มหากาพย์แห่งแกลนดาเลเซีย ตอน หุบเขาสายรุ้ง

ลำดับตอนที่ #4 : ผู้ถูกเลือก(3)

"แม่ข้า ให้ข้ามาชวนเจ้าไปกินเลี้ยงที่บ้านด้วยกัน" กร็อดบอก
"ฝากขอบคุณ แม่เจ้าด้วยนะ แต่ข้าคงจะไม่ไปหรอก " ว็อกเกอร์ตอบ
"ทำไมล่ะ " กร็อดถาม
" ข้าต้องทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่น่ะ
มีงานอีกเยอะเลยที่ข้ายังไม่ได้ทำตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว"
ว็อกเกอร์หาเหตุผลมาอ้าง แต่ใจจริงแล้วเขาไม่อยากไปเจอหน้าพวกญาติๆของกร็อดมากกว่า
เขารู้ว่าพวกนั้นต้องถามเขาถึงเรื่องที่เขาทำไฟไหม้เมื่อคืนแน่ๆ
และนั่นเป็นเรื่องที่เขาไม่อยากจะพูดถึงมากที่สุดในตอนนี้

" เจ้าไม่อยากเจอหน้าพวกญาติๆของข้าล่ะสิ" เมิร์ฟอ้วนพูดอย่างรู้ใจ" พวกนั้นน่ะชอบพูดมาก
เจ้าคงไม่อยากให้พวกเขาถามถึงเรื่องที่เจ้าทำไฟไหม้เมื่อคืนใช่ไหมล่ะ"
คราวนี้ว็อกเกอร์เป็นฝ่ายมองหน้าเพื่อนของเขาด้วยความประหลาดใจ" เจ้ารู้ได้ไง"
"ทำไม ข้าจะไม่รู้ ข้าน่ะรู้จักกับเจ้ามาตั้งแต่เด็กๆนะ อย่าลืมสิ" กร็อดพูด
"เอาเถอะน่าเพื่อน เรื่องเมื่อคืนมันเป็นเหตุสุดวิสัย ไม่มีใครต่อว่าเจ้าหรอก"
ว็อกเกอร์หยิบหินก้อนหนึ่งขว้างลงไปในน้ำ "เหตุสุดวิสัยเหรอ ข้าว่าข้ามันโชคร้ายมากกว่า
ข้าคงไม่มีวันเป็นนักมายากลที่เก่งเหมือนพ่อข้าแน่ๆ" เมิร์ฟหนุ่มพูด
"อย่าคิดมากน่า สหาย"กร็อดกล่าว" ปีหน้ายังมีโอกาส อีกนะ"
"บางทีปีหน้าข้าอาจไม่เข้าประลองแล้วล่ะ"ว็อกเกอร์พูด"
พอกันทีกับการเป็นนักมายากล"
กร็อดมองเพื่อนอย่างเห็นใจ พร้อมตบบ่าเพื่อนเบาๆ "อย่าเพิ่งท้อสิ ถ้าเจ้าเลิก
เจ้าก็ไม่มีวันประสบความสำเร็จหรอกนะ"
ว็อกเกอร์วางคันเบ็ดและมองดูลำธารอย่างเงียบๆ
เสียงกระพือปีกดังขึ้น พร้อมกับอีกาสองตัวบินมาเกาะที่กิ่งต้นเบิร์ช ใกล้ๆนั้น จิน กับ มิน นั่นเอง
"ว็อกเกอร์" จินร้องเรียก ทำให้เมิร์ฟทั้งสองหันไปตามเสียง
เมื่อเห็นว่าเป็นอีกาทั้งสองตัว กร็อดก็ทำหน้านิ่วอย่างไม่พอใจ " เจ้ากาตัวยุ่ง
พวกแกมาทำอะไรที่นี่น่ะ หา"
"เช้าวันนี้ เราไม่มีธุระกับเจ้าหรอกนะ เจ้าอ้วน"มินตอบ
"ใช่" จินรับพร้อมกับกล่าวต่อว่า "ผู้เฒ่าน็อกซ์ให้เรามาตามตัวเจ้า น่ะ ว็อกเกอร์"
"ตามตัวข้า" ว็อกเกอร์ กล่าวอย่างประหลาดใจ "ผู้เฒ่าให้ตามตัวข้า
ด้วยเรื่องอะไรหรือ"
"เราไม่รู้หรอก" จินตอบ "รู้แต่ว่าเป็นเรื่องด่วนมากเท่านั้น"
"หรือว่าจะเรื่องเมื่อคืน" ว็อกเกอร์พูดกับเพื่อน ขณะที่กร็อดหันไปมองกาทั้งสองตัวนั้น
ก่อนจะถามขึ้นอย่างข้องใจว่า"พวกแกมาหลอกเราหรือเปล่าน่ะ"
"ถ้าไม่เชื่อก็ตามใจเถอะนะ เราแค่รับหน้าที่มาบอกข่าวเท่านั้น" มินพูด
"ลองไปดูกันเถอะกร็อด บางทีผู้เฒ่าน็อกซ์อาจต้องการคุยกับข้าเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนก็ได้"
ว็อกเกอร์พูดกับเพื่อน
"งั้นก็ไปกัน"กร็อดตกลง
"เดี๋ยวก่อนนะ ว็อกเกอร์ "จินพูดขึ้น"
ผู้เฒ่าน็อกซ์ต้องการพบเจ้าเพียงคนเดียวเท่านั้น"
"หมายความว่าไง เพียงคนเดียว" กร็อดข้องใจ
"ก็หมายความว่า เจ้าไม่ต้องไปด้วยน่ะสิ เจ้าอ้วน"มินว่า
"ถ้าแก เรียกข้าว่าเจ้าอ้วนอีกคำล่ะก้อ.."กร็อดโมโห
"ข้าจะจับพวกแกถอนขนให้หมด.." มินรีบต่อให้ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดจบ
จากนั้นอีกาทั้งสองก็หัวเราะอย่างครื้นเครง
"ลดไขมันที่พุงของเจ้าให้ได้ก่อนเถอะ แล้วค่อยพูดถึงเรื่องที่จะจับพวกข้าถอนขน"
จินว่าด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย
"แก เจ้านกปากเสีย" กร็อดด่า
"กร็อด หยุดเถอะน่า" ว็อกเกอร์ห้าม ก่อนจะพูดกับเพื่อนว่า "เอาอย่างนี้นะ
เจ้ากลับบ้านไปก่อนก็แล้วกัน แล้วถ้าข้าเสร็จธุระเมื่อไหร่ ข้าจะไปหาเอง"
กร็อดยอมไปแต่โดยดี
แต่ก็ไม่วายหันมากล่าวอาฆาตกับอีกาทั้งสองตัว"ระวังขนของพวกเจ้าไว้ให้ดีก็แล้วกัน"(มีต่อ)