คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : FOL} Part One : Six
Follow Of Love
บทวามอนนี้ยัไม่ไ้มีาร RW แ่อย่าใ
หาเนื้อเรื่อมีำผิและยัเรียบเรียำไ้ไม่ีออภัย
“ปล่อยฮยอแะ!!”อยาะไปแย่นัวเล็นั่นมา แ่็ทำอะไรไม่ไ้
“พลั่”ฮยอแใ้โอาสทีุ่นเมอฮันยอ่อนะแย่ปืนนั้นมาแล้วเหวี่ยทิ้พื้นไป ฮันยอเห็นันั้นึเหนี่ยวไไปที่มินฮวาน ่อนะเินไปแย่ฮยอแออมาะที่ฮยอแนั้นำลัิ้นรนสู้ับุนเเพื่อหนี ่อนะึนัวเล็มาไว้้าาย ่อนะยิรัวไปที่ศีรษะนัแล้วนัเล่า ฮยอแที่็อนทำอะไรไม่ถู ภาพที่เลือพุ่ออาศีรษะ่อนที่ใบหน้าะเละเป็นรูเลือสาเ็มไปหม
“ฮันยอ พอแล้ว!ฮันพอ หยุเถอะฮันยอ! ฮือ..”ฮยอแมอูารระทำอร่าสูอย่าใ ่อนะร้อไห้้วยวามลัวอย่าหนั ทรุัวนั่ลมอภาพนั้นอย่าหวาลัว่อนะปิใบหน้าัวเอ เพราะไม่อาทนูไ้อี่อไปแล้ว
“พอแล้ว ฮึ..ฮือ ันลัว พอ..”ฮันยอรีบล้มลมารับร่าที่สลบไปะทันหัน นี่เาทำให้นัวเล็นี่ลัวเหรอ[ไม่เลยล่ะป๋า]
“ันอโทษ ฮยอแ..”ฮันยออฮยอแแน่น รู้สึเ็บใที่ปป้อนัวเล็ไม่ไ้ แถมยัระทำสิ่ที่เลวร้าย่อหน้านัวเล็นี่อี
“........”ฮันยอัารใส่เสื้อผ้าอร่าเล็ให้เ้าที่ ่อนะสั่ให้ลูน้อมารับ้านหลัานและสั่ให้ัารับาศพที่เหลือให้เรียบร้อย
“ันอโทษ..”ฮันยอนั่ลูบศีรษะพรามอนที่เา้อารถนุถนอมและูแลเป็นที่สุ มอูรอยแที่้นอนถึบริเวเนินอ้วยวามแ้นและเ็บปวที่ปป้อนๆนี้ไม่ไ้ เมื่อรถที่ำลัแล่นลับสู่ฤหาสร์ถึุปลายทา ฮันยอ็อุ้มนัวเล็ึ้นไปบนห้ออย่าถนุถนอม แล้ววาบนเียนุ่มอย่าเบาที่สุ ่อนะเลี่ยผมออมอูใบหน้าที่มีลาบน้ำาาๆอยู่ แ่แล้วมัน็ลับไหลออมาอี
“อืม...อึ ไม่นะ ไม่”ฮยอและเมอพราิ้นไปมา ฮันยอพยายามรวบมืออนัวเล็ที่ปัป่ายไปมาในอาาศ
“ฮยอแเป็นอะไร”
“ฮัน..ฮันยอ”ฮยอแเผลอละเมอเรียื่อนที่เฝ้ารอ น้ำา็ไหลออมาไม่หยุ่อนะสะุ้ัวื่นึ้น
“ฮันยอ!!”ฮยอแลืมาึ้นมา็พบว่าฮันยอนั่เฝ้าอยู่ เมื่อเห็นเ่นนั้น็โผเ้าออย่า่วยไม่ไ้
“ไม่เป็นไรนะ ันอยู่นี่”ฮันยอโอบอนัวเล็ไว้
“ฮือ.นายไปไหนมา”ฮยอแเอ่ยถามฮันยอเสียสั่น แรสะเทือนานัวเล็บ่บอให้รู้ว่าลัวมาเพียใ ฮันยอึผละัวออมาับใบหน้านัวเล็
“ันอโทษ”เมื่อสิ้นำล่าวฮันยอ็ุมพิไปที่หน้าผามน ฮยอแหลับารับสัมผัสนั้นอย่าไม่รัเีย ลับรู้สึอบอุ่น่าาสัมผัสที่รับ่อนหน้านี้ที่ฮันยอทำับเา
“ันลัว..ฮึ..อย่าทิ้ันอีนะ ..”ฮยอแพูปนับเสียสะอื้น อฮันยอแน่นว่าเิม ฮันยอผละฮยอแออมา ่อนะเยิบัวเ้าไปใล้ร่าเล็ ฮยอแรู้ัวว่าะเิอะไรึ้นึหลับาแล้วรับสัมผัสาฮันยอ ฮันยอประบริมฝีปาอนเาับลีบุหลาบสวย ่อนะใ้ลิ้นันที่มุมปาเป็นเิออนุา ฮยอแอ้าปาให้เล็น้อย่อนที่ะถูโมยวามหอมหวานไปทุอทุมุม้วยวามเร่าร้อน นเผลอเอียอเพื่อให้ฮันยอสัมผัสไ้มาึ้น มือเล็ๆึ้นล้อออร่าสูโยไม่รู้ัว ฮันยอผละออาริมฝีปา ลิ้นร้อนไล่ลมาามลำอระหส์ ่อนะลบรอย่าๆาสัมผัสายอื่น แล้วเลื่อนิโมโนฮยอแออเผยให้เห็นผิวาวเนียนสวย ที่มีำหนินิหน่อย ฮันยอึ้มลสร้ารอยทับไปทุที่ที่มี แล้วสร้ารอยึ้นใหม่เพื่อแสวามเป็นเ้าอ
“อืม..ะ ทำอะไรน่ะ”ฮยอแันหน้าายหนุ่มออไป ่อนะถามอย่าเินอายพรา้มหน้า่ำล่อนใบหน้าที่ึ้นสีเรื่อไว้
“ลบสัมผัสพวมันออไป”พูบ็ับฮยอแนอนราบลับเียแล้วึ้นไป่อมร่าเล็ไว้ ฮยอแัืนเล็น้อย้วยวามอาย ฮันยอรวบมือเล็ไว้้วยมือเียว ่อนะใ้อี้าหนึ่ลูบแผ่นหลัาวเนียนนั้น
“ยะ..อย่า”ฮยอแร้อปิเสธ ฮันยอประบปาร่าเล็อีรั้ แทรลิ้นเ้าไปวาพื้นที่้านในอย่าหลใหล ฮยอแรับสัมผัสอบอุ่นนั้นมาอย่าไม่ัืนแ่อย่าใ
“.........”น้ำาแห่วามสุไหลลมา้าๆ รู้สึอบอุ่นรู้สึีที่ฮันยอรหน้าีับเา ไม่โหร้ายเหมือนับที่ผ่านมา ฮันยอรู้สึถึน้ำอุ่นๆึผละออมา
“นายรัเียันริๆสินะ”ฮันยอลุออาัวร่าเล็ ่อนะลุออาเีย ฮยอแลุึ้นโผเ้าอาทา้านหลั ฮันยอหยุะั้วยวามใ
“.........”
“ทำ ทำไม”ฮันยอถาม้วยวามสับสน เมื่อร่าเล็รัเียเาะมารั้เาไว้ทำไมัน
“ันไม่เยรัเียนายเลย”ฮยอแพูพราระับอแน่นึ้นไปอี ฮันยอึหันหลัลับมาอร่าเล็้วยวามรู้สึเียวัน
“ะทำอะไร”ฮยอแเอ่ยถามในะที่ฮันยอับนอนราบับเียอีรั้พราเ็ราบน้ำาให้
“่อาเมื่อี้”ฮันยอยิ้มอย่าเ้าเล่ห์แ่็ูอบอุ่นไปอีแบบ
“บ้า..ทะลึ่”ฮยอแหันหน้าหนี้วยวามเินอาย ฮันยออทน่อวามน่ารัไม่ไหวึ้มลหอมทุพื้นที่ใบหน้าเล็
“อย่านะ อื้ม”ฮยอแะร้อปิเสธแ่็ถูประบปาไปเสียแล้ว ฮยอแโอบรอบออฮันยอโยไม่รู้ัวอีรั้ ฮันยอเลื่อนัว่ำมาไร้ออาวทำรอยเพิ่มึ้นอี ่อนะเลื่อน่ำมาที่บริเวหน้าออีรั้สร้ารอยแสวามเป็นเ้าอ ่อนะรอบรอยออสีสวย้วยริมฝีปาร้อน
“อึ อ๊ะ..อย่า”ฮยอแรีบปิปาัวเอแน่นเมื่อเสียร้อที่น่าอายหลุออมา มือ้าหนึ่็บีบไหล่ฮันยอแน่น ฮันยอเยหน้ามอูนัวเล็ที่พยายามัริมฝีปาแน่นอย่ายิ้มๆ ่อนะ้มลใ้มือ้าหนึ่รอบรอ สลับับริมฝีปา
“อ๊ะ ฮันยอ อืม อย่า”ฮยอแร้อเสียหลอย่าห้ามไม่ไ้ มือที่พยายามผลัหัวนัวโออไปิลไป ยิ่เพิ่มอารม์ให้ับนนำเมส์เ้าไปอี
45%
“ฮันยอันยัไม่พร้อม..”ฮยอแบอเสียเบา้วยท่าทีที่เินและหวาลัวนิๆ ในะที่ฮันยอำลัปลิโมโนให้ออาร่าาย ฮันยอมออย่ารุ่นิ่อนะทำหน้าเสียาย ส่ยิ้มอบอุ่นให้แล้วใสุ่ให้ร่าเล็ัเิม
“ไม่เป็นไร ันะรอ ันะไม่ฝืนในายแ่อย่าทำให้ันทนไม่ไหว็แล้วัน”ฮันยอเอ่ย่อนะล้มัวนอนล้านัวเล็แล้วึให้ร่านั้นเ้ามาใล้ิับน
“.......”ฮยอแไ้แ่ยิ้มเินๆหลบสายาที่ยั้อมอ้วยสายาเมื่อรู่
“นอนไ้แล้วเ็ื้อ”ฮยอแุลหน้าอแร่ที่แสนอบอุ่นอฮันยอ
“อือ...”อบออมาเบาๆแล้วหลับไปเพราะวามเพลียในเวลาไม่ี่นาที่อมา ฮันยอลูบผมฮยอแแล้วเลี่ยมันให้เ้าที่เพื่อมอูใบหน้านที่เาอยาถนุถนอมและรั
“.......”ร่าายที่น่าหลใหล นอนเผยอปาเล็น้อย ิ้นนิหน่อยเมื่อำลัหาท่านอนที่สบาย ิโมโนเลื่อนหลุให้เห็นผิวาวเนียน ับำหนิเล็น้อยที่มันัับสีผิวมอูแล้วมัน่าน่าหลใหล ฮันยอส่ายหน้าห้ามอาารอัวเอ
“นายยั่วันเหรอ”ฮันยอึมำแล้วยิ้มอย่าอ่อนโยน ูบไปที่หน้าผาฮยอแเบาๆแล้วเ้าสู่ห่วนิทราามร่าเล็ไปในที่สุ
----- Follow of love -----
“สัาเป็นสัาสิิบอม”แฮเอะอะโวยวายเมื่อิบอมเินเ้ามาในห้ออเา ่อนะระโึ้นไปนอนบนเีย
“.......”ร่าสูอิบอมนอนอย่าไม่สนใเสียอแฮ
“อ่ะ ออไปนะิบอม!”แฮพยายามพลัิบอมให้ออาเีย ิบอมหันมารวบมือไว้แล้ว้อหน้าแฮที่ทำหน้าอนอยู่
“็นายไม่ยอมอยู่ห้อเียวับันนี่ ันเหา”ิบอมส่สายาอ้อนๆใส่แฮนแฮเห็นแล้วอหมันไส้ไม่ไ้
“อะไรันอุส่าย้ายมาอยู่ับนายที่นี่แล้วนะ แ่แยห้อันแ่นี้ ห้อัน็อยู่ิับนาย”
“ลัวันเหรอ”ิบอมยื่นหน้าเ้าไปใล้ แฮหน้าแอย่าเห็นไ้ั่อนะหลบสายานั้นล
“บ้า!ใรลัวนาย...”พูในะที่ยั้มหน้าอยู่ ิบอมหัวเราะเล็น้อย่อนะแล้เินออาห้อไป
“อ้าวิบอม”แฮเรียในะที่ิบอมปิประูลแล้ว
“อะไรัน อนเหรอ”แฮบ่นเบาๆ่อนะรีบเินไปห้อ้าๆทันที
“ิบอม โรธเหรอ”แฮเินมาสะิไหล่อิบอมเบาๆ่อนะะโหน้าไปูิบอมที่นอนหันหลัให้อยู่
“..........”ิบอมนอนนิ่ไม่สนใำพูอแฮ
“หลับแล้วรึไ”แฮเย่าแนิบอมแรึ้น ิบอมแอบยิ้ม่อนะแล้หลับ่อ
“........”
“เฮ้อ..ั้นันไปนอนแล้วนะ”ในะที่แฮำลัหันหลัเพื่อเินลับห้อ ิบอม็ลุึ้นึแนเล็ลับมา
“อ๊ะ!ะทำอะไรน่ะเ้าบ้า”แฮพยายามันิบอมออ เมื่อถูทำเป็นหมอน้าไปแล้ว
“ไม่ปล่อย..มาหาันเหาเหรอ”ิบอมยิ้มาหยีอย่าเ้าเล่ห์ ่อนะเอาหน้าุไปที่ออแฮ
“อะ ออไปนะ”แฮพลัหน้าออ้วยวามเิน แฮึ้อาับิบอม้วยวามบัเอิ
“........”
“อะไร”แฮเอ่ยถามในะที่ิบอม้อเาไปในาอแฮอย่ามีวามหมาย
“ันออะไรหน่อยสิ”สีหน้าริัอิบอม ทำเอาแฮเียบและมออย่าุน
“ออะไรอนาย”เมื่อแฮพูบ็ไม่มีเสียใๆเปล่ออมาหลายนาที นิบอมัสินใพูในที่สุ
“่อไปนี้เป็นอันนเียวนะ”
“หา ะบ้าเหรอ”แฮหลบสายานั้น หน้าเริ่มร้อนึ้นมาทันทีที่ไ้ฟัำพูราวับอแ่าน
“ทำไมล่ะ รัเียันเหรอ / เปล่านะ!”แฮเถียึ้นทันทีเมื่อิบอมพูำนั้นออมา
“แล้วเพราะอะไรล่ะ”ิบอมถามอย่าสสัย แฮทำหน้าเศร้าึ้นมาทันที
“เราไม่ไ้เป็นอะไรันสัหน่อย”
“็เป็นะเลยสิ”ิบอมพูออมาอย่าไม่้อิ
“แ่ ันเป็นผู้ายนะ”
“ไม่สำั”
“..........”ไม่มีเสียอบลับมาแฮไ้แ่หลบสายาเท่านั้น
“ว่าไ”
“ือัน ือ..”แฮหายใเ้าปอ่อนะัสินใพูในที่สุ
“.....”
“็ไ้ันยอม เพราะ ัน ันอบนาย”
“แฮ....”ิบอมเอ่ยเรียแฮ แฮหันลับมา้อาร่าที่้อมอเาไม่วาา ิบอม้มหน้าลไปประบปาอย่าแผ่วเบา แฮหลับารับสัมผัสนั้นมาอย่ายอมรับ ่อนะเผยอปาให้ิบอมไ้เ้าไปสัมผัสวามหวานในโพรปาอน ิบอมูบแฮเนิ่นนาน่อนะผ่อนริมฝีปาออแล้วเลื่อนมาที่ออาวแทน แฮึพลัหน้าิบอมออ
“พอแล้ว..”แฮพูพราหันหน้าหนี ิบอมยิ้มอย่าอ่อนโยน่อนะูบประทับริมฝีปาอีรั้ แล้วล้มัวลนอน้าแฮ
“เป็นอัน10%แล้วนะ ่อไปันะเอาให้รบ100เลย”ิบอมเอ่ยอย่าำๆ แฮหน้าแึ้นมาอีรั้่อนะทุบไปที่ไหล่อิบอมแ้เิน
“ไอ้บ้า!หยุพูเลยนะ!”แฮหันหน้าหนีแอบยิ้มเินๆไม่ให้ิบอมเห็น
“นอนไ้แล้ว”ิบอมอแฮ แฮไม่ไ้ัืนแ่อย่าใปล่อยให้นที่นเอรู้สึี้วยอและหลับไปในที่สุ
----- Follow of love -----
“ออนุารับนาย”ายหนุ่มนหนึ่เปิประูห้อทำานอเ้านายอน ่อนะเอ่ยปาออนุา
“มีอะไร”ฝ่ายเ้านายที่ำลันั่มอไปที่หน้า่าบานใสเห็นรุโลอย่าไ้ั ่อนะหมุนเ้าอี้ลับมาหาลูน้ออน
“ุนเ ฮวานและมินฮวานายแล้วรับ”สิ้นเสียลูน้อ เ้านายนที่มารึม็หน้าเรียึ้นมาทันที
“ฝีมือใรัน”
“ฮันยอรับ ือว่าพวุนเมันับนอฮันยอะไปมื่นแล้วทำลิปน่ะรับ แ่ท่าทานนี้ะสำัมานะรับ นนั้นน่าะื่อฮยอแอะไรเนี่ยแหละรับ ผมเ็บล้ออมินฮวานไ้รับ ุีวอนลอเปิูนะรับ”ลูน้อรายาน่อนะยื่นล้อวิีโอให้ผู้เป็นหัวหน้าพรร
“ิ๊ / ปล่อย้านนน...”ายหนุ่มเล่นวิีโอ่อนะเห็นายร่าเล็ัวบาผิวาวหน้าาสะสวยเหมือนผู้หิำลัโนารระทำิบเถื่อนาพวุนเ ่อนะมาเห็นอนท้ายที่ฮันยอเินเ้ามา่วยฮยอแออไป
(ปล่อยฮยอแะ!!)เสียเรียแ้นอฮันยอัึ้นอย่าที่ีวอนไม่เยไ้ยินมันมา่อน รอยยิ้มร้ายๆผุึ้นบนใบหน้านั้น
“น่าสนใ..ท่าทาเ็นี่ะสำัมาริๆสินะ ฮันยอ”ีวอนหัวเราะอย่ามีเลศนัย่อนะ้อเ้าไปในล้อวิีโอ มอไปที่ร่าอฮยอแอย่านึสนุ
100 แล้ว แอบมีาหวานิเฮนิ๊นึ
อิาปลาน้อยั โนอรๆเลย
ป๋าปป้อฮยอีๆนะ
เพราะไรเอะให้วอนไปทำมิีมิร้าย
5555555555555
ไปีว่าเี๋ยวโนแ็ปาหินอี
หลัาบ้านไรเอพัหมแล้วนะ T^T
......
ความคิดเห็น