ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic KYUMIN] My SLAVE ,, Your SLAVE

    ลำดับตอนที่ #2 : ••My Slave, Your Slave { intro }••

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.05K
      5
      18 ม.ค. 53

    MY SLAVE, YOUR SLAVE

    Intro

    "ตื่นได้แล้ว.. ลูก ซองมิน .. ซองมิน" เสียงของชายผู้มีศักดิ์เป็นพ่อของร่างที่กำลังหลับอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวดังขึ้น นี่มันบ่าย 3 แล้วนะ เมื่อไหร่จะตื่นสักที!!~

     

    "ขออีก 5 นาทีฮะ พ่อ แจ่บๆ" สิ่งที่ได้กลับมาก็ยังคงเป็นเช่นเดิม ให้ตายสิ 5นาทีมาเป็นร้อยครั้งแล้วนะ 5 นาทีหรือ 5 ชั่วโมงฟระ = ="

     

    "ไม่ได้ ลูก ตื่นเดี๋ยวนี้.. ไม่งั้นอดเค้กฟักทอง" แค่คำพูดสั้นๆ ทำเอาร่างอวบที่นอนอยู่ถึงกับหูผึ่ง ห๊า ฟักทอง!!

     

    "ฟักทอง พ่อพูดจริงป่ะเนี่ย งั้นผมไปอาบน้ำล่ะ ลัลล้า~ ลัลล้า~ วันนี้ฉันจะกินฟักทอง~ล้า.. ลัลล้า~ มินมินมีความสุขล่ะ เอิงเอย~" พูดจบก็ตรงดิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัว ก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันทีอย่างอารมณ์ดี ให้ตายสิ ได้ยินคำว่า ฟักทองเป็นไม่ได้ = =

     

     

     

    "อาบเสร็จแล้วฮะพ่อ ปะ เราไปกันเถอะ ^ ^ ลัลล้า~" พูดก่อนจะเอามืออวบมาจับแขนพ่อของตน และก็วิ่งไป (?) ทันที

     

     

     

    ร้าน JK Bakery

     

    "อ๋าาาาาาาาาาา~ เค้กฟักทองที่รักจ๋า ไม่ได้กินมาตั้งน๊านนนนนนนน นาน นานนม คิดถึงแกจังเล๊ยยยยย~" เมื่อมาถึงร้านเค้กซองมินก็พูดเสียงดังอย่างไม่อายใครลั่นร้าน เรียกความสนใจให้ทุกคนหันมามองได้ในทันที

     

    "พี่ฮะ ผมขอเค้กฟักทอง 1 ชิ้นฮะ ^ ^" พูดก่อนจะยิ้มร่า แล้ววิ่งกลับไปนั่งที่โต๊ะ ไม่นานนัก เค้กฟักทองก็ถูกนำมาเสิร์ฟข้างหน้าร่างอวบของซองมิน ร่างอวบก้มหน้าก้มตากิน โดยมีเพียงสายตาที่แสดงถึงความรักส่งไปให้ซองมินเท่านั้น..

     

    "อ๋า อิ่มจังง่า พ่อฮะ ขอบคุณนะฮะ ^ ^" กินเสร็จก็หันมาพูดกับพ่อของตน

     

    "อื้ม ได้สิ เดี๋ยวพ่อมานะ" พูดก่อนจะรีบลุกออกไปนอกร้าน โดยที่ไม่รอฟังคำถามหรือคำตอบจากร่างอวบ ซองมินมองพ่อตนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย พ่อจะไปไหนนะ.. เฮ้อ ช่างเถอะ อย่าไปยุ่งเลย คิดแล้วก็นั่งรอต่อไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกฝั่งหนึ่ง...

     

     

     

    "ขอโทษนะ ซองมิน พ่อจำเป็นต้องทำ" เสียงของชายผู้เป็นพ่อกล่าวขึ้น พร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาช้าๆ

     

     

     

     

    "เอ.. ทำไมพ่อยังไม่มานะ" ซองมินพูดพลางเงยหน้าขึ้นดูนาฬิกาที่ติดอยู่ที่ร้าน นี่มัน 5 โมงเย็นแล้วนะ.. แต่แล้วก็ฉุกคิดขึ้นได้ เอ.. ทางที่พ่อเดินไป นั่นมันทางกลับบ้านนี่นา.. เฮ้ย หรือว่า..

     

    "พ่อ!!" ตะโกนเสียงดังก่อนจะลุกพรวดแล้ววิ่งออกไปข้างนอกทันที โดยไม่รู้ถึงสิ่งเลวร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น..!!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×