Vampire Beauty เสน่ห์รักร้ายแวมไพร์สาวเจ้าเล่ห์

ตอนที่ 3 : Vampire Beauty 1: แขกผู้ไม่ได้รับเชิญ [Part I]

Vampire Beauty 1:  แขกผู้ไม่ได้รับเชิญ [Part I]

ผ่าง!

ผมแทบจะพังประตูเข้ามาในบ้านเมื่อได้ข่าวการกลับมาของลูคัส ทายาทอันดับสองของครอบครัวที่เพิ่งจะหลุดพ้นจากคำสาปเมื่อปีที่แล้ว ก่อนที่ผมและพี่จะต้องพลัดพรากจากกัน ด้วยเหตุผลที่ว่า...ผมหมดหน้าที่ๆ จะต้องช่วยเหลือเขาต่อไป นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องเร่งรีบวิ่งกลับมาหาเขา ไม่ใช่เพราะคิดถึงพี่ชายแต่อย่างไร เพียงแค่ผมได้ยินแว่วๆ จากปากท่านแม่ว่าช่วงปิดเทอมนี้ลูคัสจะเดินทางไปที่บ้านพักตากอากาศนอกเมืองเพราะคำเชื้อเชิญจากอลิซาเบธแฟนสาวของเขา ผมก็เลยอยากจะเป็นปลิงขอติดรถไปด้วยเพื่อเปลี่ยนสถานที่พักร้อนตามประสาหนุ่มโสดไร้รัก

ป๊าบ!

“สวัสดีพี่ชาย” เอื้อมมือไปตบบ่าลูคัสได้ทันการพอดี “เพิ่งกลับมาถึงได้ไม่ทันไร จะเดินทางต่ออีกแล้วเหรอ เราสองคนยังไม่ทันได้มีเวลาทักทายกันเลยนะ”

“นายก็กำลังทักทายฉันอยู่นี่ไง” เขาจ้องกลับมาด้วยแววตาเย็นชาเหมือนกับรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่

“โธ่...น้องชายเพิ่งกลับมา อยู่ต่อสักพักไม่ได้หรือยังไง” ผมทำน้ำเสียงออดอ้อน

“ฉันมีความจำเป็นอะไรจะต้องอยู่ต่อ ฉันกลับมาถึงบ้านเป็นอาทิตย์ นายไม่ยักจะโผล่หัวมา แล้วตอนนี้จะมาลีลาเล่นลิ้นใส่ฉันทำไม” ลูคัสไม่เล่นด้วยเอาเสียเลย

“อย่าโหดนักซี่...ผมขอเวลาพี่แค่ห้านาทีเท่านั้น...”

“เพื่อ...” เขาเลิกคิ้วสูงมิวายยังทำตาดุ

“เก็บกระเป๋ายังไงล่ะครับ” แสดงสีหน้าเปิดเผย จริงใจ และกล้าหาญ ใส่เขา ผมไม่กลัวหรอกนะว่าพี่ชายจะปฏิเสธหรืออะไรทำนองนั้น เพราะผมรู้ว่า...พี่ชายผมปฏิเสธแน่ แต่สัตย์ปฏิญาณของดันแคนผู้ชาญฉลาดและหล่อเหลา คือหน้าด้านต่อไปแล้วชัยชนะจะมาถึงเรา

“เก็บไปทำไม” เขากำลังหาทางทำให้ผมหมดคำจะพูด

“ก็ติดรถพี่ไปไง”

“ติดไปไหน”

“บ้านพักตากอากาศนอกตัวเมืองของเลดี้อลิซาเบธ”

“ใครเขาเชิญ”

“ไม่มีครับพี่”

“แล้วนายจะไปทำไม” ตอนนี้สายตาพี่ผมแทบฆ่าคนได้แล้วครับ

“ขอน้องไปเที่ยวด้วยไม่ได้รึยังไง คิดเสียว่าเป็นค่าตอบแทนที่ครั้งหนึ่งผมได้เคยทำงานให้พี่ไง”

“ฉันจำไม่ได้ว่านายทำงานให้ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่” เขาแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“โธ่ลูคัส พี่อย่ามาทำไขสือเลย ผมสาบานว่าจะไม่ไปขัดจังหวะเวลาพวกพี่พลอดรักกัน ผมก็แค่ขอติดรถไปเที่ยวด้วยก็เท่านั้น พี่นี่ไม่มีน้ำใจเอาเสียเลย” ผมแกล้งตีสีหน้าเหมือนคนสิ้นหวัง

“มันอยู่ในชนบท ไม่มีอะไรที่นายอยากดูหรอก”

“ก็ผมจะไปพักผ่อน ขอผมไปด้วยไม่ได้รึไง”

“มีแผนอะไรอยู่รึเปล่า” เขาหรี่ตามอง

“แผนเหรอ พี่คิดว่าเด็กน้อยผู้ไร้พิษสงอย่างผมจะมีแผนอะไรได้ ฮ่าๆๆ”

“เด็กน้อยผู้ไร้พิษสงอย่างนายนี่แหละ จอมวางแผงเลย ไม่ใช่จะไปหาจีบสาวแถวชนบทหรอกนะ”

“มันก็ใช่ เอ้ย...พี่นี่ ผมบอกจะว่าแค่ไปพักผ่อน ขอที่นอนแบบง่ายๆ ที่เป็นคอกหญ้ายังได้ ไม่ได้มีเจตนาร้ายแต่ประการใด”

“ถ้าอยากนักฉันจะลองถามอลิซาเบธให้ แต่ว่า...ฉันไม่มั่นใจเลยว่าที่นั่นจะมีสัญญาณโทรศัพท์มือถือสำหรับติดต่อได้ เพราะตอนนี้อลิซาเบธเองก็คงเดินทางอยู่เหมือนกัน”

“อลิซาเบธจะไม่ขัดข้องหรอกพี่”

“นั่นมันความคิดนาย” เขาดุผมด้วยสายตา

“แต่เธอเคยชวนผมไปด้วยนะ โธ่ลูคัส ผมขอเถอะ ผมจะยอมทำทุกอย่างที่พี่ปรารถนา ไม่ว่าจะเป็น...”

“นายไม่มีอะไรที่ฉันปรารถนา”

ฉึก!

เจ็บแสบไปถึงทรวง พี่ชายผมทำไมถึงได้ใจร้ายนัก

“ผมจะร้องไห้แล้วนะ” แกล้งทำคอตกจะได้ดูน่าสงสาร สักพักก็นึกอะไรได้ขึ้น “ผมล้างรถให้พี่ได้ ช่วยคนงานอลิซาเบธดูแลคอกม้าก็ได้ ให้ผมไปเลี้ยงแกะก็ยังได้เลย”

“เลี้ยงแกะท่าทางจะไปได้สวย”

ตุบ!

ลูคัสกล่าวถึงประโยคที่ทำให้ผมนึกถึง...

“พี่เห็นผมเป็นเด็กเลี้ยงแกะรึไง” ตั้งแต่เขาพ้นจากคำสาปมาได้นี่ โจมตีผมหนักเหลือเกิน

“จะไปเก็บก็รีบๆ เข้า ฉันให้เวลานายห้านาที หากเก็บไม่เสร็จฉันจะออกรถโดยไม่บอกล่วงหน้า”

ป๊าบ!

“ผมนึกอยู่แล้วว่าพี่ต้องอนุญาต” ตบบ่าเขาเต็มแรงด้วยความดีใจ เขาก็เลยแสดงความยินดีมาให้ด้วยการฟาดกระโหลกผมแรงๆ เช่นกัน

พลั๊วะ!

“อันที่จริง...ผมโยนกระเป๋าใส่ท้ายรถพี่ไว้แล้วแหละ เราสามารถออกเดินทางได้เลย” ผมบอกอย่างดีใจทั้งที่ยังรู้สึกมึนงงเพราะฤทธิ์มือหนักๆ ของลูคัส

“แสดงว่านายเตรียมการมาไว้ล่วงหน้าอยู่แล้วใช่ไหม” เอื้อมมือมาบิดหู

“โอ้ยๆ เบาหน่อยลูคัส ก็ผมเพิ่งกลับมาจากบ้านป้าลินซี่ ไปหลีลูกสาวท่านตั้งนานสองนานมิวายต้องกลับมามือเปล่า แล้วผมจะเอาเวลาที่ไหนเก็บของออกจากกระเป๋าเลยเล่า หากพี่เห็นกระเป๋าเดินทางผม...ไม่เตรียมก็เหมือนเตรียมนั่นแหละ”

“นายนี่จะไม่อธิบายอะไรนอกเรื่องจะได้ไหม ไปขึ้นรถได้แล้ว”

ผมขมวดคิ้วมองหน้าลูคัสอย่างงงๆ กับสิ่งที่เขาคิดว่า ‘นอกเรื่อง‘ ก่อนจะวิ่งไปขึ้นรถเร็วควัน กลัวจะไม่ทันอารมณ์พี่ชายที่อาจจะเปลี่ยนใจได้กระทันหันกลางครัน

เอามาลงให้ได้อ่านแต่พอหอมปากหอมคอ >O< นี่คือดันแคนค่ะ น่ารักน่าเตะเสียไม่มี พี่ยังไม่รู้เลยว่าจะดำเนินเรื่องต่อไปอย่างไร เพราะพล๊อตน้องลิลี่กับดีแลนดันผุดขึ้นมาพร้อมๆ กันเป็นดอกเห็น ได้แต่เก็บเอาไว้ในใจ 5555 เพราะต้องเขียนดันแคนน้อยผู้หล่อเหลาให้จบก่อน ไม่รู้ว่าเรื่องจะยาวไปอีกกี่ร้อยหน้า 5555 ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่อุดหนุนนิยายนะคะ

ปล.น้องน้ำ nam_น้ำ ไปถึงศูนย์จุฬาเลยหรือคะ ว่าแต่ว่าหนูเจอหนังสือที่นั่นกี่เล่ม 555 ยังหลงเหลือพอที่จะให้แฟนนิยายคนอื่นๆ ไปซื้อได้ไหม 5555

:::เจ้าชายอัศวิน

เจ้าชายอัศวิน:::

เปิดตัวน้องดั้นอย่างเป็นทางการ อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะจ้ะ >O< ได้แต่หวังว่านาตจะสามารถแต่งน้องดั้นให้ออกมาได้แบบขำๆ หลังจากที่แฟนนิยายต่างชอกช้ำกับลูคัสมานานแสนนาน โชคดีที่ตอนท้ายยังอุตส่าห์หวานฉ่ำชื่นหัวใจให้ได้มีความรู้สึกดีๆ ต่อกันบ้าง คราวนี้ให้น้องดั้นเขามาป่วนเวทีคนหล่อแล้วกันค่ะ

ปล.หาก พบคำผิด ตก บกพร่อง รบกวนแจ้งนาตทีนะคะ จะได้นำกลับไปแก้ไขทันทีเมื่อเจอความเห็นของเพื่อนๆ เพราะว่านอกจากนิยายที่เขียนๆ อยู่แล้ว ชีวิตนาตไม่ได้ใช้ภาษาไทยเลย TOT อาจจะเป็นไปได้ว่าบางครั้งก็เขียนผิดเพราะไม่รู้ หรือไม่ก็ตอนเขียนเริ่มง่วงและเบลอ เผลอเขียนไปตามคำอ่าน หรือถ้าตกก็อาจจะเป็นเพราะหัวคิดเร็วจัด มือมันเลยรีบตัดคำให้ตามคำล่าสุดให้ทัน 5555 แต่หากใครเจอก็บอกทีค่ะ

ต้องรีบมาอัพก่อนเวลาเพราะว่าเน็ตบ้านเพื่อนเน่าอย่างแรง เดี๋ยวไม่ได้อัพน้องดั้นตามสัญญา กร๊ากก >O<