คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : 10.3 ปิดประตูตีแมว
บริษัทวิษุรัสรร์
หาท่านายธเนศวรไ้ทอเนรเหุาร์ภายในห้อทรานอพระเษาในเวลานี้ แทบลั้นพระสรวลไม่ไหว
ท่านายนเรศที่ทรเยรับสั่หนัแน่นว่าไม่ใส่พระทัยับหม่อมที่้อเสสมรสล้าหนี้้วยอย่าินานา ลับั้โ๊ะทำานอีัวไม่หาพระที่อท่าน โยที่ท่านายนัลืมสิ่ที่ทรเยรับสั่ับพระอนุาไปแล้วแน่นอน
ินานา เยหน้าึ้นาอเอสารที่อาสา่วยสวามี แอบมอพัร์มเวลาทราน
ท่าทาเอาริเอาัอท่านทำให้เธออพิาราอย่าละเอีย้วยวามสนใไว้ไม่ไ้
หลายวันแล้วที่ไ้ทำานร่วมับสวามีที่โปรให้เธอเป็นเลาส่วนอ์่วยานแทนท่านายธเนศวรที่ยัไม่เส็ลับมา เธอึรับผิอบานในส่วนนั้นแทนามพระประส์อท่านายนเรศ
ท่านายสัมผัสไ้ถึวามรุนแรอสายาที่มอมาึทรเยพัร์ึ้นแย้มสรวลให้เธอบาๆ และทอพระเนรใบหน้าแปลั่อหม่อมอย่าเอ็นู แววาลมวาวที่้อท่านอยู่นานหลุบ่ำลทันทีที่สบเนรอท่านรๆ พระหทัยระุแรเมื่อเยพัร์ึ้นพบแววาอ่อนหวานอหิสาว
“ุทำให้ผมหมสมาธิับารทำานรหน้าะแล้วหละพระนา”
“เพะ!” ินานาเลิิ้วแปลใในรับสั่อสวามี
“แววาอุเมื่อสัรู่ทำเอาใผมสั่น
แถมยัทำให้มืออผมแทบหมแรยับ ีเียนอะไรไม่ออแล้วหละ” ท่านายแทบลั้นพระสรวลไม่อยู่เมื่อรับสั่ระเ้านินานาทำหน้าไม่ถูไปรู่ให่่อนะส่สายาราวับ้อนให้ท่านพลาอบเสียสะบัน้อย
ๆ ลับมา
“หม่อมันไม่แปลใเลยว่าทำไม
นาถถึลั่ไล้ฝ่าบาทหนัหนาในเมื่อพระโอษ์หวานนานี้”
“หึหึ...แ่ผมทำใหุ้ลั่ไล้ผมไม่ไ้ละมั่พระนา”
“โอ๊ย..ไม่ไหวะเลียร์หรอเพะ
ืนหม่อมันเิลั่ไล้ฝ่าบาทแบบนาถึ้นมาริ ๆ ฝ่าบาทะัสินพระทัยไม่ถูเมื่อรบำหนเวลาสอปีว่าะเลือหม่อมันหรือนาถี”
ินานาแล้เิใบหน้ามอสบพระเนรท่านราวท้าทาย
“ทำไมล่ะ
ในเมื่อุเป็นฝ่ายลั่ผมไม่ใ่ผมลัุ่ะหน่อย” ทรสรวลเสียเบา
“็ถ้าหม่อมันลั่ไล้ฝ่าบาท
หม่อมัน็แน่ใว่าฝ่าบาท็้อทรหลหม่อมันนทิ้หม่อมันไม่ลแน่ ๆ”
“อย่านั้นเียว”
“แน่นอนิเพะ
ไม่เยมีผู้ายนไหน้านทานเสน่ห์อพระนาไ้สัราย
หาว่าหม่อมันใหว่านเสน่ห์ให้” ินานาแลุ้ยทับ
“ผมัอยาลอะแล้วสิว่าผมะ้านทานเสน่ห์อุไ้ไหม”
“ถือเป็นำท้าทายนะเพะ” ินานายหัวิ้วพร้อมรอยยิ้มเยาะ
ๆ
“หึหึ” ทรสรวลพร้อมส่ายพัร์
เสียโทรศัพท์อินานาััวานเป็นเพลเรียเ้าทำนอสนุ
ๆ
ทำให้เธอเบี่ยสายาาพัร์มอสวามีลมอระเป๋าถืออัวเอที่วาอยู่บนโ๊ะพร้อมับเอื้อมมือวานหาโทรศัพท์อัวเอออมารับสาย้วยใบหน้าพราวรอยยิ้มทันทีที่เห็นเบอร์โว์หน้าอ
“ว่าไวิ” เสียใส ๆ
อเธอทำให้ท่านายทรอที่ะั้พระทัยฟัเธอุยับเพื่อนไม่ไ้
“ลาวันนี้ว่าออไปิน้าวพร้อมเราับพี่วุล์ฟมั้ยพระนา”
รวิถามเพื่อนสาว
“อื้อ...นึยัไถึวนเราไปิน้าวลาวันไ้นี่”
ินานาเอนหลัพิพนัเ้าอี้พลาอมยิ้มลำพั
“เย็นนี้ันับพี่วุล์ฟะลับบ้านแล้วไม่ไ้เอแอีนานเลย”
“ทำอย่าับันะไม่ึ้นไปหาแอย่านั้นแหละ”
“ท่านายอาไม่ยอมให้แึ้นไป็ไ้”
“ไม่มีทา
ันะไปใร็ห้ามไม่ไ้อยู่แล้ว”
“เออ เออ ี้เียเถียับนเ่
ว่าแ่ไปหรือไม่ไป ิน้าวน่ะ”
“ที่ไหนล่ะ” ินานาถามทันที
“ร้านายเลนแถวบาปู...พี่วุล์ฟเาเป็นนเลือเอน่ะ”
รวิหมายถึร้านอาหาริป่าายเลนแถวสมุทรปราาร
“โห...ไลนานั้น
ันะลับมาทำานทันไ้ยัไล่ะ”
“อ้าว นี่แทำาน้วยเหรอ”
รวิถาม
“อื้ม ไม่อยาอยู่ว่า ๆ น่ะ”
“สรุปว่าแไปไม่ไ้ั้นสิ”
“เี๋ยวันโทร.ลับนะ ้อถามท่านาย่อน”
ท่านายนเรศทร้มพระพัร์แอบแย้มสรวลน้อย
ๆ ับอเอสารรหน้าหลัเธอวาสายรวิ
ทรรู้สึยินีอย่าบรรยายไม่ถูที่ินานาสนทนาับเพื่อนอเธอในห้อทรานอย่าไม่ปิบั ยิ่ไ้ฟัำสนทนาอเธอับรวิแม้ะไม่ทรไ้ยินอีฝ่ายแ่็ทรับใวามไ้ว่าเพื่อนหนุ่มอเธอวนเธอไปินอาหารลาวันและทรยินีที่เธอยัไม่อบรับอีทั้รอถามท่าน่อน
“ฝ่าบาทเพะ”
ินานาเินมาหยุ้าพระที่อท่านาย่อนะล่าว
“หืม”
ทรเยพัร์พร้อมเลิพระนเล็น้อย
“หม่อมันอประทานอนุาออไปทาน้าวับวินะเพะ”
“เมื่อไหร่”
ทรวาพระหัถ์าเอสารรับสั่ถาม
“เที่ยนี้เพะ”
“แล้วุะไปยัไล่ะ”
“เี๋ยวหม่อมันให้วิมารับ็ไ้เพะ”
“อืม...เอาเป็นว่าผมพาุไปเอีว่า
ุรวิะไ้ไม่้อแวะมารับให้ยุ่ยา
อีอย่าผม็ะไ้มีเพื่อนิน้าวเที่ย้วย”
“แ่ว่า...วิับพี่วุล์ฟะไปไลถึบาปูเลยนะเพะ
หาฝ่าบาทเส็็ลับมาทรานไม่ทันแน่ ๆ”
“ไม่ทัน็ไม่ทำ ไม่เห็นเป็นไรนี่
บริษัทอเราเอ”
“เอาอย่านั้นเหรอเพะ”
ินานาเอียอเล็น้อย
“โทร.ลับไปบอเพื่อนเถอะว่าให้ไปเอันที่นู้นเลย”
ท่านายพยัพัร์ให้เธออีรั้
“อบพระทัยเพะ”
ินานายิ้มแล้วหมุนัวเินลับไปที่โ๊ะ หยิบมือถืออนิ่อหาเพื่อนหนุ่มทันที
ใบหน้านวลยิ้มละไมทำให้ท่านายทรอที่ะแย้มพระสรวลามไม่ไ้ ทรเ็บเอสารบนโ๊ะรวเร็วและเส็มาหยุรอหิสาวที่ำลัเย่ปลายเท้าึ้นนสุเพื่อเ็บแฟ้มเอสารเ้าที่
ทรอที่ะทอเนรื่นมเรียวาเพรียวสวยอเธอไล่ึ้นไปนถึ้นาาวไร้ถุน่อ
ยิ่เธอเย่ปลายเท้าแบบนี้ทำให้ระโปรสั้นที่เธอสวมในวันนี้ยึ้นสูนเผยให้เห็น้นาาวมาว่าที่วร
ินานามัวแ่หันหลัให้ท่านเพราะใ่ออยู่ับารนำแฟ้มในมือึ้นเ็บ
ึไม่ทันเห็นเนรมที่้อเธอไม่ระพริบ
ยิ่รีบเหมือนะยิ่้าเมื่อแฟ้มที่อยู่้านบนลับล่วลมาทั้ที่แฟ้มในมือยัไม่ถูวา
“อุ๊ย!” ินานาอุทานัึ้นอย่าระหนหลัแฟ้มที่วาบนั้นล่วลมา เธอรีบหลบนสะุเท้าัวเอหายหลัน้อหลับาปี๋เรียมัวอายหาล้มะมำไปับพื้นโว์ท่านายนัแ่ไม่รู้สึเ็บแถมยัเหมือนมีอะไรรอรับร่าเธอไว้ ินานาลืมามอเ้าออ้อมแนที่โอบรัประอัวเธอไว้ไ้ทัน
ท่านายทรถอนพระอัสสาสะ้วยวามโล่พระทัยที่ทรรับร่าบอบบาไว้ไ้ พระรโอบยึรอบอระหะที่พระหัถ์้าที่ว่าว้าเอวลมลึไว้ ทำให้ใบหน้านวลอยู่ใล้พระพัร์ ปลายมูรั้นแะพระนาสิโ่ึ้นสันเมื่อเธอลืมาึ้นพลาะพริบาแผ่วเบา้วยวามสสัย่อนเปลี่ยนเป็นเินอาย หน้าแปลั่เมื่อสบเนรท่านิยิ่ว่าิ
ั่มีมน์สะให้ทร้มพระพัร์ลนพระโอษ์ทาบทับประบลบนริมฝีปาอิ่มหวานประหนึ่น้ำผึ้รวรหน้า
ทรสัมผัสไ้ว่าร่าเพรียวในอ้อมพระรเร็ัวพยายามัืนนิหนึ่่อนะอ่อนระทวยไปับุมพิเว้าวอนนหัวใสาวเ้นรัวเหมือนะออมาโลแล่นอยู่นออ
แ่เธอเผลอเผยอริมฝีปาึ้นนิหนึ่็เท่าับเปิโอาสให้ทรส่พระิวหาร้อนเี่ยวำนาเ้าไปหยอเหย้าในโพรปาอิ่ม
ทรูับวามหวานราวน้ำอไม้ิปลายละออเสรพาให้ทรไม่อาห้ามพระทัยไม่ให้ลิ้มิมรสไ้ล้ายั่ว่าทรำเนินมาพบอาหารทิพย์ึ่ไม่เยลิ้มลอยามไ้ิม็ไม่ทรยอมทิ้อาหารานโปรนี้่าย
ๆ อย่าเ็าเลยทีเียว
ินานารู้สึราวโลอเธอหยุหมุนเมื่อลืมาึ้นพบเนรมปราบอสวามี
พระพัร์ม่อย ๆ โน้ม่ำลมา ใหนึ่เธออยายับหนีแ่ลับล้ายแม่เหล็่าั้วที่มีแรึูเ้าหาันอย่าประหลายิ่พระหัถ์ที่ทรรั้เอวเธอไว้ั่ปราารปิั้นไม่ให้เธอยับหนี
เธอสัมผัสไ้ถึวามร้อนที่แล่นปราบไปทั่วร่าไม่ทราบสาเหุ
ยิ่ทรแะพระโอษ์ับมุมปาอเธอนปลายมูอเธอเียับพระนาสิโ่ระทั่เธอเผลอเผยอริมฝีปาออแ่นิเียวเท่านั้น็ทำให้พระิวหาร้อนล่วล้ำเ้ามาเ็บเี่ยววามหวานาริมฝีปาอเธอ
ท่านายนเรศทรไ้ลิ่นหอมอ่อน
ๆ อแป้เ็าแ้มนวลสีมพูึทรสูพระอัสสาสะเ้าลึเปิพระโอษ์ผละ
ออทอเนรวาลมเป็นประายู่สวย่อนะทรแนบโอษ์เ้าหาลีบปาสีละมุนอีรั้
พระิวหาไล้เล็มับริมฝีปาล่าอวบอิ่มเย้ายวนพลาเม้มยั่วเย้า้วยพระโอษ์
พระิวหาอุ่นสอลึล่วล้ำับแนวไรฟัน้านล่าเื่อ้าสลับูื่มเรียวลิ้นื้นอย่าเร่าร้อน
 |
|
ความคิดเห็น