คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : คำขอโทษ
ซาโซริเดินนำเข้าไปในห้อง และเมื่อเดอิดาระเดินเข้าไปในห้องความเงียบก็เข้าปกคลุมแทนจนกระทั่ง
“โกรธ หรือไง”ซาโซริถามขึ้นทำลายความเงียบ
“เปล่าซะหน่อย อืมม์”เดอิดาระตอบ
“ถ้าไม่โกรธแล้วทำไมไม่เงยหน้ามองชั้นแล้วคุยกับชั้นเหมือนเมื่อก่อนละ”
ดวงตาสีฟ้าฉายแววฉงนเล็กน้อย
‘พี่ชายกินยาพิษเข้าไปรึเปล่า หรือว่า อยู่กับหุ่นจนเพี้ยนไปแล้ว อืมม์’เดอิดาระคิด
“นี่...ใจคอจะไม่พูดอะไรหน่อยหรือไง”ซาโซริถาม
“...”เดอิดาระเริ่มงง ‘พี่ชายเป็นอะไรไป อืมม์’
“พี่ชายกินยาลืมเขย่าขวดหรือไง อืมม์”เดอิดาระเอียงคอมองซาโซริสายตาเต็มไปด้วยความฉงน
‘ใจเย็นๆซาโซริ’ซาโซริยิ้มอย่างฝืนเต็มที่
“พี่ชาย หรือว่ากินยาพิษเข้าไปสีหน้าดูไม่ดีเลยนะ”เดอิดารตาโตเมื่อเห็นซาโซริฝืนทำหน้ายิ้ม
‘โอเค ชั้นคิดว่ามันไม่ได้โกรธตั้งแต่แรกแล้วแน่นอน’ซาโซริยิ่งคิดก็ยิ่งฉุน
“พี่ชาย/ไอ้หนู”ทั้ง2พูดขึ้นพร้อมกัน
“แกพูดก่อนสิ”ซาโซริแสดงความเป็นสุภาพบุรุษออกมาทันที
“เอ้อ เอางั้นเหรอ อืมม์”เดอิดาระเกาหัวเล็กน้อย
“อืมม์”
“คือ...”
“
”
“คือ
”
“
”
“คือ
”
“
” ‘สรุปวันนี้ชั้นจะได้ฟังเรื่องของแกมั้ยเนี่ยไอ้หนูเอ้ย”
“คือ
”
“หลายคือแล้วนะไอ้หนู”ซาโซริบอกยิ้มๆ
“แหะๆ คือ...”
‘แล้วก็วกกลับมาคืออีกแล้ว’
“โอเคไอ้หนูชั้นพูดก่อนก็ได้”ซาโซริตัดบทเพราะดูท่าทางวันนี้คงต้องฟังคำว่าคือไปอีกนาน
“เชิญๆ^^อืมม์”เดอิดาระผายมือประกอบ
“คืองี้ไอ้หนู”ซาโซริเริ่มเดอิดาระทำท่าลุ้น
“เป็นอะไรไป” “เปล่าๆต่อสิพี่ชาย อืมม์”
“คืองี้...”
เดอิดาระลุ้น
“คือ...ชั้นขอโทษนะไอ้หนูที่ตวาดแกไปเมื่อกี้”
~เงียบ~
“พะ พี่ชายพูดจริงเหรอ”เดอิดาระอึ้ง
“นี่ หน้าชั้นล้อเล่นมากเลยหรือไง”ซาโซริมองหน้าเดอิดาระ
“เอ้อ เปล่าก็แค่เห็นพี่ชายไม่ค่อยชอบหน้าชั้นเท่าไหร่นี่นา อืมม์”
“ไม่ชอบก็ส่วนไม่ชอบ แต่ชั้นผิดชั้นก็ขอโทษมันคนละเรื่องกัน”ซาโซริบอกยังมองหน้าเดอิดาระไม่เลิก “เอ่อ..หน้าชั้นมีอะไรติดอยู่เหรอ อืมม์”เดอิดาระลูบหน้าตัวเอง
“เปล่า หน้านายไม่ได้มีอะไรติดอยู่หรอก แค่คิดว่านายน่ากินดี”
“เฮ้ย!อืมม์”เดอิดาระถอยหลังจนติดกำแพง
“ไม่มีที่ให้หนีแล้วไอ้หนู”ซาโซริยิ้มมีเลศนัย
“พี่ชายยย!เป็นอะไรเนี่ย อืมม์” เดอิดาระร้องเสียงหลง
ซาโซริเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆเดอิดาระจนเด็กหนุ่มรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆของผู้ที่ตนเรียกว่าพี่ชาย “จริงๆแล้วหน้านายสวยกว่าผู้หญิงอีกนะเนี่ย”ซาโซริจ้องหน้าเดอิดาระ
“ขอบคุณสำหรับคำชมนะพี่ชาย แต่ถอยออกไปเหอะชั้น...”เดอิดาระพูดค้างแค่นั้น
“ชั้น...”ซาโซริเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“พี่ชายยย!ไหนบอกขอโทษแล้วทำไมแกล้งกันแบบนี้อ่ะ อืมม์”เดอิดาระผลักซาโซริเต็มที่ แต่...ไหงยังอยู่ที่เดิมอ่ะ ไม่ขยับไปไหนเลย
“พี่ชาย ชั้นไม่เล่นแล้วนะ อืมม์”เดอิดาระดิ้น รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆบนใบหน้าตนเอง
ซาโซริยิ้มมุมปากก่อนค่อยๆโน้มหน้าลงไปใกล้ริมฝีปากเดอิดาระเรื่อยๆ เดอิดาระหลับตาแน่น
“ฮ่าๆๆ”ซาโซริระเบิดเสียงหัวเราะออกมา จนเดอิดาระแปลกใจลืมตขึ้นมา
“พี่ชาย หลอกชั้น อืมม์!”เดอิดาระฉุน
“น่าๆโกรธมากๆระวังแก่เร็วแล้วกันนะ ฮ่าๆๆ”เดอิดาระกัดริมฝีปากแน่นอย่างเหลืออด
“แต่คำขอโทษของชั้นน่ะ เรื่องจริงนะ”จู่ๆซาโซริก็พูดขึ้น
“อะ อืมม์”เดอิดาระพยักหน้า
“แล้วนายมีอะไรจะบอกชั้น”ซาโซริย้อนถามขึ้นมาอีก
“เอ่อ...ก็จะขอโทษพี่ชายที่จุ้นจ้านไปหน่อยน่ะ”เดอิดาระก้มหน้าอย่างสำนึกผิด
“อ๋อ แกคือซะนานด้วยเรื่องแค่เนี่ยเหรอ”ซาโซริยิ้มขำๆ
“พี่ชายแกล้งชั้นแรงชะมัดเลย ทีหลังชั้นจะไม่เข้าใกล้พี่ชายเกิน2เมตรอีกแล้ว”
ซาโซริหัวเราะ “หน้าแกตอนนั้นเหลือ2นิ้วเอง ตลกชะมัดไอ้หนู”
“ชิ!อืมม์!”
“นั่งเงียบๆนะชั้นจะซ่อมหุ่นต่อแล้ว”เดอิดาระพยักหน้าอย่างว่าง่าย...
ความคิดเห็น