คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ★BlackMail Top Secret : here !!! [K*P] [100%]
BlackMail ★
S PECAIL CHAPTER : here !!! [ K*P ]
“ มึงจอดรถเลยนะไอ้เหี้ยกันต์!!! ฮือ…….. T^T ”
ผมจำได้ว่าตัวเองตะโกนไปแบบนั้นก่อนจะฟาดมือลงบนต้นแขนของไอ้คนที่นั่งข้างๆเต็มแรง มันเหล่มองผมนิดหนึ่งก่อนจะถอนหายใจแล้วขับรถต่อไปด้วยใบหน้าบึ้งตึงดูไม่พอใจของมัน T^T มึงไม่ต้องชักสีหน้าใส่กู!! กูต่างหากที่ต้องเป็นคนโกรธมึงอ่ะไอ้หอกหักกันต์!! T^T
“ กูไม่จอด… แล้วที่ตีกู นี่มึงคิดว่ากูจะเจ็บป่ะ?? ”
มันพูดเสียงนิ่งต่างจากปรกติตอบกลับมาให้ ผมชะงักไปนิดหนึ่งก่อนจะวาดฝ่ามือลงบนหน้ามันอีกโครมใหญ่ ได้ยินเสียงมันร้องโอ้ยลั่นรถก่อนจะยกมือขึ้นลูบใบหน้าข้างที่โดนผมตบ เชี่ย!! ทำเป็นสำออย ตบแค่นี้ร้องโอ้ย แล้วถ้ากูต่อยมึงจะไม่ร้องโอ้ย โอ้ย เหมือนพี่เบนชลาทิศเลยหรอวะครับสัส!! =_=
“ หนังหนาเป็นแรดสองนอ(?)แบบมึง กูว่าไม่เจ็บหรอก!! อย่างมากก็แค่คันนั่นแหละเชี่ย!! ”
“ ปากดีให้ได้ตลอดนะมึง!! ”
มันเถียงก่อนจะหันมามองผมพร้อมกัดฟันราวกับหมั่นเขี้ยวผมเต็มที่ ผมหันไปชูนิ้วกลางให้มันก่อนจะยกหมอนที่วางอยู่บนตักฟาดไปที่ใบหน้าหล่อๆนั่นอีกโครม ไอ้หอกอดีตเพื่อนสนิทของผมขมวดคิ้วนิดหนึ่งก่อนจะยกนิ้วขึ้นชี้หน้าผมอย่างคาดโทษ
“ ทำไมมึง? มึงจะทำอะไรกู? จะจับกูขึงกลางสี่แยกก็เอาดิ่ไอ้สัส!! ”
ผมทำท่าจะอ้าปากเถียงต่อแต่ก็ทำได้แค่ด่าประชดในใจเงียบๆไม่กล้าพูดออกไป แม่งผมเป็นเพื่อนมันมาตั้งสองปีนะครับ ทำไมจะไม่รู้ว่าไอ้คนตรงหน้าผมมันหน้าด้านเกินมนุษย์ขนาดไหน เรื่องไหนที่คนปรกติไม่กล้า ไอ้เหี้ยนี่มันจะกล้าทำได้หน้าตาเฉยที่สุด เพราะฉะนั้นผมไม่ขอเสี่ยงกับไอ้กันต์โหมดโมโหจัดก็แล้วกัน TwT
“ เถียงอีกดิ่!! เงียบไปทำไม? หรือพอมองกูแล้วมึงจะพึ่งคิดได้ว่าผัวมึงคนนี้หล่อกว่าไอ้พี่มิวนิกนั่นล้านเท่า? ”
=[]=!!
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!! อิเห็ดสด!! ผะ....ผัวป้ามึงดิ่ ใครผัวกู? มึงโมเมป่ะไอ้แสส!! >///< ”
ผมเถียงขึ้นเสียงดังก่อนจะรู้สึกได้ว่าหน้าตัวเองแม่งแดงก่ำไม่รู้เพราะความโกรธหรือความอายกันแน่ แต่ที่รู้แน่ๆคือไอ้คนที่พูดได้เต็มปากเต็มคำแบบหน้าไม่อายว่าแม่งเป็นผัวผมหันมาเลิกคิ้วล้อๆก่อนที่ใบหน้าหล่อนั่นจะคลี่ยิ้มเหมือนกลับมาเป็นคนเดิม ผมจำได้ว่าเอื้อมมือมันไปดึงแก้มมันมันสุดแรงด้วยความหมั่นไส้ >///<
ผมสะบัดหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความหงุดหงิดซึ่งนั่นเป็นเวลาพอดีที่แจ๊สสีขาวทะเบียนเชียงใหม่ของไอ้อิทโดยมีไอ้กันต์เป็นคนขับค่อยๆชะลอความเร็วลงเนื่องจากติดไฟแดงตรงสี่แยก ถนนยามค่ำคืนดึกด่ำไม่ได้ร้างไร้ผู้คนไปเสียหมด หากแต่ก็มีน้องเกินกว่าที่จะใส่ใจกัน…
“ จำไม่ได้ใช่ป่ะว่าใครผัวมึง??.... ”
ผมถูกเรียกให้หันมาสบตากับไอ้เกรียนกันต์เพราะฝ่ามืออุ่นๆของมันที่วางทาบลงบนบ่าแผ่วเบา ทันทีที่หันผมกลับมาก็รู้สึกถึงใบหน้าของเราทั้งคู่ที่อยู่ห่างกันไม่มากนัก กลิ่นแอลกอฮอล์อุ่นกรุ่นที่มาพร้อมกับลมหายใจร้อนๆที่เลื่อนเข้ามาทำให้ผมเคลิ้มไปจนแทบชะงัก
เชี่ย… แม่งแฟนกูหล่อหว่ะ >///< (ไหนบอกไม่ใช่แฟนไงพี่ปริ้นท์!! >_<)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมที่กำลังเคลิ้มไปกับใบหน้าหล่อๆระดับรองเดือนคณะนั่นก่อนจะหลับตาลงอย่างเชื่องช้าราวกับตอบรับริมฝีปากบางได้รูปของคนตรงหน้าที่เลื่อนเข้ามาใกล้อย่างไม่ต้องเอ่ยจุดประสงค์ ขณะที่ผมรับรู้ได้ถึงริมฝีปากอุ่นๆที่แตะลงมาบนริมฝีปากของตัวเองอยู่แล้วนั้น เสียงทุ้มพร้อมกับเสียงหัวเราะหึๆไม่น่าไว้ใจที่ดังออกมาจากริมฝีปากตรงหน้าทำให้ผมแทบเปิดประตูวิ่งหนีลงจากรถ!! T^T
“ ถ้ามึงจำไม่ได้ว่ากูเป็นผัวมึง งั้นเดี๋ยวกูทบทวนความจำให้กลางสี่แยกนี่แหละ!! ^^ ”
=[]=!!!
Now Loading………60% ^[]^
“ อือ~ ไอ้เหี้ยกันต์ ไม่ต้องมาจูบกู๊~ >///< ”
ผมว่าก่อนจะพยายามผลักใบหน้าหล่อๆที่กดลงมาแนบชิดครั้งแล้วครั้งเล่า ริมฝีปากอุ่นๆเจือแอลกอฮอล์ที่มาพร้อมกับลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาอย่างถือวิสาสะ เหี้ย!! กูแม่งเคลิ้มจะแย่อยู่แล้วเนี่ย อ๊ากกกกก >///<
“ แล้วมึงจำได้รึยังหล่ะว่าใครผัวมึง?? ”
เสียงทุ้มนั่นกระซิบเข้าที่ข้างหูก่อนฟันคมนั่นจะงับเบาๆที่ติ่งหูของผมอย่างนึกหมั่นเขี้ยว >///< ออกไป๊ ออกไปไกลๆกู๊~ กูไม่ได้ชอบแบบเร้าใจบนรถเยี่ยงนี้ กูชอบแบบเตียงนุ่มๆเปิดแอร์ฉ่ำๆ เอ้ยไม่ใช่!! >///< กูเป็นผู้ชายมึงก็เป็นผู้ชาย อย่ามาทำแบบนี้ได้ไหมกูขนลุก อ๊ากกกก >///<
ผมร่ำร้องในใจอย่างเต็มที่และพยายามดิ้นสุดฤทธิ์(จริงหรอ?) -_- ดิ้นสุดฤทธิ์ที่ว่านี่ อย่างน้อยก็ในความคิดของผมอ่านะ T_T แม่ง!! ผมมันบ้าไปแล้วครับ นอกจากจะไม่แหกปากโวยวายหรือเปิดประตูวิ่งลงจากรถแล้ว ผมยังมีหน้าไปเอียงคอทำองศาให้มันได้ซุกหน้าลงไปที่ซอกคอของผมง่ายๆอีก T_T ฮือ… ไอ้ปริ้นท์ นี่มึงโดนธาตุวาย(Y)เข้าแทรกแล้วหรือไงวะ!! ไอ้คนที่ขึงมึงอยู่บนรถแถมกลางสี่แยกนี่มันก็ผู้ชายนะเว้ย ดิ้นสิวะ ดิ้นๆๆๆๆ =[]=!!
“ กูจำได้ว่าไม่เคยมีผัวเว้ย!!... ”
ผมยังคงอ้าปากเถียงมันต่อ ฮือ…. กูไม่ได้ชอบให้มึงมาซุกไซร้แบบนี้นะเว้ย แต่แบบว่า อย่าพึ่งหยุดกูกำลังเคลิ้ม แอร๊งงงงงง~ ผมที่อยู่ในสภาพหมิ่นเหม่สุดๆกำลังหลับตาปี๋หลบสายตาของไอ้หื่นตรงหน้าที่จ้องมาอย่างลวนลาม เชี่ย!! ทางสายตายังไม่เว้นนะเว้ยคุณเพื่อน แสส >///<
“ ที่ไม่ยอมรับว่ากูเป็นผัวนี่…. มึงยั่วกูอยู่หรือไง? ”
=[]=!!
เชี่ย!! เสือกฉลาดรู้ทัน!!.... เฮ้ย ไม่ใช่ดิ่!! ยั่วเตี่ยมึงหรืองายยยยย กูกำลังขัดขืนอยู่เนี่ยยยย >///< ว่าแล้ว ผมก็เลยดิ้นน้อยๆแบบเล่นตัวพองาม เชี่ย นี่กูเมาใช่ไหม? กูต้องเมาแน่ๆ ทำไมวันนี้กูแรดอย่างนี้ว้าาาาา สับสนตัวเองว้อยยยย
“ อยากให้กูกอดอ่าดิ่… ”
เสียงทุ้มๆนั่นเลื่อนมากระซิบข้างหูจนรู้สึกเลยว่าหน้าตัวเองแดงก่ำพร้อมกับหัวใจที่เต้นตุบๆในระดับริกเตอร์ต่ำๆ แต่ไอ้เสียงนั่นมันไม่ได้ดังขึ้นเปล่าๆนะครับ แต่มันมาพร้อมออพชั่นเสริมเป็นความรู้สึกอุ่นๆพร้อมกับแรงดูดเน้นๆที่ผิวคอ เฮ้ยยยย >///< ทำอะไรของมึ๊ง~ กูจะระเบิดตัวเองภายในสามสิบวิแล้วนะเว้ยเฮ้ยยยยยยยย!!
“ ไม่ต้องพูดเลย!! ไปกอดน้องรหัสไอ้ปิงเลยไป!! ”
ผมกระแทกเสียงกลับไปแก้เขิน แต่ก็ยอมรับว่าพอพูดเรื่องนี้แล้วกลับรู้สึกโมโหขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ก็เมื่อพอโมโหแล้วมือผมมันก็มักจะไปเอง เช่นยกขึ้นฟาดไปที่บ่าแกร่งๆของคนที่คร่อมอยู่เหนือตัวเป็นต้น ผมบอกไปแล้วใช่ไหมครับว่าตัวเองอยู่ในสภาพหมิ่นเหม่แค่ไหน T^T ….
ผมอยู่ในสภาพหมิ่นเหม่แบบไม่ไหวจะให้อภัยตัวเอง นี่ผมลืมขัดขืนมันจนขนาดตัวเองโดนกดลงบนเบาะที่ถูกปรับให้เอนลงไปแทบขนานกับพื้นก่อนที่ร่างสูงๆของคนที่เคยเป็นคนขับจะปลดเข็มขัดนิรภัยที่มันคาดอยู่แล้วมาอยู่ในสภาพขึ้นคร่อมผมอยู่แบบนี้แทน…. >////<
บอกได้คำเดียวครับว่า เชี่ย!!!
มึงอย่าบอกกูนะเว้ยเชี่ยกันต์ ว่ามึงจะจุดจุดจุดกับกูกลางสี่แยกจริงๆอ๊า >///<
“ เหี้ยกันต์!! มะ…มึงอย่าบอกนะว่ามึงจะทำแบบที่พูดอ่ะ? กะ…กลางสี่แยกเลยนะมึง?? ”
ผมกันไปละล่ำละลักถามอย่างตกใจกับท่าทางเอาจริงของมัน จะไม่ให้ผมคิดว่ามันเอาจริงได้ยังไงหล่ะครับ ก็เชี่ยแม่งหันไปกดปุ่มสัญญาณไฟตรงขอทางทำเหมือนรถเสียกลางสี่แยก เท่านั้นยังไม่พอนะครับ มันยังหน้าด้านเอื้อมไปกดปุ่มล็อกอัตโนมัติอีก =[]=!! ผมหันไปมองตามมือที่กดนั่นกดนี่อย่างเตรียมพร้อมของมัน ก่อนที่มือเรียวๆนั่นจะจบด้วยการคว้าเข้าที่ชายเสื้อช็อปของผมแล้วดึงเลิกขึ้น =[]=!!!
“ เฮ้ย!!! กูโกรธมึงอยู่นะเว้ย เพราะฉะนั้นกูไม่ให้มึง….กูหรอก >///< ”
ผมที่เริ่มรู้ตัวว่าสถานการณ์มันแย่แล้วแน่ๆจึงเริ่มคิดจะต่อสู้อย่างจริงจัง(?) ผมแสร้งทำหน้าโกรธจริงจังใส่พร้อมกับฟาดหลังมือไปที่ใบหน้าหล่อๆที่กำลังก้มต่ำลงมานั่นโครมใหญ่ กันต์ชะงักไปนิดหนึ่งก่อนที่นัยน์ตาคมนั่นจะเงยขึ้นสบตากับผมเช่นกัน แม่ง… กูไม่เคยสังเกตเลยว่าไอ้คนเมาแล้วชอบรุงรังแบบมึงจะหล่อได้ขนาดนี้ แอร๊งงงงงงงง~(ระดับความแรด100% -0-)
“ กูก็โกรธมึงอยู่เหมือนกันปริ้นท์…. ”
“ มึงมีเรื่องบ้าอะไรมาโกรธกูวะ!! กูต่างหากที่ต้องโกรธมึงเรื่องน้องรหัสปิง มึง…..นอกใจกูชัดๆ =3= ”
มันกลับมาทำหน้าจริงจังใส่ผมเช่นเดียวกับผมที่กำลังรู้สึกได้เลยว่าตัวเองจะเริ่มโกรธจัดขึ้นมาอีกแล้ว มันเงียบไปพักใหญ่เหมือนไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับผมต่อ แต่สิ่งที่มันทำขณะเงียบไปพักใหญ่นั่นก็คือการไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิตช็อปสีกรมท่าของผมอย่างเมามัน(?) =[]=!!! อิถุงพลาสติก!! นี่มึงเงียบไปเพราะมึงกำลังหื่นใช่มั้ยไอ้หอกหัก!! >///<
“ มึงหยุดเลยนะ!! กูบอกแล้วไงกูโกรธมึงอยู่!!! ”
คราวนี้ผมโกรธขึ้นมาจริงๆแล้วหล่ะครับ ก็ใครใช้ให้มันไม่ยอมเคลียร์ให้จบแถมแม่งยังตั้งท่าจะกดผมอย่างเดียวอีก -_- กูบอกมึงแล้วใช่มั้ยว่ากูไม่ชอบแบบเร้าใจในรถเยี่ยงนี่? กูชอบแบบแอร์ฉ่ำๆเตียงนุ่มๆเว้ย!! เอ้ย ไม่ดิ่ มึงนี่อิปริ้นท์ ทำไมช่วงนี้แรดตลอดงี้ว้า~ มึงต้องไม่โกรธเพราะมันจะทำบนรถสิ มึงต้องโกรธเพราะมันจะนอกใจมึงต่างหาก วุ้ย~ >///<
“ กูก็โกรธมึงอยู่เหมือนกันแหละ!!! ”
มันกระแทกเสียงกลับมาเสียงดังจนผมชะงักไปครู่หนึ่ง หน้ามันจริงจังมากจนผมชักหวั่นๆ หน้ามันจริงจังเหมือนตอนกระชากผมขึ้นรถไอ้อิทเมื่อสิบห้านาทีก่อนเลย T^T ไอ้อิทมึงจดรึยังวะ?? เดี๋ยวกูจะกลับไปบอกให้มึงจดไว้ว่า
‘ ไอ้เหี้ยกันต์โหมดดาร์กน่ากลัวกว่าจอมมารบูร่างสองซะอีก-3- ’ (จีไม่เห็นว่าไอ้ปีศาจสีชมพูนั่นจะน่ากลัวตรงไหนเลยพี่ปริ้นท์-_-)
“ กูไปทำอะไรให้มึงโกรธวะ?? ”
ผมถอนหายใจก่อนจะพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองจะได้ไม่ต้องแหกปากตะคอกใส่กันในเปลืองพลังงานเพื่อเอาไว้ทำอย่างอื่นที่ดีกว่า(??) มันนิ่งไปนิดหนึ่งเหมือนสงบสติอารมณ์เช่นกันก่อนที่ไอ้รองเดือนคณะเพื่อนสนิทผมนั่นมันจะปีนกลับไปนั่งเบาะคนขับเหมือนเดิม อ้าว?? มึงไม่ทำต่อกลางสี่แยกแล้วหรอวะ?? -_- (พี่ปริ้นท์หมกมุ่นหว่ะ)
“ ไม่รู้หรือแกล้งโง่วะ?? ”
…..อ้าวเหี้ยหลอกด่ากู -_-
“ ถ้ากูรู้กูก็เคลียร์กับมึงไปแล้วสิ นี่กูไม่รู้จริงๆนี่หว่า…. ”
ผมพูดเสียงนิ่งพยายามบอกตัวเองว่าอย่าโกรธที่คนตรงหน้ามันไม่ยอมทำต่อ เอ้ยไม่ใช่ๆ บอกตัวว่าอย่าโกรธที่อยู่ๆไอ้คนตรงหน้าก็โบ้ยความผิดทั้งหมดมาให้ผมเสียอย่างนั้น จริงๆนะครับ นี่ผมยึงนึกไม่ออกเลยว่าไปทำอะไรให้มันตอนไหน มันถึงมีหน้ามาโกรธผมเป็นฟืนเป็นไฟแบบนี้ -3-
มันยังคงเงียบต่อไปเหมือนไม่ใส่ใจที่ผมพูดเท่าใดนัก มือเรียวนั่นคว้าเข้าที่พวงมาลัยรถกับเกียร์ตรงหน้าก่อนจะขับออกไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นกลางสี่แยกเมื่อครู่ จะว่าไป…. กลางสี่แยกนี่ก็เร้าใจดีเนอะ แอร๊งงงงงง~ (อยากจะตบ-_-)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มันจูงมือผมไปที่ลิฟท์ซึ่งอยู่ไม่ห่างออกไปเท่าใดนัก รออยู่ไม่ถึงสิบวินาทีประตูตรงหน้าก็เปิดออกพร้อมกับที่มันดันให้ผมเดินเข้าไป ผมเหลือบมองใบหน้าหล่อของเพื่อนสนิทตัวเองที่ปรกติมักจะมีรอยยิ้มกวนโมโหอยู่เสมอ หากแต่ตอนนี้มันกลับเคร่งสนิทไป ทำให้ดูดีไปอีกแบบ
ถามว่าผมอยู่ที่ไหนหรอครับ?? ตอนนี้ผมอยู่หอของไอ้เกรียนตรงหน้าครับ หอเดิมเลย หลังมอซอยอ้อยนมสด ห้อง3405 ห้องนี่มีกางเกงยีนส์พาดอยู่บนทีวีแถมยังมีกางเกงในตากผึ่งพัดลมไว้อีกต่างหาก =_= ตลอดทางที่ขับรถออกมาจากสี่แยกแถวนิมมานฯจนถึงหอมัน ตั้งแต่ตอนนั้นมันก็ยังไม่ปริปากพูดกับผมแม้แต่คำเดียวเลยครับ T^T สิ่งเดียวที่มันทำคือมันใช้มืออุ่นๆของมันกุมมือผมไว้แล้วพาออกเดิน….
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เสียงดังกริ๊กของกุญแจห้องที่ถูกไขมาแทบจะพร้อมๆกับร่างของผมที่ลอยวืดขึ้นจากพื้นจนต้องร้องเฮ้ยออกมาอย่างตกใจ เพียงไม่กี่วินาทีที่ลอยอยู่กลางอากาศท่ามกลางความมืดใจผมกลับเต้นตุบๆเหมือนกับรู้ถึงเหตุการณ์ต่อไปที่กำลังจะตามมาในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า….
ผมถูกวางลงบนเตียงนุ่มกว้างขนาดนอนสามคนได้ของมัน จากนั้นก็รับรู้ถึงร่างสูงๆที่คร่อมทาบทับขึ้นมาท่ามกลางความมืดมิดของห้องที่เจ้าของห้องมันไม่ยอมเปิดไฟ ข้อมือสองข้างของผมถูกกดลงแนบกับเตียงแต่นั่นไม่ได้ทำให้ผมตกใจได้เท่าริมฝีปากร้อนๆที่กดลงมาราวกับกลั้นความกระหายเอาไว้ไม่อยู่แล้ว ริมฝีปากอุ่นกดทาบลงมาบนริมฝีปากผมอย่างแรง ลิ้นร้อนที่กวาดไล้หาความหวานอยู่ในโพรงปากทำเอาแทบอ่อนระทวย
“ ตอนนี้มึงมีสิทธิ์แค่ฟัง มึงไม่มีสิทธิ์พูด…. ”
“ ถ้ามึงพูดแม้แต่คำเดียว…. กูสาบานเลยว่ากูจะไม่ให้มึงนอนเลยทั้งคืน ”
>///////////<
ผมฟังเสียงทุ้มนั่นกล่าวในความมืดด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เลือดที่สูบฉีดไปทั่วกายจนรู้สึกร้อนทั้งที่แอร์ในห้องเย็นฉ่ำปอดในแบบที่ร่ำร้องหามาทั้งคืน ประโยคคาดโทษท้าทายนั่นดังก้องอยู่ในหูจนอยากจะลองดื้อกับคนตรงหน้าดูสักรอบ เพื่อจะได้รู้ว่ามันจริงจังกับคำข่มขู่ของตัวเองแค่ไหน หากแต่ตอนนี้สิ่งที่ผมอยากจะทำกลับเป็นการฟังคำแก้ตัวของอดีตเพื่อนสนิทของตัวเองมากกว่า…
“ เรื่องกูกับน้องรหัสไอ้ปิงคือเรื่องตั้งแต่กูยังไม่ได้ขอคบกับมึง เพราะฉะนั้น พอกูคบกับมึงแล้ว กูก็เลิกไป… ”
“ แต่ว่าที่ปิงมันยังเอาเบอร์มาให้เพราะมันไม่รู้ว่ากูจะไม่ยุ่งกับน้องเค้าแล้ว ”
เสียงทุ้มนั่นค่อยๆพร่ำกระซิบแผ่วเบาข้างใบหูราวกับอยากจะให้ทุกถ้อยคำมันดังก้องอยู่ในสมองของผมเพื่อที่ผมจะยอมเข้าใจมัน ผมพยักหน้าช้าๆราวกับยอมรับฟังถ้อยคำแก้ตัวนั่นไปพร้อมๆกับมือเรียวที่ไล้อยู่ที่กล้ามเนื้อหน้าท้องของผมแผ่วเบา…
“ แล้วที่มึงถามว่ากูโกรธอะไร…. ”
มันกล่าวแผ่วๆก่อนจะเงียบไปครู่หนึ่ง และครู่หนึ่งที่มันเงียบไปนั่นก็คือช่วงเวลาที่ฟันคมขาวนั่นกดลงที่ซอกคอของผมจนเป็นรอยฟันแดงๆราวกับต้องการจะลงโทษ ผมจำได้ว่าตัวเองครางออกมานิดหนึ่งเพราะความเจ็บที่ไม่ได้ตั้งตัวนั่น นัยน์ตาคมคู่นั้นเงยขึ้นสบเข้ากับดวงตาของผมก่อนที่ริมฝีปากได้รูปนั่นจะพูดต่อ
“ กูอ่ะโกรธมากเลยรู้มั้ยตอนที่มึงไปนั่งข้างพี่มิวแทนที่จะเลือกนั่งข้างกู…. ”
กูก็นั่งกลางแล้วไงวะ? หรือมึงจะมานั่งกลางข้างๆพี่มิวแทนกู? ผมได้แต่แอบเถียงมันเบาๆในใจ เพราะถ้าหากพูดออกไปแล้วไม่ได้นอนขึ้นมาจริงๆ คนที่จะแย่ก็คงจะเป็นผมอย่างเลี่ยงไม่ได้ -0- เพราะฉะนั้นกูไม่เสี่ยงกับไอ้ตัวหื่นๆแบบมึงหรอก -__- (ระดับความแรดลดลงเหลือ0)
“ มึงไม่ต้องทำหน้าเหมือนอยากจะเถียงกูเลยนะ ยังไงเรื่องนี้มึงก็ผิด!! ”
มึงนี่เสือกฉลาดขนาดรู้ว่ากูเถียงอยู่ในใจเลยหรอวะ -_- แต่ถ้าเรื่องนี้กูว่ากูไม่ผิดเท่าไรนะ อีกอย่างนึงพี่เค้าก็อยากมานั่งข้างกูเอง มึงต้องโทษความหล่อของกู มึงจะมาโทษกูไม่ได้นะ เพราะความหล่อของกูต่างหากที่ดึงดูดพี่เค้าเข้ามาอ๊ะ~
“ แล้วอีกเรื่องที่กูโคตรโกรธมึง มาก มาก มาก มาก… ”
แค่มากเดียวกูก็ว่าแย่แล้วนะ นี่มันตั้งสี่มากเลยหรอวะ?? -_- เอาๆ ไหนว่ามาดิ่มึงโกรธอะไรกูมากมายขนาดนี้ครับ?
“ มึงอ่ะกอดผู้ชายคนอื่นต่อหน้ากู มึงรู้ไหมกูแทบอยากจะซัดไอ้ปิงให้ลงไปกองตรงนั้นเลยนะเว้ย!! ”
เสียงทุ้มนั่นใส่อารมณ์ตอนปลายจนผมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะพรืดออกมากับไอ้นิสัยเด็กๆของไอ้เกรียนตรงหน้า ผมยกมือขึ้นโอบรอบคอของกันต์ก่อนจะโน้มให้ใบหน้าหล่อนั่นเข้ามาชิดพร้อมทั้งประกบริมฝีปากกับคนตรงหน้าอยู่ครู่ใหญ่ ใบหน้าหล่อนั่นดูงงงวยกับการกระทำของผม ในเมื่อมึงไม่ยอมให้กูพูด งั้นกูขอบอกมึงในใจก็แล้วกันว่า…
‘ กูโคตรรักมึงเลยไอ้เหี้ยกันต์ >///< ’
.
.
.
.
.
.
.
“ ทำตัวเป็นเด็กๆเลยนะมึงอ่ะ กูเป็นเพื่อนกับปิงมันมาตั้งแต่อนุบาลสองถึงมอหก จะไม่ให้เพื่อนเค้ากอดกันเลยหรือไง?? ”
ผมเลิกคิ้วล้อๆก่อนจะผละริมฝีปากออกมาพูดถากถางมันนิดหน่อยให้สาแก่ใจตัวเอง มันยู่หน้าไม่พอใจก่อนจะบดเบียดริมฝีปากลงมาแบบไม่บอกไม่กล่าว >///< แอร๊งงงงงงงงงงง~ กูแม่งก็เคลิ้มอีกและ >_< (ระดับความแรด80% -_-)
“ ไม่รู้แหละ รู้แค่กูไม่ชอบ เพราะงั้น ห้ามทำอีก!! ”
เจ้าของใบหน้าหล่อนั่นว่าก่อนจะซุกหน้าลงกับซอกคอของผม ผมจำได้ว่าตัวเองหัวเราะคิกคักอยู่ครู่ใหญ่เพราะความจักจี้จากแรงดูดเน้นๆที่ต้นคอครั้งแล้วครั้งเล่า มือเรียวที่ลากไล้จากหน้าท้องมาที่หน้าอกพร้อมกับเสื้อช็อปที่ไม่ทราบว่าถูกปลดกระดุมไปหมดตอนไหนอีก
“ เอาเป็นว่ากูไม่รับปากนะ แต่ถ้ากูกอดกับใคร กูจะไม่ให้มึงเห็นก็แล้วกัน … ”
ผมทำหน้าคุ่นคิดก่อนจะพูดกลั้วหัวเราะยั่วโมโหไอ้คนตรงหน้า คราวนี้มันไม่ได้หน้าบูดอย่างที่ผมหวังจะได้เห็น ใบหน้าระดับรองเดือนคณะนั่นคลี่ยิ้มดูมีเล่ห์ที่มุมปากมือเรียวนั่นเลื่อนลงไปปลดตะขอกางเกงของผมช้าๆหากแต่ก็ห้ามเอาไว้ไม่ทัน ริมปากได้รูปจูบไล่ตั้งแต่ใบหูลงมาเรื่อยๆถึงยอดอกราวกับจะกลั่นแกล้ง >///< เชี่ย เชี่ย เชี่ย เชี่ย!!
เชี่ย!! >/////////<
.
.
.
.
.
.
.
.
“ กูบอกให้มึงพูดได้แล้วหรอ??.... ”
“ เตรียมใจไว้รึยัง? คืนนี้มึงไม่ได้นอนแน่ ที่รัก ^^ ”
=[]=!!!
บอกได้คำเดียวครับว่า เชี่ย!!!
Talk Talk Talk : ขอชาบูให้พี่ปริ้นท์โหมดแรด ฮ่า ๆ ๆ ชอบๆ บทจะแรดก็แรดได้ใจเลยพี่ปริ้นท์ของตู (ของกู -_- : พี่กันต์) เย้ เคลียร์ได้หนึ่งคู่แล้ว เดี๋ยวคู่ทายาทอสูรปอปกปอเชียร์ตามมา อาจจะมาแบบมึนๆฮาๆนะคะ ไม่ค่อยแน่ใจ ตอนหน้าของคู่หลักจ้า ^^
Ps. เชียร์คู่ไหนก็ใจเย็นๆนะคะ ได้อ่านกันทุกคู่อยู่แล้ว ฮ่า ๆ ๆ ^^
Ps. พี่กันต์หื่น พี่ปริ้นท์แรด ตอนนี้มันบ้าบอจริงๆ กร๊ากกกกกก!! ^^
Ps. ดองมิสเทคยาวๆเลยก็แล้วกันเนอะ อยากแต่งแบล็กเมลล์ให้จบก่อน หรือไงไม่แน่ใจ(อ้าว เอาไงแน่?) -0-
beyo ng
ความคิดเห็น