คู่หมั้นตัวร้ายขอหนีไปปราบปีศาจ!

ลำดับตอนที่ #43 : ภาคย้อน 1 : ก่อนจะเป็นชิราคาวะเเละมิซึกิ (พิเศษ)

พิเศษ 1 

กล่าวถึงเรื่องราวเมื่อห้าพันปีก่อน  เทพเจ้ามังกรนามว่ากงหยวนใช้พลังเวทของตนสร้างโลกใบนี้ขึ้นมา  พระองค์ทรงแบ่งโลกออกเป็นสามส่วน  คือ...สรวงสวรรค์  โลกมนุษย์  และโลกใต้พิภพ

....ทว่าเมื่อโลกถือกำเนิดแบบสมบูรณ์  เทพมังกรกงหยวนกลับต้องสิ้นชีพลง  ร่างกายของพระองค์กลายเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ตั้งตระหง่านอยู่ในเขตต้องห้ามของสวรรค์

มังกรเทพและเหล่าทวยเทพล้วนอาศัยอยู่บนสรวงสวรรค์ทั้งเก้าแห่ง  เหล่าทวยเทพต่างต้องพึงพาพลังทางจิตวิญญาณของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เพื่อรักษาความเป็นนิรันดร์ของร่างกาย

เป็นเวลากว่าห้าพันปีที่ผู้นำของเหล่าทวยเทพจะถูกเลือกทีละคน....จากบุตรของพระเจ้าซึ่งถือกำเนิดจากต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์

.........

ในปีนี้องค์ชายที่ถือกำเนิดมีอยู่สี่พระองค์  ผู้นำเทพเจ้าองค์ปัจจุบันมีคำสั่งให้ส่งทารกทั้งสี่ไปอยู่ในการดูแลของอาจารย์ที่ต่างกัน

องค์ชายชุงวาถูกส่งมาอยู่ในการดูแลของเฟยหลง  อาจารย์หนุ่มผู้เชี่ยวชาญเรื่องการต่อสู้และการร่ายพระเวท  ในอดีตเฟยหลงเคยเป็นหนึ่งในองค์ชายที่เกือบได้ขึ้นเป็นผู้นำของเหล่าเทพ  แต่เพราะไม่อาจเอาชนะผู้เป็นพี่ชายได้...เขาจึงกลายมาเป็นอาจารย์แทน

....นี่นับเป็นครั้งแรกที่เฟยหลงได้รับหน้าที่ให้ดูแลองค์ชายในวัยทารก  จนกว่าองค์ชายชุงวาจะอายุ 18 ปีบริบูรณ์  ชายหนุ่มต้องคอยกีดกันเพื่อไม่ให้พระองค์ออกไปพบเจอโลกภายนอก

เฟยหลงทอดสายตามองทารกน้อยในอ้อมแขนด้วยความเอ็นดู  องค์ชายชุงวาดูสดใสยิ่งนัก....มือเล็กชูป้ายชื่อของตนขึ้นพร้อมกับโบกสะบัดมันไปมา  ราวกับต้องการให้ผู้ที่อุ้มได้เห็น  เขามังกรอันเล็กๆของชุงวาเป็นสีทองอร่าม  เช่นเดียวกับนัยน์ตาเรียวคมของเขา

“หนักหรือไม่?”

ราชาแห่งทวยเทพเอ่ยถามผู้เป็นน้อง  แต่อาจารย์หนุ่มกลับส่ายหัวแทนคำตอบ

เหล่าบริวารที่ยืนดูต่างก็รู้สึกแปลกใจที่องค์ราชาถึงขั้นมาส่งองค์ชายเล็กด้วยตัวเอง  ในขณะที่องค์ชายคนอื่นๆถูกนำไปส่งโดยบริวารเพียงห้าหกคนเท่านั้น

...แต่เพราะสัญลักษ์สีแดงซึ่งปรากฎอยู่กลางหน้าผากขององค์ชายชุงวา  บริวารบางตนจึงพอจะเดาออกว่าองค์ชายน้อยมีพลังมากมายเหนือคนานับ

“เสี่ยวจงหัว....นับจากนี้เขาจะอยู่กับข้า”  เฟยหลงเรียกทารกน้อยด้วยชื่อใหม่

แม้ราชาของเหล่าเทพจะรู้สึกขัดใจที่เฟยหลงไม่ยอมเรียกบุตรชายของเขาตามชื่อที่เขาตั้งให้  แต่เพราะเห็นว่าบุตรตัวน้อยดูจะชื้นชอบชื่อใหม่เสียเหลือเกิน  ราชาเเห่งทวยเทพจึงทำได้แค่เงียบไว้

“หากเขาอายุ 17 ปี  ข้าจะมาทดสอบเขา  เพื่อดูให้แน่ชัดว่าเขาเหมาะกับตำแหน่งองค์ชายจริงๆหรือไม่”

ว่าจบร่างแข็งแรงกำยำในชุดสีทองอร่ามพร้อมด้วยเหล่าบริวารก็หายวับไปทันที

...................................

เฟยหลงคอยสั่งสอนจงหัวในเรื่องต่างๆ  จนกระทั้งองค์ชายน้อยอายุ 16 ปี  เขาเป็นเด็กที่แตกฉานเรื่องการเรียนและการต่อสู้เป็นอย่างมาก  ทว่าในทุกๆวันจงหัวกลับพยายามหาวิธีออกจากที่แห่งนี้  เพื่อหวังจะท่องเที่ยวไปในโลกภายนอก....

วันนี้เฟยหลงต้องเดินทางไปร่วมประชุมที่สภาเทวะ  ทำให้จงหัวเริ่มแผนการที่จะหนีออกจากเขตแดนเทพได้ง่ายยิ่งขึ้น  มังกรหนุ่มจัดแจงขุดหลุมจนกระทั้งมันทะลุไปยังดินแดนของมนุษย์  ร่างสูงโปร่งกระโดดลงมาโดยไม่สนใจว่าเบื้องล่างจะมีอะไรรอคอยเขาอยู่

ขณะเดียวกัน  ณ  อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่

หมิงหยุนหวงกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ในห้องอาบน้ำส่วนตัว  ร่างเปลือยเปล่าของนางไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหนเพราะความรู้สึกนึกคิดกำลังลอยล่องไปไกลแสนไกล

ตู้ม!!!

เสียงวัตถุลึกลับตกลงมาในอ่างอาบน้ำ  หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ  สายตาของนางจับจ้องบริเวณกลางอ่างน้ำด้วยความสงสัย

“กรี๊ดดดด!!!!”  หยุนหวงรีบนั่งลงในน้ำพร้อมกับกอดร่างกายของตนไว้แน่นเมื่อเห็นว่าวัตถุที่ตกจากฟ้าคือบุรุษ! “ทะ....”

จงหัวรีบพุ่งตัวเข้ามาปิดปากสตรีเบื้องหน้าเมื่อเห็นว่านางกำลังอ้าปากตะโกนเรียกนางกำนัลที่ดูแลอยู่รอบนอก

หมิงหยุนหวงหน้าแดงแปร๊ดนางไม่เคยเปลือยกายต่อหน้าบุรุษมาก่อน  หญิงสาวถลึงตามองบุรุษปริศนาด้วยความโกรธ  แต่เขากลับทำหน้าตาเรียบเฉยแถมยังกล้าประสานสายตากับนางโดยไม่มีความเกรงกลัวเลยสักนิด

เสี่ยวจงหัวเองก็รู้สึกอายไม่ต่างกัน  มังกรหนุ่มไม่นึกมาก่อน....ว่าตนเองจะตกลงมาในอ่างอาบน้ำของสตรีประหลาดคนนี้

“เจ้าคงอาย....เราขออภัยที่เข้ามาในที่ของเจ้าแบบสุ่มสี่สุ่มห้า”  เขากระซิบบอกนางเสียงแผ่วก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าชุดคลุมสีฟ้าที่วางอยู่มาคลุมร่างเปลือยเปล่าของนาง

“อ่อยอ้าอะ!”  หยุนหวงพยายามดิ้น  หญิงสาวไล่สายตามองบุรุษตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง

“หากเราปล่อย  เจ้าต้องเงียบ  เราสัญญาว่าเราจะไปจากที่นี่”

หากหลงเชื่อบุรุษตรงหน้านางก็คงโง่เกินคน  แม้ว่าเขาจะหล่อเหลาหรือแต่งตัวดีแค่ไหน   แต่เพราะเขากล้าเข้ามาในที่ของสตรี...นางจึงคิดว่าบุรุษตรงหน้าก็ไม่ต่างจากโรคจิตดีๆนี่เอง!

“บอกเราสิว่าเจ้าจะไม่ตะโกนหากเราปล่อยมือ”

นางพยักหน้าหงึกหงักแทนคำตอบ

หากเขาปล่อย...นางจะแหกป้องร้องทันที

มือใหญ่ค่อยๆเลื่อนออกจากริมฝีปากนุ่มสีแดงระรื่อช้าๆ  นัยน์ตาสีทองสุกใสจ้องประสานกับนัยน์ตาสีแดงเพลิงของนางด้วยความหลงใหลระคนแปลกใจ

จงหัวไม่เคยรู้มาก่อนว่ามนุษย์ธรรมดาทั่วไปจะมีผมสีขาวราวหิมะ  และนัยน์ตาสีแดงราวกับสีของทับทิมเม็ดงามอย่างสตรีตรงหน้า

“ช่วยด้วย!  ใครอยู่ข้างนอกมาช่วยข้าที!!!”

เสียงใสตะโกนลั่นก่อนที่นางกำนัลประมาณสิบกว่าคนจะกรูกันเข้ามาในอ่างอาบน้ำ  แต่ก่อนที่พวกนางจะได้เดินผ่านผ้าม่านผืนโปร่ง  ร่างของพวกนางก็พากันสลบไสลไปซะก่อน

“เป็นอะไรไป?  ฟื้นสิ!”  หยุนหวงเบิกตากว้างด้วยความตะลึง  นางกลัว...ทว่าไม่กล้าพอที่จะก้าวขาหนี

“เราบอกเจ้าว่าห้ามตะโกน...”

เสียงทุ้มที่เอ่ยออกไปช่วยเรียกสติของหยุนหวงให้กลับมาจ้องมองชายหนุ่มอีกครั้ง

หญิงสาวลูบคางของตนก่อนจะยืนหน้าไปใกล้ชายหนุ่มในชุดสีดำ  “ท่าน....ไม่ใช่มนุษย์สินะ?....ถึงว่าล่ะทำไมถึงเข้ามาที่นี่ได้”

ดวงตาเรียวคมกดลงมองสตรีน้อยตรงหน้า  คำพูดของนางราวกับมีสิ่งใดแอบแฝงอยู่  ทำให้จงหัวรู้สึกสงสัยยิ่งนัก

“....เราเป็นเทพมังกร”

“แสดงว่าท่านเป็นหนึ่งในองค์ชายพวกนั้นสินะ  แล้วเคยมาแถวนี้บ้างหรือไม่?”

“เราไม่เคยไปที่ใด”

“ดี!  อยากได้คนพาเที่ยวมั้ย  ข้าสัญญาว่าจะพาท่านเที่ยว...แลกกับที่ท่านพาข้าออกไป”  หญิงสาวมีท่าทีลิงโลดมากกว่าครั้งแรกที่เจอกัน   เพราะท่าทางของบุรุษตรงหน้าดูราวกับคนที่ไม่เคยก้าวขาออกจากบ้านเลยด้วยซ้ำ  “โลกภายนอกกับที่ที่ท่านอยู่มันไม่เหมือนกัน  หากไปเพียงผู้เดียวท่านต้องซวยแน่ๆ”

“......”

“ขอถามหน่อยได้มั้ย....ท่านเคยก้าวขาออกจากบ้านกี่ครั้ง?”

ชายหนุ่มส่ายหัวแทนคำตอบ

.......................................................

          ***ขอบคุณมากนะคะสำหรับหลายๆคนที่ไม่ทิ้งไรท์ไปไหน  ^_^  ตั้งเเต่ลงคำว่าจบมีนักอ่านอันเฟบนิยายไปเยอะมาก T_T

          สำหรับตอนพิเศษนี้จะเป็นภาคอดีตของทั้งสองคน  ซึ่งไรท์เคยเกริ่นเเละทิ้งปมไว้ (ตอนที่ทั้งสองขึ้นไปพิชิตสวรรค์ ฮ่าๆๆ)  ที่เอามาลงเพราะมีคนถามถึง อิๆ  เเต่ต้องขอโทษที่ช้านะคะ  อนึ่งเพราะไรท์ไปเปิดนิยายอีกเรื่องไว้ ท่านอ๋อง ท่านอย่ามารักข้า!  เเละไรท์เข้าโรงพยาบาลเพราะมีปัญหาเลือดออกในทางเดินอาหาร (ในกระเพาะอาหารค่ะ  ดีนะที่หมอบอกว่าไม่ร้ายเเรง T_T)

          สำหรับตอนพิเศษไรท์จะค่อยๆเก็บรายละเอียดทีหลังนะคะ  เพราะเนื้อหาค่อนข้างอยู่ในสถานะพล็อตลำดับเเรก (ในความคิดไรท์)  รายละเอียดในเรื่องยังต้องสาธยายเพิ่มอีกมากกกกก

(เเนะนำตัวละครหลักของภาคนี้)

เครดิตเเละชื่อเรื่องอยู่ในภาพนะจ้ะ

เสี่ยวจงหัว

(ยังไม่เป็นหนุ่ม  สำหรับไรท์เขายังเป็นเด็ก อิๆ)

องค์ชายมังกรผู้อยู่ในคำทำนาย  ไม่เคยออกมาพบโลกภายนอก  ซ่อนความรู้สึกเก่งมักทำใบหน้าเรียบเฉยอยู่เสมอ

หลิงหยุนหวง

กิเลนเทพซึ่งถูกขังอยู่ตำหนักพิภพ  ติดสถานะกำลังเตรียมตัวเพื่อร่วมคัดเลือกเป็นพระชายาของว่าที่ราชาแห่งทวยเทพ

มีเบื้องหลังค่อนข้างซับซ้อน