คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
าลรั้หนึ่...วามรั
I know...there
is a place
I can touch a
woman that
will drive her
crazy her heart
ผมรู้ว่า...ที่ที่ผมะสามารถสัมผัสผู้หิ
และทำให้เธอลั่ไล้ไ้็ือ
...ในหัวใอเธอ
“เฮียสามโทรศัพท์”
“ใรโทรมา -O-”
“น้อโมร้าบบบ”
ผมอ้าปาหวออย่าใ วันที่ยัยนั่นลับออสเรเลียอุส่าห์ไปส่ที่สนามบินแล้วนะ
ทำไมยัโทรามิผมอีเนี่ย T^T
“ะให้บอว่าไอีล่ะ -_-”
“บอว่าเฮียไปวารูปภูเาเอเวอเรส์ ลับเือนหน้า”
เ้าสี่พยัหน้าหึหึ่อนะหายัวไป ผมิ้มพู่ันลบนภาพ้าๆ
เอาล่ะ!! สีเริ่มเพี้ยนแล้ว มันูไม่ไ้ไล่โทนอย่าที่ั้ใไว้เลย
้อส่านวันพรุ่นี้แล้ว้วย เฮ้อ...ไม่มีสมาธิเลยเว้ย
“เฮียสามโทรศัพท์อีแล้ววว!!”
“เอ่อ...ใรโทรมาอี”
“น้อเาบอว่าื่อแสมป์เบอรี่”
“ยัยนัเียนแสน (ไม่) สวยนั่นนะเหรอ เอ่อ...บอว่าเฮียไปวารูปน้ำวิอเรีย
ลับเือนหน้าอีเหมือนัน”
“มีสาย้อนบอว่าื่อน้อพอโ้”
“บอว่าเฮียไปวารูปทะเลสาบแห่วามาย!”
“เฮียสามเล่นไปรบทั้ภูเา น้ำ ทะเล แล้วถ้าสาวๆ นอื่นโทรมาหาอีล่ะ
ะบอพวเธอว่าอะไรล่ะ =_=”
นั่นสิ...ะบอว่าอะไรีวะ!!
“ผมไม่มีสมาธิท่อหนัสือเลย ผมะสอบแล้วนะ”
มันบ่นพร้อมับเบะปาทำหน้าเหมือนนอยาะาย เ้าใอยู่หรอนะว่าารเรียนหมอ่อนสอบ้อท่อหนัสือหนั
แ่ใรใ้ให้แเลือเรียนหมอล่ะ โธ่เอ๊ยยย
“เฮียสาม เรื่อผู้หิน่ะเพลาๆ หน่อยมั้ย ั้แ่เฮียเรียนบมา
ผมเห็นเฮียวสาวๆ ทะลุหลัล้านแล้วมั้”
“ไม่แยะนานั้น เว่อร์ปายยย”
ผมเถียทั้ๆ ที่ิว่าอาะริ
สมัยอนเรียนมหา’ลัย
ผมไม่่อยมีเวลาว่าสัเท่าไร เพราะ้ออยู่แ่ับเพื่อน ทำแ่านส่อาารย์ พอหลัาเรียนบผมเลย้นพบว่าีวิัวเอ่าว่าเปล่าเสียริ
อ้อ...แนะนำัวสัหน่อยละัน
ผมื่อสาม เป็นลูายนที่สามอรอบรัววิธิสุล
แน่นอนว่าผม้อมีพี่ายสอนือเฮียหนึ่ับเฮียสอ มีน้อายหนึ่นือเ้าสี่
(เรียเป็นัวเลเลยอรับ) และมียัยเนออนเป็นน้อสาวนเล็อีหนึ่นึ่อนนี้ไปเรียน่อที่อเมริา
บ้านอผมเปิิารเป็นโรฝึสอนศิลปะาร่อสู้รบวร
วามริผมไม่่อย่วยูแลอะไรมานัหรอ พวเ็และพวผู้ให่ที่มาฝึส่วนให่่าูแลันเอะมาว่า
ยเว้นอนที่พวเา้อสอบเลื่อนสายเท่านั้นแหละ ทำให้ผมเลยไม่สามารถะลอนๆ ไปเที่ยวที่ไหนแบบนานๆ
ไ้
นอาหน้าทีู่แลโรฝึสอนฯ ผมที่เพิ่เรียนบสาาวิิรศิลป์มาเลยใ้เวลาว่านั่วาภาพามที่ลู้าสั่
(แลลอรี่ั้นนำแห่หนึ่อยป้อนานให้ลอ) ผลานอผมำลับูมเลยล่ะ
มันเหมาะสำหรับพวที่มีศิลปะในหัวใหรือพวนรวยที่้อารภาพวาแพๆ
ไปประับเสริมบารมีที่บ้าน เพื่อให้นอื่นมอว่าัวเอเป็นผู้ีมีอารยธรรมั้นสู
โฮะๆ
“ทำไมเฮียไม่บผู้หิสันแบบริๆ ัๆ เลยล่ะ”
ผมถอนหายใ่อนะเินไปบบ่าเ้าสี่ที่แสนลาเป็นร (น้อายนเล็ผมเป็นว่าทีุ่หมอเียวนะ)
“ันะบออะไรให้แฟั ‘ผู้หิ’
น่ะเปรียบเสมือนศิลปะนิหนึ่”
“แ่ผมไม่ไ้เรียนศิลปะ
เปรียบผู้หิเป็นสาร่อมะเร็ไ้มั้ย”
“เอ๊ะ! ไอ้บ้านี่
พูถึสิ่สวยๆ ามๆ แบบนั้นไ้ยัไ”
“อะๆๆ ผู้หิน่ะเสมือนศิลปะนิหนึ่แล้วยัไ่อ”
“เปรียบว่าสาวๆ เป็นศิลปะแบบปิมารรมปูนปั้นละัน...
อนที่แมอเธอารนี้ แะเห็นว่าเธอ่าส่า ล่ำ่า น่าภาภูมิเหลือเิน และพอแยับเ้าไปใล้เรื่อยๆ
แะเห็นว่าเธอ่าสวยาม น่าประทับใมา แ่เมื่อแยับเ้าไปใล้แบบสุๆ แล้ว แอาะเห็นรอยแหรือำหนิที่ถู่อนเอาไว้
แล้ว็นั่นล่ะ ันไ้แ่ถอนหายใัเฮ้อ...ทำไมน้า ผู้หิสวยๆ ที่ันพบเอส่วนให่ล้วนเป็นแบบนั้น...”
“่าบามปนเห็นแ่ัวริๆ -O-“
“ไอ้บ้า!! เฮีย็แ่อยาให้ผู้หิที่ันอบ...
้อถูใร้อยเปอร์เ็น์แ่นั้นแหละ”
ความคิดเห็น