คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : บทที่ 10.1 - หึงหวงจนคลั่ง
เม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ
บทที่ 10
หึงหวงจนคลั่ง
“เอาสิ! ยิงเลย ยิงกูให้ตายๆ ไปเลย มึงถนัดนักนี่
ยิงสิ! ยิงเหมือนที่มึงยิงเพื่อนรักของกูไงไอ้เลว
ยิงสิวะ!!!”
คำพูดของออสตินทำให้ลูเซียโน่ชะงักไปชั่วอึดใจ
แววตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อย แต่ไม่นานความแข็งกระด้างก็กลับมาแทนที่เหมือนทุกครั้ง
เรียวปากหยักเม้มสนิท จดจ้องใบหน้าหล่อเหลาของญาติผู้น้องด้วยความเคียดแค้นระคนเดือดดาล
“มึงอย่ามาท้ากูนะ”
เขาพูดเสียงเหี้ยม พิมพ์ชนกหวาดกลัว
อีกทั้งคำพูดของออสตินก็ทำให้เธอตกใจไม่แพ้กัน
“ไม่ได้ท้า
กูรู้อยู่แล้วว่าคนอย่างมึงมันทำได้ทุกอย่าง กว่าจะมาถึงวันนี้มือมึงเปื้อนเลือดมาไม่รู้เท่าไหร่
ปืนของมึงปลิดลมหายใจของผู้อื่นมานักต่อนัก มึงมันโหดเหี้ยม ใจดำอัมหิต!!!”
ออสตินตะคอกอย่างเจ็บแค้น
ภาพในอดีตลอยเด่นเป็นฉาก
สองมือกำหมัดแน่นยามสบตาคนที่พรากเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิต
เขาไม่เคยลืมความเจ็บปวดในคืนนั้น ไม่เคยลืมว่าคนเบื้องหน้าทำเลวระยำอะไรเอาไว้
“ยิงกูสิ
ยิงเลย!!!” ออสตินท้าทายพลางสาวเท้าเข้าไปใกล้
“อย่านะคะ
อย่าทำร้ายกัน ฮืออ”
พิมพ์ชนกปล่อยโฮ
สติของเธอถดถอยลงไปทุกที ทั้งเลือดและอาวุธร้ายที่อยู่ในมือของลูเซียโน่ช่างบีบหัวใจเหลือเกิน
“ทำไมพิมพ์ชนก
เธอรักเธอห่วงมันมากนักใช่ไหม?” เขาหันไปถามร่างบาง
สาวเจ้าส่ายหน้าทั้งน้ำตา
“ไม่ใช่
ฉันแค่กลัว”
แค่เห็นทั้งสองต่อยตีกันเธอก็เข่าแทบทรุด
หนำซ้ำยังมีการท้าปลิดชีพกันอีก เธอทนไม่ได้ถ้าต้องมีคนตายต่อหน้าต่อตา
“อย่าทำร้ายเขาเลยนะคะ
ฉันกับเขาเราไม่ได้ไปทำอะไรเสียหายอย่างที่คุณคิด นะคะ เชื่อฉันนะคะ”
“สุดท้ายเธอก็ปกป้องมันอยู่ดี”
ลูเซียโน่ยิ้มหยัน แววตาแดงก่ำคล้ายกำลังเก็บซ่อนน้ำตาไม่ให้ไหล
“ได้! ฉันไม่ฆ่ามันก็ได้
แต่คืนนี้ความเจ็บปวดทั้งหมดที่มันควรจะได้รับ ต้องตกเป็นของเธอพิมพ์ชนก!!!”
สิ้นคำชายหนุ่มก็ส่งปืนให้เจมส์ถือไว้แล้วตรงไปอุ้มร่างบางพาดบ่าทันที
ออสตินตกใจเพราะรู้ว่าอารมณ์ของลูเซียโน่กำลังคลั่ง
ชายหนุ่มรีบวิ่งไปขวางทางคนบ้าเลือด
“อย่าทำอะไรเธอนะ”
เขาแสดงความห่วงใยชัดเจน
และนั่นยิ่งทำให้คนขี้หึงบันดาลโทสะไปกันใหญ่
“หลบไป!” เอ่ยเสียงเข้ม ออสตินไม่ยอมถอยง่ายๆ “กูบอกให้หลบไป!!!” คราวนี้ลูเซียโน่ตวาดลั่น
“ใจเย็นๆ
อย่าทำร้ายเธอ”
“ลากมันออกไป
แล้วอย่าให้มันเหยียบเข้ามาในบ้านกูอีก!!!”
นายใหญ่แห่งคฤหาสน์ตะโกนสั่งลูกน้องด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม
บรรดาชายชุดดำต่างรีบมาจับตัวออสตินไว้ แม้ชายหนุ่มจะมีศักดิ์เป็นน้องของลูเซียโน่
แต่สุดท้ายแล้วคำสั่งของคนที่ปกครองก็ย่อมสำคัญกว่าเสมอ
“ปล่อยฉันนะ
ช่วยด้วย! คุณออสตินช่วยข้าวด้วย ปล่อยนะ ฮืออ…”
เสียงหวานร้องขอความช่วยเหลือชายหนุ่มอีกคน
แววตาเสือร้ายพร้อมฆ่าเหยื่อให้ตายคามือ อยู่ในอ้อมแขนเขาแต่ยังกล้าร้องเรียกผู้ชายอื่น
คืนนี้เขาจะแสดงให้พิมพ์ชนกเห็นว่าคนอย่างเขาไม่ใช่หมูในอวยที่จะมาไล่ต้อนได้ง่ายๆ
“เธอตายคามือฉันแน่พิมพ์ชนก!”
เขาพูดแล้วฟาดฝ่ามือลงบนก้นงอน
พิมพ์ชนกดิ้นเร่าร้องลั่นบ้าน
“ปล่อยนะ! ช่วยด้วย!”
ภาพของออสตินค่อยๆ
เลือนหายไปตามระยะทางที่เขาพาเธอห่างไกลออกมาทุกที
“ปิดประตูแล้วออกไปจากตึกใหญ่ให้หมด!!!”
นายสั่งพลางตวัดตามองเรียกคน
สาวใช้น้อยใหญ่ต่างรับคำแล้วรีบลนลานออกไปทางประตูหลัง
คฤหาสน์แสนกว้างใหญ่จึงตกเป็นของคนทั้งคู่
พลั่ก!
ลูเซียโน่วางร่างเล็กเหวี่ยงลงกับพื้น
สายตาของเขาดุดันราวกับผีห่าซาตานเข้าสิง พิมพ์ชนกตัวสั่นเทิ้มถอยหนีคนที่สาวเท้าเข้ามาใกล้
น้ำตารินไหลอาบแก้มไม่ได้ช่วยให้สติของชายหนุ่มกลับคืน เขาจะไม่หลงกลเธออีกต่อไป
พอกันทีกับความสงสารที่มีให้
วันนี้มันพิสูจน์แล้วว่าพิมพ์ชนกพร้อมที่จะทรยศหักหลังเขาตลอดเวลา
“คำสั่งของฉันมันไม่มีความหมายใช่ไหม?”
เขาข่มเสียงต่ำ
ทุกสรรพสิ่งดูน่ากลัวเกินกว่าที่ใจผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะรับไหว
“ฉันสั่งว่ายังไง
ห้ามคุยกับมันใช่ไหม?”
ร่างบางถดกายถอยหนีจนแผ่นหลังติดโซฟา
พิมพ์ชนกสะอื้นไห้เมื่อไร้หนทางหนี มองใบหน้าหล่อเหลาของลูเซียโน่แล้วยิ่งหวาดกลัว
“ฉะ ฉัน
ฮืออ”
เธอลนลานจนพูดอะไรไม่ออก
ท่าทางแสนคุกคามของเขากำลังสั่นประสาทเธอให้ตายทั้งเป็น
“แต่เธอก็กล้าขัดคำสั่งของฉัน”
ลูเซียโน่ยิ้มมุมปาก
นั่งชันเข่าให้ใบหน้าคมคายอยู่ในระดับเดียวกับสายตาสาว
“และยังออกไปกับมันจนกลับมาดึกดื่นอีก
เธอแน่มากพิมพ์ชนก เธอแน่มาก!”
เขาหัวเราะพลางปรบมือเสียงดัง
“ฮืออ
ไม่ใช่”
“ไม่ใช่อะไร!!!” เขาตวาดกร้าว ร่างบางสะดุ้งโหยง
“หยุดร้องไห้แล้วอธิบายมาพิมพ์ชนก บอกฉันมาว่าไปกับมันทำไม บอกมา!!!”
มือหนาตรงเข้าจับไหล่บางเขย่าไปมา
ยิ่งเขาทำแบบนี้น้ำตาก็ยิ่งไหล พิมพ์ชนกส่ายหน้าสะอื้นรุนแรง
“หยุดร้อง!!!” เขาตะคอกตาเขม็ง
ปากหยักสั่นระริกราวกับแค้นเคืองเจ้าหล่อนมาหลายสิบชาติ
“ฉันไม่ได้ทำแบบนั้น
ฮึก คะ คุณเชื่อฉันนะคะ ฉันกับเขาเราไม่ได้ทำแบบนั้น”
พิมพ์ชนกตัวโยนน่าสงสาร
หากเวลานี้คนบ้าคลั่งกลับมองข้ามแล้วเลือกที่จะฟังความรู้สึกของตัวเองเป็นหลัก
“เธอตั้งใจยั่วฉันใช่ไหมพิมพ์ชนก
ตั้งใจทำให้ฉันบ้าใช่ไหม!”
ลูเซียโน่คิดไปไกลจนกู่ไม่กลับ
ความหึงหวงมันทำให้เขากลายเป็นปีศาจพร้อมทำลายล้างทุกสิ่ง
พิมพ์ชนกกลัวอารมณ์เขาเหลือเกิน หล่อนไม่เคยคิดอะไรแบบนั้น ทำไมถึงไม่เชื่อใจกันบ้าง
“ไม่ใช่นะคะ ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น”
“แล้วไปกับมันทำไม?!”
ลูเซียโน่กระชากร่างบางลุกขึ้น
ยิ่งเห็นใบหน้าหวานเต็มไปด้วยหยดน้ำตาก็ยิ่งน้อยเนื้อต่ำใจ
ทำไมเวลาอยู่กับเขาเธอดูทุกข์ใจผิดกับเวลาที่อยู่กับออสติน
“ฉันอธิบายได้นะคะ ฉันกับเขาเรา…”
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น!”
เสียงเข้มแทรกขึ้น แววตาลุกโชนด้วยเพลิงโทสะ
มันน่าสะพรึงกลัวจนพิมพ์ชนกไม่อยากสบมอง
“ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าฉันไม่ใช่คนดี
ฉันเลือกที่จะทำดีกับเธอแค่คนเดียว แต่ถ้าเธอไม่เห็นค่าในความดีของฉัน
ฉันก็จะแสดงให้เธอรู้ว่าคนอย่างฉันมีด้านเลวๆ อีกมากแค่ไหน!!!”
แววตาของเขาไร้ความเป็นมนุษย์ พิมพ์ชนกพยายามดิ้นให้เป็นอิสระ
มือหนาที่บีบแขนเรียวนั้นกดน้ำหนักจนเนื้อขาวแดงระเรื่อ
“ปล่อยฉัน ฮืออ กลัวแล้ว ปล่อยฉัน!”
สาวเจ้าร้องขอความเมตตา หากเป็นเวลาอื่นเขาคงใจอ่อนและกอดปลอบเธอด้วยท่าทีอ่อนโยน
ทว่าครั้งนี้อย่าฝัน!
ลูเซียโน่จะต้องสั่งสอนให้เธอรู้ว่าร่างกายของเธอเป็นของเขา
ไม่ใช่ของไอ้ตัวผู้หน้าไหนทั้งนั้น
แควก!
ชายหนุ่มฉีกกระชากอาภรณ์อย่างป่าเถื่อน รุนแรงจนเศษผ้าบาดผิวกายคนตัวเล็ก
พิมพ์ชนกกรีดร้องลั่นคฤหาสน์พลันวิ่งหนีคนบ้าเลือด
ร่างสูงวิ่งตามไปไล่จับหญิงสาวผู้น่าสงสาร ร่างสองร่างล้มลงกับพื้นกระเบื้องตรงบันไดทางขึ้นสู่ชั้นสอง
คนคลั่งรักทำการปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่เหลือออกจากร่างบาง การกระทำของเขาไม่ต่างอะไรกับนักโทษข่มขืนที่หมายทำลายชีวิตผู้หญิง
“ไม่!
ปล่อยนะ! ช่วยด้วย ม่าย ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย ปล่อยฉัน กรี๊ด!!!”
เสียงหวานตะโกนก้องสุดกำลัง
ออสตินที่อยู่ด้านนอกถึงกับเบิกตากว้าง
เหมือนถูกใครควักหัวใจออกมาขยี้จนแหลกลาญ
“ปล่อยกู!
พวกมึงไม่ได้ยินเหรอว่าเจ้านายมึงกำลังทำอะไรอยู่ ปล่อยสิวะ!!!”
ออสตินพยายามดิ้นสุดชีวิต
เรี่ยวแรงของเขาแม้จะมีมากเพียงใดก็ไม่อาจต่อกรกับชายชุดดำที่ลุมล้อมอยู่ได้
“เธอบีบบังคับให้ฉันทำแบบนี้เองนะพิมพ์ชนก”
ลูเซียโน่พูดชิดใบหน้าหวาน เขากัดปลายจมูกโด่งรั้นแรงๆ จนเธอแสบ
“ปล่อยฉัน ได้โปรด ฮืออ ปล่อย”
มือเล็กๆ ทุบตีอกแกร่งพัลวัน
น้ำตาเอ่อล้นจนมองหน้าเขาไม่ชัด มันพร่าเลือนจนแทบแยกไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร
ลูเซียโน่ไม่พูดมากความ เขาประกบปากอิ่มแล้วดูดกลืนเรียวลิ้นด้านในรุนแรง
ไรฟันขาวสะอาดกัดปลายลิ้นหญิงสาวจนได้รสคาวของเลือด พิมพ์ชนกแทบบ้าไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้กับตน
“แค่กๆ ปล่อยนะ คุณออสตินช่วยข้าวด้วย!
ช่วยด้วย!!!”
พอเขาถอนจูบออกหล่อนก็ร้องขอความช่วยเหลือต่อทันที
ชื่อชายอื่นที่เล็ดรอดจากปากจิ้มลิ้มนั้น เหมือนเชื้อเพลิงชั้นเยี่ยมที่ปลุกกระตุ้นให้ลูเซียโน่หมดสิ้นสามัญสำนึก
“ร้องอีกสิ ร้องดังๆ!!!”
เขาตะคอกใส่
“ช่วยด้วย ฮืออ ปล่อยฉัน อย่าทำแบบนี้
ปล่อย” พิมพ์ชนกทุบตีใบหน้าหล่อเหลามั่วไปหมด
“ฉันจะทำให้ไอ้เวรออสตินขาดใจตายไปเลย
รวมทั้งเธอด้วยพิมพ์ชนก!!!”
ลูเซียโน่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
สายตาของเขาจดจ้องเรือนร่างขาวนวลไม่วาง
มือหนาจัดการตัวเองจนร่างกำยำเปลือยเปล่าต่อหน้าเธอ
พิมพ์ชนกลนลานถอยหลังหนีเมื่อเห็นเขาย่างสุมเข้าหา
“กรี๊ด!!!”
ข้อเท้าสาวเจ้าถูกดึงกระชากลากกลับสู่ที่เดิม
ลูเซียโน่เหมือนหมาป่าคลั่งเลือดศัตรู เขาไม่หลงเหลือสติใดๆ ให้คิดยับยั้งอีกแล้ว
ชายหนุ่มแยกเรียวขางามออกกว้าง จากนั้นก็สอดใส่ความแข็งขึงเข้าไปทันทีโดยไม่มีการเล้าโลมเหมือนครั้งก่อน
“ม่าย… กรี๊ด!!!”
พิมพ์ชนกกรีดร้องแทบขาดใจ
เจ็บแปลบราวกับร่างกายจะแตกแยกเป็นสองเสี่ยง
แม้เธอและเขาจะเคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันบ้างแล้ว
ทว่าช่องทางรักของสาวเจ้านั้นยังสดใหม่นัก
ปิดสนิทราวกับพื้นที่ตรงนี้ไม่เคยมีใครผ่านเข้ามา
“เธอต้องเป็นของฉันคนเดียวพิมพ์ชนก
เป็นของฉันแค่คนเดียว!!!”
พิมพ์ชนกไม่มีโอกาสได้ร้องขอความอาทรจากผู้ชายใจร้าย
เขาลงทัณฑ์เธอราวกับผู้ชายกลัดมันที่รอวันปลดปล่อย เขาสุขสมรสชาติกามในขณะที่ผู้ถูกกระทำกรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า
น้ำตารินไหลอาบแก้มจนเปียกชื้นยังไม่อาจช่วยให้คนเบื้องบนหยุดการเคลื่อนไหวแสนทรมานลงได้
พิมพ์ชนกไม่ต่างอะไรกับตุ๊กตาไร้ชีวิต หล่อนถูกเขาจัดแจงในท่วงท่าต่างๆ
แล้วร่วมรักอย่างบ้าคลั่ง หล่อนไม่รู้ว่าเขาคำรามครั้งที่เท่าไหร่ยามกายสัมผัสกาย
รู้เพียงแต่ว่าผู้ชายร้ายกาจตักตวงความสุขทางอารมณ์จนเธออ่อนแรง ดวงตากลมโตค่อยๆ
ปิดสนิทพร้อมกับสติอันน้อยนิดที่ดับสูญในที่สุด
ทรมานเหลือเกิน…
คอยดูนะอิเฮีย ถ้าเมียโกรธขึ้นมาแกจะเสียใจ สงสารหนูข้าว T^T
อัพให้อ่านเป็นตัวอย่างก่อน E-Book
จะวางจำหน่ายประมาณ 50% ของเนื้อเรื่องนะคะ ฝากติดตามด้วยน้า
อัพนิยายทุก
จ - ส และ
หยุดอัพวันอาทิตย์นะคะ
เม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เก๋าด้วยน้าตะเอง จุ๊บๆ
ฝากนิยาย E-Book ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ
รับรองว่า แซ่บ สนุก จ้า
กดเข้ามาที่ลิ้งค์นี้เลยค่ะ
จะเจอนิยายทุกเรื่องของเพื่อนแพง
โปรโมรชั่นนิยายทุกเรื่องลดราคาเหลือเพียง
62
บาท
เท่านั้นจ้า รีบไปโหลดกันเด้อ
นิยายออกใหม่ล่าสุด “โซ่ตรวนเสน่หา” ฝากด้วยนะคะ
ฝากแฟนเพจด้วยนะคะทุกคน
ความคิดเห็น