ตอนที่ 43 : ตามง้อเมีย
ตอนที่ 43
ตามง้อเมีย
นัยน์ตาสีเข้มเพ่งมองผลตรวจดีเอ็นเอบนแผ่นกระดาษตรงหน้า หลังจากรอคอยผลมากว่าสัปดาห์ เขากวาดสายตาอ่านซ้ำไปซ้ำมาอยู่ไม่รู้กี่ครั้งด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
มันเป็นเรื่องน่ายินดี...ใช่มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากๆ เขากลายเป็นพ่อของเด็กอายุสี่ขวบที่ถูกชะตาแต่แรกเห็น และรักเหมือนลูกนั่นอาจจะเป็นเพราะสายใยผูกพันระหว่างสายเลือดและตอนนี้ผลตรวจทางการแพทย์ก็ได้พิสูจน์ออกมาแล้วว่าปาณัสม์คือลูกของเขาจริงๆ
เรื่องเลวร้ายที่เขาทำลงไปเมื่อห้าปีก่อน ได้ก่อเกิดเป็นชีวิตน้อยๆ ขึ้นมา และเขาไม่รู้จะขอบคุณต่ออะไรดี ที่ผู้หญิงคนนั้น ยังเก็บรักษาชีวิตนี้เอาไว้ให้เขาได้เป็นของขวัญ
เด็กชายที่ยังคงสนุกและสนใจอยู่กับหุ่นกันดั้มตัวใหม่ในมือที่เขาเพิ่งซื้อให้
“ปา” เขาเรียกชื่อนี้ด้วยความรู้สึกที่ปลาบปลื้มปิติอย่างบอกไม่ถูก ใบหน้าเล็กที่มีใครหลายคนทักว่ามีเค้าโครงคล้ายเขาแหงนขึ้นมามองอย่างฉงนสนเท่ใจ
“ครับ...ลุงคิม” แกยังเรียกเขาว่าลุงอย่างที่แม่สอนให้เรียก ถ้อยคำไร้เดียงสาทำให้เขายิ่งรู้สึกสลดเหลือเกิน
วาคิมหน้าแดงก่ำ น้ำตาคลอเบ้า มองใบหน้าเล็กของเด็กชาย ที่มีแต่แม่เพียงคนเดียวมาตั้งแต่เกิด ยิ่งเมื่อคิดว่า เขาได้ทิ้งภาระยิ่งใหญ่อะไรไว้ผู้หญิงคนหนึ่งต้องเผชิญมาตลอดหลายปี
ถ้าในวันนั้น ไม่ใช่เขา...คนที่พาเธอไป เป็นผู้ชายอื่น แค่คิด วาคิมก็ใจหายวาบ มันเป็นโชคอย่างมหาศาล ที่เขายอมบ้าบอทำตามคำแนะนำของเลื่องฤทธิ์ และเป็นเวลาเดียวกับที่เธอ ไปโพสต์รับจ้างเที่ยว และบังเอิญสะดุดตาสะดุดใจเขาเข้าพอดี
เขาไม่รู้จะขอบคุณอะไร ให้กับโชคชะตาที่เล่นตลกอย่างนี้ แต่ที่ต้องขอบคุณ ก็คงเป็นผู้หญิงคนนี้...ด้า ลลัลดา อาจโอภาส ที่เก็บชีวิตน้อยๆ นี่เอาไว้ ให้เขาได้ชื่นชม
“ลุงคิมเป็นอะไร? ร้องไห้ทำไมครับ?” ปาณัสม์วางหุ่นยนต์ในมือ รีบเข้ามาเกาะกอดเขาไว้ สีหน้าตกใจทีเดียว
“เรียกลุงว่าพ่อได้ไหม?” หัวใจสั่นหวิวยามเอ่ยขอร้องออกไป
รู้ว่าตัวเองขอมากไปเสียด้วยซ้ำ กับการทิ้งขว้างแม่ลูกให้เผชิญอะไรมามากมายเหลือเกิน ตลอดสี่ห้าปีนี้
“แต่แม่บอกว่าพ่อตายไปนานแล้วนี่ครับ”
**** ตอนนี้ เข้าไปอ่านได้ที่เว็บ รีดอไรท์ นะค๊า...****
ชอบก็อย่าลืมกดหัวใจด้านล่าง
และคอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะจ๊ะ
โหลดอ่านนิยายฉบับเต็มได้ที่...
 |
|
กดติดตามผลงานของนักเขียนได้ที่เพจนี้นะจ๊ะ
จะได้ไม่พลาดการติดตามน๊า ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
