Love Acid รักต้องห้ามของนายตัวร้ายกับยัยจอมตื๊อ

ตอนที่ 4 : Love Acid 2: 108 วิธีที่ทำให้อนาคินปวดหัว [Part I]

❤Taylor Swift : Forever & Always



/> /> />

เจ้าชายอัศวิน:::

เอาอนาคินมาอัพ ตอนนี้กำลังแต่งดีแลนอยู่ สลับกับเรื่องอื่นๆ เวียนเทียนวนเวียนอยู่ 5 เรื่อง (ขยันเพิ่มงานให้ตัวเองมายัยคนนี้) จะบอกว่าตอนเขียนมอลลี่ เมย์อยู่ ในหัวมีแต่ชื่อลิลี่ จะเขียนชื่อลิลี่บ่อยมาก คล้ายกัน ตอนแรกบิ้วอารมณ์โนอาห์ยากมากตอนแต่ง Love Maiden พอเข้าที่เข้าทางแล้วไม่อยากปล่อย น่ารักหมดเลยทั้งพระและนาง 5555 จริงจังน่ารักกันมากกกกก ชนิดลงไม้ลงมือกันเลยทีเดียว 555 (ขำๆ สงสารพระเอกแต่นั่งขำ) ถ้าหมดรักพระเอกเมื่อไหร่ สงสัยนาตปล่อยนางเอกฆ่าพระเอกตาย 555

หากว่าหลังๆ นาตเขียนนิยายมีความผิดพลาดเรื่องชื่ออีก รบกวนแฟนๆ อีกทีนะคะ ตอนนี้ทุกคนให้ความช่วยเหลือกันดีมากๆ ขอบคุณค่ะ >O<

Love Acid 2: 108 วิธีที่ทำให้อนาคินปวดหัว [Part I]

ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าผมจะต้องมาอาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกันกับยัยเด็กประหลาดนี่ คุณพ่อกับคุณแม่ลิลี่คิดอะไรอยู่กันนะ เดี๋ยวผมต้องโทรคุยให้รู้เรื่อง

“ทำไมพี่ต้องทำท่ารังเกียจฉันนักหนา ฉันออกจะน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้” เสียงใสตะโกนถาม

“ฉันรังเกียจเธอ เพราะเธอเคยขโมยจูบแรกของฉันไปตั้งแต่สมัยฉันอายุได้ 11 ขวบ ยังไงล่ะ ยัยบ้า” ผมเดินออกจากห้องมาอย่างเร่งรีบ

“จริงเหรอ ฉันนี่นะจูบพี่ หน้าตาขี้เหร่แบบนี้ฉันจูบลงได้ยังไงนะ” เธอหัวเราะร่วน

ตอนนี้ผมเริ่มหัวเสียเข้าขั้นอยากจะจับเธอโยนลงในแม่น้ำเทมส์เลย อย่างผมนี่นะที่เธอบอกว่าขี้เหร่

ผม...

อนาคิน แคร์โรเวล!

โคตรจะหล่อ!

สาวติดตรึม!

กำลังถูกยัยเด็กฟันน้ำนมต่อว่าหาว่า ‘ขี้เหร่‘ มันน่าโมโหนัก

“หิวจัง ที่นี่มีอะไรกินบ้างนะ” ว่าแล้วก็โยนรีโมทคอนโทรลลงบนโซฟา ก่อนจะเดินผ่านพลางสะบัดหางม้ามาตีแสกหน้าผมไป ทั้งยังหมุนตัวเป็นท่าเต้นบัลเล่ต์ท่าทางสนุกสนานตอนหันกลับมาหัวเราะใส่ผม

“เลิกหัวเราะคิกคักได้แล้ว เธอนี่มันน่ารำคาญจริงๆ”

“ดูท่าพี่จะไม่ค่อยชอบยิ้มหรือหัวเราะเลยนะ ฉันจินตนาการไม่ออกเลยว่าสาวๆ จะติดพี่ได้ยังไง” เธอเปิดตู้เย็นผมอย่างกับว่าเป็นของตัวเอง

“ฉันมีวิธีของฉันก็แล้วกัน ที่แน่ๆ ฉันไม่ต้องการความมีเสน่ห์ด้วยท่าทีสติแตกแบบเธอหรอก”

“สติแตกเลยเหรอ ^[]^” เธอหยิบน้ำส้มสุดโปรดของผมที่กำลังจะหมดออกมา “เลวร้ายขนาดนั้นเชียว ไม่เคยมีใครว่าฉันแบบนี้เลยนะ พี่เป็นคนแรกเลยที่เรียกฉันว่าสติแตก แต่ก็แปลกดี”

ถ้าเป็นผู้หญิงอื่นที่โดนผมด่าแบบนี้คงวีนแตกไปแล้ว แต่ยัยเด็กนี่กลับเห็นเป็นเรื่องน่ายินดีซะงั้น ที่สำคัญ...เธอกำลังจะดื่มน้ำส้มสุดโปรดที่กำลังจะหมดของผม

“นั่นมันน้ำส้มของฉันนะ เธอห้ามกิน” ผมร้องห้าม แต่อเล็กซิสเทมันใส่แก้วจนหมดเกลี้ยง ทุกหยด...ไม่เหลือตกค้างไว้ในกล่องอีกเลย

“น้ำส้มยี่ห้อนี้...ของโปรดอเล็กซ์เลย” เธอยกแก้วขึ้นมาโชว์

อารมณ์หวงของกินของผมกำเริบ ผมรีบวิ่งตรงเข้าไปหายัยเด็กบ้านั่นทั้งที่ยังใส่กางเกงไม่เรียบร้อยดี

“นั่นมันน้ำส้มของฉัน เธอห้ามดื่ม” ผมเอื้อมมือไปเพื่อจะแย่ง

หวืด!

ยัยตัวดีหักหลบ

“อาลิลี่บอกว่าพี่ชอบดื่มน้ำส้มเหมือนกัน จะว่าไปแล้วเราสองคนก็มีอะไรคล้ายกันเยอะเลย ^^” ยืนเอาหลังพิงตู้เย็น ถือแก้วน้ำส้มด้วยมืออีกข้าง

“ฉันไม่ได้อยากมีอะไรเหมือนเธอเลย ^=O=”

ผมมองตามน้ำส้มที่กระเพื่อมอยู่ในแก้วตาเป็นมันวาว น้ำส้มของผม น้ำส้มของโผ้ม มันคือเหตุผลเดียวที่ผมไม่เคยชวนใครเข้ามาในห้อง ผมหมายถึงผู้หญิงน่ะนะ เพราะผมกลัวว่าเธอจะมาแย่งน้ำส้มของผมดื่ม ส่วนพวกเพื่อนๆ ผู้ชายผมไม่เคยกลัว เพราะพวกมันส่วนมากชอบดื่มเบียร์กัน เลยไม่มีใครแย่งผมสักเท่าไหร่ พวกมันชอบพูดเสมอว่า ถ้าหากไม่มีสาวๆ ไล่ตามก้นผมไม่เว้นแต่ละวัน บวกกับผมสนใจสาวๆ มันต้องคิดว่าผมเป็นเกย์แน่ๆ เพียงเพราะผมโปรดปรานการดื่มน้ำส้มมากแถมยังหวงของกินเป็นที่หนึ่ง

“แต่ฉันชอบที่จะมีอะไรคล้ายๆ กับพี่ ^^” เธอยิ้มทั้งยังตั้งท่าจะจิบน้ำส้ม

“เธอห้ามดื่มน้ำส้มของฉัน T[]T” ขณะที่ผมแหกปากมือก็ตะกายไปข้างหน้า

“อย่าหวงไปหน่อยเลย นี่ก็เป็นข้อเสียอย่างหนึ่งที่พี่ควรแก้ไขนะ อาหลุยส์บอกฉันมา” เธอหมุนตัวหลบเร็วไว้

เก่งนักนะยัยตัวแสบ ระวังตัวดีๆ เถอะ ผมเอาเธอตายแน่

หวืด พรึบ!

อเล็กซิสหลบผมอย่างคล่องแคล่วพร้อมกับร้องเพลงออกมาอย่างอารมณ์ดี ผมเหลือเวลาอีกไม่มากนัก แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องวิ่งตามยัยนี่ด้วย อีกนิดเดียวผมจะถึงตัวเธอแล้ว อีกนิดเดียวผมจะคว้าตัวเธอได้แล้ว...

โย่ว...มีความสุข >O<

กึก!

=..= ผมสะดุดขากางเกงตัวเอง

“อืม (~.~)” อเล็กซิสหันกลับมาท่าทางเคลิบเคลิ้มก่อนจะเปลี่ยนเป็นอึ้งพฤติกรรมผมมากไปหน่อย “อร่อย...จัง O_O”

แล้วเธอก็เห็นผมกำลังจะล้ม เธอพุ่งเข้ามาหาผม

หมับ!

เธอกอดผมไว้ ด้วยความจำเป็นผมเลยต้องกอดเธอตอบ (เธอตัวบางมากเลย แต่เธอคงมีแรงเยอะมากที่สามารถรับผมได้)

ซ่า!

น้ำส้มสุดโปรดของผมสาดใส่หน้าผมเต็มๆ แน่นอนว่าหน้าของเธอด้วย

 “พี่ปลอดภัยแล้ว ฉันช่วยพี่เอาไว้ !!^_^”

“(-*-)” หน้าผม

เธอยังยิ้มอยู่ได้ทั้งที่หน้าเราเปียกแฉะไปด้วยน้ำส้ม เนื้อตัวเหนียวเหนอะหนะ ที่แน่ๆ ผมมีเวลาอีกแค่สามสิบนาที ผมจะต้องออกจากบ้านให้ทันเวลา ซึ่งตอนนี้มีความเป็นไปได้ยาก...

“ขอบคุณกันหน่อยก็ได้” เธอดันตัวผมออก

“เธอ...” ผมกัดฟันกรอด “น้ำส้มของฉัน”

“น่าเสียดายชะมัด หกหมดเลย T~T ในตู้พี่มีอะไรให้ดื่มอีกนะ เสียดายน้ำส้มมากๆ เลย” เดินผ่านผมไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ห้องของผม...

“อเล็กซ์ =[]=^” ผมตะโกนใส่

ยัยตัวเล็กสะดุ้งเฮือก แต่ก็หันกลับมาแล้วกระพริบตาปริบๆ

“เสียงดังเป็นบ้าเลย อเล็กซ์ไม่ได้หูหนวกนะคะ”

“ห้องฉัน -O-” ผมชี้ไปตามทางเดิน ก่อนจะชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง “หน้าฉัน สภาพของฉัน เธอยังมีหน้ามาเดินยิ้มอย่างอารมณ์ดีอีกรึไง เธอทำทุกอย่างเละไปหมดแล้ว”

“พูดเกินจริงไปได้ พี่ยังไม่เละสักหน่อย ^~^ ส่วนเรื่องห้องเดี๋ยวอเล็กซ์จัดการให้ พี่จะไปเดทก็ไปเถอะค่ะ สำหรับวันนี้เดี๋ยวฉันปล่อยไปก่อน พรุ่งนี้ฉันจะเริ่มเอาจริงแล้วนะ ควบคุมพี่อย่างจริงจัง น่าสนุกจังเลย >O<”

ยัยนี่มองเห็นทุกอย่างเป็นเรื่องสนุกไปเสียหมด แต่ผมไม่สนุกด้วยเลยนะ ^-..-

“ฉันจะไปเดททันได้ยังไง ไหนจะต้องอาบน้ำสระผมใหม่ กว่าผมจะแห้ง กว่าจะแต่งตัวเสร็จ กว่า...”

“พี่ก็ไม่ต้องรอให้ผมแห้งสิคะ ออกไปทั้งที่หัวเปียกเซ็กซี่ดีออก แต่ระวังเป็นไข้นะคะ อากาศข้างนอกเริ่มเย็นแล้วด้วย” เอี้ยวตัวกลับมามองผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“เธอนี่มันเหลือคนจริงๆ”

ผมถอดกางเกงขายาวออกจนเหลือแต่บ๊อกเซอร์ ก่อนจะถอดเสื้อมาเช็ดน้ำส้มออกจากหน้าอย่างหัวเสีย พลางบ่นให้ต่างๆ นานา จนกระทั่งรู้สึกได้ถึงสายตาของยัยเด็กประหลาดที่จ้องมายังเป้าผม

“เธอมองอะไรห๊ะ ^-[]-”

“มองบ๊อกเซอร์ของพี่ ^O^ ลายน่ารักดี”  

อเล็กซิส =///= ทำไมไปมองพี่เขาแบบนั้นล่ะลูก ยกมือขึ้นปิดตาเร็ว 555

:::เจ้าชายอัศวิน