ตอนที่ 40 :
เจ้าชายอัศวิน:::
หลังจากผ่านการดองเค็มมาสักระยะ ก็ถึงเวลาที่นาตจะต้องมาอัพเดทหนุ่มน้อยแห่งรัตติกาลต่อเสียที 
>O< โอ้ยๆ ไม่ไหวแล้ว เพราะโดนแม่สาวน้อยอเล็กซ์สุดขี้อ้อนครอบงำ โดนแม่สาวน้อยนักหวดกำไว้อยู่ในมือมาหลายวัน บวกกับอิทธิพลของคนเจ้าเล่ห์อย่างหลุยส์ทำให้นาตไม่สามารถแกะตัวเองออกมาจากหลุมดำแห่งความน่าหลงใหลเหล่านั้นได้สักที 
ดันแคนที่คิดว่าน่าจะจบมานานแสนนานแล้วเลยไม่จบ จนกระทั่งจำนวนหน้าเรื่องของหลุยส์จี้ตูดตามกันมาติดๆ 
จนจำนวนหน้าของอนาคินเพิ่มตามก้นดีแลนราวกับติดจรวดมิดไซ (เขียนงี้เปล่าวะ ช่างมัน >O<) ติดเอาไว้ที่ก้น 
ในที่สุดนาตยาก็ดั้นด้นผลักก้นตัวเองให้มานั่งอยู่หน้านิยายเรื่องนี้ได้สักที >_<
ขอโทษนะคะที่มาช้า แต่ว่าอารมณ์ก่อนหน้านี้มันไม่ให้อ้า >O< ส่วนเรื่องดีแลน นาตอยากแต่งมากๆ เลย แต่แบบว่า...พาดีแลนรั่วค่ะ 
ได้ข่าวว่าตอนที่แล้วยังเศร้าอยู่เลย ขอไว้นาตปลดปล่อยความรั่วในเรื่องอนาคินกับโนอาห์ บวกกับความบ้าในเรื่องของหลุยส์ แคร์โรเวล ได้สุดขีดแล้วจะรีบถลากลับมาแต่งดีแลนต่อทันที รู้สึกว่าจะมีคนหลงใหลดีแลนเพิ่มมากขึ้นแล้ว แอบภาคภูมิใจในตัวลูกชายเสียเหลือเกิน
จะได้ไม่ต้องไปนั่ง “ซดไวน์” ตามท่า “ยกซด” 
ให้หายกลุ้มใจ เพราะว่าตอนนี้ นาตยาช่าง “มีความสุขเหลือเกิน”
ระหว่างรอวันรอคืนเพื่อที่จะได้ดูสุภาพบุรุษตัวโตๆ ลูกชายคนเล็กสุดจากคฤหาสน์รังรักแห่งคลีฟ จะได้มีโอกาสปล้ำนางเอกกับเขาเสียที เอ้ย... อันหลังน่ะไม่ใช่แล้ว 5555 รู้สึกว่าจะโดนสาวๆ แถวนี้กรอกหูพลางยุยงส่งเสริมจนเสียผู้เสียคนไปหมดแล้ว
โผล่ไปหน้าไหนๆ ก็บอกกันว่า...
“จัดการนางเอกเลยเจ้าค่า” (อันนี้คิดเอง เนื้อหามันออกมาทำนองนี้แหละ ไม่เชื่อไปอ่านดู 555)
อย่างเรื่องหลุยส์ก็... “ให้ลิลี่ป่องก่อนค่อยปล่อยกลับบ้านน้า” 
อย่างเรื่องอนาคิน... “นางเอกยั่ว อนาคินจัดการเลย” 
อย่างเรื่องดีแลน... “อุ้ยดีแลน ชอบนายฉากนี้จัง” (ฉากขึ้นคร่อมนางเอก --> แอบส่อนะคะคุณนักอ่าน) 
อย่างเรื่องดันแคน... “ดันแคนตอนนี้น่ารักจังเลย” (ฉากไหนก็ตามที่มีการลวนลามนางเอกจะได้ผลตอบรับดีเกินคาดบวกกับคอมเม้นท์ที่ล้นหลาม ^-_-)
อย่างเรื่องโนอาห์... “ชอบจริงๆ เวลาตาแก่โดนรุก” (อันนี้นังนักเขียนชอบค่ะ 555) 
สรุปก็คือ...นักเขียนนักอ่านคอเดียวกันหมด =O= ปลดปล่อยกันสุดๆ (สาวๆ เก็บกดมาแต่ไหนคะ 555)
วันนี้นาตบ่นมั่วๆ อ่ะ รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างปล่อยๆ มันไป จงเลือกสรรแต่สิ่งที่ท่านอ่านแล้วเข้าใจกันก็พอ 555
นอกจากนั้นแล้ว...ดันแคนยังไม่จบนะคะ >o< ไม่แน่ใจแล้วว่ากี่บทจบ (อ้าวนั่งนี่) แต่ไม่น่าจะเกิน 3 กร๊ากกกก แต่ถ้านาตแบ่งลงก็คงได้หลายตอนอยู่ ยูฮู้
รักนักอ่านทุกคนค่ะ จุ๊บๆ 
:::เจ้าชายอัศวิน
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ดันแคนน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หวานจังเลยยยยยยยยยย
รีบอัพน้า
หนูชอบฉากวายจังเลยค่ะ เอาอีกเยอะ ๆได้ป่ะ ฮ่า ๆๆ
(คาเมรอนเขวี้ยงอะไรไม่รู้มาใส่หนู)
ความจริงมันไม่มีอะไรเลยเนอะ แต่หนูจิ้นเองได้ค่ะ
ปล. พี่นาตจะกลับวันที่ 18 แสดงว่าเราก็จะไม่ได้อ่านไป 1 วัน ใช่มั๊ยคะ (ใจคอแกจะไม่ให้พี่เค้าพักมั่งเลยใช่มั๊ย)
ใช่ค่ะ ฮ่า ๆๆ ล้อเล่นนะ
จิ้มเลยจ้า
กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดด
อยากจะกรี๊ดดัง ๆ สักสามที (แกกรี๊ดไปแล้วนี่)
ในที่สุดการรอคอยที่มีมานานหลายวันก็ได้สิ้นสุดลงสักที คิดถึงดันแคนนนนน
ซึ้งจัง นอกจากในนิยายแล้ว ชาตินี้ love จะหาผู้ชายน่ารัก ๆ อย่างดันแคนเจอมั้ยเนี่ย อิจฉาคาเมรอนที่สุดเลยยยยย
กำลังอินกับตอนที่ดันแคนอ้อนขอจูบคาเมรอนอยู่เลย ท่านลูคนะท่านลูค ทำเสียบรรยายกาศหมด
รังสีออร่าสีม่วงงี้แผ่กระจายอย่างเห็นได้ชัดเชียว แต่ก็สลายหายไปอย่างรวดเร็ว เนื่องจากรังอำมหิตเข้ามาแทนที่
ว่าแต่ว่า ดันแคนเป็นกิ้งก่าคาเมเลี่ยนเหรอจ๊ะ ถึงได้เปลี่ยนสีหน้าได้ร้อยแปดได้ภายในไม่กี่วินาที
ชอบท่อนที่คาเมรอนบรรยายเกี่ยวกับสีหน้าของดันแคนอ่ะ เห็นภาพเลย
"แต่ข้าต้องยอมรับว่าสีหน้าที่เขาแสดงออกมาในตอนนี้ คือโฉมหน้าของผู้ชายที่หญิงสาวทั้งโลกจะต้องอยากฝากชีวิตของพวกเธอไว้ให้เขาดูแลรักษา"
อยากให้สุดที่รักมองหน้า love ด้วยสีหน้าแบบนี้บ้างจัง อิอิ
และก็ชอบท่อนสุดท้ายด้วย ซึ้งงงงงสุด ๆ เลยยยยย
"ข้ายิ้มให้เขา แล้วได้รอยยิ้มอบอุ่นตอบกลับมา แววตาอาทรและหวงแหนมองดูข้าแต่เพียงผู้เดียว หญิงสาวที่มีอายุมากกว่าเขาถึงสามปี ข้าอยากรู้นักว่าหนุ่มน้อยคนนี้เอาพลังความรักมาจากไหนตั้งมากมายด้วยวัยเพียงเท่านี้ มันถึงได้มีเยอะพอที่จะแจกจ่ายส่งตรงมาถึงใจของข้า
รอข้านะดันแคน...รอเวลาที่ข้าจะได้มีโอกาสสูดอากาศหายใจในฐานะมนุษย์ร่วมกับเจ้า และหากทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี เจ้าจะได้ยินทุกสิ่งทุกอย่างที่เจ้าอยากรู้ แล้วข้าก็พร้อมที่จะเป็นทุกอย่างของเจ้าด้วยเช่นเดียวกัน
ข้าจะเป็นลมหายใจของเจ้า...
ข้าจะเป็นผู้หญิงเพียงหนึ่งเดียวของเจ้า...
ข้าจะเป็นรักเดียวของเจ้า...
ไปจนถึงวันที่เราจะเป็นหนึ่งเดียวกัน...
ตราบจนวันสุดท้ายของชีวิต..."
ซึ้งอ่ะ เพราะว่าอารมณ์ของคาเมรอนในตอนนี้นั้นแสดงออกได้อย่างชัดเจนทีเดียวว่า
คาเมรอนรักหนุ่มน้อยจอมกะล่อนของเราอย่างหมดหัวใจ
แต่ก็ดีแล้วล่ะ ที่คาเมรอนบอกให้ดันแคนรอ เพราะว่า
"Life is always a rich and steady time when you are waiting for something to happen oe to hatch."
-- Charlotte's Web, E. B. White
เพราะฉะนั้นก็ร้องเพลงรอคำว่า "รัก" จากปากคาเมรอนต่อไปนะจ๊ะ ดันแคน
สมองคงไหลลื่นตลอดเวลา
ยังขอพูดคำเดิม " You're Super Girl!! "
ดันแคนนี่นัวเนียตลอดเลยนะ ไม่เลือกที่เลยหรือไงยะ แทนที่จะรอให้ถึงบ้านตอนมืดๆก่อน(อินี่พูดส่ออีกแล้ว กร๊ากกก)
ลูคกับดั้นนี่วายไม่เคยเลิก ตั้งแต่เรื่องของลูคแล้วมาถึงเรื่องออร่าม่วงก็ยังคงไม่จางหาย ทำอะไรมองหน้า คาเมรอนกับอลิซาเบธหน่อยก็ได้ เกินหน้าเกินตาค่ะ 55555555555
คาเมรอนน่ารักจังตอนนี้ >O< น่าสงสารด้วยไม่รู้ทำไมแต่รู้สึกว่าน่าสงสาร ไม่มีเหตุผล 5555555555
จะพาคาเมรอนไปพบพ่อแม่ดั้นใช่ไหม เดี๋ยวขอเข้าไปด้วย ไปฝากตัวสักหน่อย แต่ไม่มีใครพอจะเก็บเกี่ยวได้แล้ว น่าเสียดาย แต่ไม่เป็นไรฝากตัวไว้ก่อนทำความรู้จักกันไว้ กร๊ากกกกกกกกกกกก (นังนี่โมเมได้อีก 555)
โหยยยย พี่นาตตต เอาคอมเม้นของนิยายเรื่องอื่นมาเพยแพร่แก่ประชาชนผู้ไร้เดียงสาแล้วหลอ 5555555555
ไม่ได้ๆๆๆ ห้ามนักอ่านที่อินโนเซนส์อ่าน เดี๋ยวมันจะเป็นตราบาป ไม่ดีๆๆๆ 5555555
ดันแคนน่ารักมากกกก แต่ตกข่าวไปหน่อยว่าจะไม่ได้ไปเข้าร่วมพิธีแก้คำสาป 55555
มาอัพบทสองเร็วๆนะคะพี่นาตตตต ตอนหน้าก็จบแล้วอ่ะ เศร้าๆ แง้ๆ TOT!!
เร็วจังเลยนะ เวลาหน่ะ ไม่เคยหยุดรอใคร....
โชคดีนะที่ดันแคนยังไม่พิศวาสพี่ชายตัวเองไม่อย่างนั้นนิยายเรื่องนี้จะเปลี่ยนแนวทันที
นี้ถ้าใครไปทำแบบนั้นบ้างคงโกรธไฟลุกแน่
แค่ดันแคนขัดจังหวะยังโวยใส่
ชื่อตอนทำหนูคิดว่าว่าคาเรมอนอยากจูบดันแคน
ที่ไหนได้กลับเป็นลูคัสสะนี้ สองคนนี้ชักยังไงๆแล้วสิ
(จะถีบไม่ใช่จูบ<--เสียงลูกใครไม่รู้บ่นมาแต่ไกล)
แต่ดันแคนน่ารักไม่แบ่งใครเลยนะ (พูดถึงแต่เรื่องที่หนูรอ)
คาเรมอนจะอดใจได้ถึงเมื่อไรละ ดันแคนเล่นบอกรักทุกทางไม่ว่าจะภาษากายภาษาใจ
อีกไม่นานหร๊อกกกกก หุๆเดี๋ยวก็เป็นทุกอย่างของดันแคน >//<
แทบจะกรี๊ดดดดดดดดดด เลยล่ะ ลูคกะดันมาอีกแล้ววววววว แต่... มาในแนวซาดิมส์ ฮ่าๆๆๆ
ฟิฟรู้สึกว่าจะเก็บกดจริงๆนะ อยู่ร.ร.ต้องเรียบร้อยเพราะมันเป็นร.ร.หญิงล้วน ฟิฟไม่เคยเรียนร.ร.สห เลยอ่ะ ยกเว้นตอนอนุบาล ออร่าความหื่นมันเลยมาปล่อยอยู่แถวๆนี้ ฮิๆๆๆ ไปล่ะค๊า ฟิฟไปเรียนแล้วนะคะ บ๊ายบายยยยยยยยยย