คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Funny Cooking :: ตอนที่ 13
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หอพักอลวน...คณะกรรมการอลเวง
ตอนที่ 13
“โอ๊ย!!!!” เสียงร้องดังขึ้นเพราะสะดุดล้ม ทำให้อีกคนที่มาด้วยนั้นหันไปตามเสียง แต่ก็ตกใจเพราะคู่ของตนนอนไปกองกับพื้น
“เฮ้!!! ตายรึยังเนี่ย” ร้องอย่างตกใจและรีบไปประคองตามประสาสุภาพบุรุษ
“นี่นายแช่งฉันรึไงเนี่ย!!!” เถียงกับไปอย่างไม่ลดละ
“ฮ่าๆๆ ฉันรู้ไงว่าเธอไม่ตายง่ายๆ หรอกนะ เพราะคนอย่างเธอน่ะมันตายยาก เอ๋ ว่าแต่เจ้าหญิงน้ำแข็งอย่างเธอเนี่ยเถียงเป็นกับเค้าด้วยหรอ??”
“เชอะ” เมื่อเถียงอะไรกลับไม่ได้ ก็สะบัดหน้าไปทางอื่นเพื่อกลบเกลื่อนความอาย
หรือ กลบเกลื่อนที่หน้าแดง??
“เอ๊า เป็นอะไรรึเปล่าครับคุณเจสสิก้า ลุกไหวมั๊ย” ถามขึ้นอย่างเป็นกังวล พลางจะช่วยพยุงตัวขึ้นแต่ก็ถูกปฏิเสธ
“ลุกไหว ฉันไม่เป็นอะไรง่ายๆ หรอกนะ” ถึงแม้จะพูดอย่างนั้น แต่ความเจ็บที่ข้อเท้ามากเกินกว่าที่จะลุกไหวได้ ทำให้ต้องล้มอีกครั้ง
“โอ๊ย!!!!!”
“นั่นไง มานี่ ฉันช่วยละกัน” พูดพลางพยุงตัวขึ้นซึ่งคราวนี้เจสสิก้าก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร
“โอ๊ยยย ไม่ไหวแล้ว ขืนช้าแบบนี้มีหวังหาทางออกไม่เจอก่อนมืดแน่ๆ เอ้า เธอขึ้นหลังฉันซะ” ดงแฮสั่งพลางหันหลังแล้วย่อเล็กน้อย
“นายจะทำอะไร” ถามกลับด้วยท่าทีสงสัย
“อย่าโง่ได้ปะ ก็ขี่หลังไง ขี่หลัง” ดงแฮพูด
“ง โง่หรอ?? นี่นายว่าฉันโง่หรอ!!!!”
“ก็ใช่นะสิ ขึ้นมาได้แล้วจะมืดแล้วนะ!!”
“= =’” แม้จะเถียงแค่ไหนแต่ก็ต้องยอม เฮ้อ!
“นี่นาย...ฉันเคยเจอนายที่ไหนรึเปล่า” ถามขึ้นท่ามกลางความเงียบ และข้อสงสัยมานาน เพราะรู้สึกว่าตนคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้เหลือเกิน
“ฮ่าๆๆ ในฝันละมั้ง” ดงแฮหัวเราะกลบเกลื่อน เพราะไม่อยากให้รู้เรื่องมากมาย
“ไม่อะ ฉันไม่เคยฝันถึงคนหน้าแบบนาย” เจสสิก้าพูด
“= =’ หน้าอย่างฉันนี่มันแบบไหนครับคุณผู้หญิง”
“คุณที่สอง ไม่คิดจะพูดอะไรบ้างหรือครับ” คยูฮยอนพูดอย่างกวนๆ ทำให้ซอฮยอนมองค้อนกับคำว่าที่สอง
“คนอย่างนาย ฉันไม่อยากจะคุยด้วย” พูดอย่างเหยียดๆ(?) พลางเดินเร็วขึ้นเพราะไม่อยากจะคุยกับคนข้างๆ
“เฮ้ เดี๋ยวหลงนะคุณ” คยูฮยอนเร่งความเร็วขึ้น
“ก็ดีกว่าหลงอยู่กับนาย”
“เมื่อไหร่คุณจะคุยดีดีกับผมได้ซักทีเนี่ย”
“ก็ต่อเมื่อนายเลิกกวนประสาทฉัน”
“ผมไปกวนประสาทคุณตอนไหนครับ คุณที่สอง ^^”
“ก็ตอนนี้เนี่ยแหละ แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าที่สองได้แล้ว มันน่ารำคาญ”
“ถ้าผมไม่เรียกคุณแบบนี้ แล้วจะให้ผมเรียกคุณแบบไหนละครับ คุณที่สอง”
“ก็เรียกชื่อฉัน มันยากนักรึไง”
“ก็ไม่อยากหรอกนะ แต่ผมว่าเรียกแบบนี้ดีกว่า”
“ = = ”
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิครับ มันไม่สวยเลยนะ”
“เรื่องของฉัน”
“คุณอย่าทำให้ผมรู้สึกผิดสิครับ”
“นายจะสำนึกผิดอะไร นายไม่จำเป็นต้องสำนึกผิดอะไรทั้งนั้น”
“ก็สำนึกผิดที่ครั้งหนึ่งผมทำให้น้องสาวคุณต้องตาย” คำพูดนี้ทำให้ซอฮยอนหยุดชะงัก แล้วหันกลับมามองด้วยสายตาที่เจ็บปวด
“ผมรู้นะ ที่คุณเกลียดผม คุณไม่ชอบขี้หน้าผม เพราะมันจะทำให้คุณนึกถึงน้องสาวคุณ แล้วเมื่อกี้ สีหน้าของคุณเมื่อกี้มันทำให้ผมรู้ได้ทันที และมั่นใจมากขึ้นว่าคุณต้องนึกถึงน้องสาวคุณเป็นแน่” คยูฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“นายจะพูดขึ้นมาทำไม เรื่องนั้นน่ะ ฉันไม่อยากนึกถึง เพราะฉะนั้นช่วยเงียบแล้วเดินต่อไปด้วย” พูดอย่างเย็นชาเพื่อกลบน้ำเสียงสั่นที่เหมือนจะร้องไห้ของตน
“เมื่อไหร่คุณจะเข้าใจนะ ว่าครั้งนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ” คยูฮยอนพูดเบาๆ
“นี่นาย มันจะมืดแล้วนะ ฉันว่าเราออกไปไม่ได้แหงเลย T.T” นานะพูดขึ้นพลางทำหน้าจะร้องไห้
“เอ่อ นั่นสินะ งั้นเราไปหาฝืนมาก่อกันดีมั๊ย” เรียวอุคออกความเห็นเพราะไม่อยากให้เรนะนั้นกลัว
“อื้ม ว่าแต่นายก่อไฟเป็นหรอ??”
“เป็นสิ ฉันเคยทำนะ”
ผ่านไป 1 ชั่วโมงหลังจากหาฝืนเสร็จ...
“นี่นาย ฉันว่ามันไม่ติดแล้วนะ นี่มัน 1 ชั่วโมงแล้วนะ” นานะพูดขึ้นพลางดูนาฬิกาที่ข้อมือของตน
“เอ่อ แหะๆ ขอโทษนะ ที่ฉันจุดไฟไม่ได้ แต่อีกซักพักมันต้องได้แน่แน่ เชื่อฉันนะ”
“^^!”
**********************************************************************************
Special
หอพักอลวน...คณะกรรมการอลเวง
สัมภาษณ์คณะกรรมการนักเรียน
โดย...ยูอี
ยูอี – สวัสดีค่า~ ช่วงนี้หน้าฝน แต่ก็ยังร้อนอยู่เลยนะคะ TT ตอนนี้เราจะทำการสัมภาษณ์ เอ่อใครอะ(เอาสคริปขึ้นมาดู) อ้อ ใช่แล้ว คุณลิซซี่ค่ะ
เดินออกมาอย่างมาดมั่น!
ยูอี – สวัสดีค่ะคุณลิซซี่ ผอมลงรึเปล่าคะเนี่ย
ลิซซี่ – งั้นหรอคะ TT คงเป็นเพราะพี่เรนะดันงดอาหารเย็นบ่อยอ่า หิว~
ยูอี – แหะๆ งั้นหรอคะเนี่ย ว่าแต่คุณมาเดินป่ากับใครคะเนี่ย
ลิซซี่ – คะ ใครงั้นหรอ (นึก) อ้อ เยซองค่ะ ใช่แล้ว แก้มเหมือนซาลาเปา เยซองคะ
ยูอี – ฮ่าๆๆ
ลิซซี่ – ว่าแต่คุณพิธีกรละคะคู่กับใคร
ยูอี – อย่าให้พูดเลยคะว่าคู่กับใคร ฉันไม่อยากพูดถึงคนแบบนั้น
ลิซซี่ - บอกหน่อยเถอะค่ะ นะนะ
ยูอี – อย่าพูดถึงหมอนั่นเลยคะ
ลิซซี่ – นะนะ บอกหน่อยนะ
ยูอี – ก็บอกว่าอย่าไปพูดถึงคนพรรนั้นไงเล่า!!!!!!!!!!!
ลิซซี่ – O_O (ช๊อคเล็กน้อยกับท่าทีของพิธีกร) ถ้าเช่นนั้นขอจบการสัมภาษณ์เพียงเท่านี้นะคะ
(ไหงเป็นแขกรับเชิญกล่าวจบละนั่น)
PS.ทุกอย่างอยู่เหนือและเหนือกว่าจินตนาการ จิ้นให้ออกกันนะคะ ท่านผู้อ่าน ^o^!
PS[2].วันนี้ขออัพแค่ตอนเดียวนะคะ เจอกันใหม่ในตอนที่ 14 ไม่เกินเที่ยงคืนของวันพรุ่งนี้นะคะ
nu eng
ความคิดเห็น