คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : บทที่ 11.3 - ขอโทษดวงใจ ( จบตอน )
เม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ
แจ้งสถานะ E-Book “กรงรักเถื่อนสวาท” นะคะ
ตอนนี้กำลังรีไรท์อยู่ค่ะ
สามารถโหลดอ่านได้ที่เว็บ MEB
วันที่ 3 กุมภาพันธ์ 62 จ้า ราคา 150 บาท จ้า
บทที่ 11
ขอโทษดวงใจ
แสงแดดยามเช้าสาดส่องร่างสองร่างที่นอนกอดกันบนเตียงกว้าง… พุดซ้อนที่ยกอาหารเช้ามาให้พิมพ์ชนกถึงกับเบิกตากว้าง
และก่อนที่การมาเยือนของเธอจะทำลายบรรยกาศหลับใหลของเจ้านาย
ร่างท้วมก็รีบออกจากห้องอย่างไว ไม่ลืมที่จะลงกลอนให้เสร็จสรรพ!
พิมพ์ชนกครางอือในลำคอเมื่อสมองสั่งให้ร่างกายนั้นตื่นจากนิทรา
หญิงสาวพยายามบิดไล่ความเมื่อยล้าแต่ทว่าทุกส่วนมันหนักอึ้งไปหมด
ดวงตากลมโตปรือมองสิ่งรอบกาย แผงอกกว้างกำยำมาพร้อมกลิ่นกายที่คุ้นเคย
“คุณ!” เสียงหวานตกใจ ดันตัวเขาออกห่างทันที
“ตื่นแล้วเหรอ?”
สัมผัสต่อต้านทำให้ลูเซียโน่จำต้องลืมตามอง
วงหน้าเล็กเด่นหราอวดสายตา เขาส่งยิ้มทักทาย
“ค่อยยังชั่วไหม
ไหนดูสิ”
มือหนาทำท่าจะแตะหน้าผากนวล
พิมพ์ชนกสะบัดหนีราวกับรังเกียจ
หัวใจของลูเซียโน่ปวดแปลบ
“หิวข้าวไหม
อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า” เขาพยายามยิ้มเอาใจ
พิมพ์ชนกนอนตะแคงข้างไม่สบตาด้วย
หล่อนกอดกระชับผ้านวมแน่นคล้ายกับกลัวว่าผิวเนื้อจะสัมผัสโดนคนตัวโต
“เอางี้ไหม
เราไปเที่ยวกันนะ วันนี้ฉันว่างจะพาไปทุกที่ที่เธออยากไปเลย
อยากไปไหนทำอะไรบอกได้เลยนะ ฉันพร้อมตามใจเธอทุกอย่าง”
ลูเซียโน่ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ
เขาเขยิบร่างเข้าใกล้แล้วกระซิบชิดใบหูเล็ก
พิมพ์ชนกสะท้านทรวงแต่ก็นอนเฉยไม่ตอบโต้ใดๆ
“ใบข้าว”
“กรุณาอย่าเรียกชื่อนั้น!” เสียงหวานแข็งกระด้างทันที
“ทำไมล่ะ?” คนถามน้ำตาคลอ
“ฉันให้แค่คนสนิทเรียกเท่านั้น
คนนอกไม่มีสิทธิ์!”
วาจาแสบสันเล่นงานจอมมารให้ตายทั้งเป็น
ดวงตาคมกล้าวูบไหวยามฟังหล่อนพูดว่าเขาไม่มีสิทธิ์เรียกชื่อเล่นของเธอ
หมายความว่าออสตินเป็นคนสนิทใช่ไหมเธอถึงยอมให้มันเรียก
หรืออีกนัยหนึ่งคือทุกคนสามารถเรียกชื่อเล่นของเธอได้ยกเว้นเขาคนเดียวเท่านั้น…
“ฉันขอโทษ”
ไม่พูดเปล่า ปากหยักกดจูบหัวไหล่มน
“อย่าทำแบบนี้นะ!”
พิมพ์ชนกลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าเอาเรื่อง
ลูเซียโน่ตกใจเพราะไม่เคยเห็นสายตาดุดันของอีกฝ่าย
“คิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะลืมความโหดร้ายที่คุณก่อไว้เหรอ”
“ไม่ใช่นะ
ฉันแค่…”
“ฉันไม่มีวันลืม!” เธอแทรกเสียงขึ้นก่อนที่เขาจะเอ่ยจบ
“ฉัน…”
ลูเซียโน่กลายเป็นไบ้รับประทาน
คำพูดมากมายที่อยากบอกถูกกลืนหายลงลำคอไปหมด
“สิ่งที่คุณทำกับฉันเลวร้ายเกินกว่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรับได้
คุณมันชั่วช้าสามานย์ ขนาดฉันอ้อนวอนร้องขอความเมตตาคุณก็ไม่แม้แต่จะสนใจ
ผู้ชายที่เห็นแก่ตัวแบบคุณไม่ต้องมาแสแสร้งว่ารู้สึกผิดหรอก
ฉันรู้ว่าคุณสะใจที่เห็นฉันเป็นทุกข์ เห็นฉันเจ็บปวด คุณต้องการแสดงให้ทุกคนรู้ว่าคุณอยู่เหนือทุกอย่าง
โดยเฉพาะอยู่เหนือผู้หญิงที่ซื้อได้ด้วยเงินอย่างฉัน!!!”
พูดไปน้ำตาก็พาลจะไหล
หล่อนเกลียดตัวเองที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ชอบร้องไห้เสมอ
“ไม่ใช่
อย่าพูดแบบนั้น”
เขาไม่ชอบเวลาที่เธอกดคุณค่าตัวเองให้ต่ำลง
ทำไมต้องอ้างแต่เรื่องเงินทั้งๆ ที่เขาแสดงออกชัดเจนว่าเธอคือคนสำคัญ
ทำไม…?
“ฉันผิดไปแล้ว
ฉันขอโทษที่ทำแบบนั้น ขอโทษที่ไม่ฟังเหตุผล ขอโทษที่ทำร้าย ขอโทษที่ทำให้ร้องไห้
ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว ต่อไปนี้ฉันจะ…”
“ต่อไปนี้ไม่ต้องแสแสร้งหรือแสดงละครอะไรต่อหน้าฉันทั้งนั้น!”
อีกครั้งที่พิมพ์ชนกแทรกขึ้นอย่างเย็นชา
“ฉันรู้ว่าคุณต้องการร่างกายฉัน
แต่ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมให้บริการ เอาไว้ให้ฉันหายดีก่อนฉันจะไปบำเรอความใคร่ให้คุณถึงที่เลย
ไม่ต้องห่วงว่าจะขาดทุน”
“พิมพ์ชนก!”
ลูเซียโน่ตวาดลั่น
ปากหยักเม้มสนิทเป็นเส้นตรง สองมือกำหมัดแน่นพยายามข่มอารมณ์โกรธ
ในสายตาเธอเขามันเลวมากใช่ไหม
ขนาดนี้แล้วยังคิดว่าเขาต้องการแค่ร่างกายอยู่อีกหรือ
“โอเคพิมพ์ชนก
โอเค…”
ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด
ทอดมองใบหน้าหวานแล้วยิ้มออกมาอีกครั้ง
“ถ้าเธอยังไม่หายโกรธก็ไม่เป็นไรนะ
ฉันจะไม่เร่งรัดหรือกวนใจเธอ
แต่ขอให้เธอรู้ไว้ว่าฉันรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปจริงๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
ทุกครั้งที่ทำร้ายเธอหัวใจของเขาก็เจ็บร้าวไม่แพ้กัน
“ตอนนี้เธอคงต้องการอยู่คนเดียว
งั้นฉันออกไปก่อนนะ”
พิมพ์ชนกเบนหน้าหนีไม่สนคนพูด
ลูเซียโน่หยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง สาวเท้าออกไปจากห้องแต่ไม่วายหันมองร่างบาง
หล่อนยังคงนิ่งราวกับเขาไม่มีตัวตน คนทำผิดรวดร้าวไปทั้งหัวใจ แม้ไม่ได้ถูกทำร้ายร่างกายเฉกเช่นกับที่เขากระทำต่อเธอ
หากความเย็นชาและความเกลียดชังที่สาวเจ้ามอบให้กลับมีอานุภาพทำลายล้างความรู้สึกให้ตายทั้งเป็น!
“ฉันขอโทษ”
น้องถูกกระทำเยอะมันก็ต้องเจ็บฝังใจเป็นของธรรมดา
ขอพื้นที่ให้น้องข้าวได้งอนหน่อย อิเฮียจะได้หัดสำนึกบ้าง #ทีมใบข้าว
อัพให้อ่านเป็นตัวอย่างก่อน E-Book
จะวางจำหน่ายประมาณ 50% ของเนื้อเรื่องนะคะ ฝากติดตามด้วยน้า
อัพนิยายทุก
จ - ส และ
หยุดอัพวันอาทิตย์นะคะ
เม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เก๋าด้วยน้าตะเอง จุ๊บๆ
นิยายออกใหม่ล่าสุด “โซ่ตรวนเสน่หา” ฝากด้วยนะคะ
ฝากนิยาย E-Book ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ
รับรองว่า แซ่บ สนุก จ้า
กดเข้ามาที่ลิ้งค์นี้เลยค่ะ
จะเจอนิยายทุกเรื่องของเพื่อนแพง
ตัวอย่างตอนต่อไป
“เดี๋ยวฉันไปเตรียมน้ำอุ่นให้นะ
อากาศหนาวแล้ว เช้าๆ แบบนี้อาบน้ำเย็นมันไม่ดี”
พูดจบก็รีบลุกไปจัดการตามที่ว่าเสร็จสรรพ
พิมพ์ชนกมองแผ่นหลังกว้างพลางกำมือแน่น ปากอิ่มเม้มสนิทเป็นเส้นตรง
ภาพความใจดีของเขาไม่ได้ทำให้เธอลืมค่ำคืนแสนโหดร้าย ภาพที่เขาฉีกกระชากเสื้อผ้าของเธอจนไม่เหลือแม้แต่เศษซากเด่นชัดทุกการกระทำ
แววตาอ่อนหวานแข็งกระด้าง ลูเซียโน่เดินออกมาจากห้องน้ำถึงกับตกใจกับสีหน้าของอีกฝ่าย
“ใบข้าว”
“ออกไป”
น้ำเสียงนิ่งๆ แต่ทรงพลัง
“ฉันเตรียมน้ำอุ่นให้แล้วนะ”
เขาฝืนพูด
“ไสหัวออกไป!”
ความคิดเห็น