คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ผู้ถูกเลือก
อีว่าั่วโมเท่านั้นะถึเที่ยืน
านพระราทานเลี้ยะบสิ้นล ารเ้นรำสนุสนานอันยาวนานทำให้ทรเริ่มล้า
นที่รู้สึเ่นนั้นือบรราเ้าหิแทนที่ะเป็นอ์ราา เมื่อทรเหนื่อย ‘ผู้หิ’ ึหันมาุยันเป็นส่วนให่ เ้าหิพระอ์หนึ่เสนอึ้นว่าเ้าหิทุพระอ์ในที่นี้น่าะไ้ทำวามรู้ัันบ้าเพราะเส็มาา่าแว้น่าที่
ในานเลี้ยเ่นนี้บาพระอ์แทบไม่มีไ้รับสั่ับใร
เ้าหิธิษามีทรไ้ยินเ้าึแย้มพระโอษ์ที่ยาแปลวามหมายว่าเป็นเพราะทรันหรือเยาะหยันผู้ใ
เ้าหิแ่ละพระอ์พยายามทำพระอ์โเ่น
เ้าใล้อ์ราาให้มาที่สุ พระโอษ์แย้มเยื้อนแ่สายพระเนรเือเือนันและัน
อย่านี้หรือะอยาทำวามรู้ััน...เ้าหิธิษามีทริ
“ีไหมเพะ”
สุรเสียหวานอผู้เสนอวามิยัูน้อยว่าแววพระเนรยามทอมายัษัริย์หนุ่ม
ราาวัุวรรธน์ที่ทรยืนลาวเหมือนาวล้อมเือนพยัพระพัร์ รัสถาม
“ะทรทำยัไ
้าวออมาแนะนำพระอ์ทีละนหรือ”
“ยัั้นธรรมาเินไปเพะ”
เสียเพลเียบลนานแล้วพร้อมับที่อ์ราาทรยพระหัถ์เหนือพระเศียรให้สัา
เมื่อทุนนิ่ฟัสุรเสียหวานปานะหยึัอยู่เพียเสียเียว
สิ้นประโยเมื่อรู่เิเสียฮือฮา เ้าหิบาพระอ์มุ่นพระนไม่พอพระทัย
บาพระอ์ยับถอยเินอายเินว่าะ้าวออไปรัสแนะนำัวท่ามลานทั้หม
“ทรอธิบายที หม่อมันอยาทราบ”
อ์ราาทรถามเรียบเรื่อยอาศัย่วระหว่านี้พัพระวราย
สายพระเนรแลทาใ็ทรเห็นแ่เ้าหิทรพระสิริโมเหมือนอยู่ลาสวนอไม้ยามแรแย้มไม่มีผิ
นี่หาพระอ์นิยมรัเผื่อเลือแล้วัสินพระทัยยาน่าู
“แสวามสามารถสิเพะ
แ่ละแว้นมีศิลปะวามโเ่น่าัน ีมาทีเียวนะเพะถ้าไ้บอเล่าแลเปลี่ยนันในโอาสนี้”
ทีแรเหมือนไม่่อยมีเสียสนับสนุนเท่าไรนั
หาหลัาทริทบทวนไ้วามว่าไม่วรปล่อยให้ ‘ู่แ่’ เอาหน้าอยู่นเียววามินี้ึไ้รับารอบรับ
เ้าหิโมสะราทั้หลายยับพระอ์ถอยเว้นพื้นที่ลาท้อพระโรโล่ไว้่อน้ามา
ราาวัุวรรธน์ทรยืนรวมลุ่ม อพระอุระรอม
เ้าหิผู้เสนอวามิเริ่มแนะนำพระอ์เป็นนแร่อนเริ่มแสวามสามารถ้วยารระบำผีเสื้อถวาย
ระบำผีเสื้อเป็นศิลปะารแสึ้นื่อว่าามมา
หิสาวในแว้นมาลยะถูฝึหัเมื่อย่าเ้าสู่วัยสิบห้าปี มุราุมารีแว้นมาลยะทรพลิ้วพระอ์อ่อน้อย
พระรวาผายเป็นท่วท่ามอล้ายผีเสื้อำลัยับปีรื่นรมย์
เสียปรบมือัราวให่เมื่อารแสสิ้นสุ
เ้าหิทรยอบพระอ์ลาม รอยแย้มพระโอษ์แสัยนะเหนือู่แ่ทั้มวล
านเ้นรำลายเป็นานแสวามสามารถหลัานั้นเป็น้นมา
เ้าหิแ่ละพระอ์พยายามนำวามสามารถที่มีหรือพอนึออแสถวายอ์ราา
สวยามน่าื่นมบ้าูประัประเิน่าันบ้าแ่ราาวัุวรรธน์ไม่ไ้ทรถือสา
ทรเห็นว่าเป็นสีสันที่ีอย่าหนึ่ใน่ำืนนี้
ว่าารแสโยเ้าหิพระอ์สุท้ายที่เสนอพระอ์ะสิ้นสุ
เวลา็ล่วเลยมาเือบเที่ยืน ราาวัุวรรธน์รัสมทุรั้
เรียรอยแย้มสรวลหวานถ้วนทุวหน้า
“เป็นบุาอาวโปษั
หม่อมันออบพระทัยทุพระอ์ที่ทรพระรุาแสศิลปะอันามให้ไ้ม”
สีแอบาสิ่เลื่อนไหวอยู่ทาหาพระเนร้าย
ราาวัุวรรธน์ทรำเลือพระเนรเพียนิเห็นเ้าหิธิษามีทรยืนรวมลุ่ม
อาารที่ทรมอไปยันาฬิาเรือนให่ั้ิผนั้านหนึ่เหมือนบอเป็นนัยว่าเบื่อหน่ายอยาออาานเ็มที
เพราะ่วหรือเหุผลใไม่แน่นั แ่ระุ้นวามรู้สึบาอย่าในพระทัย...ท้าทาย
หมายปราบพยศ
ารแนะนำัวพร้อมแสวามสามารถที่เสนอไว้แ่แรถึราวริเ้าหิเพียรึ่หนึ่เท่านั้นที่ทรล้า
เ้าหิธิษามีเป็นหนึ่ในลุ่มผู้สมัรใมแ่อย่าเียวสมำ...หม่อมันมาามหน้าที่
ราาวัุวรรธน์ทรหุหิานั้นทรถามพระอ์เอ
ะหุหิทำไมในเมื่อเราทำามหน้าที่เหมือนัน
แ่น่าะแล้สนุับานให้มาว่านี้หน่อย ยิ้มให้เ้าอานบ้า
เอาพระทัยบ้า...ไม่ใ่อย่านี้!
ทรถามพร้อมับหาเหุแ้เสร็็อปลีพระอ์มาประทับบนพระเ้าอี้ที่ัไว้
เหล่าเสนาบีมอหน้าันไปมาเี่ยว่าใระเป็นัวแทนเ้าไปราบทูลถามารัสินพระทัยหาสีพระพัร์เร่เหมือนำลัริ้วทำให้ไม่มีาใรยับสัน
อีนิเียว...เ้าหิธิษามีบอพระอ์เอ
พระโอษ์แย้มสรวลนิ ๆ รื่นรมย์ เี๋ยวบานะรีบเส็เ้าบรรทม
ป่านนี้วายุหลับแล้วไว้พรุ่นี้...ทรวาแผนเถลไถลในพระทัยอย่าสนุสนาน มีโอาสเส็เยือน่าแว้นท่อเที่ยวไลเินว่าเยแล้วทำไมะรีบเส็ลับเมธัส
ทรศึษามาบ้าว่าแว้นโปษัเป็นเมือท่าสำั
ยัไม่เยทรเห็นทะเลสัรั้ราวนี้ะไ้สมพระทัยสัที
ุพระพี่เลี้ยบ่นอีามเยแ่ประเี๋ยวทรอ้อนหน่อยมีหรือะไม่ามใ
หนทาสะวแผนราบรื่น
รอยแย้มพระโอษ์มาึ้นโยไม่ทันทริสันิว่าแผนทั้หมำลัะล่มในอีไม่ี่นาที่อานี้
“เห็นแ่วามหวัีอเ้าุันถึยอมให้มีานนี้ึ้น”
ราาวัุวรรธน์รัสับะเสนาบี
“แ่เมื่อันเลือแล้วอย่าไ้พูถึเรื่อนี้อีเ็า”
ถ้อยรับสั่ัอ
ไม่อยาริ้วภายหลัถ้าเสนาบีนใั้านถึวามไม่เหมาะสม้วยเหุผลที่ว่าเ้าหิพระอ์ใพระอ์หนึ่เอื้อประโยน์แ่โปษัมาว่า
ใระไปล้า...พวเ้าุเ่ามอหน้าส่วามหมายแ่ัน
แ่ทรยอมฟั้อเสนอเ้าุแ่ ๆ ยอมหาพระายา็นับว่าน่าปลื้มมาแล้ว
านี้หาทรเลือ มีแ่อให้ทรพระเษมสำรา มีรัทายาทให้าวโปษัื่นมมา ๆ
็พอ
วรอ์สูให่เส็ึ้นประทับเหนือบัลลั์
ลอพระอ์สีเ้มประับราเียริยศโเ่นอยู่ท่ามลามหาสมาม
ทรล่าวอบพระทัยเ้าหิทุพระอ์ที่เส็มาร่วมานพระราทานเลี้ย
ใวามไม่ยืยาวนัเพราะสมุหพระราพิธีเป็นฝ่ายล่าว้อวามยืยาวเหล่านั้น
เิรอยแลใในวเนรหลายู่เมื่อไม่เห็นสัาอารเลือพระายา
สมุหพระราพิธีล่าวบ
อ์ราาทรยืพระวรายึ้นเ็มวามสูเส็ลาบัลลั์้วยฝีพระบาทมั่น
เ้าหิธิษามีมวพระนุน
อุส่าห์นึลุ้นสนุทีเียวว่าใรันที่ไ้รับเลือแู่เหมือนไม่มีวี่เวว
หรือไม่ถูพระทัยสัน...เลือมา!
พระพัร์ามยุ่เหยิ
ทริไป่า ๆ
มารู้สึพระอ์อีรั้เป็นัหวะเียวันับวรอ์สูให่ทรหยุอยู่เบื้อพระพัร์
วามสูทำให้ทรแหนึ้นสบพระเนรเห็นพระโอษ์เหยียเป็นรอยยิ้มแบบีวามหมายไม่ออนิหนึ่
แล้ว่อยทรรู้สึว่าพระหัถ์ถูวยอย่ารวเร็วแ่นุ่มนวล
เสียฮือฮาหรือำลัพระทัยแน่นอนทำให้ทรสับสน
ทอพระเนรษัริย์หนุ่มถอพระธำมร์าพระนิษาเปลี่ยนมาสวมประทานไว้บนพระอนามิาอพระอ์
วามเย็นอพระธำมร์แล่นึ้นมาามพระรถึพระหทัย
วเนรสีลูหว้าสุสบพระเนรราาวัุวรรธน์้า
รับสั่แผ่วเหมือนำลัะประวรพระวาโย
“ฝ่าบาท..."
โปริามอน่อไป...
ความคิดเห็น