ปมร้อนซ่อนรัก

ตอนที่ 22 : บทที่ 22 ผู้หญิงบนหน้าจอ (100%)

ตอนที่ 22

“คุณซ่อนอะไรไว้อยู่ในโทรศัพท์นั้นไม่อยากให้ใครเห็นใช่ไหม หรือว่าคุณ นี่คุณกลัวว่าจะมีคนรู้ตัวจริงของคุณที่อยู่ภายใต้หน้ากากอาจารย์หนุ่มผู้แสนดีใช่หรือเปล่า”

ประโยคสุดท้ายของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มถึงกับสะดุ้ง เหงื่อกาฬเม็ดน้อยใหญ่แย่งกันผุดพรายขึ้นมาเต็มหน้าผาก เขาได้แต่คิดในใจ นี่เธอรู้แล้วอย่างนั้นหรือว่าเขาเป็นตำรวจที่ปลอมตัวมา เขาสะเพร่าถึงขนาดเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงให้เธอรู้แล้วหรือนี่ ปฏิกิริยาของชายหนุ่ม ทำให้กานต์รวีถึงกับดีดนิ้วเปาะที่ข้อสันนิษฐานของเธอไม่ผิดพลาดอย่างแน่นอน

“จริงๆ ด้วยสินะ ที่แท้นายก็เป็นพวกโรคจิตที่ปลอมตัวมาเป็นอาจารย์เพื่อหลอกฟันนักศึกษาสาวเอ๊าะๆ ใช่ไหมล่ะ ที่นายไม่อยากให้ฉันยุ่งกับมือถือของนาย ก็เพราะว่าในนั้นมีพวกคลิปวิดีโอที่นายแอบถ่ายใต้กระโปรงสาวๆ เอาไว้แน่ๆ เลย”

ชายหนุ่มพอได้ยินดังนั้นก็ค่อยโล่งใจ ที่รู้ว่าความลับยังไม่แตก ที่แท้เขาก็แค่ทำตัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไปเอง เด็กสาวตรงหน้าไม่ได้ล่วงรู้ถึงตัวตนจริงๆ ของเขา หรือภารกิจที่เป็นความลับอะไรนั่น เธอเพียงแค่คิดไปว่าเขาเป็นพวกโรคจิตที่ชอบยุ่งกับเด็กสาวๆ เท่านั้น ดีล่ะในเมื่อเธอคิดไปแบบนั้น เขาก็คงต้องยอมตามน้ำเพื่อไม่ให้เธอเกิดสงสัยเขาขึ้นมาได้ นายตำรวจหนุ่มแกล้งโน้มหน้าลงไปใกล้ๆ หญิงสาว พลางกระซิบด้วยน้ำเสียงราวกับพวกโจรหื่นที่คิดจะลวนลามหญิงสาว

“เก่งมากนะ กานต์ ที่รู้ตัวจริงของผม ทีนี้ก็ปล่อยมือออกได้แล้ว ไม่อย่างนั้นคุณก็จะเป็นอีกคนที่มีคลิปอยู่ในมือถือของผม ว่าไงล่ะ อยากเป็นดาราหน้ากล้องเหมือนคนอื่นๆ รึเปล่า”

“ว้าย ตาบ้าลามก ออกไปไกลๆ เลย อย่ามายุ่งกับฉันนะ”

กานต์รวีตกใจเมื่อรู้สึกว่าจมูกของเขากำลังคลอเคลียอยู่แถวๆ แก้มของเธอ ลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดใบหูทำให้หญิงสาวรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งกาย เธอรีบปล่อยมือออกพร้อมกับหันไปกำหมัดต่อยเข้าที่หน้าอาจารย์หนุ่มเต็มแรง

                ผลัวะ!

ใบหน้าของวีรภัฏหันไปอีกทางเมื่อถูกกำปั้นลุ่นๆ ของหญิงสาวกระทบเข้าเต็มแก้ม ชายหนุ่มยกมือขึ้นคลำแก้มตัวเองพลางนึกในใจว่าเห็นตัวเล็กๆ แบบนี้ แต่กลับหมัดหนักเอาการ พอได้จังหวะที่กานต์รวีเผลอ เขาจึงหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมากดลบสายเรียกเข้าและออกทั้งหมด ก่อนจะยื่นมันส่งให้หญิงสาวอีกครั้ง แต่ยังไม่วายลูบคลำแก้มตัวเองป้อยๆด้วยความเจ็บ

“เอ้า ไหนจะเมมเบอร์ให้ผมไม่ใช่เหรอ รับไปสิ ไม่ต้องกลัวหรอกน่า กานต์ แบนเป็นไม้กระดานอย่างคุณ ไม่เห็นจะมีเสน่ห์น่าสนใจเลยสักนิด”

กานต์รวียืนนิ่งมองหน้าอีกฝ่ายด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ กระทั่งเจ้าของโทรศัพท์เริ่มเมื่อย อีกทั้งกระเพาะของเขาก็เริ่มส่งเสียงประท้วงขออาหารใหญ่แล้ว วีรภัฏแกล้งทำสายตาโลมเลียไปทั่วทั้งเรือนร่างของหญิงสาว ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ พร้อมกับพูดด้วยประโยคที่ทำร้ายจิตใจหญิงสาวยิ่งนัก

“นาย นี่มันจะมากไปแล้วนะ มามองอะไรฉันเนี่ย แถมยังพูดจาน่าเกลียดแบบนั้นอีก อี๋ แหวะ ทุเรศที่สุดเลย”

ชายหนุ่มยิ้มขำกับท่าทางของหญิงสาว ก่อนที่มือใหญ่จะคว้ามือเล็กของหญิงสาวขึ้นมา เขาวางโทรศัพท์เครื่องจิ๋วนั้นลงไปบนมือของเธอ แล้วเดินเลี่ยงไปทางห้องครัว เพื่ออุ่นอาหารกล่องสำหรับตัวเอง ตอนนี้เขาเริ่มหิวจนหน้ามืดแล้ว ถ้าอีกห้านาทียังไม่มีอะไรตกถึงท้องล่ะก็ เห็นทีเขาคงต้องจัดการเธอแทนอาหารเย็นในมื้อดึกเสียแล้ว

หญิงสาวมองโทรศัพท์มือถือแบบเครื่องฝาพับที่ชายหนุ่มยัดเยียดมันใส่มือของเธอไว้สลับกับมองแผ่นหลังกว้างหายเข้าไปในห้องครัวอย่างงุนงง เธอย่อตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตามเดิม ก่อนจะค่อยๆ เปิดหน้าจอกางออกมาแล้วก็ต้องรู้สึกแปลกใจที่เห็นว่าภาพแบ็คกราวด์ด้านในนั้นกลับเป็นภาพของหญิงชราหน้าตาท่าทางใจดีคนหนึ่ง ไม่ใช่ภาพโป๊เปลือยหรือภาพของหญิงสาวหน้าตาน่ารักอย่างที่เธอคิดไว้ อดคิดไม่ได้ว่าหรือเขาจะมีรสนิยมแปลกประหลาดชอบผู้หญิงอายุมากกว่า แต่ใบหน้าของคนในภาพนั้นมีริ้วรอยความเหี่ยวย่นที่บ่งบอกได้ถึงอายุอานามอย่างน้อยๆ ก็ปาเข้าไปเกินหกสิบปีได้ ดูไม่น่าพิสมัยเอาเสียเลย

“รูปหน้าจอนี่ใครเหรอ”

กานต์รวีตะโกนถามด้วยความสงสัย คนที่อยู่ในห้องครัวส่งเสียงตอบกลับมาแต่ไม่เห็นตัว เขาคงกำลังยืนเฝ้ารอกล่องอาหารหมุนอยู่ในเตาไมโครเวฟอยู่กระมัง หญิงสาวนึกในใจ

ต่อ

“คุณยายของผมน่ะ”

เมื่อได้ยินคำตอบของอาจารย์หนุ่ม หญิงสาวที่ตักข้าวเข้าปากคำแรกพลางเคี้ยวตุ้ยๆ อยู่นั้นก็แทบสำลัก เธอมองภาพบนหน้าจอแล้วเพ่งพิศดูดีๆ ก็พบว่าใบหน้าของหญิงชรานั้นมีเค้าโครงหน้าคล้ายคลึงกับวีรภัฏจริงๆ ถึงขนาดเอาภาพของคุณยายขึ้นโชว์หราบนหน้าจอแบบนี้ ดูท่าทางเขาคงเป็นลูกแหง่ที่เกาะติดคุณยายมาจนโตถึงป่านนี้แน่ๆ  

“ฉันนึกว่านายจะมีแบ็คกราวด์เป็นสาวสวยซะอีก”

กานต์รวีค่อยรู้สึกดีๆ กับเขาขึ้นมาบ้างก่อนจะบรรจงกดเบอร์โทรศัพท์มือถือของเธอลงบันทึกที่เครื่องของเขา และใช้เบอร์ของเขาพลางแอบมองว่าเจ้าของเครื่องเดินออกมาหรือยัง เมื่อไม่เห็นว่าเขาจะออกมาจากห้องครัวเสียที หญิงสาวจึงถือวิสาสะกดดูภาพที่เก็บอยู่ในแกลลอรี่ ก็พบว่าเต็มไปด้วยภาพของหญิงชราคนเดิมในอิริยาบถต่างๆ เต็มไปหมด กระทั่งมาถึงรูปของชลธิชา เธอยังไม่ทันจะกดดูภาพต่อไป เจ้าของเครื่องก็มือไวคว้าไปเสียก่อน

“ไม่มีหรอก คนที่ผมรักที่สุดก็คือคุณยายนี่แหละ อ่อ แล้วก็ยังมีสาวน้อยอีกคน”

“หมายถึงน้ำเหรอ”

หญิงสาวพูดชื่อของเด็กสาวทายาทนักการเมืองขึ้นมา เพราะเห็นว่ามีภาพของชลธิชาอยู่ในแกลลอรี่ของเขาด้วย ทางฝ่ายชายหนุ่มก็ได้แต่โบกไม้โบกมือปฏิเสธพร้อมกับหัวเราะขำ

“ไม่ใช่หรอก อย่างน้ำน่ะ ผมก็แค่เอ็นดูเขาเหมือนน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้นเอง ผมหมายถึงผู้หญิงอีกคนที่เคยเจอสมัยเด็กๆ ต่างหากล่ะ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้เธอไปอยู่ที่ไหนแล้ว แค่ชื่อของเธอ ผมยังไม่รู้เลย”

 “แสดงว่านายไม่มีแฟนงั้นเหรอ อ้าว แล้วเพลงที่นายเปิดฟังทุกวันนั่น หมายถึงใครกันล่ะ”

 กานต์รวีสะดุดกับคำที่ชายหนุ่มพูดอยู่พักหนึ่งแล้วจึงเอ่ยถามต่อ นายตำรวจหนุ่มตักอาหารเข้าปากพลางเคี้ยวหมุบหมับอย่างรวดเร็วด้วยความหิว ก่อนจะเอ่ยตอบอีกฝ่ายกลับไปอย่างเศร้าๆ แต่ก็ดูเหมือนจะมีความสุขอยู่ในคราเดียวกัน

“ไม่มีหรอกครับ ส่วนเพลงที่ผมฟัง ผมรู้สึกว่าความหมายของมันตรงกับผม ที่อยากจะสื่อกับคุณยาย และสาวน้อยคนนั้นน่ะครับ”

เขาตอบพร้อมรอยยิ้ม เธอก็รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกที่ได้รู้ว่าตอนนี้เขาไม่ได้คบกับใครอยู่ หญิงสาวลอบยิ้มอย่างที่เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน หรือเธอก็ชอบที่มีใครสักคนใช้ชีวิตอยู่กับเธอเช่นนี้กันนะ

“พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า เดี๋ยวเราก็รีบขึ้นไปนอนได้แล้วล่ะ”

นายตำรวจหนุ่มตักอาหารคำสุดท้ายเข้าปาก เขารอจนหญิงสาวจัดการกับอาหารของตัวเองจนหมดแล้วเช่นเดียวกัน ก่อนจะเอ่ยเตือนเพราะตอนนี้เวลาล่วงเลยมาเกือบจะสี่ทุ่มแล้ว มิหนำซ้ำพรุ่งนี้พวกเขาจะต้องออกจากบ้านตั้งแต่เช้าเพื่อไปขึ้นรถที่หน้าคณะให้ทันตอนหกโมงเช้า ทั้งเขาและเธอดูเหมือนจะมัวแต่ทะเลาะกันอยู่นานจนลืมวันเวลาและสิ่งที่ต้องทำไปแทบหมดสิ้น หญิงสาวพยักหน้ารับคำก่อนที่จะรีบหยิบจานชามไปล้างที่อ้างล้างจาน

“ไม่ต้องล้างหรอกเดี๋ยวผมล้างเอง กานต์ขึ้นไปพักผ่อนเถอะ”

                “ขอบคุณค่ะ”

เสียงของชายหนุ่มที่ดังมาจากด้านหลังทำให้กานต์รวีสะดุ้ง เขามายืนอยู่ข้างหลังเธอตอนไหนกันนะ หญิงสาวก้มหน้าก้มตาล้างไม้ล้างมือก่อนที่จะรีบผละหนีขึ้นห้องไป ท่าทางน่ารักของเด็กสาว ทำให้ชายหนุ่มอารมณ์ดีขึ้นมาก หลังจากที่เครียดจากการทำงานมาเมื่อครู่

                เมื่อกานต์รวีมาขึ้นมาถึงบนห้อง เธอเดินไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะกลับมาทิ้งตัวลงบนที่นอนอีกครั้ง หญิงสาวหลับตาลง จู่ๆ ก็นึกไปถึงเสียงนุ่มของชายหนุ่ม พลันใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีอย่างผิดปกติ เธอใช้หลังมือแตะหน้าผากและลำคอตัวเองสำรวจดูว่าเป็นเพราะพิษไข้เล่นงานหรือเปล่า เพราะวันนี้ทานข้าวเย็นช้ากว่าทุกที แต่ดูเหมือนจะไม่มีไข้ตามที่เธอคาดไว้ และแล้วคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่หญิงสาวนอนไม่หลับ เธอได้แต่กลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงอย่างกระสับกระส่าย ในหูมีแต่คำพูดของชายหนุ่มห้องตรงข้ามดังก้องกังวานอยู่ตลอดเวลา มารู้สึกตัวอีกทีเกือบฟ้าสางเสียแล้ว

ติดตามตอนต่อไปได้เร็วๆ นี้ค่ะ