คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : กาแฟแก้วที่สี่ , - Ramirez Dynadin
Application form
"ทำสกปรก ต่อยนะครับ"
"พับมุมหนังสือเท่ากับประหารครับ นี่คือคำขาด"
บทที่เลือก : ราศีกันย์
ชื่อ : รามิเรซ ไดนาดิน || Ramirez Dynadin
♤ ramirez ; ผู้พิพากษา
♤ dynadin ; อัศวินผู้ซื่อสัตย์ของพระผู้เป็นเจ้า
♤ ramirez dynadin - "ผู้พิพากษาผู้เที่ยงตรงราวอัศวินของผู้เป็นเจ้า"
ชื่อเรียก : เรซ | Rez ; เขาค่อนข้างถือ หากไม่สนิทอย่าเรียกตามใจชอบ
อายุ : 27
เพศ : male
ประวัติ :
วันนั้น
แม่ของผมทิ้งผมไป
รามิเรซจดจำได้แค่ว่าในคืนนั้น แม่ของเขา เก็บข้าวของและหนีออกไปจากบ้าน เด็กชายในวัยสิบปี วิ่งไล่ตามแม่ของตนที่กำลังหนีออกจากบ้าน ท่ามกลางสายฝนของค่ำคืน เสียงฝนที่ดังสนั่น ความรู้สึกเหน็บหนาว เขาแผดเสียงฝ่าสายฝนเรียกหามารดาที่กำลังเดินหนี - เด็กชายวิ่งจนสามารถคว้าแขนของมารดาได้ มารดามองเขา หล่อนยิ้มขณะก้มหน้ามองลูกชายของหล่อน
"เรซ..."
"แม่ครับ แม่จะไปไหน?"
เขาถาม
คนเป็นแม่ค่อยๆย่อตัวลงตรงหน้า ค่อยๆใช้นิ้วมือสัมผัสลูบบนแก้มสีซีดของลูกชาย สายฝนที่ปะปนกับน้ำตาของลูกชายชวนให้บรรยากาศหนาวิ่งทวีคูณขึ้นไปอีก มารดากอดเขาเอาไว้และค่อยๆกระซิบบอกผ่านสายฝน
"แม่ขอโทษ"
เขารู้ว่าแม่ทิ้งเขา ร่างกายของเขานิ่งงันดั่งถูกสาป
"ดูแลน้องๆด้วยนะ"
นั่นคือสิ่งสุดท้าย คำพูดสุดท้ายที่แม่ทิ้งเอาไว้ให้เขา - รามิเรซเข่าอ่อนทรุดลงขณะที่ฝนยังคงตก มารดาออกเดินทางไปแล้ว ไม่อยู่กับเขาอีกต่อไปแล้ว เขารู้สึกเกลียด เกลียดความอ่อนแอของตัวเองที่ตนไม่สามารถทำอะไรได้เลย เป็นภาพความทรงจำที่ฝังใจมาตลอดว่าตัวเองไม่สามารถทำอะไรได้เลย
เขาทำได้แค่กลับบ้านมาร้องไห้ในคืนนั้น
และตื่นขึ้นมาพบกับความจริงที่ว่า มารดาไม่อยู่อีกต่อไปแล้ว
ถ้าวันนั้นเขาขอให้หล่อนอยู่
เธอจะอยู่กับเขาไหมนะ?
ทุกครั้งมีคำถามนี้เกิดขึ้นในใจของเขามาตลอด แต่เขาก็ต้องใช้ชีวิตอยู่ต่อไป อยู่ในบ้านของตน รามิเรซไม่รู้ว่าทำไมแม่ถึงทิ้งไป พ่อของเขาไม่เคยพูดถึงแม่ - อีกฝ่ายยังคงประกอบอาชีพของพ่อค้าเลี้ยงดูครอบครัวที่มีเขา มีตัวเอง มีน้องสาวอีกสองคน และ ปู่
วันแรกที่แม่ไม่อยู่ น้องสาวสองคนของเขาร้องไห้
ปู่ด่าว่าแม่เป็นผู้หญิงเห็นแก่ตัวที่ทิ้งครอบครัว
ขณะที่พ่อผู้เฉยชาก็ยังคงทำงานราวเครื่องจักรเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว
"ทำไมแม่ถึงหายไปล่ะ พี่เรซ?"
อ่า เพราะเป็นเด็กรึเปล่านะ - ถึงได้ถามคำถามแสนไร้เดียงสาแบบนี้
และเขาควรจะตอบอย่างไรล่ะ?
"ไม่มีอะไรหรอก เรย์น่า"เขาตอบน้องสาวคนเล็กสุดของบ้านที่อายุห่างกับตนห้าปี "แม่ก็แค่ออกเดินทาง เดี๋ยวสักวันคงกลับมาน่ะ"
"แล้วทำไมแม่ถึงไม่พาเราไปด้วยล่ะ?"โรซี่ถามบ้าง
เขาพยายามหัวเราะ แม้ว่าภายในจะไม่รู้สึกหัวเราะ
"เพราะว่าถ้าออกเดินทางไปด้วยกัน แม่เป็นห่วงว่าพวกเราจะบาดเจ็บน่ะสิ"
มันเป็นเหตุผลที่ดีที่สุดในตอนนั้นที่เขาจะใช้หลอกน้องๆ
ทั้งโรซี่และเรน่า
แม่เคยบอกเสมอว่าแค่มีหนังสือ
ก็เหมือนได้ออกเดินทาง
ถ้าแบบนั้น...ถ้าอ่านหนังสือก็จะเหมือนได้ออกเดินทางไปพร้อมกับแม่รึเปล่า?
แม่ของเขารักการอ่านหนังสือและหนังสือทุกเล่มในบ้านก็เป็นการที่คิดว่าเขากำลังออกเดินทางไปพร้อมเธอ เขาอ่านในครั้งแรกเพราะคิดถึงเธอ ครั้งที่สอง ครั้งที่สามก็ยังคิดถึง จวบจนกระทั่งรักในหนังสือที่ชวนให้หลงใหล รู้สึกสงบเมื่อได้จับต้องมันอย่างแท้จริง
เพราะพ่อเอาแต่ทำงานค้าขาย - ทุกอย่างในบ้าน ทุกสิ่งทุกอย่างจึงทำให้เขาคอยดูแล เขาไม่ยอมที่จะให้บ้านหลังนี้ผิดพลาด เขาไม่อยากเสียใครไป หรืออยากให้ใครจากไป ทั้งน้องสาวสองคน ทั้งพ่อ ทั้งปู่ ทุกคนจะต้องอยู่ในบ้านหลังนี้ รู้อีกที เขาก็กลายเป็นคนที่ตึงเครียดและรักในความสมบูรณ์แบบจนกลัวในความผิดพลาด
และเวลาผ่านไป
จนเขาอายุ 17
การสูญเสียปู่ที่จากไปด้วยโรคชรา - ก็ทำให้เขาเจ็บใจอีกครั้ง
ที่เขาทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากฟังคำสั่งเสีย
น้องสาวสองคนเริ่มจะเข้าใจโลกใบนี้มากขึ้น
เขาอยากจะรักษาไว้ รักษาทั้งสามคนที่เหลือเอาไว้
เขาทำทุกอย่างหนักขึ้นเรื่อยๆ เข้มงวดกับตัวเอง
จนบางครั้ง
เขาก็ได้คำตอบว่าบางที เพราะเขาไม่อยากเจ็บปวด
ไม่อยากรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้
ความรู้สึกแบบนี้เสมือนยาพิษที่กำลังกัดกร่อนความรู้สึกและตัวตนของเขาเลย
ปัจจุบัน เขายังคงดิ้นรนที่จะทำทุกอย่างอยู่
หลังเรียนจบจากวิทยาลัยวินเชียร์ - เขาไม่เดินหน้าทางสายงานของตัวเองต่อ ไม่ได้คิดจะกลายเป็นนักประดิษฐ์ แต่เลือกที่จะพาครอบครัว พาน้องสาวสองคน พาพ่อที่เริ่มล้มป่วยจากโรคชราย้ายลงมาจากตอนเหนือมาอยู่ที่แวโรเลีย
สมัครงานเป็นบรรณารักษ์ของห้องสมุดที่วิทยาลัยแวโรเลีย
เขาพยายาม พยายามทำทุกอย่างที่จะทำตามที่ตัวเองต้องการ
เขาทะเลาะกับน้องสาวที่อยากมีเส้นทางที่ต่างไป - เขาโกรธ แต่เขาก็ไม่ขึ้นเสียงกับพวกเธอ เพราะพวกเธอไม่ชอบ
จนสุดท้ายพวกเธอก็ยอมที่จะอยู่
และมันก็เป็นครั้งแรกๆในชีวิต
ที่เขาและพ่อได้มีโอกาสใช้เวลาร่วมกัน
และเขาก็หวังว่า
เขาจะทำอะไรได้บ้าง ทำอะไรได้มากกว่าในอดีตที่ตนไม่สามารถทำอะไรได้เลย
ลักษณะนิสัย :
รามิเรซ ไดนาดิน เป็นบรรณารักษ์ประจำห้องสมุดของวิทยาลัยแวโรเลีย กิตติศัพท์ของเขาก้าวไกลและเป็นที่เลื่องลือให้แก่ผู้คนในท้องที่ ว่าไม่ต่างอะไรจากหมาดุของห้องสมุดที่พร้อมจะฟัดผู้มาเยือนได้เสมอ ด้วยความเนี้ยบจัด เจ้าระเบียบ และอยู่ในกฎกรอบระเบียบจนเรียกว่าเคร่งครัดในกฎ ทำให้รามิเรซเป็นมนุษย์ที่จริงจัง ไม่ใช่คนหย่อนยานหรือหยวนๆอะไรง่ายๆ เป็นคนเที่ยงตรง ตรงไปตรงมาไม่ต่างจากไม้บรรทัด กฎว่าอย่างไรก็ว่าอย่างนั้น ปฏิบัติทุกสิ่งอย่างกรอบที่วางไว้ ไม่แหกกฎหรือแสดงทีท่านอกคอกออกมาจากระเบียบเหล่านั้น - มีความเนี้ยบจัด เจ้าระเบียบสูง จู้จี้จุกจิกกับเรื่องเล็กน้อย ไม่ปล่อยวางหรือปล่อยผ่านอะไรง่ายๆ รามิเรซรักในความสมบูรณ์แบบจนสามารถใช้คำว่า "คลั่ง" เขาเป็นมนุษย์ที่รักในความสมบูรณ์แบบ ชอบอะไรที่สมบูรณ์แบบมากกว่าอะไรที่ผิดพลาด ทำให้เป็นมนุษย์ที่ค่อนข้างจะย้ำคิดย้ำทำในสิ่งต่างๆให้ออกมาดี เขาเป็นคนที่มักจะทำสิ่งต่างๆให้ออกมาดี เกลียดข้อผิดพลาด - ซึ่งเสริมให้ตัวของรามิเรซเป็นคนที่เนี้ยบและรอบคอบ เขาเป็นคนที่มักสังเกตสิ่งเล็กๆน้อยๆ หูตาไวราวเรด้าจับสิ่งที่ผิดพลาด ตาเหยี่ยวหูตาไว คอยจับผิดชาวบ้านชาวช่องมีนิสัยขี้จับผิดอย่างเห็นได้ชัด เพราะไม่อยากให้เกิดข้อผิดพลาดขึ้น ทุกอย่างส่งเสริมให้ตัวเขาเป็นเช่นนี้ รามิเรซ ไดนาดิน หรือเรซนั้นเป็นมนุษย์ที่รักความสะอาดเข้าขั้นมาก ถึงขั้นมีประโยคติดปากว่า "ทำสกปรก ต่อยนะครับ" เขาไม่ชอบความสกปรก ไม่ชอบกลิ่นที่ฉุนหรือเหม็นสาป และเป็นประเภทที่รู้สึกว่าอะไรที่เกะกะสายตาต้องเก็บเข้าที่ในทันที อะไรที่รกหูรกตาต้องเก็บเข้าที่ในทันที เดี๋ยวนั้น ไม่มีแต่ใดๆ แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเป็นคนเรื่องมาก เขาไม่ใช่มนุษย์ที่อยู่ด้วยอย่างสบายๆ หากแต่เป็นมนุษย์ที่มีเงื่อนไขในการทำสิ่งต่างๆเยอะแยะเป็นว่าเล่น - ทุกสิ่งอย่างที่กล่าวมาแตกต่างจากรูปลักษณ์ภายนอกของรามิเรซอย่างชัดเจน ภายนอกเขาดูเป็นชายหนุ่มผู้นิ่งขรึม พูดน้อย สุภาพ ซึ่งก็ไม่ผิดเลย รามิเรซเป็นผู้ชายสุภาพชน มีความเป็นสุภาพบุรุษสูง ยึดหลักมีมารยาทตามสากล เป็นคนที่ทำสิ่งที่สังคมยอมรับ ไม่ใช่คนไร้มารยาท เขาถือเรื่องมารยาทเป็นสิ่งสำคัญ ปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างสุภาพ เป็นมนุษย์พูดน้อย แต่ปากหนัก ย้ำว่าเข้าขั้นปากกรรไกรในทุกประโยค ไม่ใช่มนุษย์หยาบคายที่จะพูดจาหยาบ แต่พูดสุภาพและจิกกัดแซะไม่หยุด แม้ว่าจะพูดน้อยแต่บทได้พูด ก็จะพูดตามแต่สิ่งที่อยู่ในใจไม่เสแสร้งใดๆ เขาพูดตามสิ่งที่ตัวเองคิดด้วยความสุภาพ ไม่พอใจก็จิกหัว ไม่ชอบอะไรก็พูดออกมา ไม่สนใจคนฟังว่ารู้สึกอะไรอยู่ข้างใน นั่นแหละ รามิเรซ อ้อ นอกจากนี้ยังมีนิสัยกัดไม่ปล่อยด้วยนะ
ตั้งแต่จำความได้ รามิเรซรักหนังสือ และเป็นหนอนหนังสือ เขาชอบการอ่านหนังสือมากๆ เขาอ่านทุกอย่างที่ตัวเองอ่านออก ไม่จำกัดว่าเป็นหนังสือประเภทไหนขอให้เป็นหนังสือก็พอ เขาเป็นมนุษย์ที่อ่านหนังสือไว และเขียนหนังสือไวด้วย โปรดปรานในหนังสือและชอบที่จะคุยเรื่องหนังสือมากกว่าเรื่องอื่นๆ เป็นคนที่มีสติและความใจเย็นอยู่ในระดับสูงคนหนึ่ง แต่เรื่องที่ยอมไม่ได้ก็เกี่ยวกับหนังสือ อนึ่งเนื่องด้วยเพราะนิสัยเยอะและจุกจิกของเขา ทำให้เขาค่อนข้างเทคแคร์กับหนังสือทุกเล่ม หนังสือทุกเล่มคือลูกของเขา เขารักมันเหมือนลูก ทุกเล่มที่เขาดูแลต้องไม่มีรอยขีดข่วนหรือรอยพับ และ ใช่ จึงไม่แปลกใจเลยที่คนอย่างเขาจะมาเป็นบรรณารักษ์ในห้องสมุด ทั้งนี้ทั้งนั้นรามิเรซไม่โอเคกับการที่หนังสือจะมีรอยพับกระดาษพับมุม ถ้าหนังสือเล่มนั้นเป็นของเธอ เขาก็แค่เจ็บใจ แต่ถ้ามันเป็นหนังสือของห้องสมุด เขามีประโยคติดปากว่า "พับมุมหนังสือเท่ากับประหารครับ นี่คือคำขาด" หนังสือทุกเล่มที่เขาดูแลต้องใหม่และสมบูรณ์แบบเสมอ - โดยปกติเป็นคนใจเย็น แต่เรื่องบางเรื่องรามิเรซก็คิดว่าสันติไม่ใช่คำตอบ และ ความใจเย็นไม่ช่วยอะไร มันต้องคุยกันด้วยกำปั้น เพราะฉะนั้นก็ไม่ใช่คนที่มีน้ำอดน้ำทนอะไรมากนัก เรื่องอื่นทนได้ แต่บางเรื่องต่อยแม่งไปเลยก็มี จะเรียกได้ว่าเป็นสุภาพบุรุษที่แอบมีหมุมหัวรุนแรงอยู่ก็ไม่ผิดหรอก แต่เห็นแบบนี้ก็รักในความสงบและความไม่วุ่นวาย เขาไม่ชอบอะไรที่ปั่นป่วนหรือมีปัญหาด้วยนิสัยของตัวเอง รามิเรซเป็นคนมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ทำ เขาเป็นคนทุ่มเท เป็นคนมีเป้าหมาย วางเป้าหมายไว้สูงในชีวิตและทะเยอทะยาน เป็นมนุษย์ที่กัดฟันสู้กับชีวิตและอุปสรรคต่างๆ มีความมุ่งมั่น มีความตั้งใจ มีความพยายามทำในสิ่งต่างๆอยู่เสมอ เขาไม่ชอบการถูกดูถูกและไม่ชอบความพ่ายแพ้ เป็นคนรักศักดิ์ศรี สู้คน นอกจากนี้รามิเรซ ไดนาดินเป็นคนยิ้มยาก เขาเป็นมนุษย์ที่หน้าไม่ได้มีรอยยิ้ม หากแต่มีสายตาตำหนิ และ เหมือนจ้องจะกินหัวคนนั้นคนนี้ตลอดเวลา ใช่ เป็นมนุษย์ที่ไม่เป็นมิตรอย่างชัดเจนเลย มนุษยสัมพันธ์เขาไม่ดีนะ เป็นคนที่เข้าสังคมไม่เก่ง ไม่ถูกกับการเข้าสังคม เพราะมีโลกส่วนตัวและความเป็นตัวของตัวเองค่อนข้างสูง บางครั้งเขาก็คิดว่าตัวเองแอบเข้าใจยาก คนอื่นจะไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไรรู้สึกอะไรก็ไม่แปลก ถึงแบบนั้นคนที่จะเข้ามาในโลกของเรซได้ก็คือครอบครัว เขาเป็นคนที่รักครอบครัวมากๆ และเปิดใจให้ครอบครัวอยู่เสมอ
ติดดินและประหยัด ขี้เหนียว เป็นคนที่เห็นคุณค่าของเงินเอามากๆ เขาเป็นคนที่ไม่ชอบการใช้จ่ายเงินมากนัก เป็นสายเก็บเงินของจริง จะใช้เงินแต่ละทีต้องคิดแล้วคิดอีก อีกทั้งยังเป็นมนุษย์ที่ไม่แบ่งของของตัวเองให้ใครง่ายๆ เขาไม่ใช่คนมีเมตตา ชอบแบ่งปันมีน้ำใจ กลับกันเลย เขาเป็นคนใจแคบและหวงของ เขาไม่ใช่คนใจกว้างหรือพ่อพระ เขาเป็นของเขา อะไรที่เขาอยากช่วย อยากแบ่งให้ เขาจะทำเอง ไม่ต้องวุ่นวายกับเขา รามิเรซมีทักษะในงานบ้านงานเรือน เขาเป็นคนที่ทำงานบ้านได้ในทุกอย่าง ไม่ว่าจะงานบ้านหรืองานช่าง ของพังเขาซ่อมได้ อาหารเขาทำกินเองได้ และงานที่ชอบที่สุดคืองานฝีมืออย่างการถัก เขาชอบที่จะได้เย็บปักถักร้อยรองลงมาจากการอ่านหนังสือ รามิเรซเป็นผู้ชายที่เข้มงวดกับตัวเองเอามากๆ ด้วยความรักความสมบูรณ์แบบ ทำให้เขาคิดเสมอว่าเขาจะทำอะไรในวันหนึ่ง เรซเขียนแผนชีวิตประจำวันของตัวเองเอาไว้เสมอว่าเขาต้องทำอะไร ไม่ทำอะไร ทำให้เขาไม่ใช่คนที่ผ่อนคลาย แต่เป็นคนที่ดูยุ่งอยู่ตลอดเวลา และส่งผลให้ไม่ใช่คนที่มีอารมณ์ขัน เขาไม่อินไปกับมุกตลกของคนอื่นๆที่เล่นกัน ด้วยความตึงเครียดของเจ้าตัวที่มากเกินไปน่ะแหละ เป็นคนตึงเครียดและคิดอะไรในหัวอยู่ตลอดเวลา ยึดติดกับหน้าที่ ยึดติดกับชีวิต ยึดติดกับสิ่งที่ทำ มันคงเป็นผลร้ายจากนิสัยปล่อยวางไม่ได้ของเขา และแท้จริงเขาก็เหนื่อย เหนื่อยกับนิสัยของตัวเองและความเป็นตัวเองเหมือนกัน น้อยคนที่จะเข้าใจว่าทำไม เขาถึงเป็นแบบนี้ ทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้ เป็นมนุษย์ที่ไม่ชอบการว่าง เขาเป็นคนที่ต้องหาอะไรทำตลอดเวลา ไม่ให้ตัวเองอยู่นิ่ง เขาเป็นคนใจแข็ง ไม่เอาคือไม่เอา ไม่ใช้คนที่จะอะไรก็ได้ แต่เป็นคนเป๊ะและเยอะ ถ้าเขาอยากได้แบบที่ตัวเองคิด เขาก็จะทำให้ได้แบบนั้น ทำให้บางทีก็มินิสัยชอบไปบังคับ เจ้ากี้เจ้าการ ตั้งตัวเป็นใหญ่ในบางเรื่องอยู่เหมือนกัน - อย่างที่ได้กล่าวไปแต่ข้างต้นว่ารามิเรซเกลียดความพ่ายแพ้ และ นั่นทำให้เขามีนิสัยดื้อเงียบและแอบไม่ฟังใครอยู่เหมือนกัน เขารู้ว่าทุกคนมีความคิดเห็นต่างกันได้ แต่เขาก็เชื่อในตัวเอง เรียกว่าเป็นประเภทรั้นๆ อยู่เหมือนกัน รักความสะอาด ทำให้เป็นคนที่ดูแลตัวเองดี เขาไม่ใช่คนที่ชอบปล่อยหรือละเลยในเรื่องการดูแลตัวเองทั้งบุคลิกภาพและสุขภาพของร่างกายตัวเอง เขามีวินัยในตัวเองอย่างที่ทุกคนทราบ - รามิเรซเป็นมนุษย์ประเภทรักแรงเกลียดแรง บทจะรักก็ดีด้วยจนน่าใจหาย บทจะเกลียดใคร ก็เกลียด และเจ้าคิดเจ้าแค้น ไม่เผาผีต่อกัน มนุษย์ประเภทใครมาดีก็ดีกลับ ใครมาร้ายก็ร้ายกลับ ด้วยความไม่ยอมคนของเขา เป็นคนไม่มีน้ำอดน้ำทน มีอารมณ์โมโห แต่ไม่ได้ถึงขั้นโกรธ - พับมุมกระดาษหนังสือ เขาแค่โมโห อยากต่อยหน้า แต่ทำลายหนังสืออันนี้โกรธจนไม่เผาผี เป็นประเภทเจ็บแล้วจำ เจ้าคิดเจ้าแค้น ใครทำอะไรตัวเองไว้ ตัวเองก็จำทั้งหมดไม่ลืมโดยง่าย รามิเรซมีนิสัยที่ค่อนข้างไม่ชอบการรอคอย เขาเป็นคนตรงต่อเวลา และ เขาไม่โอเคกับการต้องรอคอยอะไรนานๆ เขาคิดว่ามันเป็นเรื่องเสียเวลาที่ต้องมารอคอยอะไร และเป็นคนถือตัวด้วยนิสัยที่ไม่เป็นมิตร เขาไม่ชอบการถูกแตะเนื้อต้องตัวโดยไม่ได้รับอนุญาต ไม่ชอบให้ใครมาแตะตัวเอง และตัวเองก็จะไม่ไปแตะตัวใครก่อนหากไม่จำเป็นหรืออีกฝ่ายไม่เต็มใจ หากเขาจะแตะตัวใครสักคน คนๆนั้นจะต้องเป็นคนที่เขารักและไว้ใจมากๆ ที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ เขากับความรู้สึกในเรื่องของความรักนั้น ต้องบอกได้เลยว่ารามิเรซเป็นคนเทคแคร์ไม่เก่ง และ ไม่ใช่คนที่ดูอบอุ่นอะไร เขาเคยมีแฟน เคยมีประสบการณ์คบกับใครสักคน และ รับรู้ว่าตัวเองไปไม่รอดกับใครเลยสักคน มักจะถูกเป็นฝ่ายบอกเลิกก่อนเพราะความเป็นตัวเองที่สูงเกินไป เวลาที่เขาชอบใคร เขาก็จะบอกไปตรงๆ และจีบไปตรงๆ ด้วยความรู้สึกของตัวเองจริงๆ กับทุกคนที่เขาเคยคบ เขารู้สึกจริงๆ ไม่ใช่การคบเล่นๆอะไรยังไง แต่ต้องยอมรับว่าตัวรามิเรซนั้นเป็นคนรักที่น่าเบื่อไม่น้อย
ตัวอย่างลักษณะการพูดจา :
น้ำเสียงของรามิเรซเป็นน้ำเสียงทุ้มนุ่ม ราบเรียบ เข้ากับบุคลิกภาพของเขา คำพูดคำจาสุภาพที่แฝงอารมณ์ต่างๆไว้อย่างมากมายไม่ว่าจะอารมณ์ปกติ อารมณ์ไม่พอใจ หรืออารมณ์เสีย อารมณ์โกรธ แม้จะสุภาพแต่ในบางคำพูดของเขาก็มีความแซะและจิกกัด ประชดประชันอยู่เหมือนกัน เขาไม่ใช่คนพูดอ้อมโลก กลับกันยังพูดตรงไปตรงมาในสิ่งที่ตัวเองคิดอยู่เสมอๆ รามิเรซ ไดนาดิน มักแทนตัวเองว่า "ผม" และแทนตัวเองกับน้องสาวทั้งสองว่า "พี่" เขาเรียกคนอื่นๆว่า "คุณ / เธอ / นาย" ตามแต่สถานการณ์ต่างๆ และลงท้ายหางเสียงอย่างสุภาพว่าครับเสมอ
e x . (1)
"ได้เวลานอนแล้ว เรน่า โรซี่"
เขาค่อยๆเคาะประตูห้องบอกน้องสาวสองคนที่กำลังง่วนกับการทำงานอะไรบางอย่าง ใบหน้าที่นิ่งไม่ค่อยเป็นมิตรยังคงแสดงสีหน้าเช่นเดิม เป็นสีหน้าที่สองสาวรู้ดีว่าไม่ได้มีอะไร
"ขออีกสักพักหนึ่งได้ไหม พี่เรซ"
เขาถอนหายใจมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ
"พี่ให้อีกแค่ชั่วโมงเดียวนะ"
"ขอบคุณมากๆเลยค่ะ!"ทั้งสองประสานเสียงกัน เขาค่อยๆเดินห่างออกจากประตูห้องนอนของพวกเธอ ก่อนจะผุดรอยยิ้มขึ้นมาบนหน้า
"อ่า...ชงนมอุ่นๆให้พวกเธอดื่มก่อนนอนก็คงจะดี"
e x . (2)
"นี่ เธอน่ะ"
"ค คะ?"
"ถอดรองเท้าก่อนเข้าห้องสมุดด้วยครับ"
คำพูดราบเรียบนิ่ง สายตาดุที่มองมาทำเอาผวาไปครู่ เธอจัดการถอดรองเท้าให้ดีตามคำพูดของบรรณารักษ์ห้องสมุด ขณะที่กำลังจะเข้าสายตาของรามิเรซก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
"ห้ามเอาอาหารเข้านะครับ"
เธอชะงักอีกครั้ง
ก่อนจะปฏิบัติตามทุกอย่าง แล้วเดินเข้ามาหยิบหนังสือจากชั้นออกไปอ่านสักเล่ม หลังเวลาผ่านไปสักพักเมื่ออ่านจบ อาจเพราะนิสัยส่วนตัวทำให้มือของตัวเองพับมุมหนังสือ
แต่เธอก็ต้องตัวแข็งยามที่รู้สึกว่ามีไอเย็นและทะมึนอยู่ด้านหลังของตัวเอง
"พับมุมกระดาษหนังสือ ประหารครับ"
e x . (3)
"มาสายครับ"
"แหะ ขอโทษนะ"
"มันไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องมารอนะครับ"
เขาเอ่ย ขณะที่ใบหน้ายังคงนิ่ง
"แค่นิดๆหน่อยๆเองน่า"
และสุดท้ายรามิเรซก็รู้สึกอยากจะต่อยหน้าใครสักคน
"สามัญสำนึกควรมีนะครับ มนุษย์เราน่ะ"
แต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะไม่ต่อย แต่กัดไม่ปล่อยแทน
สิ่งที่ชอบที่สุด :
♤ TOP! หนังสือ
♤ TOP! ความสะอาด
♤ TOP! ความสมบูรณ์แบบ
♤ TOP! ครอบครัว
♤ การเย็บปักถักร้อย
♤ น้ำชา
♤ เขียนหนังสือ
สิ่งที่ไม่ชอบที่สุด :
♤ TOP! สิ่งสกปรก สิ่งรกๆ
♤ TOP! คนที่ทำให้หนังสือไม่สมบูรณ์
♤ TOP! คนไม่ตรงต่อเวลา
♤ TOP! ความพ่ายแพ้ โดนดูถูก
♤ TOP! ความผิดพลาด
♤ ของหวาน
สิ่งที่กลัวที่สุด :
♤ TOP! สายฝนตอนกลางคืน ; ภาพความทรงจำวันที่มารดาทิ้งยังคงฝังในใจของรามิเรซเสมอ
♤ TOP! การที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้
ลักษณะทางกายภาพ :
เปรียบดั่งหนังสือที่สะอาดสะอ้านไร้ฝุ่นจับ
ชายหนุ่มที่เพียงมองจากภายนอกก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่า แสนสะอาดสะอ้าน มีกลิ่นหอมสะอาดเป็นเอกลักษณ์บ่งบอกถึงการดูแลตัวเองดี เขามีรูปร่างสูงโปร่งทำให้ดูโดดเด่นออกมาจากฝูงชน ร่างกายมีกล้ามเนื้อที่แข็งแรงสมบูรณ์ดีตีคู่กับบุคลิกภาพที่ดีของเขา ทำให้รามิเรซดูเป็นชายหนุ่มที่ดูมีภูมิฐาน - เส้นผมสีเงินมีกลิ่นหอมและนุ่มมือถูกจัดทรงอย่างเรียบร้อยไม่มีความยุ่งเหยิงให้เห็น นัยน์ตาสีเงินเรียวคมดุจตาเหยี่ยวที่มักจะคอยจับผิดสิ่งต่างๆ ฝ่ามือที่หยาบกร้านเล็กน้อย และ เล็บมือที่ตัดให้สั้นตามแบบฉบับนิสัยของตัวเอง ทุกอย่างบนร่างกายของรามิเรซ ไดนาดิน บ่งบอกถึงลักษณะนิสัยความเนี้ยบของเขาชัดเจน ทว่าก็ดูน่าเบื่อเสมือนหนังสือเล่มที่ไม่ใช่เล่มโปรดของใครหลายๆคน [h/w : 185/76]
รามิเรซมักสวมเสื้อผ้าสีเข้มที่สะอาด เขามักสวมเสื้อผ้าให้ตรงกับกาลเทศะ และชอบเสื้อผ้าที่มีความอุ่น (เขาโปรดปรานการใส่เสื้อคอเต่าเป็นพิเศษ) คู่กับกางเกงขายาว และรองเท้าหนัง บนข้อมือมีนาฬิกาสวมใส่ตามแบบฉบับของคนที่ตรงต่อเวลา อ่า บางทีหนังสือที่อยู่ในมือของเขาก็แทบจะเหมือนเครื่องแต่งกายไปแล้วด้วย
แผลเป็น : -
ธาตุ : พิษ
ลักษณะการใช้พลังธาตุ :
♤ ข้อที่หนึ่งร่างกายของเขามีคุณสมบัติต้านทานพิษ 75% เนื่องด้วยพลังธาตุของตนเอง ทำให้ผิวหนังของเขาทนทานต่อพิษ
♤ ข้อที่สอง พิษของเขาในรูปแบบสสารที่เป็นไอนั้น หากสูดดมเข้าไป พิษจะกัดกินอวัยวะภายในอย่างช้าๆ และหากไอละอองเหล่านั้นสัมผัสร่างมันก็มีฤทธิ์กัดกร่อนเช่นเดียวกัน
♤ ข้อที่สาม เขาสามารถเคลือบพิษกับทุกสิ่งได้ ทั้งอาวุธทั้งสอง และ เคลือบพิษกับร่างกายของตัวเอง หากสัมผัสพิษก็จะเล่นงานอีกฝ่ายอย่างช้าๆ
- รามิเรซเคลือบพิษไว้ที่ร่มและเข็มพิษของตัวเอง หากจำเป็นต้องต่อสู้ในระยะประชิดตัวเขาที่พอมีศิลปะป้องกันตัวสามารถใช้ร่มที่เคลือบเป็นยาพิษป้องกันตัวเองได้ เพื่อยื้อคู่ต่อสู้
- หากพื้นที่วงกว้าง รามิเรซจะหมุนร่มเพื่อให้เข็มพิษที่แทรกในตัวร่มกระจายตัวออกพุ่งไปหาศัตรูในวงกว้าง ในเข็มพิษจะเคลือบพิษมากเป็นพิเศษที่จะมีผลอย่างรวดเร็ว
♤ ข้อที่สี่ เลือดและสารคัดหลั่งในร่างกายของรามิเรซเองก็เป็นพิษ
จุดอ่อน :
♤ ความหัวแข็งดื้อรั้นของตนเอง
♤ ความเข้มงวด
♤ ความกลัวข้อผิดพลาดหากไม่เป็นไปตามแผน
♤ มนุษย์สัมพันธ์แย่
♤ ด้วยลักษณะการใช้จำเป็นต้องใช้พื้นที่วงกว้าง
♤ ลักษณะการใช้พลังธาตุของเขา ต้องใช้เวลานานเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย
อาวุธ : ร่มและเข็มพิษ
เพิ่มเติม :
Rosy Dynadin || โรซี่ ไดนาดิน || 25 years old
& Reina Dynadin || เรย์น่า ไดนาดิน || 22 years old
}}} น้องสาวสองคนที่ยังคงเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาต้องพยายาม
กับชีวิตและโลกใบนี้ แม้ว่าพวกเธอจะไม่เคยร้องขอก็ตาม
คุยกับผู้ปกครองหน่อยครับ
สวัสดีครับ ผมธารา ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะครับ
ans: สวัสดีอีกครั้งนะคะ คุณธารา เราแมวน้ำค่ะ
ถ้าหากว่าลูกๆ ของคุณตายในเรื่องผมขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
ans: มะเปงไรค่า
รับได้มั้ย ถ้าหากว่าลูกของคุณต้องคู่กับตัวละครเพศเดียวกัน
ans: รับได้ค่ะ เราโอเคกับทุกสายมากๆ
ถ้าไม่โอเคไม่เป็นไรนะ ผมถามไว้เฉยๆ เผื่อว่าเคมีมันได้น่ะ
ยังไงก็ขอให้โชคดีนะครับขอบคุณที่มาสมัครเรื่อง Zodiacians นะครับ <3
ans: ขอบพระคุณมากๆเลยค่ะ!
ความคิดเห็น