คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 1.3 - อ้อมกอดคนใจร้าย (ทำเพื่อเธอ) (จบตอน)
เมนต์ๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ
๑
อ้อมกอดคนใจร้าย
สำหรับจอมทัพการแก้ปัญหานั้นง่ายราวกับปอกกล้วยเข้าปาก ผิดกับคนฟัง เธอเกลียดเวลาที่เขาใช้อำนาจบีบบังคับ
“รุ้งจะไม่ไปทำงานที่บริษัทฯ ของคุณทัพ”
หญิงสาวยืนกรานเสียงแข็ง
“อย่าดื้อกับฉันนะรุ้ง” จอมทัพกดเสียงต่ำน่าขนลุก รังสีความน่ากลัวแผ่กระจาย เหล่าสาวใช้ต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ดูเหมือนสงครามกลางโต๊ะอาหารกำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า
“หยุดเดี๋ยวนี้นะปลายรุ้ง!”
ยิ่งหัวเสียหนักเข้าไปใหญ่เมื่อคนตัวเล็กลุกหนีวิ่งขึ้นชั้นสองเอาดื้อๆ จอมทัพสบถคำหยาบก่อนปาผ้าเช็ดปากลงบนโต๊ะแรงๆ รีบสาวเท้าเดินตามร่างบางไปติดๆ ปลายรุ้งเร่งฝีเท้าเพื่อจะไปให้ถึงห้องนอนโดยไว ประตูกำลังจะปิดแต่ช้าไปกว่าจอมทัพที่พุ่งเข้ามาดันเอาไว้
“ออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง” เขาสั่งเสียงเข้ม ปลายรุ้งส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไม่ค่ะ รุ้งไม่มีอะไรจะพูดกับคุณทัพแล้ว” ในเมื่อเขาชอบบังคับเธอก็จะต่อต้านให้ถึงที่สุด เผด็จการเก่งนักมันก็ต้องเจอการดื้อรั้นแบบนี้ล่ะ
“รู้ใช่ไหมว่าถ้าฉันโกรธแล้วจะเป็นยังไง”
“รุ้งไม่รู้อะไรทั้งนั้น สิ่งเดียวที่รุ้งรู้ก็คือรุ้งเบื่อคุณทัพ ชอบขู่ชอบบังคับ ชอบวุ่นวาย”
“ปลายรุ้ง!” จอมทัพตวาดกร้าว ทุกสิ่งที่หล่อนพูดมาเหมือนตอกย้ำว่าเขาเป็นแค่ไอ้แก่จอมจุ้นจ้าน
“เธอจะอวดดีเกินไปแล้วนะ”
“คุณทัพปล่อยนะ อย่ามาดันประตูห้องนอนรุ้ง รุ้งไม่อยากคุย”
ปลายรุ้งพยายามใช้ร่างกายดันประตูเอาไว้สุดฤทธิ์ แต่สุดท้ายก็สู้แรงบ้าระห่ำของเขาไม่ไหว จอมทัพผลักทีเดียวร่างบางก็ซวนเซกองกับพื้น เขาใช้เท้าปิดประตูเสียงดังโครม ท่าทางป่าเถื่อนยิ่งทำให้ปลายรุ้งไม่ชอบ
“คุณทัพออกไปนะ” หล่อนชี้นิ้วไล่
“ไม่ออก” เขายียวนกลับ
“ออกไป!” ลืมตัวเผลอตะคอกใส่หน้าเขา และนั่นทำให้จอมทัพถึงกับหางตากระตุก
“เธอไม่มีสิทธิ์มาไล่ฉันนะปลายรุ้ง ที่นี่มันบ้านของฉัน เธอเป็นแค่คนอาศัยอย่าลืม!” ร่างบางสะอึกหลังได้ฟังคำพูดตอกย้ำสถานะ ขอบตาร้อนผ่าวยืนจ้องหน้าเขานิ่ง
นั่นสินะ… เด็กกำพร้าอย่างเธอมีสิทธิ์อะไรไปไล่เขา ช่างไม่เจียมตัวเอาเสียเลย คนอย่างคุณทัพจะอยู่ตรงไหนก็ได้ในเมื่อเขาคือเจ้าของอาณาจักรคฤหาสน์แห่งนี้ เธอต่างหากที่ควรไป ไม่ควรอยู่ให้รกหูรกตา
“รุ้งไม่เคยลืมว่ารุ้งเป็นใคร” พยายามอย่างที่สุดเพื่อกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลต่อหน้าคนใจร้าย จอมทัพเริ่มรู้สึกตัวว่าพูดแรงเกินไป เขาเอื้อมมือรั้งร่างเล็กมากอดไว้ ลูบเรือนผมนุ่มแผ่วเบา
“ขอโทษ”
ไม่บ่อยนักที่คนอย่างเขาจะเอ่ยคำว่าขอโทษ ปลายรุ้งมีปมกับเรื่องนี้มาก ความที่เป็นเด็กในอุปการะของจอมทัพทำให้เธอต้องเผชิญกับคำพูดดูถูกมากมาย หลายคนประณามว่าเป็นเพียงกาฝากที่มาอาศัยบารมีความร่ำรวยของเขา ถูกเพื่อนๆ ในโรงเรียนล้อว่าเป็นเด็กกำพร้า ถูกมองด้วยสายตาหยามเหยียดจากเหล่าไฮโซมีชื่อเสียง จอมทัพไม่เคยรับรู้ถึงความยากลำบากที่คนตัวเล็กเผชิญ จนกระทั่งแอบเห็นเด็กสาวนั่งร้องไห้เพียงลำพังจึงไตร่ถาม รู้ความก็ฉุนเฉียวหนัก อยากไล่จัดการพวกปากไม่มีหูรูดให้สิ้นซาก แต่ปลายรุ้งช่างมีจิตใจเมตตานัก หล่อนขอร้องไม่ให้เขาเอาเรื่องกับคนพวกนั้น จำต้องปล่อยผ่านและเลือกที่จะใส่ใจกับความรู้สึกของเธอมากขึ้นนับตั้งแต่วันนั้น
“คุณทัพออกไปก่อนได้ไหมคะ รุ้งอยากอยู่คนเดียว”
ปลายรุ้งปาดน้ำตาทิ้งเหมือนเด็กน้อยถูกผู้ใหญ่รังแก จอมทัพไม่ยอมปล่อยร่างนุ่มนิ่มห่างอก เขายังคงกอดเธอไว้อยู่อย่างนั้น
“คุณทัพคะ รุ้งอึดอัด”
ปลายรุ้งบอกเสียงอู้อี้ พยายามขืนร่างกายไม่ให้ปะทะอกกว้างไปมากกว่านี้ แต่พละกำลังของเขานั้นมีมากกว่า จอมทัพกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเก่า เนียนสูดดมกลิ่นหอมละมุนจากเรือนกายบริสุทธิ์ มุมปากหยักยกยิ้มพึงพอใจ ปลายรุ้งของเขาน่าทะนุถนอมเหลือเกิน
“บ้าฉิบ!” เสียงเข้มสบถเมื่อเสียงเรียกเข้าจากมือถือเครื่องโปรดขัดจังหวะการแนบชิด เห็นรายชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอเขารู้ทันทีว่าปลายสายต้องการคุยเรื่องใด แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องสำคัญที่เขาสั่งให้ไปทำ จอมทัพเปิดประตูออกไปคุยที่ระเบียงด้านนอก สีหน้าแววตาเคร่งเครียด พอร่างสูงเดินกลับเข้ามา ปลายรุ้งก็รีบยิงคำถามใส่ทันที
“ใครโทร. มาหรือคะ” ปกติไม่ใช่คนจุ้นจ้าน แต่ความรู้สึกมันบอกว่าสายเมื่อครู่นี้เกี่ยวข้องกับเธอโดยตรง
“เลขาฯ โทร. มาสรุปรายงานการประชุมให้ฟัง” จอมทัพปดหน้านิ่ง ไม่แสดงพิรุธให้เป็นที่น่าสงสัย
“คุณทัพคะ คนขับแท็กซี่ที่คุณทัพ เอ่อ…” ปลายรุ้งไม่กล้าเอ่ยคำว่า ‘ยิง’ ออกมา
“มันตายแล้ว” สีหน้าแววตาเยือกเย็น ปลายรุ้งหน้าซีดฉับพลัน
“คุณทัพฆ่าเขาหรือคะ”
จอมทัพมองปฏิกิริยาของคนตัวเล็กแล้วเครียดจัด ไม่ต่างจากที่คิดเอาไว้ ปลายรุ้งคงทำใจไม่ได้ที่เห็นด้านมืดของเขา
“มันสมควรตาย!” น้ำเสียงเหี้ยมโหดหาได้อาทรไม่ เขาพูดราวกับชีวิตคนคือผักปลาที่จะจับโยนหรือทำร้ายยังไงก็ได้
จอมทัพเลือดเย็นเกินไปแล้ว ปลิดชีพคนทั้งคนแต่กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“มันทำร้ายเธอ ขยะสังคมแบบมันไม่ควรปล่อยไว้ให้เป็นภัยต่อผู้อื่น” เขาไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดต่อสิ่งที่ทำลงไป การจะปกป้องดวงใจจากอันตราย ต่อให้ต้องใช้วิธีเลวทรามมากกว่านี้เขาก็พร้อมยินดีทำโดยไม่ลังเล
“แต่คุณทัพก็ไม่ควรตัดสินชีวิตใครด้วยความวู่วาม คนทำผิดควรปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกฎหมายจัดการ”
“อย่าโลกสวยไปหน่อยเลยปลายรุ้ง โลกใบนี้มันโหดร้ายกว่าที่เธอคิด เด็กน้อยไร้เดียงสาอย่างเธอจะไปรู้อะไร”
ให้ตายดับ! พฤติกรรมและคำพูดของหล่อนกำลังทำให้เขานึกถึงอดีตอันแสนขมขื่นของตัวเอง
“แล้วผู้ใหญ่อย่างคุณทัพคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันถูกต้องแล้วหรือคะ” เป็นการย้อนถามได้เจ็บแสบนัก จอมทัพหน้าชาไปชั่วขณะ
“การกระทำของคุณทัพช่างป่าเถื่อนและไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง แบบนี้จะมีกฎหมายไว้เพื่ออะไรในเมื่อคนบางคนยังใช้อารมณ์โทสะเป็นที่ตั้ง ในฐานะที่รุ้งเป็นเหยื่อ รุ้งเองก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน แต่รุ้งก็ไม่อยากให้เขาตายด้วยน้ำมือของคุณทัพ รุ้งไม่อยากเห็นคุณทัพทำบาป”
เพียงเห็นน้ำตาเม็ดโตไหลรินหัวใจที่ว่าแน่พลันอ่อนยวบ นิ้วโป้งหนาเกลี่ยเช็ดหยดน้ำตาบนแก้มนุ่มด้วยท่าทีอ่อนโยน ปลายรุ้งโผกอดร่างสูง ซุกใบหน้าสู่อกกำยำอันเต็มไปด้วยความดิบเถื่อน จอมทัพมีอิทธิพลล้นฟ้าเพียงใดนั้นทราบดี เรื่องเมื่อคืนไม่มีทางส่งผลร้ายต่อเขา กลิ่นคาวเลือดถูกกลบฝังไปพร้อมกับดวงวิญญาณผู้โชคร้าย
“ที่ฉันทำลงไปทั้งหมดมีเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้น” ไม่จำเป็นต้องพูดให้มากความ การกระทำของเขาชัดเจนที่สุด
“รุ้งขอบคุณคุณทัพ รุ้งรู้ซึ้งถึงเจตนาของคุณทัพ แต่สัญญากับรุ้งได้ไหมว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่มือของคุณทัพจะเปื้อนเลือด”
แม้รู้อยู่เต็มอกว่าเขาทำเพื่อปกป้อง แต่การเข่นฆ่าไม่ใช่หนทางแก้ปัญหาที่แท้จริง มนุษย์ควรมีทางออกที่ดีกว่านี้
คำขอของปลายรุ้งสร้างความหนักใจแก่จอมทัพ เหตุการณ์ภายภาคหน้าจะเป็นเช่นไรไม่อาจหยั่งรู้ อาจมีความจำเป็นบางอย่างที่บีบบังคับให้เขาต้องใช้วิธีขั้นเด็ดขาด เส้นทางของเขาไม่ได้สวยหรูอย่างที่หล่อนคิด ปลายรุ้งจะรู้หรือไม่ ว่าสองมือที่โอบกอดเธออยู่ตอนนี้เคยผ่านเรื่องเลวร้ายอะไรมาแล้วบ้าง
“คุณทัพสัญญากับรุ้งสิคะ”
เจ้าหล่อนเร่งเร้าเอาคำตอบ จอมทัพถือเรื่องสัจจะเป็นที่หนึ่ง หากได้รับการยืนยันจากปากของเขา เธอก็คงเบาใจไม่น้อย
“ฉันสัญญา”
E-Book เทพบุตรร้ายคลั่งรัก มาแล้วค่า
ฝากติดตามความรักแซ่บๆ หวานๆ
ของ คุณทัพ ♥ น้องรุ้ง ด้วยนะคะ
ฝากแฟนเพจนิยายด้วยนะคะ
ความคิดเห็น