คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : 9.3 สมรสไม่สมรัก
แม้ะเป็นเวลาึแล้วแ่เพราะไม่เย้อใ้ีวิร่วมห้อับใรทำให้ินานารู้สึล้ายะวาัวไม่ถูเ่นัน
หิสาวเินไปทิ้ัวลบนโฟาเบัวให่ริมหน้า่าแทนเียนอนหลัให่ลาห้อ
เธอหยิบรีโมททีวีและเปิโทรทัศน์เพื่อูรายารเพลยามึที่เธอูเสมอเวลาที่นอนไม่หลับ
เสียโทรศัพท์มือถือเรื่อเล็อท่านายัยาว่อเนื่อแ่เธอไม่เห็นว่าะทรสนพระทัยที่ะรับ
ินานาวารีโม่อนะลุึ้นเินไปหยิบโทรศัพท์อท่านและเยหน้าึ้นมอนาฬิาที่แวน้าฝาผนั
เวลาว่าห้าทุ่มับืนวันส่ัวเ้าห้อหอ
เธออยารู้เหมือนันว่าใรันหนอที่ล้าโทร.มาในเวลาเ่นนี้
ินานาั้ใะนำโทรศัพท์ไปส่ให้ท่านายเพราะลัวว่าอาะเป็นพระอนุาที่โทร.เ้ามาเพราะมีเรื่อสำั สายาอเหลือบมอหน้าปัโทรศัพท์ไม่ไ้ หัวใอเธอระุนิหนึ่เมื่อเห็นื่อที่โว์อยู่บนหน้าอ
‘นาถ’
“โทรศัพท์เพะ”
ินานายื่นโทรศัพท์ที่ยัส่เสียัเรียเ้าไม่าระยะทั้ที่เป็นืนแ่าน
ท่านนเรศเอื้อมหัถ์ออมาหยิบโทรศัพท์ที่ยัส่เสียร้อออามือหม่อมอท่านและทำแ่เพียำเลือมอ่อนที่ท่านายะัสายทิ้และปิเรื่ออย่าไม่ใยี
ท่านายโยนโทรศัพท์ส่วนอ์ลบนที่นอน่าย ๆ
แม้ว่าะทรรู้สึเป็นห่วหิสาวที่โทร.หาท่านในเวลาึแบบนี้แ่ไหน
หาทรรับ็อาทำให้ยิ่ห่วใยและอาัใับหม่อมที่เพิ่เสสมรสอย่าินานาไ้ึัสินพระทัยัสายอนรัทิ้และปิเรื่อทันทีทรรั้แนเรียวไว้เมื่อหิสาวำลัะหันหลัเินหนีท่าน
“นอนเถอะ ึแล้ว”
ินานาไม่ัพระทัยเพราะเธอเินามแรึาพระหัถ์เมื่อท่านายบ่าอเธอเบา
ๆ ให้เธอนั่ลบนเียว้า เธอระบายลมหายใยาวแ่ยอมทิ้ัวลนอนะแหันหลัเหลือเนื้อที่ว้าอี้านไว้สำหรับท่านายบรรทม
แสไฟถูับลอยู่พัให่ว่าินานาะทำใที่ะหลับาลโยไม่หันมอไปทา้านหลัที่มีพระวรายำยำและพระเนรมที่ยั้อมอแผ่นหลับอบบาอเธอเ่นัน
ท่านายทรถอนพระอัสสาสะพร้อมหลับพระเนรบรรทมเมื่อผ่านไปพัให่
ทั้ที่ทรห่วหิสาวอีนแ่ทำไม่ท่านถึทรสุบินถึหิสาว้าาย
ภาพที่เยมีเวลาี ๆ ร่วมับเธอลอนภาพเธอในุเ้าสาวแสนสวย
ในฝันเธอูามอ่อนหวาน
รอยยิ้มบนใบหน้านวลมอบให้ท่านอย่าอ่อนโยนนทรเผลอเอื้อหัถ์รั้เอวบาแนบิพระวรายโยไม่รู้อ์ว่าเพราะวามอบอุ่นในอ้อมพระรทำให้ินานายับัวเ้าุพระอุระอท่านอย่าไม่รู้ัว
ไม่่าับท่านเอ็ทรประออร่าหอมรุ่นไป้วยลิ่นสบู่เ็อ่อน ๆ อหม่อมิพระอุระทั้ที่ทรหลับพระเนริว่าเป็นเพียภาพฝันในพระสุบิน
แสแอ่อน ๆ ยามเ้าปลุให้ร่าที่่ายอันอยู่ทั้สอเริ่มยับรับรู้ถึารแนบิ
พระเนรมระพริบถี่ไล่วาม่วพร้อมับพระนยน้อย ๆ เมื่อทรลืมเนรึ้นพบวหน้านวลอิแอบบอยู่แนบพระอัสา
ท่านายทรไล่พระเนรทอมอหิสาวั้แ่หน้าผาโหนนูนเรื่อยลมานถึพวแ้มนุ่มเนียนน่าสัมผัส
วาลมหวานที่ปิสนิทไม่รับรู้ว่าำลัถูท่านื่นม้วยพระเนรมล้า
ริมฝีปาอิ่มเย้ายวนให้อยาลอุมพิเธออีสัรั้ เมื่อแพนาบาเริ่มยับระพริบเบา
ๆ อย่านที่ำลัะลืมาื่นทำให้ทรอแย้มสรวลเอ็นูไม่ไ้ ูเหมือนหม่อมอท่านะำลัหรือไม่แน่ในัว่าเธอนอนอยู่ที่ใ
และมานอนในอ้อมพระรไ้อย่าไร
“อรุสวัสิ์ หม่อมินานา วิษุรัสรร์” ทรรับสั่ล้อเลียนหิสาวพระเนรพราว
“...” ินานาลืมาไล่วาม่วุนพร้อมรีบันัวออห่าพระอุระทันที้วยวามเินเมื่อพบว่าเธอโอบแนไว้รอบบั้นพระอ์อท่านายนั แถมใบหน้านวลอเธอยัแนบสนิทับพระอุระอี่าหา...ท่านายทรสรวลเบา ๆ เมื่อเห็นร่อรอยเินอายาหม่อมที่เยมีแ่วามมั่นใในัวเอ ท่านยัไม่เยเห็นเธออายนหน้าแ่ำแบบนี้มา่อนทำให้ทรเอ็นูนอแย้มสรวลเนรพราวไม่ไ้ ยิ่เธอทิ้ปลายเท้าลหยัยืนและรีบรี่เินหายเ้าไปในห้อน้ำเพราะวามวยเินทำให้้อทรสรวลสุรเสียั
ทรแย้มพระสรวลให้หิสาว่อนะทร้าวพระบาทสวนเ้าไปสรน้ำัแอ์เอบ้า
ทรพอพระทัยเมื่อเส็เ้ามาพบับน้ำอุ่นในอ่าที่หิสาวผสมเรียมไว้ให้ ในะที่หิสาวที่ทำให้ทรเอ็นูอย่าินานาำลัรีบแ่ัวและเรียมุให้พระสวามีอย่าเรียบร้อย
านั้น็รีบลไปัแเรียเรื่อเสวย ทำให้เมื่อทรสรน้ำเรียบร้อย
ินานา็ไม่ไ้อยู่ในห้ออีแล้ว
ทรอที่ะแย้มสรวลเมื่อ้มพระพัร์มอุทรที่ินานาเป็นนัเรียมไว้ให้อย่าเรียบร้อย
ทรแ่อ์และเส็ลไปห้อเสวยในุพร้อมที่ะออไปทำานเหมือนัเ่นปิแม้ว่าวันนี้ะเป็นเ้าแรอารอภิเษสมรส
เรื่อเสวยที่ินานาเรียมไว้สำหรับท่านถูัเรียรอให้ทรเสวยอยู่แล้วอย่าพร้อมเพียแ่ลับไร้เาอเธอให้ทรทอพระเนรนอไม่ไ้ที่ะรับสั่ถามหาับมหาเล็
“ทำไมัแ่ที่เียว
แล้วอหม่อมล่ะ” ทรถามมหาเล็เบา ๆ เมื่อเห็นว่าบนโ๊ะเสวยมีเพียอาหารเ้าที่ัเรียมไวุ้เียว
“หม่อมรับประทานในรัวแล้วระหม่อม”
“อย่านั้นเหรอ”
ท่านายไม่แน่พระทัยนัว่าินานาะทำอะไรในะที่้ออยู่ในานะหม่อมอท่านเพราะานอเธอ็อยู่ไล้ามไปนละภาอประเทศแบบนี้
หรือบาทีเธออาะเินทาึ้นล่อรุเทพฯ ับเพรบูร์แ่ไม่ใ่เวลานี้แน่เพราะุรัยัไม่อนุาให้ินานาลับไปทำานอนเอ
บิาอหิสาวอให้รวิ่วยหานมาทำหน้าที่แทนบุรสาวอย่าไม่มีำหนสร้าวามหุหิให้ับินานาแ่็ไม่สามารถัำสั่บิาไ้
และถ้าเธอ้ออยู่แ่ในวั
ท่าน็เรว่าเธอะรู้สึเบื่อึอทรเห็นใเธอไม่ไ้ในานะนที่เยทำานอย่าท่านหา้อว่าานนาน
ๆ รู้สึแย่อย่าแน่นอน
เ้าร้อยล้านสุนััวโปรอินานาถูส่มาาบ้านอเธอ้วยฝีมืออบิาที่เป็นห่วลัวว่าเธอะรู้สึเหาหา้อมาอยู่เย
ๆ ับท่านายที่วัวิษุรัสรร์แบบนี้
ุรัึให้นนำเ้าสุนััวให่สายพันธ์ไทยอย่า
สุนัพันธ์บาแ้วอินานาลมาให้เ้าอไ้เลี้ยเล่นลายวามเหา
เมื่อท่านนัเส็ออมาหน้าำหนัึเห็นหม่อมอท่านับสายูเส้นโในอเ้าสุนััวให่ที่วิ่ไปรอบพระำหนัโยไม่มีใรล้าเ้าใล้
เมื่อท่านเส็เ้าไปหาเธอ
เ้าร้อยล้านสุนััวโ็หยุพร้อมแยเี้ยวทำนพอูน่าลัวใส่ แ่ท่านายลับมอมัน้วยเนรมุนิ่พร้อมับเ้าอที่รั้สายูเบา
ๆ ระิบเสียอ่อนโยนห้ามปราม
เ้าสุนัแสนรู้็พร้อมที่ะเื่อฟัและนั่ลทันทีามำสั่อินานา
“ร้อยล้านนั่ล” เ้าสุนััวโรั้สายูเบา
ๆ ระิบเสียอ่อนโยนห้ามปราม
เ้าสุนัแสนรู้็พร้อมที่ะเื่อฟัและนั่ลทันทีามำสั่อินานา
“เหมือนมันะเื่อฟัำสัุ่มานะนี่”
“เพะ”
“อยาออไปทำานพร้อมผมมั้ยพระนา
อยู่แ่ในวัุอาเหา ไปทำานับผมีว่า”
“ไปไ้หรือเพะ”
ินานาเอียอมอท่านายนิ ๆ ้วยท่าทาน่าเอ็ูนัในสายพระเนร
“ไ้สิ
ยิ่อนนี้นายธันลาานทิ้ให้ผมทำนเียว ถ้าุเ็มใไป่วย ผมไม่เหนื่อยอย่าที่ิ”
“ถ้าอย่านั้น
ฝ่าบาททรรอหม่อมันสัรู่นะเพะ”
ท่านนัทรพยัพระพัร์
“ไปร้อยล้าน เี๋ยวเย็น ๆ
พระนาะพาไปเที่ยวใหม่นะ วันนี้อยู่ในรไป่อนนะ”
ินานานั่ลพร้อมพูับสุนััวโปรที่ทำท่าทาเหมือนรับรู้ในสิ่ที่นายสาวสั่
มันระิหาพร้อมใ้หัวไถเบา ๆ
ับมืออนายสาวเมื่อเธอสั่ให้มันยืนมัน็ยืนึ้นทันทีและวิ่ามเ้าอทีู่สายพามันลับเ้าไปไว้ในรเพื่อะึ้นไปเปลี่ยนุเรียมออไปทำานพร้อมท่านาย
ยี่สิบนาที่อมา
ินานาวิ่ลบันไมาอย่ารวเร็ว้วยุที่พร้อมะออไป้านอ
เสื้อล้ามสีาวและาเยีนส์เอว่ำสีี าทับ้วยเ็มัหนัเส้นเล็น่ารั
ผมอเธอถูรวบสููปราเปรียวและมีเสน่ห์พร้อมับสะพายระเป๋าหนัสีน้ำาลใบให่บนไหล่มน
“ไม่้อรีบนานั้น็ไ้พระนา”
ทานนัทรส่ายพระเศียรเบา ๆ
“วันนี้หม่อมันไปแบบนี้ไ้มั้ยเพะ
หม่อมันไม่ไ้เรียมุทำานมาเลยสัุ”
“ไม่เป็นไร ไว้เย็น ๆ
่อยไปหาื้อ้วยัน็ไ้”
“อบพระทัยเพะ”
ินานาเปิยิ้มริใเหมือนผู้หินเิมที่เยมีเวลาสั้น ๆ
ร่วมับท่านที่สนามเอทีวี
 |
|
ความคิดเห็น