ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Oh...My....GOD

    ลำดับตอนที่ #1 : คำบอกเล่า ของข้าพระเจ้า(คำพยาน)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.38K
      10
      26 มิ.ย. 55

    คริสเตียนทุกคนย่อมมีคำพยาน ข้าพเจ้าเองก็เขียนคำพยานนี้ขึ้น เพื่อเป็นพระพรกับพี่น้องที่เข้ามาอ่าน หวังเป็นอย่างยิ่งว่าชีวิตนี้ชีวิตเดียวจะสามารถช่วยหนุนน้ำใจพี่น้องได้บ้างนะคะ 
    ถ้า อยากคุยก็ เมลมาได้ค่ะ ที่
    Iamsudjai@hotmail.com
    ยินดีต้อนรับและคำแนะนำจากพี่น้องทุกท่านค่ะ ......


    ข้าพเจ้า(ท้าย)มีเชื่อสายของคนเขมร ทางพ่อท้ายเป็นคนเขมร อพยพมาเมืองไทยนานมาแล้ว

     แล้วตระกุลจะเป็นการสืบทอดวิชาไสยสาสตร์มารุ่นสู่รุ่นต่อมาเรื่อยๆ

     จนมาถึงพ่อของท้าย กว่าจะถึงพ่อท้ายก็นานหลายรุ่น

    เรียกได้ว่าพ่อท้ายเป็นคนสืบทอดที่ไม่เอาอ่าวที่สุดเลยหล่ะ

     เอาหล่ะเข้าเรื่อง พ่อต้องการลูกชายมาก เพื่อสืบทอดต่อ

    แต่แม่ดัน มีลูก คนที่ 1 เป็น หญิง

    พอคนที่ 2 ตอนท้องแม่แพ้ท้องอีท่าไหนไม่รู้พ่อเลยตัดสินใจว่าผู้หญิงอีกแน่ๆ เลยไปทำแท้ง

     สมัยก่อนนะแถวบ้านท้ายยังไม่พัฒนาการแพทย์ถึงขนาดนี้

     พอคนที่ 3 เป็นพี่สาวคนที่ 2 ท้ายในปัจจุบัน

    คนที่ 4 แม่ก็ไปเอาออกอีกเพราะมีลูกติดกันเกินไป

    ส่วนคนที่ 5 เป็นท้ายเอง ซึ่งตอนนั้น พ่อกับแม่ก็ตัดสินใจจะทำแท้งเหมือนกัน

     รู้ไหม มีข้อพระคัมภีร์ บางข้อบอกไว้ว่าพระเจ้าเลือกเราไว้ตั้งแต่ในครรภ์

     ท้ายเชื่อเรื่องนี้เพราะจากคำบอกเล่าของแม่ แม่บอกว่า ตอนท้องท้ายนะ

     แม่นะอยากกินแต่เหล้า และขอสดๆ แบบสุกๆดิบๆ นะ

     พ่อเลยตัดสินว่า ลูกคนนี้เป็นผู้ชายแน่ๆ เลยไม่ได้ทำแท้ง

    ใช่พระเจ้าปกป้องท้ายตั้งแต่ตอนนั้น
    แม่ตั้งท้องท้ายมาได้ 10  เดือนก็คลอด

     ท้ายเป็นลูกคนเดียวของแม่ ที่คลอดที่โรงพยาบาล
    หมอเลยทำหมั้นให้แม่ด้วยเพราะเห็นว่ามีลูก 3 คนแล้ว

     ช่วงนั้นแถวบ้านพึ่งมีหมอในปัจจุบันเข้ามาอยู่ พอดี

     
    พอหลังคลอดพ่อรู้ว่าท้ายเป็นผู้หญิง พ่อแทบจะไม่มองหน้าท้ายเลย

    แล้วคนในตระกุลพ่อเชื่อว่าตอนท้องแม่กินเหล้าและของสุกๆดิบมาตลอดๆ

     เลยคิดว่าท้ายเป็นตัวอะไรสักอย่างที่เกิดมา  เลยต้องมีผีเฝ้าประจำตัว

     ท้ายนะถูกมอบให้เป็นลูกผีตั้งแต่คลอดแล้ว


     ท้ายเติบโตมาโดยไม่สนิทกับพ่อเลยสักนิด สนิทกับแม่มากกว่า

    ด้วยความที่อยากให้พ่อรัก ท้ายมักจะแอบ ท่องคาถาตามพ่อบ่อยๆ

    อะไรที่ผู้หญิงทำได้โดยที่ไม่ใช่ข้อห้ามสำหรับผู้หญิง  ท้ายทำหมด    
    ไม่รู้ทำไมถึงชอบไสยศาสตร์ก็ไม่รู้ดิ

     แต่ท้ายก็เป็นผู้สืบทอดไม่ได้ เพราะเป็นผู้หญิง

      ท้ายขอบคุณพระเจ้าที่ให้ท้ายเกิดมาเป็นผู้หญิง นะ

     จริงๆนะท้ายอยากเป็นผู้ชายมาตลาดเคยถามว่าทำไมถึงต้องให้เป็นผู้หญิงด้วย

     วันนี้รู้แล้ว   ว่า เพราะพระเจ้าต้องการปกป้องท้ายออกจากสิ่งเหล่านี้

     ถ้าเป็นผู้ชายคงต้องสืบทอดวิชาไปแล้ว

     
    ช่วงที่จบ ม. 6 ท้ายเคยคิดที่จะบวชตลอดชีวิต

     เพราะเห็นความผิดหวังของพ่อซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่ได้

     พ่อท้ายไปขอหลานชายมาบวชเพราะเชื่อว่าจะช่วยให้บ้านท้ายได้ขึ้นสวรรค์กัน

     พ่อจัดงานบวชยิ่งใหญ่เท่าที่พ่อจะมีเงินทำได้เพื่องานนี้

     แต่หลานที่พ่อพามาบวชกลับมีเรื่องชกต่อยกับเจ้าอาวาสจนต้องถูกจับสึก

    ไม่รู้ด้วยเหตุใด พระรูปนั้นโกธรแค้นจนพูดว่า

     ครอบครัวของท้ายไม่มีทางได้ขึ้นสวรรค์

     พ่อเสียใจมากในช่วงนั้น(เป็นครั้งแรกที่เห็นพ่อเสียใจมากๆ)

     ท้ายจึงไปถามพระรูปที่ท้ายนับถือว่าจะมาทางช่วยไหม

    พระรูปนั้นแนะนำให้ท้ายบวชตลอดชีวิตเพื่อช่วยครอบครัว

     ช่วงนั้นท้าย จะจบ ม. 6 พอดี

    ท้ายคิดว่าจะบวชและจบชีวิตที่วัดไปเลย

     แต่พอบอกพ่อ พ่อกับด่าไม่มีสิ้นดี

    พ่อบอกว่านักบวชผู้หญิงนะไม่มีวันรุ่งจะเอาชีวิตวัยรุ่นไปจบที่วัดไม่ได้

     ต่อให้ไม่มีเงินก็จะส่งท้ายไปเรียนที่กรุงเทพให้ได้

     ท้ายเลยถูกส่งมาเรียนที่ กรุงเทพฯ    

     บอกตามตรงว่าช่วงที่เข้ากรุงเทพมาสับสนมากๆ 

      เลยทำให้เสเพสุดๆ  เหล้า     เพื่อน ไพ่  การพนัน        
     นั้นคือชีวิตของเด็กหอ อย่างท้าย  
     เรียนได้ไม่ถึงครึ่งปี          

     ทางบ้านก็ประสบปัญหาพ่อถูกโกง     จนต้องขายที่นาหลายที่   
      หมดทางทำมาหากิน
    ส่งเงินให้ท้ายน้อยลง    
    ช่วงนั้นท้ายร้องให้เกือบทุกวันวันไหนไม่ร้องไห้ ก็เมา 555555        

      ตอนนั้นแหละเป็นตอนที่ตกต่ำสุดๆ            

     ช่วงนั้นพอดี     ที่มีคนมาพูดเรื่องพระเจ้าให้ฟัง
    ช่วงเทอม2 ของปีการศึกษา 2540

     แบบมาเป็นพยานน่ะ    ท้ายตัดสินใจเพราะ

     1. เข้าตาจนพูดง่ายๆว่าตอนนั้นอยาก อธิฐาน(อธ.)มากๆ เพราะพี่เค้าบอกว่า อธ.ไรก็ได้

     2. เค้าบอกว่าแค่เชื่อก็รอดขึ้นสู่สวรรค์ไม่จำกัดเพศด้วย (คำว่ารอด หมายถึงขึ้นสวรรค์)

    3. เพราะตอนนั้นไม่มีอะไรน่าสนใจที่จะทำอยู่แล้ว ก็ลองๆดูไม่เห็นเป็นไร

      ถ้าอธิฐานแล้ว เผื่อได้ก็เจ๋งใช่ไหม  ?? มันเป็นความคิดของเด็กๆ

      วันนั้นเป็นวัน พฤ ที่ทาง คจ.(คริสจักร) จัดเป็นรอบ คจ.พิเศษ 

    ขอบอกว่า วันนั้นได้ฟังเทศนาแล้ว   โดนใจสุดๆ   เลยตัดสินใจเชื่ออย่างไม่รังเล
    (คำเทศนาในวันนั้นเรื่อง "ความเชื่อ" ถ้าเชื่อว่าจะได้รับ คุณก็จะได้รับ)

     วันนั้นเลยตัดสินใจเชื่อและรับพระเจ้าเข้ามาในชีวิต         

    วินาทีนั้นเลยที่พูดภาษาแปลกๆได้

    ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่านั้นคืออะไร         

    ร่างกายหนักอึ้ง น้ำตาไหลไม่หยุด ปากก็พูดออกมาไม่รู้เรื่องไม่หยุด     

    นั้นเป็นครั้งแรกที่รู้สึกแบบนี้ แม้กลับมาที่หอแล้วยังสั่นไม่หาย  

    เย็นวันนั้นเป็นวันเกิดเพื่อนๆที่หอมีงานฉลองที่ดาดฟ้า มีวงเหล้าเช่นเคย          

    ท้ายก็ลองอธิฐานดูเพราะรู้ว่าถ้าเจอเหล้า ท้ายหยุดไม่ได้แน่ด้วยตัวเองจะต้องกินตามเคย    

     ตอนนั้น อธิฐานกับพระเจ้าเป็นครั้งแรก
    พระเจ้าถ้าพระองค์มีจริงอย่างที่สัมผัสมาเมื่อกี้ขอให้หนูเลิกเหล้าได้ ไม่ใช่เพราะหนูเองแต่โดยพระเจ้า เพราะหนูนะ  รู้ตัวเองดีว่าทำไม่ได้ ตั้งใจหลายครั้งแล้วแต่ก็เลิกไม่ได้สักที ถ้าพระเจ้ามีจริงขอให้ช่วยท้ายด้วย เอเมน”    

     

    พอสิ้นคำอธิฐาน      เพื่อนก็ลงมาตามไปดาดฟ้า ไม่ไปก็ไม่ได้     

     เพราะเพื่อนเนี๊ยนะ

    พอลงไปนั่ง  เพื่อนๆก็ยืนแก้วเหล้าให้ตามปรกติ       

     ท้ายไม่รู้ว่า ความรู้สึกที่สั่นไปทั้งตัวเหมือนตอนอยู่ คจ. นั้นมันมาจากไหน

     แต่มันเริ่มสั่นอีกแล้ว   ในใจก็คิดว่า  เอาสิ ทีนี้พระเจ้าจะทำยังไง” 

     (อันนี้ไม่ดีนะท้าทายพระเจ้า)  พอ ยกแก้วจะเข้าปาก เท่านั้นล่ะ

    กลิ่นของเหล้าที่เคยหอมกลับเหม็นซะจนทนไม่ได้     

     ท้ายเวียนหัว ปวดหัวจนอยากจะอ้วก  ท้ายต้องวางแก้ว       
      แล้ววิ่งไปอ้วก เลย    คราวนี้อ้วกจริงๆ

     เพื่อนๆพากันหัวเราะใหญ่   อะไรว่ะยังไม่ทันกินก็เมาซะแล้ว  

    แต่ท้ายนะรู้สึกเลย   นี้นะเหรอพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ที่คนที่ คจ. พูดกัน    
           

    นับจากวันนั้นถึงวันนี้   ท้ายยังมีอาการนี้ทุกครั้งที่อยู่ใกล้เหล้า         

    แม้แต่คนกินเหล้ามายังได้กลิ่น      (พระเจ้าเล่นแรงนะพระองค์ )

     ท้ายเลยบอกเพื่อนๆว่าไม่สบายขอตัวเข้านอน      

    พอเข้าห้องมา ก็ยังตัวสั่นไม่หาย ตอนนั้นคงเป็นผลพระวิญญาณ        

     
    ตกกลางดึกคืนนั้นก็เกิดเรื่องขึ้น      

    ห้องท้ายอยู่ชั้น 4 มีระเบียบ และมีประตูที่เปิดออกไประเบียบอยู่ปลายเตียงนอน    

    คืนนั้นเพื่อนร่วมห้องท้ายเมาเลยนอนกับเพื่อนอีกคน            

    ท้ายเลยนอนคนเดียว ตี 2 วันนั้นหมารอบๆหอ เห่าหอนไม่หยุด

    ลืมบอกไป ท้ายมีรูปเคารพประจำตัวที่พ่อให้มา

    ท้ายต้องท่องคาถาก่อนนอนทุกวันพระ(ตอนนี้ลืมไปหมดแล้ว)

    รูปเคารพนี้จะวางอยู่บนหัวนอน รวมทั้งของไสยศาสตร์ที่ท้ายขนมาจากบ้านทั้งหมด
    เยอะมากเลยทีเดียว 

    ตอนนั้นครึ่งหลับครึ่งตื่น   มีร่างใหญ่โต มานั่งที่ปลายเตียงท้าย  ตามันแดงยังกับเพลิง

    ประตูระเบียงเปิดออกตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

     มันมองมาที่ท้ายแล้วพูดว่า มึงคิดที่จะทรยศกูเหรอ

     เสียงดัง ปัง ลมพัดประตูกระทบกับขอบประตูทำให้ท้ายตื่นเต็มที่

    ท้ายลุกขึ้นนั่งด้วยความวาดกลัว

     แล้วรีบวิ่งไปเปิดไฟให้สว่าง

    ลมยังคงพัดประตูไม่หยุด

     เสียงหมายังหอนไม่ขายสาย

     พอตั้งตัวได้ท้ายก็รีบปิดประตูหน้าต่าง แล้วมานั่งบนเตียง

    ใช่ไอ้ตัวนั้นนะ??   
    รูปมันเหมือนรูปเคารพที่พ่อให้มาไม่มีผิด

     สิ่งที่มองเห็นต่อจากนั้นคือพระคัมภีร์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆหัวเตียง
    แรงลมมาจากไหนไม่รู้  พัดพระคัมภีร์เปิดออก  

    ท้ายค่อยๆเดินเข้าไปอ่านดู เป็นครั้งแรงที่ อ่านพระคัมภีร์

     ข้อที่เจอคือ มธ. 10 ผู้ที่เราควรกลัว

     “อย่ากลัวผู้ที่ฆ่าได้แต่กายแต่ไม่มีอำนาจที่จะฆ่าจิตวิญญาณ แต่จงกลัวพระองค์ผู้ทรงฤทธิ์ ที่จะให้ทั้งจิตวิญาณทั้งกายพินาศในนรกได้ นกกระจาบสองตัวเขาขายบาทหนึ่งมิใช่หรือ แต่ถ้าพระบิดาของท่านไม่ทรงเห็นชอบ นกนั้นแม้สักตัวเดียวจะตกถึงดินก็ไม่ได้ ถึงผมของท่านทั้งหลายก็ทรงนับไว้แล้วทุกส้น เหตุฉะนั้นอย่ากลัวเลย ท่านทั้งหลายก็ประเสริฐกว่านกกระจาบหลายตัว

    ถ้าเป็นคุณเจอข้อพระธรรมข้อนี้ในสถานการณ์นั้นจะทำอย่างไร

     แน่นอน!!!!!!

    ตั้งแต่นั้นมาท้ายตัดสินใจทิ้งของที่พ่อให้มาทุกอย่าง

     แล้วก็เดินกับพระเจ้าเอาจริงเอาจัง พยายามถึงที่สุด คุยกับพระเจ้าทุกวัน

    บอกได้เลยว่าช่วงนั้นท้ายกับพระเจ้าสนิทกันสุดๆ 4 ปี

     ที่ทุ่มเทเวลาของท้ายในช่วงวัยรุ่นให้กับพระบิดาที่เป็นที่รัก

     คิดถึงจังเลย

      ทุกเหตุการณ์มันตอกย้ำความเชื่อให้ฝังตัวลงในพระคริสต์

    ด้วยความที่เชื่อพระเจ้าเอามากๆ

     จนที่บ้านบอกว่าบ้าพระเจ้า

    ท้ายเลยอธิฐานเพราะที่บ้านต่อต้านสุดๆ

    จนเกือบหนีจากพระเจ้าหลายครั้ง

    ท้ายอธิฐานว่า ถ้าเมื่อใดที่ปากของท้ายจะปฏิเสธพระเจ้าหรือจะกลับไปเชื่อทางอื่นที่ไม่ใช่พระเจ้า ขอให้เมื่อนั้นหมดลมหายใจไปก่อนที่จะตัดสินใจอย่างนั้น

     

    ท้ายอธิฐานตลอด 4 ปีที่เข้มแข็งกับพระเจ้า

     ไม่เคยคิดว่าคำอธิฐานนั้นจะทำให้เกิดเหตุการณ์

     ต่อร่างกายของท้ายได้ขนาดนี้  ทุกครั้งที่อยู่ใกล้คนทรงหรืออะไรเป็นต้องเกิดเหตุ ทุกที

    แต่ท้ายก็เคยเจอเหตุการณ์นี้อยู่บ่อยครั้งแต่ไม่คิดอะไรจนได้มาเจอวันนี้

    ย้อยกลับไปตอนเชื่อใหม่ ๆปู่แท้ๆ ของท้ายป่วยหนักพ่อเรียกตัวท้ายกลับบ้าน

    เราไปที่บ้านปู่ จากคำบอกเล่าของชาวบ้าน ว่ากันว่า

     ปู่นะผีปอบเข้าสิง ปากเบี้ยว ตาทะลน มา 2 วันซักกระตุก

     ท้ายไปเยี่ยมปู่ในวาระสุดท้าย ทุกคนในตระกุล อยู่กันครบ

    ด้วยมือสั่นๆที่เหี่ยวๆ ชี้ที่หน้าท้ายแล้วบอกให้ท้ายลงจากบ้านไป

     ตอนนั้นท้ายไม่รู้เหตุผลหรอกก็ลงมาตามคำสั่ง

     แต่ตอนนั้นรู้เลย ผลวิญญาณมันเคลื่อนจนใจสั่นไปหมด

      เวียนหัวอยากจะอ้วก เพราะกลิ่นธูปนั้น

    เพราะบ้านปู่ท้ายเป็นคล้ายๆหมอผีนะ

    แบบหมอผีประจำหมู่บ้านอะไรอย่างนี้

    ทุกคนพูดกันว่า ปู่ท้ายตายเพราะถูกของ แบบไสยศาสตร์ตัวเองเข้าสิงสู่นะ 

    แต่ตอนนั้นก็ไม่คิดอะไรนะ 

     และอีกตอน พี่สาวไปดูหมอดูที่ไหนไม่รู้

     แล้วเค้าทักให้ประทำพิธีแก้เคล็ดอะไรนี้แหละ

    พี่สาวทั้ง 2 เลยหิ้วท้ายไปด้วย

    ไปหาปู่รองที่เป็นน้องชายของปู่ท้ายจริงๆนะ

    แกเป็นหมอผีอีกหมู่บ้านหนึ่ง

     พี่สาวคนที่ 2 ท้ายรู้ว่าท้ายเชื่อพระเจ้าเลยบอกไม่ให้ท้ายไปด้วย

     แต่พ่อก็อยากให้ไปทั้งหมด

     ตกลงท้ายเลยต้องไป แบบไปเยี่ยมปู่รองด้วย  

    พอไปถึง ปู่รองก็มองท้ายตาขวาง

    หลังจากนั้นก็บอกให้เราขึ้นไปบนบ้าน

     บ้านสมัยเก่านะมีใต้ถุนแบบบ้านนอก

     ท้ายนั่ง   อยู่ข้างล่างไม่ยอมขึ้นไปบนบ้านเพราะกลัวถูกปู่รองบังคับให้ไหว้รูปเคารพ 

    พอปู่เริ่มจุดธูปท้ายก็แทบทนไม่ได้กับกลิ่นมัน(เป็นที่แพ้กลิ่นธูปและกลิ่นยากันยุ่งอย่างแรงเลย)

    แล้ว ปู่รองก็เชิญร่างทรงอยู่นาน

     แต่ร่างทรงก็ไม่มาสักที

    ปู่บอกว่ามีอะไรมาขัดขวางร่างทรงไม่ให้เข้าบ้านได้ นานมาก

    ปู่ลงมาหาท้ายแล้วบอกให้ท้ายออกไปจากบ้าน

    ตอนนั้นท้ายนั่งเล่นกับหลานๆอยู่หน้าบ้าน

     แล้วปู่ก็กลับไปทำพิธีกรรมต่อ

     ท้ายออกไปเดินเล่นตามหมู่บ้านไปเรื่อย

    ก็นานพอสมควร พอกลับมาที่บ้าน

     ปู่ก็ให้ ที่ผูกข้อมือ กับพี่สาวทั้งสองคน

     พี่สาวคนโตท้ายเลยขอให้ท้ายด้วย

    ปู่รองพูดไงรู้ไหม  ไม่ต้องให้มันหรอกมันมีของดีคุ้มครองอยู่แล้ว 

    ระหว่างทางพี่สาวเล่าว่า ร่างทรงไม่ยอมเข้าเพราะเข้ามาในบ้านไม่ได้

     เพราะมีคนอยู่หน้าบ้านซึ่งมันกลัว

    ตอนนั้นนะท้ายนั่งอยู่กับเด็กๆหน้าบ้านพอดี

     ปู่รองคงรู้   เลยมาไล่ท้ายออกจากบ้านไป  

    แต่ตอนนั้นก็แค่ขอบคุณพระเจ้า และรู้ว่า

    พระเจ้ายิ่งใหญ่กว่าสิ่งทั้งปวง

    ขอบพระคุณพระเจ้าตอนนี้ชีวิตครอบครัวดีขึ้น
    แม่ของท้ายได้รับความรอดก่อนที่ท่านจะล่วงหลับ
    ท่านเชื่อและเดินติดตามพระเจ้าอยู่ประมาณหนึ่งปีก่อนที่จะป่วยเป็นโรคมะเร็ง
    ขอบคุณพระเจ้าตอนนี้พงษ์พันธ์ของท้ายค่อยๆทะยอยมาเชื่อ
    พี่สาวคนที่สอง  ลูกสาวและลูกชาย หลานสาวและหลานชาย
    ตอนนี้บ้านเรามีผู้เชื่อทั้งหมด 6 คนด้วยกันขอบพระคุณพระเจ้า

    พวกเราทั้งหกได้รับการอวยพระพรจากพระเจ้าเสมอ
    พระพรสดใหม่ทุกๆเช้า พร้อมกับการเลี้ยงดูของพระองค์
    ขอบพระคุณพระเจ้าคะ

     

    รับใช้พระเจ้าที่กรุงเทพเป็นเด็กสถานบันสนุกมากคะ


    ตอนนี้เราไปเป็นพรเป็นเกลือและแสงสว่างที่บ้านเด็กกำพร้า เด็กๆที่นั้นน่ารักมากคะ


    แกะของพระเจ้าน่ารักทุกคนคะ
    เพราะพระเจ้าสั่งให้เราเลี้ยงดูแกะของพระองค์






     ลูกหลานท้ายเองคะ
    V
    v





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×