คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : Part 23 Thunder Yoochun Jooyeon Yunho
“อือ …. พี่ว่าเราเหมาะกับสีดำนะ” ยูชอนจับเสื้อเชิ๊ตสีดำเดินขอบด้วยด้ายสีขาวทาบบนตัวตัวธันเดอร์ ดวงตากลมฉายแววพึงพอใจกับความตาถึงของตัวเอง
“นูน่าครับ”
“ครับ อ่า เอ้อ..เราเจาะหูใช่มั้ย ? วันก่อนเห็นใส่จิวอยู่ ”
“นูน่า ช่างสังเกตจัง” หนุ่มน้อยยิ้มจนตาหยี ทำเอาสตาฟสาวๆละลายไปเป็นแถบ ธันเดอร์มองยูชอนที่กำลังใส่จิวสีเงินที่หูเขาอย่างหลงใหล ผมสีน้ำตาลหอมกลิ่นหวานๆ ขยับพลิ้วอยู่แถวปลายจมูก ได้กลิ่นแล้วอดใจไม่ไหว อยากงับ อยากเคี้ยว
“นูน่าครับ”
“ว่าไง”
“ขอหอมแก้มทีนะครับ”
ไม่รอคำตอบ ธันเดอร์ตวัดแขนรอบเอวบาง ปลายจมูกโด่งกดลงบนแก้มขาวเนียน
ฟอดดดดดดดดดดดด
“อ๊า ชื่นใจจังเลย” ร่างสูงยืนยิ้มหวานให้ยูชอนที่ยกมือกุ้มแก้มด้วยความอึ้งระคนตกใจ
“ธ ธันเดอร์”
“นูน่าไม่ได้เป็นแฟนพี่ยุนโฮใช่มั้ย ?”
“เอ่อ ธันเดอร์อา เอากางเกงสีครีมนี่ไปเปลี่ยนนะ เปลี่ยนเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่พับขากางเกงให้” ยูชอนยื่นกางเกงที่พาดแขนตัวเองอยู่ให้เข้าของโจรขโมยหอมแก้มด้วยท่าทางตื่นๆ ก็คนมันตกใจอยู่นี่หน่า
“นู่น่าอย่าเปลี่ยนเรื่องสิ ตกลงเป็นแฟนกับพี่ยุนโฮอยู่หรือเปล่า ?”
“เปล่า ”
“ดีจัง งั้นผมขอจีบนูน่านะครับ”
จุ๊บ !
“ ธ ธันเดอร์ ไอเด็กบ้า ไอเด็กแก่แดด !” ยูชอนยืนเหวอเมื่อโดนขโมยริมฝีปากแบบไม่ทันตั้งตัว ได้แต่ร้องโวยวายไล่หลังนายแบบรุ่นน้องที่วิ่งหัวเราะสดใสเข้าฉากไป
“หืม” ยูชอนมองซ้ายมองขวา เมื่ออยู่ดีดีก็รู้สึกเสียวสันหลังวูบ
“เอ่อ อ ย ยุนโฮ เราออกไปซื้อน้ำนะ เอาอะไรมั้ย” เขาถามร่างสูงที่ส่งสายตาไม่พอใจมาให้
“ไม่”
“จ้ะ” ยูชอนลูบแขนตัวเองเพราะขนลุกวาบ เดินส่ายหัวไปกดน้ำผลไม้กระป๋องที่ตู้แล้วเดินเอื่อยๆขึ้นบันไดไปชั้นดาดฟ้า
“แม่งงงงงง กูจะบ้าแล้วว้อยยยยยยยยย” ยูชอนเกาะระเบียงแล้วตะโกนออกไปอย่างเหลืออด มือขาวซีดแกะกระป๋องน้ำผลไม้แล้วกระดกดื่มรวดเดียวหมด ก่อนจะควักบุหรี่ออกมาจุดสูบ
“เรื่องพี่แจจุงก็จนปัญญา เรื่องยุนโฮก็คากบาล แล้วยังธันเดอร์อีก อะไรกันวะเนี้ยยย” ยูชอนหายใจหนัก ดูดบุหรี่จนไฟแดงลามสุดมวน ก่อนจะพ่นควันสีขาวออกทั้งทางปากและจมูกอย่างหงุดหงิดใจ
ยูชอนเลื่อนดูอัลบั้มรูปในมือถือ รูปพี่แจจุง พี่แจจุง พี่แจจุง พี่แจจุง แล้วก็ ยุนโฮ พี่แจจุง ยุนโฮ ยุนโฮ ยุนโฮ
นานแค่ไหนที่เขาเลิกถ่ายรูปแจจุง นานแค่ไหน แล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มือถือเขาเริ่มเต็มไปด้วยรูปของยุนโฮ ...
ยูชอนอัดควันพิษเข้าปอดอีกรอบ ก่อนจะขยี้ปลายบุหรี่ลงกับพื้น เตรียมจุดมวนใหม่ขึ้นสูบ แต่มือถือกับซองบุหรี่ในมือ ทำให้การจุดไฟแช็คค่อนข้างเงอะงอะ
แชะ
“ผมจุดให้นะ”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย ขึ้นมาได้ไง !!” ยูชอนร้องด้วยความตกใจ กระเถิบตัวหนีธันเดอร์ก่อนจะอัดบุหรี่เข้าปอดครั้งหนึ่ง
“นูน่า สูบบุหรี่มั้นไม่ดีหรอกนะรู้มั้ย อย่าสูบบ่อยนะครับ”
“แต่นี่มันที่สูบบุหรี่นะ ขึ้นมาทำไม”
ธันเดอร์ทำหน้าเอ๋ออย่างแรง รู้ตัวว่างานเข้าซะแล้ว ยูชอนขำในลำคอกับกริยาของรุ่นน้องตรงหน้า
“โถถถถถถถถถถถถ ไอเด็กน้อยเอ้ยย ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ไม่เป็นไรนะ พี่ไม่บอกใครหรอก” ยูชอนยิ้มหวาน หันหลังพิงลูกกรง มองควันสีขาวที่ลอยอ้อยอิ่งอยู่เหนือหัว
“นูน่าครับ”
“อะไรอีกหล่ะ”
“ผมพูดจริงนะเรื่องที่จะจีบพี่อ่ะ”
“คิดว่าจะจีบติดก็ลองดูสิ”
“พูดอย่างงี้แสดงว่ามีคนที่ชอบแล้วเหรอ แต่ .. ผมมั่นใจว่าผมดีไม่แพ้เค้าหรอกน้า เด็กกว่า น่ารักกว่า แถมฟิตกว่าด้วยน้า”
“ ห้ะ อะไรฟิต”
“อยากรู้ต้องลองดูเองนะครับ” ธันเดอร์ขยิบตาให้ร่างบางในฝัน ยูชอนร้องครวญในลำคอเพราะขนลุก
“พี่ชอบคนที่เป็นผู้ใหญ่ อืม สุขุม ไม่พูดมาก ไม่งอแง”
“โห ผมต้องเปลี่ยนเยอะเลยนะเนี่ย”
“พี่มีคนๆนั้นแล้วธันเดอร์”
“พี่ชอบเค้า แล้วเค้าชอบพี่มั้ยอ่ะ?”
ยูชอนถึงกับสะอึก แจจุง พี่ชายแสนดีที่คิดกับเขาแค่น้องชาย ยุนโฮผู้ชายตรงเสป๊คที่ความสัมพันธ์คลุมเครือ
“บ้าจริง จะชอบคนสองคนในเวลาเดียวกันได้ไง !” ยูชอนสบถ ใบหน้าสะบัดไปมาไล่ความคิดจนผมปลิว
“ผมได้ยินนะ ไม่ว่ายังไงผมจะเป็นคนที่สามที่พี่ชอบให้ได้”
“มะเหง็กสิ นี่ไม่ใช่นิยายนะ จะให้พี่ซ่อนแฟนไว้หลายๆคนหน่ะ”
“มันก็เป็นชีวิตที่ตื่นเต้นดีไม่ใช่เหรอครับ”
“คอยลุ้นว่าวันไหนจะตายอะนะตื่นเต้น ไอเด็กนี่ นี่แหน่ะ” ยูชอนแจกมะเหง็กให้รุ่นน้องหนึ่งที มองธันเดอร์ที่โอดครวญได้โอเว่อร์เกินเหตุแล้วก็ต้องอมยิ้ม จะว่าไปน้องมันก็ตลกดี
“ลองดูนะ อาจจะได้เป็นคนที่สามจริงๆก็ได้” ยูชอนทิ้งท้าย หัวเราะในลำคอก่อนจะหันหลัง มือขาวไม่ทันได้บิดลูกบิดประตูดาดฟ้า แต่มันก็ถูกปิดดังปัง จากด้านนอก
“ใครอยู่ข้างนอกหน่ะ เปิดประตูนะ” ยูชอนพยายามดันประตูเปิด แต่ดูเหมือนว่าอีกฝั่งจะโถมแรงดันไว้ทั้งตัว
“ฉันจะไปฟ้องพี่ยุนโฮว่าแกแอบขึ้นมาพลอดรักกับคนอื่น แกนอกใจพี่ยุนโฮ” ยูชอนถึงกับร้องอ๋อ เมื่อได้ยินเสียงของคนอีกฝั่ง
“เธอเป็นบ้าอะไรของเธอ ยัยผีจูออน ใครพลอดรัก ใครนอกใจยุนโฮของเธอ บ้าไปใหญ่แล้ว เปิดน้ะ !!!”
“อะไรกันครับนี่ ? ” ธันเดอร์ที่วิ่งดุ๊กๆตามยูชอนมาวิ่งเข้ามาเกาะหลัง สอดแขนเข้าผ่านเอวแล้วพยายามช่วยยูชอนดันประตู
“หน้าด้าน เมื่อวานอยู่บนเตียงกับพี่ยุนโฮแท้ๆ วันนี้มาอี๋อ๋อกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้”
“เธอพูดถึงผมเหรอ เฮ้ ยัยนี่เป็นใครเนี่ย เสียงคุ้นๆ ” ร่างสูงพยายามมองลอดผ่านช่องประตูเล็กๆที่แง้มเปิดเพราะอีกฝั่งต้านแรงของเขาไม่ไหว แต่ก็ยังมองไม่เห็น
“นูน่าถอยก่อนครับ”
“ธันเดอร์ นั่นเด็กผู้หญิงนะ”
ร่าสูงสูดลมหายใจลึก ก่อนจะจับยูชอนให้หันมาเผชิญหน้า
“ผมอยากบอกว่า ผมไม่สนว่านูน่ากับพี่ยุนโฮจะขึ้นเตียงกันแล้ว ไม่สนว่านูน่าจะชอบใครกี่คน ให้โอกาสผมนะ ผมจะดูแลนูน่าเอง จะไม่ให้ใครมาว่านูน่าได้เลย ฮึ้บ” ธันเดอร์จับลูกบิดประตู ก่อนจะผลักออกสุดแรง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เฮ้ยย” ยูชอนโวยวายอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงกรี๊ดมาจากด้านหลังประตู ยูชอนผลักประตูออก มองร่างขาวบางกระเซอะกระเซิงนั่งร้องไห้อยู่ตรงตีนบันได และข้างๆที่กำลังช่วยพยุงร่างบางนั่นอยู่ก็คือ
“พี่ยุนโฮคะ จูเจ็บ จูแค่อยากจะเข้าไปคุยด้วย สองคนนั้นก็ไม่ให้จูเข้าไป แถมยังผลักจูล้มลงมา”
“ไม่เป็นไรนะ ยืนไหวรึเปล่า” ยูชอนมองดูยุนโฮพยุงร่างบางที่พยายามอ้อนให้ยุนโฮอุ้ม ความสงสารเริ่มเปลี่ยนเป็นสมเพช
“เจ็บค่ะ พี่ยุนโฮอุ้มจูหน่อยนะคะ ยูชอนผลักจูยอนแรงมากเลย”
“ถ้าเธอจะจับผู้ชายซักคนแล้วต้องเล่นบทมารยาอย่างนี้หล่ะก็นะ”
เปล่า ยูชอนไม่ได้เป็นคนพูด คนที่พูดคือ ....
“ธันเดอร์ พี่อย่ามาพูดกับชั้นอย่างนี้นะ ชั้นจะฟ้องแม่ อ๊ะ พี่ยุนโฮขา จูเจ็บขาจังเลยค่ะ” ร่างเพรียวบางกระวีกระวาดกอดคอยุนโฮแน่น
ยูชอนหันขวับไปมองหน้าธันเดอร์ เขาไม่เคยเอะใจมาก่อนเลยว่าสองคนนี้เหมือนกันขนาดไหน แย่จริง ! แต่ที่แย่กว่าก็คือจูยอนชอบยุนโฮ จูยอนเป็นน้องสาวของธนเดอร์ และธันเดอร์เพิ่งประกาศกร้าวจีบเขาอยู่หมาดๆ
“นูน่าอย่ามองผมด้วยสายตาอย่างนั้นสิ ไปกันเถอะ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟังนะ” ธันเดอร์จูงมือเย็นซีดลงบันได ผ่านยุนโฮ และจูยอน รวมทั้งสตาฟคนอื่นๆที่วิ่งมาดูอย่างตกใจ
“จะไปไหนกัน ?” มือที่ยังว่างคว้าหลังคอเสื้อยูชอนได้ทันท่วงที
“เราเจ็บนะ” ยูชอนยกมือขึ้นลูบคอตัวเอง ก่อนจะสะบัดมือยุนโฮออก
“พาพี่ยูชอนไปเดทครับ ฝากดูแลน้องสาวอันแสนมารยาของผมด้วยนะ” ธันเดอร์ดีดหน้าผากน้องสาวตัวเองในอ้อมแขนยุนโฮ ก่อนจะโอบเอวบางออกไปอย่างร่าเริง
“ยูชอน” เขากดเสียงลงต่ำ อยากจะวางจูยอน แล้ววิ่งเข้าไปกระชากมาจูบให้หายโมโห แต่ในเมื่อความเป็นสุภาพบุรุษมันค้ำคอ แถมเขาอยากมีคิวถ่ายอีกตั่งหาก
“พี่ยุนโฮขา จูยอนเจ็บขา”
“ครับ บอกครั้งเดี๋ยวพี่ก็รู้แล้ว” ยุนโฮเม้มปาก พาจูยอนไปทำแผล แต่งหน้าที่เลอะเทอะเพราะน้ำตาใหม่แล้วถึงถ่ายต่อ
......................................................
กว่าจะถ่ายเสร็จก็ล่อไปเกือบสองชั่วโมง ยุนโฮที่เปลี่ยนชุดแล้วดื่มน้ำไปกดโทรศัพท์ตัวเองไปอย่างหงุดหงิด เขาโทรไปรอบที่ร้อยแล้วยูชอนไม่มีท่าทีว่าจะรับเลย
“จียอนนูน่า !” ยุนโฮคว้าสตาฟหญิงคนหนึ่งที่กำลังเดินเก็บของอย่างวุ่นวาย
“คะ คะ น้องยุนโฮพี่ตกใจหมด มีอะไรเอ่ยสุดหล่อ ?”
“วันก่อนผมเห็นพี่ซื้อโทรศัพท์ที่มีแผนที่ตามตัวคู่สายได้ใช่มั้ยครับ ผมขอยืมแป๊บนึงได้มั้ย ?”
“เต็มที่เลยค่ะคุณน้อง ใช้เสร็จแล้วเอามาคืนพี่นะคะ พี่เก็บของอยู่ห้องไฟหน่ะค่ะ” เธอยิ้ม ควักมือถือเครื่องใหม่ให้ยุนโฮก่อนจะหอบของจากไป
ยุนโฮจรดปลายนิ้วกดเบอร์ที่คุ้นเคย สัญญาณดังเพียงตื๊ดเดียว เขาก็ได้ยินเจ้าของเบอร์แว่วมาตามสาย พร้อมกับเสียงดังโวยวายของไอเด็กเวรธันเดอร์
“ฮัลโหล สวัสดีครับ นี่ใครเนี่ย ?”
ยุนโฮตัดสายทิ้ง กดโปรแกรมหาที่อยู่ของคู่สายสนทนา ไฟสีแดงกระพริบปริ๊บๆบนแผ่นที่ ในร้านคาเฟ่เล็กๆแห่งหนึ่งใจกลางกรุงโซลที่เขารู้จักดี
“หึหึ”
ดวงตาร่างสูงเป็นประกายวูบวาบ ริมฝีปากจุดยิ้มไม่น่าไว้ใจ
“นายกล้ามากที่พาไอเด็กเวรนั่นไปที่ร้านของฉัน ต้องเจอกันซักตั้งแล้วหล่ะธันเดอร์”
...................................................................
มาเเล้ววววววววววววววววววววววววจ้าาาาา : )
ความคิดเห็น