ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Coffee Prince สื่อรักร้านกาเเฟ (2u)

    ลำดับตอนที่ #5 : Part 4 My brother Kim Jaejoong

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 714
      6
      9 ม.ค. 53

    Part 4 My Brother Kim Jaejoong

    ยูชอนเดินปรี่เข้าไปในตึกกระจกสีสดใส ไม่สนใจทั้งการ์ดและพนักงานต้อนรับที่ยิ้มให้เขาแม้แต่น้อย ตากลมมองไปที่จุดหมายเดียวคือพี่ชายเขาที่กำลังยืนยิ้มอยู่กับใครสักคนที่เขาไม่รู้จัก

     

    คิมแจจุง ! พี่บังอาจมากที่ทิ้งฉันไว้คนเดียว ยูชอนฟาดถุงใส่ของทั้งหมดไม่มียั้งแรงไปยังแขนของพี่ชาย

     

    พี่ใจร้าย  ใจร้ายมากเลยนะ ยูชอนพูดกระเง้ากระงอดอย่างน้อยใจ ไม่วายขอฟาดอีกทีซ้ำสอง  แจจุงร้องอ๊ากก่อนจะหมุนตัวไปหลบหลังชายอีกคนที่เชากำลังคุยอยู่ด้วยพัลวัน

     

    ท่านประธานครับช่วยผมด้วย

     

    เอ่อ

     

    ยูชอนหยุดศึกทันทีเมื่อรับทราบว่าคนที่เขาเกือบจะฟาดลงไปอีกทีนั้นเป็นใคร สูทนอกสีดำทับเสื้อเชิ๊ตสีขาวตัวในตัดกับไทสีชมพูถูกเรียบจนเรียบแปล้ ดูภูมิฐานรับกับใบหน้าหล่อเหล่าที่ดูยังไงอายุก็ไม่น่าจะเกินสามสิบกว่าไปได้เลย

     

    น้องชายสินะ หน้าไม่ค่อยคล้ายกันเลยเนี่ย อืม อืมมเสียงทุ้มลากยาว มองสลับคนพี่ทีคนน้องที

    คนละแม่น่ะครับ แจจุงยิ้มกว้าง ดึงยูชอนที่หน้าบอกบุญไม่รับมายืนข้างๆ 

    เรียนอะไรมาล่ะเราน่ะ ? 

    นิเทศน์ครับ เรียนพวกถ่ายภาพ ทำซาวด์น เบื้องหลังน่ะฮะ

     

    อืม เดี๋ยวนะ  จุนจินมานี่สิ เขาหันไปอีกฝั่งกวักมืออยู่แปบเดียว ร่างสูงโปร่งไม่แพ้กันก้าวยาวๆเข้ามาหา ในมือถือวอล์คกี้ ทอล์คกี้เครื่องเล็กสีดำคอยติดต่อกับฝ่ายประชาสัมพันธ์ที่ทำงานกันไม่ค่อยจะเรียบร้อยดี

     

    ครับพ่อ ชายหนุ่มยิ้มรับ  มองเลยไปยังหน้าหวานที่อยู่ข้างๆแจจุง

    ยูชอนนี่ลูกชายคนโตของฉันเอง จุนจิน ส่วนนั่นยูชอน น้องชายของยองวุงเขา

     

     ยูชอนพยักหน้ารับ พิจารณาใบหน้าที่เหมือนกันแทบจะถอดแบบ ดูแล้วเหมือนใครสักคน ยูชอนขมวดคิ้ว ไม่อยากจะคิดเลยว่าท่านประธานยังหนุ่มนั่นจะมีลูกตอนอายุเท่าไหร่กันนะ

     

     ฉันหาช่างภาพโปรโมทร้านคร่อกฟี้ชอปของแกให้แล้วนะ

    พ่อ !”

    เออ คอฟฟี่ชอปนั่นแล่ะ

     

    ไว้ใจให้ผมทำงานใหญ่อย่างนั้นเลยเหรอครับ ?  ยูชอนถามด้วยความเกรงใจ ยื่นกล้องคู่ใจให้กับประธานยังหนุ่ม เขางึมงำอยู่พักว่ารูปท้องฟ้าพวกนั้นสวยดี  ก่อนจะส่งกล้องต่อให้ลูกชายคนโต

     

    ฝีมือดีนี่ ตกลงอาทิตย์หน้าพี่มารับไปดูสถานที่นะ จุนจินยิ้มกว้าง หันไปบ่นอยู่กับพ่อตัวเองว่าหาช่างภาพให้แล้วทำไมถึงไม่หานายแบบให้ด้วยเสียเลย

     

    น้องชายสุดที่รักของแกไงล่ะ กลับมาจากทัวร์ฮอกไกโดหรือยังล่ะ เขาพูด หยิบแท่งชอคโกแลตยี่ห้อดังออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทราคาแพง ปากก็บ่นเลขาคนสวยว่าทำไมไม่หยิบแบบที่มีท๊อฟฟี่ใส่มาด้วย

     

    เห้อ จุนจินถอนหายใจยืดยาว สุดปัญญาจะตามน้องชายให้กลับเข้าบ้านได้  หน้าตาหล่อเหลาแบบที่ว่าถ้ามารับเป็นนายแบบคงจะดังข้ามน้ำข้ามทะเล แต่นานๆทีมันถึงจะปรากฏตัว ถ้าไม่ตะลอนอยู่ข้างนอก ก็ไปซุกอยู่แต่ที่คอนโดของตัวเอง เขาจำได้ว่าพ่อแบ่งให้เขากับน้องคนละครึ่งไหงมันกลับกลายเป็นเขาทำคนเดียวอยู่จนบัดนี้

     

    ผมอยากจะจับมันมัดลงกระสอบมาทำงาน แต่ไอตัวดีคงจะหาทางหนีออกไปจนได้

    แกก็รู้ ยังจะบ่น เอาสักอันไหม เขาถาม ยัดชอคโกแลตห่อเล็กๆ ใส่มือแจจุงกับยูชอน

     

     

    ทำไมไม่หาผู้จัดการให้เขาสักคนล่ะครับ แจจุงถาม นิ้วเรียวง่วนกับการแกะของหวานแท่งเล็กมาชิมรส กระซิบบอกยูชอนเบาๆว่าให้ลองชิมดูเพราะว่ามันรสชาติดี

     

    หน้าที่นี้มันมีเบื้องหลังน่ะสิ อีกอย่างน้องชายฉันไว้ใจคนยาก ประธานหนุ่มพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะมองหน้าลูกชายแล้วหันมองหน้าแจจุง

     

    เธอก็ยังไม่มีผู้จัดการเป็นตัวเป็นตนไม่ใช่เหรอแจจุง?

     

    จริงด้วยครับพ่อ ให้ยูชอนเป็นผู้จัดการส่วนตัวสิ นายจะได้สอนงานเขาได้ อยู่บ้านเดียวกันด้วยสะดวกดีออกนะ

     

    คิดดีๆก็เป็นนะแกเนี่ย

     

    ถ้าพี่จุนจินกับท่านประธานว่าดีผมก็ว่าดีครับ

     

    งั้นว่าตามนี้นะ ประธานชองเอ่ยปาก ก่อนออกปากไล่ลูกชายคนโตให้ไปแก้ปัญหาที่ประชาสัมพันธ์เพราะมีลูกค้าคนหนึ่งกำลังโวยวาย

     

    ยูชอนอ้าปากค้าง แอบทึ้งแขนเสื้อแจจุงที่ไปเออออกันโดยไม่มีช่องให้เขาแย่งสักคำได้ไง  แล้วยังชอคโกแลตนมแท่งโตที่ถูกยัดในมือเหมือนค่าปิดปากนี่อีก ยูชอนอยากจะบ้า  

     

    ผู้จัดการน่ะต้องเป็นคนที่เข้าใจศิลปินใช่ไหมล่ะยูชอน ฉันดูออก เขายิ้มให้กับยูชอน ก่อนจะเดินไปแฝงตัวอยู่ในกลุ่มเด็กอีกฝั่งโถงที่กำลังวอร์มร่างกายสำหรับงานออดิชั่นที่จัดช่วงบ่ายวันนี้

     

    ยูชอนมองชอคโกแลตอีกแท่งที่พึ่งได้รับมา  คลึงห่อสีเข้มอยู่ครู่ ก่อนจะยกทั้งหมดให้พี่ชายเพราะตัวเองไม่พิศวาสของหวานเท่าไหร่นัก แจจุงพึมพำขอบใจก่อนถามว่าอยากทานอะไรหรือยัง

     

    พี่ไม่ต้องมาทำเนียนเลยนะ ! ไหนบอกมาซิว่าไปไหนมา ? แจจุงกลืนน้ำลายอึ้กใหญ่ ทำหน้าแหะๆก่อนบอกว่าจะพาไปไถ่โทษด้วยการพาไปเลี้ยงมื้อใหญ่

     

    ฝันไปเถอะ พี่ตายแน่  ตายแน่ ยูชอนกระชับถุง ตากลมจ้องมองแจจุงที่วิ่งไปไกล

    ไม่ทิ้งแล้วคร้าบบ ไม่ทำแล้วววว

     

     เขาวิ่งหลบ ฟ้องเด็กตัวเล็กๆที่ยืนมองกันตาแป๋วแหวว ชี้ไม้ชี้มือว่าพี่สาวคนนั้นจะแกล้งเขา

     

    พี่ฉาวว ไปตีพี่ชายเค้าทำไมอะ ? 

     

    ยูชอนถึงกับหน้าชา มองเด็กชายตัวน้อยมีฟันสองซี่หน้าตาน่าเอ็นดูที่กระตุกชายเสื้อเขาด้วยความไร้เดียงสา มองดูตัวเองในกระจกด้านข้างว่ามันเหมือนผู้หญิงตรงไหน ผมเคลียบ่าสีดำขลับ หน้าขาวปากแดง ปกติมันก็เฉยๆ แต่วันนี้มันให้ความรู้สึกแย่กว่าทุกวัน

     

    พี่แจจุงงงง พาผมไปร้านตัดผมเดี๋ยวนี้เลยนะ !!!!!!!! ”  

    .............................................

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×