คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : จูบ??
ซาโซริกำลังเหม่อ...ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยนักสำหรับชายหนุ่มอย่างเขา
“พี่ชาย...อืมม์”เดอิดาระส่งเสียงเรียก ซาโซริหันหน้ากลับมามองช้าๆ
“เรียกทำไมวะ...นอนอยู่เฉยๆเหอะน่า”ชายหนุ่มบ่นอุบ “หาทางกลับบ้านไม่ถูกหรือไงวะ ถึงได้นอนรออยู่แบบนั้น เด็กมันโง่แบบแกทุกคนรึเปล่า หา!!”คนตัวเล็กกว่าหน้ามุ่ย
“ไม่เห็นต้องว่ากันแบบนั้นเลยนี่ อืมม์”ซาโซริถอนหายใจ พอเห็นหน้าหวานๆนั่นงอง้ำลงอารมณ์เสียมันก็หายไปหมด ไม่เข้าใจเลยจริงๆ...
“เออๆ แล้วอยู่เฉยๆล่ะรู้มั้ย ไข้ขึ้นสูงมากเลยนะแกน่ะ”ซาโซริกำชับก่อนจะหันไปวุ่นวายกับขวดน้ำยาหลายสีบนโต๊ะข้างๆกำแพงแทน
นัยน์ตาสีฟ้าใสเบิกกว้าง นั่นมันยาพิษที่ห้ามเขาแตะไม่ใช่เหรอ “พี่ชายจะฆ่าฉันเหรอ อืมม์!!”เด็กหนุ่มร้อง ก่อนจะเริ่มต้นโวยวาย “พี่ชายบอกฉันเองนะว่า ห้ามแตะขวดบนโต๊ะนั่นน่ะ แล้วนี่อะไร พี่ชายจะเอามาให้ฉันกินเหรอ อืมม์”
ซาโซริ(ที่ตอนนี้กำลังทำหน้าเหมือนใครเอาอะไรเหม็นๆมาจ่อใต้จมูก) ส่ายหัวอย่างปลงๆ “ก็พอรู้มาบ้างน่ะนะ ว่าคนป่วยอาจจะเผลอเพ้อเจ้อไปบ้าง แต่ฉันไม่คิดเลยว่ามันจะมากขนาดนี้”รอยยิ้มมุมปากผุดขึ้นมาบนใบหน้า “แล้วฉันบอกเหรอว่าจะเอาให้แกกินน่ะ หืมม์”เดอิดาระหน้าแดง ยักไหล่
“แค่เดาน่ะ อืมม์”เด็กหนุ่มตอบด้วยเสียงแผ่วๆ ซาโซริหัวเราะในลำคอกับอากัปกิริยานั้น
“ไม่ต้องห่วงไอ้หนู...ฉันยังไม่ให้แกตายตอนนี้หรอก”ชายหนุ่มพูดต่อ “ฉันไม่คิดว่าเพนจะหาใครที่โง่เท่าแกมาให้ฉันแกล้งได้อีกน่ะสิ”
ชายหนุ่มหัวเราะอย่างเปิดเผยเมื่อเห็นเดอิดาระโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงจะลุกออกจากเตียงให้ได้ ติดอยู่ที่ว่าหุ่นกระบอกของเขายึดตัวไว้แน่น
“กินยาซะด้วยล่ะ แกน่ะ”ชายหนุ่มบอกเบาๆกับเด็กหนุ่มที่เริ่มสงบลง
เดอิดาระพยักหน้าอย่างว่าง่าย เหมือนว่าพิษไข้จะเริ่มทำให้เขาตาลายซะแล้ว มือเรียวยาวเอื้อมไปรับยามา ก่อนจะล้มตัวลงนอน คว้าผ้าห่มมาคลุมตัวอย่างลวกๆ
“ฝันดีล่ะ”เสียงแผ่วๆดังขึ้นข้างหู
“…อืมม์”แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่มีสติรับรู้เท่าไหร่
สายฝนข้างนอกยังคงเทกระหน่ำ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆร่างบางบนเตียงเริ่มกระสับกระส่าย ชายหนุ่มเจ้าของยาลุกจากเตียงขึ้นมาดูคนข้างๆอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย! ไอ้หนูแกเป็นอะไรไปวะ”ชายหนุ่มตบหน้าเบาๆ
ริมฝีปากซีดเซียวของเด็กหนุ่มทำเอาใจของคนพูดเริ่มกระตุก ‘มันไม่น่าจะเป็นหนักขาดนี้นี่’ซาโซริคิดอย่างร้อนใจ เดินไปค้นหาอะไรบางอย่างที่เขาคิดว่าน่าจะดีกว่ายาที่กินเข้าไปเมื่อตอนแรก
แต่ปรากฏว่ามันไม่มี
...
ขวดยาที่เรียงกันแน่นอยู่ในตู้ตอนนี้ไม่มีขวดไหนซักขวดที่สามรถรักษาอาการของเดอิดาระได้ อ้อ...ถ้าทำให้มันหนักขึ้นล่ะก็สุ่มเลือกเอาไปสักขวดก็ใช้ได้แล้ว ถ้าดวงดีหน่อยคงได้ขวดที่ทำให้เด็กหนุ่มบนเตียงเก็บของลากลับไปบ้านเก่าได้เลย
ซาโซริกุมขมับ...เว้นแต่ว่าเขาจะผสมยาขึ้นจากยาพิษพวกนี้...และเปอร์เซ็นต์ที่เขาจะทำได้คือ ‘ศูนย์’
แหงล่ะ...ถ้าทำได้เนี่ยสิแปลก
“แกเป็นนินจาภาษาอะไรของแกวะ ไอ้หนู เป็นไข้หวัดก็ไม่น่าจะหนักขนาดนี้นี่”ชายหนุ่มพึมพำ
“เอาวะ ฉันทำเพื่อแกเลยนะเนี่ย”ชายหนุ่มคว้าเสื้อคลุมมาใส่แล้วพลุนพลันออกจากห้องไป
“แค่ยาแก้ไข้ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องยุ่งด้วยนะเรา”ซาโซริพึมพำก่อนจะเคาะบานประตูที่เขาไม่อยากจะเข้าใกล้มากที่สุด
“เข้ามาสิ”เสียงเนิบนาบที่เขาจำได้ดีว่าเป็นใครดังขึ้น
ชายหนุ่มบิดบานประตูเปิดเข้าไปเบาๆ แล้วร่างสองร่างที่คุ้นเคยก็ปรากฏสู่สายตา
“นายเองเหรอ”เพนพูดขึ้นทันทีที่เห็นซาโซริ
“ฉันมาขอยาแก้ไข้เสร็จแล้วก็จะไป”
“นายไม่สบายเหรอ ดูนายก็สบายดีนี่”ซาโซริส่งสายตาเฉือดเฉือนไปให้ ‘อย่าโง่ไปหน่อยลยน่า!’
“ไม่ใช่ฉันหรอก ไอ้หนูคนนั้นต่างหาก”เพนพยักหน้า ยิ้มอย่างกรุ้มกริ่ม
“โคนัน...หยิบยาให้ซาโซริทีสิ”หญิงสาวพยักหน้าอย่างเงียบๆเดินไปเปิดตู้ยาแล้วหยิบยาซองหนึ่งออกมายื่นให้ซาโซริ
“ขอบใจมาก”กับประโยคที่ดูเหมือนจะไม่ได้พูดกับเพน...
ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปอย่างแผ่วเบา ร่างบางยังคงนอนกระสับกระส่ายไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง เหงื่อเกาะพราวบนใบหน้าใส
ชายหนุ่มนั่งลงบนเตียงแกะซองยาออกก่อนค่อยๆพยุงร่างเดอิดาระขึ้นมา
“กินยาไหวหรือเปล่า เฮ้”เด็กหนุ่มเปิดเปลือกตาขึ้น หรี่ตาดูว่าใครที่รบกวนการนอนของเขา
“พี่ชายเหรอ อืมม์”เสียงที่เปล่งออกมาแห้งผากไม่สดใสเหมือนอย่างเคย
“เออ สิ กินยาไหวหรือเปล่า”เด็กหนุ่มพยักหน้ารับซองยาไปอย่างง่ายดาย
หลังจากนั้นไม่นาน ชายหนุ่มก็ปล่อยให้เดอิดาระล้มตัวลงนอน มองดูจนแน่ใจว่าเด็กหนุ่มจะไม่ลุกขึ้นกระสับกระส่ายอีกแน่ๆแล้วจึงเดินไปถอดเสื้อคลุม
ซาโซริก้มลงมองเดอิดาระที่กำลังหลับอยู่ ใบหน้าหวานที่ยังซีดเซียวเพราะพิษไข้คล้ายกำลังส่งยิ้มให้เขา
“หลับแล้วก็ยังทำหน้ากวนประสาทได้นะแก”ซาโซริพึมพำ ก่อนจะทำสิ่งที่เขามานึกย้อนดูทีหลังว่าไม่น่าสิ้นคิดทำลงไป
ชายหนุ่มโน้มตัวลงประกบริมฝีปากกับคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบานิ่มนวล รู้ตัวอีกที...ก็เห็นใบหน้าตื่นตกใจของเด็กหนุ่มอยู่ตรงหน้าเสียแล้ว!!!
ความคิดเห็น