คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : ดาราเชื่อมหทัย
.A FC K a.
Ebook
 |
|
 |
|
 |
|
ถ้อยรับสั่ ‘เราะอยู่้วยัน’ ยัเย่าพระหทัยราินีธิษามีลอเส้นทาเส็
หัถ์ื้นนิ่สบอยู่ในวามอบอุ่นอหัถ์ให่ราวับำยินยอม สายพระเนรลลับผืนพรมปลายพระบาทราวับะทอพระเนรให้เห็นถึเส้นไย
บวนเส็ามีเพียราอรัษ์ประำสอพระอ์
เพิ่มำนวนึ้นเรื่อย ๆ อ์ราินีเพิ่ทรสัเเห็นเมื่อสุรเสียเ้มรัสเือน
“ระวั”
ระวัที่ว่าเป็นระวับันไ
เพิ่รู้สึพระอ์อีนั่นล่ะว่าเส็ออมาถึอัันทร์ทอสู่ลานหินแบทิศใทิศหนึ่อพระราวั
ทหารรัษาพระอ์หลายสิบนายั้แถวรอรับเส็เียม้าู่ายอยู่่อน
้านหน้าสุือรถม้าพระที่นั่แบบเปิประทุน
ราาวัุวรรธน์ให้พระพัร์ราอรัษ์โภิน
ฝ่ายนั้นรีบสาวเท้าเ้ามาถวายลอพระอ์ลุมนสัว์สีเทาเ้ม
“ฝ่าบาทอาทรินับอาาศหนาวัอเมธัสแ่อย่าไร็ไม่วร้านลมหนายโยร...เพิ่ทรหายประวร”
ระแสรับสั่เรื่อย ๆ
ึุ่เสีย้วย้ำัพร้อมทรลุมลอพระอ์เนื้อหนานุ่มนั้นพระราทานลแล้วผูเือ้านหน้าเรียบร้อย
ให้สวมเสื้อลุมหนาอีั้นแสถึปลายทาเส็ือนอพระราวัหลว
วเนรสีม่วเ้มสบพระเนรอบราวับทรถาม...ะพาหม่อมันไปไหน
หาอ์ราาไม่ทรอบ
เพียแ่รัสว่า
“ไปันเถอะ”
แถวรับเส็เป็นระเบียบพรั่พร้อมแสถึทุอย่าอยู่ในหมายำหนารหาแ่เป็นหมายำหนารนอเหนือาในหนัสือแ้ที่ทรไ้รับ
แสนวลาาวาลาูพราวพรายในวามมืยามเส็ามวรอ์สูให่ผ่านแถวนายทหารในเรื่อแบบเ็มยศไปยัรถม้าพระที่นั่้านหน้าสุ
ผ้าห่มนภาืนนี้เป็นสีำสนิท
ประับแ้ม้วยเพรเม็ามนับร้อยพันส่อแสระยิบระยับ
อ์ราินีึไม่แน่พระทัยนัว่ารถพระที่นั่ที่ทรเห็นเพียว่าสีเ้มนั้นเป็นสีำหรือน้ำาลทราบแ่เพียันให่สูเือบระับพระอุระพระอ์ทีเียว
อาาเทียมสอัว้านหน้าหรือ็ัวให่ ราาวัุวรรธน์ทรทราบพระำริ
หันมายบั้นพระอ์ลอยึ้นประทับอย่า่ายายแล้ว้าวึ้นประทับเียผิวามาหมายอ์ราินีที่ทรเาว่าะเส็โยารทรม้า
ราอรัษ์ประำพระอ์สอนายทำหน้าที่บัับม้าเทียมรถพระที่นั่
ที่เหลือประบ้ายวา หลัเสียสัาแหลมยาวหนึ่รั้
บวนเส็เริ่มออเินทาในทันที
บนรถพระที่นั่
วรอ์ให่โบัวรอ์เล็ว่าเือบมิ
รถันใหู่แบถนัาเมื่อประทับสอพระอ์้ำอีพระอ์ที่พระวรายสูให่ยัเบียิเ้ามาราวับ้อารอไออุ่น
อ์ราินีทราว่าหาราบทูลถามถึปลายทาไม่ไ้รับำอบึทรเลือเียบ
ลทอนพระอาารหวิวไหวภายใน้วยารทอพระเนรมทิวทัศน์ยามรัิาล
เือบม้ายามระทบพื้นหินั้ออยู่ในวามเียบอ่ำืน
ลิ่นหอมอุหลาบโยายมาให้ราินีโมามสูพระนาสิพาเอาทั้ลิ่นหอมหวานและไอเย็นัเ้าพระปับผาสะ
สอ้าทาเส็เห็นเป็นเาะุ่มสลับวามสว่าไสวรุที่ั้เสาแวนวาลา
ระนั้นแสนั้นยัแลอ่อนนุ่มว่าปิเพราะถูบบั้วยหมอหนาึ้นทุะ
ยิ่นานยิ่เหมือนเินทาสู่ินแนแห่วามฝันที่มีปลายทา้าหน้าเป็นแสมลัเมลือุเล็เท่าปลายพระันี...หาทรเาไม่ผิ
“ทร่วไหม”
ระแสรับสั่ถามัึ้น้าพระอ์ ยัไม่ทันทูลอบอีพระอ์็รัส่อว่า
“ถ้า่ว็บรรทมไ้เลย ยัอีพัหนึ่ว่าะถึ”
“ไม่เพะ”
วามเียบอบวนเส็ที่นอาเสียเือม้าระทบพื้นแล้วไม่มีเสียอื่นใทำให้้อลพระสุรเสียลเหลือเท่าระิบ
“หม่อมันไม่เยนั่รถม้าเที่ยวมธรรมาิยาม่ำืนมา่อน ำลัเพลินเียว”
ผู้ฟัทรผูพระน
“ทรถูับริเวนัหรือไถึโปรท่อเที่ยวเป็นพิเศษ”
“ไม่หรอเพะ แ่็ไปไหน
ๆ ไม่ไ้ั่ใ ไ้แ่เที่ยวสำรวทั่ววัับที่ปราสาทฤูหนาวเท่านั้น”
“ปราสาทฤูหนาว?”
“เพะ
เป็นปราสาทเ่าแ่ั้อยู่ทาเหนือสุอแว้นเรา
ทูลหม่อมพ่อะเส็แปรพระราานไปที่นั่นใน่วฤูหนาวเพื่อทรพัผ่อนและรับ้อร้อทุ์อราษรในแถบนั้นึ่ในฤูหนาวะลำบาว่าที่อื่นเพราะพื้นที่ส่วนให่ถูหิมะปลุมหนา
อุ๊ย!”
ท้ายถ้อยรับสั่เปลี่ยนเป็นสุรเสียอุทานเพราะหาพระเนรทันเห็นเพรามบนฟาฟ้าร่วลาฟ้าแล้วหายลับที่อบฟ้า้านหนึ่
พระพัร์ราาวัุวรรธน์ประับรอยแย้มพระโอษ์วูบหนึ่ยามทอพระเนรเห็นพระอาารื่นเ้นออัรมเหสี
มิเสียแรับที่มีพระราำริให้ใ้รถพระที่นั่เปิประทุน
“าวเพะ”
ระแสรับสั่เล่ายัแฝรอยื่นเ้น “เยไ้ยินทูลหม่อมแม่เล่าว่าสวยนั
เพิ่เห็นับาว่าสวยมา มาว่าที่ิเสียอี”
สีพระพัร์อ์ราาแปลพระทัย
“หืม ทำไมถึไม่เยเห็น
ปี ๆ หนึ่าวออมา”
วพัร์ในเามืบึ้นิ
ๆ ยามำริถึอี สุรเสียระแทเหมือนเ็ยามไม่ไ้ั่ใ
“หลับน่ะสิเพะ
หม่อมันนั่รอูอยู่ริมหน้า่าทุืน แ่ไม่เยไู้เพราะหลับ่อนทุที”
สุรเสียสรวลห้าวัึ้นให้ไ้ยินทั้บวนเส็
อ์ราินีทร้อน ผินวรอ์หนีแ้เินทั้ยัแอบบ่นในพระทัย
‘เล่าให้ฟัแล้วหัวเราะเยาะวันหลัะไม่เล่าเลยอยู!’
โปริามอน่อไป...
ความคิดเห็น