ตอนที่ 5 : เดือนที่ 4 : วิถีติ่งสายเนิร์ด
UNISTAR ✦ เดือน.กลบ.ดาว ✦
- เดือนที่ 4 : วิถีติ่งสายเนิร์ด -
(เครดิตภาพ : stmed.net)
ถ้าผมไม่ใช่ยูนิตี้ ไม่ใช่เมนด้อมนางนวล
ในวันปกติทั่วไป ผมก็คือ ยุธิภัค นักเรียนทุนคะแนนท็อปอันดับ 1 ของรุ่นในคณะวิศวะ
ผมเข้าเรียนตรงเวลา ตั้งใจเรียนทุกคาบ ต่อให้วิชาไหนผมมั่นใจว่าจะสอบได้คะแนนเต็มหรือเกือบเต็ม ผมก็ยังไม่สามารถโดดได้อยู่ดี เพราะเป็นนักเรียนทุน จึงควบคุมความประพฤติตัวเองและต้องเกรงใจอาจารย์ผู้สอน นอกจากนั้น พ่อผม...ก็ยังเป็นศาสตราจารย์ รองอธิการบดีของมหา’ลัยนี้ด้วย
เนื่องจากมหา’ลัยของผมเป็นมหา’ลัยนานาชาติ อาจารย์ที่สอนบางท่านเป็นอาจารย์ต่างชาติ บางวิชาก็เป็นอาจารย์ไทย แต่ทุกวิชาจะสอนและใช้ตำราเรียนเป็นภาษาอังกฤษ
ผมถือว่าค่อนข้างได้เปรียบเรื่องภาษา เนื่องจากตั้งแต่เด็กแล้ว เวลาผมอยู่ที่บ้าน พ่อกับแม่มักจะบังคับให้ผมพูดภาษาอังกฤษ ผมใช้ภาษาไทยเฉพาะตอนอยู่โรงเรียนหรือคุยกับเพื่อนเท่านั้น เพื่อนบางคนยังเข้าใจผิดนึกว่าพ่อแม่ผมเป็นชาวต่างชาติเลย จริงๆ ก็เป็นคนไทยนี่แหละครับ แต่ไปเรียนจบต่างประเทศมา
วิชาของคณะวิศวะปีหนึ่ง ส่วนใหญ่ก็มีเคมี คณิต ฟิสิกส์ เขียนแบบพื้นฐาน เขียนโปรแกรมพื้นฐาน ทุกวิชาผมมีเตรียมพื้นฐานดีอยู่แล้วตั้งแต่สมัยมัธยม จึงไม่ใช่เรื่องยากเลยที่ผมจะสอบผ่านได้คะแนนดี
ยุธิภัค สมควรมีเวลาว่างไปติ่งพี่ซีเยอะๆ แต่มันไม่ใช่แบบนั้นน่ะสิ
เพราะผมเป็นหัวกะทิของรุ่น ผมจึงมีหน้าที่ช่วยเหลือเพื่อนๆ ในชั้นเรียน ต้องช่วยแปลเลคเชอร์หรือบทเรียนในหนังสือให้เพื่อนที่อังกฤษไม่แข็ง ช่วยเก็งข้อสอบให้เพื่อนที่พื้นฐานไม่แน่น แต่ความจริงแล้ว ผมก็ชอบทำนะครับ ถือเป็นการทบทวนไปในตัว เพราะยังไงผมก็ต้องอ่านและสรุปให้ตัวเองเข้าใจอยู่แล้ว แบ่งปันเพื่อนด้วยก็ยิ่งดี ถือเป็นการเข้าสังคมโดยที่พ่อแม่ผมไม่มองว่าทำเรื่องไร้สาระด้วย
แต่หน้าที่หลักสำคัญจริงๆ คือ ช่วงหลังเลิกเรียน รวมถึงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ มีรุ่นพี่ที่รู้จักเปิดสถาบันกวดวิชา เขาเรียกให้ผมไปช่วยติวเด็กสอบเข้ามหา’ลัย ผมได้เหมารวบสอนหลายวิชา ทั้งภาษาอังกฤษ คณิตศาสตร์ เคมี และฟิสิกส์ ถึงแม้งานค่อนข้างเหนื่อย แต่นี่เป็นแหล่งรายได้หลักให้ผมเปย์พี่ซี ผมจึงไม่เคยปฏิเสธ
พ่อแม่ผมไม่เคยอนุญาตให้นำเงินไปใช้จ่ายเรื่องไร้สาระ แต่เพราะผมมีงานเสริมสอนพิเศษนี่แหละ ผมจึงสามารถเป็นด้อมนางนวลแบบลับๆ เช่นทุกวันนี้
“ยู นี่นายไปงานแฟนมีตติ้งยูนิสตาร์มาหรือเปล่า”
เพื่อนร่วมชั้นเอ่ยถาม ทำให้ผมที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ ถึงกับสะดุ้งเฮือก
เดี๋ยวนะ ทำไมเพื่อนถึงถามแบบนั้นเล่า เฮ้ย
ไม่ได้ๆ ผมจะต้องกลับมาวางมาดเป็นยุธิภัคเด็กเนิร์ด
ผมทำท่าขยับแว่นหนาเตอะ ขยี้ผมยุ่งๆ ที่ไม่ได้จัด แสร้งทำเป็นหัวเสียกับคำถาม แล้วตอบด้วยเสียงเคร่งขรึมสั้นๆ ว่า
“ไร้สาระ”
นั่นแหละครับ ตัวตนของผมในโลกความจริง ซึ่งมันก็ไม่ใช่นิสัยจริงๆ ของผมหรอก แต่เพราะว่าพ่อแม่ผมค่อนข้างเข้มงวด ผมเหมือนถูกขีดให้เดินตามเส้นทางที่พ่อแม่วาดฝันตั้งแต่เด็ก ความจริงผมก็ชอบเรียนนะ ไม่ติดอะไรหรอก แต่บางครั้งมันก็มีอึดอัดบ้าง
ผมเหมือนถูกจับตามองตลอดเวลา ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้ว เพราะผู้อำนวยการโรงเรียน และอาจารย์ประจำชั้น ต่างก็เป็นเพื่อนสนิทแม่ผมทั้งนั้น คราวนี้สอบเข้ามาเรียนมหา’ลัย อาจารย์ทุกคนในคณะก็เกรงอกเกรงใจพ่อผมที่เป็นรองอธิการบดี จนผมไม่แน่ใจว่าจะมีอาจารย์ท่านไหนไปรายงานเรื่องผมกับพ่อมั้ย
แค่มีครั้งหนึ่งสมัยมัธยม ผมโดนรุ่นพี่ในโรงเรียนลากไปเน็ตคาเฟ่ ชวนเล่นเกมออนไลน์ พ่อผมรู้เข้านะ โดนบ่นหูชาสามวันติด ด้วยประโยคซ้ำๆ ว่า ‘Stop being useless, focus on studying. (หยุดทำตัวไร้ประโยชน์ โฟกัสแต่เรื่องเรียน)’ แถมส่วนรุ่นพี่คนนั้นก็โดนพ่อผมเรียกไปคุยตัวต่อตัว จนไม่กล้ามาชวนผมอีกเลย
เพราะผมเบื่อจะฟังพ่อย้ำประโยคเดิมๆ และกลัวคนอื่นจะเดือดร้อนไปกับผม ผมจึงต้องวางตัวให้สมกับเป็นลูกชายของรองอธิการบดี โชคดีว่าผมขออนุญาตพ่อมาอยู่หอพักคนเดียวได้สำเร็จ จึงไม่ต้องทนอึดอัดอยู่บ้านตลอดเวลา เหตุผลเดียวที่พ่อยอม เพราะผมอ้างว่าเอาเวลาที่เสียไปกับการเดินทางมาตั้งใจอ่านหนังสือเรียนดีกว่า พ่อผมก็เห็นด้วย
“ถามอะไรของเธอ อย่างยูเนี่ยนะ จะไปงานยูนิสตาร์ แค่เล่นเกมมือถือยังไม่เล่นเลย” เพื่อนอีกคนแก้ต่าง
“ก็เนี่ยดูสิ เพจยูนิสตาร์เขาลงภาพแฟนบอย ผู้โชคดีที่ได้รับของขวัญจากพี่ซีอ่ะ คนนี้หน้าคล้ายยูอยู่นะ”
ผมฟังแล้วหน้าซีดเหงื่อตกทันที ภาพผมงั้นเหรอ เฮ้ย!
ผมเหลือบมองไปยังหน้าจอมือถือของเพื่อน มีภาพของผมที่กำลังชูมือชูไม้ด้วยความดีใจอยู่กลางฮอลล์
ม่ายยย ทำไม...ตากล้องช่างโหดร้ายขนาดนี้ ถ่ายภาพผมมาทำมายยย
“เหมือนยูตรงไหน โธ่” เพื่อนผมหยิบมือถือมาเทียบกับหน้าผม
“คนนี้ในภาพ ไม่ใส่แว่น ทรงผมชิคมาก โกนหนวดเกลี้ยงเกลา เสื้อผ้าก็อินเทรนด์ ไม่ใกล้เคียงกับยุธิภัคเลยสักนิด”
ผมลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก ดีที่การแปลงโฉมของผมยังสามารถตบตาทุกคนได้
“อืม ก็จริงนะ” เพื่อนอีกคนพยักหน้า “แค่เห็นแล้ว มันนึกถึงเฉยๆ นี่นา”
ในเมื่อเพื่อนผมไม่เชื่อว่าผมเป็นติ่งยูนิสตาร์แล้ว ผมก็ยิ่งต้องเสริมความไม่เชื่อเพิ่ม
“ถ้ามีเวลาว่างขนาดนั้น เอาเวลามาอ่านหนังสือดีกว่ามั้ย” ผมแสร้งทำเป็นไม่สนใจ
“หู้ยยย แต่ไปดูไอดอล ก็เป็นการพักผ่อนนะ” เพื่อนผมแย้ง
ใช่แล้ว การได้เห็นความสวยของพี่ซี เป็นการผ่อนคลายที่ดีเยี่ยม
แต่...ไม่ได้ๆ ผมห้ามเออออไปกับเพื่อน
“ถ้าจะเสียเงินให้ใครไม่รู้ สู้ซื้อหนังสืออ่านดีกว่า”
พูดเองก็เจ็บเองเหลือเกิน ผมเสียเงินเปย์พี่ซีไปตั้งเท่าไหร่แล้วนะ นับไม่ถ้วนแล้ว แต่ก็ทำด้วยความเต็มใจทั้งนั้น
“โธ่ ยูไม่เข้าใจ การชอบไอดอล มันก็มีความสุขนะ” เพื่อนผมก็ยังไม่หยุด เท่าที่สังเกตมา ผมรู้ว่าเพื่อนคนนี้เป็นติ่งเดือนครึ่งเสี้ยว
รู้เว้ย เข้าใจเว้ย ผมตอบเพื่อนในใจ แต่กูต้องรักษาภาพลักษณ์เว้ย
“คุยเรื่องไร้สาระจบยัง ไม่งั้นไปอ่านเองนะ” ผมขู่เพื่อนซะเลย
“ม่าย โอเค โอเค หยุดแล้วก็ได้ ยูช่วยติวให้หน่อย” เพื่อนอ้อนวอน
ชีวิตของผม มันก็วนเวียนอยู่แบบนี้แหละครับ ไปเรียน ช่วยติวเพื่อน สอนพิเศษ กลับมาทบทวนบทเรียน แล้วก็แอบส่องไอจีพี่ซีอย่างลับๆ
ผมคิดว่าพี่ซีไม่ค่อยชอบเล่นโซเชียล อาจเล่นเยอะกว่าพี่อินนิดหน่อย แต่ก็ถือว่าน้อยเมื่อเทียบกับยูนิสตาร์คนอื่น เพจเฟสบุ๊คพี่ซี มักเป็นแอดมินของต้นสังกัดตั้งโพสต์ ส่วนทวิตเตอร์นานๆ พี่ซีก็จะทวิตอะไรสักอย่าง พี่ซีคงไม่ค่อยมีอะไรให้บ่น มีแค่ไอจีที่พี่ซีพยายามอัปรูปลงวันละสามครั้ง ได้ยินว่าเป็นกฎของต้นสังกัดที่ต้องอัปเดตให้แฟนๆ ติดตามสม่ำเสมอ
ในไอจีพี่ซี วันนี้พี่ซีอยู่ประจำวอร์ดที่โรงพยาบาล เห็นพี่ซีอัปรูปเซลฟี่สวมเสื้อกาวน์ พี่หมอซีสุดสวยชวนหลงใหล ผมจึงใช้ไอจีที่ช่ือว่า Yuki_Sea ไปเมนต์ให้พี่ซี ไอจีนี้สำหรับติ่งโดยเฉพาะ รูปโปรไฟล์ก็ไม่ใช่รูปตัวเอง แต่เป็นรูปพี่ซีอีก ฮ่ะๆ
Yuki_Sea อยากป่วยจัง ให้พี่ซีช่วยรักษา
ปกติเจอภาพอะไรของพี่ซีผมก็กดไลค์ และเข้าไปเมนต์ตลอดโดยไม่คิดอะไร แฟนคลับก็มาเชียนคอมเมนต์กันเยอะแยะ ผมก็ไม่รู้ว่าพี่ซีอ่านหมดหรือเปล่าด้วย
“เอ๊ะ…” ผมเห็นขึ้นแจ้งเตือน
เฮ้ย พี่ซีตอบผมด้วยเหรอ
sea.at.night อย่าป่วยเลยครับ อยู่ด้วยกันนานๆ นะ
ว้ากกก พี่ซีตอบโผ้มมมม ว้ากกกก ขอฟินตายแปบ
แถมบอกว่า อยากจะอยู่กับผมนานๆ อีกเหรอ โห๊ยยย พี่ซีอ่ะ น่ารักจัง
ใช่ ผมรู้ครับ มันคงเป็นแฟนเซอร์วิซ เพราะผมเคยเห็นพี่ซีตอบบางคนอยู่ แต่คงตอบหมดไม่ไหว
ส่วนผม จากที่เมนต์ไปมากมายจนนับไม่ถ้วน ในที่สุดผมได้รับการตอบแล้ว โอ้ย ดีใจมาก
พี่ซีทำให้ผมสติกระเจิงไปเลย ไม่ได้ๆ ผมต้องกลับมาโฟกัส ผมเปิดดูสมุดแพลนเนอร์ของพี่ซี พี่ซีกำลังประจำวอร์ดอยู่สินะ ผมก็ควรตั้งใจเรียนด้วย
ผมจัดโต๊ะ เปิดหนังสือเรียนอ่านอยู่สักพัก แต่จู่ๆ ไลน์กลุ่มห้อง CYU Engineer 38 ห้องรวมรุ่นคณะวิศวะผมก็เด้งรัวๆ ตอนแรกผมกะจะเข้าไปปิดเสียงชั่วคราว แต่พอเห็นข้อความแล้ว ผมกลับต้องชะงัก
‘กรี๊ดดด เห็นงานมีตติ้งยูนิสตาร์เดือนหน้ายังแก’
‘มันดีงามมาก ฉันจะต้องเอาบัตรแพงสุดให้ได้’
‘โห้ย แต่อยู่ทุกด้อมเลยอ่ะ ต้องเลือกจริงเหรอ’
เฮ้ย รายละเอียดงานแฟนมีตติ้งมาแล้วเหรอ ผมตื่นเต้นทันที ลืมไปเลยว่าต้องอ่านหนังสือ รีบเปิดเพจ UNISTAR Official อย่างรวดเร็ว
UNISTAR Official
เมื่อ 2 นาทีที่แล้ว
กิจกรรมแฟนมีตติ้งยูนิสตาร์ ครั้งนี้พิเศษกว่างานไหน เปิดโอกาสให้ยูนิตี้ทุกคน ได้มามีส่วนร่วม โดยเฉพาะในโซนเพลย์เยอร์ จะได้สิทธิพิเศษมากมาย เช่น เข้าชมรอบซ้อม และอาฟเตอร์ปาร์ตี้
Let’s Play UNISTAR
ด้อมที่ชนะ จะเป็นด้อมที่คุณเชียร์หรือไม่
เปิดจองบัตรเร็วๆ นี้
ผมอ่านรายละเอียดอย่างรวดเร็ว พออ่านจบก็ร้องโอ้แม่เจ้า แฟนมีตติ้งครั้งนี้ยิ่งใหญ่อลังการ แถมพิเศษกว่าครั้งไหน งานนี้แบ่งบัตรออกเป็นสองโซน คือ โซนเพลย์เยอร์ กับโซนปกติ
โซนปกติเหมือนกับบัตรแฟนมีตติ้งทั่วไปคือ ราคาแปรผันตามระยะใกล้ไกลของที่นั่ง งานครั้งนี้ ไม่มีไฮทัชหรือแฟนไซน์ แต่มีความพิเศษอย่างอื่นที่ยิ่งกว่า เฉพาะบัตรโซนเพลย์เยอร์ที่แพงสุดเท่านั้น
เขาบอกว่ากิจกรรมยูนิสตาร์ครั้งนี้ จะให้แต่ละด้อมจะเล่นเกมแข่งกันร่วมกับยูนิสตาร์ที่เป็นเมนเรา เฉพาะบัตรในโซนเพลย์เยอร์เท่านั้นถึงจะได้รับอุปกรณ์เล่นเกม และยังมีสิทธิเข้าชมรอบซ้อมด้วย
ที่ผ่านมา ยูนิสตาร์ไม่เคยเปิดให้เข้าชมรอบซ้อมมาก่อนนะ นี่จะเป็นครั้งแรกเลยทีเดียว
นอกจากนี้ ถ้าด้อมไหนแข่งขันชนะก็จะมี After Party อีกหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ จะได้ไปกินเลี้ยงบุฟเฟต์คอกเท็ลกับยูนิสตาร์คนที่เราเลือกอยู่ทีมเขาด้วย
เอาล่ะ ผมตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าจะยากเย็นแสนเข็ญแค่ไหน
ผมจะต้องคว้าบัตรโซนเพลย์เยอร์ทีมด้อมนางนวลให้จนได้!
แต่พอเข้าไปดูจำนวนที่นั่ง ผมก็คิดหนัก มันยากมากเลย เพราะบัตรโซนนี้ แต่ละทีมมีแค่ 200 ที่นั่งเท่านั้น
ที่ผ่านมา ผมเอาตัวรอดในสงครามจองบัตร ด้วยการหลีกเลี่ยงที่นั่ง Hot Seat แต่งานนี้ผมไม่มีทางเลือกแล้ว
ต้องตาต่อตา ฟันต่อฟันเท่านั้น!
ผมซักซ้อมและศึกษาข้อมูลเป็นอย่างดี ทั้งซ้อมวิ่งจับเวลา ฝึกขั้นตอนจองบัตร ฝึกวิ่งไปกดบัตรออนไลน์ไป รวมถึงข้อมูลที่จำเป็นอื่นๆ ด้วย
โชคดีที่ทางต้นสังกัดเขาจะล็อคที่นั่งไว้บางส่วน สำหรับจองหน้าเคาน์เตอร์ในช่วงเวลาหนึ่ง ผมจึงคิดว่าโอกาสที่จะได้บัตรหน้าเคาน์เตอร์มีสูงกว่าจองบัตรออนไลน์
ผมศึกษาเคาน์เตอร์จองบัตรของ MW ทั้งหมดในกรุงเทพมหานครว่า มีกี่สาขา และสาขาไหนมีระยะทางการวิ่งจากหน้าประตูไปยังเคาน์เตอร์สั้นที่สุด เพราะในสงครามจองบัตรนี้ ผมไม่ได้แข่งเฉพาะกับคนที่วิ่งอยู่ในห้างเดียวกันเท่านั้น แต่ผมต้องแข่งทุกคนที่วิ่งจองหน้าเคาน์เตอร์ทั่วประเทศ
ผมต้องไม่ใช่แค่ถึงเคาน์เตอร์คนแรกของห้างเท่านั้น แต่ผมจะต้องถึงเคาน์เตอร์คนแรกในประเทศ! หรืออย่างน้อยก็ต้องคนแรกในกรุงเทพฯ!
ก่อนวันเปิดจองบัตร ผมไปทุกห้างเพื่อศึกษาเส้นทาง สรุปจึงได้เป็นห้าง Mineral Wales ในเครือ MW เพราะผมสามารถเข้าทางที่จอดรถชั้น 5 แล้ววิ่งไปเคาน์เตอร์จองตั๋วชั้น 6 ได้ทันที ไม่ต้องวิ่งขึ้นทีละชั้นเหมือนบางห้าง เนื่องจากเขาเปิดที่จอดรถตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เพราะใช้ที่จอดรถร่วมกับโรงแรมในเครือ
นอกจากนี้ ผมก็ยังต้องเตรียมแผนสำหรับกดบัตรออนไลน์ ถ้าพึ่งไวไฟห้างแล้วคนใช้เยอะ มันก็จะช้ามาก ผมจึงต้องใช้สัญญาณเน็ต 4G ในการจองบัตรออนไลน์ควบคู่วิ่งไปหน้าเคาน์เตอร์ ผมลงทุนซื้อซิมส์อินเตอร์เน็ตจากทุกเครือข่าย เพื่อทำ Speed Test ดูว่าเครือข่ายไหนมีสัญญาณแรงสุดในห้างนี้ พอผมได้คำตอบ ผมก็เอาซิมส์ใส่แท็ปเล็ตไว้เลย
ทุกอย่างเตรียมพร้อมหมดแล้ว ที่เหลือคือโชคชะตาเท่านั้น
วันนี้เริ่มเปิดจองบัตรตอน 10 โมง ผมมานั่งรอห้างเปิดตั้งแต่เช้าตรู่ มีหลายคนไปรอที่ประตูห้างชั้นหนึ่ง แต่ผมขึ้นมารอที่ประตูชั้น 5 ซึ่งก็มีหลายคนที่รู้เหมือนกับผม ผมคงต้องใช้ฝีเท้าความเร็วสู้กับพวกเขาเท่านั้น
ใกล้จะสิบโมงแล้ว ผมวอล์มอัปร่างกายให้พร้อม หลายคนที่มานั่งรอก็มองผมด้วยความงุนงงว่าผมทำอะไร แต่ผมไม่สนใจ ตอนนี้ผมล็อกอินเว็บไซต์ยูนิสตาร์เตรียมรอแล้วด้วย
เห็นยามเดินมาเปิดประตูแล้ว ผมจับแท็ปเล็ตให้มั่น ตั้งท่าเตรียมวิ่ง
ประตูเปิดแล้ว! ผมก็ออกตัวพุ่งเข้าไปก่อนที่คนอื่นๆ จะลุกขึ้นยืนเสียอีก
จากนั้น ผมก็เข้าโหมดทำทุกอย่างตามที่ซักซ้อมมา
ผมวิ่งไปตามเส้นทางที่ศึกษามาเป็นอย่างดี จนไม่ต้องดูทางก็วิ่งไปถูก
ผมใช้สายตาจดจ่ออยู่กับการจองบัตรในแท็ปเล็ต พอเปิดจองบัตรปุ๊บ ผมก็รีบเข้าโซนเพลย์เยอร์ด้อมนางนวล เลือกที่นั่งที่ว่างอยู่ทันที
เลือกได้แล้ว! กำลังรอไปหน้าถัดไป ผมแทบจะชูมือเยสขณะที่วิ่งไปด้วย
ตอนนี้ผมใจพองโตสุดๆ ถ้าผมรอดไปถึงขั้นตอนชำระเงินได้ นั่นหมายความว่า ผมจะได้ไปเจอพี่ซีแล้ว!
“What the heck!” ผมโวยวายเมื่อจู่ๆ เว็บมันก็ค้าง จากนั้นก็มันก็ขึ้นแสดงว่า...
‘ขณะนี้มีผู้ใช้งานเว็บจำนวนมาก ระบบกำลังประมวลผล หรือกด F5 (refresh) เพื่อเข้าสู่หน้าเว็บใหม่อีกครั้ง’
“ม่ายยยย” ผมแทบจะทึ้งหัวเอง ผมหัวร้อนจนแทบอยากจะเขวี้ยงแท็ปเล็ตทิ้ง แต่ยังทำไม่ได้ ผมยังต้องรีเฟรซต่อไปอย่างไม่ยอมแพ้
อุตส่าห์กดได้แล้วแท้ๆ มาล่มอะไรตอนที่ยังไม่จ่ายเงิน!
ขาผมยังวิ่งต่อไปเรื่อยๆ มีหลายคนวิ่งตามหลังผมมา ผมก็ยิ่งเร่งฝีเท้า จนใกล้เคาน์เตอร์แล้ว ผมมองเคาน์เตอร์โล่งๆ ของเจ้าหน้าที่อย่างมีความหวัง ผมเลยรีบพุ่งเข้าไปทันที ต้องขอบคุณที่ได้ซ้อมวิ่งมาตลอดหลายเดือน ผมจึงวิ่งเร็วขึ้นเยอะ
“จองบัตรยูนิสตาร์ โซนเพลย์เยอร์ ด้อมนางนวลครับ!” ผมรีบพูดรัวๆ ตามที่ท่องมาเป็นร้อยๆรอบ เพื่อไม่ให้เสียเวลามายืนอักอึก เพราะช้าแค่วินาทีเดียวก็อาจนกบัตรได้
“สวัสดีค่ะ ที่นั่งตรงไหนดีค่ะ”
“ตรงไหนก็ได้ครับ! ขอแค่ได้บัตร เร็วๆ ครับ” ผมตอบอย่างไม่ล่าช้า พนักงานก็รีบกดให้ทันที
“เรียบร้อยค่ะ ยอดเงินทั้งหมด รวมค่าออกบัตรแข็งเป็น 8,020 บาทค่ะ”
เฮ้ย ได้แล้วใช่มั้ย
“พี่ ผมได้บัตรแล้วเหรอ” ผมถามพนักงานอย่างแทบไม่เชื่อ
“เหลือรอจ่ายเงินนะคะ” พนักงานตอบ “น้องมาคนแรกๆ ก็เลยได้ที่ว่างที่ล็อคไว้สำหรับจองหน้าเคาน์เตอร์พอดีค่ะ”
ผม...ได้...บัตร...แล้ว! อ๊ากกก
ความรู้สึก ณ ตอนนี้ เหมือนกำลังโบยบิน
เดี๋ยวก่อนๆ ผมต้องจ่ายเงินก่อน ผมจึงรีบควักเงินสดจ่ายให้ทันที ผมเตรียมมาพอดิบพอดีแบบไม่ต้องทอนด้วย
พนักงานรับเงินไป แล้วก็จากนั้นก็พิมพ์บัตรให้ผม
“เรียบร้อยค่ะ นี่เป็นบัตรแข็งสำหรับเข้าชมงานนะคะ ส่วนของที่ระลึก สามารถรับได้ที่หน้างานนะคะ”
ผมรับบัตรมาอย่างแทบไม่อยากเชื่อสายตา บัตรแฟนมีตติ้งยูนิสตาร์ประกายมุก พิมพ์คำว่า ‘UNISTAR Let’s Play’ รูปประกอบเป็นธีมเหมือนโลกอนาคต ด้านหลังมีเขียนระบุโซนที่นั่ง
บัตร Player l โซน NN l แถว A l เลขที่นั่ง 10
แถว A เหรอ...
แถว A! อ้ากกก
นี่มันแถวหน้าสุดไม่ใช่เรอะ
โอ๊ย นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้บัตรแถวหน้าเลยนะ แถมยังอยู่โซนแพงสุดด้วย
ดีใจจัง ผมดีใจมาก!
ในที่สุด ทุกอย่างที่ทุ่มเทซักซ้อมมา ก็ไม่สูญเปล่าแล้ว!
พี่ซีครับ น้องยูจะไปหาแล้วน้า
✦✦✦✦✦✦✦✦
Writer's Talk
ขณะที่มีผู้ใช้งานเว็บจำนวนมาก....
ประโยคนี้ตามหลอกหลอนทุกครั้งที่กดจองบัตรเลยทีเดียว 5555
สำหรับเนื้อหาช่วงกิจกรรมแฟนมีตติ้ง Let's play UNISTAR ไทม์ไลน์จะชนกับเนื้อหาในเรื่องเดือนครึ่งเสี้ยว ถ้าผู้อ่านอยากรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น ก็สามารถไปอ่านในเรื่องเดือนครึ่งเสี้ยวได้นะคะ เพราะบางเหตุการณ์ที่ชนกัน เราอาจจะเล่าผ่านๆ เลือกเล่าเฉพาะประเด็นของพี่ซีเป็นหลัก (แต่ถ้าอ่านสองเรื่องคู่กัน ก็จะได้ดีเทลที่สมบูรณ์พอดี ฮ่า)
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ติดตามมากๆ เลยนะคะ ช่วงนี้มีแฮชแท็ก #ผมเรียนหมอนะเผื่อคุณไม่รู้
เราก็เลยให้พี่ซีกับน้องยูเกาะกระแสกับเขาด้วย ฮ่า เผื่อว่าใครยังไม่เห็นนะคะ >< พี่ซีเป็นคนวร้ายวร้ายยย 555555
-------------------------------
แฮชแท็กประจำเรื่อง #เดือนกลบดาว
Twitter : @colourfulearth ใช้ชื่อว่า L.Loklalla จ้า
Facebook Page : EarthLok - ล.โลกลัลล้า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
หาเงินเปย์พี่ เก่งมากกลูกกกก