คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : Say, I love you too.
โอล่า~~ ท่านผู้อ่านผู้น่าLOVE ทุกท่าน เรื่องดำเนินมาใกล้จะถึงคราว
อวสารแร้วววว
คนอ่าน : ว่าไงนะ ม่ายยยยยยยยย!! =[]=
ใจเย็นลูก = = ยังไม่ได้บอกว่าอวสารแล้วแต่ใกล้ๆเท่านั่น~~!! ยังไม่จบก่อนอื่นมีผู้เรียกร้องอีกแล้ว
อิทาจิ : ก็เออเดะ! ตูแทบไม่ได้จูบเดอิเลยนะ - - ไมซาโซได้อยู่กะเดเดสองต่อสองทุกทีไม่เห็นอยู่กะตูมั่งเรยยยย งอนไลท์~~! เชอะ
งอนไปเถอะ ไม่ง้อ ไปอ่านเรื่องต่อดีกว่า บายยยย
อิทาจิ : อ้าว! ไม่คิดง้อตูเลยหรอ เฮ้ย! เดี๊ยววววว~~!!!
------------------------------------------------------------------------
"อืมมมม"
"อ๊ะ ฟื้นแล้วๆๆๆๆ"
สิ้นเสียงเดอิดาระทุกคนก็รีบมาเกาะที่ขอบเตียง
"เอ๋ ที่นี่ที่ไหน สวรรค์ชิมิเคอะ o-o?"
"โรงพยาบาลตะหาก =_="
ทุกคนพูดพร้อมกันแล้วทำหน้าเนือยๆ
"อ่าหรอ งั้นหนูก็ยังไม่ตายชิมิ?"
"อืม ยังไม่ตาย แต่เกือบตาย"
เดอิพูดลอยๆออกมา
"จิงดิ วู้~ ช้านยางม่ายตายยยยยยยยย!! \>O</"
โซอิกระโดดบนเตียงอย่างหนุกหนานโดยไม่นึกถึงแผลฉะกันของตัวเองซักกะติ๊ด = =
"เอ่อ โซอิ"
"ไรหยอพี่ซาโซ"
โซอิถามเสียงแหวว
"เธอไม่โกรธเรื่องวันนั่น"
"หายโกรธไปนานแล๊วววว อย่าคิดมากน่า อย่าคิดมาก -O-"
กระดึ๋งๆๆๆๆ
โซอิพูดแล้วโดดดึ๋งๆต่อ
แอ๊ดดดด~
"คุณค่ะ! กรุณาอย่ากระโดดเตียงเลยนะคะ T^T"
พยาบาลเข้ามาห้าม(แกมขอร้อง)ให้โซอิหยุดกระโดดเตียง
"โด่... ก็ดะ"
โซอิยอมนอนแต่โดยดีเพราะเห็นพยาบาลน้ำตาจะปริ่มออกมานะ -_-;
"ขอบคุณมากค่ะ TTTT^TTTT"
"ทำหน้าแบบนี้เดี๋ยวปั๊ดโดดอีกรอบ -_-*"
โซอิพูดขู่ทำเอาพยาบาลถอยกรูออกจากห้องไปเลย ก๊ากกกก ขำว่ะ
"เอ่อ ชั้นขอไปสูดอากาศหน่อยนะ"
เดอิกับซาโซพูดออกมาพร้อมกันทำเอาทุกคนมองหน้าทั้งสองสลับกันไปมาอย่างงงงวย
"ก็ไปจิพี่ทั้งสอง"
แอ็ดดดด ปัง
"พี่อิทาจิ จะไปไหนไม่ทราบจ้ะ ^^"
อิทาจิสดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงมารเข้าร่างของโซอิ
"เออ... พี่แค่... -_-;;"
"อยู่เป็นเพื่อนก่อนซี่ ^^"
"เธอก็มี..."
"น้าาาา ^^+"
"ก็ได้ -_-;;;"
"งั้นผ๋มขอไป..."
"จะไปไหนหรอพี่โทบิ ^^"
"เออ... ไป ไป ไป ไป... ไปเข้าห้องน้ำ! แฮะๆๆๆ ^-^"
"^^"
"แฮะๆ เออ..."
"^^+"
"คือ..."
"หึๆๆๆ ^^+"
"เง้อ..."
"ในนี้ก็มี"
"แต่ว่า..."
"หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!! ^^++++++"
"ก้อได้จ้าาาาาาาาาาาาาา~~~ TTT^TTT"
[Deidara say]
"นี่ซาโซริ นายมีอะไรหรอ"
ชั้นเดินตามหมอนี่ฉับๆแล้วถามไป ก็ตอนอยู่ในห้องเค้ากระซิบบอกให้ชั้นมาเจอที่หลังโรงพยาบาลนี่นา ชั้นก็อยากรู้จิ -.-
"ชั้นมีเรื่องจะสารภาพ"
"อะไรหรอ"
"ชั้นรู้เรื่องทุกอย่างตั้งแต่แรกแล้ว"
เงอะ หมายความว่าไง =_=;; เสียงแล้วนะเฟ้ย
"เออ นายรู้เรื่องอะไรหรอ แหะๆๆๆ ^_^"(พยายามยิ้มฝืดๆ)
"ก็เรื่องที่เธอไม่ใช่องค์หญิงตัวจริงน่ะสิ ที่จริงเธอปลอมตัวมาเป็นองค์หญิง และที่จริงเธอเป็นทาสขององค์หญิงชื่อเดอิดาระ ชั้นพูดถูกรึเปล่า เด-อิ-ดา-ระ -_-"
"T[]T!!!"
ถูก! ถูกเผ่งเลย! ภาพลานประหารพร้อมเขียงกับอีโต้ขนาดใหญ่แล่นเข้าโซลสมองชั้นทันที กรี๊ดดดดดดดดดด! นี่แสดงว่าหมอนี่รู้ตั้งแต่แรกแล้วน่ะสิ งั้นเค้าก็แกล้งไม่รู้ไปเรื่อยๆ โฮๆๆๆๆๆ จบกันชีวิตชั้น
"ฮือออออๆๆๆๆๆ อย่าฆ่าชั้นเลยน้าาา~ TTT^TTT"
"ชั้นไม่ฆ่าคนที่ชั้นรักหรอกน่ายัยโง่"
ช็อคสนิทอีกครั้ง OoO! มะ เมื่อกี้เขาพูดว่า
'ชั้นไม่ฆ่าคนที่ชั้นรักหรอกน่ายัยโง่'
อร๊ายยยยย >///< พูดบ้าอะไรของนายเนี่ยยยย แต่...
"ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ห้ามฆ่าองค์หญิงกับราชวงค์ขององค์หญิงเลยน้าาาา TT_TT พรีสสสสส"
"เธอนี่ตลกจริงๆ ชั้นไม่ฆ่ายัยองค์หญิงของเธอหรอกน่า อันที่จริงชั้นต้องขอบคุณยัยนั่นด้วยซ้ำที่ทำให้ชั้นเจอเธอน่ะ"
เขาพูดแล้วเข้ามากอดชั้น
ค้างสนิท =0=
กรี๊ดกร๊าด อายเว้ยยยย >////<
"เอ่อ..."
"ชั้น...รัก...เธอนะ ยัยทาส"
โอเค สามคำแรกให้อภัย... แต่สองคำสุดท้าย นายตายแน่! >0<
"ไอ้บร้าาา!!"
ผัวะๆๆๆๆๆ!!!!!
"โอ้ยยยยยๆๆๆ พอๆๆๆ ล้อเล่นๆๆๆ"
"เอ๊ะ นั่นเสียงอะไรน่ะ?!"
เอ๊ะ เสียงนี้คุ้น อ๋อ เสียงยัยพวกที่รุมกระทืบชั้นนี่เอง... หา!! O0o(อินี่ความรู้สึกช้า)
พรึ่บ!!
ซาโซริรีบพาชั้นลงไปนอนหมอบอยู่ใต้พุ่มไม้แล้วปิดปากชั้นเอาไว้
"ไม่มีอะไร งั้นเรามาพูดเรื่องข้อตกลงต่อดีกว่า"
นี่มันเสียงซันนี่นี่นา
ชั้นมองผ่านพุ่มไม้ไปเห็นยัยซันนี่ยืนคุยกับพวกถึกวันนั้นด้วย ชักทะแม่งๆแล้วแฮะ =_=
"พวกเธอทำงานพลาด ชั้นบอกให้พวกเธอแทงนังเดอิดาระนั่น!"
"ถ้ายัยโซอิดันมากันพวกชั้นคงฆ่ามันได้แล้ว"
"แต่พวกเธอเองก็ฆ่ายัยโซอิไม่ได้เหมือนกัน หน้าสมเพช! เสียดายเงินที่เอาไปจ้างพวกแกจริงจริ๊ง"
ยัยซันนี่เป็นคนจ้างให้ยัยพวกนี้มาฆ่าชั้นหรอ หน็อยยยยย เลวมากกกก
- -+
"ใจเย็นน่า คราวนี้พวกชั้นลับคมมีดมาแล้ว จะแทงให้ไส้กระเด็นแล้วโรยเกลืออีกทีเลยคอยดู"
"ทำให้ได้อย่างที่พูดแล้วกันนะยะ!"
"ยัยซันนี่! เธอเป็นคนวางแผนทั้งหมดหรอ"
ชั้นลุกพรวดขึ้นมาตะโกนเสียงดังทำเอาทุกคน(รวมซาโซ)สดุ้งโหยงทันที
"อยู่นี่เองหรอ มาถึงที่ก็ดีจะได้ไม่ต้องเสียเวลาตามฆ่า จัดการเลยพวกเรา!!"
"ถ้ากล้าทำอะไรยัยนี่ก็ลองดูสิ"
"ท่านซาโซริ!!!"
ซาโซมายืนตรงหน้าแล้วปัดชั้นไปอยู่ข้างหลังเขาทำเอายัยพวกนั้นอึ้งไปเลย
"ชั้นอัดเสียงเอาไว้แล้ว พวกเธอได้กินข้าวแดงแน่"
"ทะ ทำไงดีล่ะซันนี่"
"หึ"
ซันนี่ออกเสียงในลำคอแล้วชักปืนออกมาจากกระเป๋าถือ เย้ย! เล็งมาทางชั้นด้วยอะ อย่ายิงน้าาา <(>_<)>
"ซาโซริ! ถอยออกไปเดี๋ยวนี้! ชั้นจะยิงมัน! ชั้นจะฆ่ามัน!"
"เลิกบ้าได้แล้วซันนี่ เธอกับชั้นไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว เธอเลิกจองล้างจองพลานยัยนี่ซักที"
"ไม่! ชั้นจะทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะฆ่ามัน ชั้นกับมันอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้อีกแล้ว หลบออกไป!!"
ซาโซริยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน
"ชั้นบอกให้หลบไปไง!! ไม่งั้นชั้นจะยิง!!!!"
"เอาเลยซันนี่ ยิงชั้นเลย ชั้นต่างหากล่ะที่เธอต้องแก้แค้นไม่ใช่ยัยนั่น ชั้นเป็นคนที่ทิ้งเธอนะ ยิงชั้นเลย"
"ฮึก ทำไมล่ะ ทั้งๆที่ชั้นรักนายนะ ได้ยินมั้ย ฮึก ชั้นรักนาย!!"
ซันนี่เริ่มทำท่าเหมือนจะร้องไห้ แต่คราวนี้มันไม่ได้เป็นการเสแสร้งอะไร แต่ยัยนี่กำลังจะร้องไห้จริงๆ
"ชั้นรู้..."
"แล้วทำไมนายยังปกป้องมันล่ะ ถอยออกไปเดี๋ยวนี้!!!"
"ไม่ได้ซันนี่ ชั้นไม่อยากให้เธอทำบาปไปมากกว่านี้แล้ว ทิ้งปืนแล้วมอบตัวกับตำรวจเถอะ"
ชั้นไม่ได้ทำอะไรนะ... แต่ขามันไปเอง!! ขามันทำให้ชั้นวิ่งออกไปยืนอีกทาง แล้วปากมันก็ไปเองเหมือนกัน!!
"เฮ้ ชั้นอยู่นี่!! ยิงเลยๆ"
"งั้นจัดให้!!"
ปัง!
อ้ากกกกกกกกกก ยิงมาล่ะโว้ยยยย TOT ลาก่อนชาวโลก
ความคิดเห็น