คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : Part 25 Cigaretts
Talk : ถึงคุณปากกุ ต้องขออภัยจริงๆนะคะที่อัพช้า (โค้งติดพื้น)
คือเราไม่คิดว่ามีคนอ่านฟิคเเล้วนี่หน่า T 3 T //
เลยไม่ค่อนได้อัพ ขอโทษนะค้า (ดีนะเนี่ยที่มาทวง เกือบดีลีทไปเเล้ว - o- )
เอนจอยรีดดิ้งนะคะทุกท่าน , ต่อไปนี้เราจะอัพฟิควันที่ฝนตกนะคะ : )
Part 25 Cigaretts
ยูชอนแช่น้ำจนตัวเปียกโชก ถูสบู่ทุกซอกทุกมุมจนสะอาดหมดจด ทำเอาสบู่กลิ่นแอปเปิ้ลคาราเมลสุดโปรดพร่องไปเกือบครึ่งขวด ผมก็สระสักสี่ห้าร้อบได้ รับรองว่าสะอาดแถมนุ่มสลวยและหอมสุดๆ ออกจากห้องน้ำยูชอนเป็นพรีเซนเตอร์ยาสระผมได้เลย
“ทำไมยุนโฮไม่มาเรียกเลยวะเนี่ย ?” เขานึกว่าอาบไปห้านาทีร่างสูงคงมาทุบประตูปังๆๆให้เขาออกจากห้องน้ำแล้ว แต่นี่คงเกือบชั่วโมงได้แล้ว ทำไมยุนโฮไม่มาเรียกเขาอีก
“เอาวะ ยูชอน” ร่างแบบบางที่ตอนนี้ตัวซีดเพราะแช่น้ำนานก้าวออกจากอ่างอาบน้ำ คว้าผ้าขนหนูกลิ่นหอมคุ้นเคยมาห่อตัวลวกๆก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำ
“เฮ้ย !!!! ” ยูชอนถึงกับผงะถอยหลังเมื่อเจอร่างสูงนั่งฟังเพลงอยู่หน้าประตูห้องน้ำ
“นึกว่าจะฆ่าตัวตายจริงๆซะแล้ว เตรียมตัวไว้นะ เดี๋ยวเจอกัน” ยุนโฮส่งหูฟังและไอพอดให้ยูชอน ซึ่งร่างบางก็รับมาใส่หูทันที คือเขากับยุนโฮพวกเดียวกัน เสียงเพลงทำให้ความคิดสงบลงได้
ยูชอนแต่งตัวไปฟังเพลงไป เงี่ยหูฟังเสียงน้ำไป พลางเกาหัวอย่างสงสัย
“ตกลงว่าเราทำอะไรวะเนี่ย ? ” ยูชอนหน้ามุ่ย คว้าเสื้อยืดสีเทาตัวสบายมาสวมคู่กับขาสั้นสีน้ำเงินเข้ม ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งรอร่างสูงที่ปลายเตียง
ยุนโฮคว้าเสื้อกล้ามกับขายาวมาสวมพลางเช็ดผม ขายาวก้าวไปประชิดยูชอนที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ปลายเตียง
“ไหนบอกมาซิว่าเราทำผิดอะไร ?” ยูชอนเงยหน้าขึ้นมองยุนโฮที่ยืนค้ำหัวอย่างคาดคั้น
“วันนี้ขึ้นไปทำอะไรบนดาดฟ้า ?”
“แล้วคนปกติขึ้นไปทำอะไรบนดาดฟ้าหล่ะ? ” ยูชอนเบะปากพลางกลอกตา ตกลงว่ายุนโฮจะไม่จบเรื่องเขาขึ้นไปอยู่กับธันเดอร์บนนั้นใช่ไหม
“เราถาม ให้ตอบ ไม่ได้ให้ย้อน” เขาว่าพลางเอามือกอดอก ไม่มีแววล้อเล่นอยู่บนใบหน้าอีกจนร่างบางที่นั่งอยู่ต่ำกว่ายังตกใจ
“นายก็รู้อยู่แล้วนี่” ยูชอนตอบพลางก้มลงเล่นมือตัวเอง สายตาคาดโทษของยุนโฮทำให้เขาเสียววาบบอกไม่ถูก
“พูดสิ”
“อย่ามากดดันเรานะ !! ก็ใช่ เราขึ้นไปคุยกับธันเดอร์ ผิดมากรึไง หาเรื่องเราอยู่ได้ !!” ยูชอนลุกขึ้นยืนบนเตียงค้ำหัวร่างสูง มือเรียวผลักไหล่ยุนโฮจนด้านสูงเซไปด้านหลัง
“เราไม่ได้หมายถึงที่ขึ้นไปคุยกับธันเดอร์ เราเห็นธันเดอร์ตามขึ้นไปทีหลัง”
“นาย ! จะบอกอะไรกันแน่ ?” ยูชอนชี้หน้าร่างสูงพลางกระโดดเหยงๆอย่างเหลืออด
“จะไม่พูดใช่มั้ย ?” ยุนโฮลูบผมตัวเองอย่างอารมณ์เสียไม่แพ้กัน ผ้าขนหนูในมือถูกปาลงพื้นไม่ไยดี ปกติเขาเป็นคนใจเย็น ถ้าไม่เป็นเรื่องเกี่ยวกับยูชอน
“จะพูดอะไรก็พูดมาสิ อ้อมไปอ้อมมาโค้งไปวนมาอยู่นั่น !” ยูชอนว่าแล้วปาหมอนบนเตียงลงพื้นอย่างไร้ความปราณี
“ขึ้นไปสูบบุหรี่มาใช่มั้ย ?”
“.....” การกระทำระบายอารมณ์ของยูชอนหยุดชะงัก ร่างโปร่งบางหันกลับมามองยุนโฮที่ก้าวขึ้นเตียงมายืนเทียบด้วยสายตาบอกไม่ถูก
“ปฏิเสธสิ” ยุนโฮกระซิบแนบใบหู มองอยู่ชอนปล่อยหมอนร่วงจากมือด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก แล้วอดจะชื่นชมเซนส์ของตัวเองไม่ได้
เขาสงสัยมานานแล้วว่ายูชอนสูบบุหรี่ เพราะตัวยูชอนมักมีกล่นบุหรี่อวลอยู่รอบๆ ยิ่งวันที่ยูชอนต้องง่วนทำงานอยู่หลังกล้องและฉากทั้งวัน กลิ่นบุหรี่ก็จะจัดขึ้น รสชาติมินท์อ่อนๆที่เจือจางในโพรงปากนุ่มและปลายลิ้นยามที่เขาส่งปลายลิ้นเข้าไปสัมผัสยูชอนทำให้เขามั่นใจเข้าไปอีก
“ ร รู้นานยัง” ยูชอนที่ยังตั้งสติไม่ได้ ดันอกร่างสูงที่เข้ามาใกล้เกินไปให้ออกห่าง คิดโทษตัวเองอยู่ในใจที่ช่วงนี้สูบบุหรี่จัดเกินไป
“ก็คิดว่าสักพักนึงแล้ว ติดรึไง?” ยุนโฮว่าพลางเชยคางยูชอนให้สบตาตัวเอง ก็ปรากฎแววฉุนเฉียวในดวงตาที่เขาชอบมอง
“ใครติดบุหรี่ เราเปล่า !!!” ยูชอนพูดเสียงดังแทบตวาด ทำไมใครๆถึงชอบว่าเขาติดกันนัก เขาไม่ได้เอะอะดูด หรือว่าอยู่ๆก็ดูดบุหรี่ซักหน่อย
“งั้นก็เลิกสิ” จมูกโด่งไล้ที่แก้มขาว ตามด้วยแต้มจูบเนิบนาบที่ริมฝีปากอวบอิ่ม แม้แต่ตอนนี้ก็ยังคิดว่าได้กลิ่นมินท์อ่อนๆนั่นอยู่
“ไม่ !!!” เปล่งเสียงฉุนเฉียวพร้อมเบนหน้าหนีริมฝีปากร้อนจัด แต่ยุนโฮก็ไม่ยอม แขนยาวตวัดหมับที่คอ ก่อนจะฝังเขี้ยวลงบนลำคอขาว
“โอ้ยยยยยยยยยย เจ็บนะ เล่นอะไรบ้าๆ !” ร่างบางร้องลั่นพลางส่งกำปั้นลงบนหลังร่างสูงเต็มแรง ยุนโฮที่เจ็บและโมโหไม่แพ้กันคว้าแขนยูชอนได้ก็กระชากยูชอนลงแผ่บนพื้นเตียง
“มานี่ อยู่เฉยๆ สงบสติอารมณ์แล้วพูดให้มันดีๆด้วย” เขากดยูชอนด้วยขาและน้ำหนักทั้งตัว แต่ร่างโปรงบางยังดิ้นไปดิ้นมาจนหลุดได้ ยูชอนที่โดนทั้งกดดันทั้งยุนโฮบังคับฟึดฟัดหัวเสีย พอยืนตรงได้ก็วิ่งออกนอกระเบียง กดล๊อคประตูกระจกอย่างรวดเร็ว ซองบุหรี่ที่ซอนอยู่ใต้กระถางต้นไม้ถูกคุ้ยออกมาจุดสูบ
ไฟสีแดงลามไปทั้งมวนแล้วหมดอย่างรวดเร็วจนต้องต่อมวนใหม่ ยูชอนยืนหันหลังให้ประตู มองท้องฟ้ากว้างแล้วพยายามหายใจช้าๆเพื่อปรับอารมณ์
ยุนโฮที่ยืนติดกระจกกำกุญแจในมือแน่น เขาจะเข้าไปตั้งแต่ยูชอนสูบมวนแรกแล้วกระชากมันออกจากมือขาวนั่นก็ได้ แต่ยุนโฮรู้ดีว่าคงได้มีปากเสียงกันหนักกว่านี้เป็นแน่
ภาพยูชอนที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ด้านนอกดูมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างเหลือเชื่อ ริมฝีปากแดงตัดกับมวนบุหรี่สีอ่อน ดวงตาที่หลับพริ้ม ริมฝีปากเผยอพ่นควันสีขาวลอยอวลขึ้นไปทิ้งตัวอยู่เหนือหัว สวยจัดจนยุนโฮต้องเดินไปหยิบกล้องตัวโปรดมาถ่ายภาพเก็บไว้
จนยูชอนละเลียดบุหรี่มวนที่สามเสร็จ ยุนโฮถึงได้ไขกุญแจเข้าไปยืนด้านหลังอย่าเงียบเชียบ คนที่ล่องลอยอยู่ในโลกของตัวเองดูเหมือนจะไม่รู้ตัว
“บอกไม่ติดเอาซะสามมวนเชียวนะ” เขากระซิบข้างใบหูแล้วตวัดแขนที่รอบเอวบางจากทางด้านหลัง ร่างบางที่ไม่ทันตั้งตัว มัวแต่ตกใจเผลอปัดมือจนบุหรี่จิ้มร่างสูงเข้าให้
“โอ้ยยยยยย” ยุนโฮสะบัดมือทิ้งอย่างแรง เมื่อบุหรี่ร้อนจี้เข้าที่หลังมือ
“ขอ ขอโทษ นายทำเราตกใจ” ยูชอนพูดตะกุกตะกัก ขยี้บุหรี่ลงกับกระทางต้นไม้ก่อนจะย่างเข้าไปหายุนโฮอย่างกล้าๆกลัวๆ ร่างสูงดูอารมณ์ไม่ดีมากจริงๆ
“เลิกบุหรี่ซะ”
“ทำไมหล่ะ ! เวลาเราหัวตื้อๆหรือคิดงานไม่ออกเราก็ต้องใช้มันนะ !” ยูชอนเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง อารมณ์ดีขึ้นมาแล้วเชียว ยุนโฮกลับพูดขึ้นมาอีกจนได้
“สูบมานานเท่าไหร่แล้ว”
“สี่เดือน ... ครบเจ็ดปี” อารามโมโหคนตรงหน้าบวกกับยูชอนที่ยังทำเล่นลิ้นทำให้ยุนโฮฟาดมือเข้าที่แขนขาว มือแกร่งบีบแขนขาวจัดจนยูชอนนิ่วหน้าเจ็บ
“กวนนักนะ”
“นายทำเราอยากสูบบหรี่อีกซักสองซอง” ยูชอนมองมือที่มีรอยพองของบุหรี่ของยุนโฮที่บีบแขนตัวเองอยู่อย่างรู้สึกผิด แต่ความโมโหก็มีมากกว่าถึงได้พูดจากวนประสาทออกไปแบบไม่ทันคิด
“ลองดูสิ เราจะได้สูบบ้าง” ไม่มีแววตาล้อเล่นในดวงตาคมคู่นั้น ยูชอนกัดริมฝีปากจนแทบห้อเลือด พูดแล้วเขาไม่ฟังเลยจะเล่นวิธีนี้หรือไงกัน
“ห้าม !! ฉันเป็นผู้จัดการขอสั่ง นายใช้หน้าตาทำงาน ถ้าหน้าโทรมปากคล้ำขึ้นมาทำไง !”
“คงไม่หรอกมั้ง ปากนายก็ยังแดงดีอยู่เลยนี่ หวานดีด้วยซ้ำไป” ยุนโฮที่พูดทั้งหน้าตาอารมณ์เสียทำเอายูชอนหน้าแดงเห่ออย่างไม่มีสาเหตุ เจอพูดหวานๆยังไม่รู้สึกว่าอากาศรอบกายร้อนขึ้นมาไวแบบนี้ ยูชอนขยับตัวหลุกหลิกอย่างอึดอัด
“โอเค เราติดบุหรี่ก็ได้ ติดมากด้วย เราต้องดูดเวลาเราเครียด เวลาเราคิดงานไม่ออก เวลาหัวตื้อ เวลาเราโดนกดดั ..อ้ะ”
คำพูดถูกกลืนหายไปพร้อมกับริมฝีปากสีแดงหวานฉ่ำที่ถูกสัมผัส ริมฝีปากบางกดจูบซ้ำๆจนยูชอนยอมเผยอปากออก เรียวลิ้นถูกเกี่ยวกระหวัดอย่างวาบหวามซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำเอายูชอนหัวโล่ง รับรู้แต่สัมผัสอุ่นชื้นภายในโพรงปาก
“ไง โล่งพอมั้ย หรือว่ายังอีก ?” เข้าแตะริมฝีปากเข้าใกล้มุมปากที่กลายเป็นสีแดงเย้ายวนอีกครั้ง
“โล่ง โล่งเลย” ยูชอนที่เบิกตากว้างเบนหน้าหนีสายตาเจ้าชู้หวานเชื่อมที่ส่งมาให้อย่างไปไม่ถูก ตะกี้ยังทำตาดุอย่างกับจะกินเขา พอตอนนี้มาทำตาอ่อนตาหวานใส่เขาอีกแล้ว
“ดีมั้ยหล่ะ”เขาตามไปกดจูบที่แก้มหอม หัวเราะพอใจในลำคอเมื่อยูชอนตอบตะกุกตะกักเสียงแผ่วแทบจับใจความไม่ได้ว่า ‘ดี’
“เลิกดูดบุหรี่ได้แล้วนะ ดูดปากเราก็หัวโล่งเหมือนกัน แถมใช้ลิ้นได้ด้วย ดีกว่าตั้งหลายขุม” เขายักคิ้วพลางตวัดรอบเอวเข้ามาชิดแล้วมอบจูบลึกซึ้งที่ริมฝีปากอวบอิ่มอีกรอบ
“ดูดตรงอื่นที่ไม่ใช่ปากก็ได้ด้วย” ริมฝีปากอุ่นจรดลงที่ลำคอขาวผ่อง มีรอยเขี้ยวที่ตัวเองฝังคมฟันลงไปก่อนหน้า ดูดดุนผิวเนื้อนุ่มด้วยปลายลิ้นจนขึ้นรอยสีเข้มกลบรอยฟัน
“อ้ะ ยุนโฮ พอเถอะ !” ยูชอนฝืนทำเสียงแข็ง ปัดมือที่กำลังถกเสื้อเขาจนใกล้หลุดจากไหล่ออกจากตัว
“ตอบสิ ไม่งั้นเราจะแนะนำโปรโมชั่นเพิ่ม” เขาว่าพลางกระชากตัวยูชอนเข้ามาใกล้ด้วยสายตาวาววับ เลื่อนมือลงไปที่ขอบกางเกงหมิ่นเหม่อย่างรวดเร็ว ลูบไล้สะโพกกลมที่หายลึกเข้าไปในขอบกางเกง จนยูชอนเกือบสะบัดตัวออกไม่ทัน
“เรา ! ไม่ ! เลิกโว้ยยยย !!!” ยูชอนโก่งตัวตะโกนเสียงดัง เปิดประตูแล้วกระชากอย่างแรงก่อนจะชะงักเมื่อได้ยินเสียงไฟแช็คดังแชะ หันไปก็เจอยุนโฮสูบบุหรี่ที่ปลายแดงลามติดปลายมวน
“อย่าทำแบบนี้น้ะ !!!!” ยูชอนเดินปรี่เข้ามาอย่างหงุดหงิด พยายามจะดึงบุหรี่มวนนั้นออกจากริมฝีปากยุนโฮให้ได้ แต่ร่างสูงก็หันหนีพลางเปลี่ยนบุหรี่ใส่มือซ้ายมือขวาไปมาแล้วชูขึ้นสูง ลีลาจนยูชอนตามไม่ทันและเริ่มหัวเสีย
“เออออ !!!!! ยอมก็ได้แม่ง เรายอมจูบกับนายก็ได้ เอาบุหรี่เวรนั่นออกมาจากปากเดี๋ยวนี้นะ” ยูชอนแหกปากตะโกนหลังจากยุนโฮผลักเขาเข้ามาด้านใน ล๊อกประตูกระจก แล้วยืนพ่นควันบุหรี่สบายใจ
“อะไรนะ ไม่ได้ยินเลยอะ” ยุนโฮพ่นควันบุหรี่ออกจากจมูกพลางยกมืออีกข้างแคะหูด้วยท่าทางกวรประสาทจนยูชอนแทบจะยกเก้าอี้ฟาดกระจกแล้วเข้าไปตบให้สักที
“เราบอกว่าเรายอมจูบกับนายก็ได้ เราจะพยายามเลิกบุหรี่ โถ่ หยุดได้แล้วนะ !!!!” ยูชอนขยี้หัวตัวเองแล้วพยายามดึงประตูกระจกจนมือเจ็บ แต่ยุนโฮก็ยังลอยหน้าลอยตาจุดมวนที่สองสูบสบายใจเฉิบ
“ไม่ได้ยิน เรายังไม่พอใจ” ยุนโฮขยับปากให้อ่านตามพลางเคาะบุหรี่กับกระถางต้นไม้
ยูชอนตบประตูกระจกเสียงดังก่อนจะวิ่งวุ่นหากระดาษมาเขียน และหันให้ยุนโฮอ่าน
“ เราขอโทษ ต่อไปนี่ถ้าเราอยากบุหรี่มาจูบกัน” ยุนโฮก้มมาอ่านออกเสียง พร้อมพ่นควันบุหรี่ไปด้วย ริมฝีปากบางผุดยิ้ม พยักหน้าอย่างพอใจ ก่อนจะปลดล๊อคให้ยูชอนเข้ามาได้
“ชองยุนโฮ นายมันไอคนเจ้าเล่ห์ !” เขาอยากจะต่อยเข้าให้สักที แต่อาการยกบุหรี่ในมือเป็นเชิงขู่ทำเอายูชอนต้องลดมือลงพร้อมกัดฟันระงับอารมณ์
“เราบังคับหรือไง แค่ถ้านายไม่จะไม่เลิก เราก็สูบด้วย” เขาว่าพลางพ่นควันบุหรี่อีกรอบ
“เราเลือกได้งั้นสิ ! นายบังคับเราเลือก ถ้าเราเกิดอยากขึ้นมาแล้วนายไม่อยู่ใกล้ตัวเราหล่ะก็ แม่จะดูดให้หมดซองเลย ! จำไว้นะ” ยูชอนว่าพลางมองบุหรี่ในมือยุนโฮที่ยิ้มพอใจแล้วยืนให้
“ยื่นให้ทำไม ! เดี๋ยวก็ดูดซะเลยหนิ่ เอาไปให้ไกลเลย คนยิ่งว้อนท์อยู่” ยูชอนมองบุหรี่ที่ยุนโฮขยี้ตาละห้อย ดูดไปยังไม่ถึงครึ่งมวนเลย ของแพงด้วยนะนั่น
“ว่าไงนะ?” ร่างสูงว่าพลางแตะนิ้วที่ริมฝีปากอวบอิ่ม ไม่อยากจะบอกเลยว่ากลิ่นยูชอนเวลาสูบบุหรี่มาใหม่ใหม่มันสุดแสนจะยั่วยวนอารมณ์เขาเหลือเกิน
“เปล่า” ร่างบางว่าพลางสะบัดหน้า เขาคงต้องหาหมากฝรั่งมาเคี้ยว ไม่งั้นคงได้จูบกับยุนโฮแทบทุกชั่วโมงเป็นแน่ ยิ่งนึกถึงเวลาที่ตัวเองสูบติดกันหลายมวนแล้วยังไม่หายเครียด ถ้าให้จูบยุนโฮหลายทีติด ยูชอนคงละลายเหลวไหลลงพื้นเป็นแน่
“นี่ ... ไปแปรงฟันซะนะ แล้วเข้ามาทำแผลให้ด้วย” ยุนโฮหยุดที่กรอบประตูหันมาพูดกับยูชอนที่ทำหน้าสงสัยเรื่องแปรงฟัน
ยุนโฮจำต้องบอกยูชอนแบบนั้น ลองร่างบางยังมีกลิ่นและรสบุหรี่ติดอยู่ในปากอย่างนั้น ยูชอนคงไม่รอดเขาคืนนี้แน่นอน
“เร็วๆนะ” ยุนโฮย้ำ ก่อนจะเดินหายเข้าห้องล้างรูปไป ทิ้งยูชอนตบหน้าผากตัวเองอย่างหมดสิ้นหนทาง เชื่อสิว่าคืนนี้เขาคงไม่รอดโดนคนเจ้าเล่ห์นั่นจูบอีกหลายทีแน่นอน ....
To be con (?)
ความคิดเห็น