คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #73 : SF :: No matter what, i won't love u [WonHyuk]
Title : No matter what , I won’t love you ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็จะไม่รักนาย
Paring : Siwon x Hyukjae feat.Hankyung
Author : K.D.MINTASY
Note : นอนกลางวันแล้วฝันมาเยี่ยงนี้เอง = =;;; เดี๋ยวนี้น้องฮยอกแรงงงส์ไม่ทนแล้วเค่อะ เอาฟิคเรื่องนี้มาขัดสวีทฮาร์ทที่ปั่นเอ็นซีไม่ไปไหน คิดถึงน้องเฮทีไรก็มีแต่ กล้าม กล้าม กล้าม กรี๊ดดดดดด น้องเฮจะกดพี่บอมแล้วค่ะ!!!
ปล้ำไก่.อ่านจบแล้วจะอยากตบน้องฮยอก -..-
“ฮยอกแจ ผมชอบคุณจริงๆ นะครับ”
ฉันมองผู้ชายหน้าตาเกือบดีอย่างที่เห็นได้ทั่วไปตรงหน้าด้วยความรู้สึกหน่ายๆ หมอนี่ตามจีบมาเป็นอาทิตย์แล้วก็เพิ่งจะมาบอกรัก ไม่สารภาพมาตั้งแต่วันแรกซะเลยฟะ ฉันจะได้ไม่ต้องพูดว่า
“แต่ฉันไม่ได้ชอบนายอ่ะ ไปหาคนอื่นเถอะ”
จริงๆ นะ ถ้าหมอนี่ไม่ติดว่ามันนิสัยดีจนแทบจะถวายหัวรับใช้ฉันมาทั้งสัปดาห์ ฉันคงตอบมันไปว่า
‘เอาหน้าเหียกๆ ของนายไปให้พ้นหน้าฉันซะที’
อ่ะๆ อย่ามองว่าฉันนิสัยเสียสิ ช่วยไม่ได้นี่นา ก็ฉันมันน่ารัก ใครเห็นก็ต้องตกหลุมรัก ฉันสวย ฉันเริ่ด ฉันเด่น ฉันเกือบได้เป็นดาวมหาลัยถ้าบังเอิญไม่ใช่หนุ่มน้อย แต่ก็นั่นละ ทุกวันนี้มีผู้ชายรายล้อมหน้าหลังปานจิ้งจกตุ๊กแกให้เลือกไม้เว้นวันอยู่แล้ว ทำไมต้องแคร์กับตำแหน่งสวยกระจ้อยแค่นั้น
เฮอะ!!
ฮยอกสวย ฮยอกเริ่ด ฮยอกดูดี
อีฮยอกแจเลือกได้!!!
“อีกแล้วเหรอวะ” คยูฮยอนทักฉันทันทีที่หมอนี่เห็นว่าฉันเพิ่งจะปฏิเสธรักหมอนั่นไป ไอ้นี่มันก็หล่อนะ ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนฉันคงยั่วมันมาคั่วสักเดือนแล้ว
“อืม พักนี้เจอแต่หนังหน้าเหียกๆ เมื่อไหร่พระเจ้าจะประทานผู้ชายหล่อเหลาแฮนด์ซั่มแมนแอนด์เพอร์เฟ็คต์กายมาให้ฉันสักทีวะ”
แหม สวยเลือกได้อย่างงี้ก็ขอเลือกหน่อยสิ ไม่ใช่วันไหนอารมณ์ดีก็ไปคว้าผู้ชายโลว์คลาสที่ไหนก็ไม่รู้ทำแฟนอย่างทงเฮมัน ชิ คิดแล้วเสียจริต
“ไอ้พวกดีๆ มันก็มีให้แกเลือก เจือกเรื่องมากไม่เอา สมควรแล้วล่ะ”
“ก็มันไม่ถูกใจ กี่คนๆ ก็เห็นจ้องจะฟันฉันลูกเดียว พวกดีๆ หน่อยหน้าตาก็ดูไม่ได้ อวดใครที่ไหนมีหวังโดนล้อตาย”
“แกก็สนใจแต่เรื่องพรรค์นี้”
“อ๋อ งั้นแกเลิกกับซองมินอะไรนั่นแล้วไปคบกับไอ้คนเมื่อกี้แทนเอามั๊ยล่ะ ทำมาพูด เดี๊ยะๆ”
คยูฮยอนมันยิ้มแหยๆ ให้ ฉันนั่งทอดอารมณ์เซ็งไปอีกพักหนึ่ง ไม่มีผู้ชายหล่อๆ รวยๆ นิสัยดีๆ ตกถึงท้องมาหลายวันแล้วมันก็เซ็งเหมือนกันนะ
“เอ้อ” ไอ้คนก้นใหญ่กว่าฉันมันทำหน้านึกขึ้นได้ “ซีวอนไง มันชอบนายมาตั้งนานแล้วนะ”
“ซีวอนเหรอ...”
เฮอะ หมอนี่เนี่ยนะ
บอกไว้ก่อนว่าฉันไม่ใช่เคะน้อยสิบเก้ากำลังใส เจนโลกรักมากับผู้ชายนับไม่ถ้วน ถึงจะยังไม่เคยนอนกับใครมาก่อนแต่ก็ถือว่าไม่โง่กับเรื่องอย่างว่าหรอกนะ ไอ้พวกที่หลอกจะแอ้มฉันมีใครบ้างล่ะที่ไม่ถูกหลอก โอเคกลับมาเข้าเรื่อง พูดถึงซีวอนเนี่ยนะ ...
หมอนี่มันหล่อนะ นิสัยดี แถมรักเดียวใจเดียวกับฉันมาตั้งแต่เรียนม.ปลายมาด้วยกัน รู้มาว่าตอนแรกบ้านหมอนั่นจะให้ไปต่อมหาลัยที่อเมริกาแต่ก็ไม่ยอมไป เหตุผลน่ะเหรอ โห๊ะๆ จะเพราะใครถ้าไม่ใช่สุดสวยอย่างฉัน
...
แต่ฉันไม่ชอบอ่ะ
คนเขารู้กันค่อนมหาวิทยาลัยแล้วว่าหมอนี่มีใจให้ฉันแต่ไม่กล้าสารภาพ แล้วฉันเองก็ไม่ใช่เคะสมองน้อยเหมือนนิยายทั่วไปที่จะไม่สงสัยหรือดักดานไม่รู้อะไรเลย ห้าปีที่หมอนี่ชอบฉันมาฉันก็รู้ทั้งนั้นน่ะแหละ
ทุกวันวาเลนไทน์ วันเกิด วันคริสมาสต์ วันขอบคุณพระเจ้าหรือแม้แต่เชงเม้ง - -* อีตานี่ก็มักจะมีการ์ดมอบให้ฉันหนึ่งใบใส่ไว้ในล็อกเกอร์หรือไม่ก็ฝากคยูฮยอนเอามาให้ ของขวัญในแต่ละโอกาสก็ต่างกันไป ที่ฉันไม่เคยเอ่ยปากพูดกับซีวอนตรงๆ เพราะหมอนี่ยังไม่เคยมาสารภาพว่ารัก แม้จะดูจากสารรูปแล้วจะรู้อยู่แก่ใจก็เถอะ
แต่ขืนไปบอกว่าให้เลิกยุ่งเลิกตอแยแล้วหมอนี่บอกกลับมาว่าไม่ได้คิดอะไรทั้งสิ้น คนสวยก็หน้าแหกสิ ทำอะไรที่ฉันดูดีไว้ก่อนดีกว่า หุๆ
เห็นแล้วใช่มั๊ยว่าฉันไม่ใช่คนดี เห็นแก่ตัวนิดๆ แต่ก็สวย อ๊ะๆ ข้อนี้ห้ามลืมเลยนะ ฮยอกแจสวย ฮยอกแจสวย ฮยอกแจสวย ท่องไว้ให้ขึ้นใจเชียวล่ะ
แรด O.o?
แหมมันก็ต้องมีกันบ้าง ไอ้ผู้ชายที่เคยควงมาบางส่วนฉันก็ทอดสะพานให้ถึงที่นะ อันนี้ก็ช่วยไม่ได้ที่กับความสวยเริ่ดและดูดีของฉันเอง โฮะๆ
ต่อนะ นอกเรื่องไปชมตัวเองซะยาวเลย คิๆ
บอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่คนดี แล้วก็ไม่สามารถเป็นแฟนที่ดีให้กับใครได้ด้วย อย่างมากฉันก็บ้าเห่อผู้ชายคนนึงแค่สองอาทิตย์เท่านั้นล่ะ ผ่านไปเราก็จบกัน
และนั่นคือเหตุผลที่ฉันไม่ชอบซีวอน
หมอนั่นดีเกินไป ง่ายเกินไป และรักฉันมากเกินไป
ฉันไม่อยากให้คนดีๆ หล่อๆ รวยๆ พรรค์นั้นต้องเจ็บปวด
...เพราะคนสวยเลือกได้อย่างฉัน โฮะๆๆ
จิ๊ วันนี้อาจารย์สั่งรายงานเพิ่มเติมอีกแล้ว คนสวยอยากจะกรีดร้องให้ดังก้องโลก ชิชะ ถึงคนสวยจะไม่โง่แต่ก็ขี้เกียจเป็นนะเฟ้ย เอ... มีผู้ชายคนไหนฉลาดบ้างมั๊ยนะ จะเอางานไปโยนไว้ ให้จับมือสักทีสองทีแล้วค่อยร่อนไประเริงราตรี โปรแกรมเริ่ด!!!
ซีวอนกำลังยืนอยู่ตรงนั้น เขาอ่านบอร์ดประชาสัมพันธ์ของคณะฉันอย่างสนใจ แหงล่ะ มีอะไรบ้างที่หมอนี่ไม่อยากรู้ถ้ามันเกี่ยวกับฉัน โฮะๆ ไม่อยากเอ่ยว่าคนสวยภูมิใจ
มีหลายสายตาจากชะนีแมกไม้แอบมองเขาอยู่ ฉันลืมบอกไปหรือเปล่าว่าตานี่ก็ฮ็อตใช่ย่อย ถ้ามีฉันเป็นสุดสวยหมอนี่ก็คงเป็นสุดหล่อล่ะนะ ผู้หญิงที่สนใจเขาก็มีเยอะแยะ พูดจริงๆ นะว่าหมอนี่ดูดีหาตัวจับได้ยากและยัยพวกนั้นก็อยากจะจับจนตัวสั่น แต่ยากหน่อยเพราะซีวอนไม่ค่อยสนใจใคร ...
นอกจากฉัน!!
ฮิยะฮะๆ แหงล่ะ ถึงทำให้เขาไม่เป็นที่สนใจของใครเท่าไหร่ไง เรื่องอะไรก็ฉลาดดีอยู่หรอกนะ เสียแต่เรื่องพวกเนี้ยะ ไอ้เรื่องเล่นหูเล่นตาอย่างที่ฉันชอบน่ะซื่อบื้อเป็นที่หนึ่ง
หึๆ ว่าแล้วฉันก็กรีดกรายเข้าไปหาหมอนี่ มารยาผู้หญิงทำไมฉันจะทำไม่ได้ รู้จักอีฮยอกแจคนนี้น้อยไปซะแล้ว
แต่เดี๋ยวก่อน - -* ทำไมฉันต้องเป็นคนเข้าไปหาด้วยล่ะ เขาซิต้องมาหาฉัน!!!
“โอ๊ย!!” ฉันล้มลงไปกองทันที มือจับข้อเท้าไว้อย่างเจ็บปวด สายตาจิกกัดอย่างรู้ทันฉันของยัยชะนีแถวนี้จ้องฉันตาเป็นมัน
มองอะไรยัยพวกนี้ คนสวยสะดุดลมเฟ้ย!!!
“ฮยอกแจ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
เป๊ะ!! ตามแผนเป๊ะๆ
เอ๊ะ แต่นอกจากซีวอนแล้วยังมียัยชะนีนี่ตามมาอีกคนแฮะ
คนสวยขัดใจ!!
“นายไม่ต้องมายุ่งกับฉันหรอก” แหม จะทำตัวเป็นเคะน้อยๆ ก็ไม่ใช่อีฮยอกแจสิ ซีวอนน่ะรู้ดีจะตายว่าฉันเป็นคนยังไง - -*
“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ มาฉันช่วย”
“ไม่ต้อง” ฉันขัดขืนอย่างถือตัว ต้องทำให้ยัยผู้หญิงสวยน้อยกว่าฉันรู้ตัวสิว่าซีวอนเห็นฉันสำคัญที่สุด ไม่ว่าฉันจะทำยังไงหมอนี่ก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจไปจากฉัน โฮะๆๆ คนสวยสะใจจริง
“ซีวอนคะ” ยัยชะนีฝึกหัดทำท่าเหมือนเคียดแค้นฉันมาสิบชาติ รู้นะว่ารู้ทันฉันแต่น้ำหน้าอย่างเธอจะทำอะไรได้ วะฮ่าๆๆๆ
อุ๊ยตายเสียภาพพจน์ O3O
“หือ” ซีวอนหันไปสนใจยัยนั่น เฮ้ย! มองแต่ฉันเซ่!!!!!
“โอ๊ย เจ็บนะ” ฉันแกล้งร้อง ซีวอนหน้าตื่นทันที อา หมอนี่หล่อเป็นบ้า
“ขอโทษนะฮยอกแจ”
“นายอย่ามายุ่งกับฉันดีกว่า จะไปไหนกับแฟนนายก็ไปเถอะ” เหวี่ยง เหวี่ยงเข้าไปเยอะๆ ตานี่กล้าดียังไงถึงทำให้ฉันรู้สึกว่าเป็นที่สองรองจากผู้หญิงคนนี้ ชิชะ แบบนี้มันต้องแก้แค้นซะให้เข็ด
รอให้นายทำรายงานให้ฉันเสร็จก่อนเถอะซีวอน!!
“จีน่าไม่ใช่แฟนฉัน” ซีวอนปฏิเสธ ไม่พอใจล่ะมั้งที่ฉันพูดแบบนั้น แต่คนสวยไม่แคร์สื่ออยู่แล้ว ก็หมอนี่น่ะทั้งที่ไม่พอใจฉันแต่น้ำเสียงยังอ่อนโยนเหมือนเดิมไม่มีผิด
“นั่นมันก็เรื่องของนาย ปล่อยแขนฉันซะ”
อุ๊ยตายผู้ชายไม่เล่นด้วย ฉันเห็นยัยอีกัวน่าอะไรนั่นยืนกำมือแน่นอย่างเจ็บใจ
แอร๊ย ยยยยยส์ สะใจเป็นบ้า
“ฉันไม่ปล่อย” ซีวอนพูดเสียงอ่อนโยนเหมือนเคย โอ๊ยเบื่อ!!! นายจะร้อนแรงเพื่อฉันหน่อยไม่ได้หรือไงฮะ ถ้ารักจริงก็มาจับปล้ำซะเลยเซ่ ไม่แน่ถ้าฉันติดใจอาจจะยอมคบนายให้สามวันเลยก็ได้นะเอ้า
“แล้วนายจะเอายังไง”
“ให้ฉันไปส่งนะ คงเจ็บใช่มั๊ย”
เจ็บเหรอ เจ็บสิ เมื่อกี้ก้นนิ่มๆ ของฉันกระแทกพื้นดังปั่ก
แต่ไม่เจ็บใจเท่ายัยอีกัวน่าหร๊อกกกกกกก อร๊าย ยยยย ยยส์
“แต่ฉันต้องทำรายงานให้เสร็จ ฉันจะไปห้องสมุด”
ซีวอนทำหน้าแปลกใจ ไม่ต้องมาทำแบบนั้นนะเฟ้ย -*- รู้ก็รู้อยู่ว่าฉันกับห้องสมุดถือเป็นศัตรูตัวฉกาจนี่ ถ้าคิดอะไรที่มันได้เรื่องออกก็ขอเอางานไปทำให้ฉันเซ่คนซื่อบื้อ!!
หมอนี่คิดนานจัง อย่าบอกนะว่ารักอมตะของนายมันกำลังหมดอายุ อ๊ากกกกกกกกก อย่ามาทำเป็นทิ้งฉันนะเว๊ย
คนสวยอีฮยอกแจเฉดหัวใจนายทิ้งได้คนเดียวนะชเวซีวอน เข้าใจมั๊ย!!!
“ซีวอนคะ จีน่าว่ารีบพาเค้าไปส่งเถอะค่ะ คนมองกันเต็มแล้ว”
ชิ ทำมาเป็นห่วง ฉันเห็นนะสายตาอิจฉาตาร้อนของเธอน่ะ
“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน จะไปไหนก็ไป”
“อย่าดื้อสิฮยอกแจ” เอ๊า ไม่รู้เหรอตานี่ เค้ามีกฎบัญญัติห้ามดุคนสวยนะ เดี๋ยวปั๊ดรีมูฟชื่อนายออกจากลิสต์เลยนี่
“ให้ฉันไปส่งนะ ส่วนรายงานนี่เดี๋ยวฉันเอาไปทำให้ ส่งวันไหนล่ะ”
แอร๊ยส์!!! คำนี้แหละที่รอมานาน ฮูล่าๆ ^O^# /
แต่เดี๋ยว แค่นี้ยังไม่สะใจฉันเลย
“ส่งพรุ่งนี้เช้า ฉันว่านายอย่ายุ่งดีกว่า จะไปไหนกับแฟนนายไม่ใช่เหรอ”
ดูเหมือนซีวอนจะรู้แล้วว่าห้ามปากฉันไม่ให้เรียกยัยอีกัวน่าว่าแฟนเขาไม่ได้ แต่หมอนี่น่ะเหรอจะกล้าขัดใจฉัน
“จีน่าครับ” เขาหันไปหาอีกัวน่า “ผมต้องไปส่งฮยอกแจแล้วก็ทำงานให้เขา นัดของเราเลื่อนไปเป็นพรุ่งนี้ได้มั๊ย”
เห็นหรือยัง ใครเป็นที่หนึ่งสำหรับซีวอน
โฮะๆๆๆ คนสวยสะใจเป็นบ้า
“แต่...”
“เจ็บจัง”
“เจ็บมากเหรอ งั้นไปกันเถอะนะ ...ฮึบ ตัวเบาจัง”
พอจะเดาเหตุการณ์ออกใช่มั๊ย ฉันชิงตัดหน้าอีกัวน่าที่กำลังจะอ้าปากพูด ซีวอนสนใจฉันในทันที เขาอุ้มฉันขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วพูดพึมพำกับตัวเอง
แหงแซะ ฉันไม่ได้กินช้างเป็นอาหารหลักนี่ แถมช่วงนี้น้ำหนักก็เริ่มพรวดพราดอีกแล้ว กินได้แต่สลัดกับไอศกรีมไดเอทเท่านั้นเอง
แผงอกซีวอนอบอุ่นแล้วก็แข็งแรง ฉันแกล้งทำเป็นซบอกนั้นเหมือนเคะแตกเนื้อสาวเริ่มสนใจผู้ชายนั่นแหละ ได้ยินเสียงหัวใจซีวอนเต้นเร็วเป็นบ้า ฉันแอบเบะปาก
ก็เพราะนายรักฉันน่ะสิมันถึงไม่สนุก
ซีวอนมาส่งฉันที่บ้าน ฉันยัดเยียดหัวข้อที่จดไว้ลวกๆ และหนังสือที่ถือติดมือมาให้เขากลับไปทำ ซีวอนส่งยิ้มให้ฉันอย่างจริงใจก่อนเขาจะขับรถจากไป วินาทีนึงฉันรู้สึกผิด แต่พอนึกขึ้นได้ว่าคยูฮยอนจะพาเพื่อนที่บอกว่าหล่อนักหล่อหนามาให้รู้จักฉันก็กระดี๊กระด๊าไม่สนใจอะไรอีก อาบน้ำแต่งตัวและไปร่อนราตรีด้วยใจที่สงบสุข
ทั้งสวยทั้งแพรวพราวอย่างฉันไม่มีเวลาจะมาสนใจเรื่องเล็กน้อยของผู้ชายคนนึงหรอก
อิยะฮ่าๆ คนสวยมีความสุข
แน่นอนว่าทันทีที่ฉันก้าวเข้ามาในร้านฉันก็เป็นจุดสนใจในทันที คืนนี้ฉันจงใจใส่เสื้อคอปาดที่คว้านลึกไปจนถึงเนินอกขาวๆ กางเกงรัดรูปสกินนี่ที่แสดงให้เห็นว่าเรียวขาของฉันบอบบางแค่ไหน กรีดอายไลเนอร์เข้มให้ดูเซ็กซี่
นี่ยังแค่เบาะๆ นะ ไว้เห็นหน้าคนที่คยูฮยอนพามาให้ฉันรู้จักซะก่อนแล้วค่อยคิดอีกทีว่าจะเอาดีมั๊ย
“เฮ้! ฮยอกแจ”
คยูฮยอนเรียก ฉันมองเลยหมอนั่นไปยังผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ด้วย
อืม หล่อแฮะ แต่ท่าทางแล้วคงเจนจัดน่าดู
โอเค๊!! ถือว่าผ่าน ควงเล่นสักห้าวันแล้วค่อยเขี่ยทิ้ง
เริ่ด!!!
คืนนั้นฉันกลับมาบ้านพร้อมกับแปะคำว่าคู่ควงไว้หนาบนหน้าฮันกยอง พอคุยๆ กันแล้วหมอนี่ก็อยู่ในขั้นปกติ ไม่ได้พิเศษกว่าใครมาก มีช่วงนึงหมอนี่จีบฉันโดยการคว้ามือนิ่มๆ ของคนสวยไปวางไว้บนหน้าอกเย็นเฉียบแล้วบอกว่ามันเต้นแรงตั้งแต่เห็นหน้าฉัน
มันตอแหล หัวใจแกแทบจะไม่เต้นดันกระแดะจะมาโชว์พาว
คนสวยล่ะเบื่อ!!
ลดจากห้าวันมาเหลือสามวันพอ!!!
เช้านี้ฉันแทบไม่อยากลุกจากเตียงเลย ความคิดแรกที่เข้ามาในหัวคือป่านนี้ซีวอนจอมซื่อบื้อนั่นจะทำรายงานให้ฉันเสร็จหรือยัง แต่ก็คงเสร็จนั่นแหละ รักฉันขนาดนั้นนี่
อีตาฮันกยองส่งข้อความมาแต่เช้า ฉันอ่านแล้วก็ลบทิ้ง มีไม่กี่คนหรอกที่ฉันเลือกจะเก็บข้อความเอาไว้ และถ้าจะให้บอกจำนวนผู้ชายที่ฉันเคยควงมาตั้งแต่ขึ้นม.ปลายล่ะก็ บอกได้เลยว่าเลิกนับไปตั้งแต่คนที่ 30 แล้ว
วันนี้ฉันขับปอร์เช่สีแดงที่โฉบเฉี่ยวกว่าโลตัสสีขาวเมื่อวานไปมหาวิทยาลัย บ้านฉันจัดว่ามีฐานะไม่เบาเหมือนกัน ถ้าถามว่ามากขนาดไหนก็บอกได้ว่ามีปัญญาซื้อเบาะอันละหลายล้านวอนนั่งรองบั้นท้ายนิ่มๆ ไปไหนมาไหนเท่านั้นเอง
โฮะๆ ฮยอกแจสวย ฮยอกแจรวย ฮยอกแจเริ่ด!!!
ไม่น่าเชื่อว่าฮันกยองจะลงทุนตื่นซะเช้าเพื่อมารอฉันอยู่ที่นี่ ฉันแวะเข้าไปทักทายเขากับคยูฮยอนเล็กน้อยจากนั้นก็ไปตามงานกับซีวอน จิ๊ หมอนั่นอยู่ไหนเนี่ย
“เดี๋ยวสิฮยอกแจ” ฮันกยองคว้ามือฉันไว้ แอบเดินตามฉันมางั้นเหรอ ไม่น่าไว้ใจแล้วนะหมอนี่
นั่นไงว่าแล้ว หมอนี่โน้มคอลงมาจูบปากฉันด้วยความหื่นกระหาย ฉันเบ้หน้ากับการกระทำน่ารำคาญแบบนี้แล้วผละออก
“อย่าทำแบบนี้ ฉันไม่ชอบ”
“เป็นอะไรไปล่ะฮยอกแจ ผมรู้นะว่าคุณชอบผม” โห เชื่อแล้วว่าใบปริญญาไม่ได้ทำให้คนเรียนจบฉลาดขึ้น หมอนี่จบเมืองนอกมาได้ไงนะ
“มันไม่เหมือนกันน่า”
“นิดเดียวเองที่รัก”
อีตานี่ก็บ้าตื๊อจะเอาให้ได้ กำลังที่มากกว่าผลักดันฉันอย่างช้าๆ ก่อนก้มลงจูบดูดดื่มแลกเปลี่ยนความร้อนแรงกับฉันด้วยความต้องการที่มากมาย ฉันเองก็ไม่ยอมเป็นไก่อ่อนตอบโต้เขาด้วยความชำนิชำนาญที่มีมากพอตัว บอกแล้วว่าถึงแม้ฉันจะไม่เคยนอนกับใครแต่เรื่องจูบก็ไม่ได้เป็นรอง
แถมหมอนี่ก็ใช้ลิ้นเก่งจนฉันชักสนุกซะแล้วสิ
ปุบ!!
เสียงของบางอย่างที่กระทบกับพื้นทำให้ฉันกับฮันกยองต้องสนใจ ซีวอนยืนอึ้งอยู่ต่อหน้าฉัน เขาก้มลงเก็บหนังสือที่ฉันให้ไปเมื่อวานแล้วบอกขอโทษที่ขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก แต่ก่อนที่เขาจะไปฉันผละจากฮันกยองเดินไปหาซีวอนแล้วเรียกเขาไว้
“เดี๋ยวก่อน” แวบหนึ่งสาบานได้เลยว่าเห็นดวงตาของซีวอนดูมีความหวัง แต่แล้วมันก็ดับวูบไปเมื่อฉันพูดว่า “รายงานล่ะ”
“ฉันส่งให้แล้ว”
“ขอบใจ”
ฉันพูดเท่านั้นแล้วจับมือฮันกยองให้เดินไปด้วยกัน ไม่ได้สนใจผู้ชายที่มองตามมาสักนิด
บอกแล้วใช่มั๊ยว่าฉันมันนิสัยไม่ดี
แต่ฉันน่ะ...
สวย!!!
ซีวอนทอดสายตาไปยังที่ไกลแสนไกล ร่างสูงใหญ่ยืนอยู่บนระเบียงทางเดินชั้นสามจากตึกเศรษฐศาสตร์แล้วมองผู้คนเบื้องล่างด้วยอารมณ์ที่หดหู่ สายตาคมคายมองไปเห็นสองร่างที่นั่งนัวเนียแลกจูบดูดดื่มกันต่ออย่างหมดอาลัยตายอยาก แม้จะเห็นฮยอกแจจูบกับใครต่อใครมาแล้วหลายครั้งจนปวดใจไปหมดแต่ซีวอนก็ไม่เลิกรักฮยอกแจได้เลยสักครั้ง
บางครั้งชายหนุ่มที่อ่อนเดียงสาต่อเรื่องรักก็รู้สึกน้อยใจ
ทำไมฮยอกแจไม่หันมามองเขาบ้าง
แต่ช่างเถอะ...
ในเมื่อเขารักฮยอกแจด้วยความจริงใจ
ไม่ว่าอะไรจะทำให้เขาเจ็บปวด
เขาก็จะคิดถึงเพียงแค่ฮยอกแจคนเดียว
ชายหนุ่มมองนาฬิกาและนึกขึ้นได้ว่าเขาควรต้องพาจีน่าไปทานข้าวเป็นการตอบแทนที่เธอช่วยเหลืองานแล้ว ซีวอนมองฮยอกแจที่ร่ำลากับฮันกยองด้วยจุมพิตแล้วเบือนหน้ากลับมา
โอ๊ย!!! ฉันเจ็บใจๆๆๆๆๆ
เรื่องอะไรน่ะเรอะ
ก็ยัยอีกัวน่านั่นน่ะสิ
เมื่อกี้มันต้วมเตี้ยมสี่ขาผ่านไปพร้อมเพื่อนมันที่เม้าท์กันน้ำลายแตกเป็นฝอยถึงซีวอนอย่างงู้นอย่างงี้ จำได้ว่าวันนี้ซีวอนจะพายัยนี่ไปกินข้าว ชิชะ!! อย่าหวังเลยอีกัวน่า ฉันไม่ยอมให้เธอหักหน้าฉันหรอก!!
ว่าแล้วฉันก็บอกให้ฮันกยองกลับไปก่อน หมอนี่ขอจูบลาแบบหวานๆ ซึ่งฉันเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร พอส่งเขาเสร็จฉันก็รีบติดเกียร์คนสวยวิ่งไปที่... แต่เดี๋ยวสิ ซีวอนเรียนอะไรล่ะ
ย๊าาาา คนสวยเสียจริตจริง ก็แหม ใช่ว่าซีวอนรู้และใส่ใจฉันทุกเรื่องจะต้องแปลว่าฉันก็สนใจหมอนั่นเหมือนกันซะที่ไหนล่ะ เรียนอะไรอายุเท่าไหร่เกิดวันไหนชอบทำอะไรฉันยังไม่รู้เลย
ฉันโทรหาคยูฮยอนให้มันบอกทุกเรื่องที่รู้เกี่ยวกับอีตานี่ ฉันกำลังขับรถตามยัยอีกัวน่าที่สรุปได้ทางโทรศัพท์ว่านัดเจอกับซีวอนที่ร้านอาหาร บ้าจริง ถ้าไม่ติดว่าแค้นใจยัยนี่ล่ะก็ไม่ลงทุนมาทำอะไรพิลึกพรรค์นี้หรอกนะ
ฉันเห็นซีวอนลงจากออดี้สีขาวแล้วเดินเข้าไปในร้าน หน็อยแน่ะ ไหนทำเป็นรักเป็นหลงแล้วมาหักหลังฉันเงี๊ยะเหรอ นายมันก็ผู้ชายตอแหลอีกคนนั่นแหละชเวซีวอน!!
ฉันสั่งๆๆ อาหารที่แพงที่สุดในร้านมาเจ็ดอย่างจนพนักงานมองฉันด้วยสายตาประหลาด อย่าทำมองแบบนั้นน่า ฉันก็กินจานละคำเท่านั้นล่ะ พอดีคิดแผนที่จะไม่ต้องเสียตังค์สักวอนออกแล้วน่ะสิ
ฉันมองซีวอนกับอีกัวน่าหัวเราะกันด้วยใจที่ร้อนระอุ อยากจะเข้าไปกระชากหัวอีกัวน่าขาดผู้ชายมาตบๆๆ ให้สะใจกันไปข้าง ส่วนซีวอนก็คงต้องด่าให้เสียคนไปเลย บังอาจมากที่นอกใจฉัน!!
ไม่รู้ไม่สน ใครรักฉันมาเกินสองปีเป็นสมบัติของฉันหมดนั่นแหละ!!!
จะทำให้รู้เลยว่านอกใจคนสวยไปปันใจให้ยัยขี้เหร่น่ะมันจะเป็นยังไง กร๊าซซซซซซซซซซ
ฉันจงใจทำส้อมหล่นจากโต๊ะจนเกิดเสียงเคร้งเบาๆ ในระหว่างที่ยัยอีกัวน่าขาดสารอาหารประเภทผู้ชายลุกไปเข้าห้องน้ำ ซีวอนดูเหมือนตกใจที่เจอฉันที่นี่ ฉันสบตาเขาแวบหนึ่งแล้วทำเมิน จิ๊ คอยดูนะ ฉันจะสั่งสอนให้รู้กันไปเลยว่าอย่าบังอาจริอ่านนอกใจคนสวยอย่างฉัน
ฉันทำเป็นตั้งหน้าตั้งตาทานอาหารไปทีละอย่างละนิดอย่างละหน่อย (กลัวอ้วนอ่ะ) พอยัยอีกัวน่ากลับมาซีวอนก็แอบมองฉันไม่ให้เธอจับได้อยู่ตลอดเวลา ชิชะ กล้าดียังไงเห็นยัยนั่นสำคัญกว่าฉันเนี่ย
สารพัดวิธีเรียกร้องความสนใจ ฉันแกล้งทำเป็นกัดลิ้นตัวเองจนน้ำตาเล็ด แกล้งทำซอสเลอะที่มุมปากให้ดูน่ารัก แกล้งเท้าคางเหงาๆ ให้ดูเป็นนางเอกมิวสิค กระทั่งแกล้งทำให้น้ำส้มหกใส่เสื้อตัวเอง
ฉันลงทุนนะ TOT น้ำส้มนี่เหม็นเป็นบ้าเลย
ฉันเริ่มเซ็งของจริงแล้ว เป้าหมายหลักๆ เลยก็คือการหลอกล่อซีวอนให้ตามฉันไปในห้องน้ำ สถานที่ที่ผู้หญิงคนไหนก็ไม่มีทางเข้าไปได้นอกจากว่าเธอจะเป็นแม่บ้าน
ฉันเดินหน้าเสียของจริงเข้าไปในห้องน้ำ วินาทีนี้ซีวอนก็ซีวอนเถอะ ต่อให้เป็นยุนโฮสุดที่รักอยู่ตรงหน้าฉันก็ไม่นั่งต่อแล้ว
ยี๋ เหม็นน้ำส้ม อยากเปลี่ยนเสื้อ TTOTT
“ฮยอกแจ”
เย้ย ยย ยย ยยยยย ซีวอนนี่หว่า อ๊าๆๆๆ อย่าเพิ่งเข้ามาตอนนี้นะ เสื้อสีขาวของฉันเหลืองอ๋อยจนดูเหมือนเด็กฉี่แตกเลย
ไม่ทันแล้ว อีตานี่มายืนอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว
“เสื้อเลอะเยอะเลยนะ”
“ไม่ต้องทำมาห่วง เชอะ”
แอร๊ยยยยย เมื่อกี้ฉันว่าฉันพูดในใจนะ ดังออกไปได้ไงว๊า
“ไม่ให้ฉันห่วงได้ยังไง เสื้อเปียกไปหมดแล้ว”
“แล้วนายจะให้ฉันทำยังไงเล่า!” ไปซื้อเสื้อใหม่มาให้ฉันสิคนโง่!!!
“เอาเสื้อฉันไปใส่มั๊ย”
“นายตัวใหญ่จะตาย”
อย่าทำหน้าแบบนั้นนะ!!! คนสวยเรื่องมากไม่ใช่เรื่องผิด เฮอะ !!!
“ไม่เป็นไร ถ้านายออกไปแบบนั้นคงดูไม่ดีกว่าแน่ๆ นายใส่เถอะ”
อ..อ๊าย ยยยยย ผู้ชายหุ่นแมนแฮนด์ซั่มกายคนนี้กำลังปลดกระดุมของตัวเองออกทีละเม็ดๆ เพื่อช่วยเหลือฉัน ถ้าไม่ติดว่าตัวเองเป็นเคะน้อยๆ นะแม่จะกรี๊ดให้ห้องน้ำแตกเลย
ฉันอดหน้าแดงไม่ได้ เห็นแบบนี้แต่ซีวอนซ่อนรูปชะมัด ซ..ซิกแพ็ค O///O โฮกกกกกกกกกกกกก =[ ]=////
“ใส่ไว้สิ”
“ต..แต่...” โฮกฮาก แผงอกน่าเอาหน้าไปไถเป็นบ้าเล๊ย ยยย “เอ่อ... หัวนมนายเข้มจัง”
“หา”
อ๊า ก็มันจริงนี่ นอกจากฉันเป็นคนสวยแล้วฉันยังเป็นคนตรงอีกด้วยนะ คิๆ
ฉันเห็นซีวอนหน้าแดง แม้ฉันจะสวยจะมั่นใจและเริ่ดขนาดไหนแต่ฉันก็มียางอายต่อหน้าผู้ชายหล่อนะ ถึงฉันจะไม่เคยคิดสนใจเขาแต่ก็ถือว่าหมอนี่หล่อ
ฉันคว้าเสื้อที่เขายื่นมาให้แล้วเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ เดินออกมาพร้อมเสื้อตัวเองหลังหนึ่งนาทีต่อมา
“หลวมมากเลยสินะ” ซีวอนพูดเมื่อเห็นสภาพฉัน เขาเรียกว่าเซ็กซี่เฟ้ยหลวมๆ แบบนี้น่ะ - -* ขัดใจฉันจริง
“ทานอาหารให้อร่อยนะครับฮยอกแจ” ซีวอนยิ้มอ่อนโยน
เอาละ ได้เวลาตอบแทนหมอนี่แล้ว นี่!!! ถึงฉันจะไม่ใช่คนดีแต่ฉันก็ไม่ได้เลวขนาดนั้นนะเฟ้ย
ฉันตัดสินใจโน้มคอของเขาลงมาใกล้ๆ ให้ชิดกับใบหน้าของฉันที่สุด ซีวอนเบิกตาโพลงเมื่อฉันกดจูบลงบนริมฝีปากเขาอย่างจงใจและเนิ่นนาน เขาปล่อยเสื้อที่เปียกน้ำส้มของฉันให้ร่วงลงพื้น ฉันเห็นอาการตกใจของเขาก็นึกขำเป็นบ้า แกล้งต่ออีกนิดโดยการสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากอุ่นๆ แล้วรุกรานเขาด้วยประสบการณ์ทั้งหมด
ซีวอนตกใจมากฉันรู้ดี มือของเขาไร้แรงจนมันร่วงไปแปะบนสะโพกฉันอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ไม่รู้ว่าหมอนี่จงใจหรือเปล่านะ ช่างเถอะ เพราะถึงยังไงฉันก็จะให้เขาจับอยู่แล้ว
“ฮยอกแจ...”
“หืม” ฉันพึมพำตอบกลับไป ใบหน้าของเรายังคลอเคลียกันอยู่ ฉันปฏิเสธไม่ได้ว่าระหว่างที่จูบกับเขาหัวใจฉันมันรู้สึกแปลกๆ
ซีวอนเหมือนมีอะไรบางอย่างอยากจะพูดแต่เขาก็ไม่ได้พูดมันออกมา ฉันตั้งใจจะเหนี่ยวรั้งเขาไว้ด้วยจูบของฉันจนเขาลืมยัยอีกัวน่านั่นให้สนิทใจซะก่อน คอยดู ฉันจะทิ้งยัยนั่นไว้ที่ร้านนี่คนเดียว จะได้รู้กันไปเลยว่าการมาหักหน้าอีฮยอกแจคนนี้มันจะเป็นยังไง
ขี้เหร่แล้วอย่าบังอาจมาเทียบรัศมีความสวยแข่งกับฉัน!!!
ฝากพวกเธอไปบอกยัยอีกัวน่าสมองกลวงนั่นด้วย เชอะ!!!!!
เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นผู้ชายตัวโตๆ ยืนนิ่งทั้งที่มีฉันทอดสะพานให้มากขนาดนี้ ซีวอนโอบฉันไว้หลวมๆ โดยไม่ตั้งใจ เดาไม่ผิดถ้าฉันไม่จงใจให้เขาวางมือลงแบบนี้เขาก็คงไม่สัมผัสฉันแม้แต่ปลายเล็บ
อะไรกันนะผู้ชายคนนี้
ฉันนึกสนุก แลบลิ้นสีชมพูนิ่มๆ ของฉันเลียลงไปบนริมฝีปากซีวอนอย่างยั่วยวน หมอนี่ตาโตมองหน้าฉันตะลึงพรึงเพริศ
“ถ้าเดาไม่ผิด นี่คงเป็นจูบแรกของนายสินะ”
ซีวอนไม่ตอบ เขาพยักหน้าช้าๆ กะแล้วเชียว อ่อนหัดเป็นบ้า จูบตอบฉันยังทำไม่ได้เลย
“แล้วเป็นไง จูบแรกกับฉันน่ะ”
ซีวอนตาโตยิ่งกว่าเดิม ฮ่าๆๆ เขานี่มันน่ารักดีจริงๆ
“ไม่รู้เหรอ งั้นลองอีกทีนะ”
สาบาน ฉันสาบานว่าไม่ได้แกล้งหาเรื่องจูบเขาจริงจริ๊ง งงง งงงงงงงงง
อ๊ะ ไม่เชื่อเหรอ โอเค ฉันตอแหล
ฉันผลักเขาให้ชนกับกำแพงเย็นเฉียบ ซีวอนสะดุ้งเล็กน้อยแต่โลกทั้งใบของเขาก็ต้องชะงักกึกเมื่อฉันบดเบียดร่างกายนุ่มนิ่มมาชิดแล้วบรรจงจุมพิตหวานลงที่ริมฝีปาก กลีบปากของฉันพยายามดูดคลึงริมฝีปากซีวอนอย่างเจนจัดจนฉันเองยังได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงนั่น
“จูบตอบฉันสิซีวอน”
ครั้งแรกเลยนะที่ฉันต้องพูดแบบนี้ แต่มันก็สนุกดีที่ไม่ต้องตกเป็นรองใครเมื่อฉันมีอำนาจสั่งการกับคนที่พร้อมจะตามใจฉันทุกอย่าง
ซีวอนขยับลิ้นเก้ๆ กังๆ แต่ฉันว่ามันก็ดูน่ารักดี มือของเขาพยายามโอบฉันให้แนบแน่นกว่าเดิม นอกจากริมฝีปากที่กำลังตอบโต้ฉันช้าๆ แล้วซีวอนก็ไม่แตะต้องส่วนอื่นของร่างกายให้ฉันต้องระวังตัวเองไม่ให้เสียดุลไปมากเหมือนที่ผ่านมากับผู้ชายทุกคน หมอนี่ทำให้ฉันรู้สึกวางใจ
“ไปที่อื่นกันเถอะ”
ฉันหลอกให้เขาออกไปเตรียมรถในขณะที่ฉันเดินออกไปจ่ายเงิน แค่ทำให้ซีวอนไปกับฉันได้แผนการเรื่องค่าอาหารดูเหมือนจะไม่จำเป็นอีกต่อไป ฉันวางเงินลงบนโต๊ะแล้วเดินไปหายัยอีกัวน่าที่นั่งหน้าหักรอซีวอน
“ซีวอนน่ะเขาคงไม่มาอยู่กับเธอต่อแล้วละ ฉันกำลังจะพาเขาไปที่บ้าน กินให้อร่อยนะ ให้สมกับที่ตั้งหน้าตั้งตารอมานาน”
ฉันกรีดรอยยิ้มเหยียดให้มันบาดลงกลางใจยัยอีกัวน่า เดินจากมาด้วยความสะใจสุดๆ
แอร๊ยย ยยส์ ยกนี้อีฮยอกแจคนสวยชนะอีกัวน่ากลายพันธุ์ขาดลอย!!!
ดูเหมือนซีวอนจะลืมยัยนั่นไปเสียสนิทใจ เขาเดินลงมาเปิดประตูรถให้ฉันโทงๆ โดยไร้เสื้อปิดแผงอกขาวๆ นั่นจนฉันรู้สึกหวงมันแทน แหม มีของดีก็ต้องเก็บไว้ดูคนเดียวสิจริงมั๊ย
“ซีวอน จอดตรงนี้แหละ”
เขาดูงงๆ แต่ก็เชื่อฟังฉันทุกอย่าง ฉันลงไปเลือกเสื้อในร้านที่บังเอิญสายตาเหลือบไปเห็นนั่นพอดี ฉันหยิบเสื้อไซส์ L ที่เหมาะกับร่างใหญ่ๆ ของหมอนั่นไปจ่ายเงินและเดินกลับขึ้นรถ
“ซื้อให้ฉันเหรอ” ซีวอนแปลกใจที่ฉันชูเสื้อไปมาตรงหน้าเขา อีตานี่ ซื่อบื๊อซื่อบื้อ
ฉันไม่ตอบ นอกจากจับเสื้อแล้วจัดการสวมลงไปบนตัวเขาอย่างถือวิสาสะ ซีวอนไม่โกรธหรอกฉันรู้ ก็ฉันสวยซะขนาดนี้นี่
มือฉันสัมผัสโดนซิกแพ็คเขาด้วยอ่ะ บรึ๋ยส์ จั๊กจี้แฮะ
“ขอบคุณนะ” ซีวอนยิ้ม ดูมีความสุขเมื่อจับเนื้อผ้าธรรมดาที่กำลังใส่ มันไม่มีแบรนด์ใช่เขารู้ แต่ทำไมเขาถึงมีความสุขขนาดนั้น
หรือเป็นเพราะมันมาจากฉัน...?
ฉันพาซีวอนมาที่บ้านเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่วกกลับไปที่ร้านนั่นเพื่อไปง้อยัยอีกัวน่ากลายพันธุ์นั่นอีก คนรับใช้ที่ได้เห็นซีวอนพากันซุบซิบนินทา ฉันรู้ว่าพวกหล่อนชอบคนหล่อ มีปัญญาก็มาแย่งตานี่ไปสิ หุๆ
“ฉันไม่เคยพาใครมาที่บ้านเลยนะ”
ฉันตอแหล ฮา ฮา ฮา พามานับสิบคนแล้วแต่ใครจะไปบอกให้โง่กัน
“งั้นเหรอครับ” ซีวอนตอบลอยๆ เขามัวแต่สนใจเหรียญเกียรติยศที่ได้มาจากการประชันความงามของฉัน โฮะๆๆ เออ - -* เอาจริงๆ ก็ได้ เหรียญแข่งว่ายน้ำน่ะ เห็นอย่างงี้คนสวยก็ชอบเล่นกีฬานะ แต่ว่ายน้ำเป็นกีฬาเดียวที่ฉันยอมเล่น เพราะอย่างอื่นมันทำให้เสียเหงื่อและฉันรู้สึกเหนอะหนะ
“เก่งจังนะครับ” ซีวอนเอาแต่ชม ถ้าเป็นคนอื่นล่ะก็กระโจนมาหาฉันบนเตียงแล้ว แต่ฉันไม่ยอมหรอกนะ ถึงสวยแต่ไม่โง่ ฉันก็บ่ายเบี่ยงจนไล่มันกลับบ้านไปได้ทุกรายนั่นแหละ
หนักหน่อยก็ไอ้คนที่มันจะปล้ำ หงุดหงิดมากๆ ฉันก็คว้าปืนในลิ้นชักมาไล่มันนั่นแหละ
คนสวยจะยืนอยู่บนโลกใบนี้ได้น่ะยาก มันต้องรู้จักปกป้องตัวเอง
ไงล่ะ กฎแห่งคนงามที่ฉันบัญญัติขึ้น โฮะๆๆ
“มานี่สิ” ฉันตบๆ บนเตียง ฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันมันแรด แต่สาบานสิ ถ้ามีชเวซีวอนอยู่ในห้องนอนตัวเองแบบฉันพวกเธอจะไม่ทำแบบนี้ เฮอะ! แต่อย่างพวกเธอน่ะฝันไปเถอะ
โทษที พอดีว่าฉันสวย!!!
ซีวอนยิ้มให้ฉันบางๆ แล้วไปนั่งที่เก้าอี้ของโต๊ะคอมแทน หน้าแหกสิฉัน - -*
“ห้องฮยอกแจสวยดีนะ วันไหนนายว่างก็ไปบ้านฉันก็ได้”
อ่ะอ๊ะ แผนลากคนสวยเข้าถ้ำหรือเปล่าเนี่ย แต่คงไม่หรอก
“บ้านนายอยู่ไหนล่ะ”
“ข้างๆ นี่ไง”
หา!!! หอกหักกระอักเลือด โอ๊วแม่เจ้า อีตานี่พูดว่าอะไรนะ
“ฉันก็อยู่บ้านข้างๆ นายมาเป็นสิบปีแล้วนะ แต่ดูเหมือนนายจะไม่รู้”
ตอแหล!!! นายกำลังตอแหล
“ฉันเห็นนายพาเพื่อนมาบ้านบ่อยมากเลย”
เย้ย นี่พูดแดกดันฉันเรื่องที่ฉันโกหกนายเมื่อกี้หรือเปล่าเนี่ย
“อ..อ้อเหรอ ฉันไม่เคยรู้เลย”
“นายไม่เคยมองที่หน้าต่างเลยนี่นา นั่นล่ะห้องฉัน”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ไม่นะ ฉันไม่ได้ตั้งใจกรี๊ด ฉันรู้ฉันเป็นเคะไม่ควรกรี๊ด แต่ไม่ไหวแล้ว!! ไอ้บ้าซีวอน!!!!!
“แล้วทำไมนายไม่เคยบอกฉัน นายแอบดูฉันทำอะไรในห้องไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย!!”
“ไม่เคยนะ ฉันให้เกียรตินายเสมอ” ซีวอนรีบพูด วินาทีนี้ฉันไม่เชื่อ!!!
“ฉันไม่เชื่อ!”
“ฉันสาบาน นายเห็นม่านนี่มั๊ย นายไม่เคยเปิดมันมาเจ็ดปีแล้ว” เออ เรื่องนั้นจริง
“นายไม่ตอแหลฉันแน่นะ”
“ฉันพูดความจริง”
“อย่าให้รู้นะซีวอนว่านายแอบดูฉันจริงๆ น่ะ ไม่งั้นฉัน... ฉันจะสั่งให้คนงานปาขี้ใส่บ้านนาย!”
โอ๊ย ปัญญาอ่อนสิ้นดี แต่ตอนนี้ฉันคิดได้เท่านี้ล่ะ
“ฮะๆ โอเคๆ”
หมอนี่กำลังหัวเราะ ดูดีเป็นบ้าเลยแฮะ
“ฮยอกแจมีแฟนเยอะเหรอ” อะไรกันหมอนี่ คิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่านายรักฉัน แล้วถามทำบ้าอะไรไอ้เรื่องที่รู้ดีอยู่แล้วน่ะ -*-
“เยอะ”
“รักพวกเขาบ้างมั๊ย”
“ไม่อ่ะ คบแก้เซ็ง” ฉันเปล่าให้ความหวังนายนะซีวอน ฉันบอกนายในใจแล้วนะ
“แล้วนายมีคนที่ชอบหรือเปล่า” ดวงตานายมีความหวังขึ้นมาเลยนะตาบ้านี่
“ไม่มี ฉันเป็นคนขี้เบื่อ อะไรที่ได้มาง่ายๆ ฉันก็จะเบื่อง่าย อะไรได้มายากๆ ก็จะเบื่อยาก แต่ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วสักวันฉันก็ต้องเบื่อของสิ่งนั้น คนก็เหมือนกัน ฉันถึงคบใครไม่ยืดไง”
นี่แหละสาเหตุที่คนสวยอย่างฉันใช้ชีวิตได้คุ้มค่า หุๆๆ
ซีวอนยิ้มสลดให้ฉัน ตาบ้านี่ ถามเองดันมาจ๋อยเอง
“เคยมีผู้หญิงมาบอกชอบฉันด้วยนะ จำได้ว่าตอนนั้นใครๆ เขาก็รู้กันหมดว่าฉันเป็นเคะ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังมาสารภาพรัก”
ซีวอนตั้งใจฟังประหนึ่งว่านี่คืออัตชีวิตของบุคคลสำคัญ แหม่ น่าปลื้มใจจริง
“แล้วฮยอกแจปฎิเสธไปว่าไงเหรอ”
“ฉันก็พูดว่า ...ไม่รู้หรือไง ฉันก็นอนครางได้เสียงหวานพอๆ กับเธอนั่นแหละ”
“เอ่อ...” ซีวอนหน้าแดงจัดเมื่อคิดภาพตาม ฉันก็ตลกตัวเองเหมือนกันนะพอคิดถึงตอนนั้น แต่คำถามของตานี่ทำเอาฉันหน้าแทบหงาย
“ฮยอกแจเคย... อย่างนั้นแล้วเหรอ”
“จะบ้าเหรอ ฉันไม่ใช่คนใจง่ายนะ ฉันยังไม่เคยสักหน่อย”
ไม่ต้องมาทำเป็นดีใจขนาดนั้นก็ได้ นายนี่เป็นคนประเภทอ่านง่ายชะมัดเลยซีวอน
“ถ้างั้น... ให้โอกาสฉันได้มั๊ย”
“หืม” ฉันมองหน้าเขาที่จ้องมาอย่างจริงจัง ตอบเขาด้วยรอยยิ้มบางๆ “ไม่รู้สิ...”
และนั่นทำให้คนรู้จักนิสัยฉันดีอย่างซีวอนเข้าใจว่ามันคือการตอบตกลงในแบบของฉัน
วันนี้ฉันมาเรียนด้วยอารมณ์ที่แจ่มใสกว่าทุกวัน เย็นนี้ล่ะฉันจะบอกเลิกฮันกยอง หมอนั่นคงรู้แต่แรกจากคยูฮยอนแล้วว่าฉันไม่จริงจังกับใครถึงไม่ได้เรียกร้องจะอะไรด้วยนัก แม้เขาจะทะเล้นทะลึ่งและแพรวพราวไปบ้างแต่ก็ถือว่าเป็นคนดี
พลันดวงตาคู่สวยงามของฉันก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง ซีวอนกำลังเดินไปคว้าแขนของยัยอีกัวน่ากลายพันธุ์นั้นให้หยุดเดิน แอร๊ยส์ อะไรกัน นี่ฉันยังกำจัดยัยนั่นไปให้พ้นทางไม่ได้อีกเหรอเนี่ย
เอ๊ะ ยัยนั่นร้องไห้ด้วยแฮะ แถมยังตะโกนซะดังลั่น
“ไม่ต้องขอโทษ!!! ซีวอนไม่จำเป็นต้องมาแคร์คนที่คุณไม่สนใจ”
“มันไม่ใช่แบบนั้นนะจีน่า” อ้าวเฮ้ย ไอ้หมอนี่ ไปแก้ตัวทำไมเล่า
“ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ” นายไปปฏิเสธรักยัยนี่ล่ะสิ ก็ซีวอนรักฉันนี่ หุๆๆ ฉันให้โอกาสนายแล้วนี่นาอีกหน่อยก็ได้ควงเองแหละสุดหล่อ ไม่เห็นเข้าใจว่าจะไปสนใจยัยนั่นทำไมนักหนา วู้!
“ฉันไม่อยากฟัง” จีน่าสะบัดแขนหนี ทันใดนั้นซีวอนก็คว้าตัวหล่อนเข้ามากอด
...
.....
.......
วินาทีนี้ฉันรู้สึกชาวาบไปทั้งตัว รอยยิ้มสมใจบนหน้าฉันค่อยๆ เลือนหายไปเมื่อซีวอนกับจีน่ากอดกันแน่น
นี่มันอะไรกัน
ทั้งวันฉันรู้สึกมึนและปวดหัว เจ็บใจที่ซีวอนคว้าตัวนังนั่นเข้ามากอดแถมยังพากันไปที่ไหนสักแห่งโดยที่ฉันไม่กล้าแม้แต่จะตามไปดู มันชักจะมากเกินไปแล้ว นี่มันหยามหน้าฉันเกินไปแล้ว
ทันทีที่ฮันกยองมาถึง ฉันบอกเลิกเขาเดี๋ยวนั้น ผู้ชายคนนี้ไม่ได้คาดหวังความรักจากฉันเหมือนที่ฉันคิดไว้ ฉันขอร้องให้เขาช่วยอะไรฉันบางอย่างและเขาก็ตอบตกลงในทันที
ฉันมองเห็นซีวอนตระกองกอดผู้หญิงคนนั้นที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กับอกเขา แอบมาพลอดรักกันในที่แบบนี้เองสินะ
ฉันเกลียดคนๆ นี้ คนที่ให้ความสนใจกับคนอื่นมากกว่าฉัน
รักฉันมากใช่มั๊ย ถ้ารักฉันมากก็ทิ้งผู้หญิงคนนั้นแล้วมาอ้อนวอนให้ฉันรักนายซะ!!!
ฉันโน้มใบหน้าฮันกยองให้เลื่อนต่ำลงมา ฮันกยองประกบจูบร้อนแรงทันทีตามที่ฉันให้เขาทำ เขาดันร่างฉันเข้ากับกำแพงจนฉันรู้สึกเจ็บนิดหน่อย ระหว่างที่ฮันกยองเลื่อนริมฝีปากมาจูบที่ใบหูฉันเขาก็กระซิบเบาๆ ว่าขอโทษ ฉันส่ายหน้าแทนคำว่าไม่เป็นไรและเหลือบสายตามองซีวอนกับผู้หญิงคนนั้นที่กำลังมองมาที่เรา
ฉันทำเป็นไม่เห็นพวกนั้นแล้วลูบไล้แผ่นหลังของฮันกยองไปมา ฉันกระซิบสั่งให้เขารั้งเสื้อฉันขึ้นและสอดมือเข้าไปด้านใน เขาทำตามอย่างว่าง่าย เข้าใจว่าเป็นการขอความช่วยเหลือจากฉันเขาจึงไม่ได้แตะต้องอะไรบนร่างกายฉันนอกจากทำท่าให้มองแล้วเรากำลังพลอดรักกันร้อนแรง
ฉันรู้สึกขอบคุณฮันกยองจริงๆ ที่ไม่ทำให้ฉันรู้สึกแย่ หมอนี่เป็นสุภาพบุรุษกว่าที่เห็นมากโข
“ได้ยังฮยอกแจ” ฮันกยองถามพลางงึมงำๆ กับซอกคอของฉัน ลมหายใจของเขาทำให้ฉันจั๊กจี้แฮะ
“อีกนิดนึง”
“ผมเมื่อยแล้ว”
“อดทนหน่อยซี่”
“งั้นขอจูบจริงได้ป่ะล่ะ”
“อย่าทะลึ่ง” ฉันหยิกหลังเขาเบาๆ “ให้ทำรอยนึง” ก็แหม เดี๋ยวไม่สมจริงนี่นา
“นี่แหละที่หวัง” ฮันกยองทำเสียงหื่นๆ ที่ฉันคิดว่ามันกวนตีนจริงๆ
“อื้อ...” ฉันครางจากความรู้สึกแปลกๆ ที่ไม่เคยถูกใครทำแบบนี้ ฮันกยองเองก็รู้ดีว่าฉันไม่เคยจึงบรรจงขบเม้มอย่างอ่อนโยน ลิ้นของเขาแตะลงบนผิวฉันจนรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดเลย
พลั่ก!!!
“ฮันกยอง!!”
สำเร็จ!!! ยิปปี้ ^ ^ ขอโทษน๊าฮันกยอง โดนต่อยเลย +V+
“นายทำบ้าอะไรของนายน่ะซีวอน” ฉันตะโกนซะดัง แหมสมบทบาทดีจริงๆ
อย่ามองฉันแบบนี้สิฮันกยอง ถือเป็นค่าแลกเปลี่ยนที่นายทำคิสมาร์กบนคอฉันไง อิอิ
ซีวอนกระชากฉันไปกับเขาจนฉันรู้สึกเจ็บ ฉันไม่มีเวลาแม้แต่จะหันไปยิ้มสะใจใส่ยัยอีกัวน่านั่นเลยสักนิด จิ๊ คนสวยเซ็งอ่า
ซีวอนผลักฉันเข้าไปในห้องน้ำ นี่ไม่ใช่นิยายที่พระเอกผู้แสนดีจะกลับใจเป็นนายหัวจอมโหดปล้ำนางเอกในชั่วเวลาเพียงชั่วโมงเดียวที่เห็นนางเอกอย่างฉันไปพลอดรักกับผู้ชายคนอื่นหรอกนะ ซีวอนก็ยังเป็นซีวอนวันยังค่ำ หมอนี่ไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก
ซีวอนเพียงส่งสายตาผิดหวังที่ทำให้ฉันรู้สึกละอายใจนิดๆ ...นิดเดียวจริงๆ
“ทำไมฮยอกแจต้องทำแบบนี้ เมื่อวานนายก็ให้โอกาสกับฉันแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ผิดหวังเหรอซีวอน ฉันก็ให้โอกาสกับทุกคนที่เข้ามาในชีวิตฉันทั้งนั้นแหละ นายจะตื่นเต้นไปทำไม”
เอาสิ มาเถียงกันสักตั้ง ฉันว่าเรื่องแถเอาตัวรอดเนี่ยฉันก็ไม่แพ้ใครนะ เป็นความสามารถส่วนตัวรองความความสวยเลยล่ะ อิอิ
“นายไม่ใช่คนใจง่ายนะฮยอกแจ”
“ไม่ง่ายไง แหม กว่าจะถอดแต่ละชิ้นล่ะใช้เวลานานนะ อ่ะอ๊ะ หรือว่านายสนใจอยากทำแบบนั้นกับฉันบ้าง ผู้ชายไร้เดียงสาอย่างนายอยากจะลองบ้างมั๊ยล่ะ”
“ฉันไม่เห็นว่าการดูถูกนายแบบนั้นมันสนุกตรงไหน”
“อ..อะไรนะ” ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองถูกตบจนหน้าชา คำพูดที่คิดไว้ต่อล้อต่อเถียงมากมายหายไปในบัดดล
“ฮยอกแจที่ฉันรักคือฮยอกแจที่เอาแต่ใจ ไม่ใช่คนที่กร้านโลกแบบนี้ ฉัน... ฉันจะเลิกรักนายแล้ว”
“ซ..ซีวอน!!”
ฉันเคยชินกับการรู้ตัวว่าหมอนี่รักฉันไปแล้ว นายจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ!!!
“นายคิดว่าการขอโอกาสกับฉันแล้วมาพูดว่าเลิกรักนี่มันจะทำได้ในวันสองวันงั้นเหรอ!!! นายเห็นฉันเป็นตัวอะไร!!!”
“ฉันรักนายมาตลอดห้าปี นายไม่เคยเห็นความสำคัญของฉันฉันก็ไม่ว่า แต่การที่นายกลายเป็นคนแบบนี้มันทำให้ฉันรับไม่ได้”
“คนที่ฉันรัก ถึงแม้เขาจะเอาแต่ใจและนิสัยไม่ดีไปบ้าง แต่เขาก็รู้จักคุณค่าของตัวเองมากกว่าที่นายกำลังเป็น”
“ซีวอน!!!”
“ลาก่อนอีฮยอกแจ”
“ชเวซีวอนกลับมานี่นะ!!!”
ไม่นะ อย่าหันหลังจากฉันไปนะ อย่าเดินหนีฉัน อย่าทิ้งฉันไว้นะ
กลับมานะ!!!
ฉันกรีดร้องลั่นห้องน้ำ มีเพียงเสียงของฉันที่สะท้อนกลับมา ซีวอนไปแล้ว เขาจากไปแล้ว
มีเพียงผู้หญิงคนนั้นที่เดินเข้ามาหาฉันด้วยสายตาชิงชัง
“ออกไปให้พ้น” นอกจากซีวอนแล้วตอนนี้ฉันไม่ต้องการจะเห็นหน้าใครทั้งนั้น
“ซีวอนบอกกับฉันว่าขอโทษที่รักฉันไม่ได้ เขามอบหัวใจของเขาให้อีฮยอกแจไปตั้งแต่ห้าปีก่อนแล้ว เขาไม่ตั้งใจทำให้ฉันเสียใจ ถึงอย่างนั้นเขาก็ดีใจมากที่นายให้โอกาสเขา” จีน่าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอกำลังร้องไห้
“นายมันใจร้าย หลอกให้เขามีความหวังแล้วก็ทิ้งเขาไป คนดีๆ อย่างซีวอนไม่เหมาะกับคนเห็นแก่ตัวอย่างนายหรอก จำเอาไว้อีฮยอกแจ!!!”
เพี๊ยะ!!!
จีน่าตบหน้าฉันเสียงดังลั่น “แลกกับความเสียใจของฉันและซีวอน คนที่รักนายหมดหัวใจแต่นายไม่เคยเห็นค่า”
...
.....
.......
ไม่เป็นไรหรอก ไม่เป็นไร แค่ผู้ชายคนเดียว แค่ชเวซีวอน
...ไม่ทำให้ฉันรู้สึกอะไรได้หรอก
ฉันมันก็แค่คนเห็นแก่ตัวเท่านั้นล่ะ
ขอโทษนะซีวอน นายลืมฉันซะเถอะ
ฉันสวยเกินไปสำหรับนาย
คันมือมั๊ย??? อยากตบคนสวยหรือเปล่า ฮา ฮา ฮา
ปล. มันจบในตอนแรกได้นะเรื่องนี้ หุๆ แต่มีภาค 2 ต่อเหมือนกัน เป็นสเปอยู่ในฟิคเศษส่วน
แวะไปดูปกฟิคเศษส่วนได้น๊า จุ๊บๆ
ความคิดเห็น