คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : 14.2 เล่ห์ลวงบ่วงรัก
เสียประูถูผลัเ้ามาเบา ๆ
ในะที่หิสาวพยายามันัวึ้นนั่พิพนัหัวเีย ินานารู้สึีึ้นมาเมื่อไ้ินยาที่ท่านายทรประทาน อาารปวหัวอเธอเบาลบ้าแล้วเมื่อท่านนัทรเส็ึ้นมาูอาารอีรั้พร้อมับรับสั่บอเธอว่ารวิและวฤมาเยี่ยม
“ลไปไหวไหมพระนา”
“ไหวเพะ เี๋ยวหม่อมันะลไปหาวิับพี่วุล์ฟเอ” ินานาอบ้วยน้ำเสียราบเรียบไร้อารม์
“ผมอโทษสำหรับเรื่อทุอย่านะพระนา” ท่านรู้สึละอายพระทัยับเรื่อที่เิ
แ่ไม่เสียพระทัยเลยที่เิเหุาร์เลยเถินลายเป็นวามสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นระหว่าท่านับินานา
“็่ายีนะเพะ แ่็่ามันเถิหม่อมันหวัแ่ว่า่อไปมันะไม่เิึ้นอี”
“ผม...” ท่าทีเย็นาอินานาทำให้ทรอึอัพระทัย
“่อไปหม่อมันะไม่แะ้อนรัอฝ่าบาทอี
ถือะว่านี่เป็นเพียบทลโทษที่ทรเน้นย้ำให้หม่อมันสำนึว่าัวเอ่ำ้อยว่านรัอฝ่าบาทแ่ไหน
และหม่อมันะย้ำเือนนเอเสมอเพื่อ่อไปะไ้ไม่พลั้เผลอแะ้อนอฝ่าบาทให้ทรระายพระทัยนัวเอ้อเ็บแบบวันนี้อี”
“พระนา” พระทัยระุปวแปลบับำัพ้อ่อว่าอหม่อม
“านี้ไปนถึวันที่เราหย่าัน
หม่อมันอเพียแ่่าน่าอยู่
เรื่อที่ผ่านมาหม่อมันะิเสียว่าเป็นเพียวามฝันที่ร้ายาที่สุเท่าที่หม่อมันเยพบมา”
น้ำเสียเรียบเย็น สายาเย็นาที่เธอส่ถึท่านอย่ามุ่มั่น
“แม้ว่าุะเป็นอผมอย่าสมบูร์แล้วอย่านั้นเหรอพระนา”
“มัน็แ่เ็์ ไม่ใ่วามรั มิหนำ้ำยััฬะนหม่อมันไม่ิะเ็บมาำให้ีวิอหม่อมันมัวหมอหรอเพะ
ไม่นานหม่อมันะลืมทุอย่าในวันนี้ให้หม”
“ุเลียผมถึนานั้นเียวหรือพระนา”
“หาฝ่าบาทเป็นหม่อมันะทรรู้สึเ่นไรละเพะ”
เธอเยหน้าึ้นสบเนรมแสวามเสียใ
“ผม...” ท่านทรรู้สึยอแสลหัวในไร้ำล่าว
“หม่อมันอัวเพะ ไม่อยาให้เพื่อนรอนาน”
ินานาหยััวลุึ้นเินรผ่านบานประูออไปโยไม่หันหลัลับมามอสวามีที่ทำร้ายทั้ัวและหัวใอเธออย่าเลือเย็นเพียเพราะเธอเผลอพาพิให้ร้ายนที่ท่านมีพระทัยอย่านาถนารี
โยทรลืมไปว่าเธอ่าหาที่เป็นหม่อมที่ถู้อามนมธรรมเนียมประเพีและหมายที่วรไ้รับเียริยย่อาท่านอย่าน้อย็ภายในเวลาสอปีที่ไ้ลันไว้
ท่านายทรหลับพระเนรลแ่ภาพใบหน้านวลเย็นาอเธอยัราิพระทัยให้ทรรู้สึยอแสลระทั่เวลาผ่านไปอีรู่ให่ว่าะเส็ามเธอลไป...ภายในห้อรับแ
ทรเห็นสีหน้าอเธอสว่าระ่าไป้วยรอยยิ้มเมื่อไ้พูุยับสอพี่น้อ ทรทอเนรหิสาวที่ผลุนผันรีบลุึ้นนร่าบาเเป็นเหุให้วฤึ่อยู่ใล้้อเอื้อมมือออโอบประอเธอไว้แนบอ
ใบหน้านวลสัมผัสับปลายมูอายหนุ่มอย่าไม่ั้ใ แ่นั่นลับทำให้พระทัยโลึ้น้วยวามุ่นเือ
พระทน์บแน่นในะที่เร่พระบาทเส็เ้าไปึร่าอหม่อมออาแนอายหนุ่มทันที
“ผมะูแลเธอเอ” ทรรับสั่เสียร้าว
“ฮึฮึ สสัยพวเราะมาผิเวลา” วฤหัวเราะเบา ๆ
ในลำอเมื่อเห็นพระเนรมูแ็ร้าว
“ไม่เป็นไรเพะ หม่อมันหายแล้ว ฝ่าบาทไม่้อทรเป็นห่ว”
“แ่ลุึ้นยัเนะล้ม ะบอว่าหายแล้วไ้ยัไพระนา”
ทรรับสั่สุรเสียเร่
“นิหน่อยเอเพะ หม่อมันะไปบ้านวิ”
ินานาปลพระหัถ์ที่รั้แนเธอเบา ๆ
“วันนี้นี่นะ” ทรรัสถามสุรเสียเรีย
“เพะ หม่อมันะไป้าบ้านเพื่อน ไม่้อทรเป็นห่ว”
“ไม่ห่ว...ุะให้ผมไม่ห่วไ้ยัไในเมื่อุเป็นภรรยาอผมนะพระนา”
ทรรับสั่เรียบ ๆ
“ทริอย่านั้นริ ๆ เหรอเพะ”
ินานาล่าวเสียเย็นพร้อมปลพระหัถ์และหันไปหาวฤและรวิ
“รอนาสัรู่นะะพี่วุล์ฟ วิ นาะไป้าบ้านวิ”
ินานายิ้มบาๆ ให้สอหนุ่ม่อนะหมุนัวเินลับึ้นไป้านบนเพื่อเ็บเสื้อผ้าอัวเอ
โยไม่สนใพระเนรมที่ทอมอามหลัเธอ้วยวามุ่นพระทัย
ทร้าวพระบาทามเธอึ้นไปทันทีโยลืมทำหน้าที่เ้าบ้านที่ี้วยารทอทิ้แให้อยู่ามลำพั
“ูเหมือนะทรี้หึวายร้ายเหมือนันนะวิ” วฤหัวเราะับน้อเบา
ๆ
“นั่นสิ
แ่่วยประอไม่ให้ยัยพระนาล้มแ่นั้นทำไม้อทรหึ”
“็ยัยพระนาันเมานมูพี่นะสิ เลยทรหึ” วฤหัวเราะ
“แ่หอมแ้ม็ทรริ้วเป็นฟืนเป็นไฟ นี่หายัยพระนาแล้เฟลิร์ับพี่วุล์ฟ ท่านมิลั่เลยเหรอ”
“อันนั้น้อลอว่ะ” วฤหัวเราะอย่าหมายมั่น
เามันพวอบแล้อยู่แล้ว้วย ยิ่ยั่วึ้นเา็ยิ่อยายั่ว
ไหนว่ารันาถนารีนัหนาแล้วะหึินานาน้อสาวอเาทำไมัน
 |
|
ความคิดเห็น