คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : 17.2 รักแท้แพ้ใกล้ชิด
ทรแย้มสรวลเมื่อนึถึ่วเวลาที่ทรทำให้ระสับระส่าย้วยวาม่านสยิวในอ้อมพระร
เสียวิอออ้อนร้อออเธอยัแว่วอยู่ในพระรรทำให้พระโลหิสูบีพลุ่พล่านามพระอารม์ที่โลทะยานไปสุรู่
ปรารถนาที่เิึ้นอย่าุละหุเรียร้อให้ทรโน้มพระพัร์เ้าหาริมฝีปาอิ่มประทานุมพิเธออย่าอ่อนหวาน
พระพัร์แนบิับพระโอษ์อุ่นร้อนที่ประบทาบลบนลีบปาเธออย่าไม่ให้ั้ัวทำให้ินานาเผลอเผยอปา้วยวามระหนในนาทีแรและ่านสยิวเพราะพระหัถ์ที่โลมไล้ไปทั่วแผ่นหลัเปลือยเปล่าอเธอใ้ผิวน้ำเย็นเยือ
พระิวหาที่แทรผ่านเ้ามาผัสเรียวลิ้นนุ่มทำเอาหัวใสาวระุแร
“ปล่อยหม่อมันเถอะเพะ” ินานาประท้วเสียพร่าพลาออแรันพระอุระแผ่วเบา
“ุมีเวทมน์หรือเปล่านะพระนา อยู่ใลุ้ทีไรผมเหมือนถูึให้ลไปอยู่ในอำนาเสน่หาอุอย่านั้นแหละ”
“ทรเหมือนไม้เลื้อยอย่าที่โบราว่าไว้
ใล้ใร็เลื้อยเี่ยวพันไ้ทั่ว” ินานาวัปรายามอ้อนพระสวามี
“ล่าวหา” ทรสรวลพลาทอเนรมอนในอ้อม พระร้วยสายพระเนรอ่อนหวาน
“ล่าวหาอะไรเพะ ทรทอพระเนรให้ีว่าหม่อมันือินานานะเพะ
ไม่ใ่นาถนารีอฝ่าบาทสัหน่อย”
“นั่นสิ...ทำไมนะ นาถยัไม่สามารถทำให้ผมลั่ไล้ไ้เหมือนุเลยพระนา”
ทรรับสั่ระิบ้วยสุรเสียแหบพร่า พระเนรเปิเผยเสน่หาสบสายาเธอแน่วนิ่
“อย่าทรหลอหม่อมันีว่าเพะ วามรู้สึอหิับายนั้นแ่าัน
้อเสียัวให้ับายที่มีใผูพันับหิอื่น็เสียใมาพอแล้วอย่าทำให้หม่อมัน้อเสียหัวใให้ับำหวานอฝ่าบาทอีเลยนะเพะหาถึวันที่้อเลิราันหม่อมันไม่อยาเสียใไปมาว่านี้”
“ให้เวลาผมบ้าไ้ไหมพระนา
ผมเอยัอบอะไรุไม่ไ้แ่ผมอเวลาบ้า”
“แล้วฝ่าบาทเล่าเพะ พร้อมให้เวลาับหม่อมันบ้าหรือไม่
หาทรร้ออเวลาาหม่อมัน ฝ่าบาท็้อให้เวลาหม่อมันเ่นันนะเพะ”
“แล้วุะให้ผมทำยัไ”
“ทำามที่ฝ่าบาทเยสัาับหม่อมันไ้ไหมเพะ เราะอยู่้วยันในานะสามีภรรยาแ่ในนามเหมือนที่เราเยลันไว้”
“ไม่!
ให้ผมอยู่ใลุ้โยไม่แะ้อุ ผมทำไม่ไ้อีแล้วพระนา”
ทรรั้เอวบาระับิ
“เอ๊ะ...ทีเมื่อ่อนยัทรทำไ้นี่เพะ”
ินานาผลัพระอุระแร เม้มปา สีหน้าบึ้
“พุทโธ่...็เมื่อ่อนผมยัไม่ไ้สัมผัสุ ไม่เยรู้ว่าุหวานนานี้
มัน็ไม่แปลที่ผมะห้ามใไ้ แ่อนนี้ผมรู้เสียแล้วว่าุน้ำผึ้ยัหวานไม่เท่าุ
แล้วะให้ผมอยู่ใล้โยไม่แะ้อลิ้มรสหวานปานน้ำผึ้อุไ้ยัไเล่า”
“ทรเห็นแ่อ์ แล้วหม่อมันเล่าเพะ ถ้าฝ่าบาททำเ่นนั้น
หม่อมัน็ไม่่าับนาบำเรออฝ่าบาทเลยแม้แ่นิเียว
ีว่าเพียแ่มีใบทะเบียนสมรสที่ไ้มา็ไม่ใ่เพราะวามเ็มพระทัยอี่าหา”
เธอัพ้อ
“ไหนุลอบอสิว่าผมวรทำยัไพระนา” ท่านรับสั่ถามเบา ๆ
“ถ้าทรล่วเินหม่อมันอี
หม่อมันะไม่ยอมหย่าให้ฝ่าบาทไม่ว่าะสอปีหรือสิบปี้าหน้า” ินานาบอุยืนที่ทำให้พระนอท่านมวมุ่น้วยวามไม่เ้าพระทัยนั
ไม่ทรำริว่าเธอะล่าวแบบนี้นั่นเอ
“หมายวามว่ายัไ”
“็หมายวามว่า
ฝ่าบาทหมสิทธิ์ที่ะลับไปหานาถนารีอย่าแน่นอนไเพะ
และหายัไม่ทรแน่พระทัยว่าริ ๆ
แล้วยัทรรัและ้อารลับไปหาู่รัอฝ่าบาทอยู่อีหรือไม่
ฝ่าบาท็ไม่วรยุ่เี่ยวับหม่อมันในเิู้สาวอี
ที่ผ่านมาหม่อมันะลืมให้หมและลับมาอยู่ ุเิมที่เราลันไว้”
“เมื่อเ้าผม็บอุแล้วไว่าเราะไม่หย่าัน”
แม้ะยัทรลัเลแ่พระทัย็โน้มเอียมาทาหม่อมอท่านเินว่ารึ่ ทรัสินพระทัยทำามำเรียร้ออ ินานาในเมื่อถึอย่าไร็้อทรัพระทัยานาถนารีอย่าเ็าอยู่แล้วในเมื่อหิสาวำลัะแ่านไปับนอื่นในะที่ท่านเอ็เสสมรสแล้วับผู้หิน่ารันนี้ แล้วะ้อมัวลัเลอะไรอีในเมื่อพระนำหนีวิแ่านให้ับท่านแล้ว ท่าน็ะลอ้าวไปามเส้นทาที่พระนำหน เมื่อำริเ่นนั้นท่านึทรยพระอัสาเล็น้อยเมื่ออบหิสาว
ท่านายทรพุ่ัวออไปลาสระพร้อมับแหวว่ายน้ำ้วยท่าทาสบายพระทัยทิ้ให้ินานาเม้มริมฝีปาอยู่ลำพั
เธอรู้สึัใับท่าทาอพระสวามีที่ไม่ยอมรับสั่ับเธอให้เ็าว่าะทำาม้อเรียร้ออเธอหรือไม่
หิสาวึโหนัวึ้นาสระน้ำพอีลับสอพี่น้อที่เินรเ้ามาหา้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ไม่หัว่ายน้ำแล้วเหรอพระนา” วฤใเินเ้ามาหยุใล้ ๆ
ินานา
“ไม่แล้ว่ะ พระนารู้สึหนาว ๆ ยัไไม่รู้”
เธอแสร้ไม่สนใสายพระเนรมปราบอท่านายที่หยุพระวรายเลิว่ายน้ำหลัทอเนรเห็นวฤับรวิ
เธอเลยใเินผ่านุลุมที่ั้ใะหยิบึ้นสวมลุมทับุว่ายน้ำน้อยิ้นที่สวมอยู่และปรายหาามอท่านายแล้วอมยิ้มอบใเมื่อเห็นท่านบพระทน์น้นพระหนุึ้นสันนเธอสัเไ้้วยวามระหยิ่มใ่อนที่ท่านะโหนอ์ึ้นาน้ำพลาเส็มาหา้วยพระเนรุันพร้อมับเสื้อลุมสีาวที่ทรว้ามาวาพาบนบ่าอเธอบัับรายๆ
ให้สวมอย่าหึหว วเนรมหรี่มอวฤอย่าระแว
“ทำไมรีบึ้นเสียล่ะระหม่อม ยัหัว่ำอยู่เลยทีเียว”
วฤแล้ถามทั้ที่รู้สึไ้ถึพลัาวพระเนรม
“ูเหมือนภรรยาผมะอยาลับห้อมาว่า”
“หม่อมันยัไม่อยาลับเสียหน่อยเพะ
ิว่าะนัุ่ยับพี่วุล์ฟ่อนอยู่ทีเียว”
“ไม่เหมาะเพราะนี่็่ำแล้ว” ทรรั้เอวบาแนบพระโสี
“แ่ว่า...” ินานาพยายามะ้าน
“ไม่มีแ่พระนาถ้าุไม่อยาโนูบ่อหน้าสอหนุ่มนี่”
ทรัพระทน์รับสั่ระิบพระสุรเสียเบา
“อื้อ...” เธอำเลือา้อนให้พระสวามีนิหนึ่
“พี่ว่านี่็่ำแล้วเรารีบึ้นไปเปลี่ยนุ็ีเหมือนันนะพระนา” วฤหัวเราะเบา ๆ
“ถ้าอย่านั้นพรุ่นี้พี่วุล์ฟสอนพระนาว่ายน้ำบ้าไ้ไหม่ะ”
“ไ้สิ ถ้าท่านายประทานอนุานะ”
“ไม่้อรบวนุวฤเพราะผมสอนเมียผมเอไ้ เรา้ออัว่อน”
ท่านายนัรับสั่้วยพระสุรเสียทุ้มพร้อมับึบ่าอหิสาวเ้าิอว้ารั้ให้เธอเินามท่าน และเมื่อหิสาวทำท่าื้อึ ท่านเริ่มระอาวามพยศอหม่อมนย่อพระานุลเพื่อ้อนัวเธอึ้นอุ้มโยไม่สนทัยวามวาวไป้วยวามำันอสอพี่น้อที่มอามท่านและายา
ความคิดเห็น