คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : นอกกาย... ไม่นอกใจ 8.2
“ทำไมวันนีู้่ๆ ถึโทร.มานัพรีมล่ะะุหมอ ไม่ยอมนัล่วหน้า ีนะที่ืนนี้พรีมไม่มีาน” พิริมาสาวเอสอร์นสวย่อว่า่อานเล็ๆ น้อยๆ อย่ามีริ หลัาเปิประูห้อพัที่โรแรมแห่หนึ่ให้เาเ้ามา านั้นเธอ็ผลัเาไปพิผนัห้อู่โมอย่าเร่าร้อน้วยารยำล้ามอ ลูบไล้ทั่วร่าเา อาีพอเธอนอาหน้าาสวยโเ่น ารำให้ไ้ว่าลู้าแ่ละน้อารอะไร ือารสร้าวามประทับใที่ะทำให้เธอไ้รับทิปามๆ บารั้อามาพอๆ ับ่าัวเลยทีเียว
อัเรไม่อบารูบปาสัเท่าไร เาอบให้เธอูบร่าายเามาว่า เพราะเามาพบเธอ้วยวามระหายอยาปลปล่อยให้ร่าายผ่อนลาย แ่เา็ไม่เยเอาเปรียบู่นอน ปรนเปรอสิ่ที่เธอ้อารอย่าถึใ่อนที่เาะทำเพื่อัวเอ แ่วันนี้เาูเนือยๆ ารระุ้นให้ลู้าึัไม่ใ่ประโยน์อเาเพียฝ่ายเียว เธอ็ะไ้อานิสส์าวามึะนออเา้วยเ่นัน
“ผมเพิ่ว่า” หมอหนุ่มยิ้มท่าทาอ่อนล้า
“เหนื่อยมาเหรอะ ั้นเ้าไป้าในันเถอะ พรีมะบีบนวใหุ้หมอรู้สึระุ่มระวย่ะ” สาวเอสอร์นสวยพูอย่าเอาใ
“อบุ”
“ไม่ไ้เอันสอเือนไ้แล้วมั้ะ พรีมีใัทีุ่โทร.มาหา วันนี้ถึิานอื่น พรีม็ะยเลิเพื่อุหมอ่ะ”
“่วหลัผมไม่่อยมีเวลา” หมอหนุ่มถอนใเบาๆ เาไม่ไ้บอพิริมาว่าเาแ่านแล้ว เพราะไม่ำเป็น้อบอ เธอเป็นมืออาีพเ็มใบริารไม่ถามอแนเินามและไม่เ้าไปวุ่นวายในีวิริ เามาหาเธอเมื่อร่าายเิวาม้อารามประสาผู้าย และถึอย่าไร็ามอนนี้เาเป็นายโส
ใ่ เาเป็นายโส โสอย่าน่าอนาถเสีย้วย เาประประันัวเอในใแล้วพ่นลมหายใร้อนๆ ออมา ารบหาอเาับพิริมาไม่มีารออเหรือพาไป้อปปิ้ เป็นารบหาเพื่อผลประโยน์่าอบแทน เป็นเ็ส์ที่ื่อสัย์ รไปรมา
เมื่อเินมาถึ้านในเธอ็ปลเสื้อผ้าอออย่ามีศิลปะ พิริมายืนระทระทวยะำลัถอเสื้อผ้าให้เา ผมสีน้ำาลแอเธอทิ้ัวลมานถึบั้นเอว เธอมีรูปร่าาม ทรวออวบให่ เอวิ่วอสะโพให่เหมือนมแ ใบหน้าสวยสะุา วาสีำหยาเยิ้ม แ่ทั้หมที่เาอบือวามใถึและ่าปรนเปรอ
เธอพาเาไปที่ห้อน้ำ ระหว่าที่รอให้น้ำอุ่นับน้ำเย็นผสมันนไ้ระับามที่้อาร เธอบริารเา้วยารใ้มือสอ้านวมับ ้านอ ไหล่ และ้นแนเพื่อให้ร่าายผ่อนลาย ะเียวัน็ถูไถนวลึร่าายเา้วยทรวออวบให่อเธอ านั้น็พาเาลไปในอ่าอาบน้ำ ทำวามสะอาร่าายเาอย่าถี่ถ้วน และสำรววามพร้อม
“ุหมอเป็นอะไรไปะ ูไม่่อยึัเหมือนทุรั้ วันนี้มีเรื่อเรียหรือะ หรือว่าถ้าพรีมทำอะไรไม่ถูใบอไ้เลยนะะ”
“เปล่าหรอ ผมอาะเรียน่ะ”
“ั้น็ปล่อยัวามสบายๆ เรามาสนุัน พรีมะพาุหมอึ้นสวรร์เหมือนทุรั้่ะ”
เมื่อึ้นาอ่าอาบน้ำเธอหุ้มัวเา้วยผ้าเ็ัวผืนให่ เ็เนื้อเ็ัวทั้เาและเธอนแห้่อนะเินลับไปที่เีย เธอเิวนเาให้ึ้นไปนอนหายบนเีย แล้วพิริมา็เริ่มเลียไล้ผิวายแ็แรที่อุม้วยมัล้ามเนื้อราวับะทสอบว่าเาผ่อนลายเ็มที่แล้วหรือยั เธอไล้ลิ้นเลียไปนถึหน้าท้อรู้สึพอใอย่ายิ่ที่เห็นเาทำาหรี่ปรือ วามแ็แร่พุ่ึ้นนถึหน้าท้อ ทว่าเมื่อเธอะรอบรอ้วยปาเหมือนอย่าที่เย เาลับผลัออ
“ยั่อน”
“ไ้่ะ” เธอโถมัวึ้นไปนอนเบียเา เอาปลายยอูันปรนเปรอปาเา อัเรไล้เลียใ้ฟันรูเบาๆ เมื่อเริ่มูแรๆ ร่าายเา็แ็ึึ้นอี
“อ่า... เสียวั่ะ ุหมอ ให้พรีมทำใหุ้หมอนะะ” พิริมาเลื่อนัวลอย่ารวเร็ว รอบรอเา้วยปา ูลืน ไล้เลียอย่านุ่มนวลเ็มอเ็มใปรนเปรอ
สาวเอสอร์ประหลาในแทบร้อออมา เมื่อแนแร่วัรัร่าโยไม่าฝัน พลิัวเธอล้านล่า เลื่อนึ้นทาบทับแล้วทรมาน้วยารรึเธอไว้นิ่ๆ ราวับโลหยุหมุน เธอิว่าบทะู่โมเา็่าใร้อน เธอยิ้มและรออย แ่แล้ว็้อผิหวั เาพลิัวลนอนะแหันหน้าหนีไปทาหนึ่
“ทำไมะุหมอ” พิริมาถามอย่าัน
“ผมอโทษ หยิบเินบนโ๊ะแล้วลับไปไ้ อบุมา”
อัเรทุบมือลบนที่นอนัุ้บ หลัาไ้ยินเสียประูห้อปิ ปิ หาเา้อารปลปล่อยวามเรีย ผู้หิที่ไหน็ไ้ที่มีหัว มีแน มีา และหน้าอ แ่ภาพอเอริมาผู้หิที่ไม่้อารเาลับผุึ้นมาในหัวใน่วเวลานั้น เธอไม่้อารเาแ่สำนึสุท้ายบอว่าถึอย่าไรเธอ็เป็นภรรยาอเา
หมอหนุ่มำทุวินาทีที่มีเธอในอ้อมแน ท่ามลาวามินั้นทำให้เาเินลับไปในห้อน้ำ อัเร้อารผ่อนลายัวเอ่อนลับบ้าน เาลับไปในสภาพนี้ไม่ไ้อย่าแน่นอน เป็นไปไม่ไ้เลยที่เาะไม่ปลุปล้ำเอริมาในืนนี้ เาอยาึมับรสาิอารสัมผัส อยาเห็นผิวาวๆ เปลี่ยนเป็นสีมพูระเรื่อ้วยแรปรารถนา อยาเฝ้ามอปิิริยา มอผิวสีมพูอมแบนหน้าอเวลาที่ประทับริมฝีปาลไป อยาเห็นารอบสนอ อยาเป็นนเล้าโลมนเธอพร้อมสำหรับเา อยาสัมผัสเล็บเธอิลบนแผ่นหลั ยามล้ามเนื้ออเธอบีบระับระหว่าารร่วมรั
มืออเาเร่ัหวะระั้น ยับไหวไปพร้อมับร่าเปลือยอเอริมาในินนาาร เธอำลันอนรอเาบนเีย เสียรวราอย่าเร่าร้อน ถ้าเธอยืนอยู่รนี้เาะึมาอาบน้ำ้วยัน ระมูบทั่วเรือนร่าท่ามลาสายน้ำอุ่นเป็นารเล้าโลม ะู่โม้วยนิ้วแ็แรอย่าอ่อนโยน เาเป็นนร่าให่ ันั้น เา้อทำให้เธอพร้อมเ็มที่สำหรับเา สัมผัสะบอให้รับรู้ถึารยอมรับอเธอ านั้นเาะ่อยๆ สอลึเ้าไป...
วามเรียาานทำให้หลายรั้ที่อัเรใ้เวลานานว่าะพบุปลปล่อย แ่ินนาารถึเอริมา ใบหน้าเธอระุ้นวาม้อารอเาไ้เป็นอย่าี เมื่อผสมผสานับินนาารว่าเาับเธอำลัร่วมรััน้วยแล้ว หมอหนุ่มถึับส่เสียราระหึ่มออมา
ินนาารอเาเร่าร้อนนไม่อา้านทาน ภาพหนุ่มสาวในห้อน้ำที่อบอวลไป้วยรีมอาบน้ำลิ่นุหลาบ ภายใ้สายน้ำาฝับัว ำลัร่วมรัเหมือนริมานเารู้สึไ้ เาใ้มือ้าหนึ่ยันผนัเอาไว้ สะโพระุไหวไปามแรยับอฝ่ามือ ร่าทั้ร่าแ็เร็ ลมหายใาห้ว ในัหวะสุท้ายเาเปิปาร้อออมา เ่าทั้สอ้าอ่อนแร รู้สึเหมือนอเหลวในร่าายถูปล่อยออมานหมสิ้น
อัเร้มมอพื้นที่มีสายน้ำอุ่นะล้าลบร่อรอย ินนาารทั้หลายเลือนหายไป เาออาห้อน้ำ้วยวามรู้สึผ่อนลายแ่ไม่สื่น ารมีเ็ส์เป็นารออำลัายที่ีอย่าหนึ่และเป็นวามสุอย่าหนึ่เ่นัน แ่ไม่ใ่รั้นี้เพราะเา้อ่วยเหลือัวเอ และมันทำให้เาโรธใรบานที่ทำให้เาอยู่ในสภาพน่าสมเพเวทนาแบบนี้
โปริาม่อพรุ่นี้่ะ
โถ... น่าสสารพี่หมอั ยัยเอ ทำให้พี่หมอออยาปาแห้มาเลยนะะเป็นยัไ่อนะ ลุ้นๆ ัน่ะ
เปิออยู่นะะ
ความคิดเห็น