคะเขิน…
“ ถ้าเสื้อผ้ามันเปียกนักก็ไม่ต้องใส่นอนสิ ไม่เห็นจะยากหนิ จริงไหมครับ? ^O^ ”
“ =[]=!!! ”
ใบหน้าติดหล่อนั่นเหวอไปกับคำพูดกลั่นแกล้งของผม ริมฝีปากบางนั่นอ้าปากหวอเหมือนคนตกใจ ผมที่นึกหมั่นเขี้ยวเลยกดจูบลงไปอีกรอบพร้อมกับมือที่ดึงเสื้อของคนข้างใต้หลุดออกไปจากกายตามที่แกล้งขู่คาดโทษเอาไว้ ได้ยินเสียงเจ้าเด็กน้อยขี้โวยวายนั่นแหกปากดังลั่นก็อดไม่ได้ที่จะแกล้งไล้มือไปที่ขอบกางเกงนอนตัวบางนั่นต่อ
“ อ๊ากกกกกกกกกกก!! พี่บาสใจเย็นๆน่อ มีอะไรก็ค่อยๆคุยนะครับ เนี่ยน้องไผ่จะไม่ว่าพี่บาสอีกแล้ว นะๆๆๆ T^T ”
เสียงใสนั่นต่อรองดังลั่นก่อนจะใช้มือข้างที่หลุดจากการจับกุมคว้ามือผมที่ไล้ลงไปที่ขอบกางเกง ผมหยุดนิ่งไปนิดหนึ่งเพราะหน้าตาเหมือนลูกหมาอ้อนๆของคนตรงหน้า หากแต่ในจังหวะที่ได้จับจ้องสบประสานเข้ากับดวงตาคู่เล็กแบบมีเชื้อสายจีนของคนๆนี้ วินาทีนั้นผมกลับห้ามริมฝีปากตัวเองที่กดลงไซร้เข้าที่ซอกคอขาวนั่นเอาไว้ไม่อยู่…
“ พี่บาส อย่า….อื้อ… ”
เสียงใสนั่นเอ่ยห้ามผมอีกครั้งหากแต่มันกลับฟังดูเบาหวิวจนเหมือนไม่ได้ตั้งใจห้ามตามที่พูด ผมกดริมฝีปากดูดเม้มลงที่ซอกคอหอมกรุ่นนั่นอย่างแรงโดยที่ไม่อาจหักห้ามตัวเอง… ผมที่เคยมั่นใจว่าเป็นคนที่ควบคุมจิตใจตนเองได้ดีในระดับสูง กลับกลายเป็นคนไร้เหตุผลและไร้ซึ่งศูนย์ถ่วงเอาเสียดื้อๆ ก็อยากจะโยนความผิดให้แอลกอฮอล์อยู่หรอกนะ…
แต่ขอยกความผิดทั้งหมดให้ร่างขาวโพลนที่นอนครางหวานหูอยู่ข้างใต้นี่คงจะเหมาะกว่า….
.
.
.
.
.
.
.
.
“ แฮ่กๆ…. พี่บาส อื้อ~… ”
ผมจำได้ว่าตัวเองกดริมฝีปากลงบนยอดอกของร่างเล็กๆตรงหน้าครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อกลั่นแกล้งอีกคนที่นอนบิดตัวตามแรงอารมณ์ที่ผมปรนเปรอให้ ริมฝีปากอิ่มครางไม่ได้ศัพท์มาตั้งแต่ตอนที่ผมลวนลามครั้งแรกแล้ว จากแค่ความคิดแกล้งสนุกๆ กลับกลายเป็นผมที่ถลำตัวจริงจังลงไปจนได้…
“ น้องไผ่ เจ็บหรอครับ? ”
ได้ยินเสียงอีกฝ่ายหลุดเสียงครางแผ่วหวานออกมาด้วยท่าทางเหมือนจะเจ็บ ผมจึงต้องหยุดริมฝีปากตัวเองไว้โดยใช้การหักห้ามใจถึงขีดสุด ใบหน้าหวานแดงก่ำนั่นพยักหน้าช้าๆอย่างคนซื่อตรงต่อความรู้สึก ผมยิ้มออกมาบางๆก่อนจะยกนิ้วขึ้นดีดหน้าผากคนตรงหน้าแล้วกลั้วหัวเราะเบาๆ
“ งั้นเรานอนกันดีกว่า ดึกแล้วนี่เนอะ มวยปล้ำหมดยกแล้วจ้า บาสกิ้นส์เดอะคิงเป็นฝ่ายชนะ เย้ๆ ^O^ ”
ผมแสร้งพูดตลกกลบเกลื่อนอาการคั่งค้างในอารมณ์ของตัวเองก่อนลุกขึ้นจากร่างของอีกฝ่ายพร้อมทั้งเบนสายตาหลบภาพร่างเปลือยเปล่าขาวโพลนที่จะได้เห็นเต็มตาพร้อมทั้งดึงถ้าห่มขึ้นคลุมร่างเล็กๆตรงหน้าเอาไว้ อีกคนบนเตียงนิ่งงันไปเช่นกัน นัยน์ตาสีน้ำตาลนั่นจับจ้องมาที่ผม หากแต่ก็เป็นผมเองที่หลบตาอีกฝ่ายแล้วทำเป็นจะเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
“ ไหนๆก็ชนะแล้ว งั้นเดี๋ยวบาสกิ้นส์เดอะคิงไปอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวจะออกมาหานะแพนด้าบอยผู้พ่ายแพ้ ^O^ ”
ผมเห็นอีกฝ่ายพยักหน้าแผ่วเบาในความมืดพร้อมกับส่งยิ้มจางๆมาให้ผม ผมแสร้งยิ้มร่าเริงตอบกลับไปทั้งๆที่ร่างกายกำลังปวดตุบเพราะแรงอารมณ์ที่ยังไม่ได้สะสาง ผมรีบพาร่างกายกับจิตใจที่เริ่มสูญเสียจุดยืนของตัวเองเข้าไปในห้องน้ำโดยด่วน ในใจเริ่มตระหนกและตระหนักได้ว่า ตัวเองเหมือนไม่ใช่ประธานฝ่ายปกครองของชั้นปีสูงสุดผู้เคร่งขรึมทรงอำนาจคนเดิม ใช่ ผมกำลังรู้สึกว่าตัวเองเสียจุดที่ใช้ยืน…
และผมก็ยังรู้อีกว่า ผมสูญเสียความเคร่งขรึมนั้นไปแทบจะทั้งหมด เมื่ออยู่ต่อหน้าเด็กมอสี่เพียงคนเดียว!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมใช้ผ้าขนหนูขยี้ผมที่เปียกโชกของตัวเองพลางเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพเปลือยท่อนบนเหมือนปรกติที่เคยทำเวลานอนที่ห้องตัวเอง อารมณ์ที่ถูกสะสางไปทำให้สบายกายสบายใจขึ้นอีกเยอะ ผมใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กของเจ้าของห้องที่ดูเหมือนจะหลับปุ๋ยไปแล้วขึ้นเช็ดผมอีกสองสามทีจนแน่ใจว่ามันแห้งพอแล้วจึงวางตากไว้ขอบเก้าอี้หน้าโต๊ะอ่านหนังสือ
ผมยืนอยู่ปลายเตียงพร้อมกับทอดสายตามองร่างเล็กที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มหนา ใบหน้าหล่อติดน่ารักนั่นหลับตาพริ้มเข้าสู่ห้วงนิทรา ยืนจับจ้องใบหน้าของคนบนเตียงอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะแทรกกายลงนอนเคียงข้างภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน มวลอากาศรอบกายเย็นเยียบจนอยากจะเบียดเข้าไปใกล้ๆร่างอุ่นๆของคนข้างกาย…
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมแทรกตัวลงนอนบนเตียงนุ่มก่อนจะวาดแขนลงบนเอวเล็กของคนที่นอนหันหลังให้อยู่ก่อนแล้ว กลิ่นกายหอมกรุ่นเย้ายวนลอยขึ้นแตะจมูกจนอดไม่ได้ที่จะกดจูบลงไปที่พวงแก้มนิ่มกับซอกคออุ่นกรุ่นของคนตรงหน้า คนถูกลวนลามขยับตัวนิดหนึ่งพร้อมกับเสียงครางแผ่วเบาราวกับจะบอกว่ารำคาญ
“ ฝันดีนะครับ เด็กน้อย… ”
ผมว่าก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นจนร่างของเราทั้งคู่แนบชิดกันโดยมีเพียงเสื้อนอนตัวบางของคนตรงหน้ากั้นขวางอยู่ ผมรั้งเอวบางนั่นให้แผ่นหลังเล็กแนบชิดกับแผ่นอกเปลือยเปล่าของตัวเองให้มากขึ้นกว่าเดิมก่อนจะจูบเบาๆที่หลังคอของคนตัวเล็กอีกครั้งแบบไม่อาจหักห้ามใจ พอรู้สึกตัวอีกที มือของผมที่เคยพาดอยู่บนเอวบางนั่นก็ลากไล้เข้าไปในเสื้อนอนลายอัลตราแมนของอีกฝ่ายเสียแล้ว ผมรีบชักมือกลับก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะเริ่มปลงที่รู้ว่าตนควบคุมร่างกายของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่
‘ บ้าจริงๆเลยมึงไอ้บาส มึงจะลักหลับน้องเค้าหรือไงวะ เลิกหื่นได้แล้วไอ้แสส!! >_< ’
ความคิดของผมด่าตัวเองดังลั่นในสมองเมื่อรับรู้ว่าร่างกายของตนเริ่มที่จะอยู่ไม่สุขเพราะแรงอารมณ์อีกครั้ง ผมรับรู้ถึงส่วนต่างๆที่กำลังตื่นตัวพร้อมกับอารมณ์ตื่นเต้นที่ไม่ทราบว่ามันมาจากไหน แม่ง กูว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แน่ๆ ทรมานกูฉิบหายเลยเหอะ T^T
ผมผละมือออกจากเอวบางของคนตรงหน้าพร้อมกับตั้งใจจะเข้าไปเคลียร์กับร่างกายตัวเองในห้องน้ำอีกซักยกเผื่อมันจะดีขึ้นและหลับแบบสงบๆ หากแต่ขณะที่ผมกำลังจะวาดแขนออกจากเอวบางของคนในอ้อมกอด มือเล็กๆคู่นั้นกลับคว้ามือของผมไว้แน่นพร้อมกับจับมือผมสอดเข้าไปในเสื้อพร้อมกับกดมือของผมลงบนหน้าอกบางๆแบนราบนั่น O_o
“ พี่บาส… ทะ… ทำกันเถอะ จะได้ไม่ต้องไปห้องน้ำบ่อยๆ >///< ”
ผมแทบสำลักกับประโยคตรงไปตรงมาของคนที่นึกว่าหลับไปนานแล้ว ผมอึ้งไปพักใหญ่เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะรู้ว่าตอนนี้ผมกำลังอยู่ไม่สุขเพราะแรงอารมณ์ที่พลุ่งพล่านในร่างกาย หรือนอนชิดกันเกินไปวะ? น้องเค้าเลยรู้ว่าบาสกิ้นส์น้อยกำลังตื่นเต้น >///<
“ เฮ้ย!! ตลกแล้วน้องไผ่ บาสกิ้นส์เดอะคิงปรกติดี แล้วพร้อมจะหลับอย่างสงบสุข แพนด้าบอยอย่ามามั่วนะ ”
ผมแสร้งพูดติดตลกกลับไปหากแต่ก็ต้องยอมรับว่ายิ่งพอฝ่ามือตัวเองสัมผัสเข้ากับแผ่นอกอุ่นๆบางๆของอีกคนแล้วยิ่งทำให้อาการหนักกว่าเดิม แม่ง ถ้าจะยั่วกันแบบนี้นะ เอามีดกระซวกพี่ให้ตายเลยดีกว่าครับไผ่ตง T^T อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรออกมา หากแต่สิ่งที่เจ้าเด็กดื้อรั้นตรงหน้าทำกลับทำให้ผมแทบคลั่งยิ่งกว่าเดิม….
มือเล็กที่สั่นน้อยๆดูเก้อเขินนั่นลากมือของผมไปสัมผัสกับปุ่มเล็กๆบนหน้าอกราบเรียบที่กระเพื่อมขึ้นลงอย่างเชื่องช้าตามจังหวะหายใจ มือเล็กนั่นรั้งนิ้วของผมเข้าทาบทับกับปุ่มที่เริ่มแข็งขืนขึ้นต่อต้าน ริมฝีปากบางของคนที่นอนหันหลังอยู่ครางแผ่วๆฟังดูยั่วยวน =.,= เลือดกำเดากูจะไหลแล้วครับทุกคน …
ผมหลับตาลงนิ่งพร้อมกับอารมณ์สับสน มึนเมา วาบหวาม ร้อนรน.... จิตใต้สำนึกในจิตใจแบ่งเป็นสองฝ่ายราวกับการ์ตูนแอนนิเมชั่น ฝั่งหนึ่งบอกให้อดทนไว้แล้วปฏิเสธน้องเค้าไป หากแต่อีกฝั่งกลับบอกให้ผมทำตามที่ร่างกายกำลังเรียกร้อง ผมจำได้ว่าตนเองนิ่งไปพักใหญ่พร้อมกับมือที่ถูกบังคับให้เค้นคลึงยอดอกของร่างบางตรงหน้า เสียงหวานที่ครางกระเส่าอยู่ใกล้หูยิ่งกลับทำให้เตลิดเปิดเปิง >.,<
‘ เอาไงต่อวะบาส?? เด็กมันยั่วมึงแล้วหล่ะ!! >_< ’
.
.
.
.
.
.
.
“ อื้อ… พี่บาส ”
แล้วความมีเหตุผลทุกอย่างของผมก็ขาดผึงเมื่อเสียงหวานของคนตรงหน้าครางเรียกชื่อของผมด้วยน้ำเสียงอ่อนระทวยนั่น ผมจำได้ว่ามือที่เคยถูกกดอยู่ตรงหน้าอกของร่างเล็กๆตรงหน้ากลับเริ่มทำหน้าที่ของมันเองโดยไม่ต้องชักนำ อีกฝ่ายสะดุ้งนิดหนึ่งเมื่อผมกดจูบลงบนต้นคอขาวนั่นอย่างแรงพร้อมกับมือเรียวที่ขยำลงไปครั้งแล้วครั้งเล่าที่หน้าอกบาง
“ ไผ่ พี่จะถามครั้งสุดท้าย เราแน่ใจแล้วนะ? ”
ผมหยุดทุกการกระทำของตัวเองก่อนจะเลื่อนไปถามเสียงจริงจังข้างใบหูเล็กๆที่แดงก่ำอย่างเห็นได้ชัดแม้ในความมืด อีกฝ่ายนิ่งไปครู่ใหญ่ก่อนจะค่อยๆพยักหน้าอย่างเชื่องช้าเขินอาย ผมขำนิดหนึ่งกับความกล้าที่ไม่เข้ากับนิสัยของคนๆนี้เสียเท่าไหร่ ผมไล้ปลายลิ้นลงบนซอกคอหอมกรุ่นนั่นก่อนจะเลื่อนริมฝีปากไปที่ใบหูเล็กพร้อมกับขบลงหยอกล้อแผ่วเบา….
“ พูดแล้วนะว่าจะไม่เปลี่ยนใจ ต่อให้เราร้องไห้พี่ก็จะไม่หยุดแล้วนะ เด็กน้อย… ”
ผมขู่คนตรงหน้าก่อนจะพลิกร่างเล็กนั่นให้อยู่ในท่านอนงายแล้วยันตัวขึ้นคร่อม ใบหน้าน่ารักนั่นแดงก่ำพร้อมกับมือที่ยกขึ้นปิดหน้าด้วยความเขินอาย ผมอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมากับท่าทางน่ารักนั่นก่อนจะรวบข้อมือบางทั้งสองข้างตรึงเอาไว้ข้างลงบนเตียง คนตรงหน้าดูตกใจเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ารับคำ!! อยากจะร้องเพลงคุณอายอดรักจริงๆเลยกู >.,<
‘ ก็เด็กมันยั่ว เลยหลวมตัวไปหน่อย~….!! ’
>///<
.
.
.
.
.
.
.
แกร๊ก…. แกร๊ก…. แกร๊ก…..
เสียงกรรไกรตัดเล็บที่ผมค่อยๆบรรจงตัดลงบนมือเรียวๆของคนบนตักดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าแข่งกับเสียงการ์ตูนที่คนในอ้อมกอดของผมนั่งนิ่งดูอย่างตั้งอกตั้งใจ ตากลมนั่นจับจ้องอยู่ที่ตัวการ์ตูนกลมๆสีฟ้าไม่มีหู หน้าตาเหมือนแมว แล้วริมฝีปากอิ่มนั่นก็หัวเราะเบาๆเมื่อไอ้ตัวการ์ตูนอ้วนนั่นกลิ้งตกบันได… มันตลกตรงไหนครับไผ่ตง? -__-
ผมในสภาพเปลือยท่อนบนกับท่อนล่างที่สวมกางเกงบ๊อกเซอร์เหลือบมองไปที่จอทีวีนิดหนึ่งเพื่อดูว่าคนที่นั่งซ้อนอยู่บนตักขำอะไร ก็นี่มันแค่ตัวการ์ตูนกลมๆอ้วนๆดูปัญญาอ่อนไม่เห็นจะน่าดูตรงไหนเลย -0- แล้วผมที่เหมือนจะหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ เลยเลือกที่จะก้มลงตั้งอกตั้งใจตัดเล็บยาวๆบนนิ้วเรียวขาวของคนตรงหน้าต่อไปด้วยความระมัดระวัง…
“ โตเป็นหนุ่มแล้วน้า ยังตัดเล็บเองไม่เป็นอีก… ”
ผมบ่นขึ้นลอยๆเมื่อชักจะเริ่มฉุนที่คนตัวเล็กนี่ดูจะสนใจไอ้แมวอ้วนสีฟ้านั่นมากกว่าผม หึงนะครับเนี่ยไผ่ตง =O= แล้วก็ได้ผลตามที่หวังเมื่อใบหน้าหล่อติดจะน่ารักนั่นหันมาค้อนผมนิดหนึ่งก่อนจะเบะปากแล้วทำแก้มป่องเหมือนเช่นทุกทีเวลาโกรธ แล้วริมฝีปากอิ่มนั่นก็เถียงขึ้นมาทันควัน
“ ก็พี่บาสอยากมาตัดให้ไผ่เองนะ ไผ่บอกจะตัดเองแล้วพี่บาสพูดเองนิ่ ว่าไผ่ตัดเล็บไม่สวย!! ”
ผมหัวเราะออกมาแผ่วเบาพร้อมกับยกมือยอมแพ้เพื่อให้อีกคนที่ดูท่าจะเริ่มอารมณ์บูดนั่นพอใจ คนตัวเล็กหันมาค้อนใส่อีกทีหนึ่งก่อนจะหันกลับไปสนใจทีวีต่อตามเดิม แล้วผมก็ตระหนักได้ว่า รายการการ์ตูนช่องเก้ายามเช้าวันเสาร์อย่างนี้ดูเป็นตัวเลือกที่ไม่ดีนักสำหรับเวลาสวีทสองต่อสองของพี่ปีสี่กับน้องมอสี่ในวันหยุดที่ควรจะหาอะไรทำร่วมกันเช่นนี้…
“ คร๊าบๆ โอเค พี่ผิดเอง แต่ไม่รู้รอยเล็บใครเนอะ ขวนเป็นทางยาวเต็มหลังพี่เลยเมื่อคืนอ่ะ ^O^ ”
ผมโยนกรรไกรตัดเล็บลงที่พื้นก่อนจะโอบรั้งเอวบางของคนบนตักให้มาชิดแนบอกพร้อมทั้งกระซิบประโยคล้อๆเข้าข้างหูเรียกสีหน้าแดงก่ำของอีกฝ่ายขึ้นมาทันที ใบหูเล็กนั่นขึ้นสีก่อนที่มือบางจะฟาดลงที่ต้นขาผมโครมใหญ่แก้เขิน ผมหัวเราะแผ่วๆข้างหูของอีกคนก่อนจะกดจูบลงบนรอยแดงที่ลาดไหล่บางนั่น
“ อย่าพี่บาส ไผ่จะดูการ์ตูน!! โดเรม่อนจะเอาของวิเศษออกมาแล้วววววว!! ”
เสียงหวานนั่นครางประท้วงก่อนจะดิ้นรนพยายามดันผมให้ออกห่างจากกาย ผมที่ชักจะสนุกกับการกลั่นแกล้งยามเช้ากดอีกฝ่ายลงบนโซฟาที่นั่งอยู่อย่างรวดเร็ว เห็นใบหน้าน่ารักนั่นเหวอไปพักใหญ่ก่อนที่ริมฝีปากบางจะเริ่มงอแงไม่พอใจว่าเดี๋ยวจะพลาดการ์ตูนตอนสำคัญเอา -0- ผมถอนหายใจอย่างเซ็งๆก่อนจะหาวิธีแกล้งคนติดการ์ตูนจนไม่สนใจแฟนอย่างเด็กตรงหน้า!!
“ ไผ่ก็ดูไปสิครับพี่ไม่ได้ห้ามนี่… ”
ผมว่าก่อนจะแกล้งกดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มที่กำลังจะอ้าปากเถียงอะไรก็ไม่ทราบ ได้ยินเสียงหวานนั่นโวยวายอยู่ในลำคอครู่หนึ่ง ก่อนจะเงียบหายไปพร้อมกับอาการดิ้นรนเอาตัวรอดนั่น ริมฝีปากบางของคนตรงหน้าตอบรับการรุกรานของผมนิดหนึ่งพร้อมกับที่ตากลมนั่นก็เหลือบมองดูทีวีไปด้วยจริงๆอย่างที่ผมเสนอ -_-
นัยน์ตาสีน้ำตาลนั่นเหลือบมองดูทีวีตลอดเวลาที่ผมกดริมฝีปากลงไปจนผมอดที่จะหมดอารมณ์แกล้ง เลยปล่อยให้อีกคนลุกขึ้นนั่งดูทีวีอย่างใจจดใจจ่อต่อไปด้วยอารมณ์เซ็งๆ ไผ่ตงครับ นั่นพี่ประชดนะ -*- ผมถอนหายใจนิดหนึ่งก่อนจะส่ายหน้าด้วยความเซ็ง เด็กมันก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยันค่ำสินะ…
Talk Talk Talk : ใครบอกว่าผู้ชายที่กุมอำนาจสูงสุดของคณะวิศวะไม่มีคู่? หึหึ โผล่มาแล้วค๊าคู่ของมิสเตอร์บาสกิ้นส์ แถมโผล่มาพร้อมเอ็นซีร้อนแรงเสียด้วย(?)!! >_< ถ้าอยากรู้ว่าน้องไผ่มาคบกับเฮียบาสได้ยังไง ต้องรอภาคสองของ BlackMail จ้า ^O^ รายละเอียดภาคสองขออุบไว้ก่อน แต่รับประกันความเกรียน รั่ว หื่นเหมือนเดิมค๊า ^O^
Ps. เจ้าค่าเอ้ยยยยยยยยยยย!! มิสเตอร์บาสกินเด็ก ปีสี่ vs.มอสี่ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!
Ps. ออกตัวไว้ก่อนว่าไม่มีคู่พี่น้องร่วมวงสาคณาญาติในแบล็กเมลล์แน่นอน เพราะฉะนั้น ห้ามจิ้นปิงปาย!! และบาสไผ่ก็ไม่ใช่พี่น้องด้วยนะฮ๊าฟ ^O^
Ps. สุดท้ายและท้ายสุด จีชอบไผ่ตง กรี๊ดดดดดดดดดดด!! >///<
beyo
ความคิดเห็น