คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : 6.3 สายใยสัญญา
บ้านพระพาย
เสียบีบแรรถสั้นๆ ัอยู่หน้าประูรั้วบ้านแ่เ้าทำให้เอมอรรีบวิ่ออไปเปิประูให้รถยน์ันให่แล่นผ่านเ้ามาอภายในบ้านพระพายเพราะแม่บ้านำไ้ว่ารถันโ้เป็นอบุลสำัที่มาหานาย้าสาวเป็นประำ
“ุินานาอยู่หรือเปล่า” ท่านายนเรศทรรับสั่เบา
ๆ
“อยู่เพะ
เิฝ่าบาทเส็้านในเพะ หม่อมันะึ้นไปเรียนุพระนาเี๋ยวนี้เพะ”
ทรำเนินเ้าไปภายในห้อรับแามำเื้อเิ วาพระเนรมอโยรอบบ้านที่ถูแ่ไว้อย่าามสมับเป็นบ้านอหิสาวที่มีรสนิยม
และเธอไม่ปล่อยให้ทร้อรอนาน ร่าระหอหิสาวเินผ่านประูห้อรับแและหยุยืนหน้าพระพัร์พร้อมับย่อัวถอนสายบัวทำวามเารพ่อท่าน้วยิริยาอ่อน้อย
“บัมเพะฝ่าบาท” โิรสล่าวเบา
ๆ
“สวัสีรับุโิรส ผม้อารพบินานาสัรู่”
“ฝ่าบาททรมีธุระอะไรับน้อสาวอหม่อมันหรือเปล่าเพะ” โิรสถามเบา
ๆ
โยไม่้อเาอีแล้วว่าท่านายที่ทรยืนอยู่ะนี้เป็นท่านายอ์ใระหว่าท่านายพี่หรือท่านายน้อ
เมื่อไ้ยินพระสุรเสียทุ้มไร้แววเ้าู้
“ผมอยาุยับเธอเรื่อารแ่าน”
“แ่าน...ทรหมายถึเรื่อที่้อทรเสสมสรับินานาอย่านั้นเหรอเพะ” โิรสเอียอมอท่านายเล็น้อย
“รับ” ำอบอท่านทำให้โิรสไ้แ่ลอบผ่อนลมหายใแม้ะอยาทราบว่าท่านายนเรศะทรัสินพระทัยเ่นไร
แ่เธอ็ไม่สามารถถามท่านไ้เพราะนที่ะถามท่าน็ือน้อสาวอเธอที่้อลมาุยับท่านายเอ
“หม่อมันะามพระนาให้เี๋ยวนี้เพะ”
โิรสล่าว่อนะหันหลัลับออไปทิ้ให้ทรรออีไม่นาน
“ถวายบัมเพะ” เสียแผ่วหวานอหิสาวที่ทร้อารพบัึ้น้านหลัะทรประทับยืนมอภาพถ่ายอสอพี่น้อ โยหันพระปฤษา์ให้ับประูทาเ้า้อหันพระวรายลับมา้มพระพัร์อบรับารแสวามเารพอหิสาวรูปร่าบอบบาที่อยู่ในระโปรยาวล้ายสาวอินเียแ ผมอเธอถูถัเป็นเปียสอ้าูแปลานพระนอท่านาย้อเลิึ้นนิหนึ่้วยวามแปลพระทัยับวามามแปลาอินานา
“สวัสีพระนา” ทรเอ่ยทัทาย
“พี่พระพายบอหม่อมันว่าฝ่าบาทเส็มาเพื่อ้อารุยับหม่อมันเรื่อพิธีเสสมรส”
“ใ่
ผมอยาุยับุเรื่อานแ่านอเรา แ่่อนอื่นผมอยาอโทษุเรื่อเมื่อืน”
“ไม่้อทรใส่พระทัยหรอเพะ
หม่อมันไม่ใ่นสำันา้อลพระเียริมาล่าวอโทษ” ินานาอบเสียเรียบ
“ุอาะยัไม่หายโรธผม
แ่ผมอยาบอว่าผมเสียใที่ลุแ่อำนาวามโรธนทำิริยาไม่เหมาะสมับุ” ท่านายทรรับสั่้วยวามไม่สบายทัยนั
“่าเถอะเพะ
หม่อมันะพยายามลืมว่าเยพบับฝ่าบาท ถือะว่าวันนี้เป็นวันแรที่หม่อมันและฝ่าบาทไ้พบและรู้ััน”
ินานาล่าว้วยใบหน้าเรียบึ น้ำเสียนิ่
วาไร้วามรู้สึนท่านายนเรศรู้สึไม่สบายพระทัยนั ทรเ้าทัยนัยแห่ำพูอหิสาวที่พยายามะบอับท่านว่าเธอพร้อมะลืมวามรู้สึี
ๆ เหมือนเมื่อรั้ที่ไ้รู้ัับท่านในานะนายธันที่แม่ฮ่อสอนให้หม
“พระนา...” ท่านายนเรศทรรับสั่เรียื่อเธออีรั้
“ฝ่าบาทมีเรื่ออะไระรับสั่ับหม่อมันอีอย่านั้นเหรอเพะ”
“ผมอยาุยับุเรื่อที่เราถูผูมัให้้อแ่านัน”
“หม่อมันำลัรอฟัเพะ”
“ุอยาให้ผมทำยัไ
ุลอบอผมไ้ไหมพระนา”
“หม่อมันอยาให้ารแ่านในรั้นี้เป็นไปแ่เพียในนาม
ะไม่มีาร้าวล้ำล่วเินในเรื่อส่วนัวอันและัน ฝ่าบาทะทรบับนาถ่อ็เป็นเรื่ออฝ่าบาท
ส่วนหม่อมันถ้าเอนที่ใ่เมื่อไหร่หม่อมันะทูลให้ฝ่าบาททรทราบ เรื่อารเสสมรสหม่อมันยินีเพะที่ะแ่านแบบธุริในรั้นี้ับฝ่าบาท
แ่็อให้เป็นไปแ่ในนามเพียแ่หนึ่ถึหนึ่ปีรึ่ เรา็ะหย่าันทันที”
ท่านายทรถอนพระทัยแรยาวับ้อเสนออเธอ
ูเหมือนท่านะทรไ้เปรียบหิสาวทุอย่าับารเสสมรสในรั้นี้เพราะท่านเป็นผู้าย
เรื่อเสียหายเมื่อ้อแ่านและหย่าภายหลัมัะเป็นอฝ่ายหิเสมอ
หาในอนาท่าน้อหย่าับเธอ
นั่นหมายวามว่าสัมะเพ่เล็ไปเธอไม่ใ่ัวท่านแน่
“ถ้า้อแ่แล้วหย่า
ุเอนะพระนาที่ะเป็นฝ่ายเสียหาย”
“หม่อมันไม่มีทาเลือที่ีไปว่านี้อีแล้วเพะ”
“ผมะแ่านในนามับุแ่เรื่อหนี้สิน
ผมะผ่อนใ้ให้นรบ่อนที่เราะหย่าัน”
“ไม่ำเป็นเพะ
เพราะพ่ออหม่อมันั้ใยหนี้สินทั้หมอวิษุรัสรร์ให้ฝ่าบาทอยู่แล้วเมื่อหม่อมันไ้เ้าพิธีอภิเษสมรสับฝ่าบาท” ินานาล่าวเสียเรียบ
“นั่นหมายถึถ้าผมไม่ิแ่และหย่าับุ่าหาพระนา
ถ้ามีารหย่าันภายหลั
ผม็ไม่ยินีับหนี้สินที่้อแลมา้วยน้ำาอผู้หินหนึ่หรอนะินานา” ท่านายทรเร็ำพระหัถ์แน่น
“ถ้าอย่านั้น็ามแ่พระทัยเถิเพะ
วันที่เราหย่าาาัน หม่อมันะรับเินทั้หมที่วิษุรัสรร์เป็นหนี้อัรเุ
เพื่อะไ้ไม่มีสิ่ใ้า่อัน” ินานาล่าวเสียเรียบ
 |
|
ความคิดเห็น