ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    พิภพราชันย์ออนไลน์ [Online]

    ลำดับตอนที่ #33 : พิภพราชันย์ออนไลน์ :: จดหมายสู่ดินแดนนรก (1)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 5.07K
      33
      15 พ.ค. 57





    พิ ภ พ ร า ชั น ย์  • อ อ น ไ ล น์







    ตอนที่ 17 จดหมายสู่ดินแดนนรก (1)

     

     

     

     

    เมื่อไปถึงธนาคาร ซีแนลได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากเจ้าหน้าที่ธนาคารคนเดิม ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้แปลกใจกับสภาพที่เป็นอยู่ของเธอนัก นั่นคงอาจเป็นเพราะเขาสามารถเช็คสถานะตัวละครที่เข้ามาใช้บริการธนาคารได้ หรือไม่เจ้าหน้าที่ก็คุ้นชินกับผู้เล่นที่ติดสถานะคำสาป

     

     

     

     

    หลังจากได้รับเชิญเข้าไปยังห้องวีไอพีของธนาคารเธอก็แจ้งความประสงค์โดยทันที อย่างแรกก็คือการโอนไอเท็มหยาดน้ำตาแม่มดโดโรธีให้กับบรรดาพี่ๆ ทั้งสามคนของเธอ เพราะหลังจากที่เช็คดูเวลาแล้วพบว่ายังมีเวลาเหลืออีกประมาณหนึ่งวันในโลกความจริงที่ตกลงนัดเจอกันที่เมืองควอร์น

     

     

     

     

    หลังจากเจอเหตุการณ์ที่ต้องสูญเสียไอเท็มมีค่าและทักษะบางอย่างไป ซีแนลรู้สึกโล่งใจมากที่ได้ตัดสินใจทำบัตรเครดิตระดับสูงไว้กับธนาคาร มันทำให้เธอไม่ต้องกังวลเรื่องที่จะสูญเสียเงินที่หามาได้ อีกทั้งยังสะดวกสบายไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม

     

     

     

     

    ซีแนลเพิ่งเข้าใจว่าการโอนไอเท็มผ่านระบบธนาคารไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะนอกจากต้องระบุข้อมูลต่างๆ ยืนยันการป้องกันการทุจริตแล้ว เธอยังต้องจ่ายเงินค่าโอนไอเท็มชิ้นละ 1ล้านZ ต่อจำนวนของหนึ่งชิ้นไม่ว่าของชิ้นนั้นจะอยู่ในระดับไหนก็ตาม นั่นเป็นข้อสรุปที่ทำให้ผู้เล่นส่วนมากใช้วิธีติดต่อแลกเปลี่ยนกันเอง

     

     

     

     

    เมื่อได้ฟังอัตราค่าบริการเธอเองก็แทบจะเปลี่ยนใจในทันที แต่เนื่องจากได้รับปากพวกพี่ๆไว้ก่อนแล้วอีกทั้งไม่มั่นใจด้วยว่าจะได้เจอกันตอนไหน เมื่อถึงความจำเป็นเผื่อเวลาที่พวกพี่ๆ ของเธอต้องการรีบใช้ เธอจึงยอมตัดใจเสียค่าบริการเป็นเงิน 3ล้านZ

     

     

     

     

    นอกจากนี้ข้อมูลใหม่เพิ่มเติมที่ได้จากการสอบถามเจ้าหน้าที่ธนาคารทำให้ซีแนลถึงกับตาโตด้วยความตกตะลึงคืออัตราการเปลี่ยนเงินภายในเกมและนอกเกม

     

     

     

     

     

    อัตราการแลกเปลี่ยนเงิน

    อัตราการแลกเงินออกนอกเกม : 1,000Z เท่ากับ 1 บาท

    อัตราการแลกเงินจริงเข้าสู่เกม : 1 บาท เท่ากับ 100Z

     

     

     

     

     

    ทว่าจากข้อมูลกลับพบว่ามีผู้เล่นจำนวนมากเกินกว่าครึ่งของเกมที่ยอมแลกเปลี่ยนจากเงินจริงจากภายนอกเข้ามาเป็นเงินภายในเกม ซึ่งนั่นก็หมายความว่าความต้องการเงินในเกมเป็นที่ต้องการมาก และเพื่อเป็นการรักษาสมดุลของเกมทางระบบได้ออกกฎให้มีการซื้อขายหรือแลกเปลี่ยนอัตราเงินโดยผ่านธนาคารของเกมเพียงที่เดียวเท่านั้น ไม่อนุญาตให้ผู้เล่นปั่นราคาหรือขายกันเองเหมือนเกมอื่นๆ 

     

     

     

     

    แม้อัตราการแลกเปลี่ยนจะมีความต่างกันมากพอสมควร แต่เนื่องจากข้อบังคับการปรับโทษอยู่ในขั้นร้ายแรงถึงขั้นถูกแบนจนไม่อนุญาตให้กลับมาเล่นใหม่ได้อีก จึงทำให้เกมยังคงรักษาสมดุลและผู้เล่นเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะนักเล่นเกมอาชีพจำนวนมากที่แห่เข้ามาเล่นเกมนี้

     

     

     

     

    ซีแนลยิ้มกริ่มกับตัวเองหลังจากคิดลู่ทางในการหาเงินเก็บออมสะสมให้ตัวเองอย่างคร่าวๆ ว่าจะลองนำเงินที่หามาได้ในเกมแลกเปลี่ยนออกไปเป็นเงินจริงดูบ้าง จนหลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างเจ้าเล่ห์โดยไม่รู้เลยว่า ท่าทางแบบนั้นกับสภาพแก่ชราที่เข้ากันได้อย่างเหมาะเจาะนั่นดูน่ากลัวแค่ไหน

     

     

     

     

    เจ้าหน้าที่ธนาคารต้องกลืนน้ำลายเฮือกด้วยความหวาดผวาและปาดเหงื่ออย่างห้ามไม่อยู่เป็นครั้งคราวเวลาที่เธอทำท่าคิดโรคจิตโดยมิได้รู้เนื้อรู้ตัว

     

     

     

     

    นายฉิงข้าต้องการดาบที่ท่านเก็บไว้

     

     

     

     

    เสียงของพี่หมีที่เกาะหนึบอยู่บนบ่าของเธอดังก้องขึ้นในหัวโดยที่แม้แต่เธอเองก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตอนไหน

     

     

     

     

    ซีแนลหันขวับไปมองแล้วเลิกคิ้วสูงขึ้นเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ เพราะครั้งนี้พี่หมีของเธอไม่ได้อ้าปากพูดกับเธอเหมือนทุกที แต่กลับกลายว่าเสียงที่เธอได้ยินเหมือนการส่งกระแสจิต

     

     

     

     

    เธอเดาว่านั่นอาจจะเป็นความสามารถหนึ่งของระบบที่มีต่ออาวุธกับเจ้านายโดยเฉพาะอาวุธพิเศษที่มีจิตวิญญาณ

     

     

     

     

    พูดในใจได้ แล้วทำไมไม่พูดตั้งแต่แรกเนี่ย!’ เธอว่ากลับไปบ้าง

     

     

     

     

    เพราะข้าไม่ได้ยินเสียงของนายฉิง ถ้านายฉิงไม่ตั้งใจคุยกับข้า

     

     

     

     

    หมายความว่ายังไง?

     

     

     

     

    มีเพียงผู้รับใช้ของนายฉิงเท่านั้นถึงมีสิทธิ์ได้ฟังความคิดของท่านทุกๆ อย่าง ข้าที่เป็นเพียงแค่อาวุธจึงได้ยินเฉพาะสิ่งที่นายฉิงอยากให้ได้ยิน

     

     

     

     

    เธอพยักหน้าเข้าใจ เมื่อเห็นสีหน้าเหมือนจะมีคำถามของเจ้าหน้าที่ธนาคารเธอจึงขอเวลาครุ่นคิดอะไรบางอย่างเป็นการส่วนตัวสักสองสามนาทีเพื่อไม่ให้ดูเป็นที่น่าสงสัย

     

     

     

     

    งั้นก็เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า เมื่อครู่นี้พี่หมีบอกว่าดาบอะไรนะ?ซีแนลเอ่ยถามในใจขณะที่คิดไม่ออกว่าอีกฝ่ายหมายถึงดาบอะไรกันแน่ เพราะเท่าที่จำได้เธอไม่เคยใช้ดาบนี่นา

     

     

     

     

    ข้าต้องการดาบที่นายฉิงเก็บไว้กับเจ้าหน้าที่ธนาคาร เมื่อครู่นี้ข้าเห็นมันตอนที่เขานำหยาดน้ำตาโดโรธีออกมา

     

     

     

     

    เดี๋ยวนะ ดาบเล่มนั้นนะเหรอ!?”

     

     

     

     

    อ้อ เธอนึกออกแล้ว ดาบราชายูโรป้าของพี่เคน!

     

     

     

     

    ซีแนลทำท่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและยิ้มออกเมื่อนึกได้ เธอหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วหันไปถามอีกฝ่ายอย่างไม่ไว้ใจ นายจะเอาดาบไปทำไม ตัวเองก็เป็นอาวุธอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง

     

     

     

     

    ข้าต้องการมันนายฉิง นะๆ มอบมันให้กับข้า

     

     

     

     

    ซีแนลทำท่าลังเลใจอยู่ครู่หนึ่ง

     

     

     

     

    ตอนแรกเธอตั้งใจว่าจะเอาดาบอันนี้ไปคืนให้กับพี่เคนเพราะเธอไม่ได้ใช้ และมันยังเป็นดาบที่หายากซึ่งได้มาจากภารกิจระดับสูงโดยผ่านจากประสบการณ์ของตัวเองทำให้เธอรู้ว่ามันมีคุณค่าและราคายากที่จะประเมินได้

     

     

     

     

    ดังนั้นเธอจึงไม่อยากเก็บไว้โดยไม่ได้เกิดประโยชน์อะไร แต่หลังจากที่เห็นท่าทางจริงจังปราศจากความง่วงงุนเป็นครั้งแรกของพี่หมีซึ่งทำให้เธอรู้สึกแปลกใจ

     

     

     

     

    ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูขอร้องและแน่วแน่จริงจังอย่างที่ไม่พบเจอมาก่อนทำให้เธอไม่อาจปฏิเสธได้ลง

     

     

     

     

    ซีแนลจึงแจ้งความประสงค์กับเจ้าหน้าที่ธนาคารขอเบิกไอเท็มชิ้นนั้น คลังเก็บของธนาคารจึงเหลือเพียงหยาดน้ำตาแม่มดโดโรธีเหลือฝากไว้ชิ้นเดียวสำหรับทำภารกิจ

     

     

     

     

    แต่เมื่อขอรับไอเท็มเพิ่มประสบการณ์ที่ทางระบบแจ้งไว้อีกหนึ่งอย่าง ทางธนาคารจึงแจ้งเพิ่มเติมว่าเธอได้รับหีบทองคำอีก 2 ใบ  และกล่องอุปกรณ์ตัดเย็บตุ๊กตาจำนวน 1 กล่อง ซึ่งเป็นค่าตอบแทนที่ได้จากภารกิจค้นหาจิตวิญญาณของอาวุธ 

     

     

     

     

    เธอจึงตัดสินใจขอเบิกมันออกมาพร้อมๆ กันหมด โดยเจ้าหน้าที่ทางธนาคารไม่ลืมแจ้งข้อมูลราคาประมูลไอเท็มหยาดน้ำตาแม่มดโดโรธีกับเธอว่าราคาสูงขึ้นไปถึง 1,600ล้านZ แล้ว และเตือนทิ้งท้ายไว้ด้วยว่าเหลือระยะเวลาการประมูลอีกประมาณราวๆ 10 ชั่วโมงในโลกความจริง หรืออีก 10 วันในเกม

     

     

     

     

     

    หลังจากจัดการเรื่องทั้งหมดเสร็จเรียบร้อยซีแนลก็ออกมาจากธนาคารและหามุมเงียบสงบที่ไม่มีคนทำการเปิดใช้ไอเท็มเพิ่มค่าประสบการณ์พิเศษที่ระบบมอบให้และหีบทองคำที่ได้รับมาทันที

     

     

     

     

     

    ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน เปิดใช้ไอเท็มเพิ่มค่าประสบการณ์พิเศษให้กับผู้เล่น เพิ่มระดับความไวในการอัพเลเวล 80% กำหนดระยะเวลาใช้ 45 วัน ในเกม ขอให้ผู้เล่นโชคดีค่ะ

     

     

     

     

     

    หลังจากได้ยินเสียงเตือนจากทางระบบซีแนลก็ยิ้มด้วยออกมาความพอใจ เพราะดูเหมือนว่าทางระบบก็ไม่ได้ใจร้ายกับเลเวลของเธอที่หายไปทั้งหมด หลังจากนั้นเธอก็จัดการเปิดหีบทองคำสองใบที่เหลือต่อทันที

     

     

     

     

     

    ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน เปิดหีบทองคำสุ่มโชคใบที่หนึ่ง ท่านได้รับคำอวยพรจากตุ๊กตาหมี ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน ได้รับแผนที่ลับเมืองเซเปียที่ระบุตำแหน่งที่อยู่ของสัตว์เทพอสูรหมีขาวพันปี ระดับราชาที่ใกล้สูญพันธุ์

     

     

     

    ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน เปิดหีบทองคำสุ่มโชคใบที่สอง ท่านได้รับคำอวยพรจากตุ๊กตาตัวตลกนักฆ่า ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน ได้รับแผนที่ลับเมืองเซเปียที่ระบุตำแหน่งสัตว์เทพอสูรจ้าวแห่งนักทำนาย ระดับจักรพรรดิ

     

     

     

     

     

    แผนที่? ระบบจะสุ่มให้แผนที่เธอมาทำไมเนี่ย!

     

     

     

     

    อย่างน้อยๆ ก็ควรจะสุ่มไอเท็มอะไรดีๆ กว่านี้ แต่นี่เธอกลับเปิดหีบทองคำแล้วสุ่มแผนที่ระบุสัตว์เทพอสูรมา ไม่ใช่ว่าเธอต้องไปฆ่าหรือสู้รบกับมันอีกหรอกนะ

     

     

     

     

    ที่สำคัญแผนที่ระบุตำแหน่งสัตว์เทพอสูรระดับราชาและจักรพรรดิให้เธอมาแบบนี้ รับรองว่าเธอไม่เอาด้วยแน่ๆ เพราะแค่คิดถึงภารกิจครั้งที่แล้วเธอยังอดสยองไม่หายเลย

     

     

     

     

    ซีแนลขมวดคิ้วยุ่งเข้าหากันเล็กน้อยขณะถอนใจ ตอนแรกเธอทราบอยู่แล้วว่าหีบทองคำสองใบได้มาจากภารกิจค้นหาจิตวิญญาณซึ่งเกี่ยวข้องกับอาวุธของเธอ แต่ก็ไม่คาดคิดว่าไอเท็มที่เปิดได้จะมีความเกี่ยวข้องกับเมืองเซเปียด้วย

     

     

     

     

    สรุปว่าเธอโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่เนี่ย

     

     

     

     

    ว่าก็ว่าเถอะ แผนที่สองใบที่ได้มามันไม่ได้ช่วยให้อะไรง่ายขึ้นกับระดับเลเวลอันน้อยนิดของเธอ จะไปตายเสียเปล่าก็ไม่รู้

     

     

     

     

    “นายฉิง แผนที่สองใบนี้เกี่ยวข้องกับข้า”

     

     

     

     

    ซีแนลหันไปมองพี่หมีที่กำลังเอียงคอครุ่นคิดและจ้องมองแผนที่ในมือของเธอตาใสแจ๋ว นับว่านี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่พี่หมีขี้เซาของเธอไม่ได้มีอาการงัวเงีย

     

     

     

     

    ฉะนั้น เธอจึงเข้าใจได้ในทันทีว่านี่คงเป็นเรื่องสำคัญ ไม่สิๆ แผนที่สองใบนี้มีความสำคัญมากต่างหากล่ะ

     

     

     

     

    “เกี่ยวข้องยังไงเหรอ” เธอถาม

     

     

     

     

    “หมีขาวพันปี สัตว์เทพอสูรตนนี้มีแค่ 9 ตนในพิภพ ก่อนหน้านี้โดนสังหารไปแย้วสอง บัดนี้เหลือเพียงเจ็ด ครั้งหนึ่งก่อนที่ข้าถูกผนึก มันถูกสังหารและนำขนของมันมาตัดเย็บประดับชุดให้ข้า ส่วนอีกตัวถูกสังหารเพื่อนำไปตัดเย็บให้กับคนที่ข้ารู้จัก นายฉิงข้าอยากได้ขนของมัน” พี่หมีเงยหน้าขึ้นจ้องหน้าเธอด้วยดวงตากลมโตใสแจ๋ว

     

     

     

     

    คราวนี้กลายเป็นเธอที่ก้มหน้าลงเพื่อจ้องมองแผนที่สีน้ำตาลเข้มในมือก่อนจะตอบตกลง “เอาสิ แต่ต้องรอให้ฉันระดับมากกว่านี้นะ เพราะทั้งอีดานและราลูเลียถูกผนึกแบบนี้ขืนไปสู้ด้วยต้องตายกับมาแน่ๆ” เธอว่า ขณะอีกฝ่ายยิ้มกว้างแล้วเริ่มเอามือป้อมๆ มาป้องปากหาวและเริ่มอาการง่วงงุนอีกครั้ง

     

     

     

     

    “แล้วแผนที่อีกใบที่ระบุตำแหน่งเจ้าแห่งนักทำนาย สัตว์อสูรระดับจักรพรรดินี่ล่ะ ตัวนี้ต้องโหดมากแน่ๆ” เธอบ่นขณะกำแผนที่แน่นด้วยความกังวล

     

     

     

     

    “ไม่หยอก เจ้านี่เป็นสัตว์เทพอสูรที่รักสงบ ข้าไม่รู้จักมันหยอกนะ แต่เคยได้ยินว่าใครที่ได้เจอมันจะได้รับคำทำนายที่แม่นมาก ตอนนั้นแม้แต่เทพบนสวรรค์ยังค้นหาตัวเพื่อมารับคำนายเยย นายฉิงจะไปหยือเปล่าอ่ะ ห้าว~” พี่หมีบอกขณะเริ่มหาวและนั่งตาปรือ

     

     

     

     

    “ถ้าไปหาแล้วจะไม่โดนฆ่าจริงๆ นะเหรอ” เธอถามย้ำเพื่อความแน่ใจ

     

     

     

     

    “ช่ายยย~” อีกฝ่ายตอบด้วยน้ำเสียงยานคางที่ฟังเหมือนง่วงเต็มทน ซีแนลยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วส่ายหัวกับท่าทางน่ารักที่บางครั้งก็ชวนหงุดหงิดให้หมั่นไส้ของเจ้าพี่หมีสีเทาหม่นที่นั่งเกาะแน่นอยู่บนบ่าของเธอ

     

     

     

     

    “อย่างนั้นเราก็ไปหาเจ้านี่ก่อนเลยก็แล้วกัน” เธอว่าด้วยท่าทางตื่นเต้น

     

     

     

     

    “ไม่ได้หยอก นายฉิงยังเข้าเมืองเซเปียไม่ได้อ่ะ”

     

     

     

     

    จริงด้วย!

     

     

     

     

    เธอลืมนึกไปเลยว่าระดับของเธอยังต่ำติดดิน กว่าจะใช้คำสั่งวาปไปยังเมืองเซเปียได้ เธอต้องเพิ่มระดับตัวเองเลื่อนขึ้นไปเป็นชนชั้นนักรบเสียก่อน หมายความว่าตอนนี้ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องเริ่มลงมือเก็บระดับใหม่งั้นสินะเนี่ย

     

     

     

     

    “นายฉิงไม่ต้องกังวลหยอก มีภารกิจหนึ่งที่นายฉิงทำแย้วฉามารถไปเมืองเซเปียได้ทันทีเยยอ่ะ ลองดูข้อมูลฉิ”

     

     

     

     

    “ภารกิจเหรอ!?”

     

     

     

     

    เธอทำหน้างุนงงสงสัยขณะเปิดสถานะภารกิจทั้งหมดขึ้นมาดู เพราะมีเรื่องมากมายเข้ามาจนลืมว่าตัวเองยังมีภารกิจตกค้างอยู่

     

     

     

     

     

     

    ภารกิจ : ส่งจดหมายให้พี่ชายของเจ้าหญิงซากศพที่ดินแดนนรก

    ส่งจดหมายถึง สัตว์เทพอสูรดิราเซีย ระดับจักรพรรดิ เลเวล 1000

    เงื่อนไข ส่งจดหมายถึงมือสัตว์เทพอสูรดิราเซีย

    โดยห้ามมิให้ผู้เล่นสังหารสัตว์อสูรในดินแดนนรก

    ค่าตอบแทนภารกิจ : ????

     

     

     

     

     

     

    ดวงตาของเธอเบิกกว้างโตทันทีหลังจากได้เห็นภารกิจในช่องสถานะของตัวเอง เธอลืมเรื่องจดหมายสู่ดินแดนนรกที่รับปากไว้กับราลูเลียแล้วด้วยซ้ำ ดีนะที่สถานะพันธสัญญาของราลูเลียถูกผนึกไว้ ไม่อย่างนั้นเธอนึกภาพไม่ออกเลยว่าตัวเองจะถูกอีกฝ่ายโวยวายมากแค่ไหน ยิ่งรายนั้นน่ากลัวอยู่ด้วย

     

     

     

     

    “นายฉิงทำภารกิจนี้เยย” พี่หมีส่งเสียงสนับสนุน

     

     

     

     

    ความจริงแล้วเธอคิดว่าทำภารกิจนี้ก็ดีเหมือนกัน เพราะราลูเลียเคยบอกเธอไว้ว่าสัตว์เทพอสูรในดินแดนนรกจะไม่ทำอันตรายใดๆ กับเธอ เพราะเธอเป็นผู้ถือจดหมาย ดังนั้นแค่ส่งจดหมายนี้ไปให้ถึงเป้าหมายที่ระบุไว้ก็พอ ส่วนไอ้เงื่อนไขที่ระบุว่าห้ามไม่ให้สังหารสัตว์อสูรตนใดในดินแดนนรกนั้นเธอเองก็ไม่คิดจะทำตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ตอนนี้เธอมีระดับแค่ 296 ระดับชั้นสามัญชน เธอจะเอาอะไรไปสู้มันล่ะ

     

     

     

     

    “เอาล่ะ งั้นเลือกทำภารกิจนี้ก่อนเลยก็แล้วก็กัน” เธอหันไปบอกกับพี่หมี

     

     

     

     

    “เดี๋ยวฉิ นายฉิงต้องเอาดาบมาให้ข้าก่อน”

     

     

     

     

    “หือ”

     

     

     

     

    เธอมองพี่หมีอย่างงงๆ แล้วก็พยักหน้าเมื่อเห็นท่าทางจริงจังของอีกฝ่าย เธอล้วงเอาดาบราชายูโรป้าออกมาจากกระเป๋ามิติที่เบิกมาจากธนาคารส่งให้อีกฝ่าย

     

     

     

     

    เธอเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าพี่หมีต้องการเอาดาบไปทำไม แต่เพราะท่าทางจริงจังจนผิดวิสัยนั่นแหละจึงทำให้เธออยากจะรู้ขึ้นมาและยอมทำตามง่ายๆ อย่างไม่เซ้าซี้

     

     

     

     

     

    To be continue…

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×