ตะวันเกี้ยวจันทร์ / วางแผงแล้วจ้า

ลำดับตอนที่ #5 : หนุ่มบ้ากาม & สาวแสบ (130%)

ค่ำคืนของเมืองหลวงคราค่ำไปด้วยแสงสีของจากไฟตึกและถนน การจราจรที่ติดขัดจนเป็นเรื่องปกติของคนเมืองกรุง ที่ผู้คนต่างแสวงหาเข้ามาขุดทอง ความศิวิไลซ์ เมื่อมนุษย์กลางวันเริ่มเดินทางกลับบ้าน อีกหลายๆชีวิตของมนุษย์กลางคืนเพิ่งเริ่มต้นแสงสีสันไฟของสถานบันเทิง ผับ บาร์ คาราโอเกะยามค่ำคืนเริ่มเปิดประชันแสงสีเสียงเรียกผู้คนให้เข้าไปใช้บริการ

สถานบันเทิงย่านทองหล่อ เอกมัยก็ไม่แพ้กันต่างตกแต่งร้านแข่งขันกันเรียกลูกค้าทั้งคนไทยและต่างชาติให้มาใช้บริการ พนาสัตวแพทย์หนุ่ม เลือกที่จะใช้บริการสถาน Pub&Restaurant ที่บรรยกาศเรียบง่ายแต่ยังคงความเรียบหรู ลักษณะเป็นบ้านสองชั้นออกแบบแนวกึ่งยุโรปโบราณ มีให้เลือกด้านนอกมีสวนเล็กๆธรรมชาติลมพัดเย็นสบาย ชายหนุ่มเลือกที่จะนั่งชั้นบนด้านในริมระเบียงเหล็กดัดสีเขียวสนิม ที่มองลงมาเห็นบริเวณด้านล่างได้ทั่ว และฟังดนตรี เบาๆ สบายๆเพื่อปลดปล่อยอารมณ์มากกว่า

“เฮ้ย! ไอ้หมีวันนี้นึกครึ้มยังไงออกมาเที่ยวได้วะ” ปวีย์ทักพนาเพื่อนซี้พลางตบไหล่เต็มแรงด้วยความหมั่นเขี้ยว

“โอ้ย ทักกันเบาๆก็ได้ไหล่ข้าทรุดหมดโว้ยไอ้วีย์” พนาโวยวายเพราะกำลังเคลิ้มกับดนตรีท่วงทำนองพริ้วหวานถูกใจ

“เออ เออ แหมทีงี้ทำโวย แค่นี้ทำผิวบางเจ็บๆ แต่เวลาโดนสาวๆกัดไม่เห็นร้องโอยเลยวะ” ปวีย์บ่นพลางใช้มือเลื่อนโซฟาหลุยห์สีขาวน่ารักออกลงนั่ง

“มันคนละเรื่องกัน นั่นมันกัดแล้วเสียว แต่เอ็งตบแล้วข้าอยากเตะว่ะ ฮ่า ฮ่า” หมอหนุ่มได้ทีเย้าแหย่ยิ้มฟันขาวเรียงสวยโชว์ลักยิ้มเสน่ห์มุมปากสองข้าง

“แล้วเอ็งมาทำอะไรที่กรุงเทพล่ะ เห็นเมื่อก่อนโทร.หาไม่เคยว่างตัวงี้เป็นทองนะเอ็ง”

“กำลังเซ็งอยากปลดปล่อยมั้ง” พูดพลางยกคอกเทลbourbon daizy สีสวยแต่งแก้วใสด้วยเชอร์รี่+มะนาวฝาน ขึ้นจิบ “จุ๊ จุ๊ เดี๋ยวนี้ทำตัวคุณหนูดื่มคอกเทลแทนเหล้านะเอ็ง” ปวีย์พูดแขวะ

“แล้วนี่มันไม่ใช่เหล้าตรงไหนวะ อีกอย่างคนเรามันก็เบื่อกันบ้าง อีกอย่างข้าไม่อยากเมาพรุ่งนี้ข้าต้องไปงานสมาคมผู้ประกอบการค้าส่งออกแทนพี่ข้าว่ะ”

“บ่นยังกับคนวัยทองเลยว่ะ” ชายหนุ่มแขวะอีกทำให้คนถูกแขวะอยากจะเตะเพื่อนตัวดีเต็มทน

“เฮียช้างน่ะเหรอ แล้วทำไมเฮียไม่มาเองวะ” ปวีย์พูดพลางเปิดเมนูสั่งอาหารและหันไปสั่งคอกเทลเป็นเครื่องดื่มกับบริกรสาวบ้าง

“ที่ไร่มีปัญหาพี่ข้าเลยรีบกลับไปมื่อวานก่อน แล้วข้าก็มาประชุมที่กรุงเทพพอดีเลยแจ็คพ็อตมั้ง” มือหยิบแก้วคอกเทลขึ้นมาแกว่งมองลูกเชอร์รี่แดงในแก้วเล่นบ่นเซ็งๆ

“แต่ถ้ามีสาวๆกอดคืนนี้ก็คงจะไม่เซ็ง ฮ่า ฮ่า” ปวีย์เสริมอย่างรู้ใจเพื่อนเพราะรู้ว่าปกติพนาจะไม่เคยมีสาวๆห่างกายแต่ช่วงหลังมาด้วยภาระหน้าที่การงานรัดตัวที่ต้องรับผิดชอบทำให้ต้องเลิกเที่ยวเตร่ไปโดยปริยาย “หนุ่มเจ้าชู้ตัวพ่อแบบนายเพลาๆลงบ้างก็ดี หาเมียเป็นตัวเป็นตนเลยก็ดีนะว่าไงไอ้หมี” คนเสนอเอียงหน้าหลบหมัดที่ลอยมาแทบไม่ทัน

“หาเมียมาคุมเอ็งเหรอไอ้วีย์ ถ้าแต่งจริงๆก็ต้องแบบน้องจันทร์โว้ยไม่งั้นข้าไม่เอา” พนาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นกับรักแรกฝังใจ “น้องจันทร์รุ่นน้องสมัยเรียนเตรียมอุดมนั่นเหรอวะ เออก็น่ารัก นิสัยก็ดีป่านนี้ไม่แต่งงานไปแล้วหรือไงเอ็ง”

“ยังหรอกก็ตอนที่งานรับปริญญาข้ายังสืบมาว่าโสดสนิทไม่มีแฟน ตอนนี้เรียนจบแล้วข้าจะได้ลุยจีบเต็มที่” พนาตอบปวีย์ซึ่งพูดอย่างใช้ความคิดว่า “แล้วถ้าน้องเค้ามีแฟนแล้วแต่เราไม่รู้ล่ะ”

“ข้าก็จะแย่งเพราะถือว่ายังไม่ได้แต่งงาน แต่ถ้าแฟนน้องจันทร์คนนั้นเป็นพี่ช้างก็ว่าไปอย่างซึ่งมันเป็นไปไม่ได้แน่นอน” หมอหนุ่มยืนยันหนักแน่น “ยังไงคืนนี้ข้าก็คงหาคนปล่อยอารมณ์ ไปก่อนเหมือนเดิมละเอ็ง”

พนากับปวีย์เป็นเพื่อนรักกันกอดคอกันเรียนมาตั้งแต่สมัยเรียนเตรียมอุดมศึกษา พอเรียนจบก็ต่างแยกกันสอบเข้ามหาวิทยาลัยตามวิชาที่ตนสนใจ พนาเลือกสอบสัตวแพทย์เนื่องด้วยชอบและสามารถช่วยงานธุรกิจไร่แสงตะวันของที่บ้านได้ด้วย ส่วนปวีย์เรียนบริหารตามความชอบเพื่อไปช่วยบริหารงานโรงแรมของครอบครัว แต่ทั้งคู่ก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกันได้จึงสนิทและรู้ใจกันยิ่งกว่าปาท่องโก๋เสียอีก เรื่องความหล่อของทั้งคู่ก็ไม่ทิ้งกันพนาจะเป็นนักกีฬามหาวิทยาลัยด้วยจึงทำให้มีรูปร่างสูงสมส่วน แข็งแรงด้วยหมัดกล้ามจนอยากซบอกอันอบอุ่น ตรงนี้สาวอาจจะหลงใหลมากกว่าปวีย์ซึ่งจะรูปร่างเพรียวบางกว่า

(ต่อ)

“เฮ้ย วีย์ข้าว่ากลับเถอะเริ่มเบื่อแล้วว่ะ” หมอหนุ่มบ่น พลางนิ้วใช้นิ้วเคาะบนโต๊ะเมื่อเริ่มรู้สึกว่าบรรยกาศ เริ่มกร่อย อารมณ์หงุดหงิดวันนี้ของเขาไม่ได้เบาลงเลยสักนิด ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกไม่สบายใจพิกลซึ่งตัวเองก็ไม่รู้สาเหตุ

“เดี๋ยวนี้เบื่อง่ายจริง นัดสาวไว้มากกว่ามั้ง” ปวีย์เริ่มแหย่เพื่อนซี๊ “เออ ทำเป็นแสนรู้นะเอ็ง ข้านัดพี่เชอร์รี่ไว้ห้าทุ่มที่คอนโดว่ะ” พนาตอบอย่างเสียไม่ได้เพราะเพื่อนซี๊ดันรู้ทัน

“บ๊ะ! ซื้อหวยไม่เคยถูก ยังไม่เลิกอีกเหรอคนนี้หรือว่ามีทีเด็ด” ไม่พูดเฉยปวีย์ใช้มือเรียวหยิบเชอร์รี่ในแก้วคอกเทลชู แล้วแกล้งเอาปลายลิ้นเลียลูกเชอร์รี่ยั่วโมโหคนตรงหน้าให้โมโหเล่นเพราะสาวสวยที่เพื่อนหนุ่มนัดชื่อเชอร์รี่

พนากอดอกหรี่ตามอง ทำปากเบ้ แล้วแกล้งพูดเสียงยานคาง  “ทำปากดีนะเอ็ง ทำอย่างกับซื้อจังเลยนะหวยน่ะ ระดับเสี่ยปวีย์เจ้าของโรงแรมหญ่ายย ไม่ต้องซื้อก็รวยอยู่แล้ว”

“เออ เอ็งก็ปากดีไม่แพ้กันหรอกไอ้พี่หมีนั่นมันสมบัติพ่อข้า ยังไม่ได้ยกให้ข้าสักสตางค์แดงเดียวเลย” บ่นพลางหย่อนลูกเชอร์รี่เข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ "ฮ้า  เชอร์รี่หวานเจี๊ยบบบบ"

“ก็ทำตัวแบบนี้น่ะพ่อเอ็งคงยกให้หรอกนะ ฮ่า ฮ่า” หมอหนุ่มหัวเราะด้วยความชอบใจ “ชิ ชิ หนอยแน่พ่อคนดี” ปวีย์พูดประชดหน้าหงุด ใจอยากจะเตะเพื่อนรักเต็มทนด้วยความหมั่นไส้

กว่าพนากับปวีย์จะแยกกันออกจากร้านก็เกือบห้าทุ่ม หมอหนุ่มจึงขับรถตรงไปยังคอนโดตามที่นัดหมายไว้ทันที เชอร์รี่ หรือ เอมมิกา นางแบบสาวรุ่นพี่มีอายุมากกว่าถึง 4 ปี เป็นคู่ขาที่พนาคบหาด้วยนานที่สุดด้วยที่ติดใจในรสรัก และตกลงกันว่ารักสนุกแต่ไม่ผูกพัน  ใครพบคนที่ใช่ก่อนก็เลิกร้างกันไปแบบไม่ต้องแคร์ ห้ามหึงหวงกันเด็ดขาดนี่เป็นข้อตกลงที่ทำให้ทั้งคู่คบกันได้นานถึงหลายปี

เกือบเที่ยงคืน Lexus RX350 สีดำนิลรถคู่ใจของพนาเลี้ยวเข้าจอดที่คอนโดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา ชายหนุ่มฮัมเพลงด้วยความอารมณ์ดีที่จะได้เจอคู่ขาที่เขาถูกใจ นิ้วเรียวยาวกดลิฟท์ขึ้นไปชั้นที่ 22 ร่างสูงก้าวออกจากลิฟท์ ก็เดินเลี้ยวไปห้องพักด้วยความคุ้นเคยที่หลับตาเดินก็ยังจำได้

“ติ๊งต่อง!”

“เซอร์ไพรส์!” สิ้นเสียงเสียงกดออดประตูหน้าห้องพักหรู ประตูเปิดห้องออกกว้างพร้อมกับร่างนุ่มนิ่มกระโดดกอดจนชายหนุ่มจนตัวโยน เซเกือบตั้งตัวไม่ทันดีที่ร่างกายเล่นกีฬาสม่ำเสมอเขาจึงแข็งแรงทรงตัวรับทำให้ทั้งคู่ไม่ล้มลงไปนอนกองลงกับพื้น

“ตกใจหมดเลย พี่เชอร์รี่เล่นอะไรครับเนี่ย” เสียงอ่อนโยนทักทาย แขนแกร่งโอบรัดร่างอวบอิ่มที่กอดเขาแนบแน่นไม่ยอมปล่อย แล้วเขาจึงก้มลงไปหอมแก้มสาวฟอดใหญ่ด้วยหมั่นเขี้ยว

“ก็เซอร์ไพรส์ไงจ้ะน้องหมี ไม่ได้เจอกันตั้งนานใจร้ายจังไม่มาหากันบ้างเลย รู้ไหมพอวันนี้โทร.บอกว่าจะมาพี่ดีใจมากเลยนะคะ” มือบางแกล้งผลักอกแกร่งออก ทั้งๆที่อยากซบอกอุ่นใจจะขาด  เบือนหน้าหนีพูดเชิงตัดพ้อเสียงเศร้า

“โอ๋ โอ๋ อย่าน้อยใจสิครับ ผมงานยุ่งไม่ค่อยมีเวลามากรุงเทพเลย นี่มาอยู่อาทิตย์หนึ่งเอาอย่างนี้ผมให้เวลาพี่ครึ่งหนึ่งเลยดีไหมเอ่ย” นิ้วเรียวเชยคางหน้านวลให้สบตา ยิ้มฟันขาวสวยโชว์ลักยิ้มเสน่ห์สองข้างมุมปากกระชากใจสาว

แต่พอเลื่อนสายตาลงมองที่ทรวงอวบหยุ่นที่กำลังเบียดชิดเสียดสีแผงอกกว้าง ความหิวกระหายก็แทบจะระเบิด จนอยากจะจับเนื้อนุ่มนิ่มโยนลงบนเตียงแล้วกระหน่ำรักให้สมกับที่อดมานาน ณ เดี๋ยวนั้น

ร่างสะคราญใส่เพียงชุดนอนผ้าซีทรูเนื้อบางใสสีดำ มีซับในเนื้อบางสองชั้นปกปิดทรวงอกอิ่มด้านในแทบไม่มิด โชว์เรือนร่างงามกลมกลึง ผิวขาวนวลดังไข่ปอก ทรวงอกอิ่มกลมเต่งตึงรับแขกออกนอกหน้า ใบหน้านวลสวยแสร้งเบือนหนี ทำหน้าเอียงอายอย่างน่ารัก เมื่อเห็นชายหนุ่มมองร่างนวลไม่วางตา มือบางแกล้งปลัดป่ายไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตจนสาบเสื้อแยกออกจากกัน เผยอกแกร่งแข็งแรงที่ผ่านการออกกำลังกายมาเป็นอย่างดี สองมือเอมิกาลูบไล้หน้าอกแกร่งไปมาแผ่วเบาด้วยความคิดถึง แล้วแกล้งลูบไปโดนตุ่มเม็ดบัวสวย นิ้วชี้ไล้วนเบาๆจนชายหนุ่มสะดุ้งเกร็ง

“โอ พี่เชอร์รี่เซอร์ไพรส์จริงๆด้วย” พนาพูดเสียงแหบพร่า มือหนาอีกข้างเลื่อนไปลูบไล้อกเต่งตึงเต็มมือที่สู้มือไม่ถอย

“เอ่อ เดี๋ยวจ้ะหมี” มือบางจับมือหนาก่อนที่จะเตลิดไปกว่านี้ “อาบน้ำก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวพี่ถูหลังให้นะคะ” เอมิกาส่งยิ้มหวานเผยปากอิ่มยั่วยวน ถึงจะมีอายุที่มากกว่าแต่ด้วยรูปร่างที่ตัวเล็กกว่า ด้วยอาชีพนางแบบทำให้เธอดูแลตัวเองเป็นอย่างดีทั้งรูปร่างและใบหน้าจึงทำให้เธอดูหน้าอ่อนเยาว์กว่าอายุจริงมาก เอมิกาเป็นผู้หญิงสวย เปรี้ยวและร้อนแรง สามารถตอบสนองอารมณ์ปรารถนาเรื่องบนเตียงที่มากล้นของพนาให้ อิ่มเอมในรสสวาททุกครั้งที่นัดพบกัน

พนาปิดประตูห้องมือสั่น  เสียงสั่น แววตาคมกริบแววโรจน์ดุจพญาราชสีห์เจอเหยื่อ “ไม่ครับ ผมรอไม่ไหวแล้ว” เขารั้งเอวบางเข้าประชิดกับตัว ดันหลังเนียนแนบกับผนังห้องฝ่ามือหนาลูบไล้เลื่อนไปตลบชายชุดชุดนอนขึ้นไปไว้เหนืออกอิ่ม ตามด้วยซับในตัวบาง  “ผมต้องการพี่เดี๋ยวนี้” พนาเสียงแหบแปร่งปร่า

(เซ็นเซอร์)

“โอว เชอร์รี่สุดยอดเลยครับ”

“ไม่ถอดเสื้อผ้าหรือหมี” เสียงหวานถามใช้มือผลักอกกว้างออกแล้วเงยหน้าถามชายหนุ่มรุ่นน้อง

“ไม่ครับ ผมต้องการให้มีความรู้สึกเหมือนเราทำแบบแอบซ่อนมากกว่ามันตื่นเต้น ได้อารมณ์ดี” เขาก้มมองตาประกายวาววับ พร้อมกระตุกจีสตริงชิ้นน้อยออกไปให้พ้นทาง โดยปล่อยชุดนอนตัวบางและซับในตัวน้อยไว้เหนืออก ตัวเขายังสวมครบชุดเสื้อเชิ้ตกระดุมเปิดหมดเผยแผงอกกว้างแข็งแรง กางเกงยีนส์ และบ็อกเซอร์ร่นลงไปปลายหัวเข่า  “เซี๊ยวจริงเลยเราน่ะ” เอมิกาแกล้งเลื่อนมือไปสะกิดตุ่มเม็ดบัวบนอกแกร่งเล่นแล้วบีบเบาๆเล่นเอาคนโดนบีบสะดุ้ง

“แต่ก็ชอบใช่ไหมล่ะ” 

(เซ็นเซอร์) 

“หมีจ๋า เดี๋ยวพี่ช่วยนะจ้ะ” เอมิกาหันไปเปิดลิ้นชักหยิบกล่องสีสดใสเล็กๆมา 2-3 กล่อง “เอากลิ่นสเตอร์เบอร์รี่ละกันนะ” เอมิกาถึงจะรักสนุกแต่ไม่ผูกพันเธอก็ไม่ลืมที่จะป้องกันตัวเสมอ

จากนั้นจัดการผลักร่างหนาให้นอนลงบนโซฟานุ่ม สายคมเฉี่ยวมองด้วยประกายตาวาววับ  จนคนใต้ร่างสะดุ้งเกร็งเฮือกครางฮือร้องไม่เป็นภาษา ”เชอร์รี่ได้โปรด”

“เดี๋ยวค่ะอย่าเพิ่งยังไม่ถึงเวลา”  เอมิกายิ้มหวานเชิญชวน หันไปหยิบเครื่องป้องกันชิ้นจิ๋วฉีกซองสีชมพูหวานออกคาบใส่ไว้ในปาก ก่อนจะเริ่มควบอาชาหนุ่มท่องสู่แดนหฤหรรษ์ เสียงครวญครางสอดประสานกันดังลั่นดั่งเพลงบรรเลงธรรมชาติสร้างสรรค์ ทั้งคู่พากันไปแตะสรวงสวรรค์เกือบทุกชั้นตลอดคืนด้วยความสุขสม จวบจนถึงย่ำรุ่งของวันใหม่   
(ต่อ)

จบที่ 100% ไม่ลงตัวเลยยาวหน่อยเป็น 130% นะคะ

พี่หมีจอมเจ้าชู้แอบมีแผนร้ายอีกแล้ว และยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังจะอกเดาะ แต่ก็ดูท่าว่าจะมีคนมาดามใจแล้วแต่จะจีบสำเร็จไหมนะ  =^^=

อ่านเวอร์ชั่นเต็มแบบไม่ตัดได้ที่เว็บนิยาย และ อินเลิฟบุ๊ค

งานสมาคมผู้ประกอบการค้าส่งออกประจำปี จัดแบบไม่เป็นทางการที่ห้องจัดเลี้ยงในโรงแรมหรูย่านถนนสุขุมวิท เป้าหมายเพื่อเป็นการพบปะและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นใหม่ๆกับบรรดาบริษัท ห้างร้าน และผู้ผลิตโดยตรงว่าทำอย่างไรจะควบคุมมาตรฐานสินค้าให้คงที่ เพื่อจะดันธุรกิจการส่งสินค้าของประเทศไทยสู่ตลาดโลกอย่างถาวร

เมื่อได้เวลาพนักงานเริ่มเสิร์ฟเครื่องดื่มเป็นระยะ ไลน์อาหารบุพเฟ่มีทั้งอาหารไทย จีน ฝรั่ง โรงแรมแห่งนี้ขึ้นชื่อเรื่องการจัดเลี้ยงและอาหารรสเลิศ ทางสมาคมจึงได้ลงความเห็นว่าจะจัดงานที่โรงแรมแกรนด์ สยามออร์คิด แห่งนี้อีกเหตุผลหนึ่งคือการเดินทางที่สะดวกสบาย  

“ทำไมข้าต้องมางานนี้กับเอ็งด้วยวะ”

ปวีย์ในชุดเสื้อเชิ้ตสีเทาควันบุหรี่ กางเกงสแลคสีดำ สวมทับด้วยสูทลำลองเนื้อดี  บ่นอุบมือสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกงยืนอยู่มุมหนึ่งของห้องจัดเลี้ยง ต่างจากขณะนี้เขากำลังมีใบหน้าหงอง้ำ เพราะโดนหมอหนุ่มลากตัวมาเป็นเพื่อนในงานด้วยเหตุผลว่าไม่อยากมาคนเดียว “ไม่อัญเชิญแม่เชอร์รี่คู่ควงคนสวยมาด้วยล่ะ หรือเมื่อคืนโหมโรงกันทั้งคืนจนลุกไม่ไหว” ปวีย์ไม่วายขอพูดประชดนิดหนึ่งก็ยังดี

“ไอ้คุณวีย์ครับ คุณมาก็ดีแล้วอีกอย่างโรงแรมนี้คุณวีย์เป็นเจ้าของ ควรจะดีใจที่โดนแขกผู้มีเกียรติแบบกระผมนายสัตวแพทย์พนา แสงสุริยะกานต์ ลากตัวมาเป็นเพื่อนนะครับ” หมอหนุ่มพูดน้ำเสียงเข้มแกล้งประชดเพื่อนหนุ่มจอมขี้บ่น วันนี้เขาใส่ชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน กางเกงสแลคสีขาวสะอาด สวมทับสูทลำลองสีดำยิ่งขับให้ความหล่อรัศมีประกายไม่ทิ้งกันกับนักธุรกิจหนุ่มเจ้าของโรงแรม

“อ่ะนะ มาพักที่นี่ก็มาใช้สิทธิ์พักฟรีเป็นอาทิตย์แถมยังเลือกห้องซะหรู สงสัยสิ้นปีข้าคงจะอดได้โบนัสเพราะต้องไปเซ็นรับรองห้องท่านนายแพทย์นะครับ” คนที่เป็นเจ้าของโรงแรมไม่วายพูดแขวะ หันไปคว้าแก้วเหล้าจากพนักงานที่เดินโฉบเข้ามาใกล้ 2 แก้ว แล้วชนแก้วสองแก้วเบาๆ หลังจากได้ส่งแก้วหนึ่งให้หมอหนุ่มและยกน้ำสีอำพันขึ้นจิบ

พนามาในนามบริษัท ซันฟาวเวอร์ กรุ๊ปและไร่แสงตะวัน ผู้ส่งออกสินค้าทางการเกษตรรายใหญ่แทนตะวันพี่ชายที่อ้างว่ามีธุระที่ไร่แสงตะวันไม่สามารถมาร่วมงานได้ ตาคมกริบกวาดสายตาไปทั่วงาน ผู้คนเริ่มมากันแน่นห้องจัดเลี้ยง ก่อนจะหันไปเจอ ณกานต์ผู้จัดการทรงประสิทธิภาพของบริษัทและยังควบตำแหน่งเลขาผู้ประสานงานมือวางฉมังที่ตะวันไว้ใจให้ดูแลงานรวมถึงเรื่องส่วนตัวแทนได้อีกด้วย

หมอหนุ่มยิ้มหวานเดินเข้าไปทักผู้จัดการสาวที่กำลังเดินเข้างานมา ซึ่งเขาเองเคารพเหมือนพี่สาวคนหนึ่ง “สวัสดีครับพี่กานต์ มาคนเดียว หรือครับ เสียงทุ้มทักพร้อมดึงมือบางให้เกาะแขนพาเดินไปยังเพื่อนหนุ่มที่รออยู่ “สวัสดีครับพี่กานต์ ยังสวยเสมอเลยนะครับ” ปวีย์ยิ้มชมจากใจจริง

“คุณวีย์ไม่ต้องมาปากหวาน แกล้งชมพี่หรอกค่ะ ถ้าสวยจริงพี่คงไม่อยู่เป็นโสดแบบทุกวันนี้หรอก” ณกานต์ย้อนกลับ “แหม งั้นผมจีบได้ไหมเอ่ยยังโสดอยู่เสียด้วยสิ” คนเอ่ยปากโดนตีแขนดังเพลี๊ยะ “อย่ามาให้ความหวังพี่นะ เดี๋ยวพี่รุกก่อนคุณวีย์จะหนาว” ผู้จัดการสาวหยอกเย้าเล่นเอาสองหนุ่มหัวเราะที่ได้แกล้งสาวใหญ่

“วันนี้งานมีอะไรบ้างครับพี่กานต์”

“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ แค่เลี้ยงสังสรรค์และเลือกผู้ประสานงาน”

“เลือกผู้ประสานงาน?”

“ค่ะเพิ่งจะมีปีนี้ปีแรก เราก็เลือกจากตัวแทนที่มาลงชื่อไว้ตอนลงทะเบียน เดี๋ยวจะมีการจับฉลาก แล้วประกาศในตอนท้าย ผู้ประสานงานก็มีหน้าที่คอยออกเยี่ยมเยียนผู้ประกอบการ เพื่อตรวจสอบคุณภาพสินค้าเดือนละ 2 ครั้ง อ้อ..เป็นการทำเพื่อหาจุดบกพร่องเพื่อปรับปรุงสินค้าให้ได้มาตรฐานส่งออก ของไทยเราจะได้ไม่โดนตีกลับเมื่อสินค้าพบว่าไม่มีคุณภาพค่ะ” ณกานต์แจกแจงถี่ยิบสมกับตำแหน่งผู้จัดการทรงประสิทธิ์ภาพที่ได้รับจริงๆพนาคิดในใจ

“เราจะแบ่งเป็นภูมิภาค ภาคละ 2 คนค่ะคุณหมี” พนาพยักหน้างึกงักคิดในใจว่า ‘ตัวเองคงจะไม่ซวยโดนเลือกหรอกนะ แต่ถ้าโดนจริงๆขอคู่หูเป็นสาวสวยด้วยเถอะ..สาธุ’  นึกแล้วแววตากรุ้มกริ่มลายเจ้าชู้เริ่มออกทันที

“คุณแม่ขาหนูแค่มางานเป็นเพื่อนคุณแม่ ทำไมต้องลงรายชื่อแทนคุณแม่ด้วยล่ะคะ ถ้าเกิดโดนจับฉลากขึ้นมาได้หนูข้าวมิซวยหรือคะ” ข้าวขวัญบ่นอุบ “มันคงไม่ซวยขนาดนั้นหรอกยัยข้าว แต่ถ้าโดนจับได้ก็ดีจะได้ไม่ว่างไงเราน่ะ บ่นไปได้เค้าขอแรงแค่เดือนละสองครั้งเองลูก เอานะเพื่อส่วนรวม” คุณสายชลแย้งกลับทำเอาข้าวขวัญเถียงไม่ออก

ข้าวขวัญมาในนามของบริษัท ซีออฟฟู๊ด จำกัด ด้วยที่บ้านทำธุรกิจประมงและมีการแปรรูปอาหารทะเลส่งออก มีคุณสายชลและนทีน้องชาย เป็นผู้ดูแลและบริหารอยู่เมื่อลูกสาวคนสวยเรียนจบจึงโดนจับออกงานเพื่อเปิดตัวให้เป็นที่รู้จักโดยหวังว่าจะได้ข้าวขวัญมาช่วยงานอีกแรง

 เพราะนทีเองมีงานพิเศษสอนหนังสือและเป็นที่ปรึกษาช่วยงานหลวงที่กรมปศุสัตว์จังหวัด จึงไม่ว่างมาดูแลงานบริษัทได้เต็มที่ จนคุณสายชลออกปากนทีจึงขอเวลาสอนพิเศษงานที่ชอบอีกสักพักแล้วจะลงมาช่วยธุรกิจครอบครัว

“เดี๋ยวแม่จะต้องไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาลและคุยงานต่อ หนูกลับเองได้ไหมลูกหรือจะรอให้แม่กลับมารับ” คุณสายชลถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวหนูข้าวให้ยัยฝนมารับ เรานัดจะไปคาราโอเกะกัน แล้วจากนั้นหนูข้าวก็จะค้างบ้านยัยฝนเลย” ข้าวขวัญนัดเพื่อนมาคาราโอเกะที่โรงแรมหรูแห่งนี้หลังเลิกงาน เพราะจะได้ไม่ต้องเดินทางไกลให้เหนื่อย

วันนี้เธอจึงแต่งตัวสวยหวานเป็นพิเศษด้วยชุดเดรสสั้นสบายๆ ด้วยชุดมินิ เดรสเกาะอกสีครีมชายกระโปรงซ้อนชั้นด้วยผ้าโปร่งใส สวมเสื้อคาดิแกนลายถักลูกไม้หวานตัวจิ๋วปิดไหล่เนียนแต่ไม่ปิดลำคอและหน้าอกขาวผ่องที่เนินอกสวย ผมนิ่มสวยม้วนเป็นหลอนใหญ่ติดมงกุฎเล็กๆน่ารักเหมือนดูเจ้าหญิงองค์น้อยๆ ด้วยความที่สวยใส น่ารักเป็นที่สะดุดตาหนุ่มๆในงาน จึงแวะเวียนมาแจกขนมจีบไม่ว่างเว้นจนข้าวขวัญรำคาญแต่ก็ต้องยอมคุยด้วยตามมารยาทที่ดี

“เฮ้ย! ไอ้หมีนั่นมันยัยข้าวขวัญคู่อริเอ็งนี่หว่าโลกมันกลมจริงๆมาเจอที่นี่ได้ สงสัยจะไม่ได้เป็นทอมแล้วมั้งวันนี้แต่งตัวสวยเช้งใช่เล่น หนุ่มๆล้อมแจกขนมจีบกันเต็มเลยว่ะ” ปวีย์ชี้ให้พนาดูรุ่นน้องสาวที่วันนี้สวยหวานจนเขาเองยังตกใจ

“สงสัยจะเปลี่ยนเพศแล้ว จากทอมเป็นผู้หญิง แบบนี้คงจะโดนหนุ่มที่ไหนกำราบมาแล้วล่ะสิ หึหึ” พนาพูดตึงๆ คิดเรื่องอดีตแล้วแค้นใจมองร่างบางแววตาแววโรจน์

“ปากเสียว่ะ น้องเค้าอาจจะไม่ได้เป็นแฟนกับน้องจันทร์ก็ได้” ปวีย์แก้ต่าง

“ถ้าไม่ได้เป็นทอมจะคอยกันท่าหนุ่มๆที่มาจีบน้องจันทร์ทำไมวะ ข้างี้จะเข้าใกล้น้องจันทร์ทีโดนขู่ฟ่อเป็นจงอางหวงไข่เลย สงสัยงานนี้ต้องพิสูจน์”  หมอหนุ่มมองไปยังกลุ่มผู้ชาย ที่รุมล้อมคุยกับคู่อริตนอย่างหมายมาดในใจเมื่อเห็นร่างบางเดินหายไปทางห้องน้ำจึงเดินตามออกไปทันที

“สวัสดียัยทอม” พนาทักทายเสียงแข็ง เขายืนกอดอกรอ ร่างบางที่เดินเข้าไปในห้องน้ำและกำลังเดินออกมาอย่างใจเย็น

หญิงสาวเงยหน้าตามเสียงเรียกแล้วอุทานด้วยความตกใจ “เอ๊ะ! นายมาอยู่ที่ได้ยังไงถอยไปนะฉันจะเข้าในงาน” คนตัวเล็กกว่าพยายามเบี่ยงตัวหนีเมื่อร่างคนตัวโตสาวเท้าเข้ามาขวางทางเดินไม่ให้เดินหนี

“จะรีบไปไหนล่ะจ้ะสาวน้อย เดี๋ยวนี้สวยขึ้นนะ ไม่สิสวยขึ้นมากเปลี่ยนไปจนฉันจำไม่ได้เลย”

“เมื่อก่อนคอยขัดขวางความรักคนอื่นเสียจริง ไหนว่าเป็นแฟนกับน้องจันทร์ไง แล้วตอนนี้ทำไมถึงกลายเป็นสาวน้อยแบบนี้ได้ล่ะจ้ะข้าวขวัญจ๋า” ชายหนุ่มกัดฟันพูด ใช้มือบีบคางหน้าหวานที่พยายามหลบตาให้เงยหน้ามองตาทีกำลังลุกโชนด้วยความแค้นใจ

“อ๊าย ไอ้บ้ากามปล่อยนะไม่งั้นจะร้องให้คนช่วยเดี๋ยวนี้”

“ถ้ามีปัญญาร้องได้ก็ร้องเลยยัยทอม แต่ตอนนี้ฉันขอพิสูจน์ก่อนว่าเธอเป็นทอมจริงหรือหลอกกันแน่” ริมฝีปากอุ่นหนาฉกวูบลงมาทันที พนากดประทับริมฝีปากอุ่นหนักหน่วงบนกลีบปากอิ่มที่เผยนิดๆ เพราะความตกใจ วงแขนข้างหนึ่งของเขารวบเอวบางไว้แน่น

ร่างบางพยายามดิ้นมือปัดป่ายทุบตีร่างหนาจนเขาต้องใช้มือข้างหนึ่งรวบแขนข้างหนึ่งไว้จับอ้อมแนบไปด้านหลัง “แบบนี้ค่อยน่าสนุกหน่อยใช่ไหมจ้ะข้าวขวัญจ๋า” พร้อมดันร่างคนตัวเล็กเข้าในห้องน้ำและไม่ลืมที่จะหยิบป้าย “ห้องน้ำชำรุด” ขึ้นมาแขวนกันคนรบกวน

“อื้อ อ่อย อ๊ะ อัย อ้า” สองมือบางปัดป่ายดันหน้ากว้างออกห่าง ใบหน้าสะบัดหนี พนากดปากอุ่นลงมาจูบดูดดื่มจนข้าวขวัญแทบไม่หายใจ ‘อืม ปากยัยทอมหวานไม่เบา’ มือหนาสอดเข้าไปรูดซิปชุดสวยแล้วกระตุกดึงเกาะอกลงใต้อก สองมือเคล้าคลึง ฟอนเฟ้นอกใหญ่เต็มมือด้วยความชำนาญผสมอารมณ์พิศวาสที่ลืมตัว  ชายหนุ่มก้มโน้มปากลงมาหายอดอกสวยที่พร้อมรับ จนเนื้อตัวสาวสั่นระริก เริ่มอ่อนระทวย ตัวร้อนผ่าวด้วยที่ไม่เคยถูกชายใดถึงเนื้อถึงตัวมาก่อน

“คนสวยจ้ะรับโทรศัพท์ด้วยจ้ะ คนสวยจ้ะรับโทรศัพท์ด้วยจ้ะ” เสียงโทรศัพท์มือถือข้าวขวัญดังขึ้นทำให้ได้สติ ผลักอกหมอหนุ่มบ้ากามออกเต็มแรง พร้อมทั้งใช้เข่ากระทุ้งน้องชายสุดหวงของหมอหนุ่มเต็มรักจนสะดุ้งด้วยความเจ็บ ก่อนจะรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้ววิ่งออกไปจากห้องน้ำทันที

“อ้าว หนูข้าวเมื่อกี้นี้แม่โทร.ไปทำไมไม่รับสายล่ะลูก แล้วนั่นไปทำอะไรมาหัวยุ่งเชียว” คุณสายชลพูดพร้อมกับใช้มือจัดทรงผมและเสื้อผ้าลูกสาวให้เข้าที่

“หนูข้าวไปฟัดกับหมามาน่ะค่ะคุณแม่ขา”

“ในโรงแรมนี้มีหมาด้วยเหรอคะลูก” คุณสายชลถามพาซื่อ

“เออ..พอดีมันหลุดออกมาจากโรงพยาบาลบ้ามั้งคะ” ข้าวขวัญยิ้มแหะ แหะ เบือนหน้าหลบตาคุณสายชลด้วยกลัวจะรู้ว่าตนโกหก

“แม่จะบอกว่าเขาจับฉลากเรียบร้อยแล้ว ลูกได้รับเลือกด้วยนะคะตั้งใจทำงานเพื่อประเทศเรานะลูก” คุณสายชลพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานใช้มือลูบผมข้าวขวัญด้วยความเอ็นดู

“แล้วหนูคู่กับใครคะคุณแม่” ด้วยความที่รู้สึกคิ้วข้างขวากระตุกไม่หยุดใจก็กลัวว่าจะเป็นลางไม่ดีเธอจึงเอ่ยถามมารดาพร้อมทั้งภาวนาว่าอย่าให้ลางสังหรณ์จะเป็นจริงเลย

“อ้อ คู่น้องชายน้าช้างเพื่อนน้านีรที่เป็นเจ้าของบริษัท ซันฟาวเวอร์ กรุ๊ป ชื่อสัตวแพทย์พนา แสงสุริยกานต์ จ้ะ”

“คุณแม่อย่าบอกนะว่า...”

“ใช่ค่ะ..พี่หมีเป็นลูกพี่ลูกน้องของน้าช้าง อ้าว..แล้วหนูไม่รู้เหรอคะลูก” คุณสายชลอุทานทำหน้าตกใจ ด้วยเหตุที่นทีก็เป็นเพื่อนกับตะวัน ก็เลยคิดว่าลูกสาวน่าจะรู้จักคุณหมอหนุ่มรูปหล่อที่เป็นน้องชายด้วยเช่นกัน

“คุณแม่ขา..หนูข้าวอยากตาย” พูดเสร็จข้าวขวัญก็แทบจะเป็นลมทันที

ในขณะที่อีกคนแทบจะเป็นลม ส่วนอีกคนก็ดีใจแทบกระโดดด้วยมีแผนการบางอย่างในใจ ‘ยัยทอมเธอเสร็จฉันแน่ ฉันจะทำให้หายเป็นทอมเลยเชียว จะว่าไปจูบยัยทอมนี่ก็หวานเชียวชักติดใจแล้วสิ หึ หึ’