Love Acid รักต้องห้ามของนายตัวร้ายกับยัยจอมตื๊อ

ตอนที่ 3 : Love Acid 1: ยัยฟันน้ำนม

❤Lenka : Knock Knock

เพลงนี้เป็นเพลงที่เหมาะสมสำหรับบทแรกที่สุด >O<
น่ารักมากๆ เลยค่ะ

เจ้าชายอัศวิน

แฟนนิยายแนวแวมไพร์ของนาตทั้งหลาย อ่านคำแนะนำก่อนอ่านที่หน้าหลักรึยังคะ ถ้ายังไม่ได้อ่าน วกกลับไปอ่านคำแนะนำก่อนสักนิดนึง ถ้าท่านตัดสินใจได้แล้วก็เริ่มต้นอ่านได้เลย

น้องเตย~ พี่ก็พวกเดียวกันกับหนู (อันนี้รู้กันอยู่สองคน เดี๋ยวคนอื่นเขาได้ยิน) หนูพูดอะไรไว้ยาวๆ อ่ะพี่ไปอ่านมาแล้ว 555 เหมือนกำลังนั่งส่องกระจกดูเงาตัวเองยังไงไม่รู้ >..<

ตอนแรกว่าจะยังไม่อัพ พอดีว่าแต่งหลุยส์แล้วหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เลยโดดมาแต่งแนวเกี๊ยวก๊าวเพื่อลดจังหวะอัตราการเต้นของหัวใจ นาตไม่ไหวแล้วค่ะ คลั่งไคล้หลุยส์จาก Vampire Phantom แทบล้มจมกองทราย หากไม่กลัวว่าจะจุกทรายตายไปเสียก่อนจนไม่สามารถมาแต่งนิยายต่อได้ละก็ ป่านนี้นาตนอนแผ่หลาอยู่บนนั้นไปแล้วค่ะ >O<

บ่นอะไรของมัน? >O<

โนอาห์ยังไม่ได้แต่ง แต่ว่าภาพโนอาห์ยังหลอกหลอนนาตไปมาทุกคืน นอนไม่หลับมาหลายคืนแล้วค่ะ >3 <

Love Acid 1: ยัยฟันน้ำนม

Date Mission: ตารางออกเดท

DM1: วันที่... เดทเอ็มม่า

DM2: สุดสัปดาห์นัดเจอเซลซีที่ผับไอริช

DM3: วันจันทร์ที่ 15 เดทเมลบี (จำที่เดทไม่ได้ ค่อยโทรถาม)

DM4: วันอังคารที่ 16 เดทเมลซีที่โคเวนท์การ์เด็น

DM5: วันศุกร์ที่ 19 เดทน้องเอ็มม่า (แบบลับๆ ในที่ลับๆ ทำอะไรลับๆ)

DM6: วันอาทิตย์ที่ 21 เดทกับยัยนักพรต (เด็กสาวผู้คลั้งไคล้ศาสนาซึ่งผมจำชื่อไม่ได้แล้ว)

ในมือของผมถือตารางเดทที่ผมจดไว้ขณะเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อหาชุดที่จะสวมไปเดทกับเอ็มม่าภายในสองชั่วโมง แม่สาวน้อยสุดฮอตของไฮสคูลชื่อดัง ที่กำลังหลงเสน่ห์ของผมจนแทบจะโงหัวไม่ขึ้น แม้ว่าเธอจะวางตัวหน่อยก็เถอะ แต่ผมมองตาเดียวก็รู้แล้วว่าเธอต้องการผมจนแทบคลั่ง วันนี้ผมก็เลยจะไปตอบสนองความต้องการของเธอสักหน่อย จากนั้นเราก็แยกทางใครทางมัน ผมก็เตรียมวางแผนไปเดทสาวอื่นต่อ

“อืม...” ผมโยนแผ่นกระดาษลงบนที่นอน ดึงผ้าเช็ดตัวให้กระชับแน่น ผิวปากฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี แต่ผมจะอารมณ์ดีมากกว่านี้หากไม่มีใครมากดกริ่งห้องผม

ติ๊ง น่อง!

ผมเดินลากเท้าออกจากห้องนอนมาอย่างเบื่อหน่าย แล้วมองผ่านช่องประตูเพื่อสอดส่องดูว่าใครหน้าไหนกล้ามาขัดจังหวะการแต่งตัวของผม จึงได้เห็นด้านหลังของเด็กสาว (ผมคิดว่าน่าจะเป็นแบบนั้นนะ) ผมสีน้ำตาลเป็นลอนยาวมาจนถึงสะโพก เธอสวมกระโปรงยีนส์สั้นกับเสื้อยืดรัดรูป ผมกวาดตามองดูก้นของเธอแล้วมองดูเอวบางพลางวิเคราะห์อยู่หลายนาที เธอบิดตัวไปมาพร้อมเต้นด้วยท่าทางอารมณ์ดี สักพักเธอก็หมุนกลับมาเคาะประตูก่อนจะจ้องมายังเลนส์ช่องประตูทำให้ผมถึงกับผงะหงายหลังอย่างตกใจ

หวืด!

ผมเหวี่ยงประตูออกอย่างหัวเสีย สิ่งที่ได้รับตอบกลับมาจากเด็กสาวตรงหน้าคือรอยยิ้ม ดวงตาของเธอถูกซ่อนไว้หลังแว่นกันแดดสีดำกรอบขาว

“สวัสดีพี่อนาคิน ^^” มือเล็กดึงหูฟังออกแล้วจับยัดใส่กระเป๋ากระโปรงลวกๆ ก่อนเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้ม

รอยยิ้มของเธอมันคุ้นตาผมชอบกล

“เธอเป็นใคร ^-O-“

“ฉันอเล็กซิส ^O^”

เธอถอดแว่นกันแดดออก นัยน์ตาสีแดงจ้องผมตอบกลับมาเหมือนจะเป็นมิตรแต่ให้ตายเถอะพระเจ้าช่วย TOT

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะมาอยู่ในความดูแลของพี่ แล้วก็จะมาคอยควบคุมพฤติกรรมการคบหญิงไม่เลือกหน้าตามคำสั่งคุณอายังไงล่ะค่ะ ^.^”

“ยัยฟันน้ำนม =[]=^”

“ตอนนี้ฟันแท้ฉันเต็มปากแล้วนะคะ ^o^ ทั้งยังสะอาดมากๆ ด้วย”

ไม่ว่าเปล่าเธอก็เขย่งเท้า วางมือไว้บนไหล่ผมพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ก่อนจะอ้าปากกว้างพอที่จะกลืนผมเข้าไปได้ทั้งหัว

ใครก็ได้ ช่วยมาเอายัยเด็กนี่ออกไปที T~T

“เธอมาที่นี่ได้ยังไง ^-[]- ฉันจะส่งเธอกลับบ้าน”

“ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกนะคะ ^^ เพราะว่าอเล็กซ์ต้องไปรายงานตัวที่โรงเรียนวันพรุ่งนี้ แล้วพี่ก็ต้องเป็นผู้ปกครองให้ฉันด้วย นี่ฉันอุตส่าห์สอบติดโรงเรียนชื่อดังเชียวนะ แถมการที่จะอ้อนคุณพ่อมาที่นี่ก็ยากแสนยาก ถ้าไม่ได้คุณอาฉันต้องแย่แน่ๆ เลย (^.^)”

“นั่นแหละดี หึหึ ^O^ ฉันจะส่งเธอกลับแล้วบอกพ่อเธอว่าเธอประพฤติตัวไม่ดี”

“พี่ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ เพราะว่าอเล็กซ์ผ่านการทดสอบจากการไปใช้ชีวิตช่วงปิดเทอมกับคุณอามาแล้ว แล้วทั้งอาหลุยส์และอาลิลี่ต่างเห็นว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยที่เด็กผู้หญิงหน้าตาเรียบร้อยน่ารัก ผู้มีนิสัยสุภาพอ่อนหวานอย่างฉันจะทำอะไรร้ายๆ ได้”

“รู้ไหมว่าตัวเองพูดอะไรออกไป=..=”

หน้าตาเรียบร้อยน่ารัก...

มีนิสัยสุภาพอ่อนหวาน...

จริงเหรอ...

ผมไม่ยักจะรู้จักยัยนั่นเลย

“ต่างกันกับพี่ที่วันๆ ทำตัวเป็นเพลย์บอยควงผู้หญิงเดทไม่ซ้ำหน้า ตอนนี้จึงได้เวลาที่พี่ควรจะปฏิวัติตัวเองเสียใหม่ ภายใต้การควบคุมของฉัน พี่จะต้องมีผู้หญิงได้คนเดียวเท่านั้น ต้องทำคะแนนให้ได้เป็นที่หนึ่ง ไม่เช่นนั้นอาหลุยส์จะขายคอนโดนี่ทิ้ง แล้วจะส่งพี่ไปอยู่บนเกาะของอาลูคัส ^^”

“=O= ยัย...”

“ห้ามพูดคำหยาบ เรียกฉันสั้นๆ ว่าอเล็กซ์ก็ได้ เราคนกันเองทั้งนั้น ^_^”

ป๊าบ!

ตบบ่าผมแล้วเดินตัวปลิวเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว

“พี่อนาคินอย่าลืมแบกกระเป๋าเข้ามาให้อเล็กซ์ด้วยนะคะ”

ผมก้มมองดูกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่ตั้งขวางอยู่หน้าห้องด้วยความรู้สึกเซง ทำไมผมจะต้องมาทำอะไรให้ยัยเด็กคนนี้ด้วยนะ ^=..= (ยัยเด็กนรก)

ถ้าให้ถามว่าผมแอนตี้ยัยเด็กนี่อะไรนักหนา เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า

ความทรงจำวัยเด็กของผมเมื่อตอนอายุ 11 ขวบ

มีครั้งหนึ่งพวกเราต้องเดินทางไปที่คฤหาสน์รังรักแห่งคลีฟ ในหมู่บ้านต้องคำสาป ซึ่งบ้านเกิดของแม่ลิลี่ที่ผมเคยมาเหยียบอยู่หนหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว ต้อนนั้นผมยังเบ่เบี๋อยู่เลย ฟันน้ำนมยังเกิดไม่ครบ 20 ซี่เลยด้วยซ้ำ (อันที่จริงผมก็อายุสองขวบย่างเข้าสามขวบแล้วครับ แค่ออกแนวเด็กที่มีการเจริญเติบโตช้า มีดีอย่างเดียวคือผมหล่อเทพ) ผมแทบจำไม่ได้แล้วว่าคฤหาสน์หลังนั้นมีลักษณะเป็นแบบไหนบ้าง แต่ที่จำได้แม่นยำที่สุดก็คือที่นั่นยังมีสองตายายแก่ๆ อาศัยอยู่เป็นเจ้าเฝ้าสมบัติ เพราะลูกของพวกท่านต่างแยกเรือนกันไปหมดแล้ว ยกตัวอย่างบรรดาลูกๆ ของมิสเตอร์และมิสซิสคลีฟมีดังนี้

ลูกคนที่หนึ่ง ลุงเซอร์คัส แต่งงานกับป้านิชา และย้ายไปอยู่ที่ท้ายหมู่บ้านทางฝั่งตะวันออก ตอนที่ผมได้ข่าวว่าท่านมีลูกสาวสองคน ผมค่อนข้างจะลั้ลล้ากับชีวิตมากมาย จนอยากจะเหาะมาที่หมู่บ้านนี้ภายในระยะเวลาหนึ่งนาที ในกรณีที่ผมทำได้น่ะนะ แต่ตอนนั้นที่ผมยังคงรู้สึกยินดีเป็นไอ้งั่งอยู่ได้ นั่นเป็นเพราะว่าผมยังไม่รู้ว่านรกมีจริงเพราะหนึ่งในนั้นคือยัยมารผจญชีวิตผมชัดๆ ส่วนอีกคนผมโคตรจะรักเลย น่าเสียดายเธอดันถูกจับหมั้นกับหนุ่มใหญ่ตั้งแต่ยังอยู่ในท้องด้วยซ้ำ

ลูกคนที่สอง ลุงลูคัส แต่งงานกับป้าอลิซาเบธ ย้ายไปอยู่ที่มุมใดมุมหนึ่งของหมู่บ้าน ผมได้ยินแว่วๆ จากการไปแอบฟังผู้ใหญ่เขาคุยกันมาว่าป้าอลิซาเบธเคยเป็นคู่หมั้นของพ่อผมมาก่อน แล้วก็เกิดศึกชิงนางระหว่างลุงลูคัสกับพ่อผมตั้งแต่สมัยคุณป้ายังสาวเรียนเกรด12 อยู่ก็ว่าได้ แล้วลุงของผมก็เลยได้สาวงามอย่างคุณป้ามาครอบครอง เพราะตอนนั้นพ่อผมไม่ค่อยจะมีน้ำยาเท่าไหร่

(คันหัวจังเลย...ขี้กลากขึ้นหัวผมรึเปล่า --> สำบัดสำนวนภาษาไทยน่ะ ผมเรียนมาจากป้านิชาน่ะฮะ) ตอนนี้ป้าอลิซของผมได้ดิบได้ดีมีลูกชายให้ลุงผมตั้งสามคนแล้วครับ

ลูกคนที่สาม แม่ลิลี่ ตกเป็นหญิงสาวผู้โชคร้ายได้แต่งงานกับพ่อของผมซะงั้น กลายเป็นมิสซิสแคร์โรเวลไปเรียบร้อยแล้วครับ รู้สึกว่าตอนแรกพ่อผมจะฉุดกระชากลากถูแม่ลิลี่มาที่สก็อตแลนด์ด้วยความสับสน บวกกับอยากล้างแค้นลุงลูคัส คิดว่าจะแย่งของรักของเขามาได้แล้วตัวเองจะได้สะใจ ที่ไหนได้พ่อผมดันตกหลุมรักแม่ลิลี่เสียเอง ผมได้เรียนรู้จักแม่ลิลี่ก็ที่บ้านในสก็อตแลนด์ของคุณพ่อผมนั่นแหละ ตรงกับช่วงที่ท่านถูกฉุดเลย ตอนนั้นแม่แท้ๆ ที่เคยเลี้ยงดูผมเริ่มเห็นแววว่าเรากำลังจะอดอยาก ประจวบเหมาะกับที่ท่านตรวจสอบได้ว่าผมเป็นถึงลูกท่านเอิร์ลผู้สูงศักดิ์ผุดมาเกิด ท่านเลยหวังว่าจะเอาผมไปเรียกร้องเงินค่าเลี้ยงดู แต่แม่ผมดันมีประวัติแหกโรงพยาบาลบำบัดสุขภาพจิต คนที่โรงพยาบาลจึงออกตามหาแม่ของผมเพื่อนำท่านกลับไปรักษา ผมจึงได้อยู่ในความดูแลของพ่อ แถมยังได้แม่ใหม่ที่สุดแสนจะใจดีกว่าแม่แท้ๆ ของผมเสียอีก ที่สำคัญตอนนี้ผมมีน้องต่างแม่อีกสองคนแล้วครับ ได้ยินแว่วๆ ว่าพ่อผมอยากได้อีกสอง บ้านผมคงรวยเกินไป เลยต้องหาคนมาหารค่าใช้จ่าย สมบัติพัสถานจะได้ไม่รั่วไหล แบ่งกันใช้ได้อย่างแฟร์ๆ ไม่น้อยเกินไปไม่มากเกินไป ต้องทำงานหาเงินเพิ่มเองบ้างจะได้ไม่เป็นง่อย (นี่คือแผนการของพ่อผมครับ)

ลูกคนที่สี่ คือน้าดันแคน แต่งงานไปกับสาวใหญ่ ก็ไม่ใหญ่เท่าไหร่ คุณน้าคาเมรอนอายุมากกว่าน้าดันแคนสามปี บางครั้งลำดับเครือญาติมันค่อนข้างจะไล่ยาก เรามองข้ามอายุไปแล้วดูเพียงแค่สถานะของพวกเขาก็แล้วกัน ตอนนี้คุณน้าตั้งท้องลูกคนที่สี่แล้วครับ มีลูกสาวลูกชายคละๆ กันไป ผมจำไม่ค่อยได้หรอกว่าใครเป็นใครบ้าง

ลูกคนที่ห้า คือน้าดีแลน แต่งงานไปกับน้าวาเลนเซีย แรกพวกท่านวางแผนจะไปอยู่ที่อื่น แต่ว่าย้ายกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์รังรักแห่งคลีฟแล้วครับ ได้ข่าวว่าคุณตาคุณยายบ่นว่าคฤหาสน์แทบจะกลายเป็นบ้านร้าง เลยต้องหาคนอยู่ ที่สำคัญตอนนี้คุณน้าวาเลนเซียอุ้มท้องลูกคนที่สองแล้วครับ ตระกูลคลีฟนี่ลูกดกกันจริงๆ พ่อผมเลยจะเลียนแบบบ้าง แต่แม่ลิลี่บอกชักจะไม่ไหว ได้ข่าวว่าท่านแอบเหนื่อยกับผมคนเดียว

ที่ไล่ๆ มาเป็นเครือญาติขนาดย่อมฝ่ายแม่ลิลี่ (แม่เลี้ยงของผม) แต่ถ้าจะให้ไล่ต่อไปอีกคงกว้างใหญ่มหาศาล ผมไม่ได้ใส่ใจมากนักหรอก แค่นี้ก็ปวดหัวจะแย่แล้ว ส่วนญาติทางฝ่ายพ่อยาวได้อีกครับ อย่าให้ผมไล่เลย เอาเป็นว่าวันนั้นเป็นวันรวมญาติฝ่ายแม่ก็แล้วกัน ผมผู้แอบมีส่วนเกี่ยวข้องแบบเกือบจะใกล้ชิดและเกือบจะห่างอีกเป็นวา อยู่ในสถานะที่พูดยากได้อีกก็มีความจำเป็นต้องไปร่วมเป็นเครือญาติกับเขาด้วย อย่างน้อยผมก็เป็นลูกของคุณพ่อซึ่งเป็นสามีของแม่ลิลี่ละครับ ส่วนพวกเด็กๆ คุณลุงคุณป้าน้าอาชาวคลีฟทั้งหลายจึงเปรียบเสมือนเครือญาติของผมเช่นกัน

นั่นแหละ...ทุกอย่างมันเริ่มต้นที่วันรวมญาติ สมัยที่ผมอายุ 11 ปี หนวดเครายังไม่ขึ้นก็ต้องเอามีดโกนมาถูไถเพราะผมอยากแมน สาวๆจะได้หลง ใช่ว่าผมจะไม่มีเสน่ห์ในกลุ่มสาวๆ นะ ผมแค่ไม่รู้จักพอก็เท่านั้น

แต่ที่กล่าวมาด้านบนนั้นยังไม่ใช่เหตุผลหลัก เรื่องราวและความเป็นมาของอาการแอนตี้ที่ผมมีต่อเธอมันมีมากกว่านั้น ในวันที่คุณพ่อกับแม่ลิลทอดทิ้งผมไว้หน้าคฤหาสน์ (อันที่จริงผมมัวแต่มองตามหลังเด็กผู้หญิงผมสีน้ำตาลอ่อนนัยน์ตาสีฟ้าจนไม่มีเวลาวิ่งตามพวกท่านเข้าไปในคฤหาสน์ต่างหากล่ะ) และขณะที่ผมกำลังยืนเคลิ้มฝันถึงเด็กผู้หญิงที่ชื่อว่ามอลลี่ เมย์ ซึ่งเป็นลูกสาวของลุงเซอร์คัสกับป้านิชาอยู่นั้นก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาผม

“สวัสดี ^[]^”

เด็กผู้หญิงอายุหกขวบมายืนยีงฟันต่อหน้าผม นัยน์ตาสีแดงของเธอทำให้ผมรู้สึกสยองตั้งแต่ครั้งแรกที่เราพบกัน =..=

“เธอเป็นใคร -_-” ผมถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ไร้เยื่อใย จงใจแสดงให้ยัยนี่เห็นว่าผมไม่อยากคุยด้วย

(แล้วคุยทำไม =O=)

“อเล็กซิส น้องสาวของพี่มอลลี่ เมย์ เด็กผู้หญิงที่นายมองตามจนน้ำลายหกคนเมื่อกี้นี้ไง เราสองคนเป็นลูกของคุณพ่อเซอร์คัส คลีฟ กับแม่นิชา คลีฟ แม่เราเป็นลูกครึ่งเยอรมันไทยด้วยนะ ฉันรู้สึกดีที่สุดที่ตัวเองมีสามเชื้อชาติ ฉันเจ๋งเปล่าล่ะ แล้วนายเป็นใคร”

“อนาคิน =..=”

“ว้าว ^O^~ อนาคิน แคร์โรเวล ลูกของอาหลุยส์ใช่ไหม”

ผมเลือกที่จะไม่ตอบแล้วเดินหนียัยเด็กเพี้ยนมาเสียดื้อๆ ผมไม่ได้อยากรู้จักเธอเลย นี่เหรอลูกสาวของป้านิชา คนเมื่อก่อนหน้านี้ก็สวยดีอยู่หรอก แต่ยัยเปี๊ยกนี่น่ารำคาญชะมัด ผมชักผิดหวังเสียแล้วที่ตอนแรกผมเคยดีใจที่จะได้พบกับพวกเธอ

“เสียมารยาทจัง ทำไมถึงเดินหนีไม่ยอมตอบฉันแบบนี้”

“ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเธอ ^-_-”

“ทำไมนายถึงไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับฉัน”

“เพราะเธอมันไม่น่ารัก พอใจรึยังยัยเด็กบ้า (-O-*)”

“นายก็ไม่ได้โตกว่าฉันไปสักเท่าไหร่ แล้วฉันไม่น่ารักตรงไหน (^-.-)”

ผมหันกลับมามองหน้ายัยเด็กประหลาดที่เดินตามก้นผมอีกครั้งแล้วเบ้ปากใส่อย่างรังเกียจก่อนจะตะโกนออกไปว่า
            “ตาเธอแดงอย่างกับผี พี่สาวเธอยังดูดีกว่าเป็นล้านเท่า ^-O-”
            “ฉันหน้าตาดีพอที่จะเป็นผู้หญิงของนายก็แล้วกัน ^O^”

ยัยเด็กเพี้ยนไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านเลย
            “ฉันไม่ได้อยากได้เธอมาเป็นผู้หญิงของฉัน ยัยเพี้ยน ^=..=”
            “แล้วนายจะเสียใจที่พูดออกมาแบบนั้น ^^ เพราะใครๆ ในโรงเรียนก็อยากได้ฉันไปเป็นผู้หญิงของเขากันทั้งนั้น แต่น่าเสียดายที่เราเป็นญาติกัน ฉันก็เลยต้องโสดจนถึงอายุปูนนี้ เฮ้อ...เมื่อไหร่คุณพ่อจะยอมให้ฉันย้ายไปเรียนที่อื่นสักทีน้า (>.<)~”
            (=..= ได้ข่าวว่าเธอเพิ่งเรียนเกรดหนึ่งไม่ใช่เหรอ ยัยเด็กนี่ท่าจะเพี้ยนหนักจริงๆ)
            “นายไม่สนฉันจริงๆ เหรอ *O*”
            “สุดๆ (-.-*)”
            “ฉันจูบเก่งนะ ^^”
            “O_O”

ไร้ยางอายจริงๆ เธอเป็นผู้หญิงจริงรึเปล่าเนี่ย
            “^^ ถ้าไม่เชื่อจะสาธิตให้ดู”

หมับ!

เธอกระโดดกอดคอผม ทั้งยังเอาขาล็อคตัวผมไว้อีกด้วย

“ปล่อยคอฉันนะยัยเด็กบ้า O[]O”

ผมดิ้นพล่าน (ตามประสาเด็กชายที่กำลังจะเสียเวอร์จิ้น >O<)

จุ๊บ!

“^3^”

ยัยเด็กประสาทยิ้มออกมาอย่างร่าเริง

พระเจ้าช่วย O///o นั่นมันจูบแรกของผมนะ TOT ว่าจะเก็บไว้เร่าร้อนกับมอลลี่สักหน่อย ทำไมต้องมาเสียเวอร์จิ้นให้กับยัยฟันน้ำนมนี่ด้วย

ที่มาที่ไปมันก็เป็นอย่างนี้แหละครับ ผมเสียจูบให้เด็กประหลาดอายุ 6 ปี ด้วยวัยเพียง 11 ขวบ ชีวิตผมมันบัดซบมากเลยใช่ไหมล่ะ

นางเอกน่ารัก >O< อย่าลืมเม้นท์กันมาเยอะๆ นะคะ

:::เจ้าชายอัศวิน